ยินดีต้อนรับคุณ, บุคคลทั่วไป กรุณา เข้าสู่ระบบ หรือ ลงทะเบียน
  • สนง.ส่งเสริมพระกรรมฐาน
แสดงกระทู้
This section allows you to view all posts made by this member. Note that you can only see posts made in areas you currently have access to.
    Messages   Topics Attachments  

  Messages - นิรนาม_พุทโธ
หน้า: 1 [2]
41  เรื่องทั่วไป / เรื่องเล่ากฎแห่งกรรม / บทที่ 2 ตอนที่อยากได้ กลับไม่ได้ ตอนที่ไม่อยากได้ กลับได้ เมื่อ: พฤษภาคม 25, 2010, 04:42:20 pm
บทที่ 2 ตอนที่อยากได้ กลับไม่ได้ ตอนที่ไม่อยากได้ กลับได้

พอคิดได้ดังนั้น อาตมาก็เลยกลับมานอน แล้วจ้องนาฬิกา เหมือนเมื่อตอนที่ป่วย

ขณะนั้นก็ตั้งใจที่จะภาวนา พุทโธ ให้ได้เหมือนตอนนั้น แต่ผ่านไปเพียง 30 นาีที เท่านั้นอาการหาว
และฟุ้งซ่าน ก็เริ่มตามมา ในที่สุดก็เคลิ้มหลับ

อาตมาก็ลองผิด ลองถูกอยู่อย่างนี้ ตอนนี้ได้ตลาดหาซื้อ หนังสือ ธรรมวิจารณ์ ซึ่งคนขายบอกว่ามีเรื่อง
เกี่ยวกับกรรมฐาน ในเล่มอาตมาตอนนั้นก็ตั้งใจที่จะเรียนและอ่าน พยายามที่จะนั่งฝึกกรรมฐาน ก็มีการจัดเวลา
ออกมาฝึกกรรมฐาน นั่งกรรมฐานก็นั่งได้สูงสุดก็แค่ 30 นาที เท่านั้นเอง พอเกิน 30 นาทีแล้วก็ฟุ้งซ่านไปหมด

ตอนนั้นกรรมฐาน ที่พยายามฝึกเพิ่มขึ้นก็มี กสิณไฟ กสิณน้ำ อานาปานสติ กายคตาสติ มรณานุสสติ พุทธานุสสติ แต่ทุกครั้งยิ่งฝึก ก็ยิ่งลำบาก นัยว่าเรารู้กรรมฐาน มาก หลายอย่าง พอตอนที่จะฝึก ใจก็สับสน จะฝึกอันนี้ จะฝึกอันนั้น ถึงแม้ตัดใจไป ก็ยังฝึกไม่ได้ ซ้ำร้าย ผ่านทำให้ใจท้อแท้ ว่าทำไมกรรมฐานถึงฝึกอยากเย็น อย่างนี้

ทุกวันอาตมา จะต้องนั่งฝึกกรรมฐานอย่างนั้น วันละ 2 ชม

เช้ามา ตี 5 พยายาม งัวเงียลุกขึ้น ก็แล้ว

ก่อนนอนก็ฝึก

ช่วงนี้ไม่ค่อยสมาคม กับเพื่อน ๆ แล้วใครชวนกินเหล้า ก็ไม่ไป ใครชวนไปเที่ยวก็ไม่เอา
แต่ถึงจะขนาดนี้ ก็ยังไม่สามารถฟันฝ่า ให้ได้ ฌาน ตามที่หวังเลย

จนเวลาผ่านไปประมาณ ร่วม 4 เดือน กับการฝึก การอ่่าน หนังสือธรรมวิจารณ์
ก็ไม่มีผลอะไร คืบหน้าในพระกรรมฐาน เหมือนคืนที่นอนป่วยครั้งแรก

