ไม่ค่อยจะเข้าใจ กับคำว่า โลกียะสมาธิ ( กรรมฐาน ) กับ โลกุตตระสมาธิ ( กรรมฐาน ) ว่าต่างกันอย่างไร ทำไมกรรมฐาน กองเดียวเป็น สองอย่าง บางกอง ก็เป็นอย่างเดียว ครับ

   

[ผมนึกถึงผลรวม ขึ้นมานะครับ สมมุติ ว่าเรา เล่น หมากรุก อยู่ และ ก็เล่น ชนะ อยู่ทุกตา นะครับ ผล ก็คือ เราก็จะภูมิใจ ทุกครั้ง ที่เราเก่ง ขณะเดียวกัน ก็จะแคลน ว่า อีกฝ่าย ไม่เอาไหน ยิ่งเล่น นาน ๆ ไป ก็จะรู้สึก เซ็ง และ เบื่อ มันช่างไ้ร้ชีวิต ชีวา เสียจริง อันนี้เป็นฝ่ายที่ชนะ นะครับ ส่วนฝ่ายผู้แพ้ ก็คิดว่า เรานี้ไม่เอาไหน พยายาม แล้ว พยายาม อีก ก็ไม่ชนะ สักที ยิ่งเล่น เท่าไหร่ ก็ยิ่งฝังใจ ในความขัดเคือง ทั้งตนเอง และ ฝายตรงข้าม สุดท้าย ก็จะตกไปในอารมณ์ ของความท้อแท้ แล ขัดเคือง เขาย่อมละจากผู้ชนะ เพื่อไปหา ผู้ที่จะแพ้เขา อันนี้เป็นอารมณ์ของ ผู้แพ้ ถามว่าีชีวิตของเรา ก็เปรียบ กระดาน และ ตัวหมากรุก บนกระดาน การดำเนินชีวิต ของผู้อยู่ในโลก ย่อมเป็นเยี่ยงนั้น ผมไปเห็น พ่อลูก คู่หนึ่ง พ่ออายุ 40 กว่า ส่วนลูกอายุ 12 เมื่อวานนี้ พ่อนั่งเล่นหมากรุก กับลูก แพ้ทุกตา เป็นเวลา ตั้งแต่ 11.00 น. ถึง 15.00 น. ผมผ่านมาและมอง ส่วนพ่อของเด็กนั้น ก็เป็นคนที่ผมรู้จัก และ ผมเล่นหมากรุก กับเขาทีไร ก็ไม่เคยชนะเขาได้สักตา แต่เขาเล่นกับลูก แพ้ทุกตา ซึ่งลูกเขาก็ดีใจ ว่าชนะพ่อได้ทุกตา เป็นวันหยุดที่ผมเห็น ความรักของพ่อ ที่มีต่อลูก เขาจริงๆ ถ้าจะบอกว่า เด็กเก่งกว่าพ่อหรือไม่ ผมไปยืนดูผม ยังเบื่อเลยครับ เพราะเด็กเล่นไม่เอาไหนเลย แต่ผมเข้าใจ ความรักของพ่อ ที่อยากให้ลูกมีความสุข ครับ ตกเย็น ผมได้คุยกับชายผู้นี้หน้า บ้าน ถามว่าทำไม ให้ลูกชนะทุกตาเลย เขาตอบว่า ผมมีความสุขที่เห็นลูกชาย ยิ้ม และ ได้อยู่ด้วยกัน เพราะเขากับลูกชาย ไม่ค่อยจะได้เล่นหรืออยู่ด้วยกันนาน ๆ อย่างนี้ เล่ามาพอให้ท่าน ได้เห็นความจริง ครับว่า ชีวิตของคนเรา ต้องมีผ่อนปรน ครับ ตรง หมดก็ไม่ได้ แข็ง ไปก็หัก ตึงไป ก็ขาด หากต้องอยู่ร่วมในสังคมด้วยกัน ก็ต้องมี รับ มีรุก มีหนัก มีเบา มีผ่อนคลาย มีตึงเข้ม คละเคล้าปนเปกันไป ในชีวิตประจำวัน ซึ่งเป็นศิลปะที่ต้องใช้พระธรรม คือการเจริญ สติ ในความเป็น ผู้มีศีล มีธรรม กันนะครับ คนดีที่ถูกใจคน ไม่มีจริง ในโลกนี้ ผมไม่เคยเห็นใครทีว่าดีในโลกนี้ ไม่โดนด่า เลยครับ ยกตัวอย่าง ผมเคาพรพ หลวงตามหาบัน แต่ ก็มีคนด่าท่านมาก ขนาดในหลวงที่เรารัก ก็ยังมีคนโพสต์ ว่าพระองค์ ท่านอย่างเสียหาย เยอะมาก ดังนั้นเมื่อเราอยู่ในสังคม ไม่มีทางที่จะทำอะไรถูกใจ ในสังคม ทั้งหมด ดังนั้นศิลปะการมีชีิวิต อย่างมีความสุข คุณต้องขีดความสุขของคุณไว้ให้มีขอบเขต คุณขีดไว้เพียงครอบครัว ก็สุขเพียงครอบครัว คุณขีดไว้ในที่ทำงาน ก็สุขเพียงที่ทำงาน แต่แก่นแท้ ที่พูดมาทั้งหมดนั้นเป็นเพียงภายนอก ไม่ใช่แก่นจริงตามหลักธรรม แก่นตามหลักธรรม คือ คุณต้องเข้า ทุกข์ สมุทัย นิโรธ มรรค ของ กาย เวทนา จิต และ ธรรม สรุปถึงจะกล่าวยืดยาว แต่ขอให้ข้อคิดว่า เมื่อเราอยู่ในสังคม ต้องผ่อนหนัก ผ่อนเบา เพราะสังคมไม่ได้แคร์เรา และเราเป็นส่วนหนึ่งของสังคมเมื่อใจรู้อย่างนี้ ก็จะทุกข์น้อยครับ ให้เขาได้เปรียบบ้าง เสียเปรียบสลับกันไป ครับชีวิตจะสงบเย็น แต่หากเราเป็นประเภท ไม่ยอมเสียเปรียบ ก็จะหาความสุขอยาก]

ผมนึกถึงผลรวม ขึ้นมานะครับ

  สมมุติ ว่าเรา เล่น หมากรุก อยู่ และ ก็เล่น ชนะ อยู่ทุกตา นะครับ

  ผล ก็คือ เราก็จะภูมิใจ ทุกครั้ง ที่เราเก่ง ขณะเดียวกัน ก็จะแคลน ว่า อีกฝ่าย ไม่เอาไหน

  ยิ่งเล่น นาน  ๆ ไป ก็จะรู้สึก เซ็ง และ เบื่อ  มันช่างไ้ร้ชีวิต ชีวา เสียจริง

   อันนี้เป็นฝ่ายที่ชนะ นะครับ


  ส่วนฝ่ายผู้แพ้ ก็คิดว่า เรานี้ไม่เอาไหน พยายาม แล้ว พยายาม อีก ก็ไม่ชนะ สักที
 
  ยิ่งเล่น เท่าไหร่ ก็ยิ่งฝังใจ ในความขัดเคือง ทั้งตนเอง และ ฝายตรงข้าม

  สุดท้าย ก็จะตกไปในอารมณ์ ของความท้อแท้ แล ขัดเคือง เขาย่อมละจากผู้ชนะ เพื่อไปหา ผู้ที่จะแพ้เขา

