คนท้อใจ นี่หน้าตา ระรื่นชื่นบาน เลยนะ อืม .....


ทุกครั้งที่เกิด ความท้อใจ หรือ หมด กำลังใจ ที่จะทำคุณงามความดี

ให้ย้อนกลับไปตั้งที่ นะโม สวดบท นะโม .... ( มีเรื่องในครั้้ง พุทธกาล  ใครพอจะพอโพสต์ เรื่องนี้ได้ ก็โพสต์หน่อยนะจ๊ะ ) พระพุทธองค์ ทรงตรัสเองเลยด้วยซ้ำว่า

เืมื่อใดที่จิตหดหู่ ทุรนทุราย มีความกลัว และ ท้อถอยแห่ง จิต ให้ สวดบท พระพุทธคุณ พระธรรมคุณ พระสังฆคุณ ไปเรื่อย ๆ จนกว่า ใจ จะหายจากความหดหู่ ทุรนทุราย เป็นต้น

ในบทนี้ ชื่อว่า บท ธชัคคสูตร ว่าด้วย ธงชัยของพระศาสนา

ยามใดที่ท้อแท้ ก็เริ่มต้นที่ พุทโธ ศิษย์กรรมฐาน มัชฌิมา แบบลำดับ จะทำได้เองโดยธรรมชาติแห่งจิต

ยามใดที่ปราโมทย์ ยินดี ก็พึงยัง คุณธรรม แห่ง พระกรรมฐาน ให้งอกงามไพบูลย์

ดังนั้นจะเห็นว่า พระพุทธานุสสติ มีแต่ได้ กับได้ เท่านั้นไม่มีเสีย นะจ๊ะ

ถ้านึกถึง ไม่ทัน ก็ นะโม .... สั้น ๆ  สวดไป สวดมา นั่นแหละ

นี่เป็นประการที่หนึ่ง นะจ๊ะ


ประการต่อมา เมื่อเราสังวรใจได้ หรือ ไม่ได้ พึ่งไปหา กัลยาณมิตร เช่น เว็บบอร์ดนี้ ก็มีกัลยาณมิตร อยู่มาก

ให้พบปะ พูด คุย สนทนา กับ กัลยาณมิตร อย่า ไปหา พวกอธรรม เดี๋ยวคุณธรรม จะตก


ประการต่อมา เมื่อได้พูดคุย กับ กัลยาณมิตร แล้ว สิ่งสำคัญ ก็ควรจะได้ สติ แล้ว

กลับมาิพิจารณา มรณัสสติ คือ การระลึกความตายเสียบ้าง จักได้วางเรื่องไร้สาระ ลงบ้าง


ประการต่อมา เมื่อระลึกถึงความตายได้แล้ว พึงพิจา่รณา โดยการแผ่เมตตา ตามหลักการ การแผ่เมตตา

ให้ตัวเรามีสุขก่อนนะจ๊ะ เป็นต้น

เพียงเท่านี้ ก็เชื่อว่าจักคลายท้อถอยลง ได้แล้ว


เจริญพร

 

จะพิจารณาอีกที ก็เห็นด้วย ในเรื่องฟอร์เวิร์ดเมล์ ที่มีสาระ

จัดเป็นหมวดสักหมวด ก็น่าจะเข้าท่า

 

"ดูก่อน ภิกษุ ทั้งหลาย เรากล่าวว่า เจตนา คือ กรรม"


จากคำถาม ก็ต้อง พิจารณา พระพุทธพจน์ บทนี้ก่อนนะจ๊ะ ว่า เจตนา รักษาอุโบสถ ด้วยการสมาทานนั้น

ส่วนมากจะกำหนดด้วยเวลาสำหรับ อุบาสก อุบาสิกา ซึ่งส่วนใหญ่ ก็จะรักษากันในวันพระ ช่วงเข้าพรรษา

การที่เราสมาทาน แล้ว มีธุระต้องกลับก่อน นั้นก็ถือว่าไม่มีเจตนาละเมิด เพราะเราสมาทานรักษาเฉพาะในวัด

เป็นหลัก นี่ก็ส่วนหนึ่ง สมาทานเฉพาะวันก็อีกส่วนหนึ่ง

แต่อย่างไรเสีย เพื่อความสบายใจ ก็ควรมากล่าวสมาทานศีล โดยมีพระรัตนตรัย เป็นพยาน นั่นก็คือ

มากล่าวที่วัด มีพระสงฆ์รับทราบในเจตนา พระอาจารย์ไม่ส่งเสริมด้วยการกล่าวสมาทาน ที่บ้านด้วยตนเอง

เนื่องจากเป็นการปรามาสพระรัตนตรัย ไม่ใช่วิสัยของพระโสดาบัน ที่มีความเคารพต่อพระรัตนตรัย

ดังนั้น การกล่าวอธิษฐาน ก็พึงกล่าวที่บ้านได้ ส่วนการกล่าวสมาทาน ควรทำต่อหน้าพระรัตนตรัย

แต่วิสัยของบุคคลมีปัญญา ก็มักจะทำง่าย เป็นเข้าไว้ ทุกอย่างมักชอบที่จะตัด ระเบียบ พิธีกรรม เพราะ

ความที่มีัปัญญาเห็นว่าเป็นสิ่งที่เยิ่นเย้อ เป็นเพียงพิธีกรรม ก็เลยไม่ทำตามธรรมเนียม

