[คติธรรม “วันมาฆบูชา” สมเด็จพระสังฆราช | จงมี “นิวาตธรรม” ความอ่อนน้อมถ่อมตน เป็นพื้นอุปนิสัย]

.



คติธรรม “วันมาฆบูชา” สมเด็จพระสังฆราช | จงมี “นิวาตธรรม” ความอ่อนน้อมถ่อมตน เป็นพื้นอุปนิสัย

วันที่ 23 ก.พ. 67 เนื่องในวันมาฆบูชา ๒๔ กุมภาพันธ์ ๒๕๖๗ เจ้าพระคุณ สมเด็จพระอริยวงศาคตญาณ สมเด็จพระสังฆราช สกลมหาสังฆปริณายก ประทานพระคติธรรม ความว่า

    “ดิถีมาฆบูชาได้เวียนมาบรรจบอีกคำรบหนึ่งแล้ว ดิถีเช่นนี้ชวนให้พุทธบริษัท น้อมรำลึกถึงเหตุการณ์ที่สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ทรงแสดงโอวาทปาติโมกข์ ประทานแก่พระอรหันตสาวก ๑,๒๕๐ รูป ซึ่งล้วนอุปสมบทโดยวิธีเอหิภิกขุ เหตุการณ์ดังกล่าวเกิดขึ้น ณ ดิถีเพ็ญเดือน ๓ หลังสมเด็จพระบรมศาสดา ตรัสรู้และประกาศพระศาสนาแล้ว ๙ เดือน

     เมื่อพิจารณาจากประวัติการณ์แห่งวันจาตุรงคสันนิบาต ย่อมเห็นประจักษ์ว่า พระภิกษุผู้มาประชุมกันเป็นมหาสังฆสันนิบาตนั้น ต่างพรั่งพร้อมกันมา ณ เวฬุวันมหาวิหาร ด้วยอานุภาพแห่ง “คารวธรรม”

     พุทธบริษัททั้งหลายผู้เป็นอนุชน จึงพึงเทิดทูนจริยาของพระอรหันต์ทั้งนั้น ขึ้นเป็นแบบอย่างทางประพฤติแห่งตนๆ โดยสำนึกว่า ถึงแม้พระสาวกทุกรูป ได้บรรลุถึงคุณธรรมสูงสุด ดับกิเลสเพลิงทุกข์ได้สิ้นเชิงแล้ว แต่ก็ยังคงเคารพนอบน้อมอย่างยิ่งต่อพระบรมศาสดาและพระธรรม

     เพราะฉะนั้น พุทธบริษัทผู้มุ่งหมายความสุขความเจริญทั้งทางโลกและทางธรรม จึงจำเป็นต้องมี “นิวาตธรรม” คือ ความอ่อนน้อมถ่อมตน เป็นพื้นอุปนิสัย

    ขอจงระลึกไว้ว่า คุณธรรมแห่งพระอรหันต์นั้น สูงส่งเหนือกว่าอิสริยยศทั้งปวงในโลก หากแต่พระอรหันต์กลับปราศจากความอวดดื้อถือดี ปราศจากความเนรคุณลบหลู่ดูหมิ่น เพราะทุกรูปต่างมีความคารวะนอบน้อมอย่างมั่นคง ต่อพระรัตนตรัย ต่อการศึกษา ต่อความไม่ประมาท และต่อการปฏิสันถาร ดังนี้

     บรรดาผู้ยังมีธุลีในดวงตา มีกิเลสเครื่องเศร้าหมองครอบงำใจอยู่ จึงพึงเพียรหมั่นเพิ่มพูนคารวธรรม ให้งอกงามขึ้นในตนอยู่เสมอ ให้สมด้วยธรรมภาษิตที่ว่า
    “มหตฺตปตฺโตปิ นิวาตวุตฺติ” แปลความว่า “ถึงแม้จะดำรงตำแหน่งใหญ่ คืออิสริยยศที่กว้างขวาง แต่ก็ไม่ผยองด้วยยศ ถ่อมตน ทำตามโอวาทของบัณฑิต.”
     เพื่อความผาสุกร่มเย็นในจิตใจตน ตลอดจนประเทศชาติ และโลกนี้ได้อย่างยั่งยืน

ขอพระสัทธรรมของสมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าจงดำรงมั่นคงอยู่ในโลกนี้ตลอดกาลนาน และขอสาธุชนทั้งหลายจงพร้อมเพรียงกันศึกษาพระสัทธรรมนั้น เพื่อบรรลุถึงความรุ่งเรืองสถาพรสืบไป เทอญ.”




Thank to : https://thebuddh.com/?p=77726

[สถิติคนนับถือศาสนา “คริสต์” อันดับหนึ่ง พุทธอันดับสี่ คาดอีก 30 ปี อิสลามครองโลก]

.



สถิติคนนับถือศาสนา “คริสต์” อันดับหนึ่ง พุทธอันดับสี่ คาดอีก 30 ปี อิสลามครองโลก

วันที่ 23 ก.พ. 67  : ถึงแม้ทุกวันนี้วิทยาศาสตร์จะก้าวหน้าไปขนาดไหน แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่ามนุษย์ยังต้องมีที่พึ่งทางใจ นั่นจึงทำให้ศาสนาไม่เคยหายไปจากชีวิตมนุษย์ ซึ่งจากการสำรวจของ Pew Research Center ตั้งแต่ปี 2488 จนถึงปี 2567 พบว่า ประชากรทั่วโลกมากกว่า 85 % ยังคงเชื่อในศาสนาอยู่ และทั่วโลกตอนนี้ก็มีศาสนาให้นับถือมากถึง 4,200 ศาสนา

Pew Research Center เผยว่า จากประชากรโลกจำนวนเกือบ 8 พันล้านคน
    • มีประมาณ 2.6 พันล้านคนที่นับถือศาสนาคริสต์ ซึ่งจำนวนนี้นับรวมนิกายทั้งหมดแล้ว ทำให้ชาวคริสเตียนคิดเป็น 31.7% ของประชากรโลก
    • ส่วนศาสนาที่ได้รับความนิยมมากที่สุดในโลกอันดับสอง คือ ศาสนาอิสลาม ซึ่งคิดเป็นเกือบ 25% ของประชากรโลก และ
    • อันดับสามคือ ศาสนาฮินดูซึ่งมีผู้นับถือเกือบ 1.1 พันล้านคน และคิดเป็น 15% ของประชากรโลก
    • ส่วนศาสนาพุทธ อยู่อันดับสี่



“ศาสนาที่ได้รับความนิยมมากที่สุดในโลกปี 2023 แบบแบ่งตามนิกาย” (จำนวนโดยประมาณ)

    - อิสลาม นิกายซุนนี 1,543,271,481 คน, อิสลาม นิกายชีอะห์ : 215,232,293 คน
    - คริสเตียน นิกายโรมันคาทอลิก 1,250,319,000 คน , คริสเตียน นิกายโปรเตสแตนต์ : 624,924,000 คน , คริสเตียน นิกายอีสเทิร์นออร์โธดอกซ์ : 293,599,000 คน , คริสเตียน นิกายแองกลิคัน : 75,331,423 คน
    - ฮินดู : 1,073,619,000 คน
    - พุทธ นิกายมหายาน : 334,718,996 คน , พุทธศาสนา นิกายเถรวาท : 185,328,289 คน
    - ชินโต : 121,818,711 คน

Pew Research Center ยังเผยอีกว่า ภายในปี 2593 จะมีประชากรนับถือศาสนาอิสลามรวมกันมากถึง 2.7 พันล้านคน คิดเป็น 29.7 % ของประชากรโลก ซึ่งจะส่งผลให้ชาวมุสลิมมีบทบาทบนเวทีโลกมากขึ้น

 



ขอบคุณ :-
ที่มา : เพจ สปริงนิวส์
URL : https://thebuddh.com/?p=77736

[ผีเฮี้ยน.!! อาถรรพ์วัดบ้านแก น้ำไม่ไหลทุกงานศพ คนนั่งเต็มศาลา เจ้าอาวาสเลี้ยงโต๊ะจีนผีทุกปี]

.



ผีเฮี้ยน.!! อาถรรพ์วัดบ้านแก น้ำไม่ไหลทุกงานศพ คนนั่งเต็มศาลา เจ้าอาวาสเลี้ยงโต๊ะจีนผีทุกปี

วันที่ 22 ก.พ.67 หลังมีข่าวสือเล่าต่อๆ กันมา เกี่ยวกับผีเฮี้ยน อาถรรพ์ศาลาการเปรียญเทพทรงธรรม วัดบ้านแก ต.ศรีพราน อ.แสวงหา จ.อ่างทอง ทำเอาชาวบ้านถึงกับหวาดผวา จากนั้นผู้สื่อข่าวจึงลงพื้นที่พิสูจน์ข้อเท็จจริง

พระครูสุตานุยุต เจ้าอาวาสวัดบ้านแก เปิดเผยว่า เรื่องเล่าที่มีคนเจอผีที่บริเวณศาลาการเปรียญ ที่เล่าขานกันมานานนั้น น่าจะเกิดกับจิตของผู้คนที่อ่อนไหว ที่ผ่านมามีชาวบ้านเล่าถึงความเฮี้ยนมีเรื่องเล่าชวนขนหัวลุก ที่บริเวณศาลการเปรียญวัดบ้านแก ว่ากลางวันแสก ๆ ยังพบเห็นวัยรุ่นขี่รถจยย.เข้าไปในบริเวณใต้ถุนศาลาการเปรียญเป็นประจำ และไม่ยอมออกมา โดยภายในใต้ถุนศาลานั้น มักได้ยินเสียงเหมือนมีคนทำอะไรอยู่ แต่เมื่อเดินเข้าไปดูก็พบแต่ความว่างเปล่าเหมือนทุกครั้ง

ในยามค่ำคืน ชาวบ้านมักจะพบเห็นมีคนเดินอยู่บนศาลาการเปรียญเป็นประจำ ทั้งที่ไม่มีงานใดๆ โดยจะมายืนเกาะลูกกรงที่ศาลาเป็นรูปคนที่ยืนอยู่แต่ไม่เห็นมีขา ซึ่งเวลามีงานศพจะพบว่าน้ำประปาที่อยู่บริเวณบนศาลานั้น จะหยุดไหลทุกครั้ง ทั้งที่วัดปล่อยน้ำตามปกติ ส่วนในยามค่ำคืนบนศาลาจะพบว่ามีผู้คนจับกลุ่มนั่งกันอยู่บนศาลากันเป็นกลุ่มๆ ทั้งๆ ที่วัดไม่มีงานพิธีใดๆ ให้เห็นอยู่ประจำ ส่วนในตอนกลางคืนนั้น ผู้คนก็จะไม่ค่อยกล้ามาบนศาลาเพียงลำพัง

ทั้งนี้ บนศาลาการเปรียญเชื่อมต่อไปยังเมรุเผาศพ เป็นศาลาการเปรียญที่บรรยากาศสุดวังเวง และที่บริเวณจุดใต้เมรุเผาศพ จะพบว่ามีจอมปลวกขนาดใหญ่ ที่เชื่อกันว่ามีดวงวิญญาณสิงสถิตอยู่ด้วย ชาวบ้านจะมาขอหวยอยู่เป็นประจำ ที่ผ่านมานั้น เคยมีวัยรุ่นคึกคะนองอยากลองดี และรายการทีวีไปท้าพิสูจน์มาแล้วหลายครั้ง มีเจอดีบ้างไม่เจอบ้าง ส่วนชาวบ้านในพื้นที่จะพบเห็นสิ่งแปลกๆ ในวัดแห่งนี้เป็นประจำ โดยที่ผ่านมาวัดได้ทำบุญโต๊ะจีนผี เพื่ออุทิศส่วนบุญส่วนกุศลให้เหล่าดวงวิญญาณที่ล่วงลับไปแล้ว บริเวณหน้าศาลาการเปรียญเป็นประจำทุกปี




Thank to : https://www.khaosod.co.th/around-thailand/news_8108912
22 ก.พ. 2567 - 21:20 น.

[เฮ.!! ศาลฎีกา สั่งคืนเงินทั้งหมด ให้ “อดีตพระพรหมสิทธิ -พระพรหมดิลก” ระบุไม่ได้ “ทุจริต -ฟอกเงิน”]

.



เฮ.!! ศาลฎีกา สั่งคืนเงินทั้งหมด ให้ “อดีตพระพรหมสิทธิ -พระพรหมดิลก” ระบุไม่ได้ “ทุจริต -ฟอกเงิน”

ศาลฎีกาสั่งคืนเงินทั้งหมดให้อดีตพระพรหมสิทธิ -พระพรหมดิลก  เนื่องจากศาลพิเคราะห์แล้ว เห็นว่าไม่ใช่ทรัพย์สินที่เกี่ยวกับการกระทำความผิด และไม่ใช่ทรัพย์สินที่ได้มาจากการฟอกเงิน

วันที่ 21 กุมภาพันธ์ 2567 เวลา  09:00 น.  ศาลฎีกาได้นัดฟังคำพิพากษาหรือคำสั่งของศาลฎีกา  โดยพิพากษาว่า 

สืบเนื่องจากคดีนี้ พนักงานอัยการในฐานะผู้ร้องได้ยื่นคำร้องต่อศาลแพ่งขอให้ทรัพย์สินเงินฝากในบัญชีธนาคารของพระพรหมสิทธิตกเป็นของแผ่นดิน โดยมีมูลฐานมาจากการที่สำนักงานพระพุทธศาสนาแห่งชาติได้อนุมัติจัดสรรงบประมาณ โครงการอบรมคุณธรรมจริยธรรม สำหรับเด็กเยาวชนประชาชนและข้าราชการ ประจำปี 2559 และ โครงการศูนย์กลางการเผยแพร่กิจการพระพุทธศาสนา เพื่อความมั่นคงแห่งสถาบันชาติ ศาสนาพระมหากษัตริย์ ประจำปี 2559 ให้กับวัดสระเกศราชวรมหาวิหาร

โดยการอนุมัติงบประมาณดังกล่าว เจ้าหน้าที่สำนักงานพระพุทธศาสนาแห่งชาติ กระทำโดยไม่เป็นไปตามระเบียบ และกฎหมาย และไม่เป็นไปตามวัตถุประสงค์ของโครงการ

พระพรหมสิทธิยื่นคำร้องคัดค้านในฐานะ ผู้คัดค้านที่หนึ่งว่า เงินในบัญชีเงินฝากของพระพรหมสิทธิไม่เกี่ยวข้องกับการกระทำความผิดเกี่ยวกับงบประมาณทั้งสองโครงการ และไม่ใช่ทรัพย์สินที่ได้มาจากการฟอกเงิน ขอให้คืนเงินในบัญชีเงินฝากให้แก่พระพรหมสิทธิ

ศาลชั้นต้นมีคำสั่งว่า ให้คืนเงินในบัญชีเงินฝาก ส่วนที่พระพรหมสิทธิมีอยู่ก่อน หรือได้มาก่อนที่สำนักงานพระพุทธศาสนาแห่งชาติจะอนุมัติจัดสรรและโอนจ่ายเงินงบประมาณทั้งสองโครงการให้แก่วัดสระเกศราชวรมหาวิหาร เนื่องจากเงินที่มีอยู่ ไม่ใช่ทรัพย์สินที่เกี่ยวกับการกระทำความผิด หรือได้มาจากการฟอกเงิน แต่มีคำสั่งให้เงินที่พระพรหมสิทธิได้มา ในภายหลังจากที่สำนักงานพระพุทธศาสนาแห่งชาติอนุมัติจัดสรรงบประมาณทั้งสองโครงการให้กับวัดสระเกศราชวรมหาวิหาร ตกเป็นของแผ่นดิน



พระพรหมสิทธิได้ยื่นอุทธรณ์คำสั่งของศาลชั้นต้น

ศาลอุทธรณ์มีคำพิพากษากลับ หรือแก้คำพิพากษาศาลชั้นต้น โดยมีคำพิพากษาให้คืนเงินทั้งหมดให้กับพระพรหมสิทธิ เนื่องจากศาลอุทธรณ์พิเคราะห์แล้วเห็นว่า แม้เงินที่มีอยู่ในบัญชีเงินฝากธนาคาร จะได้มาในระหว่างที่สำนักงานพระพุทธศาสนาแห่งชาติอนุมัติจัดสรรและโอนจ่ายเงินงบประมาณทั้งสองโครงการให้ วัดสระเกศ ราชวรมหาวิหารก็ตาม

แต่จากหลักฐาน แหล่งที่มาของเงินจำนวนดังกล่าว มีที่มาของเงินจากเงินทำบุญเงินอุทิศให้ และ เป็นเงินบริจาคที่มีบุคคลมอบให้กับพระพรหมสิทธิ ในระหว่างที่เป็นพระภิกษุสงฆ์ โดยมีแหล่งที่มาของเงินเป็นเช็คเงินสด เช็คของขวัญ ตั๋วเงินปันผลจากกองทุนต่างๆ และดอกเบี้ย เป็นต้น ซึ่งไม่ใช่เงินที่ได้มาจากงบประมาณทั้งสองโครงการ ที่เกี่ยวกับการกระทำความผิดหรือฟอกเงิน



พนักงานอัยการในฐานะผู้ร้องได้ยื่นฎีกาและขออนุญาตฎีกา ศาลฎีกามีคำสั่งอนุญาตอนุญาตให้ฎีกา

ศาลฎีกาได้มีคำสั่ง ยืนตามคำสั่งของศาลอุทธรณ์ โดยให้คืนเงินส่วนที่เหลือทั้งหมด ทุกบัญชีเงินฝากตามที่ศาลอุทธรณ์มีคำสั่ง ให้แก่พระพรหมสิทธิ เนื่องจากศาลฎีกาเห็นว่า แม้เงินในบัญชีเงินฝากของพระพรหมสิทธิ ในส่วนที่ได้มาในระหว่างที่สำนักงานพระพุทธศาสนาแห่งชาติอนุมัติจัดสรรงบประมาณทั้งสองโครงการ ให้กับวัดสระเกศ ราชวรมหาวิหารแล้วก็ตาม

แต่เงินจำนวนดังกล่าว มีการพิสูจน์แหล่งที่มาของเงินได้ทุกบัญชี อาทิเช่น เงินที่ได้รับมาจากวัดพุทธธาราม ลีดส์ประเทศอังกฤษ เป็นเงินที่พุทธศาสนิกชน อุทิศถวายให้กับวัดพุทธธาราม ลีดส์ ประเทศอังกฤษ ซึ่งขณะนั้น พระพรหมสิทธิ ดำรงตำแหน่งเป็นประธานสำนักงานกำกับดูแลพระธรรมทูตไปต่างประเทศ มีภารกิจต้องดูแลวัดพุทธาราม ลีดส์ ประเทศอังกฤษด้วยเงินที่มีแหล่งที่มาจากเช็คเงินสด ทั้งระบุชื่อผู้มอบให้และไม่ระบุชื่อ และเช็คของขวัญ และตั๋วเงิน และเงินปันผลต่าง ๆ ตลอดจนดอกเบี้ยเงินฝากธนาคาร

และการที่พระพรหมสิทธิอุปสมบทเป็นพระภิกษุดำรงอยู่ในสมณศักดิ์สูง และมีตำแหน่งทางคณะสงฆ์ในระดับสูง เป็นเจ้าอาวาสวัดสระเกศ ซึ่งเป็นพระอารามหลวง เป็นประธานสำนักงานกำกับดูแลพระธรรมทูตไปต่างประเทศ อยู่ในตำแหน่งและฐานะอันเป็นที่เคารพนับถือของพุทธศาสนิกชนทั่วไปจำนวนมาก ย่อมจะมีประชาชนทำบุญถวายเงินให้ เพื่อใช้ในการเผยแผ่พระพุทธศาสนา ซึ่งไม่มีงบประมาณในการสนับสนุน ในการเผยแพร่พระพุทธศาสนา จึงต้องใช้เงินที่มีผู้ทำบุญถวายใช้ในการเผยแผ่พระพระพุทธศาสนา

หากไม่ได้รับการอุปถัมภ์สนับสนุนจากญาติโยมผู้มีจิตศรัทธาร่วมบุญหรือร่วมบริจาคเงินสมทบย่อมยากที่จะปฏิบัติศาสนกิจในต่างประเทศสืบจากสมเด็จพระพุฒาจารย์(เกี่ยว อุปเสณมหาเถระ) ต่อไปได้ โดยไม่ต้องสงสัย ซึ่งมีวัดในสาขาอยู่ถึง 18 วัด

การมีเงินในบัญชีจำนวนดังกล่าวจึงไม่ใช่เรื่องผิดปกติ เงินในบัญชีเงินฝากของพระพรหมสิทธิทั้งหมด จึงไม่ใช่ทรัพย์สินที่เกี่ยวกับการกระทำความผิด และไม่ใช่ทรัพย์สินที่ได้มาจากการฟอกเงิน

ส่วนในกรณีเงินฝากในบัญชีของพระพรหมดิลก วัดสามพระยา ซึ่งถูกฟ้องอยู่ในสำนวนเดียวกัน ศาลก็มีคำสั่งให้คืนเงินทั้งหมด เช่นเดียวกัน




Thank to : https://thebuddh.com/?p=77648

[“เสริมศักดิ์” มอบกรมการศาสนา-กรมศิลปากร จัดกิจกรรมโครงการเข้าวัด ไหว้พระ ชมโบราณสถาน ยามราตรีต่อเนื่อง]

.



“เสริมศักดิ์” มอบกรมการศาสนา-กรมศิลปากร จัดกิจกรรมโครงการเข้าวัด ไหว้พระ ชมโบราณสถาน ยามราตรีต่อเนื่อง

วันที่ 5 ก.พ.67 นายเสริมศักดิ์ พงษ์พานิช รัฐมนตรีว่าการกระทรวงวัฒนธรรม เปิดเผยว่า เมื่อเร็วๆนี้ได้ประชุมหัวหน้าส่วนราชการและองค์การมหาชนในสังกัดกระทรวงวัฒนธรรม ครั้งที่ 1/2567 ที่กระทรวงวัฒนธรรม  โดยได้กำชับให้ทุกหน่วยงานสังกัดกระทรวงวัฒนธรรม(วธ.)เร่งเบิกจ่ายงบประมาณรายจ่ายประจำปีงบประมาณ พ.ศ.2566 ไปพลางก่อนในไตรมาสที่ 2 เพื่อให้เป็นไปตามเป้าหมายของรัฐบาล 

อีกทั้งในที่ประชุมกรมการศาสนารายงานผลการดำเนินการขับเคลื่อน Soft Power ด้านเฟสติวัลและด้านท่องเที่ยว ภายใต้เทศกาล Thailand Winter Festivals ของรัฐบาล โดยดำเนินโครงการเปิดวัดสักการะสิ่งศักดิ์สิทธิ์ ท่องเที่ยวยามค่ำคืน ภายใต้โครงการจาริกเส้นทางบุญในมิติศาสนา ประจำปีงบประมาณ พ.ศ. 2567 ช่วงเดือนมกราคม 2567 ณ วัดเจดีย์หลวงวรวิหาร อำเภอเมืองเชียงใหม่ จังหวัดเชียงใหม่   

มีการเปิดพระอุโบสถ พระวิหาร และเสนาสนะสำคัญภายในวัดให้ประชาชนและนักท่องเที่ยวได้มีโอกาสเยี่ยมชมสถานที่สำคัญ และสักการะสิ่งศักดิ์สิทธิ์เพื่อความเป็นสิริมงคลแก่ตนเองและครอบครัว  ซึ่งมีประชาชนให้ความสนใจเข้าร่วมกิจกรรมเป็นจำนวนมาก



รัฐมนตรีว่าการกระทรวงวัฒนธรรม กล่าวอีกว่า นอกจากนี้ กรมศิลปากรรายงานผลการจัดโครงการราตรีนี้ที่วัดไชยวัฒนาราม เปิดให้ประชาชนแต่งกายชุดไทยเข้าชมโบราณสถานยามค่ำคืนในทุกวันศุกร์ เสาร์ อาทิตย์ และวันหยุดนักขัตฤกษ์ ตั้งแต่เดือนพฤศจิกายน 2566  ทำให้มีนักท่องเที่ยวเพิ่มขึ้นจำนวนมาก ช่วยสร้างรายได้ให้แก่ชุมชนทั้งร้านให้เช่าชุดไทย ร้านอาหาร และที่พักในจังหวัดพระนครศรีอยุธยา ในวันเสาร์ อาทิตย์ มีเงินหมุนเวียนจากการให้เช่าชุดไทยไม่ต่ำกว่า 6-7 แสนบาท และกรมศิลปากรมีรายได้จากค่าเข้าชมตั้งแต่เดือนพฤศจิกายน- ธันวาคม 2566 กว่า 2 ล้านบาท

ซึ่งกรมศิลปากรขยายเวลาโครงการนี้ไปจนถึงวันที่ 30 เมษายน 2567 ภายใต้ชื่องาน “ยามค่ำอยุธยา 2567 Ayutthaya Sundown 2024” และนอกจากวัดไชยวัฒนารามแล้ว ยังขยายเวลาเปิดให้เข้าชมวัดราชบูรณะและพระราชวังจันทรเกษมยามค่ำคืนในกิจกรรม“Night at The Palace ย้อนเวลา ชมวัง 4 ศตวรรษ พระราชวังจันทรเกษม”  ซึ่งเป็นโบราณสถานสำคัญในอดีต เนื่องจากเคยเป็นที่ประทับของสมเด็จพระนเรศวรมหาราช เมื่อครั้งทรงดำรงตำแหน่งพระมหาอุปราช



นายเสริมศักดิ์  กล่าวด้วยว่า กรมศิลปากรยังได้จัดกิจกรรมศิลปากรสัญจร  เช่น กิจกรรม “ไหว้พระ ชมโขน ยลศิลป์ ถิ่นพิมาย” ณ อุทยานประวัติศาสตร์พิมาย จังหวัดนครราชสีมา เมื่อวันที่ 20-21 มกราคมที่ผ่านมา ซึ่งได้รับการตอบรับเป็นอย่างมากจากประชาชน และจะจัดกิจกรรม“2 นครา มรดกโลก” พาเยี่ยมชมโบราณสถาน ณ อุทยานประวัติศาสตร์พระนครศรีอยุธยาและอุทยานประวัติศาสตร์ศรีเทพ จังหวัดเพชรบูรณ์ ซึ่งทั้ง 2 แห่งเป็นแหล่งมรดกโลกทางวัฒนธรรม เป็นต้น

ขณะเดียวกันหอภาพยนตร์(องค์การมหาชน)รายงานว่า จะจัดงาน Night@Maya City  4  กุมภา ราตรี ที่รัก ในวันที่ 14 -17 กุมภาพันธ์ 2567  ที่หอภาพยนตร์ ตำบลศาลายา  อำเภอพุทธมณฑล จังหวัดนครปฐม มีกิจกรรมชมเมืองมายายามค่ำและร้านค้า ร้านคราฟต์มากมาย

“ได้กำชับให้กรมการศาสนาและกรมศิลปากรดำเนินโครงการส่งเสริม Soft Power ด้านการท่องเที่ยวในมิติทางศาสนา ศิลปะและวัฒนธรรมในยามค่ำคืน เช่น เที่ยววัดไหว้พระ  ชมอุทยานประวัติศาสตร์ โบราณสถานในยามราตรีอย่างต่อเนื่อง และฝากทุกหน่วยงานของวธ.จัดทำโครงการลักษณะนี้ เพื่อให้เป็นไปตามนโยบายของนายเศรษฐา ทวีสิน นายกรัฐมนตรีที่ต้องการให้คนไทยและชาวต่างชาติได้ท่องเที่ยวเชิงศาสนา ศิลปะและวัฒนธรรมในช่วงกลางคืน

เนื่องจากอากาศไม่ร้อน ช่วยสร้างงาน สร้างรายได้ให้แก่ชาวบ้าน ชุมชน ร้านค้ารอบวัดและโบราณสถาน รวมถึงที่พักและร้านอาหารภายในจังหวัดด้วย  ช่วยแก้ปัญหาความยากจนและส่งเสริมเศรษฐกิจของชาติ” นายเสริมศักดิ์ กล่าว




Thank to : https://thebuddh.com/?p=77209

["มังกรทอง" ประทานทรัพย์ พลัง อำนาจ ความยิ่งใหญ่]

.



"มังกรทอง" ประทานทรัพย์ พลัง อำนาจ ความยิ่งใหญ่

ชาวจีนโบราณมีความเชื่อเกี่ยวกับ สัตว์ศักดิ์สิทธิ์ 4 ชนิด คือ กิเลน หงส์ เต่า มังกร โดยเชื่อว่า “มังกร” เป็นสัตว์ที่ยิ่งใหญ่ที่สุด ซึ่งมังกรจีนหรือที่ชาวจีนเรียกกันว่า “เล้ง–เล่ง–หลง–หลุง” จะมีความแตกต่างกันไปตามลักษณะของการออกเสียงของในแต่ละท้องถิ่น

ทว่า... “ชาวจีน” ถือว่ามังกรนั้นเป็นสัญลักษณ์ของพลัง อำนาจ ความยิ่งใหญ่ และเพศชาย เนื่องจากมังกรจีนเป็นสัตว์ศักดิ์สิทธิ์...เป็นสัตว์แห่งเทพเจ้าในสรวงสวรรค์และเป็นตัวแทนของจักรพรรดิ

ว่ากันด้วยเรื่องลักษณะมังกรจีน...เป็นสัตว์ที่มีขนาดใหญ่ที่สุด ลักษณะหัวคล้ายอูฐ มีเขาคล้ายเขากวาง ดวงตาคล้ายดวงตากระต่ายป่าหูคล้ายหูวัว ปีกคล้ายนกอินทรี มีลำคอยาวคล้ายงู ช่วงท้องมีลักษณะคล้ายกบหรือหอยกาบ และเกล็ดเหมือนของปลาคาร์ป รูปร่างคล้ายกับปลาตัวใหญ่ เท้าคล้ายกับเท้าเสือ

เสียงร้องคล้ายเสียงตีฆ้อง เมื่อหายใจลมหายใจมีลักษณะคล้ายเมฆ ซึ่งบางครั้งก็ออกมาเป็นฝน บางครั้งก็เป็นเปลวไฟ

“มังกรจีน” มีเขี้ยวขนาดใหญ่หนึ่งคู่อยู่ที่ขากรรไกรบน มีหนวดยาวลักษณะเหมือนไม้เลื้อย และมีแผงคอเหมือนของสิงโตอยู่บนคอ...คาง...ข้อศอก มีเกล็ด 117 แผ่น แบ่งออกเป็น “หยิน” และ “หยาง”

โดย 81 แผ่นเป็นหยางมีความดี... 36 แผ่นเป็นหยินมีความชั่ว



เขาสันหลังทอดยาวไปตามหลังและหางเป็นหนามยาวและสั้นสลับกัน มีโหนกอยู่บนหัวไว้สำหรับบิน แต่ถ้าเขาไม่มีโหนก มังกรก็จะกำคทาเล็กๆไว้ใช้ในการบินแทน...นอกจากนี้แล้วสีของมังกรจีนก็มีหลายสี ตั้งแต่แกมเขียวจนถึงทอง หรือบางแหล่งก็ว่ามังกรจีนมีสีน้ำเงิน ดำ ขาว แดง เขียว หรือเหลือง

ว่ากันว่า...“มังกรจีน” ในตำนานมีอิทธิฤทธิ์ สามารถทำตัวเองให้ใหญ่เท่ากับจักรวาลหรือให้เล็กเท่ากับหนอนไหม นอกจากนี้ยังมีนิสัยเมตตากรุณา เป็นมิตร ทะเยอทะยาน และมองโลกในแง่ดี ที่สำคัญ...มังกรจีนยังฉลาดมีปัญญามาก มีความเด็ดขาด และมีพลัง จึงถูกยกย่องให้เป็นที่ปรึกษาของผู้นำ

สำหรับการนำสัญลักษณ์มังกรมาใช้ ไม่ว่าจะเป็นรูปวาด รูปปั้น หรือประดับตามข้าวของเครื่องใช้ หากเป็นของจักรพรรดิ มังกรจะมี 5 เล็บ...ของขุนนางจะมี 4 เล็บ...ถ้าสามัญชนจะมี 3 เล็บเท่านั้น

0 0 0 0



ศรัทธา “เหรียญมังกรทอง” ปลุกเสกที่วัดเล่งเน่ยยี่ เพื่อเป็นสิริมงคลและเตือนสติไม่ให้ประมาทในโอกาสเทศกาลตรุษจีน บรรจุในซองสีแดง มีข้อความภาษาจีน “อู่ฝู ฉางโช่ว ฟู้กุ้ย คังหนิง ฮ่าวเต๋อ ฮั่นจง” และข้อความภาษาไทย “ประทานทรัพย์ โชคลาภ สุขภาพ ร่ำรวย การงานมั่นคง การเงินมั่งคั่ง”

สำหรับคนปีมะโรง เกิด พ.ศ.2471, 2483, 2495, 2507, 2519, 2531, 2543, 2555, 2567, 2579, 2591 “มูลนิธิเมาไม่ขับ”...แจกให้ประชาชนในช่วงเทศกาลตรุษจีนที่ผ่านมา ไม่มีการเช่าหาแต่อย่างใด

“มังกรทอง” หรือ “พญามังกร” เป็นมังกร 4 ตัว ซึ่งปกครองอยู่เหนือทะเลทั้ง 4 คือ ทะเล ตะวันออก (ตัง), ใต้ (น้ำ), ตะวันตก (ไซ) และเหนือ (ปัก) กล่าวกันว่าพญามังกรนั้นอาศัยอยู่ในปราสาทมหาสมุทรหรูหรา...วังใต้ทะเลและกินไข่มุกเจียงตู หรือไข่มุกและโอปอลเป็นอาหาร

พญามังกรทั้งสี่เป็นพี่น้องกัน แต่บางแหล่งข้อมูลก็บอกว่า มังกร 4 ตัวนี้ มีผู้ควบคุมชื่อว่า “ฉินแท็ง” เป็นมังกรที่มีสีแดงเลือด มีแผงคอเป็นไฟยาว 900 ฟุต

ย้ำว่า “มังกร”... เป็นสัตว์อมตะ แถมยังมีอิทธิฤทธิ์มาก เนื่องจากมีลูกแก้ววิเศษอยู่ในปาก ทำให้สามารถเหาะเหินเดินอากาศได้ หรือจะเดินดิน ดำน้ำก็ได้เช่นกัน นอกจากนี้แล้วยังสามารถล่องหนหายตัว แปลงกายเล็กใหญ่ได้ตามใจ ทั้งยังเป็นพาหนะของ “เจ้าแม่กวนอิม” อีกด้วย...ชาวจีนจึงยกย่องให้เป็นเทพเจ้าองค์หนึ่ง

0 0 0 0



“มังกร” จากความเชื่อในตำนานสู่สัญลักษณ์มงคล พิพิธภัณฑสถานแห่งชาติ สวรรควรนายก สุโขทัย เผยแพร่ไว้ว่า คำว่า “มังกร” ภาษาจีนอ่านว่า “หลง” เป็นที่รู้จักกันดีในฐานะสัตว์วิเศษในตำนานและวรรณกรรมของโลกตะวันออกและโลกตะวันตก หากแต่มีลักษณะแตกต่างกันไปตามความเชื่อของแต่ละชนชาติ

โดยมังกรปรากฏเด่นชัดในดินแดนแถบเอเชียตะวันออก ได้แก่ จีน เกาหลี ญี่ปุ่น โดยเฉพาะในวัฒนธรรมจีนให้ความสำคัญกับมังกรจนถึงกับยกย่องเป็นสัญลักษณ์ประจำชาติเลยทีเดียว

“มังกร” ที่พบในตำนานของทางยุโรปและของทางเอเชียแตกต่างกันทั้งในแง่ของลักษณะและสัญลักษณ์ โดยลักษณะของมังกรในดินแดนเอเชียตะวันออกเป็นสัตว์ผสมจากสัตว์ 9 ชนิด จัดอยู่ในประเภทสัตว์เลื้อยคลานหรืองู ไม่มีปีกแต่สามารถบินไปในอากาศได้ ขณะที่มังกรทางยุโรปจะมีขา มีปีก สามารถพ่นไฟได้

ในแง่สัญลักษณ์ในคติความเชื่อของจีนซึ่งแผ่ขยายไปยังวัฒนธรรมเกาหลีและญี่ปุ่นด้วยนั้น จะถือว่ามังกรเป็นสัตว์ศักดิ์สิทธิ์ที่เกี่ยวข้องกับฟ้าฝนและแหล่งน้ำ มีสถานะเป็นเทพเจ้า

รวมถึงเป็นสัญลักษณ์ของ “จักรพรรดิ” ซึ่งเป็นสมมติเทพ





ดังจะเห็นได้จากการสงวนให้มังกร 5 เล็บ ใช้ประดับตกแต่งบนข้าวของเครื่องใช้ของ จักรพรรดิและรัชทายาทลำดับที่ 1–2 เท่านั้น สำหรับรัชทายาทในลำดับถัดมาหรือขุนนางในระดับต่างๆจะจำแนกด้วยการประดับมังกรที่มีรายละเอียดแตกต่างกัน

นอกจากนี้มังกรยังถูกกำหนดให้เป็นสัตว์ประจำทิศตะวันออกใน “ศาสตร์ฮวงจุ้ย” อีกด้วย ขณะที่ตำนานทางยุโรปจะถือมังกรเป็นสัตว์อันตรายและน่าสะพรึงกลัวสำหรับมนุษย์ เป็นสัญลักษณ์ของความชั่วร้าย

ซึ่งเป็นคติที่สืบมาจากความหวาดกลัวงูของชาวยุโรปและยังเป็นศัตรูตัวฉกาจของเหล่า วีรบุรุษ ผู้ใดสามารถสังหารมังกรได้จะได้รับการยอมรับและขึ้นครองราชย์เป็นกษัตริย์ เหตุนี้มังกรจึงกลายเป็นสัญลักษณ์ของกษัตริย์ทั้งที่มีตัวตนจริงและกษัตริย์ในตำนาน

จากความเชื่อในวัฒนธรรมจีน มังกรจึงติดตัวชาวจีนไปทุกหนทุกแห่งและได้แผ่ขยายความเชื่อไปยังดินแดนที่ไปถึง โดยปรากฏในงานศิลปกรรมจีนทุกแขนง ไม่ว่าจะเป็นจิตรกรรม สถาปัตยกรรม ประติมากรรม

หรือ...แม้แต่ของใช้อย่างเครื่องถ้วยก็ตาม ซึ่งนอกจากจะใช้ในชีวิตประจำวันแล้วยังใช้เป็น เครื่องประดับตกแต่งอาคารสถานที่เพื่อเสริมบารมีและความเป็นสิริมงคลให้กับเจ้าของและผู้อยู่อาศัยเช่นกัน

“ศรัทธา” นำมาซึ่ง “ปาฏิหาริย์” เชื่อไม่เชื่ออย่างไรโปรดอย่าได้ “ลบหลู่”.

                      รัก-ยม




Thank to : https://www.thairath.co.th/lifestyle/culture/2763951
18 ก.พ. 2567 06:05 น. | ไลฟ์สไตล์ > วัฒนธรรม > รัก-ยม

['ดร.มานะ' ชำแหละ '10 วัฒนธรรมเป็นพิษ' ที่ซ้ำเติมให้คอร์รัปชันลุกลามเกินเยียวยา]

.



'ดร.มานะ' ชำแหละ '10 วัฒนธรรมเป็นพิษ' ที่ซ้ำเติมให้คอร์รัปชันลุกลามเกินเยียวยา

21 ก.พ. 2567 - ดร. มานะ นิมิตรมงคล เลขาธิการ องค์กรต่อต้านคอร์รัปชัน (ประเทศไทย) โพสต์เฟซบุ๊ก เรื่อง '10 วัฒนธรรมเป็นพิษ' (Toxic Culture) ที่ซ้ำเติมให้คอร์รัปชันลุกลามเกินเยียวยา มีเนื้อหาดังนี้

@@@@@@@

1. ‘ยกย่องคนรวย’ คนมีอำนาจ อิทธิพล กราบไหว้ยกย่องแม้รู้ว่าเขามีชื่อเสียง ร่ำรวย มีตำแหน่งใหญ่โตได้เพราะคดโกง เอารัดเอาเปรียบสังคม เช่น ส.ว. รายหนึ่งอุปถัมภ์กิ๊ก อีกรายหนึ่งพัวพันเครือข่ายอาชญากรรมข้ามชาติ

2. ‘เพื่อนช่วยเพื่อน’ คนรู้จัก เพื่อนร่วมงาน ผู้ใหญ่ฝากมา คนสีเดียวกัน เมื่อมีปัญหาถูกผิดต้องดูแลกัน ทำให้คนโกงมากมายหลุดคดีหรือคดีล่าช้า เช่น กรณีบอสกระทิงแดง ทั้งที่ต่างรู้ดีว่าการใช้ตำแหน่งหน้าที่หรือเอาของหลวงมาช่วยเหลือกันเป็นเรื่องผิด แล้วสักวันจะพากันติดคุก

3. ‘เกรงใจ’ แม้รู้ว่าผิดก็หยวนยอมกัน ปล่อยให้ทำหรืออนุมัติเรื่องให้ กลัวเขาหาว่าไร้น้ำใจ แทนที่จะตรงไปตรงมากับเรื่องของส่วนรวม สุดท้ายคือผิดทั้งคนขอและคนชอบเกรงใจ เช่น อนุมัติให้เบิกเงินเกินจริง เอารถหลวงไปใช้ที่บ้าน

4. ‘อ้างความลับราชการ’ ความมั่นคงของชาติ แม้กระทั่งเรื่องที่แอบไปเซ็นต์สัญญากับเอกชนทั้งที่ใช้เงินภาษีประชาชนไปจ้างไปซื้อของเขา เช่น สัญญาสัมปทานรถไฟฟ้า บ้างก็อ้างว่าต้องเป็นหน่วยงานรัฐเท่านั้นจึงขอข้อมูลได้ มายุคนี้ง่ายขึ้นอีกคืออ้างเป็นข้อมูลผู้ป่วยหรือข้อมูลส่วนบุคคล เช่น การเปิดเผยข้อมูลคดีของ ป.ป.ช.