   
    อันนี้เป็นอารมณ์ของ ผู้แพ้

   
   ถามว่าีชีวิตของเรา ก็เปรียบ กระดาน และ ตัวหมากรุก บนกระดาน การดำเนินชีวิต ของผู้อยู่ในโลก ย่อมเป็นเยี่ยงนั้น ผมไปเห็น พ่อลูก คู่หนึ่ง พ่ออายุ 40 กว่า ส่วนลูกอายุ 12 เมื่อวานนี้ พ่อนั่งเล่นหมากรุก กับลูก แพ้ทุกตา เป็นเวลา ตั้งแต่ 11.00 น. ถึง 15.00 น. ผมผ่านมาและมอง ส่วนพ่อของเด็กนั้น ก็เป็นคนที่ผมรู้จัก และ ผมเล่นหมากรุก กับเขาทีไร ก็ไม่เคยชนะเขาได้สักตา แต่เขาเล่นกับลูก แพ้ทุกตา ซึ่งลูกเขาก็ดีใจ ว่าชนะพ่อได้ทุกตา เป็นวันหยุดที่ผมเห็น ความรักของพ่อ ที่มีต่อลูก เขาจริงๆ

   ถ้าจะบอกว่า เด็กเก่งกว่าพ่อหรือไม่ ผมไปยืนดูผม ยังเบื่อเลยครับ เพราะเด็กเล่นไม่เอาไหนเลย

   แต่ผมเข้าใจ ความรักของพ่อ ที่อยากให้ลูกมีความสุข ครับ

   ตกเย็น ผมได้คุยกับชายผู้นี้หน้า บ้าน ถามว่าทำไม ให้ลูกชนะทุกตาเลย

   เขาตอบว่า ผมมีความสุขที่เห็นลูกชาย ยิ้ม และ ได้อยู่ด้วยกัน เพราะเขากับลูกชาย ไม่ค่อยจะได้เล่นหรืออยู่ด้วยกันนาน ๆ อย่างนี้

   เล่ามาพอให้ท่าน ได้เห็นความจริง ครับว่า

     ชีวิตของคนเรา ต้องมีผ่อนปรน ครับ ตรง หมดก็ไม่ได้ แข็ง ไปก็หัก ตึงไป ก็ขาด หากต้องอยู่ร่วมในสังคมด้วยกัน ก็ต้องมี รับ มีรุก มีหนัก มีเบา มีผ่อนคลาย มีตึงเข้ม คละเคล้าปนเปกันไป ในชีวิตประจำวัน ซึ่งเป็นศิลปะที่ต้องใช้พระธรรม คือการเจริญ สติ ในความเป็น ผู้มีศีล มีธรรม กันนะครับ

     คนดีที่ถูกใจคน ไม่มีจริง ในโลกนี้ ผมไม่เคยเห็นใครทีว่าดีในโลกนี้ ไม่โดนด่า เลยครับ

     ยกตัวอย่าง ผมเคาพรพ หลวงตามหาบัน แต่ ก็มีคนด่าท่านมาก

                 ขนาดในหลวงที่เรารัก ก็ยังมีคนโพสต์ ว่าพระองค์ ท่านอย่างเสียหาย เยอะมาก

        ดังนั้นเมื่อเราอยู่ในสังคม ไม่มีทางที่จะทำอะไรถูกใจ ในสังคม ทั้งหมด

     ดังนั้นศิลปะการมีชีิวิต อย่างมีความสุข คุณต้องขีดความสุขของคุณไว้ให้มีขอบเขต

        คุณขีดไว้เพียงครอบครัว ก็สุขเพียงครอบครัว

        คุณขีดไว้ในที่ทำงาน ก็สุขเพียงที่ทำงาน

       แต่แก่นแท้ ที่พูดมาทั้งหมดนั้นเป็นเพียงภายนอก ไม่ใช่แก่นจริงตามหลักธรรม

  แก่นตามหลักธรรม คือ คุณต้องเข้า ทุกข์ สมุทัย นิโรธ มรรค ของ กาย เวทนา จิต และ ธรรม

  สรุปถึงจะกล่าวยืดยาว แต่ขอให้ข้อคิดว่า

 
       เมื่อเราอยู่ในสังคม ต้องผ่อนหนัก ผ่อนเบา เพราะสังคมไม่ได้แคร์เรา และเราเป็นส่วนหนึ่งของสังคม
เมื่อใจรู้อย่างนี้ ก็จะทุกข์น้อยครับ ให้เขาได้เปรียบบ้าง เสียเปรียบสลับกันไป ครับชีวิตจะสงบเย็น แต่หากเราเป็นประเภท ไม่ยอมเสียเปรียบ ก็จะหาความสุขอยาก

 

 
     

Thai Royal Anthem เพลง สรรเสริญ พระบารมี

http://www.youtube.com/watch?v=djwY41a4lsA

เครดิต

 Uploaded by SUANSILPMONEY2551 on Jun 18, 2009

Thai Royal Anthem เพลงสรรเสริญพระบารมี (Phleng Sansoen Pra Barami) เพลงประเภทนี้นิยมบรรเลงในยามที่พระมหากษัตริย์และพระราชวงศ์เสด็จออกในที่สาธารณะ เช่น การเสด็จพระราชดำเนินเยือนประเทศต่างๆ การเสด็จออกมหาสมาคม และการเสด็จพระราชดำเนินในที่ต่างๆ อย่างเป็นทางการ นอกจากนี้ยังใช้บรรเลงในวาระโอกาสสำคัญของพระราชวงศ์

วันนี้...มีความสุข
พรุ่งนี้...อาจทุกข์มหันต์
ชะตาความพลิกผัน
อาจมีวันผันเปลี่ยนแปลง
มีดี ก็ มีร้าย...
มีเกิด-ตาย...ทุกหนแห่ง
มีกล้า มีอ่อนแรง
มีแห้งแล้ง มีชุ่มชื้น
มีอิ่ม ก็ มีอด...
สุข งามงด และขมขื่น
ทุกข์ใด ใจอาจฝืน
เพียงกล้ำกลืน สู้อดทน
วันนี้ มีความทุกข์
พรุ่งนี้อาจ...สุขจนล้น
วันนี้อาจยากจน
พรุ่งนี้ผ่าน พ้นร่ำรวย
วันนี้อาจเงียบเหงา
พรุ่งนี้มี คู่แนบเนาด้วย
วันนี้ อาจยังซวย
พรุ่งนี้สิ สวยสดใส
ทุกสิ่ง...ที่เป็นอยู่
สำนึกรู้ ชั่วครู่ใจ
ผ่านมา แล้ว ผ่านไป
ไม่มีสิ่ง ใดยั่งยืน...

  ช่วงนี้ผมกำลัง หยั่งธรรม เรียกว่า ธรรมคู่ อยู่ครับ พอได้บทนี้แล้วรู้สึกมีความปีติ
จนน้ำตาอาบแกล้ม เลยครับ
   
   ผู้แต่ง ยกให้เห็น สัจจธรรม ความจริง ของทุกสิ่ง ล้วนแล้วเป็นอนิจจัง ทุกขัง อนัตตา

     มีสุข ก็ มีทุกข์
     มีดี   ก็ มีร้าย
     มีเข้มแข็ง มี อ่อนแ
     มีแห้งแล้ง มี ชุ่มชื้น
     มีอิ่ม มีอด
     
    เป็นต้น ซึ่งขณะนี้ ผมอ่านแล้ว ก็นึกถึง เมล ที่พระอาจารย์ นำสอนให้ พิจารณาธรรม อันเรียกว่าธรรม
ส่วนคู่ ครับ

   อนุโมทนา กับ คุณหมวย นะครับ ทราบว่าตอนนี้ ก็กำลัง ค่นแค้น อยู่.... อ่านแล้ว ก็คิดถึง
 เดี๋ยวนี้ไม่ค่อยโพสต์ นะครับ

   

ผมว่า ลืมระบุ กติกา อีกอย่างนะครับ คือชื่อ ไฟล์ให้เติม คำว่า happy ตามด้วย user
 

คุณเลือกได้............ควรทำอย่างไรในการภาวนาคะ
 
                                                  
 
 
   1                                       2                                  3                                   4
   
 ................................. .....................         ............................................................

