ผมเป็นคนหนึ่งที่พยายาม นึกถึงหลักธรรม แม้จะทำงานอยู่เป็นประจำ แต่ก็มักชอบหามุมสงบนั่งดูพิจารณาดู ชีวิต
ผมรู้สึกว่า ชีวิตไม่ค่อยมีความหมายอะไรเลย เพราะเมื่อผมนึกถึงการทำงาน การเป็นอยู่ และระลึกถึงความตายที่จะ
ปรากฏกับผมอีกในไม่ช้า
ผมก็เลยคิดได้ว่า แท้ที่จริง ผมไม่ได้เกิดมาเพราะเรื่องชื่อเสียง เกรียติยศ หรือความนับถือ อะไรทั้งสิ้น เพราะสิ่งเหล่านี้ไม่สามารถติดตามเราไปได้เมื่อตายไป หากแต่ชีวิตผมจะมีความหมาย ก็อยู่ที่ความต้องการไม่อยากกลัีบมา
เกิดอยู่บนความวุ่นวาย อย่างนี้
อะไรที่จะทำให้พ้นจากการเวียนว่ายตายเกิด ก็มีแต่ สมถะ และ วิปัสสนา ซึ่งผมก็รู้เพียงเท่านี้
ผมจึงเดินทางหากัลยาณมิตร ที่จะสามารถถ่ายทอด ช่วยเหลือผมในด้าน สมถะ และ วิปัสสนา ครับ
ผมรู้สึกว่าชีวิต มันเหมือน มืด มาแล้ว ตอนนี้ ผมรู้ตัวแล้วว่ากำลัีงอยู่ในความมืิด
ผมกำลัีงหาแสงสว่าง ซึ่งแสงสว่าง ที่ผมรับได้ตอนนี้ ก็เป็นเสียงแห่งพระธรรมที่ พระพุทธเจ้าถ่ายทอดไว้ให้ครับ