5. ‘งานใครงานมัน’ แต่ละหน่วยงานมีกฎหมาย อำนาจ บทบาท เป้าหมายและผลงานที่ต้องทำ มีสายบังคับบัญชาที่แยกจากกัน ทำให้ต่างคนต่างอยู่ รับรู้ต่างกัน เมื่อมีปัญหาจึงโยนเรื่องกันไปมา สุดท้ายอำนาจและผลประโยชน์แอบแฝงของใครบางคนจึงอยู่เหนือเป้าหมายเพื่อส่วนรวม เช่น กรณีแอชตันคอนโดย่านอโศก คดีหมูแช่แข็งเถื่อน ที่พัวพันทั้งคนในกรมปศุสัตว์ กรมประมง กรมศุลกากร



6. ‘สักแต่ว่าทำ’ ใครให้ทำอะไรก็ทำ รางวัลก็ได้ มีครบหมดตามนโยบายและ KPI ฟังดูน่าจะดี แต่ไม่รู้ว่าทำต่อเนื่อง ทำทั่วถึงไหม ประชาชนได้ประโยชน์จริงหรือเปล่า ชวนให้คิดไปว่าหลายหน่วยงานแค่ทำเอาหน้าเอาผลงาน ไม่อย่างนั้นบ้านเมืองคงเจริญไปไกลกว่านี้ เช่น กรณีส่วยสินบนกรมอุทยานฯ การประเมิน ITA การทำ e-Service

7. ‘แถ’ ด้วยคำพูดดูเท่ห์เพราะไม่มีเหตุผลดีพออธิบายได้ โดยไม่ยี่หระว่าใครจะเชื่อหรือไม่ เช่น น้ำรอระบาย มันคือแป้ง นาฬิกายืมเพื่อน บ่อยครั้งสังคมก็จำยอมหรืองุนงงแล้วหยุดวิจารณ์ คนพวกนี้ไม่รู้จักละอายยังคงทำเลียนแบบกันหัวยันหาง ทุกองค์กร จนสังคมเอือมระอา

8. ‘ถูกระเบียบ เป็นไปตามขั้นตอน’ เพียงอ้างแค่นี้แล้วเชิดหน้าสบายใจ ทั้งที่รู้ว่าเบื้องหลังวางแผนชั่วกันมา เหมือนบอกชาวบ้านว่า ‘จับไม่ได้ แปลว่าไม่โกง’ อย่างนี้เสาไฟกินรี ศูนย์โอท็อปร้าง โครงการประเภท ‘คิด - ทำ – ทิ้ง’ จึงผลาญเงินภาษีเต็มทั่วแผ่นดิน

9. ‘ใช้ดุลยพินิจพร่ำเพรื่อ’ ของเจ้าหน้าที่เพราะกฎหมายเปิดช่องไว้มากมาย โดยไม่มีกฎกติกากำหนดแนวปฏิบัติให้ชัดเจนว่า อะไรทำได้แค่ไหน เงื่อนไขอย่างไร อะไรต้องห้าม คนมีอำนาจจึงฉวยโอกาส เช่น สินบนแลกใบอนุญาตสร้างบ้าน สร้างโรงงาน

10. ‘คนผิดลอยนวล’ แม้ใช้เงินใช้อำนาจผิดๆ จนบ้านเมืองเสียหายก็ไม่มีใครต้องรับผิด ทั้งโกงกิน ซื้อของแพง ใช้งานไม่ได้ ใช้ไม่คุ้มค่า อย่างการจัดซื้อเรือเหาะ เครื่องตรวจจับระเบิด GT 200 การก่อสร้างพิพิธภัณฑ์หอยสังข์ที่สงขลา นักการเมืองรุกที่ดินการรถไฟที่บุรีรัมย์ เป็นต้น

@@@@@@@

ตัวอย่างวัฒนธรรมเป็นพิษเหล่านี้ทำให้บ้านเมืองอ่อนแอเต็มไปด้วยคอร์รัปชัน หากไม่แก้ ไม่ก้าวข้าม อนาคตคนไทยก็ติดอยู่ในกับดักเช่นทุกวันนี้ สังคมไทยต้องการผู้นำประเทศที่เป็นแบบอย่างสร้างการเปลี่ยนแปลง (Leader Lead Culture) แต่ไม่รู้ว่าชาตินี้จะมีอัศวินขี่ม้าขาวไหม ทางเดียวมั่นใจได้ คือคนไทยต้องใช้กระแสสังคมกดดันให้เกิดบันทัดฐานใหม่ ให้รู้ว่าเราต้องการอย่างไร รังเกียจคนและพฤติกรรมเช่นไร

             ดร. มานะ นิมิตรมงคล
    เลขาธิการ องค์กรต่อต้านคอร์รัปชัน (ประเทศไทย)
              20 กุมภาพันธ์ 2567




Thank to : https://www.thaipost.net/x-cite-news/538278/
21 กุมภาพันธ์ 2567 เวลา 6:40 น.

[คืนวันมาฆบูชา ชวนชม "ไมโครฟลูมูน" ดวงจันทร์เต็มดวง ไกลโลกที่สุด]

.



คืนวันมาฆบูชา ชวนชม "ไมโครฟลูมูน" ดวงจันทร์เต็มดวง ไกลโลกที่สุด

คืนวันมาฆบูชา 24 กุมภาพันธ์ 2567 ต้องห้ามพลาดชม "ไมโครฟูลมูน" ปรากฏการณ์ดวงจันทร์เต็มดวงไกลโลกที่สุดในรอบปี สังเกตเห็นได้ตลอดคืน เริ่มกี่โมง 

คืนวันมาฆบูชาในวันที่ 24 กุมภาพันธ์ 2567 นี้ ชวนชมปรากฏการณ์ ไมโครฟูลมูน (Micro Full Moon) หรือ ดวงจันทร์เต็มดวงไกลโลกที่สุดในรอบปี โดย เพจเฟซบุ๊ก NARIT สถาบันวิจัยดาราศาสตร์แห่งชาติ ได้โพสต์ข้อความเรื่อง "ดวงจันทร์เต็มดวงไกลโลกที่สุดในรอบปี คืนวันมาฆบูชา" ระบุว่า วันที่ 24 กุมภาพันธ์ 2567 ซึ่งตรงกับวันมาฆบูชา

ดวงจันทร์เต็มดวงโคจรอยู่ในระยะไกลโลกที่สุดในรอบปี หรือเรียกว่า ไมโครฟูลมูน (Micro Full Moon) เวลาประมาณ 19.32 น. มีระยะห่างจากโลกประมาณ 405,909 กิโลเมตร คืนดังกล่าวดวงจันทร์เต็มดวงจะมีขนาดปรากฏเล็กกว่าปกติเพียงเล็กน้อย

เวลาที่เหมาะสมในการสังเกตการณ์ คือ ช่วงเย็นของวันที่ 24 ก.พ. 2567 ตั้งแต่เวลาประมาณ 18.22 น. เป็นต้นไป ทางทิศตะวันออก สังเกตการณ์ได้ตลอดคืน จนถึงรุ่งเช้าของวันที่ 25 ก.พ. 2567

วันขึ้น 15 ค่ำ หรือ วันเพ็ญ คือ วันที่ดวงจันทร์โคจรมาอยู่ด้านตรงข้ามกับดวงอาทิตย์ ดวงจันทร์หันด้านที่ได้รับแสงอาทิตย์เข้าหาโลก ทำให้เรามองเห็นดวงจันทร์เต็มดวง เมื่อดวงอาทิตย์ลับของฟ้าทางทิศตะวันตก ดวงจันทร์เต็มดวงจะขึ้นทางทิศตะวันออก

@@@@@@@

ดังนั้น ในวันที่ดวงจันทร์เต็มดวง จะไม่สามารถสังเกตดวงอาทิตย์ในเวลาเดียวกันได้ ซึ่งปกติจะใช้เวลาประมาณ 29.5 วัน ดวงจันทร์จึงจะกลับมาเต็มดวงอีกครั้ง

อย่างไรก็ตาม ดวงจันทร์โคจรรอบโลกเป็นวงรี 1 รอบ ใช้เวลา 27.3 วัน ส่งผลให้ในแต่ละเดือนจะมีทั้งวันที่ดวงจันทร์ใกล้โลกและไกลโลก แต่ทว่า ณ ขณะที่ดวงจันทร์โคจรมาอยู่ตำแหน่งใกล้โลกที่สุด หรือไกลโลกที่สุด อาจไม่ใช่วันที่ดวงจันทร์เต็มดวงก็ได้

นักดาราศาสตร์จึงใช้ ช่วงที่สามารถเห็นดวงจันทร์เต็มดวง มากำหนดวันเกิดปรากฏการณ์ ที่เกี่ยวกับตำแหน่งการโคจรของดวงจันทร์ใกล้โลก และไกลโลกที่สุดซึ่งตำแหน่งที่ดวงจันทร์ใกล้โลกที่สุด เรียกว่า เปริจี (Perigee) มีระยะห่างเฉลี่ยประมาณ 357,000 กิโลเมตร

และตำแหน่งที่ดวงจันทร์ไกลโลกที่สุด เรียกว่า อะโปจี (Apogee) มีระยะห่างเฉลี่ยประมาณ 406,000 กิโลเมตร การที่ผู้คนบนโลกมองเห็นดวงจันทร์มีขนาดปรากฏเล็กกว่าปกติในคืนไกลโลกนั้น นับเป็นเหตุการณ์ปกติที่สามารถอธิบายได้ตามหลักการทางวิทยาศาสตร์




Thank to : https://www.thansettakij.com/lifestyle/travel-shopping/589193
ฐานเศรษฐกิจ | 23 กุมภาพันธ์ 2567

[ข้อแนะจากวิชา “ความสุข” | วรากรณ์ สามโกเศศ]

.



ข้อแนะจากวิชา “ความสุข” | วรากรณ์ สามโกเศศ

เมื่อต้นปี 2018 ที่มหาวิทยาลัย Yale วิชา “ความสุข” (Psychology and the Good Life) เป็นที่นิยมของนักศึกษาเป็นอย่างมาก มีนักศึกษาลงเรียนถึง 1,200 คน ซึ่งเป็นประวัติการณ์ของมหาวิทยาลัยแห่งนี้ที่มีอายุกว่า 320 ปี

ต่อมาก็มีการปรับปรุงวิชานี้ให้เรียนฟรีออนไลน์ ผ่านเว็บไซต์ Coursera โดยใช้ชื่อว่า “The Science of Well-Being” (วิทยาศาสตร์แห่งสุขภาวะ) และต่อมาเมื่อโควิด-19 ระบาด วิชานี้ก็เป็นที่นิยมอย่างยิ่งในช่วงเวลาที่ตามมา จนมีคนลงทะเบียนรวมทั้งสิ้นถึง 3.3 ล้านคน

ผู้เข้าเรียนส่วนใหญ่บอกตรงกันว่า วิชานี้ได้เปลี่ยนชีวิตอย่างสำคัญ ปัจจุบันวิชาลักษณะนี้ได้กระจายสู่มหาวิทยาลัยจำนวนมากในสหรัฐอเมริกาและเป็นที่นิยมอย่างมากโดยใช้หลายชื่อ เช่น Psychology of Happiness / Positive Psychology     

จุดเริ่มต้นของวิชามาจากแนวคิดของ Martin Seligman นักจิตวิทยาคนสำคัญในทศวรรษ 1990 ว่าวิชาจิตวิทยาควรเน้นมากขึ้นไปที่การพัฒนาสุขภาพจิตแทนการแก้ไขปัญหาสุขภาพจิตดังที่เป็นมาเนิ่นนาน สาขาของวิชาจิตวิทยาที่เรียกว่า Positive Psychology จึงเกิดขึ้น

แนวคิดนี้เน้นการใช้ความเข้มแข็งของบุคลิกภาพและพฤติกรรมในการทำให้ปัจเจกบุคคลสามารถสร้างชีวิตที่มีความสุข มีความหมายและเป้าหมาย

@@@@@@@

ลองมาดูกันว่า 10 ข้อแนะจากวิชาที่ Yale ดังกล่าวแล้ว ซึ่งทำให้เกิดชีวิตที่มีความสุขนั้นมีอะไรบ้าง ผู้สอนเน้นว่าไม่ต้องทำทุกอย่างตามที่ระบุก็ได้ หากลงมือทำจริงและเลือกทำสัก 3 อย่าง ก็จะเห็นผล   

1. “ยิ้ม” เป็นสิ่งที่ง่ายและมีพลัง (การเป็น“The Land of Smiles” ของบ้านเรามีพลังเสน่ห์เสมอ) จงยิ้มเสมอ ถึงแม้บางครั้งจะไม่รู้สึกอยากก็ตาม การยิ้มปลดปล่อยสาร serotonin (สารตัวกลางเชื่อมต่อระหว่างเซลล์ประสาทกับสมองและส่วนอื่นของร่างกาย) และ dopamine (ฮอร์โมนที่ให้เกิดความรู้สึกที่ดีๆ เกิดความพึงพอใจ) ในสมองของเรา

ผู้สอนบอกว่า ควรเริ่มต้นชีวิตทุกวันด้วยรอยยิ้ม มันดีต่อสุขภาพตนเองและเป็นการมอบความรู้สึกที่ดีให้แก่ผู้อื่นด้วย จงยิ้มให้ใครก็ได้ที่เดินผ่านมา มันเป็นสิ่งที่ช่วยปรับอารมณ์ของเราให้ดีขึ้นทันที

2. “3 สิ่งสำคัญยิ่ง” จดบันทึกความรู้สึกขอบคุณต่อสิ่งต่างๆ ที่เกิดขึ้นในหนึ่งวันที่ผ่านมาก่อนนอน เลือกมาประมาณ 3-5 เรื่องทั้งเล็กและใหญ่ ถามตัวเองว่า ทำไมสิ่งเหล่านี้ จึงเกิดขึ้น.? เป็นเพราะโชค.? บางคนเมตตาเรา.? หรือเราเมตตาเขา.? เพราะเราทำงานหนัก.? หรือเป็นเพราะทัศนคติของเรา.? 

การสะท้อนคิดเช่นนี้จะช่วยให้เรามองเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นในบริบทที่กว้างขวางและเกิดความรู้สึกในด้านบวก เช่น ได้ดื่มกาแฟเลิศรส ทำโครงการใหญ่จบลง ได้เลื่อนตำแหน่ง ได้รับของขวัญ มีคนซาบซึ้งกับสิ่งที่เราทำ หกล้มหัวแตกเพียงเล็กน้อย ฯลฯ การจดบันทึกจะทำให้สามารถกลับมารับรู้ความรู้สึกและความนึกคิดเก่าๆ ได้เสมอ

3. ในแต่ละวันจงกำหนดแผนกระทำสิ่งหนึ่งเป็นอย่างน้อยที่ทำให้เกิดความพึงพอใจ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องเล็กหรือใหญ่ก็ตาม เช่น คุยกับเพื่อนถูกใจ ท่องโซเชียลมีเดีย ดูกีฬา ทีวีรายการโปรด อ่านหนังสือ ฟังเพลง กินอาหารจานโปรด ฯลฯ เลือกอะไรก็ได้ที่ทำให้มีความสุข           



4. คุยกับเพื่อน คนรู้จักหรือแม้แต่คนแปลกหน้า อย่าลืมว่าความพึงพอใจในชีวิตของมนุษย์มาจากการมีปฏิสัมพันธ์ทางสังคมกับเพื่อนมนุษย์ด้วยกัน (“มนุษย์เป็นสัตว์สังคม”) การกล่าวคำ “สวัสดี” “ขอบคุณ” พร้อมกับรอยยิ้ม นำความสุขใจให้ผู้รับและผู้กล่าวเสมอ     

5. รับฟังจากคนที่เห็นว่าสำคัญหนึ่งถึงห้านาทีในแต่ละวัน การมีความสัมพันธ์เชื่อมต่อกับผู้อื่นคือแหล่งสำคัญของการเติมความสุขในชีวิต และการรับฟังอย่างตั้งใจคือเครื่องมือในการได้รับความสุขจากความสัมพันธ์ นิกายเซนสอนว่า “การให้ความสนใจคือพื้นฐานที่สุดของความรัก”

6. เดินท่ามกลางสิ่งแวดล้อมธรรมชาติ มนุษย์เกิดมาเพื่อเดิน มิใช่เพื่อนั่ง การเดินไม่ว่าอย่างจริงจังหรือเคลื่อนไหวใช้ชีวิตที่ไม่เนือยนิ่งคือการออกกำลังกายในแต่ละวันที่สำคัญ ยิ่งถ้าเดินในป่าในเขาท่ามกลางธรรมชาติจะช่วยลดความเครียดและทำให้สภาพอารมณ์ดีขึ้นดังนั้นข้อนี้จึงได้สองเด้ง           

7. กระทำสิ่งที่เป็นความเมตตาแก่ผู้อื่นอย่างวางแผนหรือมิได้วางแผนก็ได้ ไม่ต้องใหญ่โตอะไรก็ได้ เช่น เปิดประตูให้คนที่เดินตามมา กดลิฟต์ให้คนอื่น เขียนโน้ตขอบคุณ ให้ทางแก่รถคันอื่นพูดจาสุภาพให้เกียรติคนอื่น ฯลฯ คนเราจะรู้สึกดีๆกับตนเอง เคารพตนเอง ก็ต่อเมื่อได้ทำสิ่งที่ดีเท่านั้น



8. นึกถึงความโชคดีของตนเองและรู้สึกขอบคุณเสมอ ลองจิตนาการว่าสิ่งที่ตนเองมีอยู่ในปัจจุบันเช่นมีอาหารกินครบมื้อ มีสุขภาพดี มีอาชีพและรายได้ ฯลฯ และในวันหนึ่งสิ่งเหล่านี้หายไปทั้งหมด ตนเองจะรู้สึกอย่างไร  พลังของความรู้สึกขอบคุณและซาบซึ้ง เป็นสิ่งสำคัญที่พบจากงานวิจัยจำนวนมากว่าเป็นปัจจัยที่ทำให้บุคคลหนึ่งเกิดความสุข ซึ่งต่างจากการไม่รู้จักความรู้สึกขอบคุณซึ่งทำให้เกิดความร้อนรุ่มเพราะหาความสุขไม่พบ

9. ยกโทษให้ตัวเองเมื่อได้ทำสิ่งผิดพลาด หรือได้ทำบางสิ่งน้อยเกินไป เตือนใจตนเองว่าความผิดพลาดเป็นส่วนหนึ่งของกระบวนการเรียนรู้และการดำรงชีวิต  จงมีความกล้าหาญที่จะยอมรับความไม่สมบูรณ์แบบของตนเอง แล้วจะมีความเครียดน้อยลง

10. ความสุขความภาคภูมิใจส่วนหนึ่งมาจากการมีความคิดริเริ่ม ซึ่งการจดไอเดียใหม่ลงสมุดบันทึก ถ่ายรูป เขียนรูป ฝึกฝนแก้ไขปัญหา ประดิษฐ์ของเล่น มีงานอดิเรก ฯลฯ จะสามารถช่วยได้ในการจุดประกายและสานต่อ

@@@@@@@

ทั้ง 10 ข้อแนะที่นำมาจากวิชานี้เน้นการปฏิบัติเป็นใหญ่ โดยไม่มีเรื่องของศาสนาหรือความเชื่อเข้ามาปะปน ทั้งหมดล้วนเป็นเรื่องการปฏิบัติล้วนๆ ที่จะก่อให้เกิดความสุข (ไม่ให้คำจำกัดความของความสุขด้วย เพราะตัวเองจะเป็นคนกำหนดเองในที่สุด) โดยทั้งหมดอยู่ในขอบเขตที่บุคคลหนึ่งสามารถปฏิบัติได้ โดยไม่ต้องใช้เงินและใช้เวลามาก และนี่คือ คำอธิบายว่า เหตุใดวิชานี้จึงประสบความสำเร็จ

เมื่อ “จิตเป็นนาย กายเป็นบ่าว” ข้อแนะเหล่านี้จะช่วยทำให้ “สุขภาวะ” ซึ่งครอบคลุมทั้งสุขภาพจิตและสุขภาพกายดีขึ้น เพราะเมื่อเราทำให้ “นาย” มีความสุขและเป็นตัวนำแล้ว “บ่าว” ก็ต้องตามมาในที่สุดครับ.




Thank to : https://www.bangkokbiznews.com/health/social/1111840
By ดร.วรากรณ์ สามโกเศศ | อาหารสมอง06 ก.พ. 2567 เวลา 8:26 น.

[ผู้สูงอายุต้องรู้ 5 นิสัยอันตราย พาให้อายุสั้น มีอะไรบ้าง.?]

.



ผู้สูงอายุต้องรู้ 5 นิสัยอันตราย พาให้อายุสั้น มีอะไรบ้าง.?

เมื่อเข้าสู่วัยผู้สูงอายุ หลายคนก็อยากมีอายุยืนยาวเพื่อใช้ชีวิตบั้นปลายอย่างมีความสุข ซึ่ง 5 เคล็ดลับนิสัยดีที่พาอายุยืนนั้นเราได้เอ่ยถึงไปแล้วว่ามีอะไรบ้าง แต่ขณะเดียวกันก็ควรรู้จัก 5 นิสัยอันตรายที่พาให้อายุสั้นลงด้วย เพื่อให้เราหันมาสังเกตตัวเองว่ามีนิสัยเหล่านี้ไหม

ถึงแม้จะเป็นผู้สูงวัยแล้วก็ยังสามารถปรับเปลี่ยนนิสัยแย่ๆ เหล่านี้ได้ ลองตั้งเป้าหมายเล็กๆ ค่อยๆ ปรับไปทีละอย่าง เช่น ฝึกแสดงความเห็นอกเห็นใจผู้อื่นมากขึ้น หรือตั้งใจฟังมากขึ้น รู้จักควบคุมอารมณ์เวลาอยากเถียงแบบไร้เหตุผล ลองหายใจลึกๆ 2-3 ครั้ง ถอยออกจากสถานการณ์นั้นๆ แล้วลองสำรวจว่าคุณรู้สึกอย่างไรบ้าง

@@@@@@@

1. อายุสั้นถ้า…ก้าวร้าวหรือขี้โมโห

แม้ว่าความก้าวร้าวหรือขี้โมโหมักจะเป็นเรื่องของความโกรธและพฤติกรรมก้าวร้าว แต่ส่งผลต่อนิสัยที่แสดงถึงความไม่เป็นมิตร การต่อต้าน ความขุ่นเคือง ความแปลกแยก การไม่เห็นด้วย ไปจนถึงพฤติกรรมรุนแรง (ที่มา: Mind Help) คนแบบนี้มักมีปัญหาในเรื่องการสื่อสารและความสัมพันธ์ ซึ่งนำไปสู่การโดดเดี่ยวทางสังคมและความเครียดที่สูงขึ้น โดยระดับคอร์ติซอลหรือที่เรียกว่า “ฮอร์โมนแห่งการต่อสู้หรือหนี” ที่หลั่งออกมาตอนก้าวร้าว สามารถส่งผลเสียต่อสุขภาพในระยะยาวได้ การวิจัย (อ้างอิงจาก Handbook of Cardiovascular Behavioral Medicine) ระบุว่า ระดับคอร์ติซอลที่สูงอย่างต่อเนื่องนานๆ สามารถเพิ่มการอักเสบในร่างกาย และทำให้ระบบภูมิคุ้มกันอ่อนแอลงได้

จากผลวิจัยปี 2013 ที่ตีพิมพ์ในวารสารของสมาคมโรคหัวใจอเมริกัน (Journal of the American Heart Association) ชี้ชัดว่า คนที่ก้าวร้าวขี้โมโหจะไม่ค่อยดูแลตัวเอง มีแนวโน้มที่จะสูบบุหรี่และมีการเคลื่อนไหวร่างกายน้อย ซึ่งเป็นเหตุทำให้เสี่ยงต่อโรคหัวใจและหลอดเลือดเพิ่มขึ้น ได้แก่ ความดันโลหิตสูง โรคหลอดเลือดสมอง และโรคหัวใจ โดยความเสี่ยงต่อการเสียชีวิตจากทุกสาเหตุก็สูงมาก เมื่อเทียบกับคนที่ไม่แสดงพฤติกรรมก้าวร้าว

ความก้าวร้าวหรือขี้โมโหนั้น บางคนอาจฝังรากมาตั้งแต่เกิด หรือไม่ก็ซึมซับจากสภาพแวดล้อม แต่การปรับเปลี่ยนให้ก้าวร้าวน้อยลงหรือใจเย็นขึ้นสามารถทำได้ ขอแค่ต้องมุ่งมั่นและตั้งใจให้เต็มที่ ต้องมีสติรู้เท่าทันการกระทำและความรู้สึกของตนเอง ซึ่งสามารถช่วยชะลอและจัดการกับสถานการณ์ต่างๆ ได้โดยไม่ตอบสนองอย่างรุนแรง การบรรเทาความเครียดด้วยโยคะ การทำสมาธิ และการกำหนดลมหายใจ จะช่วยลดความก้าวร้าวและผลกระทบต่อสุขภาพได้ และอาจปรึกษาผู้เชี่ยวชาญเพื่อช่วยให้คุณผ่านพ้นบาดแผลทางใจในอดีตและปัจจัยอื่นๆ ที่กระตุ้นให้เกิดพฤติกรรมโกรธได้ เปลี่ยนใจร้อนเป็นใจเย็น ชีวิตสุขขึ้นแน่นอน!



2. อายุสั้นถ้า…วิตกกังวลเกินเหตุ

Clinical Psychology Reviews ระบุว่า การวิตกจริตหรือมีความกังวลสูงเป็นนิสัยที่สะท้อนถึงคนที่มีแนวโน้มจะเกิดอารมณ์ด้านลบได้ง่าย เช่น วิตกกังวล กลัว กลุ้มใจ และหงุดหงิด ฯลฯ คนที่วิตกจริตมากๆ จะมีปฏิกิริยาทางอารมณ์และเกิดความเครียดได้มากกว่า โดยมักมองว่าสถานการณ์ต่างๆ เป็นอุปสรรคหรือถูกกดดัน ส่งผลให้ไวต่อความเครียด มีโอกาสเป็นทุกข์และไม่มีความมั่นคงทางอารมณ์ได้มากขึ้น

การกังวลใจเป็นสิ่งปกติ และหากกังวลใจมากจนเกินไปอาจส่งผลต่อสุขภาพจิต โดยเฉพาะโรควิตกกังวลและภาวะซึมเศร้า คนประเภทนี้มักรู้สึกกังวลใจ ร้อนรน กลัว และหงุดหงิดอยู่ตลอดเวลา จนนำไปสู่วงจรอารมณ์ด้านลบ กระตุ้นให้เกิดความเครียดทำให้รับมือกับปัญหาได้ยากขึ้น

ความเครียดเรื้อรังที่เกิดจากระดับความวิตกจริตสูงจะส่งผลเสียต่อร่างกายได้ ระดับฮอร์โมนความเครียดอย่างคอร์ติซอล (cortisol) ที่เกิดขึ้นเป็นเวลานานสามารถทำให้ระบบภูมิคุ้มกันอ่อนแอ จนนำไปสู่ปัญหาด้านหัวใจและหลอดเลือด รวมถึงเพิ่มความเสี่ยงต่อโรคเรื้อรังบางอย่างได้ นอกจากนี้ คนที่วิตกกังวลมากๆ มีโอกาสที่จะมีพฤติกรรมที่เสี่ยงสุขภาพ เช่น สูบบุหรี่ ดื่มเหล้าจัด หรือนิสัยการกินที่ไม่ดี ซึ่งทำให้เสี่ยงต่อสุขภาพเพิ่มขึ้น (ที่มา: Journal of Psychiatry Research)

วิธีคลายความวิตกกังวล คือ ต้องฝึกฝนให้ตนเองมีสติและทำสมาธิ ซึ่งจะช่วยลดความเครียด ทำให้มองเห็นสถานการณ์ต่างๆ ได้ชัดเจนและมีเหตุผลมากขึ้น ส่วนการทำจิตบำบัดจะช่วย 'รีเฟรช' ความคิด และหาวิธีจัดการกับอารมณ์เชิงลบได้อย่างมีประสิทธิภาพ เสริมด้วยการดูแลตัวเองอย่างครบถ้วน เช่น ออกกำลังกายสม่ำเสมอ รับประทานอาหารที่มีประโยชน์ และนอนหลับพักผ่อนให้เพียงพอ เท่านี้ก็จะช่วยลดความวิตกกังวลและทำให้ความเป็นอยู่ดีขึ้นแล้ว

3. อายุสั้นถ้า…เก็บกดอารมณ์จนเครียด

การเก็บกดอารมณ์เป็นการพยายามควบคุมหรือระงับความรู้สึกข้างใน อาจจะโดยตั้งใจหรือไม่ตั้งใจก็ตาม เป็นการพยายามเก็บไว้ไม่ให้คนอื่นรู้ ซึ่งมักเกิดจากแรงกดดันทางสังคมหรือสถานการณ์ไม่เอื้ออำนวยให้แสดงอารมณ์ที่แท้จริงออกมา (ที่มา: Healthline)

คนเราบางครั้งก็ต้องพยายามเก็บอารมณ์บ้าง แต่ทำบ่อยๆ ก็ไม่ดีเพราะอาจกระทบกับร่างกายและจิตใจได้ ทำให้เครียดและกังวลเพิ่มขึ้น จนอาจนำไสู่ความผิดปกติทางอารมณ์ เช่น ภาวะซึมเศร้าและวิตกกังวล เป็นต้น

การเก็บกดอารมณ์เป็นเวลานานอาจส่งผลกระทบด้านลบต่อร่างกายได้เช่นกัน ความเครียดเรื้อรังจากการพยายามกดอารมณ์ไว้ตลอด จะทำให้ระดับฮอร์โมนความเครียดอย่างคอร์ติซอลพุ่งสูง ส่งผลให้ระบบภูมิคุ้มกันอ่อนแอ ความดันโลหิตสูงขึ้น และเพิ่มความเสี่ยงต่อโรคหัวใจ (ที่มา: Psychology Today) แถมยังอาจอาการทางกายที่ไม่ได้เกี่ยวข้องกับสภาวะใดๆ เลย อย่างปวดหัว ปวดเมื่อย หรือปัญหาระบบทางเดินอาหารอีกด้วย

เคล็ดลับในการสู้กับการ "เก็บกด" ก็คือ "ปล่อยวาง" รับรู้ถึงอารมณ์นั้นและแสดงความรู้สึกอย่างเหมาะสม ขอความช่วยเหลือจากเพื่อนฝูงญาติมิตร ฝึกสติให้อยู่กับปัจจุบัน หากรู้สึกเกินจะรับไหวก็ปรึกษาผู้เชี่ยวชาญได้เลย ทั้งหมดที่กล่าวมานี้สามารถช่วยเอาชนะอารมณ์หดหู่ และผลกระทบต่อสุขภาพได้ นอกจากนี้ การสร้างสภาพแวดล้อมที่เอื้อต่อการแสดงความรู้สึกอย่างเปิดเผยโดยไม่ตัดสิน จะเป็นอีกแรงที่ช่วยเยียวยาจิตใจและ สุขภาพโดยรวมได้



4. อายุสั้นถ้า…มัวแต่กลัวสายตาคนอื่น

กลัวสายตาคนอื่น ไม่กล้าออกสังคม เก็บกดความรู้สึก ปัญหาเหล่านี้ล้วนเป็นลักษณะนิสัยของคนที่ชอบเก็บตัว ปิดกั้นพฤติกรรมหรือการแสดงออกของตนเองในสถานการณ์ต่างๆ ทางสังคม โดยมักเกิดจากความรู้สึกประหม่า กลัวการถูกตัดสิน หรือต้องการหลีกเลี่ยงการประเมินในแง่ลบจากผู้อื่น ส่งผลให้ขาดความมั่นใจจนรู้สึกไม่กล้าแสดงออกอย่างอิสระ (ที่มา: Practical Psychology)

คนที่ชอบเก็บตัวมักเครียดและวิตกกังวลมากกว่าปกติเวลาเข้าสังคม เพราะกลัวการถูกมองในแง่ลบหรือกลัวการถูกปฏิเสธ ทำให้ขาดความมั่นใจ คิดมาก และรู้สึกประหม่าอึดอัด หากเก็บตัวนานๆ อาจนำไปสู่การโดดเดี่ยว ไม่มีเพื่อนสนิท หรือคนที่เข้าใจเราจริงๆ รู้สึกเหมือนอยู่ตัวคนเดียวบนโลก เศร้า ท้อแท้ และสิ้นหวัง ซึ่งอาจทำให้เป็นโรคภาวะซึมเศร้าและโรควิตกกังวลได้

ความเครียดต่อเนื่องที่เกิดจากการเก็บตัวส่งผลต่อร่างกายได้ ยิ่งเครียด ร่างกายยิ่งผลิตฮอร์โมนคอร์ติซอลเพิ่มขึ้น ส่งผลกระทบต่อระบบภูมิคุ้มกัน ทำให้ร่างกายอ่อนแอเจ็บป่วยได้ง่ายขึ้น งานวิจัยจาก Encyclopedia of Behavioral Medicine ชี้ให้เห็นว่า คนที่ชอบเก็บตัวจะมีความเสี่ยงต่อโรคหัวใจเพิ่มขึ้น

ใครที่ชอบเก็บตัวลองปรับวิธีคิดใหม่ สร้างความมั่นใจในตนเอง ฝึกฝนทักษะการเข้าสังคม ค่อยๆ เปิดใจออกไปพบปะผู้คน เพื่อลดความกลัวและความวิตกกังวล หรือแม้แต่การปรึกษาหรือการเข้ากลุ่มคนที่มีปัญหาคล้ายกันก็สามารถช่วยให้คุณเลิกเก็บตัวและช่วยลดผลกระทบต่อสุขภาพได้

5. อายุสั้นถ้า…ชอบเอาแต่ใจ

จมอยู่กับตัวเอง ระวังจะกลายเป็นคนที่ “เอาแต่ใจ” เกินไป เพราะมัวแต่สนใจสิ่งที่ตัวเองต้องการและอยากได้จนสร้างปัญหาให้กับคนอื่น ส่งผลเสียรอบด้านไม่ว่าจะเป็นความสัมพันธ์ย่ำแย่ เหงา และโดดเดี่ยว แถมยังไม่เห็นอกเห็นใจหรือเข้าใจความรู้สึกของคนอื่นเข้าไปอีก ก็ยิ่งยากที่จะพัฒนาความสัมพันธ์ที่ดีได้ ส่งผลให้รู้สึกแปลกแยกและเก็บตัวมากขึ้น ซึ่งอาจส่งผลให้เครียด วิตกกังวล และซึมเศร้าเพิ่มขึ้น

การหมกมุ่นอยู่กับตัวเองและความเครียดอาจส่งผลกระทบต่อสุขภาพกายได้เช่นกัน งานวิจัยที่ตีพิมพ์ในวารสาร PeerJ เมื่อปี 2017 เผยว่า ความเครียดเรื้อรังจากการมีปัญหากับคนอื่น หรือการแยกตัวออกจากสังคม อาจให้ระดับคอร์ติซอลพุ่งสูงจนทำให้ระบบภูมิคุ้มกันและหลอดเลือดหัวใจอ่อนแอลงได้

นิสัยเอาแต่ใจสามารถปรับเปลี่ยนได้ด้วยการฝึกเห็นอกเห็นใจผู้อื่น รับฟังอย่างตั้งใจ ใส่ใจคนรอบข้าง มีเมตตา พร้อมช่วยเหลือผู้อื่น และปรึกษาผู้เชี่ยวชาญ จะได้ปรับมุมมองให้กว้างขึ้น เพื่อพัฒนาความสัมพันธ์ให้ดีขึ้น และทำให้มีสุขภาพและความเป็นอยู่โดยรวมดีขึ้น

@@@@@@@

อย่างไรก็ตาม 5 นิสัยอันตรายเหล่านี้ ไม่ใช่แค่ผู้สูงอายุเท่านั้นที่ควรปรับตัว แต่ไม่ว่าจะอยู่ช่วงวัยใด หากรู้ว่าตัวเองมีนิสัยหรือทัศนคติเหล่านี้แล้วสามารถปรับเปลี่ยนได้เร็วตั้งแต่ตอนที่ยังอายุไม่มากนักก็จะยิ่งดีต่อสุขภาพกายและใจตนเอง รวมถึงดีต่อความสัมพันธ์กับคนรอบข้างในระยะยาว ที่จะช่วยทำให้อายุยืนขึ้นอีกด้วย





Thank to :-
website : https://www.thairath.co.th/lifestyle/lifestyle45plus/2764627
20 ก.พ. 2567 13:16 น. | ไลฟ์สไตล์ > ไลฟ์สไตล์ 45+ > ไทยรัฐออนไลน์ | ภาพจาก : iStock
ข้อมูลอ้างอิง : Health Digest
อ่านบทความเกี่ยวกับวัยกลางคนและผู้สูงอายุได้ที่ Lifestyle 45+

[ทริปสายมู.! มาฆบูชานี้ ปฏิบัติธรรมเสริมสร้างบารมีที่ “วัดเขาสุกิม”]

.



ทริปสายมู.! มาฆบูชานี้ ปฏิบัติธรรมเสริมสร้างบารมีที่ “วัดเขาสุกิม”

ผู้ที่ชื่นชอบปฏิบัติธรรม มีธรรมะอยู่ในหัวใจ ขอแนะนำ “วัดเขาสุกิม” จ.จันทบุรี วัดใหญ่บนภูเขาสูง

“วัดเขาสุกิม” เป็นหนึ่งในวัดเก่าแก่อายุหลายสิบปี ตั้งอยู่ที่ จ.จันทบุรี เป็นหนึ่งในวัดที่มีความสวยงามรายล้อมไปด้วยป่าอันเขียวขจี และมีบ่อน้ำด้านหน้าบรรยากาศดีสุด ๆ เป็นมากกว่าแค่วัดสำหรับทำบุญทั่วไปอย่างแน่นอน ซึ่งที่วัดแห่งนี้ก็สร้างขึ้นโดยพุทธศาสนิกชนที่มีความศรัทธาต่อ “พระอาจารย์สมชาย ฐิตวิริโย” จึงสร้างวัดเขาสุกิมขึ้นมาเมื่อปี พ.ศ. 2509 มีบันไดขึ้นไปที่อุโบสถถึง 349 ขั้น!! เป็นวัดเดียวในประเทศไทยที่มีบริการรถรางขึ้นและลงฟรี







“วัดเขาสุกิม” นั้นไม่ได้มีความน่าสนใจแค่เรื่องของการสักการะทำบุญเพียงเท่านั้น เพราะยังมีความสวยงาม สถาปัตยกรรมต่าง ๆ มากมายให้ได้เดินชมอีกต่างหาก มีของเก่าของโบราณต่าง ๆ หายากให้ชมที่ “ตึก 60 ปี เฉลิมพระเกียรติ”, พื้นที่ปฏิบัติธรรม, ที่สักการะ “พระบรมสารีริกธาตุ” ของ “หลวงปู่สมชาย ฐิตวิริโย” และมีหุ่นขี้ผึ้ง เครื่องหยก เครื่องประดับต่าง ๆ จากประเทศจีน สวยงาม และไม่ได้หาชมที่ไหนกันได้ง่าย ๆ

“วัดเขาสุกิม” วัดสวยงามแสนศักดิ์สิทธิ์แบบนี้ สายมูไม่ควรพลาด...







หากคุณเป็นสายมูและอยากไปเที่ยวที่วัดนี้ แต่ติดปัญหาการเดินทางไม่มีรถ สามารถเช่ารถในราคาถูกได้ที่ Trip.com และถ้าคุณคิดว่าไปวันเดียวไม่จุใจ ก็ยังสามารถจองโรงแรมสวยๆ ที่จันทบุรีเพื่อพักค้างแรม 1 – 2 คืนได้ที่ Traveloka หรือ Klook จบทริปแบบสุขใจอิ่มบุญพร้อมเสริมสิริมงคลให้ชีวิต

ชมวิดีโอคลิปได้ที่ : https://youtu.be/4Id89HNHuDo




Thank to : https://www.pptvhd36.com/travel/thailand/217578
โดย PPTV Online | 20 ก.พ. 2567
ขอบคุณภาพจากรายการ "เปิดตำนานกับเผ่าทอง ทองเจือ"

[อึ้ง!! วัดพระธาตุดอยสุเทพ ตั้งมากว่า 600 ปี ไม่มี “โฉนด” ร้อง กมธ.ศาสนาช่วย!!]

.



อึ้ง!! วัดพระธาตุดอยสุเทพ ตั้งมากว่า 600 ปี ไม่มี “โฉนด” ร้อง กมธ.ศาสนาช่วย!!

วันที่ 14 ก.พ. 67   ที่อาคารรัฐสภามีการประชุมคณะอนุกรรมาธิการพิจารณาศึกษาด้านการศาสนา สภาผู้แทนราษฎร โดยมี นายวีระพล จิตสัมฤทธิ์ ประธานคณะอนุกรรมาธิการ ดำเนินการประชุมตามข้อร้องเรียนของวัดพระธาตุดอยสุเทพ ราชวรวิหาร 2 ประเด็น คือ วัดต้องการออกโฉนดที่ดิน และขอขยายทางเท้าเดินขึ้นดอยสุเทพ โดยมีคณะอนุกรรมการสำคัญประกอบด้วย นายเพชรวรรต วัฒนพงศศิริกุล นายประกรณ์เกียรติ ญาณหาร และ นายสัมพันธ์ เสริมชีพ เป็นต้นร่วมกันประชุม

ในขณะที่ทางคณะอนุกรรมาธิการศาสนาได้เชิญหน่วยงานที่เกี่ยวข้อมาร่วมชี้แจง ประกอบด้วย เจ้าอาวาสพระธาตุดอยสุดเทพ ผู้ว่าราชการจังหวัดเชียงใหม่ อธิบดีกรมอุทยานแห่งชาติ สัตว์ป่าและพันธุ์พืช ผู้อำนวยการสำนักบริหารพื้นที่อนุรักษ์ที่ 16 เชียงใหม่ เจ้าพนักงานเชียงใหม่ ผู้อำนวยการแขงทางหลวงเชียงใหม่  หัวหน้าอุทยานแห่งชาติสุเทพ -ปุยและผู้อำนวยการสำนักงานพระพุทธศาสนาแห่งชาติจังหวัดเชียงใหม่

พระครูปลัดวิมลวัฒน์  ผู้ช่วยเจ้าอาวาสวัดดอยสุเทพ ราชวรวิหาร ในฐานะตัวแทนของ พระธรรมเสนาบดี เจ้าอาวาสพระธาตุดอยสุเทพ เปิดเผยว่า วันนี้วัดพระธาตุดอยสุเทพ ราชวรวิหาร ได้ทำหนังสือร้องเรียนถึงคณะกรรมาธิการศาสนา สภาผู้แทนราษฎร เพื่อขอดำเนินการ 2 เรื่อง คือ

หนึ่ง วัดพระธาตุดอยสุเทพขอให้คณะกรรมาธิการช่วยเร่งรัดการออกโฉนดที่ดินวัด เนื่องจากวัดตั้งมาตั้งแต่ พ.ศ. 1962 รวมแล้ว 600 กว่าปี แต่วัดยังไม่มีโฉนดที่ดินเป็นของตนเอง มีแต่ใบ ส.ค. 1 ออกไว้เมื่อปี 2498  ซึ่งมีเนื้อระบุเพียงแต่ว่า ทิศเหนือจำลำห้วยร้าง  ทิศใต้จดถนนศรีวิชัย ทิศตะวันออกจดป่า หางจากพระธาตุ 1 กิโลเมตร  ตอนนี้ยังติดปัญหาเนื่องจากกรมอุทยานแห่งชาติ ได้ร้องคัดค้าน..”





ในขณะที่ นายวีรพงศ์ ฤทธิ์รอด รองผู้ว่าราชการจังหวัดเชียงใหม่ ระบุว่า “ทางจังหวัดเชียงไม่ได้ ไม่ได้นิ่งนอนใจเกี่ยวกับการออกโฉนดที่ดินวัดพระธาตุดอยสุเทพ รวมทั้งทางเท้าเดินขึ้นพระธาตุดอยสุเทพ ซึ่งเป็นเสน่ห์อย่างหนึ่งของนักท่องเที่ยวทั้งไทยและต่างชาติ เมื่อไปเที่ยวเชียงใหม่บางส่วนนิยมเดินขึ้นไปไหว้พระธาตุดอยสุเทพ  ซึ่งส่วนนี้ทางผู้ว่าราชการจังหวัดได้มีการพูดคุยกับอธิบดีกรมทางหลวงแล้ว คาดว่าจะออกแบบทางเดินเสร็จเร็ว ๆ นี้

ในส่วนของที่ดินวัด เนื่องจากกรมอุทยาน ท่านไม่เห็นด้วยกับการออกโฉนดที่วัดขอจำนวน 200 ไร่ ท่านจึงทำหนังสือขอรายละเอียดทั้งประวัติพระธาตุดอยสุเทพ และตำนาน ซึ่งตรงนี้เรามีหนังสือยืนยันแต่เป็นภาษาคำเมืองแบบโบราณ กำลังให้กรมศิลปากรแปลอยู่คาดว่าเร็ว ๆ นี้จะส่งให้กรมอุทยานตามที่ท่านต้องการได้..”

