พิมพ์

[raponsan]

คำถาม - คำตอบวิปัสสนากรรมฐาน โดย อาจารย์บุษกร เมธางกูร

โครงการอบรมวิปัสสนากรรมฐานหลักสูตรระยะสั้น ระหว่างวันที่ ๒๒ -๒๔ มีนาคม ๒๕๕๒

    ถาม อำนาจกรรม..กว้างขวางขนาดไหน.?
    ตอบ เรื่องของกรรมถ้าจัดเป็นเครือข่ายก็เป็นชนิด World Wide Web เลยค่ะ และจิตของเราประเมินไม่ได้ว่ากี่กิ๊กกะไบท์ เพราะสามารถเก็บข้อมูลได้หมดเลย และก็ไม่ต้องไปถึงชาติที่แล้ว เอาแค่ชาตินี้ก็พอที่เราจำสิ่งต่างได้มากมายมาตั้งแต่เล็ก เราสามารถจำได้ว่ามีปลาชื่ออะไรบ้าง เช่น ปลาทู ปลาบู่ ปลาหมอ ปลาสลิด ภาษาอังกฤษหมวด a มีอะไรบ้าง หมวด b มีอะไรบ้าง นี่เป็นการแสดงว่า memory ของเรามีเยอะ ฉะนั้นไม่ต้องกลัวว่ามันจะล้นหรือจะโหลด CPU จะพัง

    กรรมคือการกระทำ เมื่อมีการกระทำออกไปทางกาย วาจา และใจ เช่นที่พูดนี่เป็นกรรมทางวาจา แต่กายกับวาจาต้องมีใจสั่ง มีจิตคิดจะพูด มีจิตคิดจะทำ ฉะนั้นการกระทำกรรมจึงมีทั้งกายกรรม วจีกรรม มโนกรรมเกิดขึ้นอยู่เสมอ และกายกรรม วจีกรรม และมโนกรรมนี้ก็มีทั้งเป็นกุศลและอกุศล เป็นอกุศลก็เรียกว่าอกุศลกายกรรม อกุศลวจีกรรม อกุศลมโนกรรม ถ้าเป็นกุศลก็เรียกว่า กุศลกายกรรม กุศลวจีกรรม กุศลมโนกรรม

    กรรมคือการกระทำ ย่อมต้องมีผลของกรรม เช่นจะเปรียบว่า มือสองข้างที่ตีลงไปนี้เปรียบเสมือนการกระทำกรรม เป็นการกระทำ เมื่อตั้งใจเอามือตีกัน ซึ่งดิฉันไม่ได้ตั้งใจจะให้เสียงเกิดเลย แต่ผลจากการที่มือมากระทบกันเกิดเสียงเองเป็นผล ..การตีเป็นเหตุ เสียงเป็นผล แล้วมีทันที ไม่ใช่พอตีมือปุ๊บ แล้วพรุ่งนี้ค่อยมีเสียงดัง ก็เป็นไปไม่ได้ ..เมื่อตีปุ๊บเสียงก็ดังทันที แต่ถ้าตีค่อย.. เสียงก็ค่อยลง ถ้าตีแรง..เสียงก็ดังมาก เป็นการกระทำกรรมหนักกรรมเบาแต่มีผลทั้งสิ้น

    อำนาจของกรรมนั้นวิจิตรมาก สามารถเก็บและสะสมอำนาจไว้ไม่หายไปไหน
    เพราะจิตมีอำนาจที่จะเก็บสะสมกรรมและให้ผลของกรรมเกิดขึ้นไป
    นอกจากนี้อำนาจกรรมยังแบ่งออกเป็นชนกกรรม เป็นอำนาจที่ทำให้เกิด เช่น ครุกรรม เป็นต้น

