พิมพ์

[ธัมมะวังโส]

สมัยตอนหนุ่ม ไม่คิดว่า จะไม่มีแรง ทำอะไรก็ ไหว พอเข้าครึ่งคน หูตา ฝ้าฟาง แรงหมด ปวดหัว ปวดเข่า ปวดหลัง ปวดเอว ภายในปั่นป่วน ร่างกายปรับเป็นความชรา โดยธรรมชาติ เคยหิ้วน้ำสองถัง เดินปร๋อ ตอนนี้หิ้วน้ำถังเดียว แทบจะไม่ไหว
หนึ่งอาทิตย์แก้วน้ำแตกไปหลายใบ เพราะว่ามืออ่อน ไม่มีแรง เมื่อสักครู่ก็จะยกแก้วน้ำจิบน้ำอุ่นสักหน่อย พาลมือไม่มีแรง แก้วเกือบร่วง ยกแก้วน้ำแค่ศอกเดียวยกไม่ได้
ก็รู้ตัวดีอยู่นะ ว่า อาการความดันสูง จะทำให้เกิดอะไร
ช่วงซีกซ้ายไม่ค่อยทำงาน ดังนั้นตอนนี้มีโอกาสเดินจงกรมได้ ก็ต้องเดินให้มากหน่อย นั่งให้มากขึ้น เดี๋ยวอนาคตนอนอย่างเดียว จะไม่มีโอกาส ช่วงนี้ นั่งหลับ แต่ไม่ได้สมาทาน เนสัชชิกธุดงค์ เพราะเห็นว่ายังไม่เข้าพรรษา
ปวดคอ ขาชา เหล่านี้ รู้ตัวดี
สังขาร ( ร่างกาย ) ก็อย่างนี้แหละ อยู่ภายใต้กฏ อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา โชคดีที่อบรมจิตมาดีแล้ว ถึงมันจะน่าทุกข์ แต่เพราะอบรมจิตมาดี มันก็เลยเฉย ๆ พิจารณาว่า เป็นตามกฏ ที่เหลือขึ้นอยู่กับบุญกรรมบารมี ที่สร้างมา สร้างมาอย่างไร ก็ยอมรับอย่างนั้น จิตไม่ต้องทุกข์ ให้มันทุกข์แค่กาย ก็เพียงพอแล้ว
พระพุทธเจ้าผู้จอมมุนี ผู้เป็นครูของเทวดาและมนุษย์ ท่านจึงได้ตรัสเตือนผู้ที่เป็นสาวก เบือ้งหลังว่า
สังขาร ทั้งหลาย มีความเสื่อมไปเป็นธรรมดา ท่านทั้งหลายจงยังความไม่ประมาทให้ถึงพร้อมเถิด
( ขอบคุณการแปลงข้อความเสียงเป็นอักษร ที่ช่วยคนพิมพ์ไม่ได้พอให้พิมพ์ได้บ้าง )

[ธัมมะวังโส]

ถาม ตอนนี้ พอจ ฉันภัตรตามปกติได้หรือยัง
ตอบ ตอนนี้ฉันอาหารตามปกติแล้ว ไม่ได้เรียกร้องเป็น โจ๊ก หรือ ราดหน้า แบบตอนป่วยเลือดออกทางปาก แผลในคอเริ่มดีขึ้นตอนนี้ไม่มีเลือดออก มีเจ็บคอนิดหน่อย กับตอนนี้ปวดหูสองข้าง น่าจะเป็นเพราะความดันสูง
แต่อย่างไร โจ๊กซอง ข้าวต้ม ขนมป้ง ก็ยังเป็นอาหารหลัก ของอาจารย์อยู่ อย่างน้อย 1 มื้อ คนซื้อตอนนี้เริ่มไปฝึกงานกลับค่ำ แถมป่วยด้วยอีก ก็เลยต่างคนต่างป่วย เลยไม่ได้รบกวนให้ซื้ออะไรมาให้แบบเมื่อก่อน ฉันขนมปัง ฉันโจ๊กซอง เสร็จนั่งกรรมฐาน เดินจงกรม เพื่อรักษากายให้เป็นปกติอยู่ในช่วงนี้