ทางด้าน ตัวแทนกรมที่ดินจังหวัด เชียงใหม่ เปิดเผยว่า ตอนนี้ที่ดินรังวัดเรียบร้อยแล้ว ประมาณ 200 ไร่ ซึ่งความจริงที่ดินพร้อมออกโฉนดให้ แต่ดินอยู่ที่กรมอุทยาน ที่ท่านขอหลักฐานเพิ่มเติม “ซึ่งหากเราดูจากใบ สค. 1 เนื้อที่ของวัดพระธาตุดอยสุเทพ ไม่ใช่แค่ 200 ไร่ อาจถึง 1,000 ไร่ และความจริงวัดทุกวัดในพระพุทธศาสนา มี พ.ร.บ.สงฆ์ มาตรา 34 คุ้มครองอยู่ หากพิสูจน์ได้ว่าวัดตั้งมาก่อน แม้ไม่ใบ สค. 1 ก็ห้ายใครยกความขึ้นสู้  โดยมาตรา 34 นี้ระบุไว้ว่า ห้ามมิให้บุคคลใดยกอายุความขึ้นต่อสู้กับวัดหรือสำนักงานพระพุทธศาสนาแห่งชาติ แล้วแต่กรณี ในเรื่องทรัพย์สินอันเป็นที่วัด ที่ธรณีสงฆ์ หรือที่ศาสนาสมบัติกลาง”





ในขณะที่ตัวแทนกรมอุทยานแห่งชาติทั้งในส่วนกลาง  สำนักบริหารพื้นที่อนุรักษ์ที่ 16 อุทยานแห่งชาติสุเทพ-ปุย ระบุว่า ส่วนหนึ่งกรมอุทยานได้กันพื้นที่ไว้สำหรับวัดแล้วบางส่วน แต่ที่มีปัญหาเนื่องจากวัดได้ร้องขอเพิ่มเติมอีก 200 ไร่ ซึ่งในส่วนนี้เป็นอำนาจของผู้บริหารจะต้องรับไปพิจารณาและตรวจสอบ ซึ่งตอนนี้ทางกรมอุทยานแห่งชาติ คงต้องรอหนังสือแปลจากจังหวัดเชียงใหม่ และภาพถ่ายทางอากาศ ประกอบให้ผู้บริหาพิจารณา

“ในส่วนของทางเดินเท้าขึ้นพระธาตุดอยสุเทพ ทางกรมอุทยานแห่งชาติไม่มีปัญหา ซึ่งปัญหานี้ทางกรมอุทยานแห่งชาติ เคยมาชี้แจงแล้วคราวหนึ่งในคณะกรรมาธิการศาสนา ชุดที่แล้ว ว่า หากวัดหรือกรมทางหลวง ทำทางเท้าในขอบเขตอำนาจของกรมทางหลวง ซึ่งวิธีคือ วัดจากตรงกลางถนนออกไปฝั่งละ 10 เมตร นั่นคือขอบเขตอำนาจของกรมทางหลวง แต่หากเลยจากนั้นต้องขออนุญาตจากกรมอุทยาน แต่เท่าที่ดูและพูดคุย ณ วันนี้พื้นที่จะทำ ยังอยู่ในขอบเขตของกรมทางหลวง สามารถดำเนินการได้เลย..”

วัดพระธาตุดอยสุเทพราชวรวิหาร เป็นพระอารามหลวง ชั้นโท ชนิดราชวรวิหาร ตั้งอยู่ในอุทยานแห่งชาติดอยสุเทพ-ปุย วัดมีความสูงจากระดับที่ราบเชียงใหม่ราว 689 เมตร และมีความสูงจากระดับน้ำทะเลปานกลาง 1,046 เมตร เป็นหนึ่งในวัดที่มีความสำคัญมากที่สุดของจังหวัดเชียงใหม่ มีแหล่งท่องเที่ยวสำคัญของภาคเหนือ นอกจากนี้ยังประกอบด้วยจุดชมทิวทัศน์ที่สามารถมองเห็นเมืองเชียงใหม่ได้ทั้งหมด











Thank to : https://thebuddh.com/?p=77433
ภาพ : https://www.ktktour.net

[ศรัทธาเนืองแน่น ไทยลาวนับแสน ร่วมแห่พระอุปคุต เปิดงานนมัสการพระธาตุพนม]

.



ศรัทธาเนืองแน่น ไทยลาวนับแสน ร่วมแห่พระอุปคุต เปิดงานนมัสการพระธาตุพนม

นครพนมเนืองแน่นด้วยพลังศรัทธา ชาวไทยลาวนับแสนร่วมพิธีศักดิ์สิทธิ์ แห่พระอุปคุต เปิดงานบุญใหญ่อีสาน บุญเดือนสาม นมัสการองค์พระธาตุพนมวันแรก คาดเงินสะพัดเกือบ 100 ล้านบาท

เมื่อวันที่ 17 กุมภาพันธ์ 2567 ที่บริเวณริมฝั่งแม่น้ำโขงในเขตเทศบาลตำบลธาตุพนม อ.ธาตุพนม จ.นครพนม บรรยากาศเปิดงานบุญเดือนสาม นมัสการองค์พระธาตุพนม ประจำปี 2567 กำหนดเปิด 17–25 กุมภาพันธ์ 2567 ภาคเช้ามีการประกอบพิธีสำคัญ ตลอดริมฝั่งน้ำโขงในเขตเทศบาลตำบลธาตุพนม ได้มีประชาชนนักท่องเที่ยว พลังศรัทธา ข้าโอกาสพระธาตุพนม ต่างนำเครื่องสักการบูชา รวมถึงดอกดาวเรือง มาร่วมพิธีศักดิ์สิทธิ์แห่พระอุปคุต ถือเป็นพิธีศักดิ์สิทธิ์ สืบทอดมาแต่โบราณ เชื่อกันว่าสืบทอดมาแต่สมัยพระเจ้าอโศกมหาราช เนื่องจากพระอุปคุตเป็นสาวกพระพุทธเจ้า และมีความศักดิ์สิทธิ์ มีอิทธิฤทธิ์ที่สามารถคุ้มครองภัยปกปักรักษางานประเพณีต่างๆ ได้



สำหรับพิธีแห่อุปคุต จะประกอบขึ้นในช่วงเช้า ก่อนการเปิดงานวันแรก ของงานนมัสการองค์พระธาตุพนม สิ่งศักดิ์สิทธิ์คู่บ้านคู่เมือง อายุเก่าแก่กว่า 2,500 ปี ภายในบรรจุพระอุรังคธาตุหรือกระดูกส่วนหน้าอกของพระพุทธเจ้า ถือเป็นบุญใหญ่ของชาวอีสาน ที่ถือปฏิบัติสืบทอดกันมาตั้งแต่ปี 2519

โดยเชื่อกันว่า ก่อนที่จะเริ่มงานนมัสการวันแรก จะต้องมีการประกอบพิธีศักดิ์สิทธิ์ ตามประเพณีความเชื่อ คือ อัญเชิญองค์พระอุปคุตมาปกปักรักษาให้งานเป็นไปด้วยความเรียบร้อยตลอด 9 วัน 9 คืน โดยถือเป็นงานประจำปีบุญใหญ่อีสานที่กระตุ้นเศรษฐกิจ การท่องเที่ยว มีเงินหมุนเวียนสะพัดเกือบ 100 ล้านบาท ทำให้ร้านค้า ร้านอาหาร โรงแรมที่พัก ถูกจับจองเต็ม



ทั้งนี้ งานนมัสการองค์พระธาตุพนม จัดขึ้นเดือนมกราคม ของทุกปี หรือในช่วง วันขึ้น 8 ค่ำ เดือน 3 จนถึงวันแรม 1 ค่ำเดือน 3 ถือเป็นงานบุญประเพณีใหญ่ของชาวอีสาน ที่สืบทอดกันมายาวนาน ตั้งแต่ปี 2519 ยาวนานกว่า 40 ปี โดยจากประวัติความเป็นมา ตามตำนานความเชื่อ พระอุรังคนิทาน ระบุไว้ว่า สมัยหนึ่งในปัจฉิมโพธิกาล พระพุทธเจ้า พร้อมพระอานนท์ ได้เสด็จมาทางอากาศ เพื่อไปบิณฑบาต ที่เมืองศรีโคตรบูร สปป.ลาว ภายหลังได้มาประทับแรมที่ภูกำพร้า คือ จุดที่ก่อสร้างองค์พระธาตุพนมในปัจจุบัน จากนั้นพญาอินทร์ ได้เสด็จมาทูลถาม ซึ่งพระพุทธองค์ได้ตรัสว่า เป็นประเพณีของพระพุทธเจ้า 3 พระองค์ ในภัททกัลป์ที่นิพพานไปแล้ว บรรดาสาวกจะนำพระบรมสารีริกธาตุมาบรรจุไว้ที่ภูกำพร้า เช่นกันกับพระพุทธองค์ เมื่อนิพพานแล้ว พระมหากัสสะปะ ผู้เป็นสาวก จะได้นำเอาพระบรมสารีริกธาตุมาบรรจุไว้เช่นกัน



ภายหลังพระพุทธเจ้าปรินิพพาน พระมหากัสสะปะ ผู้เป็นสาวก ได้ร่วมกันสร้างองค์พระธาตุพนมขึ้น เพี่ออัญเชิญพระอุรังคธาตุ มาประดิษฐาน ประมาณพุทธศตวรรษที่ 12-14 หรือในราวปี พ.ศ. 8 สมัยอาณาจักรศรีโคตรบูร กำลังเจริญรุ่งเรือง โดยการนำของพญาเจ้าเมืองทั้ง 5 และพระอรหันต์ 500 องค์ ซึ่งในยุคแรก ได้ก่อสร้างจากดินดิบ เป็นเตาสี่เหลี่ยม ข้างในเป็นโพรงมีประตูทั้ง 4 ด้าน จากนั้นได้มีการบูรณะ ครั้งแรกเมื่อปี พ.ศ. 500 และทำการบูรณะต่อเนื่องมารวมถึง 6 ครั้ง



จนกระทั่งเมื่อวันที่ 11 สิงหาคม 2518 พระธาตุพนมได้พังทลายลง เนื่องจากฐานเก่าแก่ ทำให้เป็นที่ฮือฮา เพราะได้พบเห็นผอบแก้ว บรรจุพระอุรังคธาตุ 8 องค์ ไว้ภายใน และมีการลงเข็มรากสร้างพระธาตุพนมองค์ใหม่ เมื่อปี 2519 เป็นเจดีย์ทรงฐาน 4 เหลี่ยม ความสูง จากพื้นถึงยอดฉัตร 57 เมตร ฐานกว้างด้านละประมาณ 12 เมตร ยอดฉัตรเป็นทองคำน้ำหนักกว่า 10 กิโลกรัม ภายในได้บรรจุพระอุรังคธาตุ หรือกระดูกส่วนหน้าอก ของพระพุทธเจ้า

จากนั้นจึงได้มีการจัดพิธีเฉลิมฉลอง บูชาองค์พระธาตุพนม จนสืบทอดมาถึงปัจจุบันทุกปี ที่สำคัญถือเป็นงานประเพณีที่ยิ่งใหญ่ ส่งผลดีทั้งการท่องเที่ยว และสร้างเศรษฐกิจ เงินหมุนเวียนสะพัดปีละหลาย 100 ล้านบาท ส่วนยอดทำบุญ มีพลังศรัทธาร่วมบริจาคปีละไม่ต่ำกว่า 20-30 ล้านบาท




Thank to : https://www.thairath.co.th/news/local/northeast/2764024
17 ก.พ. 2567 18:40 น. | ไทยรัฐออนไลน์

[มหามงคลชีวิต ครั้งแรกในประวัติศาสตร์ 2567 ปี ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน เชิญร่วมกราบสักการะธรรมราชา พระบรมสารีริกธาตุ]

.



มหามงคลชีวิต ครั้งแรกในประวัติศาสตร์ 2567 ปี ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน เชิญร่วมกราบสักการะธรรมราชา พระบรมสารีริกธาตุ

มหามงคลชีวิต ครั้งแรกในประวัติศาสตร์ 2567 ปี ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อนเชิญร่วมกราบสักการะธรรมราชา พระบรมสารีริกธาตุ พร้อมอรหันตธาตุพระอัครสาวก จอมทัพธรรม พระสารีบุตร พระมหาโมคคัลลานะ ในโครงงานธรรมยาตราพระบรมสารีริกธาตุ มหานทีคงคาลุ่มน้ำโขง (Ganga-Mekong Holy Buddha Relics Dhammayatra)

สถาบันโพธิคยาวิชชาลัย 980 ร่วมจัดพิธีการอัญเชิญพระบรมสารีริกธาตุ จากพิพิธภัณฑสถานแห่งชาติ ณ กรุงนิวเดลลี และพระอรหันตธาตุพระสารีบุตร และพระมหาโมคคัลลานะ จากสถูปสาญจี สาธารณรัฐอินเดีย เพื่อให้พุทธบริษัทกราบสักการะ

เนื่องในโอกาสมหามงคลเฉลิมพระชนมพรรษา 6 รอบ 28 กรกฎาคม 2567 สถาบันโพธิคยาวิชชาลัย 980 ร่วมกับรัฐบาลไทย โดย กระทรวงวัฒนธรรม กรมการศาสนา รัฐบาลสาธารณรัฐอินเดีย โดย สถานเอกอัครราชทูตอินเดียประจำประเทศไทย พร้อมทั้งหน่วยงานภาครัฐและภาคเอกชน จัดพิธีการอัญเชิญพระบรมสารีริกธาตุ และพระอรหันตธาตุพระสารีบุตร และพระมหาโมคคัลลานะ จากสาธารณรัฐอินเดีย มาประดิษฐานชั่วคราวที่ประเทศไทย ระหว่างวันที่ 22 กุมภาพันธ์ – วันที่ 19 มีนาคม พ.ศ. 2567 ภายใต้โครงงานธรรมยาตราพระบรมสารีริกธาตุ มหานทีคงคาลุ่มน้ำโขง

สถาบันโพธิคยาวิชชาลัย 980 มีพันธกิจหลักในการดำเนินงานกิจกรรมโครงการต่าง ๆ เพื่อการขับเคลื่อนการ เผยแผ่พระพุทธศาสนาทั้งในระดับชาติและระดับนานาชาติ เพื่อสร้างความร่วมมือและแลกเปลี่ยนเรียนรู้ สร้าง ความเข้าใจที่ดีในการอยู่ร่วมกันอย่างเป็นปึกแผ่นด้วยสันติสุขในกลุ่มประเทศชาวพุทธแถบทวีปเอเชียโดยอาศัยหลักพระพุทธศาสนาเป็นแกนกลางในการพัฒนาให้เกิดความเจริญอย่างยั่งยืนและมั่นคงบนเส้นทางอริยมรรค

@@@@@@@

สถาบันโพธิคยาวิชชาลัย 980 เป็นองค์กรอิสระไม่หวังผลกำไร ก่อกำเนิดจากการรวมตัวของพุทธบริษัท ร่วมกันทำงานสร้างความมั่นคงด้านพระพุทธศาสนา ด้วยการปลูกฝังศรัทธาในพระพุทธศาสนาผ่านกิจกรรมโครงการต่างๆ โดยอาศัยความร่วมมือภาคีเครือข่ายต่าง ๆ ทั้งภาครัฐบาล องค์กรเอกชน คณะบุคคล และบุคคล เพื่อให้เกิดผลสัมฤทธิ์ และด้วยตระหนักถึงวิกฤตปัญหาที่มวลมนุษยชาติต้องเผชิญอันสามารถแก้ไขเบ็ดเสร็จได้ด้วยพุทธธรรม

สถาบันโพธิคยาฯ ดำเนินงานตามพันธกิจดังกล่าวต่อเนื่องมาแล้วเป็นเวลา 17 ปี และมีผลงานโดดเด่นเป็นที่รู้จัก คือ งานธรรมยาตรา 5 แผ่นดินลุ่มน้ำโขง (ไทย-เมียนมา-เวียดนาม-สปป.ลาว-กัมพูชา) ซึ่งจัดผ่านไปแล้ว 2 ครั้ง คือ ครั้งที่ 1 ธรรมยาตรา 5 แผ่นดิน ตามรอยพระอริยสงฆ์ลุ่มน้ำโขง จัดขึ้นในปีพ.ศ. 2560 ครั้งที่ 2 ธรรมยาตรา 5 แผ่นดินลุ่มน้ำโขง พุทธศาสตร์การทูตสู่สันติภาพโลก จัดขึ้นในปีพ.ศ. 2562 โครงการธรรมยาตราฯ มีวัตถุประสงค์เพื่อเดินตามรอยบาทองค์พระศาสดา เพื่อรวมพลังสายธารศรัทธาของพุทธบริษัทลุ่มแม่น้ำโขงให้มีความสมัครสมานสามัคคีเป็นหนึ่งเดียว ในฐานะที่มีสมเด็จพ่อองค์เดียวกัน คือ องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพระพุทธเจ้า มีแม่น้ำโขง. เป็นดุจแม่ ที่คอยหล่อเลี้ยงคนในภูมิภาคนี้ ให้ดำรงวิถีชีวิตอยู่ได้อย่างมั่นคง และเพื่อประกาศพระพุทธศาสนา สืบสานพุทธปณิธานของพระพุทธองค์ให้ดำรงคงอยู่ตลอดไป

อนึ่ง ความสำเร็จของโครงการธรรมยาตรา 5 แผ่นดินทั้ง 2 ครั้ง สามารถสร้างพลังศรัทธา และความสามัคคีของประชาชนทั้ง 5 ประเทศ ให้เกิดขึ้นได้อย่างกว้างขวาง จนนำมาสู่โครงการธรรมยาตรา ครั้งที่ 3 ในชื่อ ธรรมยาตราพระบรมสารีริกธาตุ มหานทีคงคาลุ่มน้ำโขง ซึ่งเป็นโครงการที่ยิ่งใหญ่ที่สุด เป็นธรรมยาตราเชื่อมดินแดนของ องค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า จากมหาธรรมนทีคงคา สู่แผ่นดินแห่งพุทธธรรมลุ่มน้ำโขง นำเสด็จฯ โดยพระบรมสารีริกธาตุขององค์พระศาสดาสัมมาสัมพุทธเจ้า พระผู้เป็นธรรมราชา ตามเสด็จฯ โดยพระอรหันตธาตุพระสารีบุตร พระมหาโมคคลานะ พระอัครสาวกซ้ายขวาจอมทัพธรรม

สำหรับกำหนดการพิธีอัญเชิญพระบรมสารีริกธาตุ และพระอรหันตธาตุพระสารีบุตร และพระมหาโมคคัลลานะ จะจัดขึ้นในวันที่ 23 กุมภาพันธ์ – 3 มีนาคม พ.ศ. 2567 ณ มณฑลพิธีท้องสนามหลวง จากนั้นธรรมยาตรา ไปภาคเหนือ ที่ หอคำหลวง อุทยานหลวงราชพฤกษ์ จังหวัดเชียงใหม่ ในวันที่ 5-8 มีนาคม พ.ศ.2567 ต่อไปยัง ภาคตะวันออกเฉียงเหนือที่ วัดมหาวนาราม (วัดป่าใหญ่) จังหวัดอุบลราชธานี ในวันที่ 10-13 มีนาคม พ.ศ.2567 สิ้นสุดภาคใต้ที่วัดมหาธาตุวชิรมงคล (วัดบางโทง) จังหวัดกระบี่ ในวันที่ 15-18 มีนาคม พ.ศ.2567 และส่งเสด็จกลับไปยังสาธารณรัฐอินเดีย

@@@@@@@

ดร.สุภชัย วีระภุชงค์ เลขาธิการ สถาบันโพธิคยาวิชชาลัย 980 กล่าวว่า “งานมหามงคลนี้เกิดขึ้นจากสามัคคีธรรมของทุกฝ่าย ในการเชื่อมต่อพลังศรัทธาในพุทธธรรมของประชาชน 2 ภูมิภาคจากลุ่มแม่น้ำคงคา คือ สาธารณรัฐอินเดีย ถิ่นกำเนิดพระพุทธศาสนา สู่ลุ่มแม่น้ำโขง ดินแดนพระพุทธศาสนาประดิษฐานมั่นคง ในประเทศไทย กัมพูชา ลาว เมียนมา และเวียดนาม โดยสถาบันโพธิคยาฯ ดำริโครงการธรรมยาตราพระบรมสารีริกธาตุ มหานทีคงคาลุ่มน้ำโขง ขึ้น มีรัฐบาลไทยโดยกระทรวงวัฒนธรรม กรมศาสนา เป็นผู้อาราธนาพระบรมสารีริกธาตุ พร้อมพระอรหันตธาตุพระอัครสาวก พระสารีบุตร พระมหาโมคคัลลานะ มีผู้แทนระดับสูงจากรัฐบาลอินเดียเป็นผู้อัญเชิญมา ด้วยการประสานงานจากสถานทูตอินเดียประจำประเทศไทยอย่างใกล้ชิด เพื่อให้พุทธบริษัท ทั้งชาวไทยและประเทศเพื่อนบ้านกราบสักการะ

นับเป็นโอกาสสำคัญครั้งประวัติศาสตร์ที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน ในการธรรมยาตราของ พระบรมสารีริกธาตุ เสด็จพร้อมพระอรหันตธาตุพระอัครสาวกทั้งซ้ายขวา จากนำอัญเชิญประสานงานโดยสถานทูตอินเดียประจำประเทศไทย นอกจากนั้น ด้วยพระบรมสารีริกธาตุ คือส่วนที่เหลืออยู่ของพระสรีระขององค์พระศาสดาและหลังจากการถวายพระเพลิง การเสด็จของพระบรมสารีริกธาตุจึงเปรียบประดุจดัง องค์พระศาสดาสัมมาสัมพุทธเจ้าเสด็จฯ โดยพระองค์เอง และเมื่อพระพุทธองค์เสด็จไปไหน ย่อมประทานพรโปรดพุทธศาสนิกชน โปรดเวไนยสัตว์ ผู้อยู่ในข่ายแนะนำสั่งสอนได้ สามารถบรรลุธรรมได้

“เราจึงควรถือโอกาสนี้ สร้างศาสนาธรรมให้ปักหลักมั่นคง ด้วยการนำคำสอนขององค์พระศาสดาซึ่งคือปริยัติธรรม นำมาปฏิบัติ เพื่อให้เกิดปฏิเวธธรรม มีความเข้าใจและเข้าถึงธรรมะได้จนสามารถยกระดับจิตใจให้ทุกคนในแผ่นดินลุ่มน้ำโขงได้มีความสุขกับการใช้ชีวิตต่อไปโดยไม่เบียดเบียนกัน รู้จักคำว่าอภัยและรับรู้ลมหายใจให้มากที่สุด เพื่อสร้างเครือข่ายเชื่อมโยงธรรมะให้เกิดขึ้นเพื่อสืบทอดความรัก ความสามัคคี และสร้างสันติสุขโดยธรรมให้เกิดขึ้น

@@@@@@@

“ผมเชื่อมั่นว่า ปัญหาวิกฤตสังคมที่รุมเร้าโลก ชนะเบ็ดเสร็จได้โดยธรรม หรือธรรมวิชัยของพระพุทธเจ้าเท่านั้น ที่แก้ปัญหาได้ทุกระดับ สถาบันโพธิคยาฯ จึงขอรณรงค์ให้ผู้นำทุกภาคส่วนหันมาใช้ “ธรรม” เป็น “อำนาจ” ไม่ใช้ “อำนาจ” เป็น “ธรรม”

“งานนี้ผมจึงมุ่งหวังว่าจะเป็นจุดเริ่มของการสร้างศตวรรษแห่งธรรมะ (Dhamma Century) อันเป็นการเสริมสร้างสันติธรรมในหมู่ชาวพุทธ ทั้งในระดับประเทศและระดับนานาชาติ โดยมีประเทศไทยเป็นศูนย์กลางความร่วมมือ สามารถพัฒนาไปสู่การเป็นศตวรรษแห่งธรรมะ ด้วยการนำหลักธรรมคำสอนของศาสนา เป็นกลไกสำคัญในการเชื่อมโยงความร่วมมือด้านศาสนาและส่งเสริมคุณธรรมของประชาคมโลก เพื่อสร้างความสงบสุข แก่มวลมนุษยชาติสืบไป”

รายละเอียดเพิ่มเติม : https://bodhigaya980.com/dhamayartra/dhammayatra-3/




thank to : https://www.khaosod.co.th/around-thailand/news_8101094
17 ก.พ. 2567 - 17:27 น.

[นัยคำว่า “สามเณรนาคหลวง”]

.



นัยคำว่า “สามเณรนาคหลวง”

วันที่ ๑๖ กุมภาพันธ์ ๒๕๖๗  พลเรือตรี ทองย้อย แสงสินชัย ภาคีสมาชิก ราชบัณฑิตยสภา ได้โพสต์ในเฟชบุ๊คส่วนตัวเล่าอธิบายคำว่า “นาคหลวง” ดังนี้

ในวงการเรียนบาลีและในวงการผู้สนับสนุนให้พระเณรเรียนบาลี ถ้ามีสามเณรอายุยังน้อยเข้ามาเรียนบาลี ก็มักจะกระตุ้นเตือนให้กำลังใจและให้ตั้งความหวังไว้ที่-จะได้เป็น “นาคหลวง”

คำว่า “นาคหลวง” ในความหมายที่โดดเด่นในวงการเรียนบาลีก็คือ ผู้ที่สอบเปรียญธรรม ๙ ประโยคได้ในขณะเป็นสามเณร เพราะมีธรรมเนียมพระมหากษัตริย์จะทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ รับการอุปสมบทไว้ในพระบรมราชานุเคราะห์ คือที่เรียกกันว่า เป็นนาคหลวง

แต่พึงเข้าใจว่า คำว่า “นาคหลวง” นอกจากจะเรียกสามเณรที่สอบเปรียญธรรม ๙ ประโยคได้และทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ รับการอุปสมบทไว้ในพระบรมราชานุเคราะห์แล้ว ยังเรียกบุคคลอื่น ๆ ที่พระมหากษัตริย์ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ รับการอุปสมบทไว้ในพระบรมราชานุเคราะห์อีกด้วย เช่น พระราชวงศ์ ข้าราชบริพาร หรือผู้ใดผู้หนึ่งที่ทรงโปรดเป็นการส่วนพระองค์



ถ้าจะพูดให้ถูก ก็ควรจะบอกว่า “นาคหลวง” ก็คือผู้ที่มีคุณสมบัติบางประการเข้าเกณฑ์ที่พระมหากษัตริย์จะทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้เป็นนาคหลวง และในบรรดาเกณฑ์เหล่านั้น ผู้ที่สอบเปรียญธรรม ๙ ประโยคได้ในขณะที่เป็นสามเณรท่านถือเป็นเกณฑ์ข้อหนึ่งที่จะทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้เป็นนาคหลวง

ธรรมเนียมให้สามเณรที่สอบเปรียญธรรม ๙ ประโยคได้เป็นนาคหลวงนี้แรกมีในรัชกาลที่ ๕ แห่งกรุงรัตนโกสินทร์ สามเณรรูปแรกที่สอบเปรียญธรรม ๙ ประโยคได้ในรัชกาลนั้นคือ สามเณรปลด วัดเบญจมบพิตร ทรงโสมนัสเป็นล้นพ้น ว่ากันว่าถึงกับเสด็จเข้าไปอุ้มสามเณรปลดในขณะที่เสด็จไปประทับฟังการสอบ

การสอบบาลีสมัยนั้นสอบด้วยวิธี “แปลปาก” ไม่ใช้วิธีเขียนกระดาษคำตอบเหมือนสมัยนี้ จะให้แปลข้อความตั้งแต่ไหนถึงไหนในคัมภีร์ที่เป็นหลักสูตรในชั้นนั้น ๆ กรรมการจะชี้บอกกันตรงนั้นเลย ไม่ได้แจ้งล่วงหน้า ผู้เข้าสอบต้องแปลให้กรรมการฟังสด ๆ และมีธรรมเนียมพระมหากษัตริย์เสด็จไปประทับฟังการสอบด้วย เป็นเครื่องหมายว่าสถาบันพระมหากษัตริย์ทรงอุปถัมภ์บำรุงการพระศาสนาอย่างเต็มกำลัง

พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัวรับสั่งให้จัดรถหลวงไปส่งสามเณรปลดถึงวัด เมื่อถึงเวลาอุปสมบทเป็นภิกษุก็ทรงรับการอุปสมบทไว้ในพระบรมราชานุเคราะห์  และถือเป็นธรรมเนียมปฏิบัติสืบมาตั้งแต่ครั้งนั้นว่า สามเณรรูปใดสอบเปรียญธรรม ๙ ประโยคได้ เมื่อถึงคราวอุปสมบทพระมหากษัตริย์จะทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ รับการอุปสมบทไว้ในพระบรมราชานุเคราะห์ เป็นที่มาของคำพูดในวงการเรียนบาลีว่า “สามเณรนาคหลวง”




Thank to : https://thebuddh.com/?p=77489

[“เจ้าคณะภาค 6” เปิดศูนย์พระวินยาธิการ หวังเป็น “โมเดลนำร่อง” ให้คณะสงฆ์ทั่วประเทศ]

.



“เจ้าคณะภาค 6”  เปิดศูนย์พระวินยาธิการ หวังเป็น “โมเดลนำร่อง” ให้คณะสงฆ์ทั่วประเทศ

เมื่อวันที่ 14 กุมภาพันธ์ 2567   พระเทพเวที เจ้าคณะภาค 6 เป็นประธานเปิด”ศูนย์พระวินยาธิการประจำจังหวัดเชียงราย” โดยความร่วมมือกับคณะสงฆ์จังหวัดเชียงราย มี พระพุทธิญาณมุนี เจ้าคณะจังหวัดเชียงราย คณะสงฆ์ และหน่วยงานที่เกี่ยวข้อง เช่น สำนักงานพระพุทธศาสนาจังหวัดเชียงราย กอ.รมน. ส่วนภูมิภาค ฝ่ายปกครองอำเภอ ผู้นำท้องถิ่น เจ้าหน้าที่ตำรวจ กำนัน ผู้ใหญ่บ้าน และ ผู้เกี่ยวข้อง ณ หน่วยอำเภอแม่จัน และอำเภอเชียงแสน ณ วัดราษฎร์บูรณะ และวัดศรีบุญยืน ตามลำดับ

พระเทพเวที เปิดเผยว่า การเปิดศูนย์พระวินยาธิการของจังหวัดเชียงราย คณะสงฆ์ภาค 6 นี้ ถือว่านำร่องเป็นโมเดลให้คณะสงฆ์ทั่วประเทศ  ในการบูรณาการและขับเคลื่อนงานพระวินยาธิการ ตามระเบียบมหาเถรสมาคมว่าด้วยพระวินยาธิการ พ.ศ. 2562 เป็นการสอดรับกับแผนพัฒนากิจการคณะสงฆ์ในด้านการปกครอง. พ.ศ.2565-2569  ซึ่งแนวทางการแจ้งเบาะแสและการแก้ไขปัญหาการทำความผิดต่อพระพุทธศาสนาสามารถแจ้งผ่าน Call Center 1374 หรือผ่านศูนย์พระวินยาธิการประจำจังหวัด  ของแต่ละหน่วยอำเภอนั้น ๆโดยที่สำนักงานพระพุทธศาสนาจังหวัดเชียงรายร่วมกับเจ้าหน้าที่ศูนย์พระวินยาธิการอำเภอจะคอยระวังและรับข่าวสารเรื่องร้องเรียน จากนั้นจะดำเนินการถวายข้อมูลไปยังเจ้าคณะจังหวัดเพื่อพิจารณาสั่งการให้เจ้าคณะอำเภอในท้องที่ ๆ เกิดเหตุทราบและดำเนินการระงับเหตุร่วมกับพระวินยาธิการ และผู้เกี่ยวข้องประจำท้องที่ตามอำนาจหน้าที่ต่อไป







“สำหรับศูนย์นี้แม้นจะให้ชื่อว่าศูนย์พระวินยาธิการ มิใช่สอดส่องดูแลพฤติกรรมพระสงฆ์ที่ประพฤติมิชอบยังเดียว แต่ในข้อเท็จจริงแล้ว คณะสงฆ์ยังได้ทำงานร่วมกับภาคส่วนอื่น ๆ  เช่น กอ.รมน.  ตำรวจ ฝ่ายปกครอง ผู้นำท้องถิ่น ในการสอดส่องดูแลภัยที่อาจกระทบต่อความมั่นคงทางพระพุทธศาสนา  ภาคีเครือข่ายเหล่านี้ทำงานร่วมกันทุกอย่าง เช่น  บุคคลใดบุคคลหนึ่งหรือองค์กรใดองค์หนึ่งมีพฤติกรรมบ่อนทำลายความมั่นคงพระพุทธศาสนา ศูนย์นี้ก็สามารถเข้ามาดูแลตรวจสอบได้  ความขัดแย้งในชุมชน หรือ แม้กระทั้ง การไกล่เกลี่ยความขัดแย้งในชุมชน ศูนย์พระวินยาธิการนี้จะเป็นหลักเป็นศูนย์แก้ปัญหาให้กับชุมชนหมู่บ้านนั้น ๆ ได้เช่นกัน”










Thank to : https://thebuddh.com/?p=77455

[“หลวงพี่น้ำฝน” จู่โจมจับสึก 2 หลวงตา ปฏิบัติกิจเวิร์คฟร็อมโฮม ไม่กลับวัด พร้อม “ลุย” ทั่วประเทศ]

.



“หลวงพี่น้ำฝน” จู่โจมจับสึก 2 หลวงตา ปฏิบัติกิจเวิร์คฟร็อมโฮม ไม่กลับวัด พร้อม “ลุย” ทั่วประเทศ

วันที่ 15 กุมภาพันธ์ 67 ผู้สื่อข่าวรายงานว่า พระครูปลัดสิทธิวัฒน์ (หลวงพี่น้ำฝน) เจ้าอาวาสวัดไผ่ล้อม พร้อมพระเลขา ได้ประสานเจ้าหน้าที่สำนักงานพระพุทธศาสนาจังหวัดนครปฐม ลงพื้นที่ตรวจสอบที่บ้านพักแห่งหนึ่งย่านถนนกั๋งบ๊วย ในตัวเมืองนครปฐม หลังจากมีประชาชนร้องเรียนว่ามีพระสงฆ์ปฏิบัติตัวไม่เหมาะสมโดยไม่กลับวัดต้นสังกัดและอาศัยอยู่ที่บ้านพักดังกล่าวมาเป็นแรม ซ้ำยังมีการขับรถกระบะไปจอดเพื่อบิณฑบาตและขับกลับมาจอดทิ้งไว้ที่สวนธารณะใกล้บ้าน เกือบทุกวัน ซึ่งเป็นพฤติกรรมที่ไม่เหมาะสมสร้างความไม่สบายใจกับพุทธศาสนิกชนที่พบอยู่เป็นประจำ

โดยเมื่อหลวงพี่น้ำฝนและเจ้าหน้าที่ไปถึงที่บ้านหลังดังกล่าว ได้พบกับพระภิกษุสงฆ์ ตามที่ได้รับรายงานและนิมนต์มาสอบถามหาหนังสือประจำตัว โดยพบว่ามีความผิดปกติ และมีอาการไม่พอใจแสดงความขัดขืนเพื่อจะขอหนังสือเอกสารประจำตัวกลับคืน โดยมีชาวบ้านหลายหลังที่ทราบเรื่องได้ออกมาดูเหตุการณ์ ซึ่งหลายคนในแวกดังจึงได้เชิญให้ไปทำการสอบสวนที่วัดไผ่ล้อมเพื่อประสานไปยังเจ้าอาวาสวัดต้นสังกัดที่จังหวัดกาญจนบุรีแต่ไม่พบหลักฐาน จึงได้ประสานนำส่งไปให้เจ้าคณะตำบลพระปฐมเจดีย์ สอบสวนอีกชั้นหนึ่ง

@@@@@@@

จากนั้นเมื่อคณะสงฆ์ได้นิมนต์เชิญไปพบกับพระครูทักษิณานุกิจ เจ้าคณะตำบลพระปฐมเจดีย์ ซึ่งได้ทำการสอบสวนและพยายามติดต่อกลับไปที่วัดต้นสังกัดอีกครั้ง กระทั่งได้คุยโทรศัพท์กับเจ้าอาวาส ได้แจ้งว่าเป็นพระจริงแต่ไม่ได้อาศัยอยู่ที่วัดดังกล่าวแล้ว ซึ่งขัดแย้งกับหนังสือเอกสารที่มีอยู่ในมือ เมื่อสอบสวนจึงพบว่าเป็นการดำเนินการเขียนเองและประทับตราโดยไม่มีเจ้าคณะตำบล เจ้าคณะอำเภอลงนาม จึงได้สั่งการให้ทำการสึกทันที

ขณะที่อีกรายมีประชาชน ได้แจ้งมาว่าพบพระภิกษุ ไม่กลับวัดและมีการปักกลดอยู่ใกล้กับโรมแรมชื่อดังริมถนนเพชรเกษม อยู่นานประมาณ 3 เดือน จึงได้เข้าไปตรวจสอบและพบพระภิกษุวัย 60 ปี ตามที่ร้องเรียนคือจะอาศัยปักกลดอยู่ริมถนนเพชรเกษม เพื่อไปบิณฑบาตและรับปัจจัยจากญาติโยม โดยมีต้นสังกัดอยู่จังหวัดสุพรรณบุรี จากนั้นได้นิมนต์ไปให้ เจ้าคณะตำบลพระปฐมเจดีย์ ดำเนินการจับสึกอีก 1 ราย

@@@@@@@

พระครูทักษิณานุกิจ เจ้าคณะตำบลพระปฐมเจดีย์ อำเภอเมืองนครปฐม กล่าวว่า สำหรับกรณีพระที่ถูกจับสึกไปในวันนี้เนื่องจากมีประชาชนร้องเรียนให้มีการตรวจสอบว่ามีพระภิกษุสงฆ์ ออกบิณฑบาตและมาพักบ้านโยมนานนับปีโดยมีหลวงพี่น้ำฝน ได้ทำหน้าที่พระวินยาธิการ ได้นำมาให้ตรวจสอบก็พบว่าเป็นเรื่องจริงตามที่ได้รับร้องเรียนมา ตรวจสอบใบสุทธิก็พบว่ามีการปลอมแปลงใบสุทธิมีการอาศัยอยู่เป็นหลักแหล่ง ตามกฎของมหาเถระสมาคมก็สามารถจับศึกลาสิกขาได้เลย

ซึ่งหากมีการร้องเรียนเข้ามาอีกก็จะมีการดำเนินการขั้นเด็ดขาดตามกฎของมหาเถระสมาคมซึ่งมีกฎระเบียบไว้อยู่แล้ว ซึ่งหากเคยมีการตักเตือนแล้วและยัง มีการประพฤติเช่นเดิมอีกก็สามารถจับศึกได้อีกเช่นกัน โดยคณะสงฆ์ก็ต้องมีการเข้มงวดกวดขันโดยเฉพาะคณะผู้ปกครองที่ต้องเคร่งครัด และขอฝากถึงพระภิกษุสงฆ์ที่คิดจะเข้า มาบิณฑบาตหรือมาอาศัยในจังหวัดนครปฐม ให้พึงสังวรว่าอาจจะถูกจับศึกได้ มีการปฏิบัติพระธรรมวินัย ซึ่งต้องอาศัยญาติโยมประชาชนก็ต้องช่วยคณะสงฆ์ด้วยในการเป็นหูเป็นตาเกี่ยวกับพฤติกรรมที่ไม่เหมาะสมด้วย

@@@@@@@

พระครูปลัดสิทธิวัฒน์ (หลวงพี่น้ำฝน) เจ้าอาวาสวัดไผ่ล้อม กล่าวว่า ในฐานะประธานคณะทำงานดำเดินการแก้ไขข้อขัดข้อง ระงับเหตุ และแก้ไขปัญหาอธิกรณ์ข้อร้องเรียนในเขตปกครองคณะสงฆ์ภาค 14 เรื่องพฤติกรรมของพระที่อาศัยบ้านอยู่ได้รับการร้องเรียนจากประชาชนมาสักพักนึงแล้วซึ่งได้ให้ลูกศิษย์และทีมงานเข้าตรวจสอบอยู่ตลอดแต่ด้วยมีภารกิจเยอะก็ยังไม่ได้เข้ามาดูด้วยตนเอง กระทั่งวันนี้มีคนร้องเรียนเข้ามาอีกจึงได้ลงพื้นที่ติดตามไปจนถึงบ้านพักแล้วก็พบตัวตามที่มีการร้องเรียนมา จากการตรวจสอบหนังสือสุทธิก็พบว่าเป็นการปลอมแปลงขึ้นมา เมื่อสอบถามไปยังเจ้าอาวาสต้นสังกัดแจ้งว่าไม่ได้อยู่แล้ว แต่มีการลงนามว่าอาศัยอยู่ที่สำนักสงฆ์ ซึ่งตามหลักก็ผิดอยู่แล้วเพราะพระภิกษุสงฆ์จะต้องมีวัดต้นสังกัดและอยู่ที่วัดในการทำวัดด้วย

ดังนั้นได้ดำเนินการตามขั้นตอนในการส่งตัวไปให้เจ้าคณะตำบลพระปฐมเจดีย์ทำการสอบสวนซึ่งท่านได้แจ้งกลับมาว่าพบความผิดจริงตามที่มีการร้องเรียน ทางเจ้าอาวาสต้นสังกัดก็ได้แจ้งว่าสามารถให้ลาสิกขาออกไปได้เลย ซึ่งในทั้งสองกรณีที่มีการจับศึก เป็นการทำงานที่บูรณาการร่วมกันของคณะสงฆ์ ภาค 14 มีเจ้าคณะจังหวัดเป็นประธานและมีเจ้าคณะอำเภอทุกอำเภอเป็นรองประธานรวมถึงคณะสงฆ์ที่ได้รับการแต่งตั้งเป็นพระวิญญาณธิการก็จะสามารถดำเนินการเต็มรูปแบบ ในวันที่ 26 กุมภาพันธ์นี้ ซึ่งจะมีคณะทำงานที่ดำเนินการทั้งในพื้นที่จังหวัดนครปฐมและพระสงฆ์จากพื้นที่อื่นที่จะเข้ามาปฏิบัติตนไม่เหมาะสมในพื้นที่ได้แน่นอน

@@@@@@@

”ในฐานะประธานคณะทำงานดำเดินการแก้ไขข้อขัดข้อง ระงับเหตุ และแก้ไขปัญหาอธิกรณ์ข้อร้องเรียนในเขตปกครองคณะสงฆ์ภาค 14 ขอยืนยันว่าจะมีการทำงานร่วมกันไม่ใช่แค่ในพื้นที่รับผิดชอบภาค 14 เท่านั้น แต่รวมถึงจะบูรณาการร่วมกันทั่วประเทศเพื่อตรวจสอบและควบคุมไม่ให้เกิดพฤติกรรมไม่เหมาะสม ซึ่งหากถึงมืออาตมาก็จะมีการดำเนินการไป ตามขั้นตอน ของกฎหมายและกฎของมหาเถรสมาคมอย่างตรงไปตรงมาแน่นอน” หลวงพี่น้ำฝนกล่าวปิดท้าย




ขอบคุณ : https://thebuddh.com/?p=77486

[เปิดคำพิพากษาคดี “ฐิตินาถ ณ พัทลุง” “ชาวพุทธ” ยกมือสาธุการทั้งแผ่นดิน เหลือบไรอาศัย “ธรรมะ” หากินมีหนาว]

.



