พิมพ์

[มานพ]

[๓๒๘]    สตตวิหารธรรม๑    (ธรรมเป็นเครื่องอยู่เป็นนิตย์ของพระขีณาสพ)    ๖
            ภิกษุในพระธรรมวินัยนี้
 ๑.    เห็นรูปทางตาแล้ว    เป็นผู้ไม่ดีใจ    ไม่เสียใจ    มีอุเบกขา    มีสติสัมปชัญญะอยู่
 ๒.    ฟังเสียงทางหูแล้ว   เป็นผู้ไม่ดีใจ    ไม่เสียใจ    มีอุเบกขา    มีสติสัมปชัญญะอยู่
 ๓.    ดมกลิ่นทางจมูกแล้ว   เป็นผู้ไม่ดีใจ    ไม่เสียใจ    มีอุเบกขา    มีสติสัมปชัญญะอยู่
 ๔.    ลิ้มรสทางลิ้นแล้ว   เป็นผู้ไม่ดีใจ    ไม่เสียใจ    มีอุเบกขา    มีสติสัมปชัญญะอยู่
 ๕.    ถูกต้องโผฏฐัพพะทางกายแล้ว  เป็นผู้ไม่ดีใจ    ไม่เสียใจ    มีอุเบกขา    มีสติสัมปชัญญะอยู่
 ๖.    รู้แจ้งธรรมารมณ์ทางใจแล้ว    เป็นผู้ไม่ดีใจ    ไม่เสียใจ    มีอุเบกขา มีสติสัมปชัญญะอยู่

         พระสุตตันตปิฎก  ทีฆนิกาย  ปาฎิกวรรค  [๑๐.  สังคีติสูตร]
                    สังคีติหมวด  ๖