อุปมา อุปไมย เหมือน ลูก เจอ พ่อ แม่ แล้วก็แสดงความเคารพในใจ เพราะเห็นเป็นเรื่องข้างในก็เลย

ไม่ต้องยกมือไหว้ พ่อ แม่ เพราะไหว้ในใจ ซึ่งอาตมาก็เคยเจอมาแล้วด้วยตัวเอง

ดังนั้น พิธีกรรม เป็นส่วนหนึ่งที่จะทำให้ใจเ้กิดปราโมทย์ ในกุศลได้ ไม่พึงตัดออก


สรุป แล้ว ถ้าเจตนาละเมิด ก็ผิดนะจ๊ะ

ถ้าไม่เจตนาละเมิด เนื่องด้วยความจำเป็น ก็ไม่ผิดนะจ๊ะ

คนที่จะรู้ว่า ผิด หรือ ถูก ก็คือตัวเองนะจ๊ะ

เจิรญพร
 

ภาพหลวงพ่อสำเร็จศักดิ์สิทธิ์ เป็นภาพที่พระอาจารย์ถ่ายไว้นานแล้ว

จากวิหารเก่า ก่อน ที่จะสร้างวิหารใหม่

นำมาเสริม ให้นะจ๊ะ

และภาพ สุดท้าย เป็นภาพรอยพระพุทธบาท

ที่กล่าวว่า คือ รอย นัมมะทานที

ภาพที่ 9

ภาพที่ 8

ภาพที่ 6

ภาพที่ 5

ภาพที่ 4

ภาพที่ 3

ภาพที่ 2

ภาพที่ 1 เป็นภาพระหว่างการทำวัตรสวดมนต์
ชมภาพ ต้องเป็นสมาชิก เว็บ

มีเมล์ มาสอบถามกันพอสมควรอยากเห็นภาพ การปฏิบัติธรรมที่วัดแก่งขนุน

ซึ่งมีการจัดสร้างลานธรรม ตอนนี้ถือว่าแล้วเสร็จ ไปเยอะแล้ว เข้าไปล่าสุด

ก็มีหลังคาตรงที่สวดมนต์แล้ว




เป็นภาพช่วงฉลองประดิษฐาน หลวงพ่อเมตตาศักดิ์สิทธิ์ ณ ลานธรรมดวงอุทัย

กับการเดินทางจาริก ไปเยี่ยมสหายธรรม เก่า จากกันมาร่วม 20 ปีแล้ว ก็พบบ้าง ไม่พบบ้าง



ญาติโยมที่นี่ ขึ้นมาร่วมทำบุญสร้างพระ ขณะที่ไป เดินขึ้นเขาก็เหนื่อยแล้ว
แต่ขึ้นมาได้ ก็สบายเพราะอากาศดีมาก ภูมิทัศน์ ก็ดี



หลวงพ่อพระครูท่านต้องการสร้างพระพุทธรูป 28 องค์และสลักพระนามของ
พระพุทธเจ้าลงไปทุกองค์



ร่วมอนุโมททนาในการถวายพระพุทธรูป ที่สร้าง



จากจุดตรงที่นั่ง ก็จะมองเห็น เจดีย์วัดแหลมสออยู่ด้านล่าง
ซึ่งต้องเดินขึ้นมานะ ทางชันหน่อย แต่รถขึ้นได้ครึ่งทาง


ชาวบ้านเป็นคนรักบุญ รักทาน รักศีล ก็มากันทุกวันเป็นเวลา
1 เดือน สร้างวันละ 1 องค์


เห็นแล้วก็ปลาบปลื้ม ไปช่วยสวดพระ คาถาชินบัญชร และ บารมี 30 ทัศ
ตลอดการสร้าง ทั้ง 4 วัน


อากาศดี ถ้าใครไปไม่มีที่พัก ก็ไปแจ้งกับหลวงพ่อได้ มีเรือนพัก
ของฆราวาส รับรองได้ทำบุญด้วย


ได้ตากอากาศ ชมวิวไปในตัว ขึ้นไปข้างบน นั่งปลงสังขาร
ทัศนาทิวทัศน์ ใจสงบ กายสงบ จิตสงบ

ได้กราบหลวงปู่แดง ซึ่งคงเหลือแต่รูปปั้นท่าน และกิติศัพท์ของ
พระสงฆ์ สุปฏิปันโน อีกรูป



กรวดน้ำแบ่งบุญ มาร่วมทำบุญสร้าง พระกัน หนอ



อนุโมทนา สาธุ



เพราะที่นี่ พระครูสถิตย์ เป็นสหายธรรม กับ พระอาจารย์ถวิล
เป็นต้นเหตุที่ทำให้ พระอาจารย์ระลึกนึกถึง พระอาจารย์ที่จาก
กันมาหลายปี อย่างเช่น พระอาจารย์วิรัช ที่ชุมพรเป็นต้น


แก้ไขใช้ไฟล์ภาพจาก kidmadchima.th.ht

อนุเคราะห์ภาพถ่าย พระอนุชิต วรธมฺโม ( หลวงพี่เฉย )
Aeva Debug: 0.0005 seconds.Aeva Debug: 0.0005 seconds.

