รองเท้าผมก็เคยหายครับ แต่ต่อมาต้องเปลี่ยนวิธีการ ครับเพราะไม่มีรถที่จะนำใส่ไว้ไนรถนะครับ
ผมจึงอาศัยถุงผ้าขนาดพอใส่รองเท้าได้ครับ พอถึงสถานที่เราต้องถอด ก็ถอดใส่ถุงผ้าครับ ส่วนถุงผ้าเิลิกใช้ก็พับ
เก็บครับ วิธีนี้ดูเหมือนว่าจะรักรองเท้ามาก ๆ ครับแต่ผมว่าดีำกว่าเดินเท้าเปล่าครับ ผมเคยไปไหว้พระใน กทม.ครับ
แล้วรองเท้าหายครับ สุดท้ายต้องถอดถุงเท้า เดินเท้าเปล่า ออกมาซื้อรองเท้าครับ พอดีวันนั้นมีเงินติดตัวไปไม่พอ
จะซื้อรองเท้าครับ เพราะต้องเหลือค่ารถกลับบ้านครับ ไม่ได้เผื่อไว้ หยอดตู้ทำบุญไปหลายร้อยเพลินไปครับ
แต่ตั้งแต่นั้นมามาผมก็อาศัยประสพการณ์เช่นนี้เสมอมาครับ
ส่วนคนที่เอารองเท้าผมไปนั้น ผมก็คิดว่า ผมเคยเอาของเขามา ก็กรวดน้ำอุทิศบุญของผมให้เขาด้วยครับ
ก็แปลกดีนะครับ ถ้าเป็นเมื่อก่อนผมจะหัวฟัดหัวเหวี่ยงเลย แต่วันนั้นรู้สึกอารมณ์ดีครับ อาจจะเป็นเพราะอิ่มบุญ
อิ่มใจคิดว่า วันนี้เรามาทำบุญ ก็อย่าไปคิดให้เป็นบาป เดี๋ยวบุญจะหายหมดครับ