1   อะไรกันนี่ ยังทำใจไม่ได้อีกหรือ นักภาวนาต้อง สู้ กับ กิเลส ในใจ ตนครับ

น่าสนใจ อันที่จริง พระอริยะบุคคล ไม่น่าจะโดนคุณไสย นะครับ

 

ขอเชิญทุกท่านร่วมทำบุญใส่บาตรพระกรรมฐาน 15 รูป
ผ่าตัดผู้ป่วยต้อกระจก184 คน (ฟรี) ไถ่ชีวิตโค-กระบือ 150 ตัว
... และช่วยผู้ประสบภัยน้ำท่วม ถวายพระราชกุศล เนื่องในโอกาสวันพ่อแห่งชาติ
ทอดผ้าป่าสามัคคี สร้างอาคารผู้ป่วยโรคเรื้อรัง ร.พ.สว่างแดนดิน และโคมไฟใช้ในห้องผ่าตัด

ณ บ้านเลขที่ 1805/11 ซ.จรัญฯ 57 แยก 3 -7 (ซ.วัดรวกบางบำหรุ) ถ.จรัญฯ บางพลัด กทม

วันอาทิตย์ที่ 27 พฤศจิกายน 2554 เวลา 7.30 น

รายนามพระอริยสงฆ์ที่มาในงานมีดังนี้.................

หลวงปู่อุทัย สิริธโร จ.นครราชสีมา (วัดเขาใหญ่เจริญธรรมญาณสัมปันโน)
หลวงปู่ผจญ อสโม จ.เลย (ศิษย์หลวงปู่ชอบ ฐานสโม)
หลวงปู่คูณ สุเมโธ จ.อุดรธานี (ศิษย์หลวงปู่สิงห์ทอง วัดป่าแก้วชุมพล)
หลวงพ่อสมบูรณ์ กนฺตสีโร จ.พิษณุโลก (ศิษย์หลวงปู่ฝั่น อาจาโร)
พระอาจารย์บุญมี ธมฺมรโต จ.อุดรธานี (ศิษย์หลวงตามหาบัว ญาณสัมปันโน)
พระอาจารย์ทองปาน จารุวณฺโณ จ.ศรีสะเกษ (ศิษย์หลวงปู่บุญจันทร์ กมโล)
พระอาจารย์โกศล จิตตปาโล จ.ขอนแก่น (ศิษย์หลวงปู่แนน จ.ขอนแก่น)
พระอาจารย์พงษ์ภิญโญ สญฺญโม จ.หนองบัวลำภู (ศิษย์หลวงปู่แนน จ.ขอนแก่น)
พร้อมคณะพระอุปัฏฐากหลวงปู่ ครูบาอาจารย์ ที่เมตตามาร่วมในงาน

กำหนดการ

วันเสาร์ที่ 26 พฤศจิกายน 2554
เวลา 19.00 น - แสดงธรรมโดย พระอาจารย์ทองปาน จารุวัณโณ และปฏิบัติภาวนา

วันอาทิตย์ที่ 27 พฤศจิกายน 2554
เวลา 7.30 น - พระสงฆ์ออกบิณฑบาต, เจริญพระพุทธมนต์ , ถวายภัตตาหาร, ถวายสังฆทาน
เวลา 9.30 น - แสดงพระธรรมเทศนาโดย หลวงปู่อุทัย สิริธโร
เวลา 10.30 น - ทอดผ้าป่าสามัคคีปัจจัย: ไถ่ชีวิตโค-กระบือ ถวายพระราชกุศล โอกาสวันพ่อแห่งชาติ สร้างอาคารผู้ป่วยโรคเรื้อรัง 9.5 ล้านบาท โคมไฟห้องผ่าตัด เลนส์ตาเทียมผู้ป่วยต้อกระจก 184 คน และช่วยผู้ประสบภัยน้ำท่วม

ทำบุญสร้างอาคารผู้ป่วย โคมไฟ,เลนส์ตา,ผู้ประสบภัย :
โอนเงินเข้าบัญชี ออมทรัพย์ ธนาคารไทยพาณิชย์ สาขาศิริราช
เลขที่ 016-4-07801-8 ชื่อบัญชี กองทุนทำบุญถวายพระกรรมฐาน

ทำบุญไถ่ชีวิตโค-กระบือ :
โอนเงินเข้าบัญชี ออมทรัพย์ธนาคารไทยพาณิชย์ สาขาศิริราช
เลขที่ 016-4-20015-2 ชื่อบัญชี ไถ่ชีวิต โค-กระบือ

หมายเหตุ:
สอบถามได้ที่ ผศ.ยุวดี ชาติไทย (ร.พ.ศิริราช) โทร 089-816-4343,
คุณเกรียงไกร โสมนิล โทร 089-897-8008

ส่งชื่อ ที่อยู่ ของท่านพร้อมใบโอนเงินมาที่
Fax 02-528-5840 , หรือ fax 02-424-8120 เพื่อรับอนุโมทนาบัตร ,

โปรดนำรถไปจอดที่
ร.ร.วัดรวก และวัดรวกบางบำหรุ (เจ้าภาพได้เตรียม ชุดสังฆทาน และผ้าไตรไว้แล้ว ขอเชิญร่วมเป็นเจ้าภาพได้ ปัจจัยที่ทุกท่านร่วมทำบุญ จะนำถวายพระสงฆ์ทุกรูปที่มาในงาน และเข้ากองผ้าป่ามหากุศลทั้งหมด)

ขอเชิญทุกท่านร่วมถวายพระราชกุศล เป็นเจ้าภาพเลนส์ตาเทียม บริจาคให้ผู้ป่วยผ่าตัดต้อกระจก 184 คน(ฟรี)และทำบุญไถ่ชีวิตโค-กระบือ150 ตัว เป็นเจ้าภาพสร้างอาคารผู้ป่วยโรคเรื้อรัง มอบให้ ร.พ.สว่างแดนดิน โคมไฟใช้ในห้องผ่าตัด
และช่วยผู้ประสบภัยน้ำท่วม เนื่องในโอกาสวันพ่อแห่งชาติ 5 ธันวาคม

(อาคารผู้ป่วยโรคเรื้อรัง)

ในโอกาสวันเฉลิมพระชนมพรรษา 5 ธันวาคม 2554 (ครบรอบ 84 พรรษา) ที่จะถึงนี้ เพื่อน้อมเกล้าน้อมกระหม่อมถวายพระราชกุศล และร่วมสร้างบุญกุศลตอบแทนพระคุณผู้มีพระคุณยิ่งใหญ่ในชีวิต ของทุกท่าน (บิดา-มารดา) ในวันสำคัญดังกล่าว ท่านพระอาจารย์ทองปาน จารุวัณโณ เจ้าอาวาสวัดป่าสันตินิมิต จ.ศรีสะเกษ ( พระกรรมฐานในสายหลวงปู่มั่น ภูริทัตโต) ได้เป็นต้นศรัทธา

จัดทำโครงการ ไถ่ชีวิตโค-กระบือถวายพระราชกุศล เพื่อตอบสนองโครงการธนาคารโค-กระบือ ตามพระราชดำริ โดยซื้อโค-กระบือจากโรงฆ่าสัตว์ซึ่งกำลังจะถูกฆ่า มอบให้แก่เกษตรกรซึ่งแจ้งความประสงค์ขอรับไปเลี้ยงดู

ในปีพ.ศ. 2552 ได้ไถ่ชีวิตโค-กระบือไปเนื่องใน โอกาสวันแม่แห่งชาติ และวันพ่อแห่งชาติ จำนวน 364 ตัว ในปีพ.ศ. 2553 จำนวน 374 ตัว สุกรป่า 2 ตัว และวันแม่แห่งชาติ ปีพ.ศ.2554 จำนวน 163 ตัว รวมจำนวนสัตว์ที่ไถ่ชีวิตไปแล้ว 903 ตัว

