พิมพ์

[แพนด้า]

คือ ผม อยู่ในหมู่ ที่คนไม่สนใจธรรมะ ก็เลยกลายเป็นว่า ผมเป็นคนที่คุยธรรมะ มาก ๆ จนคิดว่า มันมีผลเสียเกิดขึ้น คือ เหมือนเราทำให้สังคมหมู่เพื่อน รังเกียจตัวเรา

   อันนีี้ใช่เป็นข้อเสีย หรือ ไม่ครับ เพื่อน ๆ โปรดแชร์ประสบการณ์ กันด้วยครับ ว่า เราจะชักชวนเพื่อน ๆ ที่ไม่สนใจธรรมะ ให้สนใจในพระธรรมกันบ้าง โดยไม่มีผลเสียเกิดเขึ้นครับ

   

[ธุลีธวัช (chai173)]

"คนดีมีวิถีใจใฝ่ธรรม
อย่าเพียรร่ำจูงควายพรากปลักโคลน
คนดีเด่นดีได้ Home alone
ป่าล้านโล้นหมื่นต้นเสี้ยวเกินพอ."

http://ngohglom.exteen.com/20090624/entry

[ธุลีธวัช (chai173)]

ผม อยู่ในหมู่คนไม่สนใจธรรม ก็เลยกลายเป็นว่า ผมเป็นคนที่สังคมหมู่เพื่อน รังเกียจ เพื่อน ๆ โปรดแชร์ประสบการณ์ กันด้วยครับ 

ผม(ธรรมธวัช) เป็นบุคคลประเภท Home alone เดียวดายอยู่กับหนังสือธรรมะมาตั้งแต่เด็ก อยู่เหย้าเฝ้าบ้านขาดเพื่อนฝูง จึงเป็นบุคคลเดียวที่หลุดรอดพ้นจากยาเสพติดในละแวกห้องแถวเช่าชุมชนกลางเมือง สังคมเพื่อนฝูงนอกบ้านไม่สนิทชิดเชื้อมากนัก เพื่อนหญิงแทบไม่มี กระทั่งหนีบวชเรียนเมื่ออายุ 17 ปี ก็ไม่ได้ดีมีเพื่อนหรือสหายธรรมใดใดมากมาย วาสนาได้กัลยาณมิตรเพียง 2 ท่าน เท่านั้น ที่คบค้าเสวนามากระทั่งปัจจุบัน คือ พระอาจารย์สนธยา ธัมมวังโส 1 พระมหาสมหมาย ธัมมเสวี 1 (ปัจจุบันดำรงฐานานุกรมเป็นเจ้าคณะอำเภอเมือง ฝ่ายมหานิกาย) อื่นจากนั้นคำว่าเพื่อนหายากมาก เพราะไม่ใส่ใจใคร จวบจนกระทั่งวัยย่าง 40 หย่อน 1 (ราวๆ 38-39) จึงได้พบสหายธรรมร่วมชะตา ซึ่งต่างล้วนผ่านทุกข์มาสารพัดอัตคัดมาเจอะเจอหน่วงเหนี่ยวเป็นเพื่อนตายกันได้ ทุกวันนี้พูดคุยแต่ธรรมนำพากันแสวงบุญสร้างวาสนาภาวนาเพื่อก้าวล่วงพ้นไม่สตรอเบอรี่กับใคร สังคมเหมือนมะม่วงต้นดกต่างที่จะยื้อแย่งแข่งกันสอย ได้มีอวดข่มกัน เผื่อแผ่แต่ผลออกงอกดอกเบี้ยเอาเปรียบกัน Home alone คนเดียวที่ใจ "พุทโธ" ไป อยู่ได้ครับ

[นักเดินทาง]

 
 ไม่โดดเดี่ยวแล้วเพราะมี พุทโธ เป็นเพื่อน

[indy]

