ยินดีต้อนรับคุณ, บุคคลทั่วไป กรุณา เข้าสู่ระบบ หรือ ลงทะเบียน

ผู้เขียน หัวข้อ: กำเนิดโลกมนุษย์ (กัณฑ์เปิดโลก)  (อ่าน 13749 ครั้ง)

0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้

raponsan

  • มารยิ่งมี บารมียิ่งแก่กล้า
  • ผู้ดูแลบอร์ด
  • โยคาวจรผล
  • ********
  • ผลบุญ: +61/-0
  • ออฟไลน์ ออฟไลน์
  • กระทู้: 28361
  • Respect: +11
    • ดูรายละเอียด
กำเนิดโลกมนุษย์ (กัณฑ์เปิดโลก)
« เมื่อ: กุมภาพันธ์ 16, 2011, 02:55:48 pm »
0



กำเนิดโลกมนุษย์ (กัณฑ์เปิดโลก)
 
สมเด็จพระพุฒาจารย์ (โต) พรหมรังสี เทศน์เมื่อวันวิสาขบูชา 23 พฤษภาคม 2510 เวลา 24.00น.
จากหนังสือ โอวาทสมเด็จโต สำนักปู่สวรรค์ เล่ม 1


โลกนี้มาจากไหน มนุษย์เกิดขึ้นได้อย่างไรในการขั้นแรกนี้จะต้องอธิบายถึงเรื่องโลกก่อน

จักรวาล พิภพนี้เมื่อหนึ่งล้านกัปก่อน เป็นน้ำ ต่อมาประมาณเก้าแสนกัป ก็เริ่มเกิดความเปลี่ยนแปลง เรื่องกัปหรือกัลป์นี้นับกันไม่รู้เรื่องละ สำหรับภาษา คือ ถ้าจะนับกันตามตัวเลขก็ต้อง หนึ่งหมื่นหนึ่งล้านเก้าพันเก้าร้อยเก้าล้านล้านล้านปี ถ้าจะนับกันตามภาษาของโลกเทวะ

เขาบอกว่าหนึ่งกัปนั้นเท่ากับวันหนึ่ง คืนหนึ่ง เดือนหนึ่ง เทวะเอาผ้าวิเศษมาปัดฝุ่นที่ยอดเขาหิมาลัย จนกว่ายอดเขาหิมาลัยนั้นเรียบเหมือนพื้นดิน นั่นแหละ เรียกว่าหนึ่งกัป
 
เพราะฉะนั้นหนึ่งกัปก็นับกันไม่รู้เรื่อง เรื่องกัปมันพูดยาก ก็ประมาณหลังจากนั้นอีกประมาณสัก ๘๐ กัปหรือ ๙๐ กัปก็นับไม่ได้ สิ่งมหัศจรรย์ได้เกิดขึ้นในจักรวาลของน้ำ คือ น้ำกลุ่มหนึ่งได้รวมขึ้นเป็นดวงอาทิตย์ เมื่อดวงอาทิตย์เกิดขึ้นนี้ เรื่องแรกจะต้องพูดคุยถึงก็เรื่องวิญญาณ ทันที

เดิมที วิญญาณทั้งหลายเสวยอาภัสระ คือเสวยอากาศเป็นอารมณ์ อยู่สุญญัตตา หรือ สุญตา คือ สุญญากาศ ศูนย์แห่งการไม่มีอากาศ ศูนย์แห่งความว่างเปล่า เมื่อดวงอาทิตย์เกิดขึ้น วิญญาณกลุ่มหนึ่งก็ได้เข้าไปอยู่ ณ พื้นดวงอาทิตย์ ซึ่ง มนุษย์ก่อนประวัติศาสตร์ในโลกนี้บูชาพระอาทิตย์นั้น อาตมาถือว่าไม่ผิด

