พิมพ์

[nongmai-new]

เรื่องสั้นแต่มีข้อคิดครับ

ยอดหญ้า...ถูกส้นตีนเหยียบย่ำ...ก็ร่ำไห้...เจ็บปวด...เจ็บปวด...ท้อแท้...สิ้นหวัง...ไม่อยากจะมีชีวิตอยู่ต่อไป...

ผีเสื้อน้อย...บินมาเกาะข้างๆ...แล้วถามว่า...เจ้าร้องไห้ทำไม...?
เราน้อยใจ...เราเกิดมาเป็นยอดหญ้าหญ้าผู้ต่ำต้อย...
ถูกคน...หมู...หมา...แมว...เหยียบย่ำทุกวัน...
เราไม่มีเกียรติ...เราไม่มีศักดิ์ศรี...เราไม่มีคุณค่าเลย

โอ...ยอดหญ้า...เจ้าคิดผิดแล้ว...
เจ้าคือยอดหญ้าผู้มีคุณค่าสูงส่ง...สูงกว่าสิ่งต่างๆ อีกมากมาย...
เอ๊ะ...เราคิดว่าเราต่ำที่สุดแล้ว...ยังมีสิ่งอื่นที่ต่ำกว่าเราอีกหรือ...?

เจ้ายอดหญ้าเอ๋ย...โดยปกติแล้ว...เธอไม่ได้ต่ำต้อย...
แต่ที่เธอคิดว่าเธอต่ำ...เพราะเธอมัวแต่แหงนมองที่สูง...
เธอลืมล้มลงมอง...
ผืนดิน...ตัวหนอน...และไส้เดือน...

.....................................................

จักรกล วรรณกรรม

http://www.arunsawat.com/board/index.php?topic=10956.0

[นาตยา]

อ่านแล้วได้สติ ขึ้นมาเลยคะ
ไม่พึงดูหมิ่น ดูถูกชีวิตของตนเอง นะคะ

 

[kira-d-note]

บางครั้ง เราก็อาจจะมัวแต่มองคนที่มีความพร้อม กว่าแล้วก็อิจฉา
ทำไมเขาเกิดมารวยจังนะ ทำไมเขาได้เรียนดี มีพ่อแม่ ครอบครัวที่อบอุ่น
ทำไมเราถึงมีกรรมเหลือเกิน เกิดมายากจน พ่อ แม่ ก็ไม่มี....

ทั้งหมดแล้ว เกิดแต่กรรม ที่เราได้ทำไว้ ใช่หรือไม่