พิมพ์

[Hero]

เมื่อก่อน สมัยย้อนหลังไปประมาณ 30 กว่าปี คุณปู่ คุณย่า คุณตา คุณยาย บอกผมว่า เวลามีทุกข์ไม่สบายใจ ก็ให้ไปวัด ผมถามว่าไปทำไม ก็ได้รับคำตอบว่า อย่างน้อยไปเจริญสติ หน้า พระพุทธ พระประธานที่ศักดิ์สิทธิ์

 ปัจจุบัน
  ผมไม่ค่อยเชื่อ ว่า วัดเป็นที่พึ่งทางใจ เพราะพอเดินเข้าไป พระท่านก็คอยแต่จะบอกบุญ สร้างโน่นสร้างนี่ ผมยังไม่เคยเจอพระสอนธรรมะ หรือ กรรมฐาน หรือคุณกันอย่าง สหธรรม เลยเมื่อเจอครั้งแรก หรือสักสองสามครั้ง

  เพราะที่จริง เวลาไปวัด ก็อยากได้ความสงบใจ

  แต่บางวัดเข้าไป มีขายยาบ้า มีกุ๊ย มีเจ้าถิ่น ขนานหนัก ยิ่งถ้าเป็นหลวงพ่อ หลวงพี่ หลวงปู่ หลวงตา ที่มีชื่อเสียง ต้องผ่านด่าน กักกัน บริเวณกันมาก กว่าจะเข้าถึง เลยมีความรู้สึกว่า วัด ไม่ได้เป็นทีพึ่งทางใจที่แท้จริง สมัยปัจจุบัน เวลาผมไม่สบายใจ ก็ไปนั่งปล่อยอารมณ์ใต้ต้นไม้ ตามป่า เขา สถานที่ท่องเที่ยว ชายหาด ซึ่งได้ผลทางจิตกว่าไปวัด

  ไม่ทราบว่า เพื่อน ๆ เห็นด้วย หรือ ไม่ หรือใครมีประสบการณ์ ดี ๆ จากวัด มาเล่าให้ฟังกันบ้าง นะครับ

 

[sakol]

เท่าที่ทราบ วัด ต่าง ๆ ก็จะนิยมก่อสร้าง ไม่ก็ส่งเสริมเรื่องเรียน หนังสือ

 แต่ วัดที่มีพระภาวนาจริง ๆ ส่วนมาก จะเป็นวัดป่า

 ผมไม่เคยเห็นพระในเมือง เดินจงกรมเลย กันเลย เต็มที่เห็น แค่ สวดมนต์ และ อาจจะหนีการทำวัตรสวดมนต์ กันอีก ด้วย บางวัดอย่างวัดที่ใกล้บ้านผม นี่ ไม่มีสวดมนต์เช้าเย็น พอออกพรรษา ก็เลิกสวดกัน พระท่านก็อยู่ตามอัธยาศัย เป็น พระพิธีให้ญาตโยม เวลา สวดศพ แต่ง ทำบุญ ถากหญ้า กวาดวัด ก็ประมาณเท่านี้แหละครับ ที่เห็น

 

[ธุลีธวัช (chai173)]

วัด เป็นอะไรที่ผมหมดศรัทธาไปนานแล้ว วัดไม่ใช่แหล่งแห่งที่จะสามารถหย่อนกายใจได้อย่างเก่าก่อน หากจำแนกก็พอจะกล่าวได้ว่า

  - วัดเป็นที่พักของคนเกษียณแล้ว 1
  - วัดเป็นที่พักของคนจรขอ 1
  - วัดเป็นที่พักของคนยากแต่อยากศึกษา 1
  - วัดเป็นที่พักของคนไม่ขวนขวาย 1
  - วัดเป็นที่พักของคนมีทัณฑ์ 1
  - วัดเป็นที่พักของคนไร้ญาติ 1
  - วัดเป็นที่พักของคนพาลเลี้ยงชีพ 1
  - วัดเป็นที่พักของคนลวงโลก 1
  - วัดเป็นที่พักของคนวิกล 1
  - วัดเป็นที่พักของคนหลง 1
  - วัดเป็นที่พักของมิจฉาชีพ 1
  - วัดเป็นที่พักของคนเขลาเมา 1
  - วัดเป็นที่พักของคนเขลาขลาด 1
  - วัดเป็นที่พักของคนมิจฉาทิฏฐิ 1

ทั้งหมดคือสถานะภาพที่เป็นอยู่จริงทั้งสิ้น วัดจึงเป็นทุกสถานะของบุคคลที่หมายย่างก้าวเข้าไปพึ่งพิงอิงแอบอาศัย ผิดเป็นตะบันใส่ชนิดขายไม่ละอายกันเลยทีเดียว สงฆ์จึงอยู่ในสถานะที่จ้องจับเอาผิดได้ทุกเมื่อ กิจสถานะ10 เป็นเพียงภาพปรากฏหรือบัญญัติบทให้อยู่ในสายตาสังคมผู้คน จะปริยัติ จะปฏิบัติ ก็อยู่ที่จะเลือกเป็นเร้นเห็นครับ เราท่านวาจาปากคอต้องสำรวมระวังไม่เผลอพลั้งเอาบาปใส่ตัวเด็ดขาด ผมพูดในฐานะคนเคยอยู่วัดมาก่อน ข่าวคราวเรื่องพระสงฆ์ถูกฆ่าชิงทรัพย์ในวัดเป็นปกติเหตุที่มีได้ทุกวัดเพียงรอแต่ว่าเมื่อไหร่เท่านั้น วัดนั้นแท้แล้วไม่ใช่จะปลอดภัยขะโมยเยอะคนดีมีจิตกุศลเข้าหาก็มากทั้งคนยากหยาบอกุศลก็มีปนเข้าหาสารพัดจะจรไปกันที่วัด เจ้าหน้าที่สายตรวจจะเข้าไปดูแลสอดส่องก็สังฆาวาสห้ามรบกวนหมดสิทธิ์อีก คนบางหมู่บางกลุ่มเข้าใจจึงใคร่สรรแต่จะหาทำบุญตามสำนักสงฆ์ ป่า เขา ถ้ำ ที่ห่างไกลกันเสียมาก ผมก็หนึ่งหละที่ชอบไปซึ่งแต่ละแห่งล้วนมิใช่วัด หรือเป็นวัดสร้างใหม่ พระสงฆ์ปฏิบัติดีอยู่กับสังคมไม่ได้เพราะอะไร คำตอบอยู่ที่ใจคุณ!