พิมพ์

[raponsan]

ฮือฮา! รักต่างวัย ศิลปินวัย 72 กับเจ้าสาว 27 ใช้ชีวิตเรียบง่าย

รักต่างวัย ศิลปินวาดภาพ "อาจารย์ไม้ร่มธรรมชาติอโศก" วัย 72 ปิ๊งสาว 27 ความรักผลิบานที่เวทีกปปส. ดูใจหนึ่งเดือนไปสู่ขอกับพ่อแม่ ปัจจุบันอยู่กินฉันสามีภรรยา ร่วมกันสานต่อแนวคิดการใช้ชีวิตใกล้ชิดธรรมชาติ ยืนยันความรักเกิดจากใจ มิใช่ร่างกาย

เมื่อเวลา 09.00 น. วันที่ 10 ก.ย. 57 ผู้สื่อข่าวได้ไปที่บ้านเลขที่ 22 ม.8 ต.พระรักษ์ อ.พะโต๊ะ จ.ชุมพร เพื่อพบครอบครัวของ นายวิโรจน์ นุ้ยบุตร วัย 72 ปี หรือฉายา "อาจารย์ไม้ร่มธรรมชาติอโศก" ศิลปินวาดภาพแนวเซอร์เรียลลิสต์ และภรรยา คือ น.ส.ชญาดา เนียมเปีย อายุ 27 ปี ที่ทั้งคู่เพิ่งอยู่กินกันฉันสามีภรรยา ได้เพียง 6 เดือนเศษ

รังรักที่เรียบง่าย

ทั้งนี้ ทั้งสองอาศัยอยู่ที่บ้านกลางสวนปาล์ม ซึ่งสร้างขึ้นอย่างเรียบง่าย มีความกว้าง 10 เมตร ยาว 12 เมตร ฝาผนังบ้านทำจากไม้และไม้ไผ่นำมาตีห่างๆ ลักษณะเหมือนรั้ว ส่วนหลังคาบ้านมุงด้วยกระเบื้อง และปลูกไม้เลื้อยอยู่บนหลังคาเพื่อความร่มรื่น พื้นเป็นพื้นดินไม่ได้เทปูน บริเวณปากทางเข้าบ้านทำเป็นซุ้ม ปลูกต้นบวบและฟัก รวมถึงไม้เลื้อยต่างๆ ที่สามารถรับประทานได้

น.ส.ชญาดา เปิดเผยว่า หลังจากเรียนจบการศึกษาระดับปริญญาตรี ที่มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ อ.หาดใหญ่ จ.สงขลา ก็ได้ทำงานเป็นเจ้าหน้าที่โครงการระงับข้อพิพาทเด็กและเยาวชนจังหวัดสงขลา เมื่อช่วงปลายปี 52 ได้ชมรายการ คนค้นฅน ของสถานีโทรทัศน์ช่องหนึ่ง และเกิดประทับใจแนวคิดของคนต้นเรื่อง ก็คือ อาจารย์ไม้ร่มธรรมชาติอโศก จึงพยายามที่จะติดต่ออาจารย์ไม้ร่มมาตลอด แต่ก็ไม่สามารถติดต่อได้

โชว์ผลงาน

จนเมื่อปลายปี 56 ได้มีโอกาสไปร่วมกิจกรรมกับ กปปส. และได้เจอกับอาจารย์ไม้ร่มด้วยความบังเอิญ ด้วยความชื่นชอบในตัวอาจารย์ไม้ร่มเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว จึงเข้าไปพูดคุยแลกเปลี่ยนทัศนคติและแนวความคิดกันเกือบหนึ่งเดือน จนเกิดเป็นความรัก กระทั่งเดือน ก.พ. 57 ที่ผ่านมา จึงตัดสินใจที่จะใช้ชีวิตร่วมกัน โดยได้พาอาจารย์ไม้ร่มไปพบพ่อแม่ และสู่ขอตามประเพณีแบบโบราณ ไม่ได้มีของหมั้นเหมือนคู่อื่นๆ มีเพียงดอกไม้นำไปกราบพ่อกับแม่เพื่อสู่ขอเท่านั้น เพราะมองว่าการใช้ชีวิตคู่ ไม่ได้อยู่ที่สินสอดมากน้อยแค่ไหน สินสอดเป็นแค่ใบไม้ใบเดียว ก็มีความหมายอย่างที่สุด หากเป็นของที่คนรักมอบให้" น.ส.ชญาดา กล่าว

