เรื่องทั่วไป > ส่งจิตออกนอก (นั่งเล่นคุยกัน)
บุญไม่ช่วย (เสียงเทศน์) พระอาจารย์สมภพ โชติปัญโญ
kobyamkala:
อนุโมทนา สาธุ ธรรมะประจำวันพระ
:25: :25: :25: :25: :c017:
Roj khonkaen:
การให้ทาน มีเจตนาไม่เหมือนกันก็จะได้ผลไม่เหมือนกัน
พระพุทธเจ้าบอกว่า ....การให้ทานมีเจตนาไม่เหมือนกัน จะให้ผลต่างกัน เจตนาสู่พระนิพพานได้
บางคนให้ทานด้วยการการอยาก อยากอย่างยิ่ง ให้ทานด้วยการอยาก ทานแล้วมันไม่ถูกแต่บุญนั้นได้ผล ปรารถนาหรือไม่ปรารถนาก็ตามเขาจะเกิดในสวรรค์ในชั้น จาตุมหาราช อยู่ใกล้ ๆ เรานี่แหล่ะ ให้ทานด้วยความอยาก อยากถูกเลขแต่ไม่ถูกหวย เมื่อปรารถนาก็ตามหรือไม่ปรารถนาก็ตาม เมื่อเขาแตกกายก็จะพาให้ขึ้นสวรรค์ได้ ห้าสิบปีเมืองมนุษย์ จะอยู่หนึ่งวันของชั้นนี้
แต่บางคนให้ทานด้วยความหวาดกลัว วิทีนะการนะทานังเทติ....ให้ทานด้วยความหวาดกลัว ชาติหน้าจะไม่มีอยู่ไม่มีกินหวาดกลัวว่าชาติหน้า ว่าจะทุกข์จะยาก ไปหาหมอดูว่า คุณต้องไปทำอย่างนี้ต้องไปทำอย่างนี้นะ เพราะเราไม่ได้ให้ทาน กลัวต่ออนาคตภัย ให้ทานด้วยความกลัว บางที่ไปหาหมอดูคุณต้องไปทำอย่างโน่นไปทำอย่างนี้ คุณกำลังเคราะห์ร้าย ต้องทำสังฆทานนะ อันนี่ก็ย่านตาย ตั๋วให้ได้บุญ ตั๋วคนทุกข์ให้พ้อเล่าข้าว เขาตั๋วให้ได้บุญ ตั๋วผู้เฒ่าให้เข้าวัดจำศีลบ่บาปตอด บางคน เขาตั๋วให้ได้บุญ บางคนเขาหลอกต้องไปปล่อยปลา ต้องไปปล่อยเต่า เดี่ยวนี้เต่ามีบุญ มตินี้เป็นมติของพี่น้องชาวจีน เต่านี้นี้อี๋ไม่ถอยหลังนะ อี๋มีแต่ก้าวหน้าไปไปเรื่อย ๆ ถ้าเอาเต่าไปปล่อยชีวิตจะเก้าหน้า เอาเต่าไปปล่อยชีวิตจะก้าวหน้า ในสระนี้จึงเต็มไปด้วยเต่า เต่าโชคดี การให้ทานเพราะความกลัว พระพุทธเจ้าท่านบอกว่าเขาจะปรารถนาหรือไม่ปรารถนาก็ตามในชาตินี้ แต่เขาจะขึ้นสู่สวรรค์ชันดาวดึงส์ผลของมันเมื่อออกมา
ทีนี้อีกอันนึงบางคนให้ทานด้วยการอาย..... หิริโอตัปปะทานันเทติ..ให้ทานด้วยความอาย หรือกลัวอีกอย่างหนึ่ง ก็เลยควั่กกระเป๋า บางทีมีแบงค์พัน แบงค์ ห้าร้อย ถ้าจะไม่ทานก็อาย “ข้อยืมเจ้าแน่ ข้อยบ่อมี” เมื่อฮอดบ้านสิใส่ดอก ขอยืมเจ้าแน จึง ๆ แล้วมีเป็นใบพัน แต่อาย ควักออกมาก็มาก ถ้าจะทานสักยี่สาบบาท จะเอาใบพันออกมาไม่ทานก็อาย ก็เลยขอยืมไปถึงบ้านจะให้ อันนี้ยังไม่มีศรัทธา อยู่กับเขาทำไมไม่ให้ก็อาย อันนี้ยังไม่มีศรัทธาแต่มีความอาย อยู่ในบ้านในเมืองเขา ชาวบ้านให้ทาน ไม่ให้ก็อาย ก็ให้ทานไปบ้าง การให้ทานชนิดนี้เขาจะปรารถนาหรือไม่ปรารถนาก็ตาม เมื่อแตกกายทำลายขันธ์แล้วเขาให้ทานแบบนี้ตายไปจะอยู่ชั้นยามาเข้าไปโน่น
บางคนให้ทานชนิดนึง ของที่เหลือกินเหลือใช้ ไม่ได้ใช้ประโยชน์ นิรัตทานังชัตเตเชติ..