ทั้งนี้ในพิธีมอบโค-กระบือ จะมีคณะกรรมการเป็นผู้ดูแลเกษตรกรให้ทำตามสัญญาคือ ห้ามฆ่า ห้ามขาย ห้ามแลกเปลี่ยน โค-กระบือ ที่รับมอบไป ต้องดูแลจนโค-กระบือนั้นจนแก่ตายไปเอง สำหรับพิธีไถ่ชีวิตโค-กระบือ ถวายพระราชกุศลเนื่องในโอกาสวันพ่อแห่งชาติ จะจัดขึ้น

ณ วัดป่ากมโลสานิตยา-นุสรณ์ จ.อุดรธานี ในวันที่ 18 ธันวาคม 2554 จำนวน 150 ตัว

จึงขอเรียนเชิญทุกท่านร่วมบุญกุศลต่อชีวิตสัตว์ที่กำลังจะตาย ให้มีชีวิตรอดต่อไป บุญกุศลที่ท่านทำนี้นับว่ายิ่งใหญ่มาก จะช่วยให้ท่านมีสุขภาพแข็งแรง ปราศจากโรคภัยทั้งปวง ทั้งนี้ท่านสามารถร่วมทำบุญได้

โดยโอนเงินเข้าบัญชีธนาคารดังกล่าวข้างต้น ไถ่ชีวิตโค(วัว) ตัวละ 9,000 บาท กระบือ(ควาย) ตัวละ 12,000 บาท

และเป็นเจ้าภาพสร้างอาคารผู้ป่วยโรคเรื้อรังมอบให้ร.พ.สว่างแดนดิน จ.สกลนคร เนื่องจากโรงพยาบาลมีความจำเป็นต้องใช้อาคารหลังนี้ ซึ่งใช้งบในการสร้าง 9.5 ล้านบาท และโคมไฟใช้ในห้องผ่าตัดมอบให้ ร.พ.บ้านม่วง จ.สกลนคร ราคา 800,000 บาท

ด้วยความเมตตาของท่านพระอาจารย์ทองปาน ท่านจึงพยายามจะหาทุนทรัพย์จากศรัทธาประชาชน เพื่อเปิดโอกาสให้ทุกท่านได้ร่วมสร้างบุญกุศล และในโอกาสวันสำคัญดังกล่าว ได้จัดโครงการผ่าตัดผู้ป่วยโรคต้อกระจก 184 คน ฟรี ณ ร.พ.สว่างแดนดิน โดยทีมจักษุแพทย์และพยาบาลจากคณะแพทยศาสตร์ศิริราชพยาบาลร่วมกับ ร.พ.สว่างแดนดิน ปี พ.ศ.2553 ได้ผ่าตัดผู้ป่วยไป 162 ราย

ปีนี้จะจัดขึ้นในวันที่ 25-28 กุมภาพันธ์ 2555

ขอเชิญทุกท่านร่วมเป็นเจ้าภาพเลนส์แก้วตาเทียมบริจาคให้ผู้ป่วย จำนวน 184 เลนส์ ราคาเลนส์ละ 4,000 บาท และจัดข้าวสาร อาหาร น้ำดื่ม และของใช้จำเป็น มาช่วยผู้ประสบภัยน้ำท่วมในเขต กทม และปริมณฑล จำนวน 5 รถสิบล้อ เป็นเงิน 5 แสนบาท

จึงขอเรียนเชิญทุกท่านร่วมบุญทอดผ้าป่าสามัคคี เพื่อสร้างอาคารผู้ป่วยโรคเรื้อ รัง ร่วมเป็นเจ้าภาพเลนส์ตา และไถ่ชีวิตโค-กระบือ ในวันอาทิตย์ที่ 27 พฤศจิกายน 2554 ณ บ้านเลขที่ 1805/11 ซ.จรัญ 57 กทม 10700 ท่านสามารถร่วมบุญสร้างอาคาร,โคมไฟ, เลนส์ตาฯลฯ

ได้โดยโอนเงินเข้าบัญชีชื่อ กองทุนทำบุญถวายพระกรรมฐาน และไถ่ชีวิตโค-กระบือ โดยโอนเงินเข้าบัญชีชื่อ ไถ่ชีวิตโค-กระบือ ดังรายละเอียดข้างต้น

ท่านที่ทำบุญเป็นเจ้าภาพสร้างอาคารตั้งแต่ 200,000 บาท ขึ้นไป จะได้เป็นเจ้าภาพ 1 ห้อง โดยจะจารึกชื่อของท่านและคณะฯ ไว้ที่หน้าห้องนั้นๆ ขอได้โปรดช่วยกันประชาสัมพันธ์ต่อไปด้วยจะเป็นมหากุศลอย่างยิ่ง ขอให้ทุกท่านมีสุขภาพแข็งแรง ดวงตาสว่างไสว มีดวงตาเห็นธรรม และพ้นทุกข์ในชาตินี้เทอญ

ติดต่อสอบถามได้ที่ :
ผศ.ยุวดี ชาติไทย (ร.พ.ศิริราช) โทร 089-816-4343,
คุณเกรียงไกร โสมนิล โทร 089-897-8008

แฟกซ์ ชื่อ ที่อยู่ โทรศัพท์ของท่านมาที่ 02-528-5840 หรือ email : yuwadee_chadthai@yahoo.co.th เพื่อรับอนุโมทนาบัตรได้


http://www.facebook.com/pramahasang.janasakko#!/event.php?eid=149671498459207

คือเห็นบางท่าน ก็คุย ๆๆๆๆ จ้อ ๆๆๆๆๆ เป็น คุ้ง เป็น แคว แต่ไม่เห็นได้ภาวนาหรือปฏิบัติ

หรือบางที ก็นำ พระพุทธภาษิต บ้าง มากล้อมแกล้ม เสียดแทงผู้ือื่น

  เลยมุมมองของผมในสมัย นี้ การเสวนาธรรม แท้ที่จริง เป็นความฟุ้งซ่าน หรือ เป็นการสืบ พระธรรมวินัย กันแน่ ครับ

 

เผยภาพ ปลาไพคตะกละ เขมือบปลาคาร์ฟ จนสำลักตาย

Mthainews: เว็บไซต์เดลีเมล์ เผยแพร่ภาพปลาไพค (Pike)ตัวหนึ่ง ถึงกับสำลักตาย หลังจากเขมือบปลาคาร์พ เข้าไปทั้งตัว ด้วยสัญชาติญาณผู้ล่า ที่มีเขี้ยวที่แหลมคม แต่ด้วยความที่ตะกละ เขมือบเหยื่อที่ขนาดใหญ่ถึง 3 ปอนด์ ทำให้มันต้องจบชีวิตลง พร้อมกับเหยื่อที่ตายคาลำคอ
ร่างของมันถูก พบลอยเหนือผิวน้ำ ในสถานที่เพาะพันธุ์และเลี้ยงปลา เมืองซัฟฟอล์ก สหรัฐฯ โดยนายเดวิด วอล์คเกอร์ชาวประมง ก็กล่าวว่า ตนประหลาดใจมากกับภาพที่เกิดขึ้น โดยปกติแล้วปลาไพคจะกินปลาขนาดเล็กเป็นอาหาร แต่ปลาคาร์ฟที่มันกินมีขนาดใหญ่กว่าเหยื่อปกติถึงสามเท่า  น่าเสียดายที่ปลาไพคที่มีลักษณะสวยงามต้องตายไปอีกตัว

http://news.mthai.com/world-news/135632.html

อ่านแล้วอบอุ่น ใจ ดีครับ สำหรับคำตอบของ คุณ นงเยาว์ น่าจะเป็นคำตอบในแนวกรรมฐาน มัชฌิมา ใช่หรือไม่ครับ คุณ นงเยาว์ ถ้าจะปฏิบัติภาวนาได้เก่งนะครับ

 

อนุโมทนา ด้วยครับ

 