ถาม อาจารย์ป่วยมากไหม ครับ

ตอบ ตรง ๆ ก็คือป่วยมาก ความดัน 380 - 420 มันเป็นระดับน็อคช๊อกตายได้ ทุกเมื่อ แต่ที่อาการมันทรงอยู่ เพราะอำนาจสมาธิ มีสูง นี่เป็นโชคดีของฉันตรงนี้ถ้าเป็นชาวบ้านทั่วไป ไม่รอดมาคุยตอนนี้ แต่ถึงอย่างนั้น ก็เวียนหัว หน้ามืด ไม่มีแรง ถ้วยจานแก้วแตกไปหลายใบช่วงนี้ หมดแรง ขนาดบางครั้งยกแก้วน้ำไม่ได้ ดีที่ว่า สมัยนี้การพิมพ์ใช้พูดได้ แก้นิดหน่อย จึงทำให้ยังสะดวกเรื่องพิมพ์อยู่

แต่ไม่ต้องเป็นห่วงฉันเรื่องนี้เพราะว่า อำนาจสมาธิ แก้ไขเรื่องนี้ได้ แต่มันมีอาการไม่ค่อยดี คืออาการปวดถุงนิ่ว มันสูงขึ้นทุกวัน เกรงว่า อักเสบแล้วแตกนั่นแหละคือสิ่งที่หมอคาดการณ์ไว้ว่า อาจารย์จะทนไม่ได้ ถ้าปล่อยแตกก็ตายเช่นกัน

ดังนั้นเพื่อความไม่ประมาท ก็นั่งกรรมฐาน บ้าง เดินจงกรมบ้าง ภาวนาให้มากขึ้น ในช่วงที่มีโอกาส นะ ส่วนตัวคิดแค่นี้เรื่องการไปรักษาเป็นเรื่องรอง

ในขณะเดียวกัน ก็พิจารณาลูกศิษย์ ใครดื้อมากก็ปล่อยไป ใครหวังในคุณธรรมก็จะส่งเสริม มีเท่านี้

ครูอาจารย์ มีโอกาสตายได้ทุกเมื่อ ไม่มีเวลามาเสวนากับพวกที่ไม่เอา ดังนั้น คนที่เตรียมตัวตาย ไม่มีอะไรจะเอาอะไรไปด้วยแล้ว อาจารย์ก็แค่นี้ ใครภาวนา คนนั้นก็ได้

คนทีคิดว่า ตนเองจะต้องตายวันนี้ มันไม่มีอะไรจะเอาหรือไปคาดหวัง อารมณ์ของ พอจ ก็ประมาณนี้ ดังนั้นไม่มีเวลามาโอ๋ใคร หรือ เอาใจใคร นะ ที่มีก็คือ สัจจะวาจา ที่ต้องการให้พวกท่านได้ คุณธรรมที่ควรก่อนฉันจะไปจริง ๆ เท่านั้น

ขอให้ทุกท่าน จงทบทวน สิ่งที่สอนตรงไหนไม่เข้าใจ อย่าได้เกรงใจให้ถาม ได้เลย ในขณะที่มีโอกาส เพราะถ้าฉันไปแล้ว โอกาสวิมุตติ จะมีกับพวกท่านยากขึ้น ขนาดฉันอยู่กํยังประมาท ฉันไปแล้วก็จะเคว้งคว้างในสายวิชากรรมฐาน นี้ได้ ดังนั้นควรใส่ใจในสิ่งที่สอนไว้ ฉันป่วยอย่างไร ก็ให้เป็นเรื่องของฉัน เรื่องของพวกท่าน คือ ต้องภาวนาคุณธรรมตามวิชาให้ได้ และพยายามทำตามสิ่งที่สอน

และที่สำคัญอย่ามาหนักใจเรื่องเงิน เรื่องทองกับฉัน เพราะฉันไม่ได้ขอใคร ไม่ได้ประกาศขอใคร ทั้งนั้น ช่วยเท่าไหร่ ก็เท่านั้น อนุโมทนาตามนั้น อย่าได้ไปลำบากใจ ส่วนนี้กัน จงศึกษาหลักธรรมที่สมควรแก่ตนเอง ภาวนาให้ก้าวหน้าเถิด เจริญพร

[PRAMOTE(aaaa)]

ขออนุโมทนาสาธุ

ขออาราธนาคุณพระไว้ก่อน