เปิดคำพิพากษาคดี “ฐิตินาถ ณ พัทลุง” “ชาวพุทธ” ยกมือสาธุการทั้งแผ่นดิน เหลือบไรอาศัย “ธรรมะ” หากินมีหนาว

ผู้จัดการสุดสัปดาห์ - เป็นคดีที่อาจไม่ได้น่าสนใจสำหรับใครบางคน แต่สำหรับ “ชาวพุทธ” ทั่วทั้งแผ่นดินแล้ว คำพิพากษาที่ออกมาถึงกับต้อง “ยกมือขึ้นสาธุการ” โดยพร้อมเพรียงกันเลยทีเดียว เพราะบรรยายเอาไว้ถึงขนาดสังคมมีการตั้งข้อสังเกตกันเลยว่า ผู้พิพากษาน่าจะศึกษาเปรียญธรรมมาอย่างถ่องแท้

ขณะที่บรรดาพวกที่ชอบอ้างตัวเป็นไลฟ์โค้ช เปิดคร์อสเก็บเงินทำมาหากินจนร่ำรวยด้วยการแอบอ้างสอนธรรมะส่งเดชไปเรื่อย ได้มีร้อนๆ หนาวๆ กันบ้างไม่มากก็น้อย

คดีที่ว่านั้นก็คือ คดีที่

“ครูอ้อย-ฐิตินาถ ณ พัทลุง” ไลฟ์โค้ชเข็มทิศชีวิต เป็นโจทก์ยื่นฟ้อง บริษัท ไทยเวิลด์ มีเดีย จำกัด จำเลยที่ 1 กับพวกรวม 2 คน ฐานหมิ่นประมาทโดยการโฆษณา และละเมิด พร้อมเรียกค่าสินไหมทดแทนจำนวน 5,052,777 บาท สืบเนื่องมาจากเนื่องจาก เมื่อวันที่ 9 พ.ค. 2566 เพจเฟซบุ๊ก “ผู้จัดการสุดสัปดาห์” โพสต์ภาพ น.ส.ฐิตินาถ และบุคคลในวงการบันเทิงอื่นๆ และมีข้อความในภาพว่า “รวมคนดังชีวิตหวิดพังเพราะเข็มทิศ” และเขียนข้อความประกอบภาพว่า “เป็นประเด็นอย่างต่อเนื่องสำหรับคอร์สหลักสูตร “เข็มทิศชีวิต” “ของครูอ้อย ฐิตินาถ ณ พัทลุง” หลังคนในวงการต่างทยอยถอนตัวออกจากการวงจรของเจ้าตัวมากขึ้น

และเมื่อวันที่ 12 กุมภาพันธ์ 2567 ศาลอาญากรุงเทพใต้มีคำพิพากษายกฟ้อง

@@@@@@@

คำพิพากษาบางช่วงบางตอนเขียนบรรยายเอาไว้ว่า

“ผู้เป็นพุทธศาสนิกชนย่อมต้องยอมรับว่าพระธรรมคำสั่งสอนที่ได้ประทานไว้ให้โดยมหากรุณานั้น ย่อมเป็นสิ่งที่ประเสริฐสูงสุดมีคุณค่ายิ่งกว่าทรัพย์สินใดๆ ในโลก และเป็นการประทานให้เปล่าๆ ไม่ต้องใช้เงินหรือทองเข้าแลก ดังนั้น จึงไม่เป็นการสมควรอย่างยิ่งที่เหล่าพุทธบริษัท 4 ผู้หนึ่งผู้ใด ที่ได้เรียนรู้พระธรรมแล้วจะอาศัยเอาพระธรรมนั้นออกแสดงเพื่อการค้า หรือเพื่อแสวงหาผลกำไร เพราะเป็นการตีราคาพระธรรมคำสอนเทียบค่ากับเงินทอง เป็นการกระทำที่ไม่เคารพต่อพระรัตนตรัยประการหนึ่ง เป็นหนทางที่จะนำไปสู่การเบียดเบียนในทางทรัพย์สิน เงินทองได้ประการหนึ่ง ทำให้บุคคลที่ยังไม่ได้มั่นคงในพระรัตนตรัยพากันเสื่อมถอยหนีห่างไปจากศาสนาประการหนึ่ง และประการสำคัญอีกประการหนึ่ง ในการสั่งสอนหรือถ่ายทอดธรรมะให้บุคคลอื่น ผู้ตั้งตนเป็นครูอาจารย์ต้องมีคุณสมบัติที่สำคัญคือ เป็นผู้ได้เปรียญธรรมหรือศึกษาปฏิบัติธรรมจนเป็นผู้ข้ามโคตรจากปุถุชนเป็นอริยะบุคคลอย่างชอบขั้นโสดาบัน มีคุณธรรมวิเศษในใจ มีดวงตาเห็นธรรมรู้เห็นอยู่ในแนวทางแห่งพระนิพพาน มีมรรคองค์ 8 เป็นปฏิปทาในตนแล้วจึงค่อยสามารถให้การอบรมสั่งสอนปุถุชนผู้ยังมีปัญญามืดบอดแต่มีศรัทธาได้ เพราะคนที่ยังเป็นปุถุชนและยังไม่ได้เปรียญธรรมหากเที่ยวไปสั่งสอนคนอื่น ก็เท่ากับคนตาบอดเดินจูงคนตาบอดไป ย่อมจะไม่สามารถถึงจุดหมายตามที่ปรารถนาได้ แต่กลับต้องประสบกับทุกข์และคลาดเคลื่อนออกนอกทางแห่งพรหมจรรย์ที่ทรงแสดงไว้ให้อย่างแน่แท้ และยิ่งหากเข้าลักษณะเป็นการใช้เงินจ้างในการจูง ก็เป็นการพ้นวิสัยที่จะเอาผิดเอาโทษกับบุคคลผู้จูงทั้งในทางแพ่งและทางอาญาได้ ด้วยเหตุผลที่เขาอ้างเอาว่าการชำระเงินเป็นความสมัครใจของผู้อยากเรียนรู้ธรรม และที่ใครไม่สามารถสร้างปัญญาได้ก็เป็นเรื่องของวาสนาแต่ละบุคคลเท่านั้น ดังนี้ หากมีบุคคลใดได้แสดงตนกระทำการดังกล่าวเช่นนั้นจึงไม่นับว่าเป็นบุคคลที่สมควรจะได้รับการยกย่องจากสาธุชนทั่วไปว่า เป็นผู้ประกอบคุณงามความดีหรือนำประโยชน์ทางศาสนามาให้สังคมแต่ประการใด ในขณะเดียวกัน ก็ย่อมเป็นผู้ไม่สมควรที่จะได้ไปซึ่งเงินของบุคคลที่แสวงหาที่พึ่งทางใจจากคำสอนในพระพุทธศาสนาอีกด้วย”

ทั้งนี้ หลังจากที่ได้มีการนำเสนอคำพิพากษาดังกล่าวออกไป ปรากฏว่า มีผู้แสดงความเห็นต่อคำพิพากษาดังกล่าวเป็นจำนวนมาก และมีการแชร์ความไปในโลกออนไลน์อย่างกว้างขวาง

บางรายถึงกับยกข้อความคำพิพากษาบางช่วงบางตอนมาโพสต์ต่อ เช่น “

@@@@@@@

แพรี่ ไพรวัลย์ วรรณบุตร” ที่บอกว่า “ดิฉันได้อ่านคำพิพากษาของศาลที่มีต่อกรณีของอาจารย์ที่้เป็นไลฟ์โค้ชสอนธรรมะท่านหนึ่งแล้ว ดิฉันปลาบปลื้มใจมากค่ะ...” พร้อมกับแสดงความคิดเห็นตบท้ายโพสต์อีกต่างหากว่า “ปล. สาธุ ศาลท่านเทศนาถึงเพียงนี้แล้ว ต่อไปพวกที่ชอบอ้างตัวเป็นไลฟ์โค้ชเจ้าลัทธิเจ้าศาสดา เปิดคอร์สเก็บเงิน แอบอ้างสอนธรรมะส่งเดชไปเรื่อย ได้มีร้อนๆ หนาวๆ บ้างล่ะ”

หรือ “มล.ชัยนิมิต นวรัตน์” ที่โพสต์แสดงความคิดเห็นเอาไว้ในเฟซบุ๊กส่วนตัวว่า “อยากให้พุทธศาสนิกชนได้อ่านคำพิพากษาของศาล ซึ่งได้อธิบายผิดชอบชั่วดีของการแอบอ้างเอาศาสนามาเป็นเครื่องมือหากินอย่างแจ่มกระจ่าง เสียดายที่เป็นการยกฟ้องโจทก์ ซึ่งแพ้คดีแล้วก็เหมือนเจ๊า ไม่ได้ไม่เสีย ถ้าหากเป็นการพิพากษาให้จำเลยแพ้ในการกระทำเช่นเดียวกันนี้ คงจะได้รับผลกรรมสาสมในชาตินี้ ไม่ต้องรอถึงชาติไหน”

นอกจากนั้น ถ้าหากได้อ่านคำพิพากษาโดยละเอียดก็มีความน่าสนใจไม่ยิ่งหย่อนไปกว่ากัน โดยเฉพาะในทางคดีที่เกี่ยวข้องกับพุทธศาสนา ยกตัวอย่างเช่น

“เมื่อคดีนี้โจทก์เป็นผู้ยังไม่ได้เปรียญธรรมมีแต่ปริญญาทางโลก ได้ยอมรับว่าได้นำเอาหลักศาสนาพุทธมาใช้เป็นปัจจัยในการประกอบธุรกิจ มีรายได้และผลกำไรจากการเปิดคอร์สอบรม “เข็มทิศชีวิต” เป็นเงินไม่น้อยประมาณปีละ 10 ล้านบาทขึ้นไปโดยการเก็บเงินค่าสมัครเข้าอบรมคอร์สเข็มทิศชีวิตจะกำหนดค่าสมัครตามจำนวนผู้สมัคร หากมีผู้สมัครจำนวนน้อยจะคิดค่าสมัครแพงกว่ากรณีที่มีผู้สมัครจำนวนมาก ค่าคอร์สรายบุคคลในราคาหลักหมื่นไม่ก็หลักแสน โดยเพียงบุคคลเดียวหากเรียนหลายคอร์สจะต้องใช้เงินประมาณ 3 ล้านบาทนั้น ย่อมเท่ากับเป็นการรับรองอยู่ในตัวต่อผู้มีศรัทธาในพระศาสนาว่า ตนเองมีภูมิจิตภูมิธรรมสูง เลยขั้นปุถุชนคนหนึ่งด้วยกิเลสไปแล้ว ซึ่งอย่างไรก็ดี คุณธรรมภายในใจเช่นว่าที่รู้ได้แต่เฉพาะตนส่วนคนอื่น ไม่สามารถจะรู้เห็นได้ ทำได้แต่เพียงคาดเดาเอาจากบุคลิกภาพ อันประกอบด้วย วาจากิริยา ท่าทางและการแต่งกาย อย่างไรก็ดี พอจะมีเครื่องหมายที่จะบ่งชี้ว่า อริยสาวกผู้ใดเป็นผู้มีคุณธรรมภายในเช่นนั้นได้ กล่าวคือ อริยสาวกผู้นั้นจะต้องเป็นผู้มีจิตเมตตา กรุณา ไม่กระทำสิ่งที่เป็นการเบียดเบียนผู้อื่นให้ได้รับความเดือดเนื้อร้อนใจด้วยประการใด ๆ ทั้งสิ้น”

@@@@@@@

หรือที่เกี่ยวข้องโดยตรงกับการฟ้องร้องดำเนินคดีว่า...

“คดีนี้ข้อเท็จจริงที่ปรากฏว่า บุคคลผู้มีชื่อเสียงในวงการบันเทิง เคยเข้าคอร์สอบรมเข็มทิศชีวิตกับโจทก์ มีความสนิทสนมรักใคร่ในตัวโจทก์ แต่ต่อมาก่อนที่จำเลยที่ 1 จะลงข่าวกล่าวถึงโจทก์ด้วยกับคำตามฟ้อง บุคคลเหล่านั้นต่างก็ร้องขอให้โจทก์ลบรูปของตนที่ถ่ายคู่กับโจทก์ออกจากเว็บไซต์ประชาสัมพันธ์คอร์สอบรม "เข็มทิศชีวิต" ของโจทก์และแสดงออกให้สังคมทราบว่า ไม่ยอมที่จะให้โจทก์ใช้ชื่อเสียงของตนไปประชาสัมพันธ์คอร์สอบรมของโจทก์อีก และเมื่อพิจารณาจากเอกสารข่าวของสำนักข่าวรวม 4 สำนัก ที่ลงข่าวในเดือน พ.ค. และ มิ.ย. 2566 มีเนื้อความกล่าวถึงพฤติการณ์ที่มีผู้เข้าคอร์ส "เข็มทิศชีวิต" กล่าวถึงพฤติกรรมของโจทก์ในการดำเนินงานเปิดคอร์สอบรมในทางเป็นลบต่อตัวโจทก์ สอดคล้องกับคำตอบถามค้านของพยานโจทก์ว่า โจทก์เป็นไลน์โค้ชชื่อดังมีรายได้จากการเปิดคอร์สอบรม "เข็มทิศชีวิต" หลายสิบล้านบาทต่อปี ได้ประสบปัญหาในเรื่องความไว้วางใจจากบุคคลที่มีชื่อเสียงหลายคนที่เคยใกล้ชิดสนิทสนมและเคยเปิดคอร์สอบรม "เข็มทิศชีวิต" ของโจทก์ ต่างทยอยถอนตัวออกไปอยู่ห่างจากโจทก์ และไม่ยินยอมให้โจทก์ใช้ภาพถ่ายของเขาเหล่านั้น ที่เคยถ่ายร่วมกับโจทก์ ในขณะที่เข้าอบรมในคอร์ส "เข็มทิศชีวิต" นำไปใช้ในการโปรโมทคอร์สอบรมของโจทก์ และบางคนถึงขั้นขัดแย้งไปทางกฎหมายกับตัวโจทก์ ซึ่งเห็นว่าการที่โจทก์ต้องหยุดเปิดคอร์ส "เข็มทิศชีวิต" ไปก่อนหน้านี้ประมาณ 1 ปีเศษก็น่าเชื่อว่าเป็นผลมาจากข้อเท็จจริงการที่ผู้เข้าอบรมได้สัมผัสหรือได้เห็นปฏิปทาในทางธรรมของโจทก์ ที่ปรากฏอยู่ในข่าวซึ่งเป็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นก่อนจำเลยที่ 1 ลงข่าว

@@@@@@@

“ดังนี้พฤติการณ์แห่งรูปคดีย่อมจะน่าเชื่อได้ว่า บรรดาบุคคลที่มีชื่อเสียงดังกล่าวนอกจากจะไม่ประสบผลสำเร็จตามวัตถุประสงค์ของการเข้าคอร์สแล้ว ยังถึงขั้นกับตั้งตัวรังเกียจในตัวโจทก์อีกด้วย และโดยที่หลักการสำคัญของศาสนาพุทธ และทุกศาสนาที่ให้มนุษย์ปฏิบัติต่อเพื่อนมนุษย์ด้วยกันด้วยความมีเมตตาและกรุณา ไม่เบียดเบียนซึ่งกันและกัน ทั้งนี้ เพื่อให้อยู่ร่วมกันในสังคมด้วยความผาสุกแล้ว เมื่อพิจารณาพฤติการณ์แห่งการกระทำของโจทก์ตามที่กล่าวมาข้างต้น จึงต้องเชื่อได้ว่าตัวโจทก์เป็นคนที่ได้กระทำให้บุคคลผู้เสียเงินสมัครเข้าอบรมคอร์ส “เข็มทิศชีวิต” ได้รับความเดือดร้อนเสียหาย ทั้งในด้านชื่อเสียงและเงินทอง จึงนับว่าเป็นการกระทำไม่ชอบด้วยหลักธรรมอันเป็นหลักการของศาสนาพุทธ ดังนี้ โจทก์จึงไม่อาจอาศัยการกระทำที่ขัดแย้ง ไม่ตรง และไม่เป็นไปโดยชอบด้วยคำสอนของพระศาสดา มีเจตนามุ่งหวังและแสวงหากำไรเป็นประโยชน์เฉพาะตน มาใช้เป็นฐานรองรับในการขอใช้อำนาจแห่งกฎหมายคุ้มครอง การกระทำดังกล่าวว่า เป็นการใช้สิทธิเสรีภาพของตนโดยชอบธรรม เพื่อให้ลงโทษบุคคลอื่นที่กล่าวประกาศตีแผ่และตำหนิติเตียนเฉพาะแต่การกระทำและผลของการกระทำของโจทก์ โดยไม่ใช่เป็นการใส่ร้ายในเรื่องส่วนตัวของโจทก์แต่ประการใด ดังนี้ โจทก์จึงไม่ใช่ผู้เสียหายทั้งโดยนิตินัยและพฤตินัยในคดีอาญา ที่จะมีสิทธินำคดีมาฟ้องต่อศาลได้ ทั้งนี้ ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญามาตรา 2 (4) พิพากษายกฟ้อง”

นี่นับเป็นคำพิพากษาในคดีเกี่ยวกับพุทธศาสนาที่จำต้องบันทึกเอาไว้เป็นประวัติศาสตร์กันเลยทีเดียว.





ขอบคุณ ; https://mgronline.com/daily/detail/9670000014590
เผยแพร่ : 17 ก.พ. 2567 05:54 | ปรับปรุง : 17 ก.พ. 2567 05:54 | โดย : ผู้จัดการออนไลน์

[ศาลยกฟ้องผู้จัดการ คดีหมิ่น "อ้อย เข็มทิศชีวิต" ชี้แอบอ้างศาสนาหากิน]

.



ศาลยกฟ้องผู้จัดการ คดีหมิ่น "อ้อย เข็มทิศชีวิต" ชี้แอบอ้างศาสนาหากิน

ศาลอาญากรุงเทพใต้พิพากษายกฟ้อง คดี "ฐิตินาถ ณ พัทลุง" ไลฟ์โค้ชเข็มทิศชีวิต ฟ้องสื่อผู้จัดการ ฐานหมิ่นประมาท เรียกค่าเสียหายกว่า 5 ล้าน ชี้เจ้าตัวเอาหลักศาสนาพุทธมาหากิน มีรายได้นับสิบล้าน ทั้งที่ไม่ได้เปรียญธรรม มีแต่ปริญญาทางโลก แถมนำคำสอนพระศาสดาแสวงหาประโยชน์ส่วนตัว ไม่เป็นไปโดยชอบ

วันนี้ (12 ก.พ.) ศาลอาญากรุงเทพใต้มีคำพิพากษายกฟ้องคดีที่ นางสาวฐิตินาถ ณ พัทลุง หรือครูอ้อย ไลฟ์โค้ชเข็มทิศชีวิต เป็นโจทก์ยื่นฟ้อง บริษัท ไทยเวิลด์ มีเดีย จำกัด จำเลยที่ 1 กับพวกรวม 2 คน ฐานหมิ่นประมาทโดยการโฆษณา และละเมิด พร้อมเรียกค่าสินไหมทดแทนจำนวน 5,052,777 บาท สืบเนื่องมาจากเนื่องจาก เมื่อวันที่ 9 พ.ค. 2566 เพจเฟซบุ๊ก "ผู้จัดการสุดสัปดาห์" โพสต์ภาพ น.ส.ฐิตินาถ และบุคคลในวงการบันเทิงอื่นๆ และมีข้อความในภาพว่า

“รวมคนดังชีวิตหวิดพังเพราะเข็มทิศ” และเขียนข้อความประกอบภาพว่า “เป็นประเด็นอย่างต่อเนื่องสำหรับคอร์สหลักสูตร “เข็มทิศชีวิต” “ของครูอ้อย ฐิตินาถ ณ พัทลุง” หลังคนในวงการต่างทยอยถอนตัวออกจากการวงจรของเจ้าตัวมากขึ้น ทั้งนี้ หากย้อนกลับไปก็ต้องบอกว่า “คอร์ส” การจัดสัมมนาปรึกษาปัญหาชีวิตของเจ้าตัวนั้นมีปัญหามาตั้งแต่แรกๆ แล้ว และมี “คนดัง” มากมายที่ชีวิตพังเพราะเข็มทิศ

โดยเมื่อวันที่ 22 ม.ค. 2567 ศาลอาญากรุงเทพใต้ นัดไต่สวนมูลฟ้อง และวันที่ 12 ก.พ. 2567 ศาลนัดฟังคำพิพากษาหรือคำสั่ง

@@@@@@@

ศาลพิเคราะห์แล้วเห็นว่า ที่พระโพธิสัตว์ยอมละทิ้งราชสมบัติ บุตร และภรรยาเสด็จหลีกออกผนวชแสวงหาทางพ้นทุกข์ จนได้ปัญญาตรัสรู้อนุตรสัมมาสัมโพธิญาณ สำเร็จเป็นองค์พระอรหันตระสัมมาสัมพุทธเจ้า จนได้ปัญญาตรัสรู้อนุตรสัมมาสัมโพธิญาณ สำเร็จเป็นองค์พระอรหันตระสัมมาสัมพุทธเจ้าและตั้งพระศาสนาหรือพระธรรมวินัยขึ้น โดยมีองค์ประกอบสำคัญคือพระรัตนตรัย ได้แก่ พระพุทธ พระธรรม และพระสงฆ์ ไว้ให้พระพุทธศาสนิกชนได้ยึดถือเป็นสรณะนั้น เป็นการกระทำเพื่อโปรดเหล่าสัพพสัตว์ที่จะได้ศึกษาเรียนรู้ตามจนเกิดปัญญารู้เห็นสัจธรรม ทำให้ทุกข์ในใจเบาบางลงไปจนหมดสิ้นอันเป็นที่สุดแห่งทุกข์

โดยพระตถาคตไม่ได้กระทำไปด้วยความปรารถนาในลาภ ยศ คำสรรเสริญ หรือทรัพย์สินเงินทองใดๆ ซึ่งการเผยแผ่พระธรรมคำสั่งสอนไปสู่ผู้มีศรัทธา ก็ทรงให้เป็นหน้าที่ของเหล่าสงฆ์สาวกหรือนักบวชในธรรมวินัย ที่ได้รับการศึกษาธรรมวินัยจนสำเร็จเป็นประโยชน์แก่ตน มีคุณสมบัติเป็นผู้มักน้อย สันโดษในลาภสักการะ เลี้ยงขึ้นด้วยปัจจัยสี่ที่ผู้ครองเรือนมอบให้ด้วยใจศรัทธา เที่ยวจาริกไปเผยแผ่คำสอนและชี้ทางแห่งความสุขความเจริญในชีวิตให้แก่คฤหัสถ์ผู้ครองเรือน ให้เกิดความเลื่อมใสศรัทธาในพระรัตนตรัยมีความเห็นชอบเป็นสัมมาทิฏฐิ ได้ตาปัญญาเป็นแสงสว่างของชีวิต ก็ย่อมจะพบชีวิตใหม่ที่มีคุณค่ากว่าการได้ทรัพย์สินอันใดในโลก เพราะแม้จะยังทำให้ถึงที่สุดแห่งทุกข์ไม่ได้ในอัตภาพนี้ ก็ต้องได้มนุษย์สมบัติ สวรรค์สมบัติในอัตภาพต่อ ๆ ไปอย่างแน่นอน

ส่วนการดำรงอยู่อย่างมั่นคงของพระศาสนาเป็นที่พึ่งของเหล่าสัพพสัตว์ชั่วกาลนาน พระองค์ทรงมอบให้เหล่าพุทธบริษัท 4 อันประกอบด้วย ภิกษุ ภิกษุณี อุบาสก และอุบาสิกา ช่วยกันกระทำ โดยภิกษุและภิกษุณีต้องอยู่ในพระธรรมวินัย อุบาสกและอุบาสิกามีความเคารพในพระรัตนตรัย เป็นต้น ดังนั้น เมื่อน้อมใจเข้าไปพิจารณาหลักการสำคัญของพระศาสนาตามพระประสงค์ที่กล่าวมาข้างต้นและความต้องการอยากพ้นทุกข์ของมนุษย์เข้าด้วยกัน ผู้เป็นพุทธศาสนิกชนย่อมต้องยอมรับว่าพระธรรมคำสั่งสอนที่ได้ประทานไว้ให้โดยมหากรุณานั้น ย่อมเป็นสิ่งที่ประเสริฐสูงสุดมีคุณค่ายิ่งกว่าทรัพย์สินใดๆ ในโลก และเป็นการประทานให้เปล่าๆ ไม่ต้องใช้เงินหรือทองเข้าแลก

@@@@@@@

ดังนั้น จึงไม่เป็นการสมควรอย่างยิ่งที่เหล่าพุทธบริษัท 4 ผู้หนึ่งผู้ใด ที่ได้เรียนรู้พระธรรมแล้วจะอาศัยเอาพระธรรมนั้นออกแสดงเพื่อการค้า หรือเพื่อแสวงหาผลกำไร

เพราะเป็นการตีราคาพระธรรมคำสอนเทียบค่ากับเงินทอง เป็นการกระทำที่ไม่เคารพต่อพระรัตนตรัยประการหนึ่ง
เป็นหนทางที่จะนำไปสู่การเบียดเบียนในทางทรัพย์สิน เงินทองได้ประการหนึ่ง
ทำให้บุคคลที่ยังไม่ได้มั่นคงในพระรัตนตรัยพากันเสื่อมถอยหนีห่างไปจากศาสนาประการหนึ่ง

และประการสำคัญอีกประการหนึ่ง ในการสั่งสอนหรือถ่ายทอดธรรมะให้บุคคลอื่น ผู้ตั้งตนเป็นครูอาจารย์ต้องมีคุณสมบัติที่สำคัญคือ เป็นผู้ได้เปรียญธรรมหรือศึกษาปฏิบัติธรรมจนเป็นผู้ข้ามโคตรจากปุถุชนเป็นอริยะบุคคลอย่างชอบขั้นโสดาบัน มีคุณธรรมวิเศษในใจ มีดวงตาเห็นธรรมรู้เห็นอยู่ในแนวทางแห่งพระนิพพาน มีมรรคองค์ 8 เป็นปฏิปทาในตนแล้ว จึงค่อยสามารถให้การอบรมสั่งสอนปุถุชนผู้ยังมีปัญญามืดบอดแต่มีศรัทธาได้

เพราะคนที่ยังเป็นปุถุชนและยังไม่ได้เปรียญธรรมหากเที่ยวไปสั่งสอนคนอื่น ก็เท่ากับคนตาบอดเดินจูงคนตาบอดไป ย่อมจะไม่สามารถถึงจุดหมายตามที่ปรารถนาได้ แต่กลับต้องประสบกับทุกข์และคลาดเคลื่อนออกนอกทางแห่งพรหมจรรย์ที่ทรงแสดงไว้ให้อย่างแน่แท้ และยิ่งหากเข้าลักษณะเป็นการใช้เงินจ้างในการจูง ก็เป็นการพ้นวิสัยที่จะเอาผิดเอาโทษกับบุคคลผู้จูงทั้งในทางแพ่งและทางอาญาได้

ด้วยเหตุผลที่เขาอ้างเอาว่าการชำระเงินเป็นความสมัครใจของผู้อยากเรียนรู้ธรรม และที่ใครไม่สามารถสร้างปัญญาได้ก็เป็นเรื่องของวาสนาแต่ละบุคคลเท่านั้น ดังนี้ หากมีบุคคลใดได้แสดงตนกระทำการดังกล่าวเช่นนั้นจึงไม่นับว่าเป็นบุคคลที่สมควรจะได้รับการยกย่องจากสาธุชนทั่วไปว่า เป็นผู้ประกอบคุณงามความดีหรือนำประโยชน์ทางศาสนามาให้สังคมแต่ประการใด ในขณะเดียวกัน ก็ย่อมเป็นผู้ไม่สมควรที่จะได้ไปซึ่งเงินของบุคคลที่แสวงหาที่พึ่งทางใจจากคำสอนในพระพุทธศาสนาอีกด้วย

@@@@@@@

ดังนั้น เมื่อคดีนี้โจทก์เป็นผู้ยังไม่ได้เปรียญธรรมมีแต่ปริญญาทางโลก ได้ยอมรับว่าได้นำเอาหลักศาสนาพุทธมาใช้เป็นปัจจัยในการประกอบธุรกิจ มีรายได้และผลกำไรจากการเปิดคอร์สอบรม “เข็มทิศชีวิต” เป็นเงินไม่น้อยประมาณปีละ 10 ล้านบาทขึ้นไป

โดยการเก็บเงินค่าสมัครเข้าอบรมคอร์สเข็มทิศชีวิตจะกำหนดค่าสมัครตามจำนวนผู้สมัคร หากมีผู้สมัครจำนวนน้อยจะคิดค่าสมัครแพงกว่ากรณีที่มีผู้สมัครจำนวนมาก ค่าคอร์สรายบุคคลในราคาหลักหมื่นไม่ก็หลักแสน โดยเพียงบุคคลเดียวหากเรียนหลายคอร์สจะต้องใช้เงินประมาณ 3 ล้านบาทนั้น ย่อมเท่ากับเป็นการรับรองอยู่ในตัวต่อผู้มีศรัทธาในพระศาสนาว่า ตนเองมีภูมิจิตภูมิธรรมสูง เลยขั้นปุถุชนคนหนึ่งด้วยกิเลสไปแล้ว

ซึ่งอย่างไรก็ดี คุณธรรมภายในใจเช่นว่าที่รู้ได้แต่เฉพาะตนส่วนคนอื่น ไม่สามารถจะรู้เห็นได้ ทำได้แต่เพียงคาดเดาเอาจากบุคลิกภาพ อันประกอบด้วย วาจากิริยา ท่าทางและการแต่งกาย อย่างไรก็ดี พอจะมีเครื่องหมายที่จะบ่งชี้ว่า อริยสาวกผู้ใดเป็นผู้มีคุณธรรมภายในเช่นนั้นได้ กล่าวคือ อริยสาวกผู้นั้นจะต้องเป็นผู้มีจิตเมตตา กรุณา ไม่กระทำสิ่งที่เป็นการเบียดเบียนผู้อื่นให้ได้รับความเดือดเนื้อร้อนใจด้วยประการใด ๆ ทั้งสิ้น

@@@@@@@

คดีนี้ข้อเท็จจริงที่ปรากฏว่า บุคคลผู้มีชื่อเสียงในวงการบันเทิง เคยเข้าคอร์สอบรมเข็มทิศชีวิตกับโจทก์ มีความสนิทสนมรักใคร่ในตัวโจทก์ แต่ต่อมาก่อนที่จำเลยที่ 1 จะลงข่าวกล่าวถึงโจทก์ด้วยกับคำตามฟ้อง บุคคลเหล่านั้นต่างก็ร้องขอให้โจทก์ลบรูปของตนที่ถ่ายคู่กับโจทก์ออกจากเว็บไซต์ประชาสัมพันธ์คอร์สอบรม "เข็มทิศชีวิต" ของโจทก์และแสดงออกให้สังคมทราบว่า ไม่ยอมที่จะให้โจทก์ใช้ชื่อเสียงของตนไปประชาสัมพันธ์คอร์สอบรมของโจทก์อีก

และเมื่อพิจารณาจากเอกสารข่าวของสำนักข่าวรวม 4 สำนัก ที่ลงข่าวในเดือน พ.ค. และ มิ.ย. 2566 มีเนื้อความกล่าวถึงพฤติการณ์ที่มีผู้เข้าคอร์ส "เข็มทิศชีวิต" กล่าวถึงพฤติกรรมของโจทก์ในการดำเนินงานเปิดคอร์สอบรมในทางเป็นลบต่อตัวโจทก์ สอดคล้องกับคำตอบถามค้านของพยานโจทก์ว่า โจทก์เป็นไลน์โค้ชชื่อดังมีรายได้จากการเปิดคอร์สอบรม "เข็มทิศชีวิต" หลายสิบล้านบาทต่อปี ได้ประสบปัญหาในเรื่องความไว้วางใจจากบุคคลที่มีชื่อเสียงหลายคนที่เคยใกล้ชิดสนิทสนมและเคยเปิดคอร์สอบรม "เข็มทิศชีวิต" ของโจทก์ ต่างทยอยถอนตัวออกไปอยู่ห่างจากโจทก์ และไม่ยินยอมให้โจทก์ใช้ภาพถ่ายของเขาเหล่านั้น ที่เคยถ่ายร่วมกับโจทก์

ในขณะที่เข้าอบรมในคอร์ส "เข็มทิศชีวิต" นำไปใช้ในการโปรโมทคอร์สอบรมของโจทก์ และบางคนถึงขั้นขัดแย้งไปทางกฎหมายกับตัวโจทก์ ซึ่งเห็นว่าการที่โจทก์ต้องหยุดเปิดคอร์ส "เข็มทิศชีวิต" ไปก่อนหน้านี้ประมาณ 1 ปีเศษก็น่าเชื่อว่าเป็นผลมาจากข้อเท็จจริงการที่ผู้เข้าอบรมได้สัมผัสหรือได้เห็นปฏิปทาในทางธรรมของโจทก์ ที่ปรากฏอยู่ในข่าวซึ่งเป็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นก่อนจำเลยที่ 1 ลงข่าว

@@@@@@@

ดังนี้พฤติการณ์แห่งรูปคดีย่อมจะน่าเชื่อได้ว่า บรรดาบุคคลที่มีชื่อเสียงดังกล่าวนอกจากจะไม่ประสบผลสำเร็จตามวัตถุประสงค์ของการเข้าคอร์สแล้ว ยังถึงขั้นกับตั้งตัวรังเกียจในตัวโจทก์อีกด้วย และโดยที่หลักการสำคัญของศาสนาพุทธ และทุกศาสนาที่ให้มนุษย์ปฏิบัติต่อเพื่อนมนุษย์ด้วยกันด้วยความมีเมตตาและกรุณา ไม่เบียดเบียนซึ่งกันและกัน ทั้งนี้ เพื่อให้อยู่ร่วมกันในสังคมด้วยความผาสุกแล้ว เมื่อพิจารณาพฤติการณ์แห่งการกระทำของโจทก์ตามที่กล่าวมาข้างต้น

จึงต้องเชื่อได้ว่าตัวโจทก์เป็นคนที่ได้กระทำให้บุคคลผู้เสียเงินสมัครเข้าอบรมคอร์ส "เข็มทิศชีวิต" ได้รับความเดือดร้อนเสียหาย ทั้งในด้านชื่อเสียงและเงินทอง จึงนับว่าเป็นการกระทำไม่ชอบด้วยหลักธรรมอันเป็นหลักการของศาสนาพุทธ ดังนี้ โจทก์จึงไม่อาจอาศัยการกระทำที่ขัดแย้ง ไม่ตรง และไม่เป็นไปโดยชอบด้วยคำสอนของพระศาสดา มีเจตนามุ่งหวังและแสวงหากำไรเป็นประโยชน์เฉพาะตน มาใช้เป็นฐานรองรับในการขอใช้อำนาจแห่งกฎหมายคุ้มครอง

การกระทำดังกล่าวว่า เป็นการใช้สิทธิเสรีภาพของตนโดยชอบธรรม เพื่อให้ลงโทษบุคคลอื่นที่กล่าวประกาศตีแผ่และตำหนิติเตียนเฉพาะแต่การกระทำและผลของการกระทำของโจทก์ โดยไม่ใช่เป็นการใส่ร้ายในเรื่องส่วนตัวของโจทก์แต่ประการใด ดังนี้ โจทก์จึงไม่ใช่ผู้เสียหายทั้งโดยนิตินัยและพฤตินัยในคดีอาญา ที่จะมีสิทธินำคดีมาฟ้องต่อศาลได้ ทั้งนี้ ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญามาตรา 2 (4) พิพากษายกฟ้อง





ขอบคุณ : https://mgronline.com/onlinesection/detail/9670000013030
เผยแพร่ : 12 ก.พ. 2567 21:31 | ปรับปรุง : 13 ก.พ. 2567 09:23 | โดย : ผู้จัดการออนไลน์

[ทำไม “อโยธยา” ถึงเป็นเมืองที่ ถูกบังคับให้สูญหาย.?]

.

ฐานพระปรางค์วัดสมณโกฏฐาราม พระมหาธาตุหลักกรุงอโยธยา


ทำไม “อโยธยา” ถึงเป็นเมืองที่ ถูกบังคับให้สูญหาย.?

เมืองอโยธยา ตั้งอยู่ในพิกัดที่ปัจจุบันเป็นสถานีรถไฟอยุธยาและพื้นที่โดยรอบ ในจังหวัดพระนครศรีอยุธยา มีคูน้ำคันดิน แผนผังเมืองเป็นรูปสี่เหลี่ยมผืนผ้าขนาดใหญ่ นับเป็นเมืองที่มีความสำคัญ เก่ากว่าทั้งกรุงศรีอยุธยา รวมทั้งเก่ากว่าสุโขทัย แต่ “อโยธยา” กลับเป็นเมืองที่ถูกด้อยค่า ซ้ำยังถูกบังคับให้สูญหาย

สุจิตต์ วงษ์เทศ นักโบราณคดีและนักประวัติศาสตร์ เล่าว่า อโยธยาเก่ากว่าสุโขทัยราว 100 ปี ปรากฏหลักฐานบ่งชี้ว่า อย่างน้อยเมื่อราว พ.ศ. 1750 เมืองอโยธยาถือกำเนิดแล้วตั้งแต่ก่อนเหตุการณ์พ่อขุนผาเมืองและพ่อขุนบางกลางหาว ร่วมทัพขับไล่ขอมสบาดโขลญลำพง ดังนั้น กรุงสุโขทัยเกิดหลังกรุงอโยธยา

อโยธยาเริ่มราว พ.ศ. 1650 กาฬโรคระบาดราวเรือน พ.ศ. 1890 ตำนานเรียกโรคห่า แต่ถูกเข้าใจผิดเป็นอหิวาต์ มีการย้ายศูนย์กลางอำนาจจากทิศตะวันออกไปทิศตะวันตก ขนานนามใหม่ว่า “กรุงเทพทวารวดีศรีอยุธยา” (เพื่อแก้อาถรรพ์)

ส่วนเหตุที่ทำไมเมืองอโยธยาถึงถูกบังคับให้สูญหายมากว่า 150 ปีแล้วนั้น สุจิตต์บอกว่า เรือน พ.ศ. 2400 ชนชั้นนำสยามเชื่อตามนักค้นคว้าจากยุโรปว่า “ชนเชื้อชาติไทย” มีถิ่นกำเนิดในจีน (ลุ่มน้ำแยงซี) แล้วอพยพหนีการรุกรานของจีนลงมาตั้งหลักแหล่งในไทย ตั้งกรุงสุโขทัย เมื่อเมืองสุโขทัยเสื่อมอำนาจ จึงมีกรุงศรีอยุธยา โดยไม่มีอโยธยา

@@@@@@

อย่างไรก็ตาม พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว มีพระราชดำรัสเมื่อปี 2450 ทรงทักท้วงว่า อโยธยา เป็นเมืองต้นกำเนิดของอยุธยา อโยธยาซึ่งอยู่ทางตะวันออกของอยุธยา เป็นเมืองมีก่อนการสร้างอยุธยา นับเป็นต้นประวัติศาสตร์สยาม

สุจิตต์ยังบอกด้วยว่า จิตร ภูมิศักดิ์ นักประวัติศาสตร์และนักคิด ก็พูดถึงประเด็นนี้เช่นกันว่า อโยธยาสืบเนื่องเป็นอยุธยา และให้ความสำคัญต่ออโยธยาว่า เป็นต้นทางลัทธิรามและตระกูลราม (คู่กับสุพรรณภูมิ ลัทธิอินทร์, ตระกูลอินทร์) อยู่ในหนังสือ “สังคมไทยลุ่มแม่น้ำเจ้าพระยา ก่อนสมัยศรีอยุธยา” (เขียนก่อน พ.ศ. 2509 พิมพ์ครั้งแรก พ.ศ. 2526)

ขณะที่ปี 2509 ศรีศักร วัลลิโภดม ซึ่งขณะนั้นเป็นอาจารย์ประจำคณะโบราณคดี มหาวิทยาลัยศิลปากร ได้แสดงหลักฐานรอบด้านทางประวัติศาสตร์โบราณคดีและมานุษยวิทยาว่า อโยธยาเป็นเมืองเก่าของอยุธยา ไว้ในหนังสือ “สังคมศาสตร์ปริทัศน์”

ทว่าหลังปี 2475 ลัทธิชาตินิยมแบบทางการได้สถาปนา “กรุงสุโขทัย” เป็นราชธานีแห่งแรก ส่วนกรุงศรีอยุธยาเป็นราชธานีต่อจากกรุงสุโขทัย ทำให้ “เมืองอโยธยา” หายไปจากความรับรู้ในประวัติศาสตร์กระแสหลัก

@@@@@@

“ปัจจุบัน อโยธยาถูกบังคับสูญหาย เพราะขัดกับความเชื่อว่าสุโขทัยเป็นราชธานีแห่งแรกของชนเชื้อชาติไทย ทั้งนี้ โดยระบบราชการรวมศูนย์ และระบบการศึกษาผูกขาดด้านประวัติศาสตร์โบราณคดี เลื่อมใสลัทธิชาตินิยม คลั่ง ‘ชนเชื้อชาติไทย’” สุจิตต์ ปิดท้าย

อ่านเพิ่มเติม :-

    • “อโยธยา” ในเอกสารและตำนานเก่าแก่ อยู่ร่วมสมัยกับ “สุโขทัย-ล้านนา”
    • “กรุงอโยธยา” ศูนย์กลางอำนาจแห่งแรกของไทย




ขอขอบคุณ :-
ผู้เขียน : กองบรรณาธิการศิลปวัฒนธรรม
เผยแพร่ : วันพฤหัสที่ 15 กุมภาพันธ์ พ.ศ.2567
เผยแพร่ครั้งแรกในระบบออนไลน์ : เมื่อ 15 กุมภาพันธ์ 2567
URL : https://www.silpa-mag.com/history/article_127393
อ้างอิง : สุจิตต์ วงษ์เทศ. “พงศาวดารอโยธยาศรีรามเทพนคร ฉบับ มานิต วัลลิโภดม: อโยธยา เก่าแก่กว่าสุโขทัย ต้นกำเนิดอยุธยา ต้นแบบรัตนโกสินทร์” วันที่ 21 เมษายน 2566.