จนกระทั่งวันนั้นเป็นวันพระขึ้น 15 ค่ำ จำได้เพราะไปทำบุญตักบาตร มาวันนั้น
หลังจากสวดมนต์เสร็จเวลา ทุ่มกว่า ๆ ก็ได้ตัดสินใจอธิษฐานพูดกับพระพุทธรูป ที่นับถือคือพระพุทธนิรโรคันตรายชัยวัฒน์จตุรทิศ มีใจความพูด ทำนองบ่น ดังนี้

ผมตั้งใจ ฝึกรรมฐานมาเป็นเวลาร่วม จะครึ่งปีแล้ว แต่ก็ไม่สามารถ ที่จะภาวนาอะไรให้ก้าวหน้าได้
ผมคงไม่มีบุญเสียแล้ว ในชาตินี้ ดังนั้นผมขอปฏิบัติตนเป็นอุบาสก รักษาศีล5 ก็พอ
อย่างน้อยในช่วงนี้ ผมก็มีความสุขอยู่บ้างในการภาวนา เงินก็มีเหลือ ไม่ได้ขาดมือแบบเมื่อก่อน
ผมขอถึง พระพุทธเจ้าเป็นพึ่ง
ผมขอถึง พระธรรมเจ้าเป็นที่พึ่ง
ผมขอถึง พระสงฆ์เจ้าเป็นที่พึ่ง

หากผมมีบุญวาสนา ที่จะภาวนาต่อไปได้ ก็ขอให้ผมได้เห็นหนทางในการภาวนาด้วยเถิด

เสร็จแล้วก็ก้มลงกราบ พระแล้วก็เข้านอน ไม่ได้นั่งกรรมฐานแบบทุกวัน ( เพราะใจมันท้อ คิดว่าทำไม่ได้ )



วันละหน่อยนะครับ จะกลับบ้านแล้วครับ อาศัยเวลาที่ทำงาน ก่อนกลับบ้านได้แค่นี้ครับ

42  เรื่องทั่วไป / เรื่องเล่ากฎแห่งกรรม / บทที่ 1 ความต้องการภาวนา บางครั้งก็ไม่ได้มาจากความตั้งใจเดิม เมื่อ: พฤษภาคม 24, 2010, 10:55:48 am
มาต่ออีกนะครับ


จนกระทั่งภายไปร่วม 40 ชม. อาตมา ก็ลุกขึ้นเดินได้

หลังจากที่ลุกเดินได้ ก็พาร่างกายที่แทบไม่มีแรงไปหาน้ำดื่ม ได้น้ำเปล่าที่เหลืออยู่ในห้อง ครึ่งขวดก็ดื่มเข้าด้วยการจิบ ในชีวิตพึ่งรู้จักรสชาด ของน้ำจริง ๆ ก็วันนี้ ช่างมีความรสชาด ที่ดีมาก ๆ ยากที่จะบรรยายให้เข้าใจ นี่แหละที่ว่าคนเราเมื่อกระหายที่สุดของที่สุด น้ำธรรมดา ก็เปี่ยมดัี่งเช่นน้ำ อมฤต

ระหว่างที่กำลังดื่มน้ำ อยู่นั้นก็มารู้สึกแปลกใจ ว่าร่างกายที่กำลังป่วยนี้ รู้สึก สดชื่น มาก ๆ ไม่มีอาการปวดหัว ตัวร้อน มีแต่ความสดชื่น จริง ๆ ก็เลยนึกอยากอาบน้ำขึ้นมา ก็ยังนึกไปเรื่อย ๆ ว่า ทำไมยังไม่รู้สึกหิว ทั้งที่ไม่ได้ทานอะไรมา ก็จะร่วม 7 วันแล้ว จับท้องดูรู้สึกได้เลยว่าแฟ่บ ไปมาก ๆ