อนุโมทนา กับ ผู้โพสต์ ครับตอนนี้
เป็นคิวชาวกรุง แล้ว ซึ่งสมาชิก ธรรม ส่วนใหญ่ก็จะอยู่ กทม และ ตอนนี้ก็ได้ออกไปทำงานอาสา กันหลายท่าน


อนุโมทนา สาธุ ครับ

 

ไม่รู้จะกดปุ่มไหน โหวตให้ เพราะมีความเห็นต่าง ขึ้นมา

 คือ เห็นว่า ดีในระดับหนึ่ง ...... แต่ไม่ถึง สุดยอด หรือ ระดับกลาง

 การไหว้พระ ( เฉพาะการไหว้ ) เป็นการแสดงออกถึงความเคารพศรัทธา เหมือนเรามีพระพุทธรูป อยู่ที่บ้าน
มีภาพ ให้กราบไหว้ อยู่ที่บ้าน การไหว้ ก็เป็นการแสดงออกถึงความเชื่อที่จะได้ทำความเคารพ ต่อ พระพุทธ
พระธรรม และ พระสงฆ์ ดังนั้นพื้นฐานการไหว้ นั้นเป็นเอกลักษณ์ วัฒนธรรมของคนไทยด้วย นะครับ

 มีดีอยู่ระดับ หนึ่ง ครับ ในเรื่องการไหว้........

 แต่ยังไม่ถึงที่สุด ของ การไหว้ ......

 การไหว้ อย่างอริยะชน ต้องมีการนำสติระลึกถึง คุณพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ ด้วยครับ

 

อนุโมทนา ครับ ก็อย่าลืมมาต่อประเด็นให้หมดนะครับ ผมชอบอ่านครับ และมีประเด็นที่แตกได้อีกหลายเรื่องเลยครับ นี่แหละครับ จัดเป็น ธัมมะวิจยะ กันนะครับสนทนาธรรม กันก็ดีนะครับ

 

เราเป็น พุทธะ ขอท่านจงธรรม จากเรา
เราเป็น พุทธะ ขอท่านจงธรรม จากเรา
เราเป็น พุทธะ ขอท่านจงธรรม จากเรา

    เมื่อพระพุทธเจ้า ตรัสแล้ว กับบุคคลที่จะแสดงธรรมหลังตรัสรู้เป็นครั้งแรก .......( ใคร เอ่ย )
ผู้นั้น กับสะบัดหน้าหนี แถมแลบลิ้นให้อีก .......

  เนื้อเืรื่องผมไม่ค่อยจะแม่น เรื่องชื่อ เลยหาเรื่องไม่พบ วานท่านผู้รู้ ที่ทราบโพสต์ส่วนนี้ให้เพื่อนสมาชิกได้อ่านกันด้วยนะครับ

 

 ที่นี้ถ้ามาพิจารณา กับพวกเราบ้าง เวลาเข้าใจหลักธรรม เห็นหลักธรรม พยายามนำธรรมะไปให้กับคนข้างเคียงด้วยความปรารถนาดี แล้ว กับได้รับการดูหมิ่นบ้าง เขาไม่เชื่อถือบ้าง อันนี้ควรจะระลึกนึกถึงพระพุทธเจ้ากัน บ้างใช่หรือไม่ครับ เพราะว่าพระองค์ มีบารมีมากกว่าเราอีก ยังประสปปัญหาอย่างนี้เลยนะครับ

 


  ดังนั้นเวลาเพื่อน ๆ ออกไปช่วยเหลือ ทำหน้าที่กัน บางคนก็ได้รับการต้อนรับ บางคนก็ได้รับการดูหมิ่น ก็ขออย่าได้โมโห โกรธา กันเลยนะครับ สานต่อบารมีธรรม ของเราต่อไปเถิดนะครับ

   

เห็นด้วยครับ ตอนนี้ ผมเองก็เดินทางมาอยู่ที่วัดอยู่ครับ ช่วยกรอกทรายอยู่ครับ
 

เป็นหลักสูตร ที่น่าสนใจ ครับ
รับจำนวนน้อยด้วย คือ ยี่สิบคน
นำมาประกาศ เองโดยคุณ natthponson
ต้องเท เครดิต ให้แล้ว เป็นศิษย์ในสายกรรมฐาน มัชฌิมา แบบลำดับ หรือไม่ครับ


   

อนุโมทนา ด้วยครับ
 คุณ lengwuchong

  เรื่องนิมิตและปิตินั้น เกิดขึ้น สองสามครั้ง และได้ไปแจ้งรายละเอียดที่วัดราชสิทธารามแล้ว หลวงพ่อท่านว่า จิตคุณมีเลยไปห้องสามแล้ว ท่านให้ย้อนกลับมาที่เดิม คือ ห้องพระปิติใหม่ ท่านว่าถ้าข้ามจะไปสอนคนอื่นไม่ได้

 ถ้าจะซ้ำก็ไม่นาน หรอกครับ เพราะเราภาวนาได้สภาวะ แล้ว อย่างมากก็ซ้ำไม่เกิน 2 วันก็ไปห้องที่สี่ได้

ได้กัลยาณมิตร ที่ดีแล้ว ครับ อนุโมทนา ครับ

 

แก่นจะมีได้ ต้องเกิด ตามองค์ประกอบพร้อมกัน ศีล เป็นกระพี้ สมาธิ เป็นเปลือก ปัญญา เป็นแก่น

ทั้งสามสภาวะหาได้แยกออกจากกัน ในนามว่า มรรค หรือ อริยะมรรค อันประกอบด้วยองค์ 8

 แต่ ทั้งสามอย่างจะเข้าถึงได้ ต้องอาศัย รูปแบบ ๆ เป็นทั้ง กระพี้ เปลือก และ แก่น

 ไร้รูปแบบ หาได้เป็นไปตามมรรค

   

เห็นใจครับ วันนี้ก็ออกไปเยี่ยม ผู้ประสพภัยกันมาครับ

  ผมคิดว่า ตอนนี้ ที่น้ำ่ท่วมกันแบบหนัก ๆ อันนี้ส่วนหนึ่งก็น่าจะเป็นเพราะว่า สองฝั่งคลองตอนนี้ ทำเขื่อน ฝาย

คันกั้น กันไว้ครับ ที่รู้สึกว่าท่วมเร็วนั้นเป็นเพราะ สองฝั่งข้างนั้นกันน้ำไม่ให้รุกเข้าไปในเขตนาพื้นที่กันเหมือนเมื่อก่อน พอพื้นที่ที่ทำคันกั้นพัง จึงโกลาหลเพราะต้องรับน้ำที่ทะลักกันเข้ามาครับ ระดับน้ำที่สูงขึ้นอย่างรวดเร็ว ก็เป็น
เช่นนี้ครับ ที่ทาง แก่งคอย ก็แตก  ทางสิงห์บุรี ก็แตก ที่อินทร์บุรี ทีลพบุรี ก็แตก พอแตกน้ำที่ถูกทำมาเป็นระยะ

จึงลุกลามหนักครับ โชคดีที่ยังไม่เจอปัญหา ทะเลหนุนด้วย ถ้าเจอปัญหานี้ แย่เลยครับ

 

หัวข้อธรรม อ่านเข้าใจง่าย ดีครับ น่าจะเป็นสำนวน ฉบับ มหาจุฬา

อนุโมทนาด้วย ครับ ติดตามกระทู้อยู่นะครับ

 