[Golden Boy รูปแทนองค์ “ชัยวรมันที่ 6” (?) ผู้สร้างปราสาทพิมาย ต้นแบบนครวัด]

ประติมากรรมสำริด โกลเด้นบอย (Golden Boy) ที่ถูกตีความว่าเป็น พระเจ้าชัยวรมันที่ 6


Golden Boy รูปแทนองค์ “ชัยวรมันที่ 6” (?) ผู้สร้างปราสาทพิมาย ต้นแบบนครวัด

ประติมากรรมสำริด “โกลเด้นบอย” (Golden Boy) ถูกตีความอย่างมากมายหลายหลากทฤษฎีว่า ภายใต้รูปอันงดงามนั้น ประติมากรรมรูปนี้หมายถึงใคร หรือเป็นอะไรกันแน่? โดยหนึ่งในข้อสันนิษฐานที่ได้รับความเชื่อถือกันมากที่สุด ซึ่งตั้งต้นมาจากการวิเคราะห์ของเจ้าหน้าที่ภัณฑารักษ์ของพิพิธภัณฑ์ The Met สหรัฐอเมริกา ก็คือ เป็นรูปสนองพระองค์ของ “พระเจ้าชัยวรมันที่ 6” ผู้สถาปนา ปราสาทพิมาย

แม้จะยังไม่มีข้อสรุปที่แน่ชัด แต่ข้อสันนิษฐานดังกล่าวถือว่าตั้งอยู่บนความเป็นไปได้ไม่น้อย เพราะตัวตนของพระเจ้าชัยวรมันที่ 6 เอง ถือว่าเป็นกษัตริย์องค์สำคัญและยิ่งใหญ่ของเขมรโบราณสมัยพระนคร ซึ่งมีร่องรอยหลักฐานของพระองค์ที่สัมพันธ์กับในดินแดนอีสานใต้ อันเป็นพื้นที่ที่พบ “โกลเด้นบอย” ด้วย

ที่สำคัญคือในยุคสมัยของพระองค์ มีการสร้างปราสาทที่สำคัญอย่าง ปราสาทพิมาย ซึ่งนักประวัติศาสตร์วิเคราะห์กันว่าเป็น “ต้นแบบ” ก่อนการสร้าง ปราสาทนครวัด อันยิ่งใหญ่แห่งเมืองพระนคร

“ศิลปวัฒนธรรม” ร่วมกับ รศ. ดร. ศานติ ภักดีคำ ผู้เชี่ยวชาญด้านจารึกและประวัติศาสตร์กัมพูชา ชวนแกะรอยโกลเด้นบอย โดยเฉพาะการพาไปรู้จักกับพระเจ้าชัยวรมันที่ 6 ในฐานะกษัตริย์แห่งอาณาจักรพระนคร ผู้มี “พื้นเพ” อยู่ในพื้นที่แคว้นมหิธรปุระ ซึ่งปัจจุบันคือพื้นที่แถบอีสานใต้ของไทย ว่าพระองค์มีความสำคัญต่อการปะติดปะต่อเรื่องราวประวัติศาสตร์และวัฒนธรรมอย่างไร หาก โกลเด้นบอย คือ “รูปแทน” ของพระองค์จริง ๆ

@@@@@@@

อาจารย์ศานติ เล่าว่า มีหลักฐานจำนวนหนึ่งในพื้นที่ประเทศไทยที่เล่าถึงพระเจ้าชัยวรมันที่ 6 ไว้อย่างชัดเจน ซึ่งส่วนใหญ่จะอยู่บริเวณลุ่มแม่น้ำมูล หรือตอนใต้ของภาคตะวันออกเฉียงเหนือของไทย เช่น จารึกปราสาทพระขรรค์ จารึกปราสาทพนมรุ้ง กล่าวถึงบรรพบุรุษของพระองค์ที่แคว้นมหิธรปุระ โดยเท้าความไปถึงกษัตริย์องค์หนึ่งชื่อ “หิรัณยวรมัน” เป็นผู้ปกครองพื้นที่แถบลุ่มแม่น้ำมูล หรือแคว้นมหิธรปุระ

หลักฐานข้างต้นระบุว่า หิรัณยวรมัน มีพระราชโอรสได้เป็นกษัตริย์ปกครองอาณาจักรพระนคร คือ พระเจ้าชัยวรมันที่ 6 กับพระเจ้าธรณินทรวรมันที่ 1

อาจารย์ศานติ เล่าว่า “ในจารึกปราสาทพระวิหาร มีการกล่าวถึงว่า พระเจ้าชัยวรมันที่ 6 พระองค์เป็นกษัตริย์ที่ยิ่งใหญ่ และสามารถขยายอำนาจไปจนสุดทะเล” ซึ่งนั่นหมายความว่า พระราชอำนาจของพระองค์ไม่ได้จำกัดอยู่เพียงแค่แคว้นมหิธรปุระในอีสานใต้ แต่มีเหนืออาณาจักรเขมรทั้งหมด

ความเป็นกษัตริย์ที่ยิ่งใหญ่ของพระเจ้าชัยวรมันที่ 6 ยังสัมพันธ์กับการอุบัติขึ้นของ ปราสาทพิมาย ดังเห็นได้จากจารึกบริเวณกรอบประตูระเบียงคดของปราสาท กล่าวถึงนามของชนชั้นสูงระดับเจ้าเมืองว่าเป็นผู้ประดิษฐานพระพุทธรูปไว้ที่นั่นพร้อมระบุปีศักราชไว้ชัดเจน ทำให้นักประวัติศาสตร์ทราบว่าปราสาทพิมายเริ่มสร้างสมัยพระเจ้าชัยวรมันที่ 6 คือสร้างก่อนปราสาทนครวัด

@@@@@@@

จากข้อมูลข้างต้น อาจารย์ศานติชี้ว่า “สอดคล้องกับหลักฐานรูปแบบศิลปกรรม ถึงแม้บางครั้งเราจะจัดว่าปราสาทพิมายเป็นศิลปะแบบนครวัด แต่จริง ๆ เราจะพบว่า มันเป็นช่วงรอยต่อของความคลี่คลายจากศิลปกรรมแบบบาปวน (ก่อนนครวัด) มาสู่นครวัด”

ติดตามเรื่องราวแบบเต็ม ๆ ได้ใน SILPA PODCAST GOLDEN BOY EP.1 “เขมรโบราณ” ถิ่นอีสานใต้ แหล่งกำเนิด “Golden Boy” โดย รศ. ดร. ศานติ ภักดีคำ ที่ YouTube : Silpawattanatham https://youtu.be/1BXfh7SAQf8

อ่านเพิ่มเติม :-

    • น่าสงสัย!? ประติมากรรม “Golden Boy” เก่าแก่กว่ายุคพระเจ้าชัยวรมันที่ 6
    • “Golden Boy” รูปสนองพระองค์ชัยวรมันที่ 6 ไม่ใช่ศิลปะบาปวน แต่เป็นศิลปะพิมาย!
    • โกลเด้นบอย ไม่มีทางเป็นรูปของ “พระอิศวร” หรือ “พระศิวะ” แน่นอน เพราะเหตุใด?!
    • แกะรอยที่มา “Golden Boy” แบบสืบถึงฐานประติมากรรม! ไขตัวตนรูป “พระเชษฐบิดร” แห่งอีสานใต้?




ขอขอบคุณ :-
ผู้เขียน : กองบรรณาธิการศิลปวัฒนธรรม
เผยแพร่ : วันจันทร์ที่ 12 กุมภาพันธ์ พ.ศ.2567
เผยแพร่ในระบบออนไลน์ครั้งแรก : เมื่อ 12 กุมภาพันธ์ 2567
URL : https://www.silpa-mag.com/history/article_127165

[วัดพระบาทน้ำพุเปิดเมืองลิงบนพื้นที่กว่า 3 ไร่ แห่งแรกในประเทศไทย]

.



วัดพระบาทน้ำพุเปิดเมืองลิงบนพื้นที่กว่า 3 ไร่ แห่งแรกในประเทศไทย

ลพบุรี - ท่านเจ้าคุณอลงกต เปิดเมืองลิง เพื่อให้ลิงอยู่อย่างมีความสุขบนพื้นที่กว่า 3 ไร่ แห่งแรกในประเทศไทย ร่วมกับกรมอุทยาน แก้ปัญหาลิงรบกวนชาวบ้าน

วันนี้ (14 ก.พ.) ที่เมืองลิงที่สร้างขึ้นภายในวัดพระบาทน้ำพุ ต.เขาสามยอด อ.เมืองลพบุรี พระอุดมประชานาถ เจ้าอาวาสวัดพระบาทน้ำพุ ได้ทำพิธีเปิดเมืองลิง เพื่อให้ลิงเข้ามาอยู่อาศัยอย่างมีความสุข ทั้งนี้เนื่องจากที่วัดพระบาทน้ำพุแห่งนี้ ซึ่งเป็นสถานที่ในการดูแลผู้ป่วยโรคเอดส์ระยะสุดท้าย ซึ่งพื้นที่ตั้งอยู่ปลายเขา มีลิงอาศัยอยู่เป็นจำนวนมาก และได้ขยายอาณาเขตการหากินลงมาพื้นที่วัด สร้างความเดือดร้อนให้ประชาชน และพระ รวมทั้งผู้ป่วยเป็นอย่างมาก





หลวงพ่ออลงกต จึงมีแนวคิดที่จะให้ลิงกับคนอยู่กันได้อย่างมีความสุข จึงได้มีการก่อสร้างเมืองลิงขึ้น โดยงบประมาณที่ทำการก่อสร้างเป็นการรับบริจาคจากองค์กรภาคเอกชน โดยไม่ใช้งบประมาณของวัดแต่อย่างใด สำหรับวัสดุที่ใช้ในการก่อสร้างเป็นวัสดุที่นำมา รีไซเคิล ส่วนอาหารที่นำมาเลี้ยงลิงได้รับการบริจาครวมทั้งการซื้อไอศกรีมวานร และส่วนหนึ่งจะแบ่งมาจัดซื้ออาหารให้ลิง เมืองลิงแห่งนี้อยู่ภายใต้การดูแลของกรมอุทยานแห่งชาติ สัตว์ป่า และพันธุ์พืชอย่างใกล้ชิด โดยจะมีการนำสัตวแพทย์มาทำหมันให้ลิงเพื่อลดปริมาณลิงลงอย่างถูกต้องตามกฎหมาย

สำหรับการสร้างเมืองลิงแห่งนี้ กรมอุทยานแห่งชาติ สัตว์ป่า และพันธุ์พืชได้ขอความอนุเคราะห์จากวัดพระบาทน้ำพุ ให้ทำการสร้างเมืองลิงขึ้นเพื่อที่จะดูแลและแก้ปัญหาลิงที่สร้างความเดือดร้อนให้ชาวลพบุรี

หลวงพ่ออลงกต กล่าวอีกว่า การสร้างเมืองลิงแห่งนี้ยึดถือความถูกต้องตามกฎหมาย ลิงอยู่อย่างมีความสุข เพื่อเป็นต้นแบบให้หลายจังหวัดที่มีปัญหาเรื่องลิงมาศึกษาดูงาน ทั้งนี้การสร้างเมืองลิงยังไม่สมบูรณ์เท่าที่ควรต้องมีการแก้ไขอีกหลายอย่าง ทั้งนี้ทางกรมอุทยานแห่งชาติ สัตว์ป่า และพันธุ์พืชจะมาดูแลอย่างใกล้ชิด ให้การแนะนำในการสร้างเมืองลิง ให้เป็นที่อยู่อาศัยของลิงโดยเน้นให้ลิงที่เข้ามาอยู่ภายในเมืองลิงแห่งนี้อย่างมีความสุข





สำหรับภายในเมืองลิง จะมีคาเฟ่ให้สำหรับผู้ที่มาเที่ยวชมลิงได้เห็นความเป็นอยู่ของลิงรวมทั้งมีสถานที่ให้อาหารลิง โดยผู้ที่ใจบุญจะมาซื้อผลไม้และอาหารต่างๆ ให้ลิงด้วยตัวเองอย่างมีความสุขเช่นกัน และพร้อมที่จะขยายเมืองลิงออกไปเป็นเฟส 2 เพื่อรองรับลิงที่สร้างปัญหาอยู่ในตัวเมืองลพบุรี ให้ได้มาอยู่ ณ ที่เมืองลิงแห่งนี้

นางวีรยา โอชะกุล ผอ.สำนักบริการพื้นที่อนุรักษ์ที่ 1 สาขาสระบุรี กรมอุทยานแห่งชาติ สัตว์ป่า และพันธ์พืช กล่าวว่า การสร้างเมืองลิงแห่งนี้ เป็นการทำข้อตกลง MOU ระหว่างกรมอุทยานฯ และจังหวัดลพบุรี และขอรับการอนุเคราะห์จากวัดพระบาทน้ำพุดำเนินการภายใต้กฎหมายอย่างถูกต้อง และทาง กรมจะส่งเจ้าหน้าที่พร้อมทั้งสัตวแพทย์มาทำการดูแลลิงที่อยู่ในเมืองลิงแห่งนี้อย่างใกล้ชิดอีกด้วย




Thank to : https://mgronline.com/local/detail/9670000013818
เผยแพร่ : 14 ก.พ. 2567 21:09 | ปรับปรุง : 15 ก.พ. 2567 05:39 | โดย : ผู้จัดการออนไลน์

[ปีละครั้ง งานวัดใหญ่ พิษณุโลก เปิดให้กราบพระบรมสารีริกธาตุในสถูปสีทอง]

.



ปีละครั้ง งานวัดใหญ่ พิษณุโลก เปิดให้กราบพระบรมสารีริกธาตุในสถูปสีทอง

งานวัดใหญ่ หรืองานสมโภชพระพุทธชินราช ประจำปี 2567 ประชาชนชาวพิษณุโลกและนักท่องเที่ยวมีโอกาสได้ขึ้นพระปรางค์ ด้านหลังวิหารหลวงพ่อพระพุทธชินราช เปิดให้ขึ้นได้ปีละ 1 ครั้ง ในช่วงจัดงานวัดใหญ่ 7 วัน ได้กราบไหว้พระบรมสารีริกธาตุบรรจุในสถูปเจดีย์สีทอง

งานสมโภชพระพุทธชินราชประจำปี 2567 หรือ งานวัดใหญ่ งานประเพณีเก่าแก่ของเมืองพิษณุโลก วัดพระศรีรัตนมหาธาตุ วรมหาวิหาร หรือ วัดใหญ่ อ.เมือง จ.พิษณุโลก ได้จัดเป็นประจำทุกปี ระหว่างวันขึ้น 6 ค่ำ เดือน 3 ปีนี้ จัดเป็นปีที่ 90 กำหนดจัดงานระหว่าง 15-21 กุมภาพันธ์ 2567 ประชาชนทั้งชาวพิษณุโลกและต่างจังหวัดได้เดินทางมาเที่ยวงานจำนวนมาก โดยเฉพาะบริเวณหน้าวิหารและภายในวิหารหลวงพ่อพระพุทธชินราชเนืองแน่นด้วยผู้คน ที่เข้ามากราบนมัสการพระพุทธชินราช พระพุทธรูปคู่บ้านคู่เมืองของจังหวัดพิษณุโลก



นอกจากนี้ ถือเป็นประเพณีที่ทำสืบต่อกันมายาวนาน ในทุกปีของงานสมโภชพระพุทธชินราช วัดใหญ่ เปิดโอกาสให้ประชาชนและนักท่องเที่ยวได้ขึ้นไปบนพระปรางค์ ที่อยู่ด้านหลังวิหารหลวงพ่อพระพุทธชินราชในตลอดช่วงเวลาจัดงาน 7 วัน จากที่ปกติจะปิดประตูล็อก และไม่ให้ขึ้นไปบนพระปรางค์



ในวันนี้ ทั้งชาวพิษณุโลกและนักท่องเที่ยว ได้มีโอกาสปีนบันได 25 ขั้น ขึ้นไปบนพระปรางค์ ที่ภายในมีสถูปเจดีย์สีทอง บรรจุพระบรมสารีริกธาตุ โดยมีนักเรียนโรงเรียนพุทธชินราชพิทยา คอยอำนวยความสะดวกและแนะนำ การขึ้นลงให้ปลอดภัย แม้ว่าใจกลางพระปรางค์จะไม่สูงมากนัก แต่บันไดทางขึ้นค่อนข้างชัน และนักเรียนจะคอยไปขึ้นไปเก็บดอกไม้ธูปเทียนที่นักท่องเที่ยวนำขึ้นไปด้านบน รวมถึงคอยขอความร่วมมือห้ามปิดทองที่สถูปเจดีย์สีทอง



พระปรางค์วัดใหญ่ วัดพระศรีรัตนมหาธาตุ วรมหาวิหาร อ.เมือง จ.พิษณุโลก ในช่วงงานวัดใหญ่ของทุกปี ถือเป็นโอกาสอันดี สำหรับท่านที่อาจจะไม่เคยขึ้นไปกราบนมัสการองค์สถูปเจดีย์ ที่เชื่อกันว่าบรรจุพระบรมสารีริกธาตุของพระพุทธเจ้า เป็นศูนย์รวมยึดเหนี่ยวจิตใจชาวพุทธศาสนิกชน โดยเฉพาะที่สำคัญของพระมหากษัตริย์คู่พิษณุโลกสองแคว เนิ่นนานมาตั้งแต่สมัยสุโขทัยในพระมหาธรรมราชาที่ 1 ลิไท เดิมนั้นพระปรางค์วัดใหญ่น่าจะเป็นเจดีย์ทรงดอกบัวตูม หรือพุ่มข้าวบิณฑ์ ต่อมาสมเด็จพระบรมไตรโลกนารถ สมัยอยุธยาตอนต้น พิษณุโลกได้เป็นเมืองหลวงถึง 25 ปี จึงทำนุบำรุงพุทธศาสนานำเอาศิลปะแบบอยุธยาเข้ามาสร้างให้ มีเอกลักษณ์เพื่อเป็นขอบเขตอาณาจักร จึงได้บูรณะปรับปรุงให้เป็นพระปรางค์ตามยุคสมัย เป็นพระปรางค์ทรงคล้ายฝักข้าวโพด

พระปรางค์ มีการซ่อมแซมเปลี่ยนแปลงโดยการบูรณะตามยุคสมัยกาลเวลา เช่น การนำเอากระเบื้องโมเสกที่ฉาบด้วยทองไปปิดทำให้เกิดความสวยงาม เรียก “นพเก้า” ปัจจุบันมีการบูรณะใหม่เปลี่ยนกระเบื้องโมเสก "นพเก้า" ลอกปูนที่หมดอายุนำเอาปูนปั้นรูปพญาครุฑยุดนาคลงทั้ง 12 ตน และนำครุฑที่เรียกครุฑพาห์ทิศละ 1 ตน ยักษ์พระเวสสุวรรณ ทิศละ 6 ตน สี่ทิศด้วยกัน ดังที่เห็นในปัจจุบัน



ครั้งในช่วงสมัยรัชกาลที่ 7 ได้กำหนดให้มีงานประจำปี กำหนดทุกวันขึ้น 6 ค่ำ เดือน 3 จึงเกิดเป็นงานสมโภชประจำปี ปีละครั้ง ที่สำคัญได้ให้โอกาสประชาชนที่ศรัทธาได้เข้าใกล้องค์สัมมาสัมพุทธเจ้า กราบพระบรมสารีริกธาตุ โดยทางวัดเปิดให้ขึ้นพระปรางค์ ในช่วงงานสมโภชพระพุทธชินราชเป็นประจำทุกปี ซึ่งต่างจากเจดีย์หรือพระธาตุจังหวัดอื่นๆ ที่มักจะไม่ให้คนทั่วไปได้เข้ากราบและได้ชม เป็นที่อันสงวนถึงความศักดิ์สิทธิ์ต้องห้าม (โดยเฉพาะผู้หญิง) จึงถือว่าน่าจะเป็นโอกาสที่ดีในงานวัดใหญ่ทุกๆ ปี หากมีโอกาสควรขึ้นไปกราบนมัสการ ชมความสวยงามของศิลปะไทย

สิ่งที่น่าประทับใจ ใจกลางพระปรางค์ อาทิ สถูปเจดีย์สีทองที่เป็นทรงลังกา หรือคล้ายระฆังคว่ำ บรรจุพระบรมสารีริกธาตุ ศูนย์รวมจิตใจพุทธศาสนิกชนบนฐานบัลลังก์สามชั้น ลงพื้นสีชาดแดงและปิดทอง มีลายไทยลายประจำยามประดับกระจก 2 ชั้นบน, กระเบื้องทอง, คาดลายดอกไม้ฐานบน, คาดลายประจำยามก้ามปูฐานกลาง, ลายกระจังตาอ้อยคว่ำหงายฐานล่าง, ด้านหลังประดิษฐานพระปรางมารวิชัยในคูหา, ตัวดาวเพดานบูรณะคราวเดียวกันลงชาดปิดทอง ล่องลงสีเขียวที่รอบดาวเดือน สีเขียวเข้ามาสร้างความสวยงามตามสมัยนิยม หากได้นมัสการจะรู้สึกความอิ่มใจ อิ่มตา ในความสวยงามของพุทธศิลป์ บานประตูใหม่จากที่เริ่มผุพัง แกะลายไทยกนกเปลวสีทองล่องลงสีชาดแดง (บานเดิมอยู่หน้าพิพิธภัณฑ์ให้ชม) ขั้นบันได 25 ขั้น เสริมราวสเตนเลส เพื่อความปลอดภัย (เดิมหากมีงานประจำปีจะเป็นลำไม้ไผ่ให้ชาวเมืองได้จับขึ้นไป) มีพญานาค 7 เศียรเป็นราวบันไดให้คนสมัยก่อนได้ค่อยๆ ลูบราวหรือเกล็ดพญานาคขึ้นไปอย่างมีสติแฝงกุศโลบาย หน้าพญานาคมีเทวดา 2 องค์คอยดูแลเรียกเทพพนม




Thank to : https://www.thairath.co.th/news/local/north/2763574
15 ก.พ. 2567 18:13 น. | ข่าว > ทั่วไทย > เหนือ > ไทยรัฐออนไลน์

[ความรักที่ดี ควรเริ่มต้นที่การ “รักตัวเอง”]

ความรักที่ดี ควรเริ่มต้นที่การ “รักตัวเอง”

ทุกวันนี้เราเจอข่าวที่คนทำร้ายกัน และทำร้ายตัวเองมากขึ้น นักจิตวิทยาบอกว่าสาเหตุก็เพราะคนเรา “รักตัวเอง” ไม่พอ ในเดือนแห่งความรัก อยากให้ทุกคนมีความรักดี ๆ ก็คือเริ่มต้นจากการรักตัวเอง

รักตัวเอง และ เห็นคุณค่าในตัวเอง (Self-esteem) เป็นสองปัจจัยสำคัญที่จะทำให้ชีวิตของเราดีและมีความสุข เพราะเราจะมอบสิ่งดี ๆ ให้ตัวเอง เช่น กินอาหารที่ดีมีประโยชน์ ออกกำลังกายและพักผ่อนอย่างเหมาะสม จนนำไปสู่สุขภาพกาย-ใจที่ดี ซึ่งทั้งหมดนี้คือ เสน่ห์ที่สามารถดึงดูดให้คนอื่นมาชอบและมารักเราได้เช่นกัน

และเมื่อเรามีคนรัก เราก็สามารถดูแลเขาได้เป็นอย่างดี เพราะมีประสบการณ์ในการดูแลร่างกายและหัวใจของตัวเองมาแล้ว ดังนั้นมันจึงถึงเวลาแล้วที่เราควรจะหันกลับมารักตัวเอง มอบความสุข และสิ่งดี ๆ ให้ตัวเอง เพื่อให้กลายเป็นเราในแบบ “Best version of me” พร้อมที่จะส่งต่อความรักดี ๆ ไปสู่คนรอบตัว ครอบครัว และสังคม[/size]




เริ่มต้นรักตัวเองทำอย่างไร วิธีไหนบ้างที่นักจิตวิทยาแนะนำ

สำหรับใครที่สงสัยว่า “การรักตัวเอง” จะเริ่มต้นอย่างไรดี ข้อมูลจากเว็บไซต์ของ กรมสุขภาพจิต บอกเอาไว้ว่าสิ่งที่เราควรเริ่มต้นก็คือ การดูแลสภาพจิตใจให้พร้อมกับมารักตัวเอง อย่างเช่น

    • หยุดตำหนิและพูดเชิงลบกับตัวเอง เพื่อไม่ให้เกิดผลเสียต่อสภาพจิตใจ และไม่มองโลกในแง่ร้ายจนเกินไป

    • สร้างความเชื่อมั่นให้กับตัวเอง ชื่นชมสิ่งที่ตัวเองทำแม้จะเป็นสิ่งเล็ก ๆ ก็ตาม เพื่อสร้างพลังบวก พลังใจ และสร้างความเชื่อมั่นให้สามารถทำสิ่งที่ยิ่งใหญ่ต่อไปได้ในอนาคต

    • ฝึกให้ตัวเองมีความเมตตาและความอ่อนโยน ด้วยการรู้จักให้อภัย ไม่ผูกใจเจ็บ ไม่คิดร้าย ชื่นชมในความสำเร็จของผู้อื่น ซึ่งจะสามารถลดความเครียดที่เกิดขึ้นกับตัวเราได้

    • ลดการเปรียบเทียบตัวเองกับผู้อื่น เพราะทุกคนย่อมมีช่วงเวลาของตัวเอง อย่าเอาความสำเร็จของคนอื่นมาเป็นแรงกดดัน แต่ให้เปลี่ยนมาเป็นความเชื่อมั่นว่าเราก็สามารถทำได้ สามารถเป็นตัวเองที่ดีขึ้นในทุกวัน และเป็นตัวเองในเวอร์ชั่นที่ดีที่สุดได้เมื่อสภาพจิตใจดีมีความต้องการที่จะพัฒนาตัวเองไปข้างหน้า ก็ถึงเวลาที่เราต้องหันมาดูแลร่างกายให้ดีด้วยเช่นกัน

    • กินอาหารที่ดีต่อสุขภาพ การกินสิ่งที่ดีและมีประโยชน์ เป็นจุดเริ่มต้นของการสร้างเสริมสุขภาพให้ดีจากภายในสู่ภายนอก ขั้นแรกคือการ ลด “หวาน มัน เค็ม” ซึ่งเป็นสามารถสำคัญของโรคอ้วน และโรคไม่ติดต่อเรื้อรังอื่น ๆ ขั้นต่อมาก็คือ การเพิ่มผักและผลไม้ เสริมประโยชน์ให้ร่างกายด้วยการดื่มนม อย่างเช่น นมถั่วเหลือง

    • ออกกำลังกายให้เหมาะสมและสม่ำเสมอ การออกกำลังกายอย่างสม่ำเสมอนอกจากจะช่วยเสริมสร้างกล้ามเนื้อและร่างกายให้แข็งแรงแล้ว ก็ยังช่วยเผาผลาญไขมันทำให้เรามีหุ่นเฟิร์ม กระชับ ผิวพรรณสดใส และเมื่อได้ออกกำลังกายติดต่อกันประมาณ 15–20 นาทีขึ้นไป ก็จะทำให้ร่างกายหลั่งสาร Endorphins ที่ช่วยให้มีความสุขและจิตใจแจ่มใส

    • พักผ่อนให้เพียงพอในแต่ละวัน เมื่อเราทุ่มเทร่างกายให้กับการใช้ชีวิต การทำงาน และการออกกำลังกายแล้ว ก็ควรนอนหลับพักผ่อนให้เพียงพอ เพราะการพักผ่อนจะช่วยให้สมองทำงานได้อย่างมีประสิทธิภาพ ช่วยให้ร่างกายได้พักฟื้นอย่างเต็มที่เพื่อตื่นขึ้นมาในเช้าวันใหม่อย่างสดใส ที่สำคัญยังช่วยเสริมสร้างภูมิคุ้มกัน ช่วยควบคุมระดับน้ำตาลในเลือดอีกด้ว



รักตัวเองจนเกิดเรื่องดี ๆ ถึงเวลาแล้วที่จะส่งต่อความรักให้คนรอบข้าง หลังจากเราดูแลตัวเองให้เป็น “Best version of me” ดีทั้งร่างกายและจิตใจก็ถึงเวลาส่งความรักต่อไปให้คนรอบข้างเพื่อสร้างสังคมที่ดี สิ่งนี้ทำง่าย ๆ แค่การยิ้มทักทายให้กับคนรอบกายและทุกคนที่พบเจอ ขั้นต่อมาก็คือ การมอบสิ่งดี ๆ ให้กับพวกเขาเหล่านั้น ไม่ว่าจะเป็นคำพูด ความคิด รวมไปถึงสิ่งของต่าง ๆ เช่น การบริจาคสิ่งของที่ไม่ได้ใช้ การให้ทุนการศึกษารวมถึงการบริจาคโลหิตที่สามารถช่วยต่อชีวิตให้กับผู้คนอีกมาก มายได้ และสิ่งดี ๆ ที่เราแบ่งปันก็จะย้อนกลับมาหาเรากลายเป็นความดีที่ต่างตอบแทนกันแบบไม่รู้จบ

“เพื่อน” ตัวช่วยสำคัญในการสร้างแรงบันดาลใจในการรักและเปลี่ยนแปลงตัวเอง สำหรับใครที่ยังขาดแรงบันดาลใจในการลุกขึ้นมารักและเปลี่ยนแปลงตัวเองให้เป็นตัวเองในเวอร์ ชั่นที่ดีขึ้นใน ทุก ๆ วันลองเริ่มต้นด้วยการให้คำมั่นสัญญาและตั้งเป้าหมายกับตัวเองอย่างแน่วแน่ พร้อม ๆ ไปกับการฟัง อ่านและดู บุคคลที่น่าสใจซึ่งมีแนวทางพัฒนาตัวเองในแบบที่เราชอบ หรืออีกวิธีหนึ่งที่ได้ผลดีก็คือการหาเพื่อนมาร่วมเปลี่ยนแปลงตัวเองไปพร้อมกันเพราะ ต่างฝ่ายจะช่วยผลักดันกันไปในทางที่ดี เพราะดีบวกกับดี ก็ย่อมทำให้เกิดผลดีได้แน่นอน






Thank to : https://cheewajit.com/special-update/253008.html
SPECIAL UPDATE , By Tanatat | February 12, 2024

[“เจ้าแม่กวนอิม” แต่เดิมก็เป็นผู้ชาย และทำไมถึงกลายมาเป็นผู้หญิง.?]

.



“เจ้าแม่กวนอิม” แต่เดิมก็เป็นผู้ชาย และทำไมถึงกลายมาเป็นผู้หญิง.?

ก่อนหน้าที่ “กวนอิม” จะกลายมาเป็น “เจ้าแม่” (แถมยังเป็นเจ้าแม่ในระดับสัญลักษณ์ของความเป็นหญิง จนได้ถูกอัญเชิญมาเป็นแบรนด์ แอมบาสเดอร์ ของครีมแต้มสิว และรอยด่างดำของใบหน้า หรือแก้มก้น รวมไปถึงช่วยข้อศอกให้หายด้านได้ ของเครื่องสำอางแบรนด์ระดับโลคอลในบางประเทศเลยทีเดียว) พระนางเคยเป็นผู้ชายมาก่อน เมื่อครั้งที่ยังประทับอยู่เฉพาะแต่ในชมพูทวีป และภูมิภาคอื่นๆ นะครับ

จะมีก็เฉพาะในภูมิภาคเอเชียตะวันออก อันมี “จีน” เป็นศูนย์กลางสำคัญทางวัฒนธรรม และการเมือง ที่ได้กระทำการรีโนเวตพระองค์เสียใหม่ จนได้เปลี่ยนเพศจาก “หนุ่ม” กลายเป็น “สาว” ก่อนจะส่งต่อเจ้าแม่องค์นี้ไปยังดินแดนอื่นๆ ของโลก ผ่านทางอะไรที่เรียกกันว่า ชาวจีนโพ้นทะเล

เพราะแต่แรกเริ่มเดิมทีนั้น บรรดาศาสนิกชน ผู้ศรัทธา เรียกพระองค์ว่า “พระอวโลกิเตศวร” ซึ่งก็ถือได้ว่าเป็นพระโพธิสัตว์ระดับป๊อปสตาร์แถวหน้าพระองค์หนึ่งในพุทธศาสนาฝ่ายมหายาน ที่รู้จักกันเป็นอย่างดี

และก็ยังคงเป็นอย่างนั้นเรื่อยมา จนแม้กระทั่งเมื่อพระองค์ได้เสด็จออกธรรมยาตรา มาถึงผืนแผ่นดินมังกรในช่วงแรกๆ ในช่วงหลังราชวงศ์ฮั่น คือหลัง พ.ศ.767 ที่จีนได้ผลัดเปลี่ยนเข้าสู่ยุคสามก๊ก (บางท่านก็เชื่อว่า ศาสนาพุทธได้เดินทางมาถึงจีนตั้งแต่ในช่วงปลายสมัยราชวงศ์ฮั่นแล้ว) พระองค์ก็ยังครองเพศชาย ในฐานะของนักบวชอยู่ ไม่ใช่ว่าเปลี่ยนเป็นเพศหญิงอย่างทันทีทันใด

@@@@@@@

ดุษฎีบัณฑิตจากมหาวิทยาลัยปักกิ่ง ควบตำแหน่งผู้เชี่ยวชาญในจีนศึกษา โดยเฉพาะทางด้านวิชาประวัติศาสตร์ศิลปะ อย่าง ผศ.ดร.อชิรัชญ์ ไชยพจน์พานิช แห่งคณะโบราณคดี มหาวิทยาลัยศิลปากร ได้กรุณาอธิบายให้ผมฟังว่า ชาวจีนได้เริ่มเปรียบเทียบพระอวโลกิเตศวร (ซึ่งเป็นพระโพธิสัตว์แห่งความกรุณา) กับความงามของผู้หญิง มาตั้งแต่ราชวงศ์จิ้นตะวันตก-ตะวันออก ซึ่งคาบเกี่ยวอยู่ในยุคที่จีนเรียกว่า ยุคห้าชนเผ่า สิบหกแคว้น ซึ่งจะเริ่มขึ้นเมื่อ พ.ศ.857 คือประมาณ 100 ปี หลังจากพุทธศาสนาได้ถูกเผยแพร่เข้ามาในดินแดนจีน

อ.อชิรัชญ์ ยังระบุต่อไปด้วยว่า ในยุคสมัยต่อมาอย่างราชวงศ์ถัง อันเป็นยุคที่รุ่งเรืองที่สุดสมัยหนึ่งของจีน ได้มีจิตรกรในราชสำนักที่ชื่อ อู่เต้าจื่อ (มีชีวิตอยู่ระหว่าง พ.ศ.1223-1302) ได้วาดภาพพระอวโลกิเตศวรโพธิสัตว์ขึ้น โดยมีแบบมาจากหญิงสาวในราชสำนัก

แต่ในสมัยนี้พระโพธิสัตว์ท่านก็ยังทรงครองเพศชายอยู่นะครับ เพราะอย่างน้อยท่านก็ยังทรงไว้พระมัสสุคือหนวด อยู่ที่เหนือริมพระโอษฐ์

แต่ถึงจะเป็นอย่างนั้น ในช่วงปลายของราชวงศ์ดังกล่าว (ราชวงศ์ถังสิ้นสุดลงเมื่อ พ.ศ.1450) ก็เริ่มมีความนิยมในการพูดถึงการจำแลงพระวรกายลงมาช่วยเหลือมนุษย์ ในรูปร่างต่างๆ ของพระอวโลกิเตศวร (อย่างที่เคยนิยมมาก่อนแล้วในอินเดีย)

แน่นอนว่า หนึ่งในรูปจำแลงเหล่านั้นก็มีที่เป็น “ผู้หญิง” อยู่ด้วย แต่ก็ยังไม่มีการสร้างรูปของพระอวโลกิเตศวรในฐานะของผู้หญิงอยู่ดี เราต้องรอจนถึงยุคราชวงศ์ซ่งเหนือ (พ.ศ.1503-1669) โน่นเลย กว่าที่พระโพธิสัตว์พระองค์นี้ จะครองเพศเป็นผู้หญิงโดยสมบูรณ์

ดังจะเห็นได้ว่า ประติมากรรมจากวัดถ้ำม่ายจีซาน ที่สร้างขึ้นในยุคราชวงศ์ที่ว่า ได้สร้างรูปพระอวโลกิเตศวรครองเครื่องนุ่งห่มด้วยเสื้อคอปิด อย่างสตรีในยุคราชวงศ์ซ่ง ซึ่งก็คงจะได้รับอิทธิพลมาจากสิ่งที่สั่งสมกันมาข้างต้นนั่นแหละ อ.อชิรัชญ์ให้ข้อมูลทิ้งท้ายเอาไว้อย่างนั้น

@@@@@@@

ผมรับฟัง อ.อชิรัชญ์ ด้วยความสบายใจ เพราะข้อมูลจากอาจารย์สาวโสดสนิทท่านนี้ ที่ชาวจีนเชื่อว่าคือ ปาง, พระชาติ หรือรูปจำแลงหนึ่งของ “พระอวโลกิเตศวร” ในรูปของผู้หญิง ซึ่งก็คือ “เจ้าแม่กวนอิม” นั่นเอง

หลักฐานเก่าแก่ที่สุดของนิทานเรื่อง “เจ้าหญิงเมี่ยวซ่าน” พบอยู่บนศิลาจารึกสองหลัก ซึ่งมีอายุอยู่ในช่วงใกล้เคียงกันคือ จารึกที่เรียกว่า จารึกเจี่ยงจือฉี ตามชื่อของผู้สร้างจารึก ซึ่งถูกจารขึ้นเมื่อ พ.ศ.1643 แต่ถูกแก้ไข และเพิ่มเติมข้อความในอีก 4 ปีต่อมาคือ พ.ศ.1647 และสำเนาของชิ้นส่วนจารึกหมายเลข 02202 จากห้องสมุดฟู่ซือเหนียน (ห้องสมุดจีนศึกษาแห่งนานกัง ประเทศไต้หวัน, Library of the Academic Sinica at Nan Kang) ซึ่งระบุปี พ.ศ.1647 เช่นกัน

แน่นอนว่าจารึกทั้งสองทั้งสองหลักนี้ว่ากันด้วยเรื่องบุญญาบารมีของ “เจ้าหญิงเมี่ยวซ่าน” พระชาติหนึ่งของ “พระโพธิสัตว์อวโลกิเตศวร” ที่ถูกทรมานและทรกรรมโดยพระราชบิดาของพระนาง อันเป็นเรื่องราวเกี่ยวกับ “เจ้าแม่กวนอิม” ที่ชาวจีนทั้งหลาย ไม่ว่าจะแผ่นดินใหญ่ แผ่นดินเล็ก เกาะฮ่องกง หรือเกาะไต้หวัน รวมไปถึงบรรดาชาวจีนโพ้นทะเลรู้จักกันดีนั่นเอง

แถมช่วงเวลาที่มีการจดจารจารึกทั้งสองหลักดังกล่าว มันตรงกันกับยุคที่จีนถูกปกครองโดยราชวงศ์ซ่งเหนือที่ อ.อชิรัชญ์ คนดีคนเดิมให้ข้อมูลว่า เริ่มมีการสร้างประติมากรรมพระโพธิสัตว์อวโลกิเตศวร ในรูปของผู้หญิง ซึ่งก็น่าจะพอเรียกได้ว่าคือ “เจ้าแม่กวนอิม” ในวัดถ้ำม่ายจีซานนั่นแหละนะครับ

พูดง่ายๆ ว่าเรื่องของ “เจ้าหญิงเมี่ยวซ่าน” คือสิ่งที่มอบสิทธิธรรม และเติมเต็มความเป็นหญิง ให้กับพระโพธิสัตว์อวโลกิเตศวรในสังคมจีน แต่สิ่งที่น่าสนใจไปกว่านั้นก็คือว่า ทำไมชาวจีนจะต้องแปลงพระโพธิสัตว์พระองค์นี้ให้เป็นสาวด้วย.?

@@@@@@@

ในขณะที่พุทธศาสนาถูกเผยแผ่เข้ามาในสังคมอุษาคเนย์ของเรา เมื่อประมาณ พ.ศ.1000 นั้น ศาสนาดั้งเดิมคือศาสนาผี ให้ความสำคัญกับผู้หญิงเป็นหลัก ผีของเราจึงมักจะเป็น “ผีผู้หญิง” อะไรที่ใหญ่ๆ โตๆ ก็มักจะเรียกนำหน้าด้วยคำว่า “แม่” เช่น แม่น้ำ แม่พิมพ์ หรือแม้กระทั่งตำแหน่งของผู้ชายอย่างแม่ทัพ เรียกได้ว่า เป็นสังคมที่มีผู้หญิงเป็นใหญ่

และศาสนาพุทธ (รวมถึงพราหมณ์-ฮินดู ที่ก็อิมพอร์ตจากอินเดียเข้ามาเหมือนกัน) ก็คือศาสนาที่มอบอำนาจให้กับผู้ชาย มากกว่าที่เคยเป็นมา ดูง่ายๆ ก็จากนักบวช ที่ต้องเป็นเฉพาะผู้ชายนี่แหละ

แต่เมื่อสมัยที่พุทธศาสนาแผ่กระจายเข้าสู่ดินแดนของพวกจีนนั้น ศาสนาขงจื๊อที่มอบอำนาจอย่างเต็มรูปแบบแก่ “ผู้ชาย” ได้ถูกสถาปนาเป็นศาสนาประจำจักรวรรดิแห่งราชวงศ์ฮั่นของพวกเขามานานนมแล้ว โดยเฉพาะในราชสำนัก ที่ใช้คำสอนของขงจื๊อเป็นหลักในการบริหารจัดการทั้งจักรวรรดิ และสังคมวัฒนธรรม

ดังนั้น เมื่อศาสนาจากต่างแดนอย่างศาสนาพุทธถูกอิมพอร์ตเข้ามา จึงกลายเป็นที่พึ่งพิงของบรรดาผู้หญิงในจีนมันไปเสียอย่างนั้น

ตัวอย่างที่เห็นชัดๆ ก็คือ การที่จักรพรรดินีพระองค์แรก และพระองค์เดียวของจีนอย่าง พระนางอู่เจ๋อเทียน (ที่ไทยเราชอบออกเสียงตามสำเนียงฮกเกี้ยนว่า บูเช็กเทียน ซึ่งมีชีวิตอยู่ระหว่าง พ.ศ.1167-1248) ที่ทรงอุปถัมภ์พระพุทธศาสนาอย่างแทบจะหาที่เปรียบมิได้ และก็ไม่ต้องสงสัยว่า บรรดาขุนนางที่แวดล้อมอยู่รอบพระวรกายของพระองค์ ส่วนใหญ่ก็เป็นผู้ชายที่ยึดมั่นตามขนบความเชื่อแบบขงจื๊อแทบทั้งนั้น

นี่ยังไม่นับว่า อู่เต้าจื้อ จิตรกรแห่งราชสำนักถัง ที่วาดรูปพระอวโลกิเตศวร ด้วยแบบจากหญิงสาวในราชสำนัก ก็มีชีวิตคาบเกี่ยวอยู่ในช่วงปลายของพระนางอู่เจ๋อเทียนพอดี

@@@@@@@

ในรัชสมัยของอู่เจ๋อเทียน ได้สถาปนาราชวงศ์ขึ้นมาใหม่คือ “ราชวงศ์อู่โจว” ซึ่งสกุลอู่ของพระนางรุ่งเรืองถึงขีดสุด ก่อนจะกลับไปใช้ชื่อ “ราชวงศ์ถัง” ตามเดิมเมื่อสิ้นรัชกาล พร้อมกับการกลับมาทวงคืนอำนาจของสกุลหลี่ แน่นอนว่า อู่เต้าจื้อ ก็น่าจะสืบสายมาจากสกุลอู่ ที่มีอู่เจ๋อเทียน เป็นผู้นำ และที่สำคัญก็คือพระนางเป็นผู้หญิง

สิ่งที่ศาสนาพุทธนำมาอีกอย่างก็คืออะไรที่เรียกว่า “ภิกษุณี” ซึ่งดูจะได้รับความนิยมในจีนเสียยิ่งกว่าดินแดนต้นกำเนิดอย่างอินเดียเสียอีก

หลักฐานที่เห็นได้ชัดก็คือในขณะที่ภิกษุณีในอินเดีย ต้องอยู่ภายใต้อำนาจของพระภิกษุที่เป็นผู้ชาย จีนในสมัยราชวงศ์ถังนี่เอง ที่มีการถกเถียง และแปลความหลักเกณฑ์ในพระไตรปิฎกข้อนี้กันใหม่ จนสรุปออกมาด้วยผลที่มอบอำนาจให้บรรดาภิกษูณีทั้งหลายได้ปกครองกันเอง ไม่ต้องขึ้นกับพระภิกษูที่เป็นผู้ชาย

และนี่ก็ได้กลายเป็นช่องทางสำคัญที่ “ผู้หญิง” จีนในยุคโน้น ได้ใช้สำหรับหลบเลี่ยงอำนาจในโลกฆราวาส ที่เป็นของผู้ชายนะครับ หลักฐานหลายชิ้นแสดงให้เห็นว่า ผู้หญิงจีนใช้การบวชเป็นภิกษุณี เป็นช่องทางในการหลบหนีการแต่งงานแบบคลุมถุงชนที่ไม่พึงประสงค์ การต้องจ่ายสินสอดทองหมั้น หรือทรัพย์สินที่ไปพร้อมกับเจ้าสาวจำนวนมากตามกฎหมาย และอะไรต่อมิอะไรอีกสารพัด

การบวชเป็นภิกษุณีในสังคมจีนได้ทวีความซับซ้อนกว่าในอินเดียไปอีกมาก ตัวอย่างเช่น ก่อนจะบวชเป็นภิกษุณีได้นั้น จำเป็นต้องผ่านการเป็น “หนีโถง” คือหญิงสาวผู้ศึกษาธรรมสำหรับเตรียมเป็นภิกษุณี เป็นเวลาหลายปี กว่าที่จะได้รับอนุญาตให้บวชอย่างถูกต้องตามกฎหมายได้

โดยหญิงสาวเหล่านี้จะยังไม่ได้ปลงผม และไว้ผมยาวตามแบบฆราวาสทั่วไปจึงเรียกอีกอย่างว่า “ฉางฟ่า” (ซึ่งก็แปลตรงตัวว่า ผมยาว) ถ้าเคยเห็นหญิงสาวผมยาวอยู่ในสำนักนางชีตามซีรี่ส์กำลังภายในของจีน ก็นั่นแหละครับคือพวกหนีโถง ที่ผมว่า

@@@@@@@

สำนักภิกษุณี (หรือสำนักนางชี ในนิยายกำลังภายใน) ในจีนเจริญรุ่งเรืองเป็นอย่างมาก ตั้งแต่สมัยราชวงศ์ถัง เรื่อยมาจนถึงราชวงศ์ซ่ง โดยเฉพาะในราชวงศ์ซ่งเหนือตอนต้น ซึ่งมีสำนักภิกษุณีที่สำคัญ และโด่งดังที่สุดแห่งหนึ่งในยุคนั้น แถมยังเปิดให้ประชาชนทั่วไปสามารถบวชได้อย่างเป็นสาธารณะชื่อว่า “สำนักภิกษุณีเมี่ยวซ่าน”

ถูกต้องแล้วนะครับ “เมี่ยวซ่าน” (??) เดียวกันกับที่สะกดเป็นชื่อของ “เจ้าหญิงเมี่ยวซ่าน” ซึ่งก็คือเจ้าแม่กวนอิม ในจารึกสองหลักที่ผมว่านั่นแหละ เพียงแต่ว่าสำนักภิกษุณีนี้มีมาตั้งแต่ช่วงต้นราชวงศ์ซ่งเหนือ แต่จารึกสองหลักนั้นระบุศักราชในช่วงปลายราชวงศ์แล้ว

ถึงแม้ว่านักวิชาการชาวจีน มักจะโอนเอนไปในทางที่ว่า “พระอวโลกิเตศวร” ได้กลายมาเป็น “เจ้าแม่กวนอิม” ก็เพราะคุณลักษณะที่อ่อนโยน เพราะพระองค์เป็นพระโพธิสัตว์แห่งความกรุณา

แต่ผมก็ไม่ค่อยแน่ใจนักว่า เมื่อพิจารณาจากร่องรอยหลักฐานต่างๆ แล้ว เหตุผลดังกล่าวจะสำคัญไปกว่า สถานภาพของผู้หญิงในยุคนั้น และสารพัดสิ่งอันที่ศาสนาพุทธให้กับพวกเธอได้?