เมื่อคราวที่พระอาจารย์ เดินทางไปภูเก็ต

และได้เดินทางไปกราบ รอยพระพุทธบาทบนเกาะนี้


เดินทางไปภูเก็ต หลวงพ่อเสือ เจ้าสำนักเกาะแก้วพิศดารก็ได้ชวนไป เยี่ยมสำนัก

บรรยากาศยามเช้า กับภาระกิจเก็บขยะชายหาด กิจวัตรของสงฆ์

ชมรอบเกาะก็ต้อง เหนื่อยหน่อยแต่ไหน ๆ มาแล้วก็ขอไปชมบ่อศักดิ์สิทธิ์
ที่เล่าขานกันหน่อย

ที่นี่มีบ่อน้ำซึ่งมีบ่อเดียว อยู่ชายฝั่ง เป็นบ่อที่มหัศจรรย์คือเป็นบ่อน้ำจืด นัยว่า
ตรงจุดที่ สมเด็จพุฒาจารย์โต ต่อแพจากแหลมพรหมเทพมานั่งกรรมฐานที่นี่
ซึ่งเป็นที่ ๆ หลาย ๆ พระเกจิมานั่งภาวนา

จุดนี้เป็นจุดที่เป็นเหว กล่าวว่ามีความลึกเท่ากับตึกหลายชั้น เป็นจุดที่อันตราย
ในระหว่างที่เดินรอบเกาะ เพราะต้องปีนป่าย ถ้าไม่ปีนบ้างก็ไม่ได้ชื่อว่าเดินรอบเกาะ

จะรอบเกาะแล้ว แต่เป็นหน้าผาด้านหน้า กลับทางเดิมก็หลายกิโล ตัดสินใจ
ไปต่อเพราะเดินหน้าก็อีก 1 กิโล ถอยกลับ 4 กิโล

และแล้วก็พิชิตรอบเกาะได้ มาถึงจุดด้านหน้า ก็พักบนศาลา กับอากาศชายฝั่ง

ทัศนาวิวแล้ว ก่อนจะเดินทางกลับ
Aeva Debug: 0.0005 seconds.

มีเมล์มาหาพระอาจารย์ ว่า ทำไม ภาพบางภาพ บทธรรม บางบท ถูกล็อกไม่สามารถเข้าชมหรืออ่านได้

ก็ขอตอบในที่นี้ว่า ทางคณะศิษย์ต้องการให้สงวนไวให้สำหรับผู้ที่แสดงความจริงใจในการสมัครเป็น สมาชิก

ดังนั้น จึงมีภาพ บางส่วน บทธรรม ที่ให้ดาวน์โหลด บางบท สงวนไว้ให้สำหรับสมาชิก เพราะสมาชิก ส่วนใหญ่

จะนำไปใช้เป็นประโยชน์มากกว่าบุึคคลทั่วไป ที่โหลดไปแล้วไม่อ่าน

จึงแจ้งให้ทราบ ในส่วนนี้

เจริญพร

 

[1.1 จิตที่ถึงความ ฟุ้งซ่าน ในภายใน]

อุปกิืเลส ญาณนิทเทส

ภาวะอันตรายของสมาธิ มี 3 หมวด ๆ ละ 6

1. ปฐมฉักกะ ( ภาวะอันตรายของสมาธิ 6 ประการ บทที่ 1)

1.1 จิตที่ถึงความ ฟุ้งซ่าน ในภายใน เมื่อพระโยคาวจร ใช้  สติ ตามลมหายใจเข้าเข้า
ที่ฐาน  เบื้องต้น ท่ามกลาง และ ที่สุด   

1.2 จิตที่ถึงความ ฟุ้งซ่าน ในภายนอก เมื่อพระโยคาวจร ใช้  สติ ตามลมหายใจออก
ที่ฐาน  เบื้องต้น ท่ามกลาง และ ที่สุด   

1.3 ความเป็นไปแห่งตัณหา คือ ความติดใจหวัง ลมหายใจเข้า   

1.4 ความเป็นไปแห่งตัณหา คือ ความติดใจหวัง ลมหายใจออก   

1.5 ความหลง ในการได้ลมหายใจออก ของพระโยคาวจร ผู้ถูก ลมหายใจเข้า ครอบงำ   

1.6 ความหลง ในการได้ลมหายใจเข้า ของพระโยคาวจร ผู้ถูก ลมหายใจออก ครอบงำ

ในเบื้องต้น ผู้ปฏิบัติ อานาปานสติ มักจะเกิดความ ฟุ้งซ่าน ด้วยการบังคับลมหายใจเข้า และ ออก และ เพ่ง

ด้วยความปรารถนา และ้ติดใจคือหลง ในการหายใจเข้า และ หายใจออก ถูกลมหายใจครอบงำ

เหมือนบุคคลที่ได้ของเล่นมาใหม่ ก็ชอบใจ เพลินในลมหายใจเข้า และ หายใจออก

หรือ เหมือนคนที่ไม่มีลมหายใจเข้า ด้วยจะถึงมรณะย่อมทรมาน เพราะไม่มีลมหายใจเข้า

หรือ ย่อมทรมาน เพราะลมหายใจที่เข้าแล้ว ไม่มีลมหายใจออก

แท้ที่จริงการภาวนา ลมหายใจเข้า มีได้ เพราะมีลมหายใจออก

                     ลมหายใจออก มีได้ เพราะมีลมหายใจเข้า

สรรพสัตว์ที่มีปาณะ ย่อมอาศัย ลมใจหายออก และ ลมหายใจเข้า จึงจักมีชีวิตอยู่ได้ฉันใด

การติดใจ และ ต้องการลมหายใจเข้า และ ลมหายใจออก ย่อมไม่เกิดการปล่อยวางดังนั้นภาวนา

