พิมพ์

[raponsan]

บรรยากาศแม่น้ำคงคา

ดอกไม้แห่งอริยะ...ณ คงคา…มหานที

แสงแรกแห่งอรุณ ณ ริมฝั่งแม่น้ำคงคาในเมืองพาราณสีวันนั้น เป็นวันที่จะอยู่ในความทรงจำ กับภาพของแม่ชีน้อย ดอกไม้แห่งอริยะ...บรรจงลอยผมลงสู่แม่น้ำคงคา พร้อมกับสวดมนต์และร้องเพลงแห่งธรรมะบรรเลง “จ๊ะเอ๋ บ๊ายบาย” กับอริยสัจและกฎของไตรลักษณ์

แม่ชีศันสนีย์ เสถียรสุต แห่งเสถียรธรรมสถาน ผู้นำพาเมล็ดพันธุ์แห่งอริยะทั้ง 58 เมล็ด จาริกแสวงบุญตามมรรคาแห่งองค์สมเด็จพระ สัมมาสัมพุทธเจ้าในดินแดนพุทธภูมิ

ภาพของคลื่นมหาชนล้นหลามที่ไม่เคยลดลงในแต่ละวัน แม่น้ำคงคาคือสายน้ำที่ไม่เคยหลับใหล เป็นแหล่งรวมทั้งคนอินเดียและนักท่องเที่ยว ไม่ว่าจะเช้าหรือเย็น

ภาพที่เห็นชินตาคือ ทั้งเด็ก ผู้ใหญ่ ผู้ชาย ผู้หญิง คนแก่ คนสาว คนเพิ่งเกิด รวมถึงคนใกล้ตาย ต่างเดินทางมาบูชาพระอาทิตย์ อาบน้ำ สวดมนต์อ้อนวอนพระผู้เป็นเจ้า ทำพิธีบูชาไฟที่เรียกว่า “คงคา อารตี” ที่แม่น้ำแห่งนี้...ทุกวัน

ทางเดินลงสู่แม่น้ำคงคา

คงคา...เปรียบเสมือนสายเลือดของชาวฮินดู

สายน้ำที่ไหลลงมาจากเทือกเขาหิมาลัย คนอินเดียเรียกต้นกำเนิดของแม่น้ำคงคาว่า “โคมุข” แปลว่า ปากแห่งโค ไหลมาไกลจนถึงพาราณสี หล่อเลี้ยงผู้คนตลอดเส้นทางของสายน้ำ

การเดินเพื่อกิน นอน อาบน้ำที่แม่น้ำคงคา คนฮินดูถือว่าเป็นการชำระล้างบาปของตนเอง เป็นความเชื่อที่ไม่เคยเปลี่ยนนับเป็นพันๆปี

คนฮินดูแบ่งแม่น้ำคงคาออกเป็น 2 ฝั่ง คือ ฝั่งที่มีผู้คนมากมาย คือฝั่งสวรรค์ ส่วนอีกฝั่งตรงข้ามกัน คือฝั่งนรก เป็นฝั่งที่จะไม่มีผู้คนอาศัยอยู่

โยคี...อีกหนึ่งความเชื่อของฮินดู

บนฝั่งสวรรค์นอกจากบ้านเรือนทั่วไปแล้ว ยังเป็นที่ตั้งของโรงแรมที่เรียกกันว่า “มรณา โฮเต็ล” หรือโรงแรมรอความตาย คนที่ใกล้ตายอยากขึ้นสวรรค์ ญาติจะพามาพักที่นี่ เพื่อรอวันกลับคืนสู่อ้อมกอดของพระเจ้า

วันที่เราไปนั้น นอกจากเพื่อทัศนศึกษาแม่น้ำคงคาแล้ว ยังเป็นชั่วโมงแห่งการศึกษาธรรมะ โดยเฉพาะกฎแห่งไตรลักษณ์ คือ ความไม่เที่ยง ไม่แน่นอน ไม่มีตัวตน ที่เรียกว่าอนิจจัง ทุกขัง อนัตตา

ภาพการเผาศพริมฝั่งแม่น้ำ ไฟที่ยังไม่มอดเป็นกองๆ กับสภาพศพที่ยังไหม้ไม่หมด นี่กระมังที่มีคำพูดว่า 1,000 ปี กองไฟไม่เคยมอด แต่อีกมุมหนึ่งก็ทำให้มองเห็นความไม่เหลืออะไรเลยของชีวิตเวลาที่ตายไปแล้ว

แม่ชีน้อย..

