พิมพ์

[raponsan]

เธอกำลังหาอะไรอยู่.? : บาตรเดียวท่องโลก

โดยพระพิทยา ฐานิสฺสโร

ขณะนั่งรอลูกศิษย์ชาวไทยไปซื้อของหน้าสถานีรถไฟใต้ดินที่ปารีส ประเทศฝรั่งเศส มีหญิงต่างชาติไม่แน่ใจว่าสัญชาติไหน มานั่งคุกเข่าด้านข้างต้องการถวายเค้กเนยชิ้นเล็ก หลังจากถวายเธอไหว้ด้วยความเคารพ เรากล่าวขอบคุณเธอ เธอลุกขึ้นและเดินจากไป สิบนาทีต่อมา เธอมาพร้อมกับเส้นหมี่เหลืองผัดและมะม่วงใบโต เธอทำเช่นครั้งแรกที่ถวายเค้ก เรากล่าวขอบคุณเธออีกครั้ง เธอยิ้มเปี่ยมด้วยความสุขและลุกเดินจากไป

ข่าวสาร ความบันเทิงในรูปแบบต่างๆ ส่วนใหญ่ที่เรารับรู้ในปัจจุบัน ไม่ว่าจากสื่อใดๆ ส่วนใหญ่เป็นไปในทางด้านลบมากกว่าด้านบวก อีกทั้งยังได้รับความสนใจเป็นจำนวนมาก ส่วนข่าวด้านดีมักมาเร็วไปเร็ว และไม่ได้รับความสนใจเท่าใด เป็นสิ่งบ่งบอกว่าคนในสังคมส่วนใหญ่กำลังเสพติดข่าวสาร ความบันเทิงที่กำลังทำร้ายร่างกาย จิตใจมากขึ้น บางครั้งเป็นการกระตุ้นคนที่จิตใจไม่ดีให้ไม่ดียิ่งขึ้น คนที่จิตใจดีเกิดความหวั่นไหว ไม่มั่นคง อีกทั้งกระตุ้นให้ผู้คนเสพมากขึ้นๆ อย่างหยุดไม่ได้  ทำให้เรากำลังสูญเสียจิตใจที่มั่งคง สงบ งดงามในทุกสภาพสังคม

 

เราค่อยๆ ขาดความเมตตา กรุณา ชื่นชมยินดีความกับความสุขความสำเร็จของผู้อื่น ยากที่จะวางใจเป็นกลางกับสิ่งที่กำลังปรากฏขึ้น เราเพิ่มความหวาดระแวง ความกลัว ความหวั่นไหว ความอิจฉาริษยา ความเชื่อถือ เชื่อใจในบุคคลอื่น เราไม่พอใจกับสิ่งที่เรามี ที่เราเป็น ที่เราอยู่ เราต้องการอะไรที่ยิ่งใหญ่มากขึ้น และเรารู้สึกไม่มีความสุข ไม่พอ จิตใจเหมือนขาดอยู่ตลอดเวลา

เราใช้กำลังในการตัดสินปัญหา เราไม่มีความอดทนเมื่อไม่ได้ดังใจ ไม่ได้ดังหวัง เราจะแสดงความเกรี้ยวกราด โมโห อย่างไม่รู้สึกผิด จิตสำนึกที่ดีงามค่อยๆ หมดไป ขอเพียงได้ทำตามใจ สนองความอยาก ความต้องการ ความใคร่ ความหลงใหล เพลิดเพลิน นั่นทำให้เรากำลังเหมือนผู้ป่วย ที่ไม่รู้ว่าตนเองกำลังป่วย ทำให้ยากที่จะเยียวยา รักษา เพราะเราไม่รู้ว่า เรากำลังป่วย และเราก็สามารถทำร้าย ทำลายตัวเองเมื่อไม่ได้ดั่งหวัง หรือเมื่อไม่สำเร็จตามใจคิด

 

ในอดีตประเทศไทยมิได้เจริญทางวัตถุเช่นชาวตะวันตก ทำให้ดูล้าสมัยตามสังคมสมมุติ จนเราพยายามที่ก้าวให้ทันเขา ณ วันนี้เรามีทุกอย่างเหมือนเขา อาจมากกว่าเสียด้วยซ้ำ แม้เราไม่ได้ผลิตเอง แต่เราเป็นผู้ซื้อ ผู้เสพที่ทรงพลัง ทำให้ความเสื่อมทางสภาพจิตใจเราจะล้ำหน้าเขาเช่นกัน เราสูญเสียรอยยิ้มที่งดงาม เราเห็นแก่ตัวมากขึ้น เรามีเวลาให้ครอบครัวน้อยลง ความสัมพันธ์ในทุกระบบชั้นไม่สามัคคี ไม่เห็นอกเห็นใจกัน ขาดความเคารพซึ่งกันและกัน ต่างคนต่างทำเพียงเพื่อความอยู่รอดแต่ไร้ซึ่งความจริงใจ เราใช้ร่างกายเพียงเพื่อสนองกิเลส ตัณหา นั่นหมายความว่า เราไม่เคารพร่างกายตนเองมากขึ้น