    คำว่าครุกรรม คือ กรรมหนักให้ผลทันที ไม่มีอะไรมาแซงให้ผลได้ เช่น
    ในฝ่ายดี คือ ผู้ทำฌาน หรือบางท่านทำฌานแล้วคือเพิกรูปทิ้ง เพราะคิดว่ามีรูปธรรมจึงเป็นทุกข์
    แต่บางลัทธิบอกว่าก็เพราะมีจิตนี่แหละ รูปมันไม่รู้อะไรเลย แต่จิตนี่นามนี่ มันเป็นตัวรับรู้ก็เพิกนามทิ้ง ..ผู้ที่ทำฌานได้ ถือเป็นกรรมและเป็นมหัคคตกุศลด้วย เป็นกุศลที่ประณีตขึ้นไปอีกชั้นหนึ่งจากกามาวจรกุศล ..จัดเป็นครุกรรม

    เมื่อเขาตายปุ๊บครุกรรมก็ส่งผลทันที ไม่มีแรงกรรมอย่างอื่นเลยที่จะมาแทรกแซงได้
    เขาต้องเกิดเป็นอรูปพรหม เป็นรูปพรหม เป็นอสัญญสัตตาพรหมหรือที่เรียกว่าพรหมลูกฟัก
    เวียนว่ายตายเกิดอยู่ ๕๐๐ มหากัป และเมื่อสิ้นอายุแล้วก็ต้องเวียนว่ายตายเกิดอยู่ในภพภูมิต่อไปอีก

    ส่วนครุกรรมฝ่ายไม่ดี คือ ฆ่าพ่อ ฆ่าแม่ ฆ่าพระอรหันต์ ทำลายสงฆ์ให้แตกคณะ และทำพระพุทธเจ้าให้ห้อพระโลหิต บุคคลที่ทำกรรมเช่นนี้ต่อให้ทำกุศลมากขนาดไหน
    และมีใครมาบอกก่อนตายว่า ..อรหัง พุทโธ ธัมโม พุทธายะ..ก็ไม่มีทางหนีแรงครุกรรมพ้น
    เมื่อตายแล้วก็อบายภูมิ คือ นรกเป็นที่ไปอย่างแน่นอน

    ก็เหมือนกับการที่เราขว้างปาข้าวของ ถ้าเรายืนอยู่บนตึกคอนโดมีเนียมสูงสัก ๓ ชั้น แล้วมือข้างหนึ่งถือสำลีกับอีกข้างหนึ่งถือก้อนหินไว้ เมื่อทิ้งของลงมาแล้วก้อนหินก็จะตกถึงพื้นก่อนเพราะมีน้ำหนักมากกว่า ก็เช่นเดียวกันกับกรรมที่ฝ่ายไหนมีอำนาจที่มีน้ำหนักมากก็ต้องให้ผลก่อนแน่นอน

  กรรมเป็นเรื่องสากล.. จะนับถือศาสนาพุทธหรือไม่นับถือศาสนาพุทธย่อมต้องได้ผลทั้งสิ้นเหมือนกัน มีการเวียนว่ายตายเกิดใน แหล่งกำเนิดมี ๔ ที่ คือเกิดในครรภ์มารดา เกิดในฟองใข่ เกิดในของโสโครก และเกิดเป็นโอปปาติกะโดยไม่ต้องอาศัย ๓ แหล่งข้างต้นแต่อาศัยบาปและบุญ อย่างพวกเรานั้นจัดเป็นผู้ที่เกิดในครรภ์มารดา และ การเกิดอยู่ในครรภ์มารดา ก็ไม่ใช่จะมีมนุษย์อย่างเดียว เพราะปลาวาฬก็เกิดได้ งูก็เกิดได้

    พวกที่เกิดในครรภ์มารดาก็มีทั่วโลก แต่แบ่งแยกชนเผ่าพันธุ์เท่านั้นเอง แต่ก็มีรูปนามขันธ์ ๕ เหมือนกัน คือ มีรูป มีเวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ

    อย่างดิฉันนั่งอยู่นี่มีรูป และถ่ายรูปได้ และ ถ้าตรงนี้มีสุนัขอยู่ตัวหนึ่ง ดิฉันก็ไม่ต่างไปจากสุนัขเลย ที่พอช่างกล้องถ่ายปุ๊บก็มีรูปติดปั๊บ เพียงแต่มีชื่อต่างกันไปตามสมมุติเท่านั้น หรืออย่างดิฉันก็มีความสุขทุกข์ พออากาศร้อนมากๆ ก็เกิดทุกขเวทนา และถ้าเอาน้ำร้อนไปลวกสุนัข สุนัขก็มีทุกขเวทนาได้เหมือนกัน หรือพอดิฉันได้กินดีสุขเวทนาก็เกิดได้ สุนัขก็เกิดสุขเวทนาจากการดินได้เหมือนกัน

