พิมพ์

[raponsan]

ไม่มีอะไรน่ากลัว..หากชีวิตมีธรรม

โดย...พระอาจารย์อารยะวังโส

ปุจฉา : บ้านเมืองเริ่มมีการเคลื่อนไหวใต้ดิน-บนดิน เพื่อต่อต้านรัฐบาล ซึ่งอาจจะนำไปสู่ความวุ่นวายในสังคมอีกครั้ง ดังในอดีต ขอพระอาจารย์ช่วยให้ธรรมะสอนใจแก่คนทุกฝ่าย เผื่อจะได้หยุดวุ่นวาย หยุดเบียดเบียนประเทศกันบ้าง...

วิสัชนา : เจริญพรสาธุชน ผู้มั่นคงในการประพฤติธรรม...ธรรมะย่อมคุ้มครองผู้ประพฤติธรรม...ผู้ปฏิบัติธรรม...ผู้ให้ความเคารพธรรม ตรงข้าม หากหมู่ชนประพฤติอธรรม..อธรรมก็ย่อมติดตามให้ผล แผดเผาให้เร่าร้อนหมกไหม้อยู่ในเพลิงทุกข์ต่อไป

     ธรรมะ ทำให้รู้จัก หยุด... นิ่ง... สงบ
     อธรรม ทำให้เกิดการซัดแผ่ซ่านไป ไม่รู้จักหยุดนิ่ง...
     เมื่อหยุดไม่เป็น... นิ่งก็ไม่พบ ก็ยากที่จะสบ ความสงบ ตามปรารถนา
     เมื่อชีวิตหาความสงบไม่ได้ แล้วประเทศชาติหรือสังคมพหุชน จะสุขสันติได้อย่างไร.?

 

การมีส่วนร่วมในการบริหารจัดการบ้านเมืองให้เป็นไปด้วยความเรียบร้อย ก้าวย่างไปสู่ความเจริญถึงประโยชน์โดยธรรม เป็นเรื่องสำคัญอย่างยิ่งของสังคมมหัพภาค ที่จะต้องพึ่งพาอำนาจอันเป็นธรรมเพื่อนำมาบริหารจัดการโลกให้แปรเปลี่ยนไปอย่างมีระบบแบบแผนอย่างมี ดุลยธรรม...

แต่การจะแสวงหาอำนาจอันเป็นธรรมจากวัตถุ สิ่งของ บุคคล โดยทั่วไปนั้น ย่อมยากที่จะพบเจอ...เว้นแต่เมื่อเรารู้จักมองเข้าไปในจิต... ในชีวิตของเรา จนสามารถเข้าใจได้ว่า ชีวิต...จิตใจนั้นคือธรรมะ ...ธรรมทั้งปวงประมวลรวมลงในจิตใจดวงเดียวเท่านั้น เพื่อนำไปสู่การรู้จักประพฤติปฏิบัติให้ถูกต้องชอบธรรม สามารถควบคุมอำนาจความโลภ ความโกรธ ความหลง ให้อยู่ภายใต้จิตสำนึกที่มีธรรมได้ ซึ่งแม้ว่ายังไม่สามารถชำระล้างให้สิ้นไปได้ แต่ก็สามารถควบคุมให้อยู่ในเกณฑ์ภายใต้กรอบสำนึกของความเกรงกลัว-ความสะดุ้งกลัวต่อบาป ก็ย่อมประพฤติอยู่ในทางธรรมได้อย่างไม่ยาก เพื่อการเข้าถึงการอ้างอิงอำนาจธรรมเป็นใหญ่การดำเนินชีวิต พัฒนาสังคมประเทศชาติ

   

   การจะทำให้สังคมเชิงมหัพภาคเข้าสู่ระบบ ธรรมาธิปไตย ได้นั้น สำคัญอย่างยิ่งจะต้องวางรากฐาน
   การศึกษาเพื่อชีวิตที่จะต้องปลูกฝังตั้งแต่เริ่มต้น อยู่รอดเป็นทารก เติบโตเป็นบุคคลไปตามวัย...
   การศึกษาเพื่อชีวิตนั้น จะต้องมุ่งสู่การเรียนรู้ให้เข้าใจในธรรมะตามหลักพระพุทธศาสนา ที่วางธงธรรมะไว้เป็นยอดธงแห่งการเรียนรู้ อันสอดคล้องกับความจริงที่เป็นจริง และมีอยู่จริงในธรรมชาติ

ผู้มีธรรม ดำรงชีวิตอยู่โดยเคารพธรรม...จะไม่เป็นคนหูหนวก ตาบอด จิตมืดมนไร้แสงธรรม จะเป็นผู้มีตาดี หูดี จิตสะอาด รู้จักมองดูรู้เห็นและใคร่ครวญพิจารณาด้วยจิตที่สะอาด ก่อนจะตัดสินใจเชื่อมั่น เรียกว่า ความเชื่อมั่น จะต้องเกิดขึ้นจากความรู้ที่ถูกต้องชอบตรงโดยธรรม จึงยกระดับความเชื่อเป็น ศรัทธาธรรม อันเป็นพลังสร้างสรรค์แห่งชีวิตที่จะก้าวย่างไปอย่างผู้ประพฤติธรรม...

     

     เมื่อหนึ่งจิตมีธรรม หนึ่งชีวิตรู้จักประพฤติธรรม การสร้างธรรมให้เกิดขึ้นในสังคมก็ย่อมเป็นไปด้วยอำนาจหนึ่งจิต...หนึ่งชีวิตที่มีธรรมนั้น
     การทำให้เกิดความเป็นธรรมในกิจการต่างๆ ของรัฐหรือของสังคมมหัพภาค จึงเกิดขึ้นได้... และนั่นคือ การสร้าง อำนาจธรรมาธิปไตย ให้เกิดขึ้นบนแผ่นดินนั่นเอง

     จึงไม่ควรหวาดวิตกกังวลจนเสียจิต ไม่ว่าจะมีอำนาจบนดิน...ใต้ดิน ที่เพียบพร้อมไปด้วยเสนามารน้อยใหญ่... พึงเข้าใจว่า หน้าที่ของมารก็ต้องดำเนินไปตามวิถีอธรรม... ส่วนหน้าที่ของเรานั้นพึงอย่าทำให้สูญเสียไปในฐานะผู้ประพฤติธรรม ...หนึ่งจิต ...หนึ่งชีวิตของเราที่มีธรรมนั่นแหละสามารถสร้างอำนาจธรรมให้เริ่มขึ้นในสังคม ประเทศชาติ ได้จริง...

เจริญพร

ขอบคุณบทความและภาพจาก
www.posttoday.com/ธรรมะ-จิตใจ/374334/ไม่มีอะไรน่ากลัว-หากชีวิตมีธรรม-

[PRAMOTE(aaaa)]

  st12ขออนุโมทนาสาธุ