มีเป้าหมาย ระลึกรู้ใน ลมหายใจเข้า หายใจออก โดยธรรมชาติแห่ง กาย และ จิต ไม่ได้มุ่งหวังให้

พระโยคาวจร บังคับหรือหลงในลมหายใจเข้า และ ออก การภาวนานั้นต้องภาวนาเพียง แต่ผู้หายใจออก

และ ผู้หายใจเข้า ด้วยความมีสติ  จึงชื่อว่า อานาปาน + อนุสสติ = อานาปานุสสติ

ดังนั้น ปฐมฉักกะ จึงชี้แจงความผิดพลาดของผู้ฝึกเบื้องต้นไว้ในการประคองลมหายใจอก และ ลมหายใจเข้า



เบื้องต้นแต่เท่านี้ก่อน พอให้ท่านทั้งหลายได้อ่านทบทวน ในปฐมฉักกะให้ขึ้นใจ อย่าโลภมากในปริยัติ

ค่อยทำความเข้าใจด้วยการภาวนา เพราะกรรมฐาน มัชฌิมา แบบลำดับ เป็นกรรมฐาน ปฏิบัติ นะจ๊ะไม่ใช่

เรียน ๆ ท่อง ๆ กรรมฐานจักก้าวหน้าได้ ต้องภาวนา

 

แจ้งความคืบหน้า ของ หนังสือ อานาปานสติ ปฏิสัมภิทามรรค นั้นตอนนี้ได้พิมพ์ออกมาแล้วจำนวน 80 หน้า

กำลังตรวจสอบ ข้อความในรอบที่ 2 และจะิพิจารณาลง อรรถกถา ( ส่วนตัวเสริม )

คาดว่าน่าจะเสร็จก่อนออกพรรษา 

 

เมื่อระลึกถึง พระกรรมฐาน แล้ว ให้ลำดับในใจให้เห็นคุณ ดั่งนี้ว่า


บุคคลนำเครื่องสักการระมาบูชาสิ่งละพัน วันละแสน ครั้ง ก็จัดว่าดีจัดเป็นกุศล ย่อมดีกว่า อกุศล

บุคคลย่อม สวด สมาทาน ธรรมะ ไหว้พระ วันละแสนครั้ง ย่อมดีกว่า การนำเครื่องสักการะมาบูชา

บุคคล ภาวนา สมถะกรรมฐาน วันละหนึ่งครั้ง ย่อมดีกว่า บุคคลที่สวด สมาทาน และไหว้ วันละแสนครั้ง

บุคคล เข้าผลแห่งสมาธิ คือสมาบัติ วันละหนึ่งครั้ง ย่อมดีกว่า บุคคลที่ภาวนาสมถะกรรมฐาน วันละพันครั้ง

บุคคล เข้าผลแห่งโลกุตรสมาบัติ หนึ่งครั้ง ย่อมดีกว่า บุคคลุที่ภาวนา สมาบัติ วันละพันครั้งหรือมากกว่า

บุคคล เข้าถือเอาปรมัตถ์คาบหนึ่ง ย่อมดีกว่าและประเสริฐกว่า การเข้าผลแห่งโลกุตตระสมาบัติ

เพระ ปรมัตถ์ธรรมเจ้า นั้นเป็นคุณธรรมที่สุดแล้ว

ย่อมได้พบ พระพุทธเจ้า พระธรรมเจ้า พระสังฆเจ้า

เจริญพร
 

จากจดหมายที่ถามว่า อริยสัจจะ นั้นเกี่ยวกับภาวนาอย่างไร

ก็ขอนำคำถามมาตอบในที่นี้ เลยในครั้งเดียว นะจ๊ะ



ในความหมาย ที่ไ้ด้อธิบาย เรื่อง อริยสัจจะ 4 ในระดับภาวนามีดังนี้

ทุกข์อริยะสัจจะ 4 ประการ

  1.ทุกข์ อันเกิดจาก ชาติ

  2.ทุกข์ อันเกิดจาก ชรา

  3.ทุกข์ อันเกิดจาก พยาธิ

  4.ทุกข์ อันเกิดจาก มรณะ

 สนับสนุนการภาวนานะจ๊ะ ( ไม่ต้องไปแตกให้มาก ) แต่ให้กำหนดด้วย ปริวัฏ 3 อาการ 12 ด้่วยนะจ๊ะ

สมุทัยสัจจะ 3 ประการ

  1. ความลุ่มหลง ด้วย ผลแห่ง ทาน

  2. ความลุ่มหลง ด้วย ผลแห่ง ศีล

  3. ความลุ่มหลง ด้วย การภาวนา

  ทั้ง 3 ประการนี้เป็นต้นเหตุ ให้เรายังเวียนว่าย ด้วยความเป็น มนุษย์ เทวดา พรหม ไม่สามารถพ้นจาก

สังสารวัฏฏ์ ไปได้ เพราะติดในสุข ใจไม่ได้ว่าง ในเหตุแห่งทุกข์อัน ระคนด้วย ตัณหา ด้วยความอยาก

ความเป็น ความไม่อยากมีและไม่อยากเป็น

  นิโรธสัจจะ 7 ประการคือการ พระธรรมเจ้า 7 พระองค์

   1. อาตมา

   2.สูญญํ

   3.อนาปาน
   
   4.นิโรธะ
 
   5.นิสสวาตะ
   
   6.ปัสสวาตะ

   7.อัสสวาตะ

   ทั้ง 7 พระองค์ มีชื่อเดียวกัน จักปรากฏได้ด้วยการดู ลม หายใจเข้า และออก หรือ อัดนิ่ง