หลังจากอาบน้ำเสร็จ ก็เป็นเวลาเกือบ ๆ ตี 5

ก็เลยเดินพาร่างกายออกไปหาซื้อ โจ๊ก กับ ปาท่องโก๋ ทาน ตอนที่ทานรู้สึกถึงรสชาด ของอาหารว่า อร่อย ๆ มาก ๆ ทั้งที่ในชีวิตนี้ไมเคยทาน โจ๊ก กับ ปาท่องโก๋ มาก่อน เคยแต่ใช้ชีวิตแบบเสเพล ตามร้านอาหารกับเพื่อน ๆ พอนั่งนึกถึงเพื่อน ๆ ได้ก็มีคิดต่้อไปว่า เรานอนป่วยที่บ้านร่วม 7 วัน ไม่มีเพื่อนคนไหนมาดูเลย ไม่มีใครถามข่าวคราว ว่าเราเป็นอย่างไร ทั้ง ๆ ที่บ้านอยู่ไม่ไกลกันนัก หรือว่าเขามาดูกันตอนที่เราหลับไป ก็เลยเดินไปหาเพื่อนในตอนเช้า พวกเพื่อน ๆ เห็นหน้า ก็ทักทายว่า

เอ้า หายไปไหน หลายวัน ไม่มีกินเหล้าด้วยกันเลย นึกว่ากลับบ้าน
( ลืมบอกไปว่าอาตมาไปทำงานอยู่ที่จังหวัด สุราษ เป็นคน กทม. )

ตอนหลังจึงมาทราบว่า คนใต้ส่วนใหญ่ จะดูแลคนใต้ด้วยกัน แต่ถ้าเป็นคนต่างถิ่น หรือภาคอื่น ๆ นั้นเขาไม่ค่อยดูแล คบกันก็แบบเพื่อนห่าง ๆ

จากวันที่หายป่วย วันนั้นมา ก็เลยกลายเป็นคนชอบฝึกสมาธิ ทั้ง ๆ ที่เมื่อก่อนไม่เคยสนใจเรื่องการฝึกสมาธิ

ตอนที่กลับมาฝึกนั้น ก็ยังไม่ได้ไปหา ครูบา อาจารย์รูปไหน ๆ ทั้งนั้น คงนั่งฝึกเอง แต่ผลกการฝึกก็ไม่ก้าวหน้า เหมือนตอนที่ป่วยอยู่ ตอนนั้นนอนดู เข็มนาฬิกา วินาที เลื่อนไปเรื่อย ๆ ได้ถึงเ้กือบ 40 ชม.แต่พอปฎิบัติภาวนาด้วยการนั่งกับนั่งได้เพียง 15 นาที ปวดขา เหน็บชา เริ่มเกิด พยายามที่จะฝึน ๆ ได้เต็มที ก็็ 45 นาที

ทำอย่างไร จิตก็ไม่เป็นสมาธิ

ก็เลยมานึกว่า ถ้าเรานอนฝึก เหมือนตอนที่นอนป่วย แล้วจ้องนาฬิกาไปด้วย แบบตอนนั้น ก็น่าจะทำได้

เลยตัดสินใจ นอน จ้องนาฬิกา ฝึก......




้เอาไว้มาอ่านต่อนะครับ ขออนุญาต ไปทำงานก่อน.....ครับ เดี๋ยวตกงานแย่เลย

 ;)
43  เรื่องทั่วไป / สอบถามปัญหาชีวิต เปิดใจคุยกัน / Re: ทุกข์ใจเพราะลูก หรือ ทุกข์ใจเพราะเรา เมื่อ: พฤษภาคม 24, 2010, 09:53:33 am
 :25: :25: :25:

สาธุ กับ หลวงพี่เฉย ที่มีข้อคิดดี ๆ มาฝากเพื่อนสหธรรม

 :25:
44  เรื่องทั่วไป / เรื่องเล่ากฎแห่งกรรม / Re: บันทึกการภาวนา พุทโธ เมื่อ: พฤษภาคม 22, 2010, 10:31:45 am
บทที่ 1 ความต้องการภาวนา บางครั้งก็ไม่ได้มาจากความตั้งใจเดิม

