ไม่ชอบการนั่งกรรมฐาน แต่ต้องการบรรลุธรรม อันนี้เป้นความคิดของคนที่ยังไม่ต้องการปฏิบัติ อาตมาเชื่อและเห็นมาแล้ว เวลาคนที่ต้องการปฏิบัตินั้น คือต้องการพ้นจากทุกข์ในสังสารวัฏ
เปรียบประดุจ เหมือน คนเดินกลางทะเลทราย ที่ไม่มีเสบียง
ท่านนึกภาพดู เมื่อเสบียงไม่มี คงไม่เลือกวิธีการมากมายหรอก เพราะว่า ความทุกข์ คือ ความหิวกระหาย จะบีบคั้นให้ท่านทำทุกวิถึทางที่จะดับทุกข์กระหายหิวส่วนนั้น
ฉันใดก็ดี มนุษย์ที่มีความปรารถนาออกจากทุกข์ คือ สังสารวัฏนี้ ย่อมไม่มานั่งเลือกว่า เราจะฟังธรรมอย่างเดียว จะสนทนาธรรมอย่างเดียว แต่เขาจะปฏิบัติเหมือนที่พระพุทธเจ้าตรัสไว้ว่า เธอจงทำความเพียรดุจไฟที่กำลังเผาไหม้ บนศรีษะ ดังนั้นผู้ที่ความปรารถนาจากการพ้นจากการเวียนว่ายตายเกิดนี้ คงไม่มานั่งรอกระบวนท่า วาสนา ใด ๆ ดอก หากแต่จะเร่งรีบทำความเพียร ไม่มัวยึดหลักการที่ผิด นานๆ ไม่หายใจเข้า หายใจออกอย่างไร้ประโยชน์ คือไม่ได้ดำเนินจิตในเส้นทางมรรค เลย
ดังนั้นขอให้ท่านทั้งหลายตระหนัก ในความสั้น ในความยาว ของลมหายใจเข้า และ ลมหายใจออกกันให้มากขึ้นท่านก็จะเข้าใจคำตอบได้ดีว่า บุญที่ทำให้บารมีเต็มนั้น ภาวนาที่ทำให้สมบูรณ์ มิใช่อยู่แต่เพียงฟัง อ่านเท่านั้น แต่มีอยู่ในหลากหลายวิธิ ด้วยกรรมฐาน
กรรมฐานเป็นท่าข้าม จากสังสารวัฏ
เจริญพร /เจริญธรรม