ขณะที่ชาวตะวันตกกลับมาสนใจในสิ่งที่เราเคยมีแต่ละเลย เขาเริ่มเรียนรู้ที่จะใจกว้าง แบ่งปัน หันกลับมาพึ่งพิง หาความสุขสงบในตน ฝึกตน ปฏิบัติตนเพื่อช่วยดับทุกข์ที่แท้ในใจตน ชาวตะวันตกที่เคยประทับใจหลายสิ่ง หลายอย่างที่งดงามของคนไทยที่พวกเขาไม่มี ค่อยๆ หมดไป เพราะเรากำลังมีเหมือนที่เขามี แต่ไม่ใช่สิ่งที่เขาต้องการ เขาต้องการความแตกต่างที่งดงามจากข้างใน ที่เรามีอยู่แต่กลับไม่ใส่ใจ ทำให้ค่อยๆ หายไป รวมทั้งธรรมชาติบริสุทธิ์ กำลังถูกทำลายอย่างรวดเร็วและน่ากลัว เขาจะจดจำเมืองไทยในอดีตและเขาอยากเห็น อยากสัมผัสเช่นนั้นอีกเช่นกัน แต่ดูเหมือนว่าจะไม่สามารถเป็นไปได้อีกต่อไป

    "เมื่อเราสูญเสียจิตใจที่สงบภายในอันงดงาม เราสูญเสียทุกอย่างของชีวิต เพราะไม่สามารถหาความสุขที่แท้เจอจากสิ่งของภายนอก"

ขอบคุณภาพข่าวจาก
http://www.komchadluek.net/detail/20150630/208883.html

[raponsan]

พวกเธอแสวงหาหญิง หรือแสวงหาตน อย่างไหนเป็นความดีของพวกเธอ.?

เรื่องสหายภัททวัคคีย์ : พระไตรปิฎก เล่มที่ ๔ พระวินัยปิฎก เล่มที่ ๔ มหาวรรค ภาค ๑

     [๓๖] ครั้นพระผู้มีพระภาคประทับอยู่ที่พระนครพาราณสีตามพระพุทธาภิรมย์ แล้วเสด็จจาริกไปโดยมรรคาอันจะไปสู่ตำบลอุรุเวลา  และทรงแวะจากทาง  แล้วเสด็จเข้าไปยังไพรสณฑ์แห่งหนึ่ง  ครั้นถึงไพรสณฑ์นั้นแล้ว  ประทับนั่ง ณ โคนไม้ต้นหนึ่ง.

     ก็โดยสมัยนั้นแล สหายภัททวัคคีย์จำนวน ๓๐ คน พร้อมด้วยปชาบดีบำเรอกันอยู่ ณไพรสณฑ์แห่งนั้น.  สหายคนหนึ่งไม่มีประชาบดี. สหายทั้งหลายจึงได้นำหญิงแพศยามาเพื่อประโยชน์แก่เขา. ต่อมาหญิงแพศยานั้น เมื่อพวกสหายนั้นเผลอตัวมัวบำเรอกันอยู่  ได้ลักเครื่องประดับหนีไป. จึงพวกสหายนั้น เมื่อจะทำการช่วยเหลือสหาย เที่ยวตามหาหญิงแพศยานั้น ไปถึงไพรสณฑ์แห่งนั้น ได้เห็นพระผู้มีพระภาคประทับนั่งอยู่ ณ โคนไม้ต้นหนึ่ง
     ครั้นแล้วจึงเข้าไปเฝ้าพระผู้มีพระภาค แล้วได้ทูลถามพระผู้มีพระภาคว่า 
     พระผู้มีพระภาคเห็นหญิงบ้างไหมเจ้าข้า.?