เคยมีความเชื่อกันว่า มีการลอยศพในแม่น้ำ แต่จริงๆแล้ว ถามคนฮินดูได้ความว่า เขาจะลอยแต่ขี้เถ้าและเศษกระดูกเท่านั้น ไม่ใช่ลอยศพไปทั้งตัว ยกเว้นศพเด็กเล็กๆที่อาจจะมีการห่อผ้าสานแพไม้ไผ่ใส่ศพห่อลอยไปตามน้ำ ซึ่งคนที่นั่นก็ไม่ได้ตื่นเต้นอะไรเวลาเห็นของพวกนี้ เพราะเห็นกันจนชิน มีแต่คนไทยกับนักท่องเที่ยวต่างชาติเท่านั้นที่ตื่นเต้น

ยกเว้นศพนักบวช เด็กสาวพรหมจารี คนที่ถูกงูกัดตาย หรือคนที่โดนฟ้าผ่าตาย จะไม่เผา เพราะถือว่าพระเจ้ามารับกลับสรวงสวรรค์ แต่จะเอาศพผูกติดกับแผ่นหินวางไว้ตรงหัวเรือ เพื่อเอาไปถ่วงกลางแม่น้ำคงคา โดยเฉพาะศพของนักบวช จะไม่เอาศพนอน แต่จะนำศพนั่งคานหาม คานหามมีลักษณะคล้ายๆธรรมาสน์ และตรงพนักพิงด้านหลังเจาะรูสำหรับเชือกสอดเข้าไป 2 รู เพื่อเอาไว้มัดคอศพเพื่อให้ศพนั่งตัวตรง และมีนักบวชเคาะฆ้องนำหน้า

ริมฝั่งแม่น้ำคงคามีของขายทุกอย่างตั้งแต่กาแฟไปจนถึงฟืน ฟืนที่นี้กองสุมสูงจนเลยหัว ถามผู้รู้ได้ความว่า เขาชั่งขายกันเป็นกิโลๆ รวมถึงไม้ไผ่ที่สานเป็นแพสำหรับลอยเถ้ากระดูก และแคร่สำหรับหามศพด้วย

ผู้คนมากมายริมฝั่งคงคา

การล่องเรือในแม่น้ำคงคาไม่ใช่เรื่องยาก แต่ต้องไปก่อนพระอาทิตย์ขึ้น ไม่เช่นนั้นคนจะแน่น และไม่ได้เห็นความสวยงามยามพระอาทิตย์โผล่พ้นขอบฟ้า ณ ฝั่งคงคา

มีท่าเรือสำหรับลงแม่น้ำคงคาให้เลือกลงได้ถึง 41 ท่า แต่ที่นิยมกันมาก และเชื่อว่าศักดิ์สิทธิ์ คนนิยมมาอาบน้ำล้างบาปกันคือ ท่าน้ำที่เมืองพาราณสี ซึ่งถือว่าเป็น Holy land ช่วงเช้าจะมีเรือมาคอยต้อนนักท่องเที่ยวพาล่องไปในแม่น้ำใช้เวลาประมาณครึ่งชั่วโมง

คนฮินดูเชื่อว่าแม่น้ำคงคาสามารถล้างบาปให้พวกเขาได้ ถ้าคิดตามเหตุผลแล้ว เราอาจจะคิดว่าเป็นไปไม่ได้ แต่นั่นคือความเชื่อที่เต็มไปด้วยศรัทธาแบบฝังใจ

สำหรับชาวพุทธแล้ว แม่น้ำคงคาคืออุปกรณ์สอนคนให้หมดกิเลส และแม่น้ำอีกหลายสาย ถ้าเราคิดว่าศักดิ์สิทธิ์ ก็ศักดิ์สิทธิ์ได้

ดอกไม้แห่งอริยะ..

ศักดิ์สิทธิ์เพราะจิตที่ตั้งไว้ดีแล้ว มีพระสูตรถึง 15 พระสูตรในพระไตรปิฎก ที่ใช้แม่น้ำเป็นสื่อ สื่อมนุษย์ให้เข้าถึงมนุษย์ด้วยกัน

สื่อมนุษย์ให้เข้าถึงเทวดา...

และสื่อศรัทธา...ให้เข้าถึงธรรม

พิธีเผาศพ..ริมฝั่งคงคา

เคยมีทฤษฎีของฝรั่ง ที่นำน้ำมาตั้งไว้ 2 แก้ว แก้วหนึ่งสวดมนต์ให้ฟังตลอด อีกแก้วตั้งไว้เฉยๆ ผ่านไป 1 วัน นำอุปกรณ์สนามแม่เหล็กมาวัด พบว่าน้ำแก้วที่สวดมนต์นั้นมีการจัดระเบียบเรียงตัวดีกว่าน้ำที่ไม่มีการสวดมนต์

กลับออกจากคงคาวันนั้น นอกจากได้เห็นแม่ชีน้อย ซึ่งบริสุทธิ์สดใสไร้เดียงสา ได้เรียนรู้ชีวิต สายน้ำ และธรรมะในดินแดนของพระพุทธเจ้าแล้ว ก็อดที่จะปีติไม่ได้

แม้ไปไม่ถึงการตรัสรู้ แต่การเริ่มต้นเรียนรู้ธรรมผ่านสายน้ำอันศักดิ์สิทธิ์

คงคา...มหานทีแห่งชีวิต

ก็พอจะเป็นเครื่องการันตีได้ว่าเมล็ดพันธุ์แห่งดอกไม้อริยะ...มีโอกาสที่จะเบ่งบานในอนาคต
โดยเริ่มต้น ณ ริมฝั่งคงคา มหานที...แห่งนี้.

 
ขอบคุณภาพข่าวจาก
http://www.thairath.co.th/column/life/travelmylife/343960

[แพนด้า]

 

  ยังมีธรรมะ มาฝากกันทุกวัน นะครับ