พระไตรปิฎก เล่มที่ ๒๔
อังคุตตรนิกาย ทสก-เอกาทสกนิบาต
สุขสูตรที่ ๑
[๖๕] สมัยหนึ่ง ท่านพระสารีบุตรอยู่ที่นาลกคาม แคว้นมคธ
ครั้งนั้น ปริพาชกชื่อว่าสามัณฑกาณิ เข้าไปหาท่านพระสารีบุตรถึงที่อยู่ ได้ปราศรัยกับท่านพระสารีบุตร ครั้นผ่านการปราศรัยพอให้ระลึกถึงกันไปแล้วนั่งณ ที่ควรส่วนข้างหนึ่ง ครั้นแล้วได้ถามท่านพระสารีบุตรว่า
"ดูกรท่านพระสารีบุตรอะไรหนอเป็นเหตุให้เกิดสุข อะไรหนอเป็นเหตุให้เกิดทุกข์"
ท่านพระสารีบุตรตอบว่า
"ดูกรท่านผู้มีอายุ การเกิดเป็นเหตุให้เกิดความทุกข์การไม่เกิดเป็นเหตุให้เกิดความสุข ดูกรผู้มีอายุ เมื่อมีการเกิด เป็นอันหวังได้ความทุกข์เหล่านี้ คือ ความหนาว ความร้อน ความหิว ความระหาย อุจจาระ ปัสสาวะสัมผัสไฟ สัมผัสท่อนไม้ สัมผัสศาตรา(อาวุธหรือของที่ทำให้ร่างกายเป็นแผล) ญาติก็ดี มิตรก็ดี มาประชุมพร้อมกันย่อมโกรธเคืองเขา(ในเรื่องใดเรื่องหนึ่งได้อยู่เสมอในโลก นี้) ดูกรผู้มีอายุ เมื่อมีการเกิด เป็นอันหวังได้ความทุกข์เหล่้านี้
ดูกรผู้มีอายุ เมื่อไม่มีการเกิด เป็นอันหวังได้ความสุขนี้ คือ ความไม่หนาว ความไม่ร้อน ความไม่หิว ความไม่ระหาย ไม่ต้องอุจจาระ ไม่ต้องปัสสาวะ ไม่ต้องสัมผัสไฟ ไม่ต้องสัมผัสท่อนไม้ ไม่ต้องสัมผัสศาตรา ญาติก็ดี มิตรก็ดี มาประชุมพร้อมกัน ย่อมไม่โกรธเคืองเขา ดูกรท่านผู้มีอายุ เมื่อไม่มีการเกิด เป็นอันหวังได้ความสุขเหล่านี้"
จบสูตรที่ ๕ สุขสูตร จากพระไตรปิฎกโดยตรง
http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=24&A=2884&Z=2900&pagebreak=0
ผู้เขียน
หัวข้อ: เมื่อไม่มีการเกิด ก็ไม่มีความทุกข์ ต่อไป....เชิญอ่านครับ (อ่าน 2249 ครั้ง)