พิมพ์

[hiso]

ผมเคยสอบถามวิธีนั่งสมาธิแบบไม่ให้หลับ ได้คำแนะนำมาพอสมควร ผมเอาวิธีแต่ละท่านไปทดสอบแล้วพบว่า เดินจงกรมกับนั่งแบบให้รู้สึกตัวว่านั่ง(ผมไม่รู้จะอธิบายยังไงให้ชัดเจนกว่านี้) จะได้ผลดี ผมนั่งได้นานขึ้น สงบในระดับนึง ขอบคุณทุกท่านที่แนะนำนะครับ

ที่จะถามในกระทู้นี้คือ มีอยู่ช่วงนึงที่ผมตามลมหายใจตลอด เดินจงกรม นั่งสมาธิเกือบตลอดทั้งวัน แล้ววันนึงผมนั่งดูลมหายใจแต่ไม่ได้บริกรรมอะไรสลับกับเดินจงกรมตั้งแต่เช้า จนตอนบ่ายๆง่วงผมก็หลับไปเลยให้มันอิ่ม ตื่นมาอาบน้ำนั่งต่อ กะว่าเต็มที่กับสมาธิเลยช่วงนี้ ทีนี้ผมลองนั่งนับลมหายใจ เข้า1ออก1เข้า2ออก2ไปเรื่อยๆ รู้สึกว่าคำบริกรรมมันสอดคล้องกับจังหวะลมหายใจดีมาก(เข้าใจว่าเป็นเพราะเดิน นั่ง ติดต่อกันจนเริ่มนิ่ง) ผมตั้งใจว่าจะนั่งนับให้ถึง100 แต่พอผมนั่งๆไปแปบเดียว นับยังไม่ถึง 50 ลมหายใจผมมันค่อยๆเบาลงๆ ผมก็โอเค พยายามไม่บังคับลมหายใจ แต่คำบริกรรมผมมันก็เบาลงๆเรื่อยๆ ที่ดังขึ้นคือเสียงของความเงียบ จนกระทั่งคำบริกรรมผมหายไป แล้วเหมือนลมหายใจผมหายไป

หลังจากนั้นผมก็เริ่มเหวอ ทำอะไรไม่ถูก ไม่รู้จะยึดอะไร มันบอกไม่ถูก ผมเลยตัดสินใจลุกออกจากสมาธิเลย

ผมมาถูกทางหรือเปล่าครับ ถ้าถูกทางผมต้องทำอะไรต่อครับ เพราะไม่รู้จะัยึดอะไร เมื่อก่อนนี้ ผมฝึกนั่งสมาธิ ผมนั่งนิ่งๆ พอทำท่าว่าจะหลับๆมันก็จะวิ้งขึ้นมาแบบเหมือนสะุ้ดุ้งประมาณนี้ แล้วก็จะนิ่งเหมือนที่เล่าข้างบน จะเป็นแบบนี้บ่อยมาก  พอนิ่งปุ๊บก็ไม่รู้จะไปทางไหน ไปไม่เป็น

ช่วยแนะนำหน่อยนะครับ ผมไม่มีพระอาจารย์สอน - -"

จากคุณ    : เส้นขอบฟ้าเวลาพระอาทิตย์ตกดิน

[arlogo]

อาการที่เกิดนั้น ยังเป็น ภวังค์ ถึงจะมีการอธิบายเรื่อง ของคำบริกรรม ที่หายไป เพื่อให้มองเห็นแง่มุมของ ฌาน 2
แต่ในสมาธิ เมือจิตเป็นอัปปนา จิตจะเกาะเกี่ยวกับ นิมิต ที่ชื่อว่า ปฏิภาคนิมิต เป็นอารมณ์ แม้อยู่ด้วย ฌาน 1 2 3 4 5 ก็ยังต้องมี ปฏิภาคนิมิต จะไม่เป็นสภาวะ นิ่ง หรือ ตกหลุมอากาศ แต่อย่างใด จิตจะสัมผัสกับ จิตในภายใน ซึ่งตัวรู้จิต ก็คือ เอกัคคตา ตัวที่่วางให้นิ่ง หยุดอยู่ี่นิมิต นั้นก็คือ อุเบกขา ประกอบด้วย สติ สัมปชัญญะ อย่างนี้

  การปล่อยจิตนิ่ง อยู่อย่างนั้นโดยทิ้งนิมิต เป็นข้อผิดพลาดในสมาธิ

  เป็นคำถามที่ลึกขึ้นมามาก

 เจริญธรรม

 

[winyuchon]

อย่างนั้น ถ้าเป็นอาการที่เข้า ฌาน 1 เป็นอย่างไร ครับ เข้า ฌานที่ 2 เป็นอย่างไร ขอพระอาจารย์ช่วยแจงอารมณ์ ส่วนนี้ได้หรือไม่ครับ เพื่อที่จะได้รู้ บ้างครับ

  คือในความเข้าใจของผม คือ ถ้าภาวนาไปแล้ว ภาวนาดับ คือ วิตก วิจาร หมด ก็เป็น ฌานที่ 2