  เมื่อใจรู้่ ย่อมกำหนด ลมหายใจเข้า ออก จนแน่แน่วใน ภายใน ชือเห็นพระธรรมเจ้า  ทั้งปวง

  มรรคสัจจะ 4  คือ

  1.พระโสดาปัตติมรรค

  2.พระสกทามิมรรคา

  3.พระอนาคามิมรรค

  4.พระอรหัตตมรรค

ทั้งหมดนี้เรียกว่า พระอริยะสัจจะ 4 ในภาวนา

 ไม่ต้องแตกมาก สิ่งสำคัญอยู่ที่ ทุกขสัจจะ เป็นต้นทาง เหมือนองค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า ที่พระองค์ออก

ผนวช ก็เพราะเห็น ทุกขสัจจะ เป็นเบื้องต้น

 ภาวนา ตามลำดับ เป็นไปลำดับ ก็จักเข้าใจ


 เจริญพร

 
  Aeva Debug: 0.0005 seconds.

ตอบจดหมาย นะ แต่ขอตอบเป็นส่วนรวมก็แล้วกัน จะได้ไม่ต้องมาพิมพ์บ่อย ๆ


เกี่ยวกับ อักขระ อักษรขอมบาลี ในสมัยก่อน ถือว่าเป็นหัวใจของคาถา โดยรวม เลย นะ

และยังปรากฏอยู่ในส่วนบนของ ยันต์จักรพรรดิ์ ด้วย

นั่นก็คือ อักขระ  มะ อะ  อุ

ทั้งสามอักขระ นั้นมีข้อความปรากฏ ใน พระสติปัฏฐาน ในวิธีทำสันโดด ด้วยเป็นบทต้น

  มีข้อความว่า มะ  คือ โชตินี

                อะ ได้แก่ พระแสง

                อุ  ได้แก่พระฉัพพรรณรังสี


สำหรับ อักขระทั้ง 3 องค์นี้ มีความหมายเป็นบทนอบน้อม และ บทนำ ในส่วน พระอาจารย์ ของ พระอาจารย์

ได้อธิบายความหมายของอักขระทั้ง 3 นี้ ดังนี้

    มะ ย่อ มาจาก มหาปุริสะ หรือ พระมหาบุรุษ ผู้เปี่ยมด้วยบารมีด้วยการการบำเพ็ญ 30 ทิศ มี ศีล เป็น

        พื้นฐาน มะ ในที่นี้ แทนความหมาย คือ ศีล อันเป็นบาทแรกแห่งการภาวนาทั้งปวง

    อะ ย่อมาจาก อาโลโก หรือ แสงสว่าง มีความหมายอันเกิดจากจิตที่เป็นสมาธิ เพราะสมาธิ ในขั้นต้นนั้น

       ต้องปรากฏแสงสว่าง อันเรียกว่า สี หรือ รัศมี ซึ่งจะเกิดขึ้นได้จากอำนาจ สมาธิ ดังนั้น อะ แทนความ
   
       หมาย คือ สมาธิ อันเป็นบาทที่สอง ของการภาวนา

    อุ ย่อมาจาก อุตมปัญญา ก็หมายถึงปณิธาน สูงสุด ในพระพุทธศาสนา นั้นคือ ปัญญา ซึ่งปัญญาในการ

      ตรัสรู้ของพระพุทธเจ้า เป็นลักษณะพิเศษซึ่งไม่ปรากฏในหมู่ พระสาวก ในคือพระสัพพัญญุุตญาณ

      ซึ่งเป็นคุณของพระพุทธเจ้า อันปรากฏแก่ หมู่ชน ด้วย ฉัพพันณรังสี เฉพาะพระพุทธองค์เท่านั้น

ดังนั้น อักขระ มะ คือ ศีล  อะ คือ สมาธิ  อุ  คือ ปัญญา

     ดังนั้นอักขระ ทั้ง 3 นี้ จักได้ใช้ประจำ ไม่เอามาใช้ในตัวใด ตัวหนึ่ง เพราะมีคุณอนันต์


     อธิบายไว้เท่านี้เุถิด จักยาวมากเป็นที่ลำบากในการพิมพ์

     เจริญพร



 

ได้รับ email และ โทรศัพท์ เข้ามาแจ้งเรื่อง

เข้าเว็บกันไม่ได้ ตั้งแต่ 03.00 น. เป็นต้นมา

ได้แจ้งติดต่อ ผู้ดูและ server เรียบร้อยแล้ว

แก้ไขปัญหาเสร็จสิ้น 08.15 น.

ดังนั้น พระอาจารย์ รับทราบแล้วไม่ต้องแจ้ง เมล์ หรือ โทร มาบอกกันอีก

เจริญพร / อนุโมทนากุศล ทุกท่าน

 

 

รอก่อนนะ สมาชิก ที่ดูแลกันอยู่อาจจะติดงานบ้าง

 

อนุโมทนา จากภาพด้านบน นั้น

เป็นภาพของการเข้าคืบ ในห้องพระธรรมปีติ ซึ่งมีข้อความปรากฏในหนังสือ

หลักปฏิบัติ สมถะวิปัสสนากรรมฐาน

การเข้าคืบนั้น จะฝึกได้ต้องผ่าน การอนุโลม ปฏิโลม และ เข้าสับก่อน


ดังนั้นจากภาพ ผู้ฝึกปฏิบัติ พึงปรึกษาส่งอารมณ์กับพระอาจารย์กรรมฐาน ก่อน นะจ๊ะ

 