เพราะพระอาทิตย์นั้นมีเหล่าวิญญาณกลุ่มแรก เข้าไปอยู่ในสถานที่มหัศจรรย์คือ ดวงอาทิตย์เกิดขึ้นในจักรวาลพิภพ และทุกคนในโลกมนุษย์เข้าใจว่าดวงอาทิตย์นั้นร้อน ตามหลักความจริงแล้วดวงอาทิตย์ร้อนแต่ผิวนอก ภายในดวงอาทิตย์นั้นอบอุ่น ไม่มีฤดูกาล แต่เหล่าวิญญาณเขาก็อยู่ได้ ข้อนี้ยกเอาไว้พูดกันต่อไ

หลังจากนั้นประมาณอีก ๗๐ กัปหรือ ๙๐ กัป เรื่องกัปนั้นนับกันไม่ถ้วนดังกล่าวแล้ว โลกพระอังคารและดาวพระศุกร์ก็ได้เกิดขึ้นพร้อมกัน ณ บัดนั้น สองโลกนี้แหละเป็นเรื่องของการเกิดสัตว์โลกขึ้น ในเรื่องของมนุษย์คือ วิญญาณอีกกลุ่มหนึ่งก็ได้ไปอยู่ ณ ดาวอังคารและดาวพระศุกร์





หลังจากนั้นอีกราวๆ 100 กัป กลุ่มน้ำกลุ่มหนึ่งได้แยกสลายจากดวงอาทิตย์ พร้อมกับผสมน้ำในจักรวาล ได้ลอยตัวขึ้นมาเกิดเป็นดวงดาวนี้ (ดาวราหู) ซึ่งเรียกว่าโลกมนุษย์ วิญญาณกลุ่มเสวยอาภัสระ อยู่สุญญัตตา ของอวกาศทั้งหลาย มีตัวอยากตัวเดียว ทำให้เกิดอนิจจังขึ้นมา

วิญญาณกลุ่มนั้นอยากจะมาเที่ยวพิภพแดนใหม่ที่เกิดขึ้นนี้ ดาวดวงใหม่มีสิ่งมหัศจรรย์ คือ มีละอองดิน เมื่อ วิญญาณกลุ่มนั้นมาถึงโลกมนุษย์ วิญญาณนั้นมีอารมณ์ปีติอยู่ มาได้กลิ่นฟุ้งของละอองดินอันหอมอย่างอัศจรรย์ เหล่าวิญญาณก็ได้สูบละอองดินเข้าไป รัศมีการคุ้มครองตัวได้ดับวูบลง ณ บัดนั้น จะกลับไปสู่สุญญากาศไม่ได้อีก เริ่มละวิญญาณเริ่มเข้ามาอยู่ในโลกมนุษย์ปัจจุบัน เริ่มสูบเข้าไปมาก กายนั้นก็เริ่มๆจะหยาบขึ้นมา หลังจากนั้นละอองดินก็หายไป เรื่องนี้องค์สมณโคดมได้เทศน์ไว้ว่า

ต่อมาเหล่าเทวดาทั้งหลายได้กินง้วนดิน เมื่อกินง้วนดินเข้าไปๆกายนั้นก็เริ่มหยาบขึ้นๆ ตามลำดับมา จนกระทั่งเวลานี้เห็นกันว่าเป็นสัตว์ประเสริฐที่ตั้งขึ้นมาเอง เมื่อง้วนดินหมดไปเถาวัลย์ชนิดหนึ่งก็เกิดขึ้นมา ณ พิภพดวงใหม่นี้ ได้กินเถาวัลย์เข้าไปร่างกายก็ยิ่งหยาบยิ่งขึ้นๆ และการแบ่งผิวพรรณได้อุบัติขึ้น ณ โลกสัตว์นี้

เมื่อร่างกายผิวพรรณหยาบขึ้น ก็แบ่งว่าฉันสวยเธอไม่สวย เถาวัลย์นั้นก็หมดไป เมล็ดพืชได้อุบัติขึ้น ณ บัดนี้ แต่เมล็ดข้าวไม่มีเปลือกเหมือนปัจจุบัน ทุกคนเช้าไปเก็บมากิน เย็นไปเก็บมากิน เช้ามันก็เกิดขึ้นมาโดยธรรมชาติของมัน ด้วยการกินอิ่มนี้แหละ ทำให้มนุษย์กลุ่มหนึ่งได้เกิดตัวโลภขึ้นมา ณ บัดนั้น คือ เก็บสะสมเอาไว้กินอีกมื้อหนึ่ง ตอนเย็นขี้เกียจไปเอา