ด้านนายวิโรจน์ หรืออาจารย์ไม้ร่ม กล่าวว่า หลังจากที่จบจากวิทยาลัยเพาะช่าง เมื่อปี 2506 ก็ทำงานเกี่ยวกับศิลปะมาโดยตลอด ปี 2524 มีโอกาสเข้าวัดศึกษาธรรมะทำให้เข้าใจสัจธรรมมากขึ้น จึงเริ่มปรับเปลี่ยนการใช้ชีวิตมาเป็นแบบสมถะ พอปี 2528 จึงลาออกจากงานประจำ ซึ่งในขณะนั้นเป็นอาจารย์สอนที่โรงเรียนนานาชาติ ของประเทศสหรัฐอเมริกา ที่มาตั้งอยู่ในประเทศไทย ยอมทิ้งเงินเดือนเดือนละ 50,000 บาท เพื่อมาใช้ชีวิตแบบสมถะ ตามแนวความคิดของตนเองจนมีหลายคนว่าตนเป็นบ้า แต่ก็ปฏิบัติตามแนวคิดของตัวเองมาจนทุกวันนี้ก็ 30 กว่าปีแล้ว

 

สำหรับมุมมองของความรักนั้น อาจารย์ไม้ร่ม กล่าวว่า ความรักของคนส่วนใหญ่เกิดจากราคะและความใคร่เพียงอย่างเดียว จึงไม่มีความจีรังและยั่งยืน เมื่อความสาวหมดไป ความรักก็หมดตามไปด้วย ความรักของตนและภรรยาที่มอบให้กันและกัน เกิดจากความรักที่อยู่ภายในจิตใจ ยึดหลักของพรหมวิหารสี่ จึงทำให้เข้าถึงสัจธรรม และเป็นรักที่ยั่งยืน ถึงแม้ว่าอายุจะต่างกันถึง 45 ปีก็ตาม แต่ก็ไม่เป็นอุปสรรค ตอนที่ตนไปสู่ขอภรรยา มีเงินติดตัวเพียงแค่ 300 บาทเท่านั้น ช่วงแรกๆ พ่อแม่ฝ่ายภรรยาก็มีความกังวลใจ แต่เมื่อได้พูดคุยกัน ทางพ่อแม่ก็ยอมให้อยู่ด้วยกัน

"ทุกวันนี้การใช้ชีวิตยังเหมือนเดิม ไม่ว่าจะอาบน้ำ สระผมด้วยดินเหนียว ซักผ้ากับผงขี้เถ้า กินอาหารมังสวิรัติ แปรงฟันด้วยกิ่งข่อย รวมถึงการวาดภาพด้วยควันเทียนและวัสดุต่างๆ ตามธรรมชาติที่หาได้ จะต่างจากเดิม ก็แค่มีคนมาใช้ชีวิตร่วมกันในแนวทางเดียวกันเพิ่มมาอีกหนึ่งคน นั่นก็คือภรรยานั่นเอง ส่วนงานเพื่อสังคม ตอนนี้ได้รับเชิญจาก จ.ส.ต.วิชิต กัลยาณวัตร พัฒนาการอำเภอพะโต๊ะ เชิญไปเป็นวิทยากรเพื่อเผยแพร่แนวความคิดการอยู่ร่วมกับธรรมชาติสไตล์ของอาจารย์ไม้ร่ม และแสดงศิลปะการวาดภาพ เพื่อเป็นวิทยาทานแก่ผู้สนใจ" อาจารย์ไม้ร่ม กล่าว

ขอบคุณภาพข่าวจาก
http://www.thairath.co.th/content/449226

[pongsatorn]

บุพเพสันนิวาส เป็นเรื่องเข้าใจยากนะครับ คุณตาอายุ 72 เดี๋ยวตายก่อน เกิดใหม่ก็ตามหลัง ก็มาแต่งกับคุณป้าต่อไป วนเวียนลูปนี้ เคยฟังพระอาจารย์พูดครั้งหนึ่ง ครับ ว่า ไม่ใช่เรื่องบังเอิญแต่ปล่อย ว่า เมื่อสิ้นชีพแล้วจุติ ( เกิด ) เลยด้วยผลกรรมเป็นมนุษย์ ก็มีมาก ไม่ใช่คนตายต้องไป นรก สวรรค์ ก่อน บางครั้งก็เกิดเลยในเวลาถัดมา ดังนั้น พวกนี้บางทีก็มีการระลึกชาติได้ จาง ๆ บาง ๆ บางคนรู้สึกอบอุ่นใจ กันเมื่อได้พบกัน แม้อายุต่างกันมาก แต่บางครั้งช่วงเวลาที่เกิดนั้นก็ใช้เวลาเพาะจิตถึง 10 - 20 ปีก็มี เช่นประวัติแม่ชี ที่เคยเกิดเป็นช้างและระลึกได้ว่า ตนเองเคยเป็นช้างมาก่อน 

   เรื่องราวเล่านี้ อยู่ที่ความพอใจ ส่วนบุคคลด้วย

   บางคนจะเลือกสันโดษ ไม่ยุ่งกับอะไร ให้วุ่นวาย แต่บางคน ก็เลือก ที่จะยุ่งกับอะไร กับอะไร อีกมากมาย ทางเดิน ทางชอบ ของแต่ละคน ล้วนมีตัณหาเป็นเครื่องนำ คือ ความอยากมี ความอยากเป็น และ ความไม่อยากมี ไม่อยากเป็น ต้องขอบคุณในคำสอนที่พระอาจารย์ ท่านพูดการลดความอยากเสียบ้าง จะมีความสุข