ให้ อธิษฐาน กรรมฐาน ปฏิบัติ บูชา องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า

เพื่อตั้งจิต ในการภาวนา ให้ถูกต้อง

ก็จะสามารถเข้าอารมณ์กรรมฐาน ได้ เพราะตั้งจิต ไว้ถูก ไว้ควร แก่การภาวนา

 

ก็ไม่เป็นไร ปฏิบัติตามท่านไป ถ้ามีโอกาส ก็ค่อยปฏิบัติ เพื่อให้เกิดความสามัคคีในการภาวนา

และเป็นการเคารพในธรรม ผู้สอน ก็ควรปฏิบัติตามเขาไป แต่ในช่วงที่ ปราศจากเวลานั้น ก็ควร

ภาวนาสมาทาน กรรมฐาน ด้วย

การปฏิบัติ กรรมฐาน หลายแบบ มีข้อเสีย เหมือนกัน คือ ทำให้เกิด วิจิกิจฉา มาก

ควรมุ่งแต่ที่ปฏิบัติ แล้ว ทำได้ดี ตามจริต ตน

 

ไม่จำเป็นต้องขึ้นกรรมฐาน ใหม่ เพราะขึ้นแล้ว ก็เรียนกับพระอาจารย์ ที่ได้ขึ้นกรรมฐาน ว่าได้ขึ้นกรรมฐานแล้ว

เพียงแต่มานั่งกรรมฐาน และ ส่งอารมณ์ กับพระอาจารย์เท่านั้น สิ่งสำคัญคือการส่งอารมณ์

ส่วนการขึ้นกรรมฐาน กับพระอาจารย์นั้น ไม่ต้องก็ได้ เพราะไม่ได้มาปฏิบัติที่สระบุรี

แค่ขึ้นกับหลวงพ่อพระครู ก็เพียงพอแล้ว

 

การสอนเด็ก ตั้งแต่ในครรภ์ นั้นเป็นเรื่องที่ควรกระทำ

แต่ปาณะชาติ ที่กำเนิด จะมีสติปัญญา ดีมากด้วยบุญบารมีนั้น

มีมาแต่เริ่มกำเนิด เฉกเช่นองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้านั้น พระองค์จะทรง

กำเนิด ก็มาเข้านิมิตก่อนสู่ครรภ์

บิดา มารดา ก็หยุดเรื่องเพศตั้งแต่รู้ว่า มีผู้อยู่ในครรภ์ รักษาศีล

ดังนั้นที่จะแนะนำ เมื่อหญิงมีครรภ์ ก็ควรหมั่นในศีล เว้นจากประเวณี

อธิบายซึ่งกันและ กัน ไม่ต้องเป็นห่วงพ่อบ้านเขาจะนอกใจเพราะขาดประเวณี

เนื่องด้วยคุณพ่อ ก็อยากได้ลูกที่ดี สมัยก่อนแต่งงานกัน เขาก็เว้นประเวณีอยู่แล้ว แค่ 1 ปีไม่ตายหรอก

ส่วนมากคุณผู้หญิง กลัวส่วนนี้จึงยอมมีประเวณี ในช่วงมีครรภ์

ฝึกนั่งกรรมฐาน นอนกรรมฐาน ยืนกรรมฐาน เดินกรรมฐาน

ฝึกเรื่องการใช้ลมหายใจ ก็จะดีมาก เพราะ 2 ชีวิต ย่อมต้องใช้พลังงานมาก

ก็เห็นด้วยอยู่นะเกี่ยวกับ การฝึกกรรมฐาน กันตั้งแต่ตอนนี้

อนุโมทนาด้วย

 

การกำจัดสัตว์อื่น อยู่ ชื่อว่าเป็นบาป แต่ปฏิบัติด้วยเหตุจำเป็น เพื่อสันติสุขอันควรมี หรือสัปปายะที่เหมาะสม

ถ้าเปรียบกับเรามีบ้าน จู่ ๆ ก็มีบุคคลอื่น เข้ามาครอบครองบ้านเราแล้ว เราจะทำอย่างไร อพยพหนีหรือ ก็บ้าน

นั้นก็เป็นบ้านเรา ถึงแม้พระพุทธศาสนาจะสอนให้ใจมองเห็นว่า นั้นไม่ใช่เรา นั้นไม่ใช่ของเรา เป็นต้นแต่กรณี

อย่างนี้ต้องดำเนินการตามธรรม ด้วยหัวใจที่เป็นกลาง คือ อุเบกขา

ด้วยเหตุปกป้องอธิปไตย จำเป็นต้องสู้ ก็ต้องสู้ ถ้าไม่สู้ ไม่ทำ ก็คือต้องหนี

และจะหนีไปเมื่อไหร่ การทำเช่นนี้ ไม่ใช่การแก้ป้ญหา

เหมือนคนที่ป่วย เป็นมะเร็ง ที่แขน ที่ขา ถึงคราวต้องตัดขา ตัดแขน

จะว่าเป็นคนสิ้นคิด หรือทำลายตน ก็หามิได้ เป็นเพราะเหตุต้องปกป้อง

อธิปไตย ของเราเอง

ยกไปถึงทหาร ที่ต้องปกป้องบ้านเมือง พระสงฆ์ก็ไม่เคยกล่าวว่า ไม่ต้องปกป้องรักษาดินแดน

