พิมพ์

[ธัมมะวังโส]

ตอนที่ 1 ตั้ง วิตก และ วิจาร
( ตั้งเพื่ออะไร และ อะไร จะปรากฏ )

เดินจิต ด้วยมโน    ตามติดช่วย ภาพในใจ
วิจาร นึกหน่วงไว้  วิตกได้ ภาพแท้จริง
นิมิตร ไม่เพริศแพร้ว  แต่เป็นแก้ว ประเสริฐยิ่ง
มองเห็น สองสิ่งจริง  ยิ่งยอดยิ่ง เหมือนเส้นชัย
ปีติ มาบังเกิด  จิตต้องเพริศ พิศมัย
ถูกต้อง ด้วยนามกาย ทั้งหญิงชาย เท่าเทียมกัน
แปลงกาย ทรงลักษณะ  ธรรมก็ชัด ปรากฏยิ่ง
ใจแจ้ง มองเห็นจริง  ธรรมสองสิ่ง ชัดภายใน




      หลายท่านสับสน จนมักจะพูดลั่นออกมาว่า การภาวนา ทำแล้วไม่ได้อะไร ทำแล้วไม่สำเร็จอะไร ซึ่งการพูดอย่างนี้ นั่นหมายถึงว่า ท่านทำเรื่องอะไร อยู่ในขณะนั้น

      หลายท่าน กำลังบริกรรม พุทโธ ตามขั้นตอนกรรมฐาน แล้วบอกว่า ไม่สำเร็จอะไร ?

      เพราะว่า หลายท่าน ทำแค่นี้ แต่ คิดผลขั้นสูงเลย คือ สำเร็จธรรม เป็นพระอรหันต์

     คิดดูสิ สิ่งที่ทำ มันไม่ใช่ เรื่องการตัดกิเลส หรือ ประหารกิเลส เลยในขณะนั้น มันจะไปสำเร็จ มรรค ผล นิพพาน ได้อย่างไร

     ดังนั้นในกรรมฐาน ที่เป็นลำดับ ครูอาจารย์ พยายามสื่อให้เห็นธรรมไปตามลำดับ ธรรมที่ควรได้ในการภาวนาครั้งแรก ในก็คือ ปราโมทย์  ความยินดีในธรรมที่ปรากฏ ครั้งแรก ในที่นี้ ก็คือ ปีติสองอย่าง

      1. ปีติด้วยลักษณะ อันเกิดขึ้นทางกาย
      2. ปีิติด้วยรัศมี อันเกิดขึ้นทางจิต

      ปีติทั้งสองประการนี้ เกิดจากภาพ ที่ปรากฏในใจ

      และภาพที่ปรากฏในใจ ขณะนั้น เป็นส่วนหนึ่ง ของนิมิตร นั่นเอง

     ดังนั้นในห้องที่ 1 มุ่งหมายธรรม ก็คือ ปราโมทย์ ลักษณะ รัศมี นิมิตร อย่างนี้นี่เอง ถ้าธรรม 4 ประการปรากฏแล้ว ก็ชื่อว่าสำเร็จในขั้นที่ 1 แล้ว

      สับสน อะไร กัน ที่ทำขั้นที่ 1 ไม่ใช่ การตัดกิเลส หรือ ประหารกิเลส แต่เป็นการฝึกฟอกใจ ให้มองเห็นสภาวะธรรมที่มันเกิดขึ้น เมื่อกุศลธรรมลงใจ สำหรับขั้นตอนนี้เรียกว่า การเลือกเฟ้นธรรม ใน โพชฌงค์ 7

     

[นิรตา ป้อมนาวิน]

 

[Roj khonkaen]

    

[PRAMOTE(aaaa)]

 
   ขออนุโมทนาสาธุ ธรรม