พิมพ์

[เสริมสุข]

พึงสังวรและระวัง กรรมใดที่ทำไว้ ไม่ีมีสูญหายแน่นอน ทั้งกรรมดีและกรรมไม่ไดี

วิบากกรรม ร่วมจากมิจฉาอาชีวะ ฆ่าหมู เห็นทันตา

นางกัญญารัตน์ ตาเสือ หรือ "พยอม"
อายุ 38 ปี อยู่บ้านเลขที่ 117 หมู่ 4 ต.วังหลุม อ.ตะพานหิน จ.พิจิตร
เปิดเผยทั้งน้ำตา ด้วยความเจ็บปวดสุดทรมานว่า เมื่อ 20 ปีก่อน
แต่งงานกับสามีเป็นชาวสระบุรี มีบุตรเป็นหญิงด้วยกัน 3 คน
และสามีมีอาชีพเป็นคนฆ่าหมูในโรงฆ่าสัตว์
ส่วนตนเองทำหน้าที่ผ่าท้องชำแหละสุกรที่สามีฆ่า
เหมือนเวรกรรมมีจริงเร็วทันตาเห็น ต่อมา นางพยอม
ตั้งท้องลูกสาวคนที่ 3 แทนที่จะเหมือนกับคนปกติ แต่กลับกลายเป็นว่า

ตั้งท้องนานถึง 3 ปี ไปหาหมอก็บอกว่าตั้งท้องมีบุตรแต่ในท้องมีแต่รก ตัวเด็กอวัยวะของร่างกายยังมีไม่ครบ จนกระทั่งครบ 3 ปี 8 เดือน จึงได้ผ่าท้องคลอดลูกออกมา ซึ่งลูกก็แข็งแรงเป็นปกติ แต่ท้องของตนเองกลับไม่ยุบ และนับวันจะโตขึ้นๆ ใหญ่กว่าคนตั้งท้องปกติ ถึง 3 เท่า ขณะนี้วัดรอบท้องได้ถึง 56 นิ้ว และมีน้ำหนักตัวเกือบ 100 กิโลกรัม และเจ็บปวดมากนอนหงายก็ไม่ได้ เพราะหายใจไม่ออก

ปัจจุบัน ลุกเดินก็ไม่ไหว อีกทั้งมีโรคแทรกซ้อนถึง 5 โรค ตลอดเวลาตั้งแต่ พ.ศ. 2545 จนถึงทุกวันนี้ ตนต้องทนทุกข์ทรมาน ทั้งลูกทั้งผัวต่างไม่แยแสกับอาการป่วย จึงต้องทุรนทุรายหอบสังขารมาขออาศัยพี่สาว อยู่ที่บ้านเกิด ต.วังหลุม อ.ตะพานหิน จ.พิจิตร แต่พี่สาวก็มีฐานะยากจน จึงไม่มีเงินพาไปหาหมอที่ท้องป่องใหญ่ขึ้น ปริแทบจะแตก จึงทรมานมาก แต่ที่ทนทรมานอยู่ทุกวันนี้ ก็ตัดใจคิดว่าคงเป็นเพราะ "กรรมลิขิต" ที่เมื่อตอนอยู่กับสามีทำอาชีพฆ่าหมู และผ่าท้องชำแหละหมู จึงอยากวอนสังคมให้พึงระวังในกรรมที่ทำ พร้อมทั้งขออภัยกับ "อดีตบาป" และกรรมที่ตนสร้างไว้ด้วย..ขออนิสงค์ ในการเปิดเผยนี้ จงส่งผลกุศลให้คุณกัญญารัตน์ ตาเสือ หรือ "พยอม" ได้หายจากอาการทุกเวทนานี้ด้วยเถิด (ถ้ายังมีชีวิตอยู่นะค่ะ) สาธุ..

[นิรตา ป้อมนาวิน]