แต่กับให้กำลังใจทหาร ไปปกป้องรักษาดินแดน กี่ยุคกี่สมัย ก็เป็นเช่นนี้

สิ่งสำคัญที่สุด อย่าใส่ หัวใจยักษ์ ว่าเราต้องฆ่า ต้องทำลาย

แต่ให้ใส่ใจวางจิต ว่าเป็นส่วนแห่งความจำเป็น ที่ต้องทำ

ควรอยู่ ด้วยดุลย์พินิจ ที่ควรทำ

ดังนั้น อาตมาเชื่อว่าโยมได้ทำในสิ่งที่เหมาัะสมตามฐานะแล้ว

 

สำหรับอาการ ที่เกิดนั้นเป็นเพียงเบื้องต้น ในพระธรรมปีติ ขั้นที่ 1

สำหรับ โยม ISSARPAP นั้นถ้าให้ความเคารพต่อพระกรรมฐาน

ควรจะขึ้นพระกรรมฐาน เป็นทางการ การภาวนาจะุรุดหน้ามากกว่านั้น

สำหรับเรื่องหนึ่งที่อาตมาเห็น ดีในพระกรรมฐาน ก็คือ เรื่องของ ภวังค์

ผู้ฝึกปฏิบัติสามารถเดินจิต ในองค์พระกรรมฐาน ก็จะไม่ตกภวังค์

ส่วนการเล่าอารมณ์ พระกรรมฐาน ซึ่งกันและกันนั้นถึงห้ามไว้ ในความ

เป็นจริงด้วยความเป็นปุถุชน ยังมีมานะอยู่บ้าง ดังนั้นผู้ฝึกปฏิบัติเพื่อไม่ให้

สร้างภาวะกดดันซึ่งกันและกัน ก็ไม่ควรพูดระดับของตนเองให้ผู้อื่นฟังนอก

จากพระอาจารย์

โดยส่วนพระอาจารย์ มีลูกศิษย์ ค่อนข้างจำนวนมาก พอทราบเพื่อนที่มาด้วยกัน

ปฏิบัติไปในขั้นที่สูงกว่า ก็ัมักจะมาปรารภ ให้พระอาจารย์สอนกรรมฐานให้เป็นพิเศษ

บางคนถึงกับขอเปลี่ยนขั้น ขอเข้าสะกด สารพัดที่คิดว่าจะทำให้ตนเองนั้นจะเสมอเขาได้

แท้จริง พระกรรมฐานเป็นไปเพื่อกำจัด กิเลส ผู้ฝึกขาดเหตุปัจจัย ในการเพียรในการฝึก

ส่วนใหญ่ จะติดนิสัยนิ่ง ๆ และก็ทิ้ง พุทโธ เพราะติดนิสัยแบบเก่า ในส่วนนี้ต้องทุบกำแพง

ออกมาด้วยการภาวนา ไม่ให้ขาด ดังนั้นการนับจะทำให้เกิดการประคองอารมณ์ และ สติ

จะสามารถผูกจิตได้ ในองค์กรรมฐาน ยิ่งผู้ฝึกมีอารมณ์ ในพระกรรมฐาน มากขึ้นเท่าใด

สติ ก็จะอยู่กับ พุทโธ มากขึ้น ในระดับของ พุทโธ ก็บอกแล้ว มี 3 ระดับ

คือ ขั้นตรี สามารถกำหนด ฐานจิต และ พุทโธ ลงได้บ้าง

    ขั้นโท สามารถกำหนด ฐานจิต และ พุทโธ จนเข้าถึงลักษณะได้

    ขั้นเอก สามารถกำหนด ฐานจิต และ พุทโธ จนเข้าถึงรัศมีได้


ดังนั้น ผู้ที่ไม่ได้ขึ้น กรรมฐาน จึงไม่ได้รับการถ่ายทอด ในขั้นที่สูงขึ้นหากยังไม่ขึ้นกรรมฐาน

ส่วนผู้ขึ้นกรรมฐาน ก็ต้องเก็บอารมณ์ ของปีติ ไว้เพื่อกำหนด ลักษณะ และ รัศมี ให้ปรากฏ

ในส่วนการฝึก กรรมฐาน ในสายเจโต แล้ว ผู้ฝึกจะเกิด โอภาส เป็นสิ่งที่ไม่ขาด และ ขาดไม่ได้

ส่วนผู้ฝึกที่เป็นปัญญาวิมุตติ นั้น ไม่ค่อยจะำกำหนดอะไรได้ ใจจะดึงไปอยู่สภาพนิ่ง ว่างตามวิสัย

ของวิปัสสนา ที่เคยฝึกมา ดังนั้น การสำเร็จของศิษย์ กรรมฐาน จึงแตกต่างกัน

การอนุเคราะห์ ซึ่งกันและกัน นั้นก็คือไม่บอกระดับของตนเอง แก่กัน และกัน

เพราะปุถุชน ไม่ร่วมอนุโมทนาในความสำเร็จ การบอกไปจะไปเร่งเร้า กิเลส นิวรณ์ให้มากขึ้น

การคุยบอกคนนั้น คนนี้อีก ก็เป็นความฟุ้งซ่าน


อธิบายพอแค่นี้เถอะ เพราะคำถามเป็นคำถามที่ต้องชี้แจง ค่อนข้างมากสำหรับ คนที่ไม่เคยปฏิบัติ
 

อานาปานสติ ยังมีต่อไปเรื่อย ๆ แต่ยังเรียบเรียงพระสูตรอยู่ จำนวนตอนนี้มากกว่า 80 หน้า