เมื่อมนุษย์ใจชั่วหรือว่าสัตว์ใจชั่วเกิดอุบัติขึ้นเช่นนี้ สิ่งมหัศจรรย์ของธรรมชาติได้เปลี่ยนแปลงไป ณ บัดนั้น เมล็ดข้าวได้กลายเป็นข้าวเปลือกขึ้น ต่อมาได้ทำการเก็บข้าวเปลือกมาตำแล้วกินใหม่ๆ สังขารก็เริ่มหยาบขึ้นๆๆอีก จนกลายเป็นธรรมชาติแห่งหญิงชายอุบัติขึ้น ณ บัดนั้น การเป็นหญิงชายนั้นแหละ จ้องกันไปจ้องกันมาเสพเมถุนกรรม คือ สมสู่อย่างสัตว์ได้เกิดขึ้น ณ บัดนั้น

กาลต่อมาสมัยนั้นเริ่มการเป็นมนุษย์หรือการเป็นสัตว์นี้ การสมสู่ ถือว่าเป็นสิ่งไม่ดีเป็นสิ่งที่ละอายจะต้องพรางตา จะต้องถูกขับไล่ ไม่เหมือนสมัยนี้ถือว่าการสมสู่เป็นการที่ดี และมนุษย์เริ่มเมื่อรู้จักการสมสู่ อารมณ์แห่งอุปาทานการรู้จักปรุงแต่งได้อุบัติขึ้นในสัญชาตญาณ จึงได้คิดการสร้างบ้าน สร้างที่พัก สร้างใบไม้ต่างๆ มาปกปิดสังขาร กาลเวลาต่อมา การแก่งแย่งชิงดี ชิงเอาอาหารเก็บกันมากขึ้นๆ จนกลายเป็นการรบราฆ่าฟันกันขึ้น ในโลกมนุษย์
 
ณ บัดนั้น หัวหน้าหมู่เริ่มเกิดขึ้น พระมหากษัตริย์เริ่มเกิดขึ้นราชาเริ่มเกิดขึ้น การปกครองคนเริ่มเกิดขึ้นโดยวิถีการผู้ที่ยังมีอารมณ์แห่งการนึกคิดประเสริฐ กว่าผู้อื่น ก็ได้ทำพิธีการปันเขตที่ดิน ทำการต่างๆว่าที่นี้เป็นกลุ่มการทำมาหากินของท่าน กลุ่มการทำมาหากินของฉัน

กาลต่อมา การสมสู่มากขึ้นๆธรรมชาติได้เปลี่ยนแปลงแห่งโลกวิญญาณทำให้หญิงชายที่สมสู่ กันแล้ว ตัวอสุจิผสมกับไข่ของหญิงจะได้ฟักเป็นตัวคนขึ้นมา วิญญาณที่จะมา ณ โลกมนุษย์ ไม่มีที่จะกินแล้ว ต้องเข้าไปปฎิสนธิในครรภ์ของฝ่ายสตรีจนเกิดเป็นตัวตนของธรรมชาติสร้างมา

ณ กาลต่อมา หลังจากนั้น โลกแห่งวัฎสงสารก็ได้เกิดขึ้น ณ บัดนั้น วิญญาณถูกแบ่งเป็นกลุ่มขึ้น ณ บัดนั้น โดยผู้ที่มาในโลกมนุษย์สมสู่กันมากเกิดมาก อยากมีอารมณ์สัตว์ขึ้นมามาก ก็เป็นกลุ่มของ นรกโลก เมื่อยังมีอารมณ์น้อยมีเรื่องน้อยก็เป็นกลุ่มของเทวะ เมื่อดับอนุสัยของเหล่านั้นก็เป็นกลุ่มของพรหม และกาลเวลาต่อมาไม่ช้าไม่นานก็เกิดพรหมโลก เทวโลก นรกโลกขึ้นมา