เอาไปทานก็น่าจะดี วันนี้พ่อใหญ่ดง คันหกล้อ ปฏิบัติธรรม เรียกอาตมาเป็นเจ้าคุณ เจ้าคุณเฮ็ดจังใด่จังได้เฟืองมาปู ไปหาจ้างรถแกมา ผมมีรถห้างอยู่คันนึง หกปีแล้วบ่ได้ใช้ยัง จอดอยู่ซื่อ ๆ จะเอามาถวายเจ้าคุณ ฝากรถหกล้อ วิ่งมาไม่มีทะเบียน เดี่ยวนี้ได้เอามาเข็ญฟางสองปีแล้ว การให้ทานชนิดนั้น การให้ทานปรารถนาหรือไม่ปรารถนาก็ตามเขาจะได้ขึ้นอยู่สวรรค์ชั้นดุสิต พระพุทธเจ้าท่านว่า สี่ร้อยปีเมืองมนุษย์ เท่ากับหนึ่งวันชั้นดุสิต พ่วนเด้ได้อยู่เด้หมู่นี่ บ่อได้ใช้ก็เอาไปทาน พระเฮ่าหมู่นี่ก็คือกันนั่นแหล่ว พระบางองค์กุฎิพ่วนมีแต่หนู ถังเหลือง ๆ เอาไปทานแนะ มีแต่กระป๋องนม สังฆทาน สิไปทานต่อกะบ่ทาน ทานต่อ จะได้ขึ้นสวรรค์ชั้นดุสิตกะบ่ฮู้จัก
ให้ทานของที่เหลือเอามาใช้ให้เกิดประโยชน์
ทีนี้มีอีกแบบหนึ่ง โสมนัส สุปทานังเทติ โสมนัส สูปทานังเทติ.. อีกแบบหนึ่ง ให้ทานด้วยความหวัง ว่าเป็นการดีให้ทานให้คนอื่นได้ยกย่องดีใจ โดยเอาหน้า(หาเสียง) ว่าภาษาบ้านเฮา ถ้าไม่ออกชื่อออกนามก็ไม่พอใจ เมื่อเป็นเช่นนี้ออกชื่อออกนาม มันดีใจ ถ้าไม่ออกชื่ออกนามก็ไม่พอใจ เมื่อเป็นเช่นนี้ ออกชื่อออกนาม ไม่อั้นมันดีใจ เขาจะปรารถนาอะไรหรือไม่ปรารถนาอะไรก็ตาม ปรารถนาอะไร
เมื่อเขาตายไปจะแตกกายทำลายขัณธ์เกิดสวรรค์อยู่ชั้น ปรนิมิตสวัสดิ์สุติ สูงขึ้นไปถึงโน่น
ทติขนังทานังเทติ.ให้ทานแบบเลือกพอใจใครจะให้คนนั้นพระองค์ไหนจะให้พระองค์นั้นขึ้น
ชั้นสู่สวรรค์นิมานรหติ
ที่กล่าวมานี้ไม่ถึงพระนิพพาน ขึ้นสวรรค์คนละชั้น ๆ ก็ตาม เมื่อหมดบุญหมดอายุจะ สิ้นฤทธิ์ สิ้นกรรมแล้วไปเกิดเป็นคน มาสู่สภาพเบญจขัณธ์อีก และจะมีโอกาสไปตกนรกใหม่ เป็นเปรต อสุรกาย ได้ทั้งนั้น ไม่เป็นไปเพื่อสิ้นอาสวะ ทานอย่างไรเป็นไปเพื่อสิ้นอาสวะ ทานอย่างไรให้สิ้นอาสวะ
พระพุทธเจ้าท่านบอกไว้ว่า ให้ทานอลังการะจิตปริขาปริวรเหติ ให้ทานโดยปรารถนาว่าการให้ทานของเรานี้จงเป็นเครื่องประดับประดับจิตใจของเราให้อลังการให้งดงาม ของเรา เป็นไปเพื่อสมาธิ สมาธิยาติสังยาติสังยตติ ให้ทานแล้วนั่งสมาธิ นั่งสมาธิอย่างที่พวกเรานั่งอยู่ที่แหล่ะ
ทานตัวนี้จะไปเป็นปุ๋ย เป็นให้เกิดปีติ พอเวลานั่งสมาธิ มันคิดเก่งกว่าเราอยู่เฉย ๆ มันคิดออกไปอย่าไปโกรธมัน คิดไปข้างหน้า คิดไปคิดไป สุดสายข้างหน้า แล้วมันจะคิดย้อนหลัง แล้วจะไปจำอย่างยิ่ง