 

สนใจฝึกเดินจงกรม ก็เชิญมาฝึก ที่วัดได้นะจ๊ะ

 

โยมธรรมธวัช ละเอียด แต่กว่าจะหาข้อมูลให้ครบ

ก็หลายวัน อนุโมทนาด้วย นะจ๊ะ ที่ช่วยเป็นปากเสียงให้กับพระธรรม

เจริญพร

 

การดาวน์โหลดไฟล์ ลิขสิทธิ์ ที่ไม่ได้รับอนุญาต จากเจ้าของ เป็นเรื่องผิดกฏหมาย

ก็มีความผิด ฐานลักทรัพย์ ต้องตรวจสอบคู่กับกฏหมาย ให้ความยืดหยุ่น ขนาดไหน

ในไฟล์ดาวน์โหลด มีทั้งฟรีแวร์ แชร์แวร์ และ ลิขสิทธิ์ ถ้าเป็นลิขสิทธิ์ ก็ผิดนะจ๊ะ

การใช้ไฟล์ผิดกฏหมาย ก็ถือเป็นการละเมิดข้อบัญญัติสิกขาบถของพระด้วย คิดตาม

มูลค่าของ ซอฟแวร์นั้น ๆ ถ้าเกิน 5 มาสก พระท่านก็รู้ในใจ

ดังนั้น ก็ควรซื้อลิขสิทธิ์ หรือ ใช้ฟรีแวร์ เช่น

os windows ปัจจุบันก็มีราคาไม่แพงแบบสมัยก่อน สามารถซื้อได้

office ก็ซื้อได้

งานหลัก ๆ ของพระสงฆ์ ส่วนใหญ่ก็อยู่แค่ 2 ประเภทนี้

นอกนั้นควรจะซื้อทั้งหมด หรือไปใช้ ฟรีแวร์


os ก็ใช้ linux

office ก็ใช้ openoffiice

มีทางออกไม่ใช่เป็นเรื่องลำบาก

ส่วนเรื่องการวิจารณ์ ของชาวโลก ขอให้ชาวโลกวิจารณ์กันต่อ นะจ๊ะ

 

เป็นเสียงบ่นอีกหนึ่งเสียงที่ดี หลายแง่มุม หลายมุมมอง



 

ตอบกันดีมาก

แต่หัวใจมีเพียงสาระเดียว ก็คือ พระพุทธศาสนา สอนไม่ให้เรากลับมาเกิด

เพื่อหยุดวัฏฏะสงสารเสีย พ้นจากวิถีของ ความเกิด แ่ก่ เจ็บ และ ตาย

ศาสนาพุทธนั้น มุ่งเน้นความเหนือโลกธรรม 8 ประการ ไม่ติดในสุข ไม่ติดในทุกข์

ศาสนาพุทธสอนให้หมดความหวัง เพราะความหวังเป็นที่มาแห่งความทุกข์

ความประสบกับสิ่งไม่เป็นที่รักที่พอใจ ก็เป็นทุกข์

ความพรัดพรากจากสิ่งเป็นที่รัก ที่พอใจ ก็เป็นทุกข์

เพราะความทุกข์ เป็นเครื่องแต่งกายประจำของมนุษย์

ศาสนาพุทธสอนให้ภาวนา และใช้ชีวิต โดยไม่ยึดติด กับ โลกธรรมทั้ง 8 ประการ

ซึ่งมีเพียงหนทางเดียว กล่าวคือ ทางสายเอก หรือ อริยมรรค มีองค์ 8 ประการ

1.สัมมาทิฏฐิ ความเห็นถูกต้อง ใน ทุกข์ ในสมุทัย ในนิโรธ ในมรรค

2.สัมมาสังกัปปะ ความคิดที่ถูกต้อง หรือ ปณิธาน ที่ถูกต้อง

3.สัมมาวาจา การพูจจาถูกต้อง ไม่โกหก ไม่ส่อเสียด ไม่พูดคำหยาบ ไม่พูดเพ้อเจ้อ

4.สัมมากัมมันตะ การทำการงานถูกต้อง

5.สัมมาอาชีวะ การประกอบอาชีพ ที่ถูกต้อง

6.สัมมาวายามะ การพากเีพียรรักษากุศล อย่างถูกต้อง

7.สัมมาสติ การระลึกอย่างถูกต้อง

8.สัีมมาสมาธิ ความตั้งใจมั่นถูกต้อง

พระพุทธเจ้า ทรงตรัสไว้สม่ำเสมอ และ แม้ก่อนปรินิพพาน ว่าที่ใดมีอริยะมรรค ที่นั้นก็มีพระอรหันต์

สาธุ

 

สาธุ วิจัยได้ดี

คงต้องเป็นหน้าที่ ของพระอุปัชฌาย์ กรรมวาจาจารย์ และ อนุสาวนาจารย์ ผู้สอบอันตรายิกธรรม กับผู้บวช

การบวชไม่ได้เป็นการบอกว่าพ้นกฏหมาย จะพ้นได้อีกกรณีก็คือ ได้รับการอภัยโทษจากพระราชาเสียก่อน

เจ้าหน้าที่ก็ไม่พึงใช้ความรุนแรงเยี่ยงสมัยก่อน ที่ทำอย่างเถื่อน เพราะปัจจุบันมีตัวบทกฏหมาย มีระบบขั้นตอน

ชัดเจนมากกว่าเมื่อก่อนมาก