และถ้าหากว่า พวกเธอจะเนรมิตพระโพธิสัตว์องค์สำคัญที่สุดของพุทธศาสนา อย่างพระอวโลกิเตศวร ให้กลายมาเป็นผู้หญิง แล้วให้มีชื่อเดียวกับสำนักภิกษุณีแห่งสำคัญ (ซึ่งหากจะตั้งชื่อตามภิกษุณี หรือเจ้าหญิงที่ไหนก็ไม่เห็นจะแปลก?) ก็ไม่เห็นจะเป็นอะไรไม่ใช่หรือครับ.?





ขอขอบคุณ :-
ที่มา : มติชนสุดสัปดาห์ ฉบับวันที่ 26 มกราคม - 1 กุมภาพันธ์ 2561
คอลัมน์ : On History
ผู้เขียน : ศิริพจน์ เหล่ามานะเจริญ
เผยแพร่ : วันพุธที่ 14 กุมภาพันธ์ พ.ศ.2567
URL : https://www.matichonweekly.com/culture/article_79316

[“คาถาชินบัญชร” คาถาศักดิ์สิทธิ์ที่ “สมเด็จพระพุฒาจารย์” หรือ “หลวงพ่อโต” ไม่ได้แต่ง.?]

.

ภาพหลวงพ่อโต จาก : wikicommon


“คาถาชินบัญชร” คาถาศักดิ์สิทธิ์ที่ “สมเด็จพระพุฒาจารย์” หรือ “หลวงพ่อโต” ไม่ได้แต่ง.?

“คาถาชินบัญชร” เป็นพระคาถาที่เมื่อคนพูดถึงขึ้นมาก็จะต้องนึกถึง “สมเด็จพระพุฒาจารย์” (โต พฺรหมฺรํสี) หรือ “หลวงพ่อโต” เนื่องจากเป็นพระคาถาอันศักดิ์สิทธิ์ที่มีไว้บริกรรมและปลุกเสกพระเครื่องชื่อดังมากมาย อีกทั้งยังเป็นคาถาที่หลายคนเชื่อว่าช่วยให้แคล้วคลาดจากภัยอันตราย จนเข้าใจกันว่า “หลวงพ่อโต” คือผู้แต่ง “คาถาชินบัญชร” ขึ้น

@@@@@@@

แล้วความจริงเป็นอย่างไร ใครคือผู้ริเริ่ม “คาถาชินบัญชร” กันแน่.?

บทความ “เล่าเรื่องเมือง (ศรี) ลังกา คาถาชินบัญชรมาจากไหน.?” โดย ลังกากุมาร พระนิสิตบัณฑิตวิทยาลัย สถาบันบาลีและพุทธศาสตร์ศึกษา มหาวิทยาลัยแกลาณียะ ศรีลังกา ในนิตยสารศิลปวัฒนธรรมเดือนมีนาคม พ.ศ. 2552 ได้อธิบายเรื่องนี้ไว้อย่างละเอียดและน่าสนใจ ว่า

    "คาถาชินบัญชรมีหลายข้อสันนิษฐานว่าเกิดขึ้นตั้งแต่เมื่อใดกันแน่ บางคนก็กล่าวว่าแต่งขึ้นในสมัยอาณาจักรดัมพเดณิยะ (พ.ศ. 1779-1803) บางคนก็บอกว่ามีมาตั้งแต่อาณาจักรคัมโปละ (พ.ศ. 1884-1958) หรือไม่ก็อาณาจักรแคนดี (พ.ศ. 2134-2358)

     แม้ยังไม่มีข้อพิสูจน์ แต่สิ่งที่หลายคนเห็นตรงกันคือคาถาชินบัญชร รับความเชื่อมาจาก “พุทธศาสนา ลัทธิมหายานแบบตันตระ” ซึ่งเชื่อมโยงกับ “เทพนาถะ” เทพเจ้าในความเชื่อดังกล่าว ที่เป็นที่พึ่งทางใจให้กับชาวบ้านในขณะที่บ้านเมืองอ่อนแอ ไม่ว่าจะเป็นสถาบันสงฆ์หรือกษัตริย์ ในช่วงอาณาจักรคัมโปละ (พ.ศ. 1884-1958) และพุ่งทะยานสุดขีดในช่วงอาณาจักรโกฏเก (พ.ศ. 1954/1958-2140)

     ลังกากุมาร สันนิษฐานว่า ผู้แต่งคาถาศักดิ์สิทธิ์นี้ คือ “โตฏะคามุเวศรีราหุละ” จอมปราชญ์แห่งยุคโกฏเก ซึ่งเป็นผู้สนับสนุนความเชื่อเรื่อง “เทพนาถะ” เทพที่ได้รับความนิยมมากในสมัยอาณาจักรคัมโปละ ให้แพร่หลายไปทั่วพื้นที่ ทั้งยังรับหน้าที่เป็นผู้ดำเนินการทำพิธีกรรมบูชาสรรเสริญเทพนาถะด้วยตนเอง และแต่งคัมภีร์หลายเล่มเพื่อสรรเสริญพระองค์ร่วมกับบรรดาศิษย์ เช่น คัมภีร์โกกิลสันเดศยะ, คัมภีร์ติสรสันเดศยะ เป็นต้น."

@@@@@@@

ทว่าทุกอย่างยังเป็นเพียงข้อสันนิษฐานจากปัจจัยแวดล้อมเท่านั้น เพราะยังไม่ปรากฏหลักฐานที่เป็นลายลักษณ์อักษร แต่ผู้เขียนก็ได้ให้เหตุผลว่า เหตุที่ทำให้เชื่อว่า “โตฏะคามุเวศรีราหุละ” เป็นผู้แต่ง “คาถาชินบัญชร” เพราะดังนี้…

    “น่าเสียดายว่าไม่สามารถหาหลักฐานมายืนยันเป็นลายลักษณ์อักษร แต่ถ้าศึกษาปัจจัยแวดล้อมสามารถยืนยันว่าคาถาชินบัญชรเกิดขึ้นในยุคท่านแน่นอน ด้วยเหตุว่าเทพนาถะเป็นคติความเชื่อของมหายานแบบตันตระ คาถาที่แต่งสำหรับสวดสรรเสริญจะกล่าวถึงการอ้อนวอน

    อีกทั้งอัญเชิญพระพุทธเจ้าและเหล่าสาวกทั้งปวงมาปกปักรักษาคุ้มครองแลป้องกันผู้บนบานกราบไหว้ตามคติลิทธิตันตระที่เน้นมนตราเป็นจุดเด่น

    เมื่อค้นตามคัมภีร์หลากหลายต่างสรุปเป็นแนวเดียวกันว่าเทพนาถะเจริญรุ่งเรืองถึงขีดสุดสมัยพระสังฆราชศรีราหุละนี้เอง เพราะจากนั้นไม่นานเกาะลังกาก็ตกอยู่ในสภาพวุ่นวายแตกแยก ทั้งศึกภายในคือชาวสิงหลทำสงครามห้ำหั่นกันเอง อีกทั้งศึกภายนอกคือโปรตุเกสก็เข้ามารุกรานครอบงำ”

@@@@@@@

แล้วคาถาชินบัญชรเข้ามาเผยแพร่ที่ไทยได้อย่างไร.?

เรื่องนี้ ลังกากุมารกล่าวว่า

   “หลักฐานในคัมภีร์ชินกาลมาลีปกรณ์บอกว่า มีพระสงฆ์จากล้านนาประเทศ ๒๕ รูป มีพระมหาธัมมคัมภีร์และพระมหาเมธังกรเป็นหัวหน้า ได้เดินทางมาศึกษาพระธรรมวินัยและอุปสมบท ณ อาณาจักรโกฏเก ภายใต้ความดูแลของพระสังฆราชวนรัตนเถระและความอุปถัมภ์ของกษัตริย์ลังกา

   ก่อนอำลาอุปัชฌาย์เดินทางกลับดินแดนมาตุภูมิ ได้จาริกแสวงบุญกราบไหว้สถานที่สำคัญทั่วเกาะลังกา แลเมื่อเดินทางกลับล้านนาบ้านเกิด ได้อารธนาพระลังการ่วมเดินทางมาด้วย ๒ รูป กล่าวคือ พระมหาวิกกรมพาหุ และพระมหาอุตตมปัญญา

   ความเป็นไปได้ก็คือพระสงฆ์ไทยล้านนาน่าจะมีโอกาสได้เข้าเฝ้าพระสังฆราชโตฏะคามุเวศรีราหุละ ผู้มีชื่อเสียงโด่งดังในฐานะจอมปราชญ์นามอุโฆษ และผู้อุทิศชีวิตเผยแผ่ลิทธิบูชาเทพนาถะ หรือาจจะมีโอกาสร่วมสัมผัสพิธีกรรมสวดสรรเสริญเทพนาถะ เพราะวิชัยพาหุปิริเวณะเป็นสถาบันการศึกษาสงฆ์ที่โด่งดังสูงสุดยุคนั้น พระคาถาชินบัญชรน่าจะติดตามพระสงฆ์ไทยกลับล้านนาคราวนั้นเอง”

@@@@@@@

จากหลักฐานดังกล่าวจึงอนุมานได้ว่าคาถาชินบัญชรน่าจะแต่งขึ้นในสมัยยุคโกฏเก โดยพระสังฆราชโตฏะคามุเวศรีราหุละ แต่ก็มีอีกความเห็นหนึ่ง (ซึ่งอ้างอิงจากหลักฐานก่อนหน้าเช่นกัน) ที่คิดว่าไม่ใช่พระสังฆราช แต่เป็น “ศรีรามจันทรา” หรือศิษย์ของพระสังฆราช ก็เป็นได้

เนื่องจากหากดูลักษณะของคาถาแล้ว เป็นคาถาที่ต้องแต่งด้วยไวยากรณ์สูง ซึ่งลูกศิษย์ผู้นี้ก็เปี่ยมไปด้วยความสามารถเรื่องกาพย์กลอน จนแต่งกลอนสรรเสริญเทพนาถะเป็นที่ยกย่องไปทั่วฟ้า อย่าง “วรตรัตนากรปัญจิกา” ได้

อ่านเพิ่มเติม :-

    • พระพุทธรูปที่ลพบุรี อาจสร้างขึ้นครอบ “ไม้กางเขน” โบราณของชาวคริสต์
    • ครั้งหนึ่ง หลวงพ่อโสธร “องค์จำลอง” เป็นที่ศรัทธาล้ำหน้า “องค์จริง”
    • “หลวงพ่อโต” วัดป่าเลไลยก์ ที่สุพรรณบุรี แสดงปางป่าเลไลยก์ตั้งแต่แรก ไม่ใช่ปางประทานปฐมเทศนา?





ขอขอบคุณ :-
ผู้เขียน : ปดิวลดา บวรศักดิ์
เผยแพร่ : วันพุธที่ 14 กุมภาพันธ์ พ.ศ.2567
เผยแพร่ในระบบออนไลน์ครั้งแรก : เมื่อ 14 กุมภาพันธ์ 2567
URL : https://www.silpa-mag.com/history/article_127307

[ตรุษจีนและการแก้ชง]

.



ตรุษจีนและการแก้ชง

เมื่อเข้าใกล้เทศกาลตรุษจีน ประเด็นเรื่องแก้ชงก็จะร้อนแรงขึ้นมาทีเดียว ทั้งจากฟากฝั่งที่เห็นด้วยและไม่เห็นด้วย รวมทั้งบรรดาอาซินแสต่างๆ ที่จะต้องออกมาจัดกิจกรรมหรือผลิตข้อมูลให้บรรดาสายมูทั้งหลายได้ติดตาม

ถกเถียงกันมานักต่อนักแล้วในเรื่องนี้ ผมผู้ไม่มีความรู้ลึกซึ้งอะไรเพราะเพิ่งเป็นเจ๊กหัดไหว้เจ้าจึงขอดูอยู่ห่างๆ และก็คงเพียงนำเสนออะไรที่ได้ยินได้ฟังมาจากท่านผู้รู้อีกที ซึ่งแน่นอนว่าความผิดพลาดทั้งหลาย ย่อมเกิดจากความทรงจำอันพร่าเลือนของผมเอง

อันที่จริงอาจารย์ถาวร สิกขโกศล เคยเขียนหนังสือเกี่ยวกับปีชงเอาไว้ชื่อ “ความรู้เรื่องชงและเรื่องน่ารู้จีน-ไทย” น่าหามาอ่านอย่างยิ่งครับ ท่านก็จะเกิดความรู้ความเข้าใจ ใครใคร่มูก็จะได้มูอย่างมีคุณภาพ

อาจารย์ท่านบอกสิ่งหนึ่งที่น่าสนใจว่า หากซินแสหรืออาจารย์คนใดพูดเรื่องปีชง โดยไม่มีความเข้าใจเรื่องระบบเวลาแบบจีนคือระบบ “ต้นฟ้า-กิ่งดิน” (บ้างก็เรียกกิ่งดินก้านฟ้าหรือก้านฟ้ากิ่งดิน) ก็ให้หนีให้ไกล แสดงว่าไม่เข้าใจเรื่องชงจริงๆ เพราะระบบต้นฟ้า-กิ่งดินนี้ ถือเป็นรากฐานความเข้าใจระบบเวลาในทางโหราศาสตร์จีนซึ่งเป็นฐานคิดของเรื่องชงเลยทีเดียว

จะอธิบายในที่นี้ก็จะยืดยาวและผมก็มิใช่ผู้เชี่ยวชาญ แต่เอาเป็นว่าการแบ่งปี เดือน วัน และยามของจีนต่างอยู่ในระบบนี้คือ ต้องนำต้นฟ้าและกิ่งดินมาใช้ร่วมกัน ทีนี้แต่ละอันต่างก็มีสภาวะหยินหยางหรือสภาวะคู่ตรงข้ามและมีธาตุทั้งห้า (ดิน น้ำ ลม ไฟ ไม้ ทองหรือโลหะ) ครองอยู่

@@@@@@@

นี่แหละคือ เบื้องหลังความคิดเรื่องชง เพราะธาตุทั้งหลายต่างก็มีทั้งสร้างหรือหนุนเสริมและทำลายล้างหรือข่มกัน เช่น ไม้หนุนเสริมไฟ (ไฟไหม้ไม้) ไฟหนุนเสริมดิน (เผาไหม้จนเกิดเถ้า) ส่วนน้ำข่มไฟ (ดับไฟ) ไฟข่มโลหะ (ทำให้โลหะหลอมละลาย) เป็นต้น มนุษย์และสรรพสิ่งในจักรวาลล้วนก่อกำเนิดจากธาตุทั้งห้าทั้งสิ้น เมื่อธาตุต่างๆ มีความเปลี่ยนแปลงก็ย่อมส่งผลกระทบไม่ว่าทางตรงหรือทางอ้อม

ดังนั้น การที่แต่ละปีแต่ละเดือนต่างก็มีธาตุเข้าครองเช่นนี้ การชง (ภาษาฮกเกี้ยนออกเสียงว่า ช้อง) จึงเกิดจากการที่ธาตุที่อยู่ อยู่เบื้องหลังระบบปีเหล่านี้เข้าข่มหรือขัดแย้งกับธาตุในพื้นดวงชะตาของมนุษย์นั่นเอง

แต่นอกจากความคิดทางปรัชญาในเรื่องธาตุ ยังมีระบบความเชื่อทางศาสนาเข้ามาเกี่ยวข้องด้วย คือเรื่องเทพ “ไท่โส่ย” ซึ่งเทียบได้กับ “พระเคราะห์จร”

ไท่โส่ยเป็นเทพทางโหราศาสตร์ เป็นการนำเอาวีรชนหรือเทพเจ้าท้องถิ่นต่างๆ เข้ามาเป็นตัวแทนระบบต้นฟ้า-กิ่งดิน ในแต่ละปีจนครบราศีจักร คือธาตุห้าเวียนไปจนหกสิบปี ไท่โส่ยจึงมีหกสิบองค์ แต่บางศาลเจ้าอาจทำไว้สักการะรวมในองค์เดียว ถือว่าเทพพระเคราะห์จรเหล่านี้จะมาเข้าครองแต่ละปีและจรไปเรื่อยๆ คล้ายกับระบบโหราศาสตร์ไทย เมื่อเทพพระเคราะห์จรเข้ามา บางคนที่มีพื้นดวงขัดแย้งหรือไปต้องพระเคราะห์จรเข้าก็จะได้รับโทษภัยต่างๆ

เขาถึงมิใคร่ได้กราบไหว้รูปเคารพไท่โส่ยกันในบ้านเรือน หรือทำเครื่องรางมาติดตัวเพราะท่านเป็นพระเคราะห์ที่จรไปในแต่ละปี คือมาแล้วก็จาก ไม่ได้อยู่ถาวร และชื่อก็บอกอยู่แล้วว่าเป็น “พระเคราะห์” ซึ่งโดยมากก็ไหว้เพื่อให้ผ่อนโทษภัยมากกว่าไหว้เพื่อขอโชคขอลาภอย่างเทพอื่นๆ และเดี๋ยวปีหน้าองค์ใหม่ก็มาแล้ว

@@@@@@@

จะเห็นได้ว่าความเชื่อเรื่องไท่โส่ยนี้ เข้าใจได้ง่ายกว่าคำอธิบายทางปรัชญาและนำไปสู่พิธีกรรมต่างๆ ได้ จึงเป็นที่นิยมมาก สมัยผมสนใจเรื่องโหราศาสตร์แรกๆ อาจารย์ท่านหนึ่งเคยพูดว่าโหราศาสตร์มันมีหลายภาค ภาคแรกคือภาคคำนวณคือการคำนวณการโคจรของดวงดาวและการคำนวณวันเวลาต่างๆ ซึ่งคนมักมิใคร่สนใจเรียนทั้งๆ ที่เป็นเรื่องพื้นฐานที่สุด ภาคที่สองคือภาคพยากรณ์ และภาคที่สามคือภาคพิธีกรรม

ท่านว่าภาคพิธีกรรมนี่แหละที่เสริมเติมเข้ามาทีหลัง โหราจารย์บางท่านถึงกับไม่สนใจภาคนี้เอาเลยทีเดียว เพราะเห็นว่ามันถูกเอามาใช้เพื่อหากินซะมากกว่าและไม่ได้เกี่ยวอะไรกับพยากรณ์ศาสตร์ แต่อันที่จริงรายได้มหาศาลของโหรหลายๆ คนก็มาจากภาคนี้แหละ

พิธีแก้ชงจึงกลายเป็นกิจกรรมสำคัญในช่วงตรุษจีนเพราะเหตุนี้ อะไรจะน่ากลัวไปกว่าดวงซวยเป็นไม่มี เพราะอย่างอื่นเสียหายเรายังพอหาวิธีจัดการได้ แต่ถ้าดวงเสียตนเองก็ไม่รู้จะไปแก้ไขอย่างไร เราจึงต้องพึ่งสิ่งศักดิ์สิทธิ์และพิธีกรรมให้สบายใจไว้ก่อน

ทีนี้บางคนสงสัยว่า ทำไมจึงนิยมไปแก้ชงที่วัดจีนนิกาย ผมคิดว่านอกจากจะเป็นเรื่องกิจกรรมหารายได้เข้าวัดแล้ว อันที่จริงพุทธศาสนาในจีนนั้นปรับตัวเข้ากับวัฒนธรรมท้องถิ่นมาก พอชาวบ้านกลัวเรื่องชง พระท่านก็ปรับเอาเรื่องนี้มาเป็นพิธีกรรมทางศาสนา เช่น ทำพิธีสวดสะเดาะเคราะห์หรือฝากดวงชะตาไว้โดยอ้างพุทธานุภาพให้ปกปักคุ้มครอง กิจกรรมแก้ชงหรือเกี่ยวกับดวงชะตาทั้งหลาย เช่น สวดสะเดาะพระเคราะห์ ฝากรายชื่อทำบุญ ถวายประทีป ไปจนถึงการปัดชงยอดฮิตจึงมักเกิดขึ้นในวัด

นอกจากนี้ ความเชื่อเรื่องชงของคนจีนโดยเฉพาะในชาวบ้านมีความละเอียดซับซ้อน ยังมีเรื่องวัน ยาม ทิศทาง เรื่อยไปถึงเรื่องงานศพ เรื่องสี กิจกรรมอะไรต่ออะไรจิปาถะมากมายก่ายกอง การชงในคติจีนจึงมิได้มีแค่เรื่องปีนักษัตรหรือปีเกิดอย่างเดียว

พี่ชายคนโตของอาก๊องหรือคุณปู่ของผมชื่อกิมคุ่น ท่านเสียชีวิตตั้งแต่อายุยังน้อย ว่ากันว่าท่าน “ช้อง” หรือชงอย่างร้ายแรงจึงตาย แต่น้องสาวคนเล็กคืออาโป๋กิมหลี (ปัจจุบันอายุเข้าเขตร้อยปีแล้ว) เล่าให้ผมฟังว่า ท่านเข้าป่าแล้วเกิดเป็นไข้ป่าขึ้นมา คนเห็นอาการไข้ป่าก็คิดว่าโดนคุณผีกระทำหรือช้อง เลยไปลือกันว่าท่านช้องตาย

@@@@@@@

อาจารย์เทียนเต็กซือหู (อาจารย์นนท์) บอกว่า แต่ก่อนใครจะไปทำพิธีแก้ชง ผู้รู้ที่ศาลเจ้าท่านต้องตรวจสอบดวงชะตาให้ก่อนว่าพื้นดวงเป็นอย่างไร เหมาะควรแก่การทำพิธีแก้ชงหรือไม่ ไม่ใช่พอเกิดในปีนักษัตรนั้นนี้ปุ๊บจะต้องชงแบบเกิดภยันตรายทันที

ช่วงส่งเจ้าก่อนสิ้นปีนั้น นอกจากเจ้าเตาไฟประจำบ้านเรือนและสถานที่ต่างๆ ยังจะได้ส่งไท่โส่ยองค์เดิมกลับไปด้วย บางศาลเจ้าก็ทำพิธีนี้ แต่ก็มีอยู่ค่อนข้างน้อย

ส่วนวันเวลาในการแก้ชงนั้น ผมเห็นในปีนี้คนพากันไปแก้ตั้งแต่ขึ้นปีใหม่สากล ศาลเจ้าและวัดจีนก็คนแน่นขนัดแล้ว รวมทั้งได้เห็นพิธีประดิษฐ์ใหม่ที่เพิ่งเกิดขึ้นในปีนี้คือการไปไหว้ “เสาหลักเมือง” ในวันเสาร์แรกของปี

จะขำแต่ก็แอบขื่น ปัดโธ่ “เสาร์” กับ “เสา” มันพ้องเสียงกันก็จริง แต่ความหมายคนละโยชน์ เราจะเอาแบบนี้กันจริงๆ หรือ เรื่องเล่นคำพ้องเสียงนี้มีมาแต่โบราณก็จริง แต่ก็เป็นเพียง “เคล็ด” ที่อาจไม่ต้องถึงกับเป็นพิธีกรรมหรือไปจริงจังนัก มิฉะนั้น เราคงต้องไปไหว้พระพุทธในวันพุธแรกของปี ไปไหว้เถ้ากระดูกคนตายในวันอังคารแรก ไปไหว้อะไรสุกๆ ในวันศุกร์แรก อะไรแบบนี้มันมีเยอะแล้ว อย่าให้มันมีเพิ่มอีกเลย

คนจีนถือว่าปี “นักษัตร” เปลี่ยนในวันหลิบชุ้น คือวันแรกที่เข้าสู่ฤดูใบไม้ผลิ (ชุ้น) ตามปฏิทินสุริยคติกาล ตกราววันที่ 4-5 กุมภาพันธ์ แต่ตรุษจีนหรือปีใหม่นั้นจะนับวันที่หนึ่งเดือนหนึ่งตามจันทรคติกาล ซึ่งอาจตรงหรือไม่ตรงกับหลิบชุ้นก็ได้เพราะปฏิทินจีนหรือ “ปฏิทินชาวนา” นั้นเป็นการผสมกันทั้งปฏิทินสุริยคติที่มีการแบ่งอุตุปักษ์ย่อยๆ ตามฤดูกาล และปฏิทินจันทรคติเข้าด้วยกัน

หากปีใดตรุษจีนตรงกันหรือหลังหลิบชุ้น ถือว่าเป็นเทศกาลฉลองฤดูใบไม้ผลิแท้ เพราะอันที่จริงตรุษจีนก็คือเทศกาลฉลองการเข้าปีใหม่ซึ่งก็คือการเข้าสู่ฤดูใบไม้ผลินั่นเอง

@@@@@@@

ดังนั้น ถ้าจะแก้ชงให้ตรงตามขนบความเชื่อ ท่านว่าให้ถึงหลิบชุ้นเสียก่อนจึงค่อยแก้ชง แต่หากไม่แน่ใจว่าวันไหนเป็นหลิบชุ้น ท่านก็ให้ถือเอาง่ายๆ ว่าเป็นตรุษจีนก่อนก็ได้ เพราะหากไปทำพิธีก่อนหลิบชุ้น คือไปทำตั้งแต่วันปีใหม่สากล ไท่โส่ยก็ยังคงเป็นองค์เดิมครองปีอยู่ ย่อมไม่มีผลอะไร จำต้องรอให้ไท่โส่ยองค์ใหม่ลงมาครองปีเสียก่อนจึงจะสัมฤทธิผล

วัยรุ่นสายมูเขามีคำกล่าวว่า “เกิดอะไรไม่ดีให้โทษว่าชงไว้ก่อน” ชงก็เลยกลายเป็นคำยอดฮิตติดปากจนเสียความหมายเดิมไป

เรื่องแก้ชงนี้ ผู้ใหญ่หลายท่านกล่าวตรงกันว่าอย่าไปจริงจังซีเรียสมากนัก เพราะคนจีนแต่เดิมถือว่าโชคชะตาฟ้าดินมีผลเพียงสามส่วน มนุษย์ต้องเพียรเอาเองถึงเจ็ดส่วน ถึงจะชงจริงแต่ก็มีผลแค่สามสิบเปอร์เซ็นต์เท่านั้นเอง พึงมีสติให้มาก

จึงขอชวนกันร้องเพลงของคุณเจินเจิน บุญสูงเนิน ซึ่งแปลมาจากเพลงจีนฮกเกี้ยนในคติเดียวกันนี้ ไว้เตือนใจว่า “สามสิบลิขิตฟ้า เจ็ดสิบต้องฝ่าฟัน ต้องสู้ ต้องสู้จึงจะชนะ” •

 



ขอขอบคุณ :-
ที่มา : มติชนสุดสัปดาห์ ฉบับวันที่ 9 - 15 กุมภาพันธ์ 2567
คอลัมน์ : ผี-พราหมณ์-พุทธ
ผู้เขียน : คมกฤช อุ่ยเต็กเค่ง
เผยแพร่ : วันอาทิตย์ที่ 11 กุมภาพันธ์ พ.ศ.2567
URL : https://www.matichonweekly.com/column/article_745567

[ชุมชนเริ่มแรกในไทย]

.



ชุมชนเริ่มแรกในไทย

คนหลายชาติพันธุ์ล้วน “ไม่ไทย” ในชุมชนเริ่มแรกตั้งแต่ก่อนเกษตรกรรมจนเข้าสู่หลังเกษตรกรรมหลายพันปีมาแล้ว แต่คนเหล่านั้นเป็นบรรพชนคนไทยซึ่งรู้ได้จากการศึกษาพิจารณาจากหลักฐานวัฒนธรรม โดยเฉพาะพิธีกรรมหลังความตายที่คนยังทำต่อเนื่องถึงปัจจุบัน

ก่อนเกษตรกรรม หมายถึง ก่อนการตั้งถิ่นฐานเป็นชุมชนผู้คนร่อนเร่แสวงหาอาหารตามแหล่งธรรมชาติของหุบเขาลำเนาไพรห้วยหนองคลองบึงบุ่งทาม และตามชายฝั่งถึงท้องทะเล

หลังเกษตรกรรม หมายถึง ผู้คนรู้จักสะสมอาหารไว้กินทั้งปี ด้วยการปลูกข้าวตลอดจนเลี้ยงสัตว์จากการสังเกตและลองผิดลองถูกตามธรรมชาติ จึงตั้งถิ่นฐานบ้านเรือนอยู่ติดที่ร่วมกันเป็นชุมชน

เริ่มจากปลูกเพิงอยู่อาศัยอย่างง่ายๆ ด้วยไม้ไผ่ และมุงด้วยใบไม้ทั่วไป หลังจากนั้นก็ทำให้แข็งแรงเป็นกระท่อมหรือทับ บริเวณที่มีแหล่งน้ำ โดยมีบุคคลสำคัญเป็นหัวหน้า มีที่ฝังศพหัวหน้าเป็นแหล่งศักดิ์สิทธิ์ แล้วมีพิธีฝังศพหรือพิธีกรรมหลังความตาย

แต่คนไม่ได้หยุดร่อนเร่พเนจรพร้อมกันทั้งหมด ฉะนั้น จึงมีบางพวกบางกลุ่มยังคงร่อนเร่แสวงหาอาหารตามธรรมชาติต่อไปอีก

หลายพันปีมาแล้วมีชุมชนเริ่มแรกกระจายห่างๆ ทั่วภูมิภาคอุษาคเนย์และทั่วดินแดนประเทศไทย บางแห่งเป็นชุมชนราว 5,00 ปีมาแล้ว แต่ส่วนมากเป็นชุมชนราว 3,000 ปีมาแล้ว ล้วนมีวัฒนธรรมร่วมกัน หรือเป็นวัฒนธรรมร่วม


ต้นข้าวเป็นแถวเหมือนนาดำ หรือทำนาทดน้ำ ราว 2,500 ปีมาแล้ว หรือเรือน พ.ศ.1 มีรูปแสดงความหมายต่างๆ เช่น มือแดง, ขวัญ, คน, วัวควาย (ลายเส้นคัดลอกโดยกรมศิลปากร จากภาพเขียนที่ผาหมอนน้อย อ.โขงเจียม จ.อุบลราชธานี)


ทำนาปลูกข้าว

มี 2 แบบหลัก ได้แก่
    (1.) ทำไร่หมุนเวียนบนที่สูง เรียก “เฮ็ดไฮ่” หรือ ดราย์ ไรซ์ (dry rice) และ
    (2.) ทำนาทดน้ำในที่ลุ่ม เรียก “เฮ็ดนา” หรือ เวต ไรซ์ (wet rice) มี 2 แบบย่อย ดังนี้

นาหว่าน ด้วยการหว่านเมล็ดข้าวลงในนาที่มีน้ำท่วมถึง แล้วปล่อยให้ข้าวงอกงามตามธรรมชาติ

นาดำ ด้วยการเพาะต้นกล้าของข้าวไว้ก่อน แล้วถอนต้นกล้าไปปลูกในนาจริงที่เตรียมพื้นที่ไว้ (ดำ เป็นคำกริยา แปลว่ามุดลงไป ดังนั้น นาดำหมายถึงการดำนาโดยใช้นิ้วหัวแม่มือกดโคนต้นกล้าที่มีรากติดอยู่ให้ปักลึกมุดดินโคลนเลนซึ่งเป็นพื้นที่เตรียมไว้แล้ว)

การทำนาดำต้องรู้เทคโนโลยีก้าวหน้า คือการทดน้ำเพื่อหล่อเลี้ยงต้นข้าว และระบายน้ำเพื่อควบคุมปริมาณตามต้องการ

@@@@@@@

กินข้าวเป็นอาหารหลัก

ข้าวเหนียว (เมล็ดป้อม) เป็นอาหารหลักของคนส่วนมาก
ข้าวเจ้า (เมล็ดเรียว) มีบ้าง แต่ไม่มากเท่าข้าวเหนียว

[ทางภาคใต้ของไทยปัจจุบันกินข้าวเจ้า แต่พิธีแต่งงานเรียก “กินเหนียว” หมายถึงนึ่งข้าวเหนียวไปไหว้ผีบรรพชน ย่อมเป็นพยานว่าบรรพชนคนภาคใต้นานมาแล้วกินข้าวเหนียวในชีวิตประจำวัน]

กับข้าว “เน่าแล้วอร่อย” ของกินพร้อมข้าว เรียก “กับข้าว” หลายพันปีมาแล้วบางอย่างถูกทำให้ “เน่าแล้วอร่อย” เป็นที่นิยมสูงสุดและกว้างขวางสุดในอุษาคเนย์ ได้แก่ ปลาแดก, ปลาร้า, กะปิ, น้ำปลา, น้ำบูดู ฯลฯ รวมถึง “น้ำพริก” ประเภทต่างๆ

การทำให้ “เน่าแล้วอร่อย” คือวิธีถนอมอาหารไว้กินนานๆ เป็นเทคโนโลยีดั้งเดิมร่วมกันของคนในอุษาคเนย์


เรือนเสาสูง มีใต้ถุน ในชุมชน 2,500 ปีมาแล้ว [ลายเส้นสลักบนหน้ากลองทอง (มโหระทึก) พบที่เวียดนาม]


เรือนเสาสูง

เรือนเสาสูงเป็นที่อยู่อาศัยทั้งบริเวณหุบเขาและทุ่งราบ ตั้งแต่ตอนใต้ของจีนจนถึงหมู่เกาะ

เสาสูง หมายถึง เรือนมีต้นเสาและมีหลังคาตั้งบนต้นเสา แล้วยกพื้นสูงอยู่ใต้หลังคาคลุม ส่วนใต้พื้นเรือนถึงพื้นดิน เรียกใต้ถุน (ถุน เป็นคำดั้งเดิม แปลว่า ข้างใต้, ข้างล่าง)

ใต้ถุน หมายถึง บริเวณใต้พื้นเรือนถึงพื้นดิน เป็นพื้นที่ทำกิจกรรมในชีวิตประจำวันของคนในชุมชนตลอดวันตั้งแต่เช้าถึงค่ำ (ก่อนขึ้นไปนอนบนเรือนเพื่อป้องกันสัตว์ร้าย) กิจกรรมประจำวัน เช่น หุงหาอาหาร, ตีหม้อ, ทอผ้า, เลี้ยงเด็กที่เป็นลูกหลานในชุมชน, คอกวัวคอกควายเลี้ยงสัตว์ ฯลฯ

ใต้ถุนไม่ได้มีไว้หนีน้ำท่วม (ตามที่บอกกันต่อๆ มาจนปัจจุบัน) เพราะเรือนของคนบนที่สูงในหุบเขาซึ่งน้ำไม่เคยท่วมก็ล้วนใต้ถุนสูง มีไว้ทำกิจกรรมชีวิตประจำวัน

ส่วนบริเวณที่ราบลุ่มน้ำท่วมย่อมมีน้ำท่วมถึงใต้ถุน แล้วคนหนีน้ำท่วมขึ้นไปอยู่บนเรือน โดยไม่ได้มีเจตนาตั้งแต่แรกทำใต้ถุนสูงไว้หนีน้ำ

ไม้ไขว้กันบนหลังคาเรือน เป็นเทคโนโลยีค้ำยันด้วยไม้ไผ่สองลำไม่ให้หลังคายุบลง ซึ่งคนบางกลุ่มเรียกไม้ไขว้กันอย่างนี้ว่า “กาแล” พบในทุกเผ่าพันธุ์ แต่บางกลุ่มใช้ส่วนไขว้กันเป็นที่แขวนหัวสัตว์เพื่อเซ่นผี เช่น หัวควาย เป็นต้น

บ้าน หมายถึง เรือนหลายหลังอยู่รวมกันเป็นชุมชน ตรงกับปัจจุบันว่าหมู่บ้าน หรือตรงกับภาษาอังกฤษว่า village

เรือน หมายถึงที่อยู่อาศัยเป็นหลังๆ ตรงกับภาษาอังกฤษว่า house (ปัจจุบันมักเรียกบ้าน)

สองคำนี้ต่อมาใช้ปนกันและบางทีใช้รวมกันว่า “บ้านเรือน” ตรงกับ house แล้ว ผูกคำใหม่ว่า “หมู่บ้าน” ให้ตรงกับ village

@@@@@@@

นับถือศาสนาผี ไม่มีเวียนว่ายตายเกิด และเชื่อว่าปรากฏการณ์ทุกอย่างทั้งหมดไม่ว่าดีหรือร้ายเกิดจากการกระทำของผีทั้งนั้น โดยผีกับคนติดต่อสื่อสารกันได้ด้วยการเข้าทรงผ่านร่างทรงซึ่งเป็นหญิง

ผีใหญ่สุดอยู่บนฟ้าเรียกผีฟ้า ต่อมาเรียกอีกชื่อว่า แถน (เป็นคำกลายที่รับจากจีนว่า “เทียน” แปลว่า ฟ้า)

เชื่อเรื่องขวัญ (ไม่มีวิญญาณ) ว่าขวัญมีในคน, สัตว์, พืช, สิ่งของ, เครื่องมือเครื่องใช้, อาคารสถานที่ ฯลฯ เชื่อว่าคนตาย ส่วนขวัญของคนไม่ตาย ยังมีวิถีปกติ (เหมือนเมื่อมีชีวิต) แต่อยู่ต่างมิติที่จับต้องไม่ได้ มองไม่เห็น เคลื่อนไหวได้ จึงมีพิธีทำขวัญเพื่อป้องกันเหตุไม่ดี

หญิงเป็นใหญ่ในพิธีกรรมทางศาสนาผี และเป็นหัวหน้าเผ่าพันธุ์ รวบอำนาจรวมศูนย์ด้วยการอ้างผี จึงมีอำนาจเหนือชาย

สืบตระกูลทางฝ่ายหญิง เพราะหญิงเป็นแม่ให้กำเนิดลูก

หญิงมีอำนาจเหนือชาย เพราะหญิงเป็นเจ้าของบ้านและที่ดิน ในพิธีแต่งงานหญิงเป็น “นาย” เรียก เจ้าสาว ส่วนชายเป็น “ขี้ข้า” เรียก เจ้าบ่าว ต้องไปอยู่รับใช้บ้านของฝ่ายหญิง

@@@@@@@

ยกย่องสัตว์มีพลังเหนือธรรมชาติ ได้แก่ หมา, กบ, งู, จระเข้, ตะกวด เป็นต้น

หมา เป็นสัตว์นำทางส่งขวัญของชนชั้นนำของเผ่าพันธุ์ขึ้นฟ้ารวมพลังกับผีฟ้า

กบ เป็นสัตว์นำน้ำฝนสู่ชุมชนให้คนทำนาทำไร่อุดมสมบูรณ์

งู เป็นผู้คุ้มครองน้ำและดิน เช่นเดียวกับจระเข้ และตะกวด •

 



ขอขอบคุณ :-
ที่มา : มติชนสุดสัปดาห์ ฉบับวันที่ 2-8 กุมภาพันธ์ 2567
คอลัมน์ : สุจิตต์ วงษ์เทศ
เผยแพร่ : วันอาทิตย์ที่ 4 กุมภาพันธ์ พ.ศ.2567
URL : https://www.matichonweekly.com/column/article_743810

[มรดกโลก 2 นครา อยุธยา-ศรีเทพ ‘ศิลปากรสัญจร’ ต่อยอด Soft Power การท่องเที่ยว]

.



มรดกโลก 2 นครา อยุธยา-ศรีเทพ ‘ศิลปากรสัญจร’ ต่อยอด Soft Power การท่องเที่ยว

กรมศิลปากร สนองนโยบายรัฐ ต่อยอด Soft Power การท่องเที่ยว จัดกิจกรรม ‘ศิลปากรสัญจร’ ครั้งที่ 2 พาชมเมืองโบราณพระนครศรีอยุธยา จังหวัดพระนครศรีอยุธยา ควบเมืองโบราณศรีเทพ จังหวัดเพชรบูรณ์ เปิดรับจองที่นั่งแล้ว

นายพนมบุตร จันทรโชติ อธิบดีกรมศิลปากร เปิดเผยว่า ตามที่นายเสริมศักดิ์ พงษ์พานิช รัฐมนตรี ว่าการกระทรวงวัฒนธรรมได้มอบนโยบายให้ กรมศิลปากร ดำเนินโครงการส่งเสริม Soft Power ด้านการท่องเที่ยว  ในมิติทาง วัฒนธรรม โดยเชื่อมโยงเส้นทางท่องเที่ยวโบราณสถาน

กรมศิลปากรได้จัดกิจกรรม “ศิลปากรสัญจร” ครั้งที่ 1  ณ อุทยานประวัติศาสตร์พิมาย จังหวัดนครราชสีมา ระหว่างวันที่ 20-21 ม.ค.2567 (2 วัน 1 คืน) ในราคาย่อมเยา ได้รับการตอบรับที่ดี


เขาคลังนอก เมืองโบราณศรีเทพ

กรมศิลปากรจึงสานต่อกิจกรรม ‘ศิลปากรสัญจร’ ต่อเนื่อง ครั้งที่ 2 “มรดกโลก 2 นครา อยุธยา-ศรีเทพ” เชิญชวนผู้สนใจร่วมทัวร์ไปกับกรมศิลปากรในราคาย่อมเยา โดยรายได้หลังหักค่าใช้จ่ายนำเข้าสมทบกองทุนโบราณคดีเพื่อบูรณะโบราณสถานและพัฒนาพิพิธภัณฑสถานแห่งชาติทั่วประเทศ

กิจกรรม ศิลปากรสัญจร ครั้งที่ 2 “มรดกโลก 2 นครา อยุธยา-ศรีเทพ” กำหนดจัดขึ้นระหว่างวันที่ 9 - 10 มีนาคม 2567 เยือนแหล่งมรดกโลกทางวัฒนธรรม 2 แห่ง ได้แก่

    - เมืองโบราณพระนครศรีอยุธยา จังหวัดพระนครศรีอยุธยา
    - เมืองโบราณศรีเทพ จังหวัดเพชรบูรณ์


ห้องศิลปะทวารวดี

กิจกรรม ศิลปากรสัญจร ครั้งที่ 2 “มรดกโลก 2 นครา อยุธยา-ศรีเทพ” เริ่มต้นด้วยการสักการะพระพุทธสิหิงค์ และชมห้องจัดแสดงนิทรรศการศิลปะทวารวดีและศิลปะอยุธยา ณ พิพิธภัณฑสถานแห่งชาติ พระนคร

จากนั้นเดินทางไปยังจังหวัดพระนครศรีอยุธยา ชมนิทรรศการเครื่องทองอยุธยา ณ พิพิธภัณฑสถานแห่งชาติ เจ้าสามพระยา   

ชมวัดมหาธาตุ วัดราชบูรณะ และแต่งชุดไทยชมวัดไชยวัฒนารามยามเย็น พร้อมชมการแสดงโขนสุดวิจิตรครั้งประวัติศาสตร์ โขนประกอบแสงสี เรื่องรามเกียรติ์ ชุด สัจจะพาลี โดยศิลปินจากสำนักการสังคีต

รุ่งเช้าร่วมกิจกรรมตักบาตร ณ วัดสุวรรณดารารามราชวรวิหาร และออกเดินทางไปจังหวัดเพชรบูรณ์ ชมอุทยานประวัติศาสตร์ศรีเทพ มรดกโลกทางวัฒนธรรมแห่งใหม่ของไทย

โดยมีวิทยากรมากประสบการณ์ รวมทั้งนักโบราณคดีที่ได้ทำงานในแต่ละพื้นที่เป็นมัคคุเทศก์ร่วมให้ความรู้และความเป็นมาของแหล่งมรดกทางวัฒนธรรมของชาติได้อย่างถูกต้อง ครบถ้วน


วัดไชยวัฒนาราม ยามค่ำ (อยุธยา)


โขน โดยศิลปินจากสำนักการสังคีต


วัดสุวรรณดาราม อยุธยา


วัดราชบูรณะ

กิจกรรม ศิลปากรสัญจร ครั้งที่ 2 “มรดกโลก 2 นครา อยุธยา-ศรีเทพ” กำหนดจัดขึ้นระหว่างวันที่ 9 - 10 มีนาคม 2567 ในราคา 5,800 บาท (รวมค่ารถ ค่าอาหาร ค่าที่พัก ค่าเข้าชม ชุดตักบาตรพระสงฆ์ และค่าบริการชุดไทย) รับจำนวนจำกัด 80 คน

ผู้สนใจจองเข้าร่วมกิจกรรมศิลปากรสัญจร ครั้งที่ 2 “มรดกโลก 2 นครา อยุธยา-ศรีเทพ” และ
สอบถามเพิ่มเติมได้ที่ คุณสุภาภรณ์ ปัญญารัมย์ โทร. 0 2164 2501 - 2 ต่อ 6008 และ 6010 หรือ โทร. 09 2634 8583





Thank to : https://www.bangkokbiznews.com/lifestyle/travel/1112895
By วลัญช์ สุภากร | 12 ก.พ. 2567 เวลา 21:21 น.