๑ในเมื่อเรามีเมตตาแล้ว กรุณา มุทิตาครบแล้ว ให้วางอุเบกขา จะดีกว่า คิดว่าเขาทั้งหลายอาจจะยังไม่ถึงเวลา
อย่าไปยัดเยียด 
๒ อาจจะคนละสายกับเรา เช่นบางคนชอบฤทธิ์ เรากลับไม่ชอบ
๓ อาจจะไม่ใช่หน้าที่ให้เราเกิดมาสอนใคร ยังไงศาสนาก็อยู่มาแล้วและยังคงอยู่ต่อไป แม้ว่าไม่มีเรา

[ธรรมะ ปุจฉา]

กระทู้ใกล้เคียงที่น่าสนใจนำมาเป็นคำตอบก็ได้แก่กระทู้นี้นะจ๊ะ :
ต้องทำงาน ต้องเรียน และ ต้องอยู่ กับคนเหล่านี้ ควรทำอย่างไรคะ ?
     ชีวิตต้องทำงานไปด้วย เรียนไปด้วย ครั้นไปเรียนก็ไปเจอกลุ่มเพื่อน ๆ ที่คอยคะยั้น คะยอให้ทำผิดอีก บ้างก็มาติดต่อให้ชายยาบ้า.. เดินโพยบอล รู้อย่างนี้ จะแจ้งตำรวจก็กลัว คะเพราะพวกนี้มีอิทธิพลในกลุ่มนักศึกษาด้วยคะ รู้สึกว่าชีวิต ทำไมเจอแต่คนไม่ดีคะ

 กลับมาที่บ้านหวังจะได้ความอบอุ่น ก็มาเจอ แม่ไปเล่นไพ่ พ่อนั่งกินเหล้ากับเพื่อน ๆ ทุกวัน โวกเวก โวยวาย ทำไมชีวิตของเราถึงได้เจอแต่คนเหล่านี้คะ

  เราจะมีชีวิตอยู่อย่างไร ในทางที่ดี ในเมื่อเราต้องเจอเหตุการณ์อย่างนี้ทุกวัน ที่ทำได้ตอนนี้ก็คืออดทน ที่จะไม่ยอมเข้าไปร่วมประชดชีวิต แบบนั้นแต่ก็เริ่มรู้สึก ล้า ... จนกำลังใจเริ่มจะหมดแล้ว

   ชีวิตเราเลือกเกิด ไม่ได้......
   แต่ถ้าเราจะภาวนา ให้พ้นจากสิ่งเหล่านี้ ต้องทำอย่างไร บ้างคะ ?


ตอบ : กัลยาณมิตร และโยนิโสมนสิการ
     และข้อนี้ได้มีพระพุทธภาษิตตรัสไว้ในที่อื่นอีกว่า ก็ต้องอาศัย มิตตสัมปทา คือ ความถึงพร้อมด้วยมิตรอันหมายความว่าได้มิตรที่ดีงามอันเรียกว่ากัลยาณมิตร พระพุทธเจ้าเป็นยอดของกัลยาณมิตร. มารดาบิดาครูอาจารย์ทั้งหลายก็เป็นกัลยาณมิตร เพื่อนมิตรทั้งหลายซึ่งเป็นผู้ทรงปัญญาสามารถที่จะให้คำแนะนำอบรมอันถูกต้องได้เรียกว่า กัลยาณมิตร. ต้องอาศัยกัลยาณมิตรนี้ประการหนึ่ง.

หรือ
    ในการที่จะปฏิบัติประกอบปัญญาในทางทั้ง ๓ ดังกล่าวนั้น ก็ต้องอาศัยกัลยาณมิตรและอาศัยโยนิโสมนสิการดังกล่าวมานั้นประกอบกันอยู่ตลอดเวลา  ฉะนั้นผู้มุ่งจะได้ปัญญาที่เป็นสัมมาทิฏฐิ จึงต้องปฏิบัติตามมงคลสูตรคาถาแรกของพระพุทธเจ้าอยู่ให้เป็นประจำ คือ
      ไม่เสวนาคบหาคนพาลทั้งหลาย เสวนาคบหสบัณฑิตทั้งหลายและบูชาผู้ที่ควรบูชาทั้งหลาย
       เมื่อปฏิบัติอยู่ดังนี้แล้ว จึงจะได้กัลยาณมิตร
ที่ : http://www.madchima.org/forum/index.php?topic=9870.msg37887#msg37887