พิมพ์

[namtip]

ทางคลายทุกข์

โดย...นาวาเอก(พิเศษ) วุฒิ อ่อนสมกิจ

พิมพ์ลงในนิตยสาร “ธรรมจักษุ”

ปีที่ 88 ฉบับที่ 11 เดือน สิงหาคม 2547



มีนิทานเล่าว่า มีดาบส 2 องค์ บำเพ็ญตบะอยู่ในป่ากินแต่ผลไม้เป็นอาหาร ไม่ได้ลิ้มรสเค็มมาเป็นเวลานานจนทำให้เกิดอาการป่วยจึงเข้าไปบิณฑบาตในหมู่บ้าน ได้เกลือมาองค์ละห่อ และเก็บไว้กินแทนยา ต่อมาเกลือของดาบสองค์หนึ่งหาย สงสัยว่าจะเป็นเพื่อนดาบสด้วยกันขโมย จึงไปสอบถาม เมื่อดาบสองค์นั้นปฏิเสธ ก็ไม่เชื่อ คาดคั้นจะให้สาบาน ดาบสองค์ที่ถูกสงสัยจึงสาบานว่า

align="center" alt="">

"ถ้าผมขโมยเกลือของท่านไป ขอให้ได้รับอันตรายจากสัตว์ร้ายจนถึงตายในวันนี้"

สิ้นคำสาบาน ดาบสองค์นั้นก็ยังไม่เชื่อ ขอให้สาบานด้วยอันตรายที่รุนแรงกว่านั้น ดาบสองค์นั้นจึงสาบานอีกว่า

"ถ้าผมขโมยเกลือท่านไป เกิดชาติใดภพใด ขอให้เกิดในตระกูลเศรษฐีมั่งคั่งด้วยทรัพย์สมบัติ มีเกียรติยศสูงส่งในเมืองมนุษย์ เพียบพร้อมด้วยข้าทาสบริวารทั้งหลายอย่าได้ขาดเลย"

เพื่อนดาบสสาบานยังไม่ทันจบ ดาบสเจ้าของเกลือก็ลุกขึ้นกราบ พร้อมกับห้ามว่า  "พอแล้วพระคุณเจ้า คำสาบานของท่านช่างรุนแรงน่าหวาดเสียวเหลือเกิน ผมเชื่อแล้วว่าพระคุณท่านไม่ได้เอาไป"



ความมียศ มีเกียรติ มีทรัพย์สมบัติตลอดจนความมีอำนาจวาสนาสูงในสังคม ที่เรากำลังยื้อแย่งกันอยู่นั้น ในทัศนะของมนุษย์ปุถุชนด้วยกันเป็นเรื่องมีค่าน่านิยมชมชอบ แต่มองในทัศนะของบุคคลที่หันเข้าถึงมุมสงบละทิ้งเรื่องเหล่านี้แล้ว กลับมองเห็นว่า การเข้าไปเกี่ยวข้องกับลาภยศ เป็นสิ่งที่น่ากลัวน่าหวาดสะดุ้ง เพราะตราบใดที่มนุษย์ยังหมกมุ่นขวนขวายเพื่อให้ได้สิ่งเหล่านั้นอยู่ ก็ยังหมกมุ่น ขวนขวายเพื่อให้ได้สิ่งเหล่านั้นอยู่ ก็ยังจะต้องเวียนเกิดเวียนตายในกองทุกข์ ต้องต่อสู้แย่งชิงทำร้ายและทำลายกันไม่รู้จบ เมื่อมีเกิดก็ต้องมีแก่ เจ็บ และตาย ไม่สิ้นสุด ไม่ผิดอะไรกับนักโทษประหารที่รอการประหารทุกภพทุกชาติไป

ท่านที่เคยผิดหวังในเรื่องลาภ ยศ สรรเสริญสุข แล้วเสียใจและยังไม่เห็นทางออกทางอื่น ก็อยากจะขอให้เอาแนวคิดของดาบสที่เล่าข้างต้นมาพิจารณากันบ้าง อาจทำให้สบายใจคลายทุกข์ที่ไม่สมหวังได้ตามสมควร.