มันจำความชั่ว จำความดี จำพฤติกรรมที่ตัวเองทำ ถ้ามันคิดถึงทานที่ตนเองได้ทำนั้น เกิดความคิดถึงการให้ทาน ยิ่งคิดถึงการให้ทาน มีพระเป็นร้อย ๆ สามพัน สี่พัน มีผู้เป็นพัน ๆ มารับทานของเรา อย่างนี้ ขนลุกเกรียวขึ้นมา โอยเราได้ทำบุญเลี้ยงพระเกือบเป็นพัน ๆ เลี้ยงคนตั้งหลายพันคนผู้ประพฤติปฏิบัติธรรม จิตใจมันจะจดทำขึ้นมาแล้วจะเกิดปีติ จนน้ำตาไหล จนอิ่มอก อิ่มใจ จะเกิดปราโมทย์ เกิดปสชิ เกิดความสุข แล้วไม่ปวดแข้ง ไม่ปวดขา ไม่ปวดหลัง ไม่ปวดเอว ลืมไปหมด เมื่อจิตเป็นสุขแล้วจะเป็นไปเพื่อสมาธิ
เมื่อเวลาเขาจะตาย จิตเขาจะเอิบอิ่ม ด้วยความรู้สึกเช่นนั้น สุโขโนจิตัง สมาธิ เป็นไปเพื่อสมาธิ เมือเวลาจะตาย จิตก็จะเอิบอิ่มด้วยความรู้สึกเช่นนั้น เมื่อตายไปด้วยความอิ่มใจ
เมื่อตายไป ด้วยสมาธิระดับนั้นเขาจะอุบัติขึ้นในพรมโลกชั้น สุทาวาททั้งห้า อเวหาอตปา สุทสีสุทสา..อกนิถา ชั้นสุทาวาท เป็นที่อยู่ ของ พระอนาคามี แต่เราไม่ได้ไปชั้นอนาคามี แต่เรามีสมาธิระดับที่เกิดมาระดับปีติ จากปสชิ เราจะอุบัติขึ้นใน เราจะพัฒนาจิตไปเลื่อน ๆ ไม่กลับคืนมาเลย ชนิดที่เรียกว่า อุทังโสโต อกนิกคามี หมายความว่า เข้าสู่กระแสสูงขึ้นไปเรื่อย ๆ ไม่น้อยหน้าผู้ใด แล้วจะไปนิพพานที่นั่น ไปบรรลุธรรมที่นั่น สิ้นกิเลสที่ อกนิกคามี ชั้นสุดท้ายที่นั้น ไม่กลับคืนมาสู่โลกนี้ ด้วยการให้ทานเป็นปัจจัยส่งให้
อย่าทำเป็นเล่นไปกับการให้ทานนะ บาทนึงสลึงนึงก็ตามเป็นบุญ นะ แม้เงินเราบาทเดียวก็ปลื้มใจกับการให้ทานนะเงินเดียวของเราเพียงบาทเดียวสองบาท เพียงระลึกได้ เป็นปัจจัยเพื่อพระนิพพาน ในอนาคตกาลเบื้องนานโน่นเทอญ เดี่ยวนี้ไม่ค่อยว่าแล้ว จริง ๆ แล้วนั่งสมาธิไปบ่อย ๆ อีกหน่อยจะจำได้ อาจารย์มหาประสิทธ์ไม่พาเราหลงประเด็น ยังว่าอยู่ อันนี้เป็นปุ๋ยเป็นปัจจัยสู่พระนิพพาน
ลองนั่งสมาธิไปบ่อย ๆจะจำขึ้นเอง อาตมาผสมเกสรให้จากบุญมาถึงกุศลแล้ว ทีนี้คงจะเข้าใจ
เป็นลูกเป็นหมาก เป็นปัจจัยสู่พระนิพพานในไม่ช้าไม่นานปัจจุบันในชาตินี้เทอญ
:25: :25: :25: :25: :25: :25: :25: :25: :25: :25: :25: :25: :25: :25: :25: :25:
arlogo:
st11 st12 st12
PRAMOTE(aaaa):
ขออนุโมทนาสาธุ
นำร่อง
[0] ดัชนีข้อความ
[*] หน้าที่แล้ว