    หรืออย่างดิฉันเรียกสุนัขว่าเจ้าแต้มมานี่ สุนัขก็เข้ามาหาเพราะจำได้ นั่นก็คือ ดิฉันก็จำเขาได้ เขาก็จำดิฉันได้ ซึ่งก็มีความจำเหมือนกัน มีความรู้สึกสุขทุกข์พอใจไม่พอใจเหมือนกัน แล้วที่รู้ได้ จำได้ก็ต้องมีวิญญาณเหมือนกัน ฉะนั้น ดิฉันกับสุนัขและทุกคนที่มีขันธ์ ๕ ไม่ต่างกันเลย แต่ต่างกันด้วยอำนาจกรรมที่จำแนกคนให้มีสูงต่ำดำขาว เป็นสัตว์ชนิดใดเท่านั้นเอง

    กรรมจำแนกสัตว์ให้เป็นไปด้วยอำนาจของกรรม ฉะนั้น ไม่ว่าจะเป็นใครนับถือศาสนาใดหนีไม่พ้นกรรม คนเราอาจจะเก่งเกินกัน คือทุกคนมีความสามารถเก่งไม่เท่ากัน แต่คนเก่งในโลกนี้ ก็ไม่เก่งเกินกรรม ..เมื่อถึงเวลาตายก็ต้องตาย แล้วคนเราทำไมถึงต้องตาย ก็เพราะอำนาจกรรม

    ทุกท่านนั่งอยู่ที่นี่ท่านต่างก็ต้องตาย และความตายก็มีเหตุที่จะทำให้อยู่ ๔ อย่างเท่านั้น คือ
      ๑. หมดกรรม
      ๒. หมดอายุขัย
      ๓. หมดทั้งกรรมหมดทั้งอายุขัย
      ๔. มีกรรมมาตัดรอน อุปเฉทกรรม ..ก็ขอเอาชีวิตท่านมาเป็นตะเกียงน้ำมันเพื่อที่จะอธิบาย

    ตะเกียงน้ำมันที่กำลังติดไฟอยู่ซึ่งต้องประกอบไปด้วยตัวตะเกียง มีน้ำมัน มีไส้ และมีไฟ

  ไฟที่กำลังติดอยู่ในตะเกียงนี้ ถ้าน้ำมันหมดไฟก็ดับ เรียกว่า หมดกรรม เพราะน้ำมันเปรียบเสมือนกรรมที่หล่อเลี้ยงอยู่
  ไฟที่กำลังติดอยู่ในตะเกียงนี้ ถ้าไส้ตะเกียงหมดไฟก็ดับ เรียกว่า หมดอายุขัย เพราะไส้ตะเกียงเปรียบเสมือนอายุขัย
  ไฟที่กำลังติดอยู่ในตะเกียงนี้ ถ้าน้ำมันหมดและไส้ตะเกียงก็หมดไฟก็ดับ เรียกว่า หมดทั้งกรรมหมดทั้งอายุขัย
  ไฟที่กำลังติดอยู่ในตะเกียงนี้ น้ำมันก็ยังอยู่ ไส้ก็ยังอยู่ แต่มีลมพัดกรรมโชกมาไฟก็ดับ เรียกว่า มีกรรมมาตัดรอน อุปเฉทกรรมหรืออุปฆาตกรรมนั่นเอง


ขอบคุณบทความและภาพจาก
http://thaimisc.pukpik.com/freewebboard/php/vreply.php?user=dokgaew&topic=12142
โพสต์โดย น้องกิ๊ฟ [8 มิ.ย. 2552 , 08:36:36 น.] ( IP = 58.9.102.186 : : )

[นิรตา ป้อมนาวิน]