  ส่วน ฌานที่ 1 มีอารมณ์เดียว หรือ มีทุกอารมณ์ในฌาน ครับ

 

[เสกสรรค์]

คนส่วนใหญ่ เข้าใจว่า นิ่งเป็น ฌาน หรือเป็น สมาธิ หรือตกภวังค์ กันบ่อย ๆ จะ เป็น ฌาน หรือ สมาธิ

ในหลักการฝึกภาวนาตามแบบที่พระอาจารย์ สนธยา ได้ถ่ายทอดไว้ให้ผมก็ 3 ปีแล้วครับ คือผมก็เป็นผู้ตกภวังค์บ่อย ๆ ครับในสมัยนั้น จะมีอาการวูบ ตก วูบ ตก แล้วก็ไปติดนิ่งครับ พอได้มาฝึกกรรมฐานมัชฌิมา แบบลำดับ เป็นที่น่าแปลกครับ ไม่มีอาการวูบตกนิ่ง และ ยังสามารถเข้าสภาวะกรรมฐานได้นานมากขึ้น ถึง 4 ชม. ขึ้นไปแล้วครับในตอนนี้ ดังนั้นผมจะบอกประเด็นที่ผิดพลาดของผู้ที่จดจำวิธีการสมาธิ แบบผิด ๆ ไว้ครับ ให้ท่านกันนะครับ

   1. สมาธิที่เป็นอัปปนา เมื่อว่างจากวิตก วิจาร ไม่ใช่ หยุดคำภาวนาครับ จิตยังมีคำภาวนากับนิมิต อยู่ นิมิตยังปรากฏเป็นรูปประจำองค์ผู้ฝึกอยู่ มิได้หายไป ถึงแม้จะเลื่อนจิต เป็น อัปปนาจิตขั้นสูง ก็ยังปรากฏนิมิตอยู่ ดังนั้นใน ฌาน ยังมี นิมิตอยู่ ครับ แ่ต่เป็นนิมิต ที่พ้นจาก ปฏิภาคนิมิต เป็นนิมิตแท้ นิมิตประจำตัว ( อันนี้สุดแท้แต่ ละบารมีแต่ละท่านครับ )  ดังนั้นผู้คนส่วนใหญ่ เข้าใจว่า หยุดนิ่ง ว่างนั้นเป็น สมาธิ อันนั้นไม่ใช่ อันนี้เรียกว่าติดสุขครับ หรือ ตกภวังค์ ข่างฝ่ายโสมนัส ครับ

   2.จิตเป็นปฐมฌาน ไม่ว่างจาก นิมิต ทัง 3 ครับ แต่ ว่างจากนิวรณ์ มีอารมณ์เดียว แต่ประกอบด้วยสุข เป็นอารมณ์เดียว ไม่ใช่ นิ่งว่าง พิจารณาให้ดีครับ วิตก วิจาร ปีติ สุข เอกัคตา มีอารมณ์ เนื่องด้วยกันทั้งหมดครับ ไม่มีคำ่ว่า อุเบกขา ถ้า เป็นอุเบกขา ร่วมด้วยเป็น ปัญจมะฌาน ครับ เรียกว่า ฌานที่ 5 ครับ

    คุยกันเท่านี้แก้ขัดก้นก่อนนะครับ

    ขอขมาต่อครูอาจารย์กรรมฐานทุกรูป ที่ศิษย์ได้แสดงความเห็นครับ 

     

[ธัมมะวังโส]

อย่าพึ่งพูดเรื่อง ฌาน เลยนะ ถ้าเ้ข้า ฌาน ดับนิวรณ์ได้ จะมีสุขสมาธิ หนุนอยู่ผู้ฝึกภาวนาจะรู้สึกมีความสุขมากในสมาธิ จะพยายามใช้เวลาอยู่ในสมาธิ ดังนั้นระยะเวลาีที่เข้าออก นั้นจะบอกได้ว่า เข้าถึงฌานหรือไม่ เท่าที่พบผู้ที่ถึง ฌาน จะนั่งกรรมฐาน ติดต่อไม่ต่ำว่า 8 ชม. นะจ๊ะ แม้อาตมาเอง อ้วน ๆ นี้ัยังอยู่ไม่ต่ำกว่านั้น

 ดังนั้นขอให้ทำความเข้าใจว่า ยังไม่ได้เป็น ฌาน ใด ๆ แต่ยังคงเป็น อุปจาระสมาธิ ขั้นกลางต้องตอบตรง ๆ แล้วไม่งั้นจะพอกพูน วิชา ที่ผิด ส่วนคำถามที่ลึกกว่านี้ จะไม่ตอบนะจ๊ะด้วยข้อจำกัดของวิชากรรมฐาน นะจ๊ะ

 ดังนั้นขอให้นับต่อไป อย่าทิ้งการนับ และ มั่นคงในนิมิต ด้วย ภาวนาต่อไปเรื่อย ๆ ก็จะเข้าใจเองอย่าไปพอใจอยู่ที่ความหยุดนิ่ง และ นิ่ง ตรงนั้น นะจ๊ะ

เจริญธรรม