 



เพราะอะไรนำจูงให้เกิดโลกเหล่านี้เล่า เพราะตัวอยากของเหล่าโลกวิญญาณ วิถีการต่อมาเพียงแต่ พรหมโลก
เทวโลก นรกโลก ยังไม่พอ มนุษย์ในโลกยิ่งเกิดยุ่งยากขึ้น ยิ่งปรับปรุงธรรมชาติแห่งพืชพันธุ์ขึ้น ธาตุภูมิปรุงแต่งมากขึ้นๆ ทำให้เหล่ามนุษย์เสื่อมไป เรียกว่าเป็นสัตว์ไปยิ่งมากขึ้นๆ อารมณ์แห่งการเป็นโลกอมตะน้อยลงๆ จึงทำการรบราฆ่าฟัน ชิงดีชิงเด่นกันขึ้น ภาษาปัจจุบันเรียกว่าศีลธรรมจรรยาเสื่อมไป

ณ บัดนี้ มติของที่ประชุมจึงได้กำหนดว่า จะต้องส่งผู้ที่มาเกิดในโลกมนุษย์เพื่อให้เป็นองค์ศาสดา คือเป็นผู้มาสอนหลักการบางอย่างให้พยายามเคลื่อนไปสู่ธรรมชาติของอารมณ์ใน อดีตกาล เป็นกายอมตะ คือ เป็นวิญญาณมาพัฒนาปรับปรุงพืชพันธุ์ในโลกมนุษย์แห่งดวงดาวนี้  เท่านั้นเอง ก็อุบัติพระพุทธเจ้าขึ้น หรือหลักธรรมชาติแห่งพุทธะเกิดขึ้น จึงเรียกว่า เปลี่ยนแปลงกันเรื่อยๆ จนถึงองค์สมณโคดม และองค์ต่อไปองค์ศรีอริยเมตไตรยจะมาเกิดใหม่ใน ๕๐๐๐ ปี ในอนาคตข้างหน้า เวลานี้อยู่สวรรค์ชั้น 4 และเคยจุติมาในโลกมนุษย์มาแล้วครั้งหนึ่งในสมัยองค์สัมมาสัมพุทธเจ้าด้วย คือ องค์สังกัจจายน์

กาลเวลานั้นแหละ โลกของวิญญาณได้เปลี่ยนแปลงอย่างอัศจรรย์ คือ แบ่งนรกสวรรค์เป็น 33 ชั้น นรก 18 ขุม สวรรค์ 15 ชั้น แบ่งเป็นพรหม 4 ชั้น คือ โลกของ รูปพรหม อรูปพรหม กึ่งพรหมกึ่งเทวะ ซึ่งเรื่องเหล่านี้เป็นเรื่องของธรรมชาติที่เหนือเรื่องของประวิติศาสตร์ที่ มนุษย์เกิดขึ้นมา

เพราะฉะนั้นเรื่องนี้อาตมาก็ไม่อยากจะพูดมาก เพราะยิ่งพูดไปมันจะยิ่งสร้างเรื่องกลายเป็นนิยายไป และยิ่งปวดหัวกันมากขึ้น เวลานี้มนุษย์ปัจจุบันถือว่าตนเลิศแล้วตนแน่แล้ว แต่ส่วนมากไม่รู้พื้นกำเนิดของตนว่าตนนั้นเกิดจากอะไร เพราะฉะนั้นขอให้มนุษย์ทั้งหลายจงสังวรเอาไว้ด้วยว่า สิ่งใดตนยังไม่รู้ไม่ได้ศึกษา อย่าด่วนลงความเห็น

