พิมพ์

[ธัมมะวังโส]

พระธรรม ศรัทธา ทาน ศีล ภาวนา นั้นเป็นสิ่งที่ทุกท่าน ต้องเลือกกระทำเอง พอจ ไม่สามารถเข้าไปยุ่งกับวิถีชีวิตประจำวันของทุกท่านกันได้
ท่านจะทำอะไรก็เป็นวิสัยของพวกทาน อายุแต่ละท่านก็เกินหลัก 25 ปี กันหมดแล้ว ดังนั้นใครใคร่ศึกษาอย่างไร ฉันก็เป็นเพียง แค่ กัลยาณมิตร ที่แนะนำเท่านั้น อยางดีที่สุดก็เป็นเพียงเนื้อนาบุญที่ไม่แห้งแล้ง สำหรับผู้ที่ปลูกพิชเป็นเสบียง ไปสู่ประตูอมตะ เท่านั้น
ขอให้ท่านทั้งหลาย จงเตือนตนเอง จงพิจารณาตนเอง จงมีความสุขด้วยกุศลธรรม จงแสวงหาสุขที่แท้จริงขึ้นไปตามลำดับ
ขอดวงตาเห็นธรรม จงมีแก่ท่าน
ของความสำเร็จในธรรม จงมีแก่ท่าน
ขอความสวัสดี จงมีแก่ท่าน
เจริญพร
สิ่งที่ฉันเห็นมาตลอดการเป็นครูอาจารย์ หลายชาตินี้ ก้คือ แม้ว่าจะตั้งใจสอนดีเท่าไหร่ ก็ตาม ลูกศิษย์ก็ยังเลือกที่จะไม่ทำตาม เสมอ มีเพียงน้อยคนที่จะได้ใช้กรรมฐาน แต่พอได้ใช้ ก็บั้นปลายกันแทบจะทั้งหมด จึงไม่ทันการในการใช้ แต่ก็อย่างดี ขบวนนี้เป็นขบวนสุดท้าย ที่เราจะได้เจอกัน แล้ว
สมัยหลวงปู่นั้น ไม่มีห้าง ไม่มีโรงหนัง ไม่มีสันทนาการ ไม่มีรถพาหนะ คนมุ่งความดีด้วยการเจริญกรรมฐาน ภาวนากันมาก
สมัยปัจจุบัน เป็นเมืองศิวิไลซ์ไปแล้ว คนยิ่ง วิวัฒน์ ตนเองกับความเจริญมากเท่าไหร่ ความหลงเพลิดเพลินในโลก ก็มีมากขึ้นเท่านั้น