[ผู้ที่ได้จตุตถฌาน ไปเกิดในพรหมโลกต่างชั้นกันดังนี้คือ1. ผู้ที่ได้จตุตถฌานแบบปกติ ไปเกิดบนพรหมโลกชั้นเวหัปผลา พ้นจากการถูกทำลายล้างเมื่อสิ้นกัลป์ มีสติบริสุทธิ์ตั้งมั่นเป็นอุเบกขาตลอดระยะเวลา 500 มหากัลป์2. ผู้ที่ได้จตุตถฌาน แต่เห็นโทษของจิต ไม่อยากให้จิตเกิด อยากให้จิตดับ พอออกจากจตุตถฌานก็อธิษฐานขออย่าให้จิตเกิด ขอให้จิตดับ หรือขอจงอย่าได้มีจิต พอตายแล้ว จะไปเกิดเป็นพรหมลูกฟักหรืออสัญญีพรหม บนอสัญญสัตตาภูมิพรหมโลกชั้นนี้ ท่านว่าตั้งอยู่ระดับเดียวหรือชั้นเดียวกับเวหัปผลาภูมิ แต่อยู่กันคนละเขตแดน3. ผู้ที่ได้จตุตถฌาน และเป็นพระอนาคามี ถ้ามีอินทรีย์บารมีหนักไปทางใดก็จะไปเกิดบนสุทธาวาสพรหมโลก ที่อยู่สูงขึ้นไปอีกถ้ามีอินทรีย์หนักไปในทางศรัทธา จะไปเกิดบนพรหมโลกชั้นอวิหา มีอายุขัย 1,000 มหากัลป์ถ้ามีอินทรีย์หนักไปในทางวิริยะ จะไปเกิดบนพรหมโลกชั้นอตัปปา มีอายุขัย 2,000 มหากัลป์ถ้ามีอินทรีย์หนักไปในทางสติ จะไปเกิดบนพรหมโลกชั้นสุทัสสา มีอายุขัย 4,000 มหากัลป์ถ้ามีอินทรีย์หนักไปในทางสมาธิ จะไปเกิดบนพรหมโลกชั้นสุทัสสี มีอายุขัย 8,000 มหากัลปถ้ามีอินทรีย์หนักไปในทางปัญญา จะไปเกิดบนพรหมโลกชั้นอกนิฏฐา มีอายุขัย 16,000 มหากัลป์]

ผู้ที่ได้จตุตถฌาน ไปเกิดในพรหมโลกต่างชั้นกันดังนี้คือ

1. ผู้ที่ได้จตุตถฌานแบบปกติ ไปเกิดบนพรหมโลกชั้นเวหัปผลา พ้นจากการถูกทำลายล้างเมื่อสิ้นกัลป์ มีสติบริสุทธิ์ตั้งมั่นเป็นอุเบกขาตลอดระยะเวลา 500 มหากัลป์

2. ผู้ที่ได้จตุตถฌาน แต่เห็นโทษของจิต ไม่อยากให้จิตเกิด อยากให้จิตดับ พอออกจากจตุตถฌานก็อธิษฐานขออย่าให้จิตเกิด ขอให้จิตดับ หรือขอจงอย่าได้มีจิต พอตายแล้ว จะไปเกิดเป็นพรหมลูกฟักหรืออสัญญีพรหม บนอสัญญสัตตาภูมิ

พรหมโลกชั้นนี้ ท่านว่าตั้งอยู่ระดับเดียวหรือชั้นเดียวกับเวหัปผลาภูมิ แต่อยู่กันคนละเขตแดน

3. ผู้ที่ได้จตุตถฌาน และเป็นพระอนาคามี ถ้ามีอินทรีย์บารมีหนักไปทางใดก็จะไปเกิดบนสุทธาวาสพรหมโลก ที่อยู่สูงขึ้นไปอีก

ถ้ามีอินทรีย์หนักไปในทางศรัทธา จะไปเกิดบนพรหมโลกชั้นอวิหา มีอายุขัย 1,000 มหากัลป์

ถ้ามีอินทรีย์หนักไปในทางวิริยะ จะไปเกิดบนพรหมโลกชั้นอตัปปา มีอายุขัย 2,000 มหากัลป์

ถ้ามีอินทรีย์หนักไปในทางสติ จะไปเกิดบนพรหมโลกชั้นสุทัสสา มีอายุขัย 4,000 มหากัลป์

ถ้ามีอินทรีย์หนักไปในทางสมาธิ จะไปเกิดบนพรหมโลกชั้นสุทัสสี มีอายุขัย 8,000 มหากัลป

ถ้ามีอินทรีย์หนักไปในทางปัญญา จะไปเกิดบนพรหมโลกชั้นอกนิฏฐา มีอายุขัย 16,000 มหากัลป์

คำว่า  "16  ชั้นฟ้า"   หมายถึง    ภูมิอันเป็นวิมานลอยอยู่ในอากาสโดนสิ้นเชิง

                + อรูปภูมิ 4
                + ปัญจสุทธาวาสภูมิ 5
                +  ตติยฌานภูมิ 1  ( นับเป็น 1เพราะวิมานอยู่ในระดับเดียวกัน )
                +  ทุติยฌานภูมิ 1 ( นับเป็น 1เพราะวิมานอยู่ในระดับเดียวกัน )
                +  ปฐมฌานภูมิ 1 ( นับเป็น 1เพราะวิมานอยู่ในระดับเดียวกัน )
                +  ปรนิมมิตตวัตสวัตดีภูมิ 1
                +   นิมมานรดีภูมิ 1
                +   ดุสิตภูมิ  1
                +   ยามาภูมิ 1
                                                             
         
คำว่า  "15  ชั้นดิน" หมายถึง ภูมิที่ตั้งอยู่บนและใต้ "แผ่นดิน" อันเป็นที่ตั้งของพญา
                       เขาพระสิเนรุราช  อันแวดล้อมด้วย "มหานทีสีทันดร"
                       และ "ขอบเขาจักรวาฬ" เป็นที่สุด
                                           
           + ดาวดึงส์  1      (สุทัสนนครของพระอินทร์ตั้งอยู่บนยอดเขาสิเนรุราชบรรพต)
           + จาตุมหาราชิกา 1  (วิมานของมหาราชทั้ง 4 ตั้งอยู่บนยอดเขายุคันธร)
           +  มนุษย์ 1       (ที่อยู่ของมนุษย์ทั้ง 4 ทวีปตั้งอยู่บนแผ่นดิน )
           +  สัตว์เดรัจฉาน 1  (ที่อยู่ของสัตว์เดรัจฉานทั้งหลายตั้งอยู่บนแผ่นดิน )
           +  เปรต 1        (ที่อยู่ของเปรตทั้งหลายตั้งอยู่บนแผ่นดิน )
           +  อสุรกาย 1      (ที่อยู่ของเปรตทั้งหลายตั้งอยู่บนแผ่นดิน )
           +  นรก  8  ขุม   ( ที่อยู่ของสัตว์นรกทั้งหลายตั้งอยู่ใต้แผ่นดิน )
           + โลกันตะมหานรก 1 ( ที่อยู่ของสัตว์นรกประเภทนี้ตั้งอยู่ระหว่างขอบเขาจักรวาฬ ทั้ง 3 จักรวาฬบรรจบกัน  เหมือนช่องว่างที่เกิดขึ้น ระหว่างการวางแนบสนิทของบาตร 3 ใบ )

[พระสุตตันตปิฎก ทีฆนิกาย ปาฎิกวรรค [๑๑. ทสุตตรสูตร] ธรรม ๗ ประการ ที่ควรกำหนดรู้]

พระสุตตันตปิฎก  ทีฆนิกาย  ปาฎิกวรรค  [๑๑.  ทสุตตรสูตร] ธรรม  ๗  ประการ ที่ควรกำหนดรู้

วิญญาณฐิติ๑    ๗    ได้แก่
๑.    มีสัตว์ทั้งหลายผู้มีกายต่างกัน    มีสัญญาต่างกัน    คือ    มนุษย์ เทพ บางพวก    และวินิปาติกะบางพวก    นี้เป็นวิญญาณฐิติที่    ๑

 ๒.    มีสัตว์ทั้งหลายมีกายต่างกัน    แต่มีสัญญาอย่างเดียวกัน    คือ พวกเทพชั้นพรหมกายิกา    (เทพผู้นับเนื่องในหมู่พรหม)    เกิดใน ปฐมฌาน    นี้เป็นวิญญาณฐิติที่    ๒

