แทบทุกลมหายใจที่คนเราต่างทำแต่สิ่งที่ทำแล้วเสียใจทีหลัง เพราะการปล่อย ความเลินเล่อ ทั้งที่รู้ว่า สิ่งไม่ดีทุกอย่างทั้งสิ้น จะพาใคร หรือแม้แต่ตัวเขาเองไปสู่จุดไหน เพราะไม่ยอมพิจารณาให้เห็นว่า โทษของสิ่งไม่ดี ที่แสดงออกทางกาย วาจา ใจ เป็นอย่างไร ทำสิ่งที่ดี หมดแรง แต่ทำสิ่งที่ไม่ดี ทำได้
มนุษย์เรา เวลาที่ทำงานเหนื่อย ๆ ก็บ่นอยากพัก
แต่หลายครั้ง เมื่อได้พักแล้วก็นอนเฉย ๆ หรือประมาท ไม่ทำอะไรให้เกิดประโยชน์
เมื่อเวลา ที่เป็นโอกาสดี ๆ เหล่านั้นผ่านไป ปุถุชนก็จะถามอีก ว่า เมื่อไหร่จะได้พัก
หลายครั้งที่ปล่อยจิตให้คิดเรื่องเพศ แอบชายตามองเพศตรงข้ามตามสบาย นั่งตามสบาย กินตามสบาย พูดตามสบาย นอนตามสบาย แต่เมื่อสุดท้าย ถึงเวลาที่เดือดร้อนก็ไม่มีที่พึ่ง เพราะไม่ได้สร้างกุศลไว้ ไม่ได้ฝึกจิตให้สำรวมไว้
ความสุขลวก ๆ ที่ปุถุชนเสพแล้วคิืดว่าไม่เป็นไร ปล่อยไปก็ได้ เป็นของไม่มีแก่นสาร ไม่ยั่งยืน เมื่อปุถุชนเสพความสุขใด ความสุขนั้นก็จะสลายไปในที่สุดเพราะความไม่เที่ยง ไม่ใช่ของตน แล้วความทุกข์ ก็จะกลับมาหาเขาอีกครั้ง ถึงเวลานั้น ก็จะพบกับทรมานอีก วนเวี่ยนเป็นวัฏจักรที่ไม่มีดี
ตรงกันข้าม หากสละความสุข มาพบกับความยากลำบากในการ ปรับจิตของตนเอง ให้สูงขึ้นจากความสุขเหล่านั้น เมื่อใช้ความพยายามความตั้งใจให้จิตพ้นจากสุขลวก ๆ อย่างนั้นแล้ว มีจิตที่สมบูรณ์ขึ้น มองสิ่งต่าง ๆ ได้ชัดเจน มีความมั่นคงทางใจมากขึ้น ย่อมจะได้รับความสุขมากขึ้น และไม่ต้องไปเสพสุขไร้สาระแล้วตามมาด้วยปัญหาอย่างที่เคยเสพมา
ทั้งหมด ขึ้นอยู่กับเรา ว่าเราจะยอมแลก ความสุขที่ไม่จริง ซึ่งพาเราไปเจอความทุกข์จริง ๆ
กับการพบความทุกข์บ้าง ที่จะพาเราไปเจอความสุขจริงๆ
อยู่ที่ตัวเราเองเลือกเท่านั้น
ขณะที่ทำกุศล อาจเหนื่อยบ้าง แต่เป็นความเหนื่อยที่ไม่เสียกำลังของลูกผู้ชาย (หรือลูกผู้หญิง)
กิเลส เหมือนศัตรู คนที่นอนในสนามรบจะมีโอกาสเดียวเท่านั้นคือตาย แต่ในทางตรงกันข้าม หากว่าเราลุกขึ้นสู้ เราจะไม่ตาย
ในสนามรบ การรบอาจมีแพ้ มีชนะบ้าง แต่การรบกับกิเลส เราต่างมีอาวุธอัศจรรย์ เมื่อใครได้นำมาใช้แล้ว จะมีกำลัง มีเวทย์มนต์เอาชนะศัตรูได้เด็ดขาด ได้แก่ ธรรมะของพระพุทธเจ้า การต่อสู้กับกิเลส บางครั้งอาจจะอ่อนล้า เหน็ดเหนื่อย ท้อแท้ อยากตาย เครียด ร้องไห้
แต่ไม่ควรยอม น้อยใจ หรือร้องไห้ ศัตรูล้อมเราไว้ รอบด้าน ทั้งเกิดแก่เจ็บตาย เหนื่อยกับทำมาหาเลี้ยงชีพจากที่เกิดมา เหนื่อยกับความร้อนเร่าเพราะรักโลภโกรธหลง มีทางเอาตัวรอดทางเดียวเท่านั้นคือ "สู้"
เพราะเมื่อเรา "สู้" เสร็จแล้ว ศัตรูก็ตายแล้ว หลังจากนั้น เราจะนอนหลับสบายทุกคืน ไม่ร้องไห้ ไม่เจ็บปวดเพราะถูกศัตรูแทง