     

     พระผู้มีพระภาคทรงย้อนถามว่า 
     ดูกรกุมารทั้งหลาย พวกเธอจะต้องการอะไรด้วยหญิงเล่า.?
     ภัท. เจ้าข้า พวกข้าพเจ้าเป็นสหายภัททวัคคีย์จำนวน ๓๐ คน ในตำบลนี้ พร้อมด้วยปชาบดี บำเรอกันอยู่ในไพรสณฑ์แห่งนี้ สหายคนหนึ่งไม่มีปชาบดี พวกข้าพเจ้าจึงได้นำหญิงแพศยามาเพื่อประโยชน์แก่เขา ต่อมาหญิงแพศยานั้น เมื่อพวกข้าพเจ้าเผลอตัวมัวบำเรอกันอยู่ได้ลักเครื่องประดับหนีไป เพราะเหตุนั้น พวกข้าพระองค์ผู้เป็นสหายกัน เมื่อจะทำการช่วยเหลือสหาย จึงเที่ยวตามหาหญิงนั้นมาถึงไพรสณฑ์แห่งนี้ เจ้าข้า.

     พ. ดูกรกุมารทั้งหลาย พวกเธอสำคัญความข้อนั้นเป็นไฉน ข้อที่พวกเธอแสวงหาหญิง หรือแสวงหาตนนั้น อย่างไหนเป็นความดีของพวกเธอเล่า.?
     ภัท. ข้อที่พวกข้าพระองค์แสวงหาตนนั่นแล เป็นความดีของพวกข้าพเจ้า เจ้าข้า.
     พ. ดูกรกุมารทั้งหลาย ถ้าอย่างนั้นพวกเธอนั่งลงเถิด เราจักแสดงธรรมแก่พวกเธอ.

     พวกสหายภัททวัคคีย์เหล่านั้น  รับพระพุทธาณัติพจน์ว่า อย่างนั้น เจ้าข้า  ถวายบังคมพระผู้มีพระภาคแล้ว  นั่งอยู่ ณ ที่ควรส่วนข้างหนึ่ง. 
     พระผู้มีพระภาคทรงแสดงอนุปุพพิกถาแก่พวกเขา คือทรงประกาศทานกถา สีลกถา สัคคกถา โทษ ความต่ำทราม ความเศร้าหมองของกามทั้งหลาย และอานิสงส์ในความออกจากกาม. 
     เมื่อพระองค์ทรงทราบว่า พวกเขามีจิตสงบมีจิตอ่อน มีจิตปลอดจากนิวรณ์ มีจิตเบิกบาน มีจิตผ่องใสแล้ว จึงทรงประกาศพระธรรมเทศนาที่พระพุทธเจ้าทั้งหลายทรงยกขึ้นแสดงด้วยพระองค์เอง คือ ทุกข์ สมุทัย นิโรธ มรรค. 

     

     ดวงตาเห็นธรรม ปราศจากธุลี ปราศจากมลทินว่า สิ่งใดสิ่งหนึ่งมีความเกิดขึ้นเป็นธรรมดา สิ่งนั้นทั้งมวลมีความดับเป็นธรรมดา ได้เกิดแก่พวกเขา ณ ที่นั่งนั่นแล ดุจผ้าที่สะอาด ปราศจากมลทินควรได้รับน้ำย้อมเป็นอย่างดี ฉะนั้น.
     พวกเขาได้เห็นธรรมแล้ว ได้บรรลุธรรมแล้ว ได้รู้ธรรมแจ่มแจ้งแล้ว มีธรรมอันหยั่งลงแล้ว ข้ามความสงสัยได้แล้ว ปราศจากถ้อยคำแสดงความสงสัยถึงความเป็นผู้แกล้วกล้า ไม่ต้องเชื่อผู้อื่นในคำสอนของพระศาสดา ได้ทูลคำนี้ต่อพระผู้มีพระภาคว่า พระเจ้าข้า พวกข้าพระองค์พึงได้บรรพชา พึงได้อุปสมบทในสำนักพระผู้มีพระภาค.

     พระผู้มีพระภาคตรัสว่า พวกเธอจงเป็นภิกษุมาเถิด ดังนี้ แล้วได้ตรัสต่อไปว่า ธรรมอันเรากล่าวดีแล้ว พวกเธอจงประพฤติพรหมจรรย์ เพื่อทำที่สุดทุกข์โดยชอบเถิด.
     พระวาจานั้นแล ได้เป็นอุปสมบทของท่านผู้มีอายุเหล่านั้น

     เรื่องสหายภัททวัคคีย์ จบ


เนื้อความพระไตรปิฎก เล่มที่ ๔  บรรทัดที่ ๘๑๑ - ๘๖๓.  หน้าที่  ๓๔ - ๓๖.
http://www.84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=4&A=811&Z=863&pagebreak=0
ศึกษาอรรถกถานี้ได้ที่ :- http://www.84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=4&i=35
ขอบคุณภาพจาก :-
http://www.rmutphysics.com/
http://i.ytimg.com/

[nirvanar55]