พิมพ์หน้านี้ - “โน อุปัททูตัง โน อุปสัคคัง” ที่นี่ไม่วุ่นวาย ที่นี่ไม่ขัดข้อง

(http://www.madchima.net/forum/gallery/30_01_03_16_11_00_14.jpeg)

ข่าวนอกข่าวใน : ธรรมะยู-เทิร์น โดย อิทธิโชโต

เราคงเคยได้อ่านได้ฟังเรื่องของยสกุลบุตร กันมาบ้าง

ยสกุลบุตรเป็นลูกชายเศรษฐีในเมืองพาราณสี บิดามารดาสร้างปราสาทเปลี่ยนฤดูให้อยู่ ๓ หลัง แต่ละหลังมีผู้หญิงเฝ้าปรนนิบัติจำนวนมาก เที่ยงคืนหนึ่ง ยสกุลบุตรตื่นขึ้นมาเห็นพวกนางนอนสลบไสลไม่ได้สติ ก็เกิดความเบื่อหน่าย เขาจึงแอบหนีจากบ้านคนเดียวยามดึกสงัด เดินมุ่งหน้าไปทางป่าอิสิปตนมฤคทายวัน พลางบ่นไปตลอดทางว่า "อุปัททูตัง วต อุปสัคคัง วต" หมายถึง "ที่นี่วุ่นวายจริงหนอ อึดอัดขัดข้องจริงหนอ”

ขณะนั้นมีเสียงดังตอบออกมาจากชายป่าว่า “โน อุปัททูตัง โน อุปสัคคัง” ที่นี่ไม่มีความวุ่นวาย ที่นี่ไม่มีความอึดอัดขัดข้อง เป็นพระดำรัสตอบของพระพุทธเจ้านั่นเอง

:25: :25: :25: :25:

ตอนที่กล่าวนี้เป็นเวลาจวนย่ำรุ่งแล้ว พระพุทธเจ้าทรงเดินอย่างมีสติ หรือเดินจงกรมอยู่ แล้วพระองค์ทรงหยุดเดิน ตรัสบอกยสกุลบุตรว่า “เชิญเข้ามาที่นี่แล้วนั่งลงเถิด เราจะแสดงธรรมให้ฟัง”

ยสกุลบุตรจึงเข้าไปกราบแทบพระบาทพระพุทธเจ้าแล้วนั่งลง พระพุทธเจ้าตรัสพระธรรมเทศนาให้ฟัง พอฟังจบยสกุลบุตรได้บรรลุสำเร็จเป็นพระอรหันต์ แล้วจึงทูลขอบวชเป็นพระภิกษุกับพระพุทธเจ้า

นั่นคือเรื่องความวุ่นวายภายนอกที่มีผลต่อจิตใจของคนสมัยเมื่อสองพันกว่าปีก่อน แล้วพระพุทธเจ้าก็ชี้ให้เห็นว่าในท่ามกลางความวุ่นวายภายนอก เรายังมีพื้นที่ของความไม่วุ่นวายอีกด้วย และไม่ต้องหาที่ไหน เพราะมันอยู่ในใจเราเอง ! ถ้าเราหาเจอ ไม่เอาอารมณ์ไปตามสิ่งที่วุ่นวายภายนอกก็จะพบกับความสงบสุขเช่นเดียวกับยสกุลบุตร

st12 st12 st12 st12

ความวุ่นวายในสมัยนี้ก็ไม่ต่างกัน มันเป็นเรื่องข้างนอกทั้งนั้น เรื่องของคนกลุ่มนั้นกลุ่มนี้ ก็ไม่ต่างกับอารมณ์ภายในใจของเราที่มีมากมาย ถ้าเราไม่เอาจิตไปข้องด้วย มันก็ดับลง เหมือนสัญญาของเรา เหมือนอารมณ์ของเรา เกิดขึ้นแล้วก็ดับไปเช่นกัน

ดังนั้นถ้าเรามัวแต่ไปวิ่งหาข่าว แสวงหาเรื่องราวต่างๆ เราจะปฏิบัติธรรมไม่ได้เลย การที่คนจะปฏิบัติธรรมได้ในตอนแรกคือ ที่ไหนสงบ ที่ไหนสงัด นั่นแหละเหมาะกับคนปฏิบัติธรรมมือใหม่ที่เพิ่งเริ่มต้น แต่สำหรับคนที่ปฏิบัติเก่งแล้ว ฝึกมาดีแล้ว อยู่ที่ไหนก็ได้

เพราะสำหรับคนที่เพิ่งเริ่มปฏิบัติธรรม เสียงก็เป็นอุปสรรค ภาพก็เป็นอุปสรรค อันไหนที่เป็นอุปสรรคต้องออกห่างให้ไกล แล้วฝึกสติให้แข็งแรงขึ้น เมื่อสติต่อเนื่อง จนเกิดสมาธิ เราจะเห็นจิตใจเรา จึงจะสามารถทำจิตใจให้ไม่วอกแวกได้ นั่นคือ มีสติที่จะจับจิตใจได้ง่าย

st11 st11 st11 st11

ถ้าอยากปฏิบัติธรรมแต่ยังวิ่งตามโลกอยู่เป็นไปไม่ได้ พระพุทธเจ้าจึงบอกว่า ที่ไหนสงบสงัดไปเถอะ สมัยนี้เรียกว่าต้องไปเข้าคอร์ส คำว่าเข้าคอร์สก็คือ ไปปฏิบัติธรรม เป็นคำกลางๆ คือ การไปทำให้จิตใจสงบ ทำให้จิตใจผ่องใส

คนที่ปฏิบัติธรรม ที่ไหนเอื้อ ทำให้จิตใจสงบร่มเย็นได้ ก็ไปที่แบบนั้น ทำให้อายตนะภายใน (ตา หู จมูก ลิ้น กาย และใจ) ไม่ไปกระทบสิ่งภายนอกแล้วมากวนจิตใจ เมื่อเราปลีกวิเวกในที่สงัดสงบ เราจะเห็นได้ด้วยตนเอง

ดังนั้นการหลงทาง โอกาสที่จะเดินไปหาถูกได้ แต่ถ้าปฏิบัติผิด ก็ผิด ไม่มีทางมาถูก!

ขอบคุณบทความจาก
http://www.komchadluek.net/detail/20160301/223309.html (http://www.komchadluek.net/detail/20160301/223309.html)

สนง.ส่งเสริมพระกรรมฐาน

เรื่องทั่วไป => ส่งจิตออกนอก (นั่งเล่นคุยกัน) => ข้อความที่เริ่มโดย: raponsan ที่ มีนาคม 01, 2016, 10:56:43 pm