[เรื่องเล่า : พระธาตุเจดีย์มอญทุ่งก้างย่าง]

.



เรื่องเล่า : พระธาตุเจดีย์มอญทุ่งก้างย่าง

ในวันอาทิตย์ที่ 7 เมษายน 2567 ที่จะถึงนี้ จะมีงานสำคัญอีกครั้งหนึ่งในชีวิตนั่นคือ การบรรจุพระธาตุและยกฉัตร “พระธาตุเจดีย์มอญทุ่งก้างย่าง” ต.ไทรโยค อ.ไทรโยค จ.กาญจนบุรี ที่รับเป็น “แกนนำ” ร่วมกับชาวบ้านในพื้นที่บูรณะซ่อมแซมเอาไว้ ซึ่งก่อนหน้านี้ทำมาแล้ว ทั้งสร้างเจดีย์และบูรณะเจดีย์จำนวน 2 องค์ด้วยกัน สำหรับพระธาตุเจดีย์มอญทุ่งก้างย่าง

“เปรียญสิบ” ชักชวนคนในพื้นที่ร่วมกัน “บูรณะเจดีย์เก่า” ซึ่งตามประวัติสร้างมาตั้งแต่ปี 2516 หากนับอายุก็ 50 ปีแล้ว เริ่มบูรณะปฐมฤกษ์มาตั้งแต่วันที่ 9 เมษายน 2566 ก่อนเทศกาลสงกรานต์ปีที่แล้ว ความโชคดีในการบูรณะครั้งนี้ก็คือมีทีมงาน “จิตอาสา” ในชุมชนและความตื่นตัวของคนมอญจากทั่วโลก เนื่องจากหมู่บ้านทุ่งก้างย่าง อดีตคือชุมชนมอญขนานใหญ่ที่มีเหตุต้องแยกย้ายถิ่นฐาน เนื่องจากรัฐบาลไทยยุคปี 2520 มองว่าเป็น “ภัยความมั่นคง”

ปัจจุบันลูกหลานคนมอญเหล่านี้ นอกจากกระจัดกระจายอยู่ในพื้นที่ใกล้เคียงแล้ว ยังกระจัดกระจายไปทั่วโลก กำลังคนและกำลังเงินในการระดมบูรณะเจดีย์จึงไม่ได้ยากเย็นมากนัก ซ้ำมีพระมหาเถระ อาทิ พระพรหมวัชรเมธี กรรมการมหาเถรสมาคม เจ้าคณะภาค 9 พระเทพเวที เจ้าคณะภาค 6 และอีกหลายรูป รวมทั้งประชาชนคนไทยทั่วไป ร่วมกันบริจาค จนแล้วเสร็จ ซึ่งมีกำหนดการบรรจุพระธาตุและยกฉัตรในวันอาทิตย์ที่ 7 เมษายน ตั้งแต่เวลา 15.00 น. เป็นต้นไป



“เปรียญสิบ” ได้รับความเมตตาจาก พระพรหมเสนาบดี กรรมการมหาเถรสมาคม เจ้าคณะภาค 7 รับเป็นประธานฝ่ายสงฆ์ และ “ปลัดเก่ง” คุณสุทธิพงษ์ จุลเจริญ ปลัดกระทรวงมหาดไทย เมตตารับเป็นประธานฝ่ายฆราวาสเดินทางไป “บรรจุพระธาตุ-ยกฉัตร” มีหลายคนตั้งคำถามและสงสัยว่า การเชิญพระเถระผู้ใหญ่และปลัดกระทรวงมหาดไทย หนักใจหรือไม่ มีการเตรียมการอะไรบ้าง เนื่องจาก “พระธาตุเจดีย์มอญทุ่งก้างย่าง” ตั้งอยู่ในป่า ไม่มีวัด ไม่มีชุมชน ขาดแคลนทุกประการ

“เปรียญสิบ” โดยส่วนตัวพอรู้จักกับ “พระพรหมเสนาบดี” อยู่บ้าง ท่านเป็นพระเถระผู้ใหญ่มีเมตตา และพระเดชพระคุณดำรงตำแหน่งเจ้าคณะภาค 7 ซึ่งปกครองดูแลภาคเหนือ เชียงใหม่ แม่ฮ่องสอน วัดหลายวัดล้วนทุรกันดาร มีภาพปรากฎท่านบุกป่าลุยเขา สุขภาพของท่านจึงแข็งแรง  โปรดกลุ่มชาติพันธุ์ต่างๆ อยู่ประจำ แปลว่า เรื่องขึ้นเขา-ลงห้วย-ลุยป่า ท่านสบาย ส่วนอีกเรื่อง “ปัจจัยใส่ซอง” อันนี้ “เปรียญสิบ” ก็ไม่หนักใจ เพราะท่านทำโครงการหมู่บ้านรักษาศีล 5 โครงการศีล 5 พระที่เข้าร่วมส่วนใหญ่มี “หัวใจแห่งพระโพธิสัตว์” เป็นผู้ให้มากกว่าผู้รับ ด้วยเหตุนี้จึงตัดสินใจกราบนิมนต์พระพรหมเสนาบดีเป็นประธานฝ่ายสงฆ์ในครั้งนี้

ส่วนวันงานจริง ท่านจะไปหรือไม่ไป นั่นอีกประการหนึ่ง..

“เปรียญสิบ” นอกจากนิมนต์ พระพรหมเสนาบดี แล้ว ยังกราบอาราธนานิมนต์คณะขับเคลื่อนศีล 5 ทั้งคณะ อาทิ  พระธรรมวชิรานุวัตร เจ้าคณะภาค 14 พระเทพเสนาบดี เจ้าคณะจังหวัดลพบุรี พระเทพปวรเมธี รองเจ้าคณะภาค 15 พระเทพปริยัติโสภณ เจ้าคณะจังหวัดกาญจนบุรีด้วย สาเหตุเนื่องจากท่านเหล่านี้ “เปรียญสิบ” คุ้นเคยกันเป็นส่วนตัวเนื่องจากการลงพื้นที่หมู่บ้านศีล 5 ด้วยกัน และมีหลายรูปยังไม่ได้นิมนต์เนื่องจากดูจาก “หุ่น” แล้ว เกรงใจ กลัวเป็นลม แต่หากท่านจะเมตตาก็ยินดียิ่ง..!!



“ปลัดเก่ง” คุณสุทธิพงษ์ จุลเจริญ ปลัดกระทรวงมหาดไทย มีความคุ้นเคยกันตั้งแต่ปี 2548 แล้ว เป็นคนเสมอต้นเสมอปลาย มีความศรัทธามั่นคงในพระรัตนตรัย และเป็น “ลูกชนบท” ติดดิน ไม่มีปัญหาเรื่องการขึ้นเขา เรื่องสถานที่ จึงเชิญให้ “ปลัดเก่ง” เป็นประธานฝ่ายฆราวาส ซึ่งท่านก็เมตตารับไปเป็นประธานบรรจุพระธาตุและยกฉัตรเจดีย์ให้..อย่างน้อย “ช้างเหยียบนา พญาเหยียบเมือง” พ่อเมืองกาญจนบุรี คงไม่ให้ “ลูกพี่” ตัวเอง นั่งรถเข้าไปยังพระธาตุเจดีย์ บนถนนด้วยความยากลำบาก..และหากปลัดเก่งท่านไปแบบนี้ ข่าวสารที่ออกไป “ชุมชนไทรโยค” ก็อาจได้แหล่งท่องเที่ยวเชิงประวัติศาสตร์เพิ่มขึ้นอีกแห่ง

อันนี้คือ..เล่าให้ฟังว่า เมื่อเราคิดดี ทำดี ผู้ใหญ่ท่านก็เมตตาช่วยเราด้วย หมายความถึงว่า “สังคมไทย” ยังมีที่ยืนให้สำหรับคน “ คิดดี ทำดี” และคนทำงานแบบ “จิตอาสา”

และมิได้ความว่าการบูรณะพระธาตุเจดีย์ที่ประสบความสำเร็จนี้ “เปรียญสิบ” คิดดีและทำดี เพียงคนเดียว  ความสำเร็จนี้เกิดขึ้นจากหลากหลายภาคส่วนโดยเฉพาะคนในชุมชนประเภทจิตอาสาคิดดี ทำดี ร่วมกัน “เอามื้อสามัคคี” สำคัญที่สุด!!

ผู้ที่มีจิตศรัทธาร่วมบุรณะพระธาตุเจดีย์มอญทุ่งก้างย่าง สอบถามรายละเอียด : 086-344-9902




ขอขอบคุณ :-
คอลัมน์ : ริ้วผ้าเหลือง
URl : https://thebuddh.com/?p=76818

[“เจ้าคุณต่อศักดิ์” สุดยอดพระนักพัฒนา ผู้จุดประกาย “สำนึกรักษ์บ้านเกิด”]

“เจ้าคุณต่อศักดิ์” สุดยอดพระนักพัฒนา ผู้จุดประกาย “สำนึกรักษ์บ้านเกิด”

“เจ้าคุณต่อศักดิ์” หรือ  พระราชมหาเจติยาภิบาล ผู้ช่วยเจ้าอาวาสวัดอรุณราชวราราม ประธานสมาคมวัดอรุณสหราชอาณาจักร เมืองนอริช  และรักษาการเจ้าอาวาสวัดโบสถ์หลวงปู่เทียน จ.ปทุมธานี ท่านส่งภาพ “โคกหนองนา”  มาให้ชมหลายรอบ ในฐานะ “ผู้เขียน” เป็นคนหนึ่งที่สนใจและติดตามเรื่องนี้มาอย่างต่อเนื่อง โดยเฉพาะช่วงที่ “ปลัดเก่ง” คุณสุทธิพงษ์ จุลเจริญ ปลัดกระทรวงมหาดไทย นั่งเป็นอธิบดีกรมการพัฒนาชุมชน ได้ปูพรม โคกหนองนา ทั่วประเทศมากกว่า 20,000 แปลง ซ้ำมีภาพปรากฏว่าใน “รั้วในวัง” มีการทำ โครงการโคกหนองนา

ด้วยวงการสงฆ์..ตื่นตัวมากมายทั้งจากปรากฎการณ์ภาพปรากฎดังที่กล่าวว่า บทบาทของ “ปลัดเก่ง” ไม่มีใคร “กล้าปฎิเสธ” ว่า คุณคือ “พระเอก” ตัวจริง ที่ทำให้โคก หนอง นา  “จุดกระแสติด” กลายเป็นทุกหมู่บ้าน ทุกตำบลต้องมี ประจวบเหมาะกับ มีงบประมาณมาอุดหนุนในการขุดสระน้ำ และเกิดการแพร่ระบาดของไวรัสโควิด -19 บางพื้นที่ขาดแคลนอาหาร คนตกงานต้องกลับบ้านเกิดเมืองนอนจำเป็นต้องทำงานเพื่อหารายได้เลี้ยงชีพ ซ้ำ “การปลูกผักผสมผสาน” แบบนี้หลายหมู่บ้านทำอยู่แล้ว

“เจ้าคุณต่อศักดิ์” น่าจะเป็นพระภิกษุรูปแรก ๆ ที่นำรูปแบบ “โคกหนองนา” ไปเผยแพร่แนวคิดและทำที่วัดที่ท่านดูแลที่ “ประเทศอังกฤษ” ทำเสร็จแล้วนำผักนั้นไปดูแลแจกจ่ายให้กับ..ประชาชนคนไทยในประเทศอังกฤษ มีการตั้ง “ตู้แบ่งปัน” ประเภทใครมีอะไรเหลือเพื่อเผื่อแผ่ต่อให้ผู้อื่นก็นำมาใส่ตู้นี้ได้

“เจ้าคุณต่อศักดิ์” หลังจากนำแนวคิด “โคกหนองนา” ไปเผยแพร่ให้กับคนไทยในประเทศอังกฤษแล้ว มีคนไทยหลายครอบครัวนอกจากปลูกผักกินเองในครอบครัว บางคนมีที่ดิน มีญาติอยู่ในประเทศไทย ชวนสามีหรือภรรยาคนอังกฤษกลับมาทำแปลง “โคกหนองนา” ที่บ้านเกิดเมืองนอนในประเทศไทยด้วย



“ผู้เขียน” เคยลงไปดูแปลงโคกหนองนา  ตามคำแนะนำของเจ้าคุณต่อศักดิ์ ที่จังหวัดชัยภูมิบ้านเกิดของท่าน มีชื่อเต็มๆ ว่า “โครงการพระราชทานโคกหนองนาแห่งศรัทธาประเทศอังกฤษ”  ณ อำเภอภูเขียว จังหวัดชัยภูมิ  เป็นแปลงโคกหนองนา ของหญิงไทยที่แต่งงานกันคนอังกฤษ ทำไว้เพื่อเป็นสถานที่พักผ่อนและในขณะเดียวกันให้คนในชุมชนมีผักปลอดสารพิษได้รับประทาน ที่เหลือก็ให้ “ญาติ” นำไปจำหน่ายตลาดใกล้เคียง

“เจ้าคุณต่อศักดิ์” เล่าว่า หลังจากนำรูปแบบโคกหนองนา ไปทำที่ประเทศอังกฤษ โยมเขาสนใจก็กลับมาทำที่บ้าน ใช้ทุนของเขาทั้งหมด แต่ขอให้เจ้าคุณต่อศักดิ์ ออกแบบและช่วยดูแล

“ในตอนแรกนั้นก็ศึกษาจากแนวคิดโคกหนองนาพระราชทาน ประกอบกับภูมิปัญญาเดิมที่ท่านด้วยเรียนรู้จากการเป็นลูกชาวนา รวมทั้งการพูดคุยและเปลี่ยนกับปราชญ์ชาวบ้าน ท่านจึงให้แนวคิด และร่วมลงมือทำไปด้วยสมอง และสองมือ โดยไม่รู้ว่าจะถูกหรือผิด จะสำเร็จหรือล้มเหลว แต่สิ่งที่มั่นใจได้แน่ชัดก็คือท่านมีหัวใจ และความศรัทธาอย่างเต็มเปี่ยมที่มุ่งมั่นจะทำโครงการโคกหนองนา..”

“ปณิธาน มหาบุรุษไม่เปลี่ยนแปลง” ขอยืมศัพท์ ของ “อดีตเจ้าคุณเทอด” ในหนังสือ “ทศชาติ” วัดสระเกศ ฯ มาใช้ เพื่อสื่อความไปถึงความตั้งใจของ “เจ้าคุณต่อศักดิ์” พระราชมหาเจติยาภิบาล ว่า แนวคิดการทำ โคก หนอง นา ของท่าน ปัจจุบันแม้จะมองดูว่า “แผ่ว” แต่ความมุ่งมั่นของท่านยังเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนแปลงหรือมาสั่นคลอนความ “ตั้งใจ” ของท่านได้

หลังจากชวนผู้ว่าชัยภูมิไปดู โครงการพระราชทานโคกหนองนาแห่งศรัทธาประเทศอังกฤษ อำเภอภูเขียว จังหวัดชัยภูมิ  ที่ตั้งอยู่ใกล้ “พระธาตุชัยภูมิ” อนุสรณ์แห่งความดี “สำนึกรักษ์บ้านเกิด” ของเจ้าคุณต่อศักดิ์ ที่ท่านมุ่งมั่นสร้างไว้หมดงบประมาณไปเกือบ 500 ล้าน กลายเป็นแหล่งท่องเที่ยวประจำจังหวัดชัยภูมิไปแล้ว



ล่าสุดไม่กี่วันที่ผ่านมา “เจ้าคุณต่อศักดิ์” ชวนผู้ว่าราชการจังหวัดชัยภูมิ  “นายอนันต์  นาคนิยม” โดยมีรองผู้ว่าฯ  พัฒนาการจังหวัด โยธาธิการจังหวัด ผู้นำท้องถิ่น ไปร่วมกันดูพื้นที่ ปรับปรุงภูมิทัศน์ เพื่อออกแบบทำแปลง “โคกหนองนา” ณ วัดพระธาตุชัยภูมิ เพื่อพัฒนา ให้เป็นแหล่งท่องเที่ยว และศูนย์เรียนรู้ “โคกหนองนา” แก่ชุมชน และผู้สนใจทั่วไป

“เจ้าคุณต่อศักดิ์” ไม่ใช่พระจบประโยค 9 ไม่ได้เป็น “ดร.” แต่ท่านเป็น “พระนักพัฒนา”อยู่ที่ไหน พัฒนาที่นั่น สมัยจำพรรษาวัดอรุณท่านสร้างพระ “สมเด็จ 9 แผ่นดิน” นำเงินพัฒนาวัด นำเงิน ชวนญาติโยมไปพัฒนาบ้านเกิดของท่านโดยมี “พระธาตุชัยภูมิ” เป็นหลักฐานความตั้งใจของท่าน มาอยู่ “วัดโบสถ์”  หลวงปู่เทียน จ.ปทุมธานี จาก “วัดแทบรกร้าง รกรุงรัง แออัด “ ปัจจุบันทำเป็น “วัดท่องเที่ยว” ชูพระพุทธรูปของเก่าที่มีอยู่ คือ “พระพุทธจักรพรรดิ์” อายุกว่า 400 ปี มีคนมากราบไว้กันมากมายจนต้องขยายพื้นที่ลานจอดรถ จากจอดได้ประมาณ 100 คัน

ปัจจุบันจำนวนนักท่องเที่ยวจอดได้มากกว่า 1,000 คันทั้งภายในวัดและนอกวัด ย้ายโรงเรียนขนาดเล็ก สร้างให้ใหม่ สร้างงานสร้างรายได้ให้ชุมชนวัดก็มีรายได้เดือนละไม่ต่ำกว่า 2-3 ล้านบาท เงินที่ได้มาพัฒนาวัด พัฒนาโรงเรียน พัฒนาชุมชน มีแนวคิดอยากจะชูวัดโบสถ์ให้เป็น “ศูนย์กลางมอญ” จังหวัดปทุมธานีอีก ซ้ำอนาคตจะมีการสร้างองค์ “พระพุทธจักรพรรดิ์” จำลองด้วยงบประมาณสูงถึง 150 ล้านบาท อันนี้คือ “เจ้าคุณต่อศักดิ์”

พระภิกษุแบบ “เจ้าคุณต่อศักดิ์” นอกจากเป็น “พระนักพัฒนา สำนักรักษ์บ้านเกิด” แล้ว เป็นพระมี “ความกตัญญูกตเวที” รู้คุณคน ไม่ได้สร้างภาพว่ารัก พระอุปัชฌาย์ ครูบาอาจารย์ตอนที่ท่านยังมีชีวิตและมีอำนาจบารมีอยู่เท่านั้น ถือว่าเป็นแบบอย่างที่ดีให้กับพระสงฆ์ในสังคมไทย ยึดมั่นใจสถาบันหลักของชาติ เป็นพระที่ไม่หยุดอยู่กับที่ คิด สืบสาน รักษา ต่อยอด อยู่ตลอดเวลา..




ขอบคุณ : https://thebuddh.com/?p=77267

[พระเณรผู้จบ ป.ธ.9 : ผู้ทรงภูมิรู้สุดยอดของคณะสงฆ์ไทย แต่ “ถูกปล่อยทิ้ง” แบบไร้ค่า.??]

.



พระเณรผู้จบ ป.ธ.9 : ผู้ทรงภูมิรู้สุดยอดของคณะสงฆ์ไทย แต่ “ถูกปล่อยทิ้ง” แบบไร้ค่า.??

วันที่ 10 ก.พ. 67  มีผู้ใช้เฟชบุ๊คท่านหนึ่ง นามว่า Apinyawat Phosan ได้วิพากษ์วิจารณ์ระบบการสร้างคนเพื่อสืบทอดศาสนาทายาทของคณะสงฆ์ไทย โดยที่ไม่มีการวางแผน ซึ่งมีหลายประเด็นน่าคิดเป็นอย่างมาก เว๊บไซต์ “Thebuddh” ขอนำมาเผยแพร่ต่อ มีรายละเอียดดังนี้

เมื่อคณะสงฆ์ไทยฝึกฝนความรู้ให้แก่พระภิกษุและสามเณรให้มีภูมิรู้แบบจารีตนิยมพุทธ โดยเรียนนักธรรมเพื่อเป็นฐานสอบเปรียญธรรมหรือประโยคบาลีตั้งแต่ชั้นต่ำไปถึงชั้นสูงสุด การเรียนประโยคบาลีได้สูงสุดถึง ปธ.9 จึงถือว่า ผู้สอบได้เป็นผู้มีภูมิรู้สูงสุดและสุดยอดตามทัศนะของคณะสงฆ์ไทย

แม้ว่าจะมีความรู้แค่จำด้านภาษาบาลีใน 3 เรื่องสำคัญเท่านั้น คือ
    1) แปลบาลีเป็นไทย
    2) กลับไทยเป็นบาลี และ
    3) แต่งฉันทลักษณ์บาลีจากภาษาไทยที่กำหนดให้
มิได้มีความรู้ในวิชาการสาขาอื่นๆ และมีวิธีวิทยาอื่นๆ นอกจากวิธีจำได้ก็ตามเถอะ แต่ก็นับว่าเป็นผู้ทรงภูมิรู้ด้านภาษาบาลี ซึ่งเป็นภาษาพุทธพจน์และภาษาที่พระสงฆ์ใช้สวดสาธยายในการทำพิธีกรรมทางพระพุทธศาสนา

แต่…เป็นผู้ทรงภูมิรู้สูงสุดและสุดยอดในทัศนะของผู้บริหารการปกครองคณะสงฆ์แล้วอย่างไรละครับ.? ระบบทางโลกและศาสนาอื่นให้การศึกษาหรืออบรมบ่มเพาะความรู้ให้แก่คนของเขา ก็เพื่อให้ทำการบางอย่างตามที่มุ่งหมายทั้งนั้น ดังนี้

    1) ทหารและตำรวจ มีโรงเรียนฝึกฝนทหารและตำรวจของพวกเขา ที่เรียกว่า โรงเรียนเตรียม โรงเรียนนายร้อย จปร. โรงเรียนนายเรือ โรงเรียนนายร้อยตำรวจ ก็เพื่อฝึกฝนคนของพวกเขาอย่างสูงเพื่อให้จบออกมาเป็นนายทหารและนายตำรวจ มีงานให้ทำหรือรองรับให้ทำเมื่อจบออกมา แต่จะไต่เต้ามียศสูงถึงที่สุดหรือไม่ ก็ขึ้นอยู่กับการทำงานและผลงานของแต่ละท่านเป็นสำคัญ นอกจากว่าเป็นคนของ

    2) ศาสนาคริสต์มีโรงเรียนสำหรับเป็น “แหล่งเพาะกล้า” ของความเป็นพระหรือบาทหลวง ซึ่งต้องศึกษาคัมภีร์ไบเบิลและศาสตร์แห่งการตีความทางเทววิทยา รวมทั้งวิชาการอื่นๆ ประกอบ เพื่อให้เป็นพระหรือบาทหลวงผู้มีความสามารถทางการศึกษา มีภูมิรู้ทางศาสนาอย่างดี และมีภูมิรู้ในศาสตร์อื่นๆ ประกอบ เมื่อจบออกมา ก็ถูกส่งไปช่วยงานทางศาสนาและประกาศศาสนา พระหรือบาทหลวงที่สามารถในการบริหารและจัดการ ก็ถูกส่งออกไปเป็นเจ้าอาวาสประจำคริสตจักรต่างๆ โดยเฉพาะในเมืองไทย จะมี “มหาวิทยาลัยแสงธรรม” ซึ่งเป็นแหล่งเพาะกล้าแห่งความเป็นพระหรือบาทหลวงผู้ทรงภูมิรู้ขั้นต่ำระดับปริญญาตรีขึ้นไป ก่อนจะถูกส่งออกไปประจำคริสตจักรต่างๆ ในประเทศไทย



ย้อนกลับมาดูที่คณะสงฆ์ไทย ฝึกฝนพระภิกษุและสามเณรอย่างชาววัด ฝึกฝนกันเองแบบพี่สอนน้อง ใช้วิธีการแบบเก่าโบราณ สำนักเรียนวัดต่างๆ จัดสอนกันเอง แต่มีแม่กองบาลีสนามหลวงเป็นผู้อำนวยการออกข้อสอบและจัดสอบตามจังหวัดต่างๆ จากนั้นจึงตั้งกรรมการตรวจและมีประกาศผลสอบ ในลักษณะว่า สอบได้สอบต่อ สอบตก ก็สอบซ้ำชั้นในปีต่อไป จนกว่าจะสอบได้ จนถึงชั้นสูงสุด ปธ.9 แต่เมื่อจบถึง ปธ.9 แล้ว ก็ปล่อยให้เป็นไปตามยถากรรมของผู้จบ ปธ.9 แต่ละรูป งานไม่มีให้ทำหรือไม่มีงานที่คิดไว้รองรับตามแผน เหมือนอย่างระบบทหาร ตำรวจ และศาสนาคริสต์

ทำไมจึงเป็นแบบนี้.? ก็เมื่อยกย่องผู้จบ ปธ.9 อย่างสูงว่า เป็นผู้จบสูงสุดและสุดยอดในทัศนะของผู้ปกครองคณะสงฆ์ไทย มีผู้บริหารสูงสุด คือ มส. หรือ มหาเถรสมาคม ซึ่งมีอำนาจสูงสุดในการบริหารกิจการคณะสงฆ์ไทย สามารถสร้างระเบียบปฏิบัติได้ และกำหนดนโยบายได้ มีคน คือ ผู้จบ ปธ.9 อยู่มากในประเทศไทย

ทำไมไม่คิดแผนกำหนดนโยบายใช้คนเหล่านี้ ให้เป็นประโยชน์ต่อกิจการพระศาสนาเล่า.?

เหมือนอย่างทหารและตำรวจที่ใช้ผู้ที่จบจากโรงเรียนที่ผ่านการฝึกฝนมาดีตามระบบแล้ว (จบแล้ว) ไว้ในตำแหน่งงานเพื่อให้ทำงาน และเหมือนอย่างศาสนาคริสต์ที่ใช้ผู้ที่จบจาก “แปลงเพาะกล้า” แล้วให้ทำงานเป็นพระหรือบาทหลวงเพื่อกิจการทางศาสนาของพวกเขา เงินที่เป็นทุนหาได้ไม่ยากเลย ขอให้ทำจริงเถอะ เงินหาได้แน่ ๆ ทีทุนก่อสร้างในวัดก็ยังหาได้ไม่ยากนี่ครับ

ผู้ทรงภูมิรู้บาลีถึง ปธ.9 มีคุณค่าในการนำมาใช้ประโยชน์ ให้ใช้ประโยชน์พวกท่านเถิด อย่าปล่อยพวกท่านให้ดูไร้ค่าหรือไร้ความหมายในภูมิความรู้ที่จบมาเลย แม้จะเป็นความรู้แบบจำและจารีตนิยมก็เถอะ ผู้เขียนเสียดายภูมิรู้ในทางภาษาบาลีของพวกท่านครับ หากว่าถูกปล่อยทิ้งให้ดูไร้ค่าและไร้ความหมายหลังจบ ปธ.9 มาแล้ว

ในขณะที่ พระมหาวัฒนา ปญฺญาทีโป ปธ.9 อาจารย์ประจำ มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย วิทยาเขตบาฬีศึกษาพุทธโฆส จ.นครปฐม เมื่อไม่นานมานี้ ได้ โพสต์เฟชบุ๊คส่วนตัว  Wat Pan Ken  ว่า  จำนวน ประโยค 9 ทั่วประเทศ พระภิกษุมี 1,741 รูป สามเณร 266 รูป



นับว่าเยอะพอสมควร มหาเถรสมาคมควร มีแนวนโยบายให้ท่านเหล่านี้ทำงานเพื่อพระศาสนา ด้านเผยแผ่ หรือด้านใดด้านหนึ่ง เพราะงบประมาณที่ได้รับ นิตยภัตเดือนละ 8.2 ล้าน ตกปีละ 98 ล้านเชียว  http://maha9.mahapali.com/index.php

หรือแท้จริงแล้ว..การศึกษาสูงสุดของคณะสงฆ์ คือ ปธ. 9 ซึ่งใช้หลักสูตรการศึกษามาตั้งแต่ยุคสมัยรัฐกาลที่ 5  ไม่เหมาะกับสภาพสังคม  เศรษฐกิจ การเมือง การศึกษา และสภาพแวดล้อมที่เปลี่ยนไป ทำให้จำพวกพระเณรจบประโยค 9 จำนวนมาก ไม่เหมาะกับการขับเคลื่อนกิจการงานคณะสงฆ์ทั้ง 6 ด้านและรวมทั้งแนวคิด การทำงาน ไม่ทันต่อสังคมไทยและสังคมโลกที่เปลี่ยนไปอย่างรวดเร็ว ในขณะที่เวลาเกิดปัญหาข้อถกเถียงองค์ความรู้ในพระพุทธศาสนา บรรดาคนจบประโยค ป.ธ. 9 ไม่สามารถออกมาอธิบายหรือจี้แจงข้อกังขาเหล่านั้นได้เช่นกัน

เมื่อมองเข้าไปยัง “มหาเถรสมาคม” ปัจจุบันการดำรงตำแหน่งเป็น “กรรมการมหาเถรสมาคม” ไม่จำเป็นต้องจบ ปธ. 9 หรือจบเปรียญสูงแล้ว ระบบที่พระผู้ใหญ่วางกฎเกณฑ์ระบบไว้ “พังทลาย” ไปแล้ว และทั้งการได้มาซึ่ง ตำแหน่งทาง “ปกครอง” หรือ “สมณศักดิ์” ยุคนี้ เปลี่ยนแปลงจากยุคกรรมการมหาเถรสมาคมอันมี “สมเด็จฟื้น” สมเด็จพระพุทธโฆษาจารย์ อดีตเจ้าอาวาสวัดสามพระยา ซึ่งท่านมักพิจารณาจากผู้จบประโยค 9 หรือผู้จบเปรียญธรรมสูง ๆ ก่อน..

หรือดังมีคำกล่าวกันว่า ยุคนี้คนถือย่าม ตุ๊ด แต๋ว..เดินตามหลังพระผู้ใหญ่ก็ได้ดีได้ เรียนไปทำไมบาลี..จบไปก็ตกงาน.!!

 


ขอขอบคุณ :-
URL : https://thebuddh.com/?p=77283
ภาพ : เพจวัดโมลีโลกยาราม,วัดสามพระยา

[บุญใหญ่อีสาน นมัสการองค์พระธาตุพนม บูชาพระอุรังคธาตุ 17-25 ก.พ.นี้]

.



บุญใหญ่อีสาน นมัสการองค์พระธาตุพนม บูชาพระอุรังคธาตุ 17-25 ก.พ.นี้

จ.นครพนม ชวนท่องเที่ยงร่วมงานบุญใหญ่อีสาน สืบสานประเพณีนมัสการองค์พระธาตุพนม สิ่งศักดิ์สิทธิ์คู่บ้านคู่เมือง อายุเก่าแก่กว่า 2,500 ปี เปิดตำนานความเชื่อไทย-ลาว บูชาพระอุรังคธาตุ จัด 9 วัน 9 คืน กระตุ้นเศรษฐกิจ ท่องเที่ยว แต่ละปีเงินสะพัดปีละเกือบ 100 ล้าน

นายจักรพงษ์ ปทุมไกยะ นายอำเภอธาตุพนม จ.นครพนม เปิดเผยว่า ปีนี้ทางจังหวัดนครพนม ร่วมกับ อ.ธาตุพนม วัดพระธาตุพนมวรมหาวิหาร รวมถึงพี่น้องประชาชนในพื้นที่ ได้เตรียมพร้อมจัดงานบุญประเพณีที่ยิ่งใหญ่ของภาคอีสาน คือ งานนมัสการองค์พระธาตุพนม สิ่งศักดิ์สิทธิ์คู่บ้านคู่เมือง ถือเป็นงานบุญประเพณีที่สืบทอดมาแต่พุทธกาล

ปีนี้กำหนดจัดขึ้นระหว่างวันที่ 17-25 กุมภาพันธ์ 2567 หรือในช่วงวันขึ้น 8 ค่ำ เดือน 3 ถึงวันแรม 8 ค่ำ เดือน 3 รวม 9 วัน 9 คืน ถือเป็นประเพณีโบราณที่ชาวอีสาน ตลอดจนชาวพุทธทั้งไทยและชาวลาวได้ให้ความสำคัญ เพราะเป็นบุญประเพณีที่สืบทอดมาแต่โบราณ จัดขึ้นเพื่อถวายเป็นพุทธบูชาแด่องค์พระธาตุพนม รวมถึงองค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า เนื่องจากภายในองค์พระธาตุพนม ได้บรรจุพระอุรังคธาตุไว้ภายใน มีอายุเก่าแก่กว่า 2,500 ปี โดยมีการยืนยันค้นพบพระอุรังคธาตุที่บรรจุไว้ภายใน หลังจากเหตุการณ์พระธาตุพนมล้ม เมื่อวันที่ 11 สิงหาคม 2518



สำหรับพิธีศักดิ์สิทธิ์สำคัญ จะเริ่มแต่วันแรกภาคเช้า ปีนี้ตรงกับวันที่ 17 กุมภาพันธ์ 2567 พุทธศาสนิกชนทั้งชาวไทยชาวลาวนับแสนคน จะร่วมกัน ประกอบพิธีอัญเชิญพระอุปคุต จากริมแม่น้ำโขงไปประดิษฐาน ณ พระวิหารหอพระแก้ว ภายในวัดพระธาตุพนมวรมหาวิหาร รวมถึงแห่เครื่องสักการบูชาของชนเผ่าต่างๆ ทั้ง 8 เผ่า ที่อาศัยอยู่ใน จ.นครพนม รวมถึงชาวไทยเชื้อสายเวียดนาม มาร่วมขบวนแห่พิธีอัญเชิญ รวมทั้งขบวนศิลปวัฒนธรรมประเพณีท้องถิ่นอีสานที่มีความศรัทธาร่วมพิธี

ถือเป็นพิธีศักดิ์สิทธิ์ที่สืบทอดกันมาแต่โบราณ จัดขึ้นก่อนเปิดงานนมัสการองค์พระธาตุพนม เพื่อขอให้องค์พระอุปคุต พระผู้มีอิทธิฤทธิ์ตามตำนานความเชื่อ มาช่วยคุ้มครองปกปักรักษา ปกป้องภยันตรายต่างๆ ไม่ให้เกิดขึ้น จนกว่างานจะสำเร็จเรียบร้อยเป็นไปด้วยดี ตลอด 9 วัน 9 คืน เนื่องจากในตำนานพุทธกาล เชื่อกันว่าพระอุปคุตเป็นผู้มีอิทธิฤทธิ์ บำเพ็ญเพียรอยู่ใต้มหาสมุทร เมื่อมีงานประเพณีสำคัญ จะมีการอัญเชิญมาปกปักรักษา คุ้มภัย โดยจำลองนำพระอุปคุตขึ้นมาจากแม่น้ำโขง เพื่อมาปกปักรักษา คุ้มครองประชาชน นักท่องเที่ยวที่ศรัทธา ตลอดการจัดงาน"

นายอำเภอธาตุพนม กล่าวอีกว่า ส่วนกิจกรรมสำคัญ ตลอดงานจะมีการทำบุญสวดมนต์เจริญภาวนา ถวายเป็นพุทธบูชา การส่งเสริมกิจกรรมทางพระพุทธศาสนา การเวียนเทียนบูชาพระธาตุพนมให้ประชาชน นักท่องเที่ยว ทั้งชาวไทยชาวลาว ไปจนถึงลูกหลานเยาวชน ได้ร่วมทำบุญ ส่งเสริมพระพุทธศาสนา ทำให้ทุกปีส่งผลดีต่อภาคเศรษฐกิจการค้าการท่องเที่ยวในพื้นที่ ทั้งโรงแรมที่พัก ร้านค้า ร้านอาหาร รวมถึงสินค้าต่างๆ ขายดี ทุกอาชีพกลายเป็นธุรกิจสร้างรายได้ มีเงินหมุนเวียนสะพัดในพื้นที่ปีละเกือบ 100 ล้านบาท ถือเป็นงานบุญประเพณีที่ยิ่งใหญ่ กระตุ้นเศรษฐกิจการท่องเที่ยวเป็นอย่างดี  ยิ่งในช่วงวันสุดท้ายของงานทุกปี จะมีประชาชน นักท่องเที่ยวพุทธศาสนิกชนทั้งชาวไทย ชาวลาว ที่มีจิตศรัทธามาเที่ยวทำบุญร่วมแสนคน



ด้าน อาจารย์หมง อภัยโส อายุ 65 ปี ประธานชมรมศิษย์วัดพระธาตุพนม เปิดเผยว่า สำหรับองค์พระธาตุพนม ถือเป็นพระธาตุศักดิ์สิทธิ์คู่บ้านคู่เมืองมายาวนาน อายุเก่าแก่ราวกว่า 2,500  ปี ภายในได้บรรจุพระอุรังคธาตุ หรือกระดูกส่วนหน้าอกขององค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้าไว้ และเป็นพระธาตุประจำวันเกิดของผู้ที่เกิดวันอาทิตย์ และคนที่เกิดปีวอก ส่วนงานนมัสการองค์พระธาตุพนม สืบทอดกันมายาวนาน ตั้งแต่ปี 2519 ยาวนานเกือบ 50 ปี

"บรรดาชาวพุทธในภาคตะวันออกเฉียงเหนือของประเทศไทยและในประเทศลาว เชื่อถือสืบๆ กันมาว่า ถ้าใครมีโอกาสเดินทางไปไหว้พระธาตุพนมอันศักดิ์สิทธิ์ ถวายเครื่องสักการบูชาหน้าองค์พระธาตุพนม จิตใจจะสงบเยือกเย็นอย่างน่าอัศจรรย์ยิ่ง ถ้ายังไม่บรรลุนิพพานในชาตินี้ เมื่อตายแล้ววิญญาณก็จะได้ไปสู่สวรรค์ ชาวพุทธในถิ่นนี้ถือกันว่าองค์พระธาตุพนมไม่เพียงแต่จะเป็นเจดีย์ที่บรรจุพระอุรังคธาตุ หรือกระดูกส่วนหน้าอกของพระพุทธเจ้าเท่านั้น แต่ยังเป็นสถานที่ซึ่งครั้งหนึ่งพระพุทธเจ้าเมื่อยังทรงพระชนม์อยู่ ได้ทรงเสด็จมาประทับแรมอยู่หนึ่งราตรีอีกด้วย ทำให้ทุกปีในวันงานจะมีประชาชนจากทั่วทุกสารทิศของไทยและชาวลาว ต่างเดินทางกันมาร่วมพิธีกรรมมากมายกว่าแสนคน พร้อมมีการจัดมหรสพสมโภชคึกคักสนุกสนาน จัดเป็นงานบุญที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในภาคอีสาน"




Thank to : https://www.thairath.co.th/news/local/northeast/2762366
11 ก.พ. 2567 15:36 น. | ข่าว > ทั่วไทย > อีสาน > ไทยรัฐออนไลน์

[ยกช่อฟ้า "นกหัสดีลิงค์" บนหลังคาโบสถ์ไม้ตะเคียนหนึ่งเดียวในไทย]

.



ยกช่อฟ้า "นกหัสดีลิงค์" บนหลังคาโบสถ์ไม้ตะเคียนหนึ่งเดียวในไทย

ยกช่อฟ้า "นกหัสดีลิงค์" บนหลังคาโบสถ์ไม้ตะเคียนหนึ่งเดียวในไทย ชาวบ้านรุมส่องเลขเด็ดหางประทัด มั่นใจปังแน่นอน งวด 16 กุมภาพันธ์ 2567

เมื่อเวลา 10.00 น. วันที่ 11 กุมภาพันธ์ 2567 นายสิรภพ นิยมเดช นายอำเภอบ้านไร่ จ.อุทัยธานี เป็นประธานงาน ยกช่อฟ้านกหัสดีลิงค์ บนหลังคาอุโบสถรากไม้ตะเคียนหนึ่งเดียวในประเทศไทย วัดเขาถ้ำประทุน หมู่ 12 ตำบลทัพหลวง อำเภอบ้านไร่จังหวัดอุทัยธานี

สร้างด้วยรากไม้ตะเคียนทองทั้งหลัง มูลค่ากว่า 500 ล้านบาท โดยช่อฟ้าใช้ไม้ตะเคียนแกาะสลักเป็นรูปนกหัสดีลิงค์ ทั้งหมด 6 ตัวซึ่งต้องใช้รถเครน 2 ตัวยกขึ้นไปยังหลังคาโบสถ์ โดยพระสงฆ์จำนวน 9 รูป เจริญพุทธมงคลพระคาถา





หลังจากนั้นได้มีการจุดประทัดเสี่ยงทายจำนวน 2 พันนัด ได้เลข 3 ตัว 817 และ 53 ส่วนอีกประทัดอีกอันหนึ่งได้ถูกไฟไหม้เห็นแต่เลข 8 ตัวเดียว หลังจากนั้นได้มีชาวบ้านจำนมากที่มาร่วมงานหลายจังหวัดได้นำมือถือมาถ่ายเลขหางประทัด ทั้ง 2 หางไปเพื่อเสี่ยงทายในวันที่ใกล้หวยออก

โดยภายในงานยกช่อฟ้าอุโบสถ วัดเขาถ้ำประทุน ได้มีประชาชนมาร่วมงานเป็นจำนวนมาก ซึ่งเดินทางมาจากจังหวัดสุพรรณบุรี ชัยนาท นครสวรรค์ สิงห์บุรี ลพบุรีและประชาชนในจังหวัดอุทัยธานี ซึ่งชาวบ้านส่วนใหญ่ทีมาร่วมงานต่างพูดว่าการยกช่อฟ้าที่วัดเขาถ้ำประทุนนั้นแปลกกว่าที่อื่นที่เป็นปูน แต่ที่วัดเขาถ้ำประทุนนั้นเป็นไม้ตะเคียนนำมาแกะสลักเป็นรูปนกหัสดีลิงค์ที่มีหนึ่งเดียวในประเทศไทย

“นกหัสดีลิงค์” เป็นชื่อของนกขนาดใหญ่ชนิดหนึ่งในเทวนิยาย อาศัยอยู่ในป่าหิมพานต์ มีลักษณะผสมของสัตว์ 4 ชนิด ลำตัวเป็นนกใบหน้าเป็นสิงห์ จะงอยปากเป็นงวงช้าง เขี้ยวหน้าเป็นงามี หางเป็นหงส์ มีพละกำลังดั่งช้างเอราวัณ 3-5 เชือกรวมกัน





คนล้านนานั้นรู้จักสัตว์ในจินตนาการชนิดนี้มาตั้งแต่ยุค 1,400 ปีก่อน ชื่อของนกหัสดีลิงค์ปรากฏในตำนานการสร้างนครหริภุญไชย ว่าเหล่าฤๅษีทั้งสาม อันได้แก่ วาสุเทพฤๅษี สุกทันตฤๅษี และอนุสิสฤๅษี ที่ช่วยกันวางรากฐานเมืองลำพูนได้เรียก “นกหัสดีลิงค์” ออกมาจากป่าหิมพานต์ให้ทำหน้าที่บินไปคาบ “หอยสังข์” (สัญลักษณ์หนึ่งในสี่สวัสดิมงคลของพระนารายณ์หรือวิษณุเทพของฮินดูประกอบด้วยดอกบัว สังข์ จักร คทา แทนดินน้ำลมและไฟ) มาจากห้วงมหาสมุทรเพื่อนำมาใช้เป็นต้นแบบในการสร้างเมืองลำพูน

เหล่าฤๅษีใช้ไม้เท้าขีดเส้นเขตแดนเมืองตามขอบรูปร่างของหอยสังข์นั้นกลายเป็นแผ่นดินที่พูนนูนขึ้นตอนกลางคล้ายกระดองเต่าและมีน้ำล้อมรอบอันเป็นที่มาของผังเมืองโบราณยุคทวารวดีที่มีอายุมากกว่าพันปี เชื่อกันว่าเป็นผังเมืองที่จะทำให้ผู้อาศัยมีความสมบูรณ์พูนสุข





Thank to : https://www.amarintv.com/news/detail/206107?utm_source=aside_nocard&utm_medium=position_latest_news
11 ก.พ. 67

[เทคนิคการงีบพักสายตา ควรทำตอนไหน กี่นาที ถึงจะดีต่อสุขภาพ]

.