        อาตมาได้ทำงานในสมัยฆราวาส มีเงิน มีฐานะ มีความรู้ อยู่ในความพรั่งพร้อมหลาย ๆ ประการแต่ขณะที่กำลังเพลิดเ้พลินอยู่กับเรื่องต่าง ๆ อย่างมีความสุข จู่ ๆ ก็มาล้มป่วยโดยไม่ทราบสาเหตุ วันนั้นจำได้ว่านอนอยู่ที่บ้าน
กับที่นอนทั้งหมด 5 วัน 4 คืน เพราะลุกไม่ได้เป็นไข้ หมดแรงและช่วงนั้นมีชีวิตอยู่อย่างไร้ความหวัง ทั้งร่างกายเหมือนไฟแผดเผา มันทรมานจิตมัน บอกอย่างนั้น ในขณะที่นอนอย่างไร้ความหวัง น้ำตาก็ไหลออกมาเรื่อย ๆ และก็จำความไม่ได้ ที่นี้มันเหมือนความฝัน ๆ ว่าตัวเองได้เดินไปที่ ๆ หนึ่งในที่นั้นมีแต่พระนั่งกันอยู่เต็มไปหมด และมีพระนั่งอยู่ในท่ามกลาง เป็นประธานอยู่รูปหนึ่ง มีหน้าตา งดงาม ดูผ่องใส เห็นแล้วทำให้เลื่อมใสอย่างทันที โดยส่วนตัวแล้ว ชีวิตของอาตมานั้นไม่ค่อยยุ่งอยู่กับวัด และ พระ ปกติก็ไม่เคยฝันเรื่องพระ เรื่อง วัด แต่มาวันนี้กลับมีความรู้สึกเข้าไปฝัน อย่างนี้ก็เลยนึกขึ้นได้ว่า ตัวเองกำลังป่วยอยู่นะ มาเดินเล่นอยู่ทีวัดไหนกันนี่ กลับบ้านเหอะ แต่ใจคิดอย่างนั้น ขากลับเดินเข้าไปกราบพระที่เป็นประธาน


ไม่มีคำพูดใด มีแต่การจดจ้องมองพระรูปนั้น
ไม่มีการเอ่ยคำใด ทั้งที่ใจต้องการเอ่ยคำถามที่มากมาย
ใจมันสุข

ขณะนั้นก็มีเสียงดังก้อง ข้างหูกังวาน อาตมาก็หันมองไปทั่วแต่ก็ไม่เห็นว่าจะมีพระูรูปไหนที่พูด

ภาวนา พุทโธ ไว้ในขณะทีป่วยอยู่นะ เดี๋ยวก็หาย

ครับ เป็นเสียงที่ไม่รู้ว่ากล่าวออกไปจริง ๆ หรือป่าว

จากนั้นมาก็ อาตมา ก็มาลืมตามองเห็นเพดานห้องตัวเอง และความร้อนในตัวก็พุ่งขึ้น
การเจ็บป่วย นี้ช่างทรมานเสียเหลือเกิน ชีิวิต และ กาย นี้ ทำไมมีแต่ทุกข์อย่างนี้นะ

เราจะทำอะไร ดีขยับก็ไม่ได้ น้ำก็หิว ข้าวก็หิว ร่างกายที่นี้ทำไมทุกข์อย่างนี้หนอ

ขณะนั้นเหมือนสติ ได้ยินคำเบา่ ๆ ข้างหูว่า

ภาวนา พุทโธ ไว้ในขณะทีป่วยอยู่นะ เดี๋ยวก็หาย

ตอนนั้นทำอะไรไม่ได้อยู่แล้ว ก็เลยนอนภาวนา คำว่า พุทโธ ไปยิ่งภาวนา พุืทโธ ก็ขึ้นใจไป ผ่านไปประมาณ 3 ชั่วโมง กับการภาวนา พุทโธ และตาก็จับจ้องอยู่ นาฬิกา มองเห็นเข็ม วินาทีกระดิกไปเรื่อย ๆ เราก็ทำอะไรไม่ได้เหมือนเดิม ก็ภาวนา ต่อไปเรื่อย ๆ

ผ่านไป 8 ชม.