 ๓.    มีสัตว์ทั้งหลายผู้มีกายอย่างเดียวกัน    แต่มีสัญญาต่างกัน    คือ พวกเทพชั้นอาภัสสระ    นี้เป็นวิญญาณฐิติที่    ๓

๔.    มีสัตว์ทั้งหลายผู้มีกายอย่างเดียวกัน    มีสัญญาอย่างเดียวกันคือ    พวกเทพชั้นสุภกิณหะ    (เทพผู้เต็มไปด้วยความงดงาม) นี้ เป็นวิญญาณฐิติที่    ๔

 ๕.    มีสัตว์ทั้งหลายบรรลุอากาสานัญจายตนฌานโดยกำหนดว่า“อากาศหาที่สุดมิได้”    เพราะล่วงรูปสัญญา    ดับปฏิฆสัญญา ไม่กำหนดนานัตตสัญญาโดยประการทั้งปวง    นี้เป็นวิญญาณ ฐิติที่    ๕

๖.    มีสัตว์ทั้งหลายล่วงอากาสานัญจายตนฌานโดยประการทั้งปวงบรรลุวิญญาณัญจายตนฌานโดยกำหนดว่า    “วิญญาณหาที่สุดมิได้”    นี้เป็นวิญญาณฐิติที่    ๖

๗.    มีสัตว์ทั้งหลายล่วงวิญญาณัญจายตนฌานโดยประการทั้งปวงบรรลุอากิญจัญญายตนฌานโดยกำหนดว่า    “ไม่มีอะไร”    นี้ เป็นวิญญาณฐิติที่    ๗

  นี้    คือธรรม    ๗    ประการที่ควรกำหนดรู้


 ควรกำหนด รู้อย่างไร อยากให้ทุกท่าน รวมธรรมวิจารณ์กันครับ
 ผมจะขอเริ่มวิจารณ์ ก่อนเลยนะครับ

 ความสำคัญของการกำหนดรู้

 1. ให้รู้ ฐานะ ของ ที่ตั้งของวิญญาณ ซึ่งมีกาย ( สังขารนามรูป ) มีสัญญา ( ความจำ ) ต่างกันย่อมมีกำเนิดต่างกัน ด้วย ฐานะ 7 ประการ เป็นที่ตั้งของประกอบจิต เป็นกุศล

    1. เป็น มนุษย์ เป็น เทวดา
    2. เป็น พรหมกายิกา เนื่อง ด้วย ปฐมฌาน
    3. เป็น พรหมอาภัสรา
    4. เป็น พรหมสุภกิณหะ
    5. เป็น พรหม ที่ไม่มีรูป และ สัญญา ดับ ปฏิฆสัญญา ( ความขัดเคืองจิต ) ด้วย อากาสนัญจายตะสมาบัติ
    6. เป็น พรหม ที่ไม่มีรูป และ สัญญา ด้วย อรูปฌาน วิญญานัญจานตนะสมาบัติ
    7. เป็น พรหม ที่ไม่มีรูป และั สญญา ด้วย เนวนาสัญญายตนะสมาบัติ

  ทำไมจึงต้องเป็นสิ่งที่ควรกำหนดรู้ เพราะ ฐานะ ผู้ปฏิบัติธรรม อันไม่พ้นจากสังสารวัฏฏ์ นี้ยังต้องวนเวียน อยู่ ใน วิญญาณฐิติ 7 ประการ หากประกอบด้วย กุศลจิต ฝ่ายความดี

 2.กำหนดรู้แล้วจะได้ อะไร ?
  ความสำคัญแล้ว น่าจะวิเคราะห์ เรื่อง เวลาของแต่ ละชั้น แต่ละพรหม หากเรา วิญญาณฐิติ ในลำดับใด ก็ควรทราบระยะเวลา ที่อาจจะสูญเสีย การได้ภาวนา

  ( วานผู้รู้ เรื่องการมีอายุของ เทวดา และ พรหม แต่ละชั้น ช่วยโพสต์ ด้วยนะครับ )

 

คืออยากได้บทสรุป ของศีล ข้อ 1 ครับ

  การไม่ฆ่าสัตว์ที่มีชีิวิต นี้รวมถึงต้นไม้ด้วยหรือไม่ครับ

   

( ขออภัยด้วยนะครับ ถ้าคำถาม ดูจะ เด็ก ๆ ไปหน่อย )

มีความสนใจ เหมือนกัน ครับ อยากรู้ว่า ต้องฝึกจิตระดับไหน ถึงจะช่วย คนที่หลับอย่างนี้ได้ครับ

 

 มาในยุคปัจจุบัน ในกรรมฐานมัชฌิมา แบบลำดับ ก็มีวิธีรักษาโรค เรียกว่า วิชาพระนวหรคุณ 9 ห้อง

รายละเอียด วิชา นี้อ่านได้ ในกระทู้ไหน ครับ มีความสนใจ

 

[http://www.sati99.comสติ เก้า เก้า ดอท คอม]

http://www.sati99.com

สติ เก้า เก้า ดอท คอม

วัดภัททันตะอาสภาราม อ.บ้านบึง จ.ชลบุรี

ในสาย มหาสติปัฏฐาน

ดูกรกัสสปะ สัทธรรมปฏิรูป ไม่เกิดขึ้นในโลกเพียงไร การอันตรธานแห่งพระสัทธรรม ก็ไม่มีตราบนั้น เมื่อใดสัทธรรมปฏิรูปเกิดขึ้นในโลก กัสสปะ เมื่อนั้น การสูญสิ้นแห่งพระสัทธรรมย่อมมี เหมือนทองแท้ย่อมไม่อันตรธาน ตราบเท่าที่ทองเทียมยังไม่เกิดขึ้น เมื่อทองเทียมเกิด ทองแท้ก็ย่อมหายไป

                     ดูกรกัสสปะ ปฐวีธาตุ-อาโปธาตุ-เตโชธาตุ-วาโยธาตุ หาทำให้พระศาสนาเสื่อม ไปไม่ ที่แท้ โมฆบุรุษที่เกิดขึ้นในพระศาสนานี้ต่างหากที่ทำให้พระศาสนาเสื่อมหายไป ดุจ เรือจะจมลงก็เพราะต้นหน กัสสปะ การเสื่อมไปของพระสัทธรรม ย่อมไม่มีอย่างนี้แล

                     ดูกรกัสสปะ ธรรมฝ่ายต่ำ ๕ ประการ ย่อมเป็นไปเพื่อความเลอะเลือน เสื่อมสูญแห่งพระสัทธรรม คือ ภิกษุ ภิกษุณี อุบาสก อุบาสิกา

                    ๑. ไม่เคารพยำเกรงในพระศาสดา

                     ๒. ไม่เคารพยำเกรงพระธรรม

                     ๓. ไม่เคารพยำเกรงพระสงฆ์

                     ๔. ไม่เคารพยำเกรงในการศึกษา

                     ๕. ไม่เคารพยำเกรงในสมาธิ

                     ดูกรกัสสปะ ธรรม ๕ ประการนี้แลย่อมเป็นไปเพื่อความตั้งมั่นไม่เลอะเลื่อน ไม่เสื่อมสูญ แห่งพระสัทธรรม  (คือศาสนา) คือภิกษุ ภิกษุณี อุบาสก อุบาสิกา

                     ๑. ยังเคารพยำเกรงในพระศาสดา

                     ๒. ยังเคารพยำเกรงในพระธรรม

                     ๓. ยังเคารพยำเกรงในพระสงฆ์

                     ๔. ยังเคารพยำเกรงในการศึกษา

                     ๕. ยังเคารพยำเกรงในสมาธิ

                     ธรรม ๕ ประการนี้ เป็นไปเพื่อความตั้งมั่นไม่เลอะเลือน ไม่เสื่อมสูญ แห่งพระสัทธรรม(9)


http://www.madchima.org/forum/index.php?topic=4202.0

ทำไม จึงมีผู้สอนว่า อย่าติดสุข ในเมื่อพระพุทธเจ้า พระองค์ตรัสว่า....

