พิมพ์

[mongkol]

ได้ฟังจากผู้รู้ ในเรื่องการปฏิบัติ ก็มักจะบอกว่า ให้หาที่สัปปายะ ที่สบาย

ผมไปหาพระที่วัด ท่านก็บอกว่า ไม่ สัปปายะ ในการภาวนา แล้ว ที่ไหน ? จะเป็นที่สัปปายะ ในการภาวนา หากวัดยังไม่เป็นที่สัปปายะ ในการภาวนา ครับ

 หรือ ผมยังไม่ค่อยจะเข้าใจกับ เรื่อง สัปปายะ ครับ

 

[raponsan]

สัปปายะ ๗ (สิ่งที่เหมาะกัน สิ่งที่เกื้อกูล ช่วยสนับสนุนในการบำเพ็ญภาวนาให้ได้ผลดี ช่วยให้สมาธิตั้งมั่น ไม่เสื่อมถอย)

          ๑. อาวาสสัปปายะ (ที่อยู่ซึ่งเหมาะกัน เช่น ไม่พลุกพล่านจอแจ)
          ๒. โคจรสัปปายะ (ที่หาอาหาร ที่เที่ยวบิณฑบาตที่เหมาะดี เช่น มีหมู่บ้านหรือชุมชนที่มีอาหารบริบูรณ์อยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลเกินไป)
          ๓. ภัสสสัปปายะ (การพูดคุยที่เหมาะกัน เช่น พูดคุยเล่าขานกันแต่ในกถาวัตถุ ๑๐ และพูดแต่พอประมาณ)
          ๔. ปุคคลสัปปายะ (บุคคลที่ถูกกันเหมาะกัน เช่น มีท่านผู้ทรงคุณธรรม ทรงภูมิปัญญาเป็นที่ปรึกษาเหมาะใจ)
          ๕. โภชนสัปปายะ (อาหารที่เหมาะกัน เช่น ถูกกับร่างกาย เกื้อกูลต่อสุขภาพ ฉันไม่ยาก)
          ๖. อุตุสัปปายะ (ดินฟ้าอากาศธรรมชาติแวดล้อมที่เหมาะกัน เช่น ไม่หนาวเกินไป ไม่ร้อนเกินไป เป็นต้น)
          ๗. อิริยาปถสัปปายะ (อิริยาบถที่เหมาะกัน เช่น บางคนถูกจับจงกรม บางคนถูกกับนั่ง ตลอดจนมีการเคลื่อนไหวที่พอดี)

อ้างอิง วิสุทฺธิ. ๑/๑๖๑; วินย.อ.๑/๕๒๔; ม.อ.๓/๕๗๐
ที่มา พจนานุกรมพุทธศาสน์ ฉบับประมวลธรรม พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ. ปยุตฺโต)

    เอาทฤษฎีไปก่อนนะครับ เรื่องปฏิบัติจริง จะมาคุยทีหลัง เพื่อนๆสมาชิกช่วยว่ากันไปก่อน
   

[สถาพร]

แจ่มแจ้ง ครับ ว่าทำไม บางวัดจึงไม่เป็นที่สัปปายะ

   ถ้าเทียบใน สัปปายะ 7 ประการแล้ว ก็ชัดเจนนะครับ แต่พิจาารณาจากสัปปายะ แล้ว สัปปายะอะไร ที่ดูจะสำคัญที่สุด จะเป็นสัปปายะ อะไรที่ไม่ควรขาด ครับ

      ลองโหวต ดีไหมครับ 

       ผมให้ ปุคคลสัปปายะ ครับ เป็นสิ่งที่ไม่ควรขาด......

 

[raponsan]

ได้ฟังจากผู้รู้ ในเรื่องการปฏิบัติ ก็มักจะบอกว่า ให้หาที่สัปปายะ ที่สบาย

ผมไปหาพระที่วัด ท่านก็บอกว่า ไม่ สัปปายะ ในการภาวนา แล้ว ที่ไหน ? จะเป็นที่สัปปายะ ในการภาวนา หากวัดยังไม่เป็นที่สัปปายะ ในการภาวนา ครับ

 หรือ ผมยังไม่ค่อยจะเข้าใจกับ เรื่อง สัปปายะ ครับ

 

    เบื้องต้นต้องเข้าใจว่า ข้อธรรมเรื่อง"สัปปายะ ๗"นี้ เป็นของภิกษุ
    ในส่วนของฆราวาส อาจปรับให้เหมาะกับจริตของตัวเอง
    เห็นด้วยกับคุณสถาพร ปุคคลสัปปายะ (บุคคลที่ถูกกันเหมาะกัน) ต้องมาก่อน
    ปัจจุบันกัลยาณมิตรหายาก โดยเฉพาะครูอาจารย์ที่มีจริตต้องกันกับเรา

    หลวงพ่อฤาษีลิงดำ เคยกล่าวว่า ครูสอนกรรมฐานต้องมี"เจโตปริยญาณ"
    ผมเห็นด้วยเป็นอย่างยิ่ง หากอาจารย์ไม่รู้อารมณ์กรรมฐานที่ถูกต้องของศิษย์
    จะเป็นการยากที่จะสอนศิษย์ให้ก้าวหน้า การนำสัญญาของคนอื่นมาสอนอาจไม่ตรงกับจริตของศิษย์
    ยิ่งสมัยนี้คนยิ่งเรียนมาก ยิ่งรู้มาก เมื่อรู้มากก็มีีิทิฏฐิเยอะ สอนยากมากครับ
    เพราะจะมีกิเลสตัวหนึ่งคือ "ญาณัง" กิเลสตัวนี้เป็นความรู้ที่เกิดจากสัญญา ไม่ได้เกิดจากการเห็นตามความจริง ที่ได้มาจากการวิปัสสนาโดยตรง

    การได้อาจารย์ที่มีคุณสมบัติพร้อม เป็นสิ่งที่ต้องพิจารณาเป็นข้อแรก