klang kittipong 4 เดือนที่ผ่านมา (แก้ไขแล้ว)
ตอนผมบวชผมเคยนั้งสมาธิได้2ชั่วโมง พระอาจารย์ถามทำไมนั่งได้นานเห็นอะไรในนั่น ผมบอกเห็นคล้ายๆสมุดเปิดไปทีละหน้า แต่ละหน้าสีสว่างไม่เหมือนกันเปิดไปเรือยๆ บางหน้าขาวบางหน้าสีนั่นสีนี้ พระอาจารย์ว่าลองนั่งดูลมหายใจ เข้าออกดู แล้วเวลาคิดอะไรได้ก็ดูความคิดแล้ววางมันลงตรงหน้านั่นละ นั่นละตอนนั่นผมรู่สึกโล่งที่สุดไม่เคยโล่งแบบนี้เลย ผมว่านี่ละคือปฐมญาณ ละแสงก็คงจะเป็นแบบธรรมกายเรารู้สึกสุขแต่เราไม่ได้วางอะไรเลย...... ผมมีเหตุต้องสึกออกมาเพราะมีสัญญากับผู้มีพระคุณ ที่ตัดไม่ได้ ถ้ามีบุญแก่ตัวมาคงบวชอิกครับ ..... ญาณคือกุญแจไปหาทางพ้นทุกข์ แต่ถ้าได้กุญแจแล้ว ทิ้งไว้สุดท้ายก่อนสิ้นลมไม่เปิดก็ไม่ถึง อยู่ดี ...... ละตอนที่ผมปฎิบัติหยุดตรงที่หน้าหนังสือที่มีสีๆ ก็คงเห็นเทวดา เห็นยัก แบบธรรมกายนั่นละแต่เป็นยักที่เราคิดขึ้นมาเพราะเรายังไม่วางความคิดของเราเลย .... การถึงญาณอริยสงค์เจ้า ว่าไว้ทุกองค์ ญาณคือความว่างเปล่า (ไม่มียัก ไม่มีเทวดา บนนั่น สังสรรค์บนนั่นไม่มี)