กาลเวลาต่อมา เหล่าวิญญาณทั้งหลายที่มาเกิดในโลกมนุษย์แล้วดับไปอยู่ในโลกวิญญาณต่างเห็น ว่า ควรวางกฎเกณฑ์กันขึ้น จึงได้สร้างหลักแห่งมติ 3 โลกขึ้นว่า โลก มนุษย์นี้เป็นสัตว์เดรัจฉานยิ่งกว่าสัตว์ทั้งหลาย เรียกว่าพูดภาษาไม่ค่อยรู้เรื่อง มันจำเป็นอย่างยิ่งผู้ที่จะสำเร็จจะต้องมาสำเร็จในโลกนี้ คือ จะต้องมาเกิด ดวงวิญญาณทุกๆดวง จะต้องมาเกิดในโลกมนุษย์ เพื่อต่อต้านกับอารมณ์แห่งดวงดาวในสถานที่นี้ ให้ชนะอารมณ์แห่งนรกสวรรค์ 33 ชั้น ไปสู่แดนอรหันต์ ทำให้เกิดโลกอีกโลกหนึ่งขึ้นมาคือ แดนโพธิสัตว์และอรหันต์





เมื่อบำเพ็ญถึง คือ วิญญาณอยู่ในกายอมตะ กายอมตะมาสู่การปฎิสนธิแล้วมาเติบโตตามพืชพันธุ์ธรรมชาติแห่งดวงดาว กลายเป็นมีสังขารหรือที่เรียกว่ามนุษย์ เมื่อเป็นมนุษย์เสร็จแล้วให้ขัดเกลากลับไปๆสู่การเป็นดวงวิญญาณอมตะ นั้นให้ได้เท่าที่จะทำได้ จึงเกิดแดนอรหันต์ขึ้น

 เพราะฉะนั้นผู้ที่เถียงกันอยู่ในโลกมนุษย์ทุกวันนี้ว่า พระเจ้าๆนั่น ก็คือเรื่องของโลกวิญญาณนั่นเอง สิ่งหนึ่งที่พระเยซูคริสต์ไม่ยอมพูดถึงก็คือ ผู้ที่เหนือพระเจ้าเหนือพระเยซูคริสต์ คือเรื่องของโลกวิญญาณ มะหะหมัดผู้เป็นจอมศาสดาแห่งศาสนาอิสลามก็ไม่ยอมพูดถึง เพราะเรื่องของวิญญาณนี้ในมติ 3 โลก องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าก็ไม่ใคร่ยอมพูดถึงเรื่องในโลกหน้า

เพียงแต่ให้รู้เรื่องในโลกนี้ โลกหน้ามันเรื่องที่ละเอียดศึกษากันยาก เพราะฉะนั้นองค์ศาสดาของศาสนาใดก็แล้วแต่ ล้วนแต่เกิดจากตัวอยากตัวเดียวของวิญญาณกลุ่มแรก ทำให้ต้องมาเกิดกันๆไป ปนกันจนโลกแห่งวัฎสงสาร ชาติภพนับกันไม่ถ้วน แต่ว่า มติ 3 โลก คือ เหล่าวิญญาณผู้บำเพ็ญแล้ว รู้กันด้วยอำนาจแห่งธรรม ไม่ใช่รู้กันด้วยอำนาจอธรรม เวลานี้เรื่องของพระเจ้านั้น

อาตมาภาพจะขอชี้แจงให้กระจ่างกว่านี้ว่า มติ 3 โลก ยังจะต้องรับคำบัญชาจากดวงวิญญาณอีก 19 ดวง ที่ไม่เคยจุติในโลกมนุษย์ นั่นคือผู้บัญชาการชั้นสูงของโลกมนุษย์ ไม่ใช่ตัวตน แต่เป็นเหล่าวิญญาณบริสุทธิ์หรือธรรมชาติแห่งรู้จริง ไม่ได้มาถูกการปรุงแต่งของดวงดาวนี้ที่เรียกว่าดวงโลกมนุษย์ ท่านเหล่านั้นอยู่เหนือสุญตา ซึ่งอธิบายให้เข้าใจได้ยาก มันเป็นภาษาธรรมสู่แนวธรรมชาติที่แท้จริง สรรพสิ่งทั้งหลายเกิดจากธรรม