  นัตถิ สันติ ปรมัง สุขัง

   สุขอื่น ยิ่งกว่า ความสงบนั้น ไม่มี

 จากพระพุทธพจน์นี้ แสดงให้เห็นว่า พระพุทธเจ้า ทรงตรัสสอนให้พวกเราเห็นความสำคัญ คือความสุข จากความสงบ

  แต่ครั้นเมื่อมีผู้ภาวนาปฏิบัติ กรรมฐาน เพื่อเข้าสู่ความสงบ บรรดาพระสงฆ์ บ้าง ฆราวาสบ้าง บางพวกมักจะพูดเหมือนตัดทำลายน้ำใจ ผู้ภาวนาปฏิบัติว่า ปฏิบัติภาวนากรรมฐาน ระวังติดสุข หลงในสุข

  อยากทราบว่า สุข ที่เกิดจากการปฏิบัติภาวนานั้น เป็นสุขที่เข้าถึงได้ง่าย และเหมือนกับสุข อันเกิดจากการเสพ กามคุณ 5 ประการหรือไม่ ทำไมจึงมีข้อขัดแย้งในเรื่อง สุข อย่างนี้

  ( ช่วยกันวิจารณ์ ด้วยนะครับ )

 

ปกติ แล้ว เวลาแผ่เมตตานั้นจะห้ามแผ่ให้คนที่เกลียด หรือ ศัตรู เพราะเป็นปฏิปักษ์ กับกรรมฐาน นะครับ
ส่วนเรื่องกรวดน้ำ นั้นคงต้องการให้เสมอภาค นะครับ

 หรือ อาจจะช่วงใดที่เรากรวดน้ำให้มาร ๆ จะได้พ้น จากสภาพ มาร ไงละครับ ยิ่งทุกคนกรวด พร้อมใจกรวด
สภาวะของมารก็จะหายไป ด้วย ว่าแต่ มารนี้ อาจจะมีกำเนิดเป็น มนุษย์ เปตร อสุรกาย เทวดา พรหม ก็ได้
ใช่หรือไม่ครับ เป็นเพราะใจถูก ความชั่วร้ายสิงสู่ จึงเปลี่ยน สภาพเป็นมาร แต่เมื่อเรากรวดน้ำให้บ่อย ๆ มาร
ก็จะกลายสภาวะเดิม ทำให้กำลังของมารอ่อนลง

พยายาม อธิบาย แล้วนะครับ ถูก ผิด อย่างไร ยินดีรับฟังครับ

 

คุณหมวย ตั้งคำถาม ที่มีประโยชน์มากนะครับ เดี๋ยวนี้ไม่ค่อยมาโพสต์ให้อ่านแบบเมื่อก่อน
แสดงว่า คงซุ่มฝึกฝน กรรมฐาน อยู่เป็นแน่

 และ วิหารธรรม นี้ตอนนี้ได้ในระดับ ไหนแล้วครับ

 หลังไมค์ ข้อความส่วนตัวกันก็ได้นะครับ

 

ไม่เห็นกระทู้ คุณเ่ผ่าพงษ์พระกฤษณะ นานเลยนะครับ ที่แท้ไปเที่ยว ปีนัง มานี่เอง
ผมเองยังไม่เคยไปเลยครับ ก็ถือว่าได้ทัศนา ไปพร้อมด้วยครับ

อนุโมทนากับภาพ ที่นำมาฝากนะครับ

แต่ถ้าจะให้ดีต้องแยกกระทู้ เป็นตอนจะดีนะครับ เพราะผมเปิดหน้าเว็บ กว่าภาพจะมาทั้งหมด
ร่วม ๆ 5 นาทีครับ นะครับ ถ้ากระจายกระทู้ สักสามตอนจะดีนะครับ

 

การทำวิปัสสนามี ๒ แบบ คือการใช้สมาธินำปัญญา และการใช้ปัญญานำสมาธิ

ถ้า ใช้สมาธินำปัญญา ต้องฝึกสมาธิจนได้ฌานที่ ๒ จะมีจิตผู้รู้ตั้งมั่นขึ้นมา แล้วมาพิจารณากายและเวทนา(ทางกาย)จนเกิดปัญญาเห็นไตรลักษณ์ของกายของใจ จนสามารถปล่อยวางกายใจได้ก็พ้นทุกข์

ถ้าใช้ปัญญานำสมาธิไม่ต้องทำฌาน ก่อน(เพราะถ้าทำฌานก่อนจิตจะนิ่งไม่มีอะไรให้พิจารณา) แต่ให้มีสติระลึกรู้นามธรรม(การดูจิต)ไปเลย เช่น สุข ทุกข์ โลภ โกรธ หลง ฟุ้งซ่าน โดยการฝึกจำสภาวะเหล่านั้นให้ได้แม่น เมื่อสภาวะนั้นเกิดสติจะระลึกรู้ขึ้นมาเองโดยอัตโนมัติ ถ้ามีสติและมีจิตที่ตั้งมั่น(โดยการฝึกรู้สึกตัวเมื่อจิตไหลไปคิด)จะมีขณิก สมาธิขึ้นมา ถ้าเกิด
บ่อยๆจิตจะตั้งมั่นเป็นผู้รู้ผู้ดู แล้วเกิดปัญญาเช่นเดียวกัน

จขกท ลองพิจารณาว่าเหมาะกับการปฏิบัติแบบไหน แล้วควรไปศึกษากับครูบาอาจารย์ในรายละเอียดต่อไป ถ้านั่งสมาธิแล้วจิตไม่เคยสงบเลยก็อาจจะไม่เหมาะกับการปฏิบัติแบบสมาธินำ ปัญญาครับ ลองปฏิบัติแบบดูจิตอาจจะดีก็ได้

ขอเป็นกำลังใจให้ปฏิบัติธรรมต่อไปครับ

ภิกษุ ท. ! เพราะเหตุนั้น ในกรณีนี้ พวกเธอพึงกระทำโยคกรรม เพื่อให้รู้ว่า
นี้ ทุกข์
นี้ เหตุให้เกิดทุกข์
นี้ ความดับแห่งทุกข์
นี้ หนทางให้ถึงความดับแห่งทุกข์ ดังนี้ เถิด

ข้อความสำคัญ เมื่อ เราได้อ่านแล้ว รู้สึกตัว พึ่งรีบศึกษาตามที่พระพุทธเจ้า ทรงตรัสกันเถิด
 

ช่วงนี้กำลังมีงานบวช บ่อย ๆ ไปหลายงานแล้ว ต้องเอาใส่บาตร กับเขาบ้างแล้ว
พึ่งรู้นะครับ ว่าทำอย่างนี้ พระจะศักดิ์สิทธิ์ เพิ่มขึ้นได้

 

เป็นเรื่องบังเอิญ ที่หาได้ยากครับ

กรณีนี้ ต้องเรียกว่า หูมีบุญ จริง ๆ ครับ

 

เรื่อง ทวีป 4 เพื่อนสมาชิก คิดว่าเป็นเืรื่องที่แต่งเสริมขึ้นมาหรือไม่ ครับ

อยากทราบว่า ปรากฏในพระไตรปิฏกเล่มที่เท่าไหร่ ครับ เป็นพระสูตร หรือ อรรถกถา ครับ

ผมลองค้นแล้วหาไม่เจอ หรือหาไม่เป็นก็ไม่ทราบได้ วอนท่านผู้รู้ นะห้องนี้ช่วยหน่อยครับ

ขอบคุณมากครับ

 

ที่วัดต้นสน ยังนี้ยังโดนจวก เลยนะครับ