เทคนิคการงีบพักสายตา ควรทำตอนไหน กี่นาที ถึงจะดีต่อสุขภาพ

การงีบ หรือ นอนพักสายตา เป็นอีกหนึ่งเทคนิค และพฤติกรรมประจำวัน ที่ทำให้มนุษย์เราสามารถชาร์จตัวเองให้กลับมาสดชื่นระหว่างวันได้อีกครั้ง แต่ถึงอย่างไรก็ตามการงีบ และพักสายตา นั้นควรจะต้องทำในเวลาที่เหมาะสมถึงจะดีต่อสุขภาพ

การนอนงีบ และพักสายตา คือ การหยุดกระทำต่างๆ โดยให้ดวงตาที่อ่อนล้ามานั้นได้พักผ่อนอย่างเต็มที่ซึ่งส่วนใหญ่จะเป็น ‘การนอนหลับ’ ระหว่างวันในช่วงระยะเวลาสั้นๆ เพื่อที่จะได้ชดเชยเวลาที่นอนไม่เพียงพอในช่วงคืนที่ผ่านมา หรือความอ่อนล้าทางสายตาให้กลับมามีชีวิตชีวาให้มากขึ้น

การงีบ และการพักสายตานั้น จะมีช่วงระยะเวลาของการนอนหลับที่มีผลต่อสุขภาพ ซึ่งจะส่งผลกระทบต่อสมอง และร่างกาย หากสามารถพักผ่อนได้อยากถูกต้อง จะทำให้รู้สึกตื่นตัวได้อย่างรวดเร็ว ช่วยลดความตึงเครียด ทำให้จิตใจสดชื่นแจ่มใส และระบบร่างกายจะมีประสิทธิภาพมากขึ้น แต่หากกระทำผิดเวลา ก็อาจจะส่งผลให้ร่างกายอ่อยเพลียได้เช่นกัน

@@@@@@@

ข้อดีของการงีบ

    • การงีบ สามารถทำให้เกิดการตื่นตัวของสมอง และร่างกายในการทำงานมากขึ้น
    • ช่วยรักษาอาการเพลีย และโรยราต่าง ถือเป็นการชดเชยเวลานอนที่หายไปได้ดี
    • เพิ่มประสิทธิภาพทำให้สมอง มีการจำได้รวดเร็วเพิ่มขึ้น
    • ลดความเครียดหรือความหงุดหงิด  เพราะการหลับจะช่วยลดฮอร์โมนที่ก่อให้เกิดความเครียดได้
    • มีประสิทธิภาพในการทำงานเพิ่มขึ้น
    • สุขภาพโดยรวมดีขึ้น เนื่องจากการงีบระหว่างวันจะทำให้ร่างกายปรับสมดุลฮอร์โมนในร่างกาย และซ่อมแซมเซลล์ต่างๆ

ข้อเสียของการงีบ

    • ทำให้ผู้มีปัญหาการนอนนั้นหลับยาก
    • หากงีบไม่เป็นเวลา และมีระยะเวลานาน อาจทำให้ร่างกายอ่อนเพลียได้ง่ายขึ้น
    • ส่งผลต่อประสิทธิภาพการทำงานระหว่างวันหากทำผิดวิธี
    • การอดนอนในช่วงกลางคืน ไม่สามารถชดเชยด้วยการงีบได้
    • เทคนิคการงีบ และพักสายตาระหว่างวัน

@@@@@@@

ข้อมูลของ สสส. ได้เผยถึงเคล็ดลับการงีบระหว่างวันอย่างมีประสิทธิภาพ ที่สามารถเพิ่มความสดชื่นให้ร่างกาย ให้มีแรงใช้งานได้ตลอดวัน มีข้อมูลดังต่อไปนี้

    - เวลาที่เหมาะสมในการงีบพักสายตาระหว่างวันจะอยู่ที่เวลา 10-20 นาที เพียงเท่านี้ก็จะช่วยเพิ่มพลังงาน และคืนความสดชื่น กระปรี้กระเปร่า สมองโปร่ง เพราะอยู่ในช่วง non-rapid eye movement (NREM)

    - หากงีบหลับเป็นเวลา 30 นาทีขึ้นไป จะส่งผลที่ไม่เป็นผลดีกับร่างกาย เพราะจะยังคงรู้สึกง่วง มึนงง เหมือนกับนอนไม่พอ และยังคงไม่พร้อมที่จะทำงาน ซึ่งกว่าอาการนี้จะหายไปก็จะใช้เวลาเพิ่มอีกประมาณ 30 นาทีต่อมา

    - การนอนงีบหลับเป็นเวลา 60 นาที เป็นช่วงเวลาที่ส่งผลดีต่อความจำ ซึ่งเรียกว่าอยู่ในช่วง Slow-wave sleep เป็นการหลับลึกที่ยังคงความง่วง แต่สมองสามารถเสริมความจำดีไว้ได้

    - การนอนหลับ 90 นาที เป็นการนอนที่ครบรอบ กล่าวคือ มีหลับลึกและไม่ลึกมากนัก อาจมีการฝันบ้าง ช่วยให้อารมณ์ดี มีความคิดสร้างสรรค์ และไม่งัวเงียเหมือนช่วง 30-60 นาทีแรก

@@@@@@@

อย่างไรก็ตาม การงีบหลับในช่วงเวลาที่เหมาะสม เช่น ช่วงกลางวัน-บ่าย อาจส่งผลดีต่อร่างกาย และสุขภาพมากที่สุด ไม่ควรงีบหลับหลังจากช่วงเย็นลงไปแล้ว เพราะอาจทำให้เกิดอาการนอนไม่หลับไปช่วงกลางคืนได้

นอกจากนี้ “จากผลวิจัยพบว่าการใช้เวลางีบระหว่างวันเกินกว่า 30-45 นาที หรือการงีบช่วง 11.00 น. นอกจากจะไม่ส่งผลดีกับร่างกายแล้ว ยังก่อให้เกิดผลเสียตามมาอย่าง เช่น ทำให้ช่วงกลางคืนนอนไม่หลับ และอาจมีปัญหาสุขภาพตามมา อย่างที่กล่าวไปข้างต้นอีกด้วย”




ขอขอบคุณ :-
ข้อมูล : สสส. | ภาพ : istock
URL : https://www.thairath.co.th/lifestyle/life/2760189
2 ก.พ. 2567 19:32 น. | ไลฟ์สไตล์ > ไลฟ์ > ไทยรัฐออนไลน์

[กำหนดการ พิธีอัญเชิญ พระบรมสารีริกธาตุและพระอรหันตธาตุ จากอินเดีย]

.



กำหนดการ พิธีอัญเชิญ พระบรมสารีริกธาตุและพระอรหันตธาตุ จากอินเดีย

รัฐบาลเชิญชวนประชาชนชาวไทยร่วมชมพิธีอัญเชิญพระบรมสารีริกธาตุและพระอรหันตธาตุของพระสารีบุตรและพระโมคคัลลานะ จากประเทศอินเดีย มาประดิษฐานเป็นการชั่วคราว ณ ประเทศไทย และเปิดโอกาสให้ประชาชนเข้าร่วมสักการะได้ใน 4 จังหวัด 4 ภาคทั่วไทย

พระบรมสารีริกธาตุ และพระอรหันตธาตุของพระสารีบุตรซึ่งเป็นอัครสาวกฝ่ายขวา และพระโมคคัลลานะเป็นอัครสาวกฝ่ายซ้าย เป็นปูชนียวัตถุที่พุทธศาสนิกชนนับถือและสักการะ ถูกอัญเชิญจากประเทศอินเดียมายังประเทศไทย เนื่องในโอกาสพระราชพิธีมหามงคลเฉลิมพระชนมพรรษา 6 รอบ 28 กรกฎาคม 2567

กระทรวงวัฒนธรรม ร่วมกับรัฐบาลอินเดีย โดยสถานเอกอัครราชฑูตอินเดียประจำประเทศไทย สถาบันโพธิคยาวิชชาลัย 980 หน่วยงานภาครัฐและภาคเอกชน ดำเนินโครงการอัญเชิญพระบรมสารีริกธาตุและพระอรหันตธาตุของพระสารีบุตรและพระโมคคัลลานะ จากประเทศอินเดีย มาประดิษฐานเป็นการชั่วคราว ณ ประเทศไทย

ตามโครงการธรรมยาตราจากมหานทีคงคาสู่ลุ่มน้ำโขง : สักการะพระบรมสารีริกธาตุและพระอรหันตธาตุของพระสารีบุตรและพระโมคคัลลานะ เพื่อเฉลิมพระเกียรติพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ส่งเสริมการเผยแผ่พระพุทธศาสนา และเสริมสร้างความสัมพันธ์อันดีระหว่างสองประเทศ โดยมีกำหนดการจัดงานระหว่างวันที่ 22 กุมภาพันธ์ - 19 มีนาคม 2567



กำหนดการพิธีอัญเชิญและสักการะพระบรมสารีริกธาตุและพระอรหันตธาตุของพระสารีบุตรและพระโมคคัลลานะ จากประเทศอินเดีย มีดังนี้

    • ภาคกลาง : วันที่ 23 กุมภาพันธ์ 2567 จัดพิธีอัญเชิญพระบรมสารีริกธาตุและพระอรหันตธาตุของพระสารีบุตรและพระโมคคัลลานะ จากสาธารณรัฐอินเดีย และเปิดให้ประชาชนเข้าสักการะ ตั้งแต่วันที่ 24 กุมภาพันธ์ ถึง วันที่ 3 มีนาคม 2567 ณ มณฑลพิธีท้องสนามหลวง
    • ภาคเหนือ : ระหว่างวันที่ 5-8 มีนาคม 2567 ที่หอคำหลวง อุทยานหลวงราชพฤกษ์ จังหวัดเชียงใหม่
    • ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ : ระหว่างวันที่ 10-13 มีนาคม 2567 ที่วัดมหาวนาราม (วัดป่าใหญ่) จังหวัดอุบลราชธานี
    • ภาคใต้ : ระหว่างวันที่ 15-18 มีนาคม 2567 ที่วัดมหาธาตุวชิรมงคล (วัดบางโทง) จังหวัดกระบี่

หลังจากนั้นจะจัดพิธีอัญเชิญพระบรมสารีริกธาตุและพระอรหันตธาตุฯ ส่งมอบคืนให้แก่สาธารณรัฐอินเดียต่อไป

การจัดงานในครั้งนี้ นับเป็นครั้งแรกในประวัติศาสตร์ของประเทศไทยที่จะหล่อหลอมพลังความศรัทธาของพุทธศาสนิกชน จึงขอเชิญชวนทั้งชาวไทยและชาวต่างประเทศเข้าร่วมสักการบูชาพระบรมสารีริกธาตุและพระอรหันตธาตุของพระสารีบุตรและพระโมคคัลลานะ อันเป็นการเสริมสร้างสันติธรรมให้เกิดขึ้นทั้งในระดับประเทศ และระดับนานาชาติ

โดยมีประเทศไทยเป็นศูนย์กลางความร่วมมือ และสามารถพัฒนาไปสู่การเป็นศตวรรษแห่งธรรม (Dharma Centuries) ด้วยการนำหลักธรรม ความเชื่อของศาสนาเป็นกลไกสำคัญในการเชื่อมโยงความร่วมมือด้านศาสนาและส่งเสริมคุณธรรมของประชาคมโลกเพื่อสร้างความสงบสุขแก่มวลมนุษยชาติสืบไป สอบถามรายละเอียดเพิ่มเติม สายด่วนวัฒนธรรม 1765




ขอขอบคุณ :-
ภาพ : เพจพระลาน
URL : https://www.thairath.co.th/lifestyle/culture/2761483
7 ก.พ. 2567 19:00 น. | ไลฟ์สไตล์ > วัฒนธรรม > ไทยรัฐออนไลน์

[ไขข้อข้องใจ สวดมนต์ตอนไหนดีที่สุด]

.



ไขข้อข้องใจ สวดมนต์ตอนไหนดีที่สุด

การสวดมนต์ เป็นอีกหนึ่งวิธีที่ช่วยฝึกฝนจิตใจให้สงบ เกิดสมาธิ พัฒนาปัญญา และเป็นการแสดงความเคารพบูชาต่อพระรัตนตรัย เสริมความเป็นสิริมงคลแก่ชีวิต โดยบทสวดมนต์นั้นมีหลากหลายบท ซึ่งแต่ละบทก็จะมีความหมายแตกต่างกันไป สำหรับเวลาของการสวดมนต์ก็อาจจะมีหลายคนที่ข้องใจ และสงสัยว่า สวดมนต์ตอนไหนดีที่สุด ควรสวดมนต์เฉพาะตอนเช้า หรือก่อนนอน หรือไม่ หรือจะสวดมนต์เวลาไหนได้บ้าง

สวดมนต์ตอนไหนดีที่สุด.?

การสวดมนต์ นั้นไม่มีเวลาที่ตายตัว ขึ้นอยู่กับความสะดวกของแต่ละบุคคล ซึ่งแต่ละช่วงเวลาก็มีข้อดีแตกต่างกันไป เช่น สวดมนต์ตอนเช้าก็จะช่วยให้จิตใจสงบ มีสมาธิ เตรียมพร้อมรับกับวันใหม่ สวดมนต์ตอนเย็น ช่วยให้จิตใจผ่อนคลาย ลดความเครียด ได้ทบทวนสิ่งที่ทำในวันดังกล่าว ขณะที่การสวดมนต์ก่อนนอน ก็ช่วยทำให้จิตใจสงบ ผ่อนคลาย นอนหลับสบาย ซึ่งไม่ว่าจะสวดมนต์เวลาไหน สิ่งที่สำคัญที่สุดคือการสวดมนต์ด้วยความตั้งใจ และการประพฤติตนไปในทางที่ดี




Thank to : https://www.sanook.com/horoscope/272331/
05 ก.พ. 67 (13:46 น.) | S! Horoscope : สนับสนุนเนื้อหา

[ค้นหลักฐาน “ชุดไทย” สมัยพระนารายณ์ สตรีสยามเปิด “ท่อนบน” หรือแต่งกายอย่างไร.?]

(ซ้าย) ผู้หญิงสยามกับบุตร (ขวา) ขุนนางสยาม จาก จดหมายเหตุลาลูแบร์


ค้นหลักฐาน “ชุดไทย” สมัยพระนารายณ์ สตรีสยามเปิด “ท่อนบน” หรือแต่งกายอย่างไร.?

เครื่องแต่งกายของชาวสยามเป็นที่สะดุดตาและสนใจสำหรับชาวต่างชาติมาหลายยุคสมัย หากย้อนกลับไปถึงสมัย สมเด็จพระนารายณ์มหาราช ชาวต่างชาติจากฝรั่งเศสก็สนใจ “ชุดไทย” (เครื่องแต่งกาย) ของสตรีสยาม โดยบันทึกของลาลูแบร์ ราชทูตจากฝรั่งเศสบันทึกไว้ว่า ชาวสยามสมัยนั้นนุ่งน้อยห่มน้อย สตรีก็ “ปล่อยล่อนจ้อน”

เรื่องราวของเครื่องแต่งกายหรือที่คนสมัยใหม่มักสนใจและคุ้นเคยกับคำว่า “ชุดไทย” นั้น แต่ละคนมีภาพจำที่แตกต่างกันออกไปจากประสบการณ์และการเสพรับข้อมูลจากแหล่งต่างๆ หากพูดถึงการแต่งกายสมัย “สมเด็จพระนารายณ์มหาราช” ในช่วงปลายกรุงศรีอยุธยา ตามการบันทึกของลาลูแบร์ ราชทูตของพระเจ้าหลุยส์ที่ 14 แห่งฝรั่งเศส ในคณะทูตานุทูตฝรั่งเศสชุดที่ 2 ที่เข้ามาถึงสยาม พ.ศ. 2230 และรจนาในปี พ.ศ. 2231 ก็บันทึกเครื่องแต่งกายไว้ว่า ชาวสยามไม่ใคร่จะพอใจหุ้มห่อกายนัก

ลาลูแบร์ เปรียบเทียบกับการแต่งกายของชนชาติอื่นที่แทบจะเปลือยกาย ขณะที่ในความเห็นของลาลูแบร์ ที่ชาวสยามไม่ใคร่พอใจนุ่งห่มนั้น เป็นเพราะ “อาการสะเพร่า และอากาศร้อนจัด”

ลาลูแบร์ เดินทางมาถึงสยาม เมื่อ พ.ศ. 2230 อาศัยในสยามประมาณ 3 เดือน และได้จดบันทึกบรรยายสภาพของสยามไว้หลายด้าน หนึ่งในนั้นคือ เรื่องการแต่งกายของชาวสยาม

จดหมายเหตุลาลูแบร์ ฉบับแปลไทยมี 2 ฉบับ คือฉบับสันต์ ท.โกมลบุตร และพระเจ้าบรมวงศ์เธอ พระองค์เจ้าวรวรรณากร กรมพระนราธิปประพันธ์พงศ์ ทรงพระนิพนธ์แปล ในที่นี้ขอยกสำนวนฉบับพระเจ้าบรมวงศ์เธอ กรมพระนราธิปประพันธ์พงศ์ มากล่าวอ้าง

@@@@@@@

ในส่วนเครื่องแต่งกายของสตรีที่ลาลูแบร์ บรรยายนั้น ระบุว่า ผู้หญิงนุ่งผ้าตามยาววงรอบตัว อย่างเช่นผู้ชาย แต่ปล่อยผ้าตามกว้างคลุมลงมาถึงหน้าแข้ง คล้ายกระโปรงส่ายของฝรั่ง ขณะที่ผู้ชายนุ่งโจงกระเบนม้วนตลบกลับไปข้างหลังระหว่างหว่างขา

    “นอกจากผ้านุ่งแล้ว ผู้หญิงก็ปล่อยล่อนจ้อน ด้วยธรรมเนียมสตรีไม่มีเสื้อครุย (ฝรั่งเรียกเสื้อเชิ้ต) ชั่วแต่คนที่มั่งมีศรีสุขจึ่งจะใช้สะไบห่มอีกผืนหนึ่ง บางที่ห่มคาดนมปัดชายสะไบเฉียงบ่า แต่สตรีที่สุภาพราบเรียบ มักใช้สะไบตะแบงมานพันขนองกลางสะไบ ปัดชายทั้งสองมาสพักอุระ พาดสองบ่าปล่อยชายห้อยเฟื้อยปลิวลงไปข้างหลัง (อย่างผ้าห่มนางละครรำ)”

ส่วนการนุ่งผ้าโดยทั่วไปนั้น ลาลูแบร์ บรรยายว่า เดินเท้าเปล่า ศีรษะเปลือย ปิดบังแต่ที่อุจาดเท่านั้น โดย “ปกสะเอวและขาลงไปกระทั่งหัวเข่าด้วยท่อนผ้าผืนลายๆ ยาวราว 5 แขน”

ลาลูแบร์ ระบุว่า สำหรับเด็กก็วิ่งกันโทงๆ โดยไม่มีเครื่องนุ่งห่มจนอายุ 4-5 ขวบหลังจากนั้นก็ปกปิดอวัยวะ (ผูกจับปิ้ง) ซึ่งกรมพระนราธิปประพันธ์พงศ์ ทรงวิจารณ์ว่า ลาลูแบร์ ไม่ได้บันทึกเรื่องไว้จุกหรือพิธีไว้จุก

สำหรับพวกขุนนางหรืออำมาตย์ นอกจากนุ่งผ้านุ่งแล้ว ยังมีเสื้อครุยผ้าขาวอีกตัว (ฝรั่งเรียกเสื้อเชิ้ต) เหมือนเป็นเสื้อนอก สวมนอกผ้านุ่งและพันชายเสื้อเข้ากับเอว ใช้เมื่อเข้าไปหาขุนนางผู้ใหญ่มียศสูงกว่าตนเอง เพื่อเป็นการแสดงความเคารพผู้ใหญ่

แม้ว่าจากการบรรยายของลาลูแบร์ ที่ว่าสตรีแทบล่อนจ้อนนั้น แต่ในอีกด้าน ลาลูแบร์ บรรยายว่า ชาวสยามยังเป็นผู้มีความละอาย “ว่ากันที่แท้ชายหญิงในกรุงสยามเป็นคนขี้ละอายอย่างยิ่งในโลก ที่จะแสดงอวัยวะในร่างกาย…”

เมื่อมีเอกอัครราชทูตของกษัตริย์ฝรั่งเศสเข้าพระนคร สตรียังต้องนั่งหันหลังในขบวนแห่

อ่านเพิ่มเติม :-

    • ย้อนดู “วัฒนธรรมการกิน” ของ “อยุธยา” เป็นแบบไหน อย่างไร?
    • คลายข้อสงสัย คนกรุงศรีอยุธยา “หน้าตา” เป็นอย่างไร?
    • เรื่องขี้ ๆ สมัยกรุงศรี กับการ “ปาขี้” ของชาวอยุธยา




ขอขอบคุณ :-
ผู้เขียน : กองบรรณาธิการศิลปวัฒนธรรม
เผยแพร่ : วันเสาร์ที่ 10 กุมภาพันธ์ พ.ศ.2567
เผยแพร่ในระบบออนไลน์ครั้งแรก : เมื่อ 20 กุมภาพันธ์ 2562
URL : https://www.silpa-mag.com/history/article_28064

[อั่งเปา-แตะเอีย มาจากไหน? สะท้อนคติความสัมพันธ์ระหว่างเด็ก-ผู้ใหญ่ในวัฒนธรรมจีนอย่างไร?]

ผู้แต่งตัวเป็นเทพเจ้าแห่งโชคลาภ (Choi Sun) แจกอั่งเปาให้กับเด็ก ๆ ที่สวนสนุกในฮ่องกง เมื่อวันที่ 2 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2548 (ภาพจาก MIKE CLARKE / AFP)


อั่งเปา-แตะเอีย มาจากไหน? สะท้อนคติความสัมพันธ์ระหว่างเด็ก-ผู้ใหญ่ในวัฒนธรรมจีนอย่างไร?

สิ่งที่เด็ก ๆ รอคอยมากที่สุดในเทศกาลตรุษจีนเห็นจะได้แก่เงิน “อั่งเปา” ไม่ก็ “แตะเอีย” ซึ่งขอแปลเอาความว่า “เงินก้นถุงท้ายปี” ซึ่งต้องมีติดตัวไว้ให้ต่อเนื่องกับเงินในปีต่อไป เงินชนิดนี้ภาษาจีนกลางเรียกว่า “ยาซุ่ยเฉียน” แต้จิ๋วว่า “เอี๊ยบส่วยจี๊” แปลว่า “เงินกด (ท้าย) ปี”

ภาษาพูดเรียกว่า “แตะเอีย” แปลว่า “ทับเอว ถ่วงเอว” เพราะเงินสมัยก่อนเป็นโลหะ นิยมเก็บใส่ไถ้ (ถุงผ้ายาว) เคียนเอวไว้ หรือใช้เชือกร้อยผูกไว้กับเอว การให้เงินก้นถุงท้ายปีจึงถือเป็นการ “ถ่วงเอว”

ในภาษาพูดแต้จิ๋วเรียกการให้เงินชนิดนี้อีกอย่างว่า “เอี๊ยบโต๋วเอีย” แปลว่า “ถ่วงเอี๊ยม” ปกติเอี๊ยมที่เด็กจีนคาดจะมีกระเป๋าอยู่ข้างหน้า เงินที่ผู้ใหญ่ให้เป็นก้นถุงท้ายปีจะใส่ไว้ในกระเป๋านี้ ถ่วงให้เอี๊ยมหนักขึ้น ผู้ใหญ่ให้เงินก้นถุงเด็กตอนสิ้นปีเพื่อเป็นเงินมงคล ให้เด็กมีเงินติดกระเป๋าไว้เพื่อต่อเงินประจําปีหน้า และเป็นการสอนเด็กให้รู้จักเก็บออม ต้องมีเงินเหลืออยู่ในกระเป๋าตลอดทั้งปี

เงินก้นถุงท้ายปีนี้ โดยปกติผู้ใหญ่ให้แก่เด็ก แต่ต่อมาเงินที่ลูกหลานให้แก่ญาติผู้ใหญ่ในเทศกาลตรุษจีนก็นิยมเรียกว่าแตะเอียเหมือนกัน และเงินบําเหน็จพิเศษ (โบนัส) ที่ห้างร้านหรือนายจ้างให้แก่ลูกจ้างก็เรียกว่าแตะเอียด้วย

ที่มาของประเพณีนี้มีความเห็นต่างกันเป็น 2 ทาง ทางหนึ่งว่ามาจากประเพณีการให้ “ยาซุ่ยผ่าน-พานกดท้ายปี” ของสมัยราชวงศ์ซ่ง ในหนังสือ “เมิ่งเหลียงลู่-ฝันจินตนาการ” ของจื้อมู่ คนยุคราชวงศ์ซ่งใต้ (พ.ศ. 1669-1822) กล่าว่าตามประเพณีเก่าในวันสิ้นปี บ้านที่มีเด็กจะเอาพานหรือถาดใส่ผลไม้ให้เป็นของขวัญกัน ขุนนางก็ถวายกล่องผลไม้แก่ฮ่องเต้เพื่อไว้เสวยในคืนสิ้นปี

ในยุคเก่าก่อนยังมีประเพณี “ยาซุ่ยกั่วจือ-ผลไม้กดท้ายปี” คือ เอาส้ม ลิ้นจี่ และผลไม้อื่น ๆ วางไว้ข้างหมอน ตื่นเช้าวันปีใหม่กินให้หมดเพื่อเป็นสิริมงคล ถึงยุคราชวงศ์ซ่งใต้ประเพณีเหล่านี้ยังคงมีอยู่ ต่อมาการให้พานหรือถาดผลไม้ที่เรียกว่า “ยาซุ่ยผาน” ไม่สะดวก จึงเปลี่ยนเป็นเงินที่เรียกว่า “ยาซุ่ยเฉียน-เงินกดท้ายปี” แทน

@@@@@@@

ถึงสมัยราชวงศ์ชิง ประเพณีการให้ “ยาซุ่ยเฉียน” หรือเงินแตะเอียแพร่หลายไปทั่ว ถึงคืนสิ้นปีผู้ใหญ่จะเอาด้ายแดงร้อยเงินเหรียญกษาปณ์เป็นพวงไปวางไว้ที่ขาเตียงนอนเด็ก ภายหลังนิยมใช้กระดาษแดงห่อเงินแทน จึงเรียกเงินนี้ว่า “อั่งเปา” หมายถึง “เงินห่อกระดาษแดง” อันเป็นสิริมงคล

อีกทางหนึ่งว่าประเพณีแตะเอียนี้มาจาก การให้ “เงินกดอุปัทวันตราย” ซึ่งภาษาจีนออกเสียงว่า “ยาซุ่ยเฉียน” แต่อักษร “ซุ่ย” ตัวนี้แปลว่า “อุปัทวันตรายจากผีร้าย” พ้องเสียงกับคํา “ซุ่ย” ที่แปลว่า “ปี” ต่อมาชื่อประเพณีนี้จึงผิดเพี้ยนแปรเปลี่ยนเป็น “ยาซุ่ยเฉียน” ที่หมายถึง “เงินกด (ท้ายปี)”

ประเพณีการให้ “เงินกดอุปัทวันตราย” มาจากความเชื่อของคนโบราณ ยังมีผีร้ายตนหนึ่งชื่อ “ซุ่ย” ตัวดํามือขาว ตากลมน่ากลัว ทุกคืนสิ้นปีจะออกมาหลอกหลอนทําร้ายเด็ก หากเด็กคนใดถูกมันจับหัวก็จะตัวร้อนเป็นไข้แล้วกลายเป็นเด็กปัญญาอ่อน ผู้คนกลัวลูกหลานตนถูกผีร้ายตนนี้ทําร้าย จึงจุดโคมไฟอยู่เฝ้าลูกหลานตลอดทั้งคืน เรียกว่า “เฝ้าซุ่ย”

ต่อมาที่เมืองเจียซิง (มณฑลเจ้อเจียง) มีผู้เฒ่าแซ่ก่วน ได้ลูกชายเมื่อชรา เขาเล่นกับลูกในคืนสิ้นปีจนเผลอหลับไป เงินเหรียญที่ห่อกระดาษแดงไว้ 8 อันกระจายอยู่รอบหมอนที่เด็กน้อยหนุนอยู่ พอผีร้าย “ซุ่ย” จะมาจับต้องตัวเด็กก็เกิดรัศมีสีทองแผ่พุ่งออกมาจากหมอนทําให้ผีร้ายหนีไป ตั้งแต่นั้นมาชาวบ้านจึงเอากระดาษแดงห่อเหรียญกษาปณ์วางไว้ข้างหมอนลูกหลานในคืนวันสิ้นปี

อีกตํานานหนึ่งกล่าวว่าในทะเลตะวันออก มีถ้ำที่โคนไม้บนภูเขาในทะเลนั้นเป็นที่รวมของภูตผีปีศาจ แต่ปกติจะมีเทพทวารบาลเฝ้าคุมอยู่ พอถึงวันสิ้นปี เทพผู้เฝ้าคุมกลับสวรรค์ บรรดาผีร้ายซึ่งมีสัตว์ประหลาดชื่อ “เหนียน-ปี” เป็นหัวหน้าจะออกอาละวาดตามบ้านคน ผู้คนจึงจุดไฟสว่างทั้งคืน “เฝ้าปี” เพื่อป้องกันภูตผีและสัตว์ร้าย

ผีเหล่านี้กลัวแสงไฟจึงลอบเข้าห้องนอนเด็ก เมื่อเห็นเงินห่อกระดาษแดงข้างหมอนก็ดีใจ หยิบแล้วโลดแล่นออกจากห้องไปหาความสนุกสนานที่อื่นต่อโดยไม่ทําร้ายเด็ก จึงเกิดประเพณีเอาเงินห่อกระดาษแดงวางไว้ข้างหมอนเด็กในคืนวันสิ้นปี เพื่อป้องกันไม่ให้ผีทําร้ายเด็ก


เทพเจ้าแห่งโชคลาภ แจกอั่งเปาให้กับเด็ก ๆ ที่ห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่งในฮ่องกง เมื่อวันที่ 2 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2548 (Photo by MIKE CLARKE / AFP)


วิเคราะห์ตามหลักวิชาคติชนวิทยา (Folklore) แล้วเห็นได้ว่า ช่วงสิ้นปีผู้ใหญ่จะตามไฟอยู่ “เฝ้าปี” เด็กมักจะทนง่วงไม่ไหวต้องเข้าไปนอนก่อน ในช่วงคืนสําคัญเช่นนี้ ความสุขและสวัสดิภาพของลูกหลานเป็นเรื่องสําคัญยิ่ง ผู้ใหญ่จึงนิยมเอาเหรียญกษาปณ์ร้อยด้ายแดงหรือห่อด้วยกระดาษแดงไปวางไว้ข้างหมอนหรือขาเตียงเพื่อเป็นของขวัญวันปีใหม่ ให้เด็กได้รับทันทีเมื่อตื่นขึ้นมา และเพื่อเอาเคล็ดขับไล่อุปัทวันตรายอีกด้วย

เพราะในชีวิตจริงของมนุษย์นั้นเมื่อมีเหตุเภทภัยเกิดขึ้น หากมีเงินอยู่ใกล้มือก็อาจจะช่วยแก้ไขได้ ฉะนั้นยามเด็กนอนหลับอยู่ หากมีผีร้ายเข้ามา เงินข้างหมอนอาจช่วยไถ่ถอนเอาตัวเด็กไว้ได้ คนจีนคงเห็นว่า แม้ผีก็ชอบเงิน

เนื่องจากเป็นเงินก้นถุงท้ายปีและขับไล่อุปัทวันตราย จึงเรียกว่า “ยาซุ่ยเฉียน” ซึ่งมีความหมายได้ 2 นัยดังกล่าวแล้วข้างต้น การขับไล่อุปัทวันตรายจากผีร้ายคงเป็นความเชื่อเก่าแก่ แต่ต่อมาจุดมุ่งหมายสําคัญของเงินคือเป็นเงินขวัญถุงท้ายปีแก่ลูกหลาน

เงินยาซุ่ยเฉียนตามประเพณีดังเดิมนี้มีต่างกันเป็น 2 แบบ แบบหนึ่งเป็นเหรียญกษาปณ์ที่ทําขึ้นเพื่อการนี้โดยเฉพาะ มีอักษรที่มีความหมายเป็นสิริมงคล เช่น “รอดพ้นจากโรคภัย ลูกหลานรุ่งเรือง” “พ้นจากถูกเกณฑ์ทหาร ขจัดอุปัทวันตราย”

เหรียญกษาปณ์อู่จู (5 บาท) สมัยราชวงศ์ฮั่นที่ตกทอดมาถึงปัจจุบัน บางเหรียญก็มีข้อความดังกล่าวนี้ แสดงว่าความเชื่อและประเพณีนี้มีมาตั้งแต่ยุคนั้น ในยุคหลัง ๆ เช่น ยุคราชวงศ์ซ่งก็มีนัยความมงคลอื่น ๆ เช่น “สิริมงคลสมปรารถนา” “ลาภ ยศ อายุ เบิกบาน” “อายุยืน 100 ปี” เหรียญเหล่านี้นิยมใช้พกติดตัวขับไล่สิ่งชั่วร้ายอีกด้วย

อีกแบบหนึ่งเป็นเงินที่ใช้ตามปกติ แต่นิยมร้อยด้วยด้ายแดงหรือหลากสีเพื่อเป็นสิริมงคล แต่เงินที่ให้แก่เด็กนิยมใช้เงินปลีกเล็กที่เรียกว่า “เสี่ยวหมาเฉียน” เป็นเหรียญขนาดเล็กกว่า 1 หยวน มีรูสี่เหลี่ยมใช้เชือกร้อยได้สะดวก ถึงยุคสาธารณรัฐเหรียญมีรูเลิกใช้ ผู้ใหญ่จึงนิยมใช้กระดาษแดงห่อเงินเหรียญ 100 เหวินซึ่งมีค่าไม่มากให้เป็นของขวัญเด็ก

@@@@@@@

จุดมุ่งหมายเบื้องต้นของการให้เงินแตะเอียแก่เด็กน่าจะเพื่อให้เด็กมีเงินเล็ก ๆ น้อย ๆ ซื้อของกินของเล่นในเทศกาลพิเศษนี้ เช่น ประทัด แต่จุดมุ่งหมาย สําคัญมี 2 ประการคือ เป็นสิริมงคลแก่เด็ก และเป็นเงินขวัญถุงให้เด็กรู้จักเก็บหอมรอมริบ มีเงินติดตัวอยู่ตลอดเวลา ไม่ฟุ่มเฟือยใช้จนหมด

โดยเฉพาะอย่างยิ่งในเทศกาลสําคัญอันเป็นมงคลเริ่มต้นปีใหม่ เพื่อเป็นรากฐานที่ดีแก่ชีวิตในปีใหม่ที่จะมาถึง เงินแตะเอียแต่ละปีนี้ ถ้าเก็บไว้ทุก ๆ ปี ตั้งแต่ยังเด็กเล็กอยู่จนถึงโตเป็นผู้ใหญ่ก็คงพอเป็นทุนรอนตั้งตัวได้พอสมควร

การให้ของ “ยาซุ่ย-กดท้ายปี” หรือ “ตบท้ายปี” มิจําเป็นต้องให้เงินเสมอไป ซูซื่อ (พ.ศ. 1580-1644) กวีเอกสมัยราชวงศ์ซ่งเหนือ ให้จานฝนหมึกแก่ซูไหมบุตรชายเป็น “ยาซู่ยอู้ ของขวัญตบท้ายปี” พร้อมกับจารึกคําเตือนใจ 4 วรรค วรรคละ 7 คํา (อักษร) มีใจความให้ใช้จานฝนหมึกนี้เข้าสู่วิถีแห่งการศึกษาด้วยความกระหาย ใฝ่ก้าวหน้าอย่างสำรวมระวัง บริหารทรัพย์อย่างรู้แบ่งปันแก่ปวงชน และชำระคดีความอย่างยุติธรรมให้โอกาสผู้ผิดกลับตัวเป็นคนดี

สาระสำคัญของประเพณีนี้คือ การให้สิ่งที่มีคุณค่า อันจะช่วยพัฒนาเด็กเติบโตเป็นคนดีมีคุณภาพของครอบครัวและสังคม อาจเป็นสิ่งของที่มีประโยชน์ หรือวาทะอันทรงคุณค่าน้อมนำเด็กไปสู่ความดีงาม

การให้เงินแตะเอียแก่เด็ก ๆ ตามธรรมเนียมเก่าส่วนมากเป็นตอนกลางคืน หลังจากกิน “อาหารประจำปี (เหนียนเย่ฟั่น)” แล้ว เด็ก ๆ จะเข้าแถวกันไปอวยพรผู้ใหญ่ ผู้ใหญ่ก็จะอวยพรตอบและแจกเงิน “แตะเอีย” แต่บางคนอาจเอาไปสอดไว้ใต้หมอนตอนเด็ก ๆ หลับหรือมีวิธีแจกแตกต่างไปจากนี้อีกหลายวิธี

ส่วนผู้ใหญ่นั้นไม่นอนตลอดคืน เพราะจะต้องอยู่ “เฝ้าปีเก่า รับปีใหม่”




ขอขอบคุณ :-
ผู้เขียน : เสมียนอารีย์
เผยแพร่ : วันอาทิตย์ที่ 22 มกราคม พ.ศ.2566
เผยแพร่ในระบบออนไลน์ครั้งแรก : เมื่อ 24 มกราคม 2563
URL : https://www.silpa-mag.com/history/article_62687
อ้างอิง : ถาวร สิกขโกศล. เทศกาลจีนและการเซ่นไหว้. กรุงเทพฯ : มติชน, 2557.

[รู้หรือไม่.? ปีชงแบบจีน มีแต่ “ชงตรง-ชงเฉียด” และไม่มี “แก้ชง”]

วัดมังกรกมลาวาส หรือ "เล่งเน่ยยี่" เป็นวัดจีนที่คนนิยมมาแก้ชง


รู้หรือไม่.? ปีชงแบบจีน มีแต่ “ชงตรง-ชงเฉียด” และไม่มี “แก้ชง”

หลายปีมานี้ กระแส “ปีชง” มาแรงในสังคมไทย มีการแบ่งว่าปีไหนชง 25% 50% 75% ไปจนถึงชงเต็มๆ แบบ 100% จนต้องไป “แก้ชง” ทั้งที่จริงแล้ว ตามความเชื่อแบบจีน ไม่มีการแบ่งว่าชงมากหรือชงน้อย และไม่มีการแก้ชง

เรื่องนี้ สมชาย แซ่จิว ผู้เชี่ยวชาญวัฒนธรรมจีน เจ้าของหนังสือ “พลิกสุสานอ่านจิ๋นซี” (สำนักพิมพ์มติชน) เล่าว่า “ปีชง” ไม่ใช่เรื่องงมงาย แต่เป็นเรื่องดวงดาวและสถิติ ในความเชื่อจีนมี “ไท้ส่วยเอี๊ย” เทพเจ้าจีนที่ดูแลคุ้มครองดวงชะตา มีทั้งหมด 60 องค์ มนุษย์แต่ละคนจะมีไท้ส่วยเอี๊ยประจำ และมีไท้ส่วยเอี๊ยที่จรมาในแต่ละปี ซึ่งปี 2567 นี้ ไท้ส่วยเอี๊ยคือ “หลีเซ้งไต่เจียงกุง”

“คนจีนถึงมี ‘แซยิด’ เมื่ออายุถึง 60 ปี ในแง่หนึ่งคือเก่งมากที่ฝ่าไท้ส่วยเอี๊ยมาได้ถึง 60 องค์” สมชาย อธิบาย

ส่วนที่บอกกันว่า “ปีชง” มีทั้งชงมาก-ชงน้อย กูรูวัฒนธรรมจีนยืนยันว่า ไม่มี! เพราะตามความเชื่อจีนมีแต่ “ชงตรง” และ “ชงเฉียด” เท่านั้น

ปี 2567 ปีที่ชงตรงคือ ปีจอ ส่วนปีที่ชงเฉียดคือ ปีมังกร ปีฉลู และ ปีเถาะ และแม้จะมีความเชื่อเรื่องปีชง แต่จีนก็ไม่มีเรื่อง “แก้ชง” แต่อย่างใด

    “เราแก้ชงไม่ได้ แต่เรากันชงได้ คือหลีกเลี่ยง สำรวม และระวัง เช่น ปีจอ ที่ชงโดยตรง พลังชี่เราจะอ่อน ดังนั้นก็อาจเลี่ยงด้วยการไม่ไปงานอวมงคลต่างๆ เลี่ยงงานศพ และอีกทางก็ปฏิบัติอย่างที่อาจารย์ถาวร สิกขโกศล กล่าวไว้ คือ ทำตัวให้มีคุณภาพและมีคุณธรรม ก็จะเป็นการแก้ชงที่ดีที่สุด ส่วนการแก้ชงโดยไปที่วัด เป็นการทำเพื่อความสบายใจ แต่วิธีที่ดีสุดคือปัดอวิชชาออกไป”

อ่านเพิ่มเติม :-

    • มูสายมังกร “แก้ชง” ไม่ทำเมื่อขึ้นปีใหม่ 1 มกราคม เพราะอะไร?
    • “ซินเจียยู่อี่ ซินนี้ฮวดไช้” ประโยคสุดฮิตในเทศกาลตรุษจีน แท้จริงแล้วใช้อย่างไร?
    • เช็กลิสต์ “ข้อควรทำ-ข้อห้าม” วันตรุษจีน ทำแบบไหนดวงถึงจะรุ่ง?




ขอขอบคุณ :-
ผู้เขียน : สุทธาสินี จิตรกรรมไทย เจียจันทร์พงษ์
เผยแพร่ : วันพฤหัสที่ 8 กุมภาพันธ์ พ.ศ.2567
เผยแพร่ครั้งแรกในระบบออนไลน์ : เมื่อ 8 กุมภาพันธ์ 2567
URL : https://www.silpa-mag.com/culture/article_127005

อ้างอิง : สมชาย แซ่จิว ในงานทอล์ก “BAOBOOK: เมาท์เรื่องมู ปีมังกรทอง” จัดโดยสำนักพิมพ์มติชน ร่วมกับ ซีเจ มอร์ ที่บาว คาเฟ่ สีลมซอย 7 เมื่อวันที่ 7 กุมภาพันธ์ 2567