ที่มา  http://board.palungjit.com/f2/กำเนิดโลกมนุษย์-โอวาทสมเด็จโต-47230.html
ขอบคุณภาพจาก http://board.palungjit.com/,http://www.maemaiplengthai.com/,http://i1045.photobucket.com/,http://www.igetweb.com/,http://www.oknation.net/
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: กันยายน 26, 2012, 09:53:12 am โดย nathaponson »
บันทึกการเข้า
ปัญจะมาเร ชิเนนาโถ ปัตโต สัมโพธิมุตตะมัง จตุสัจจัง ปะกาเสติ มหาวีรัง นะมามิหัง ปัญจะมาเร ปลายิงสุ

เท่ากับผลรวม

  • กำลังแหวกกระแส
  • **
  • ผลบุญ: +11/-0
  • ออฟไลน์ ออฟไลน์
  • กระทู้: 169
  • Respect: 0
    • ดูรายละเอียด
Re: กำเนิดโลกมนุษย์ (กัณฑ์เปิดโลก)
« ตอบกลับ #1 เมื่อ: กันยายน 25, 2012, 09:55:47 pm »
0
เป็นเรื่องที่พิศดาร ดีนะครับ ไม่ทราบในพระไตรปิฏก มีกล่าวเรื่องนี้ไว้ส่วนไหน สูตรไหนใครช่วยบอกได้บ้างครับ
 :25: :c017:
บันทึกการเข้า
ชีวิต นี้เพื่อพุึทธศาสน์

หมิว

  • ศิษย์ตรง
  • มีเหตุมีผล
  • *****
  • ผลบุญ: +3/-0
  • ออฟไลน์ ออฟไลน์
  • กระทู้: 398
  • Respect: 0
    • ดูรายละเอียด
Re: กำเนิดโลกมนุษย์ (กัณฑ์เปิดโลก)
« ตอบกลับ #2 เมื่อ: กันยายน 26, 2012, 08:37:45 am »
0
น่าสนใจมากคะ เรื่องนี้เป็นเรื่อง ที่อ่านแล้ว เกินสติปัญญาที่เราจะเข้าใจได้ง่าย ๆ นะคะ


ขอบคุณภาพประกอบจาก http://www.oknation.net/blog/
บันทึกการเข้า
ใจดี น่ารัก และ ไม่ชอบคนที่กวน...ใจ
แสงพระธรรม นำทาง นำสู่ใจ ได้รับแสงสว่าง
แสงสว่างใดเสมอด้วยปัญญาไม่มี

ธุลีธวัช (chai173)

  • ปัญญา นัตถิ อฌายโต “ปัญญาไม่มีแก่ผู้ไม่พินิจ”
  • ศิษย์ตรง
  • โยคาวจรผล
  • *****
  • ผลบุญ: +35/-0
  • ออฟไลน์ ออฟไลน์
  • กระทู้: 2905
  • Respect: +2
    • ดูรายละเอียด
    • เว็บไซต์
Re: กำเนิดโลกมนุษย์ (กัณฑ์เปิดโลก)
« ตอบกลับ #3 เมื่อ: กันยายน 26, 2012, 10:30:50 pm »
0
เรื่องนี้สร้างความกังขาแก่ผมมานานแล้ว ในความเป็นอาภัสสรแห่งโลกวิญญาณ เมื่อเมถุนธรรมเป็นความเสื่อมแห่ง

สัตว์ผู้ติดข้องเวียนวนในวัฏฏะ ความสิ้นอาสวะมิเป็นการคืนกลับสู่วิญญาณบริสุทธิ์หรือสู่ความเป็นพุทธะ ซึ่งกล่าวถึง

นิพพานสภาวะอันหาเครื่องเสียดแทงมิได้นั้น มิเป็นการก่อแดนแห่งโลกวิญญาณใหม่หรืออย่างไร เยื่องนี้อย่่างนี้แล้ว

ก็เท่ากับวิญญาณ(ความเป็นอาภัสสร)เป็นของเที่ยงใช่หรือไม่
บันทึกการเข้า
ศรัทธา, ศีล, พาหุสัจจะ, วิริยารัมภะ, ปัญญา