ผ่านไป 10 ชม.

ผ่านไป 16 ชม.

ผ่านไป 24 ชม.

ร่างกายตอนนี้ รู้สึกดีขึ้น ยังแปลกใจ กับการไม่ได้หลับ และยังมองเข็มวินาทีอย่างไม่เบื่อ
( อาจจะเป็นเพราะร่างกายนอนมาถึง 5 วันแล้ว ร่างกายนี้ก็เลยไม่ยอมหลับ

ผ่านไป 30 ชม.

แขนขา เริ่มขยับได้

ผ่านไป 36 ชม.

ตอนนี้เิริ่มพยุง ลุกนั่งได้

แต่การภาวนา พุทโธ ก็ยังไม่หยุด

 


เดี๋ยวผมจะกลับมาเล่าใหม่ นะครับ วันละนิด ๆ ไปเรื่อย ๆ นะครับ
45  เรื่องทั่วไป / เรื่องเล่ากฎแห่งกรรม / บันทึกการภาวนา พุทโธ เมื่อ: พฤษภาคม 22, 2010, 10:10:36 am
เริ่มเรื่อง ก็ธรรมดาครับ แต่ผมจะมาทะยอยเล่าเรื่องที่ได้รับฟังจากครู อาจารย์ ทีี่ผมนับถือในเรื่องการภาวนาพุทโธ ครับ เผื่อจะได้มีประโยชน์ไม่มาก ก็น้อย ครับ


พระคุณเจ้า ที่เล่าให้ผมเรื่องนี้ ผมขอเรียกว่า หลวงพ่อไร้นาม ครับ


ผมได้ไปพบ หลวงพ่อรูปนี้ โดยบังเอิญในเขตปากช่อง

ไปพบท่านหลายครั้ง และ หลายปี และขอเรียนกรรมฐาน นับถือท่านเป็นครูอาจารย์
และก็ได้ฟังท่านถ่ายทอดเรื่องราว ๆ ต่างๆ ยังไม่ครบ

ผมถามชื่อท่าน ๆ ก็ให้เรียกว่า หลวงพ่อ หลวงตา เท่านั้น ถามประวัติท่าน ๆ ก็ไม่ตอบ
อายุของท่านดูเผิน ๆ ภายนอกก็ประมาณ 70 ปีขึ้นไป แต่เเดินเหินผมนับถือ จริง ๆ

ขึ้นไปบนเขากับท่าน ตัวผมเองเหนื่อย ๆ หอบ แฮ่ก ๆ แต่ท่านกับไม่เป็นไร เดินต่อเฉยเลยครับ

เพื่อนสมาขิก สนใจผมก็จะเิริ่ม สาธยายการภาวนาตามที่ท่านเล่า






46  กรรมฐาน มัชฌิมา / กิจกรรมของ สนง.ส่งเสริมพระกรรมฐาน / Re: RDN ( Radio net online ) ทดสอบสถานีวิทยุ มัชฌิมา อาร์ดีเอ็น เมื่อ: พฤษภาคม 21, 2010, 01:23:55 pm
 :25:

อนุโมทนาครับ แล้วเมื่อไหร่ จะเผยแผ่สัญญาณเสียงอีกครับ
47  เรื่องทั่วไป / สอบถามปัญหาชีวิต เปิดใจคุยกัน / Re: ทุกข์ใจเพราะลูก หรือ ทุกข์ใจเพราะเรา เมื่อ: พฤษภาคม 21, 2010, 01:21:05 pm
 :25:
หน้า: 1 [2]