สนง.ส่งเสริมพระกรรมฐาน

เมื่อเพื่อนผมคนหนึ่ง มักจะถามผมว่า

"เวลาผมหลับตาแล้ว หลายครั้งที่ผมผ่อนคลายทำใจให้สบาย
แล้วรู้สึกว่า ตาผมจะลืมทุกทีครับ มีทางแก้ไหมครับ ?"

ซึ่งผมก็งงครับว่า ทำใจเป็นสมาธิ ทำไมจึงลืมตาได้

หมวยจ้า ก็งง คร้า... ว่าทำสมาธิแล้วจะลืมตาทำไมคร้า...
หรือลืมตา คือ ฟุ้งซ่าน อยากออกจากสมาธิ ....

 :smiley_confused1:

ถ้าจะลืมตา ก็ลืมตาไปเลยคะ แล้วดูสภาวะอารมณ์เป็นอย่างไรในสมาธิ
สมาธิเสียหลักตามหรือไม่ ถ้าไม่ จะลืม หรือ หลับตา ก็ไม่น่าแปลกตรงไหน ใช่ไหมคะ
 :25:

เป็นไปได้...ที่ทำสมาธิแบบลืมตา...
เพราะในโลกแห่ความเป็นจริงมีลักษณะแปลกๆที่ตางๆออกไปอีกมากมายแต่คงเป็นส่วนน้อยจึงมองเป็นเรื่องแปลกไป...
จริงๆการรวมขอจิต(focus,condense)ก็สามารถเกิดขึ้นได้ในหลายๆลักษณะ...อาจเป็นวัตถุ,รูป,เสียง,สี,เสียง.แม้แต่เวทนาทั้งหลายก็ทำให้เกิดสมาธิได้...ขึ้นอยู่ว่าในขณะนั้นจิตเราสนใจที่ตรงไหน...สิ่งใด...ลักษณะใด..
เมื่อใด..สติ(ความระลึกรู้)ไปอยู่ร่วมกับจิต(ซึ่งรู้ได้ว่าจิตอยู่ที่ไหนก็ที่นั่นแหละเป็นจุดสนใจ(ที่อยู่)ของจิต)ก็เกิดเป็นสมาธิได้..........
ทีนี้....จุดสนใจไม่เหมือนกัน....คนทั่วไปก็มักเป็นการกำหนดจิตไว้ที่สมองและตาเป็นส่วนใหญ่....ซึ่งร้อยทั้งร้อยเป็นอย่างนั้น  ..
ส่วนคนที่สามารถนั่งสมาธิได้โดยลืมตา....จริงๆแล้วจิตเขาส่งเข้าในเช่นคนปกติแต่ที่เขาลืมตานั้นเป็นเพราะ scope ของจิตเขานั้นยาวกว่าคนอื่นต้องลืมตาจึงทำให้ focusของจิตเกิดสมาธิได้ (โดยไม่เป็นการกด,ข่ม,หรือฝืน)...........จริงแล้วเวลานั่งสมาธิแล้วลืมตานั้นจิตเขาจะไม่สนใจที่ประสาทรับรู้ที่ตาเลย(ถ้าสมาธิลึกๆ-ถ้าสมาธิไม่ลึกก็อาจรู้ว่ามีใครเดินไปเดินมาได้บ้างแต่จิตไม่สนใจมัน)....
ถ้านั่งไปชินขึ้นๆก็จะหลับตาได้เอง.....ไม่ต้องไปซีเรียสกับมัน......
.........อาจเข้าใจยากหน่อยน๊ะ.....เพราะเราไม่ได้เป็นอย่างนั้น...... :34: :bedtime2: :015:

ว่าแต่เพื่อน คุณ ปฏิบัติ แนวไหนครับ ..... อย่างน้อยต้องรู้แนว หน่อยครับ ขอข้อมูลเพิ่มอีกสักนิดนะครับ
 :character0029:

ก็ถ้าจะลำบาก เพราะต้องหลับตาแล้วไซร้ ก็ลืมตาเสียเถิด
 
แต่เมื่อลืมตา จักขุทวาร เปิดก็ต้องพบกับรูปบัญญัติ ไม่ใช่ รูปปรมัตถ์ เนื้อหาเปลี่ยนได้ทางกาย
 
การฝึกลืมตาจึงต้องมีการเพ่ง ไปที่จุดใดจุดหนึ่งด้วย เรียกการฝึกแบบนี้ว่า กสิณ ซึ่งมี 10 กองกรรมฐาน
 
ผู้ฝึกถ้าไม่หมั่นฝึกเพ่ง ตามกองกรรมฐาน ยากที่จะมีความสำเร็จได้ ยิ่งถ้าฝึกดูสิ่งเคลื่อนไหวด้วย ก็ยิ่งรวมจิต
 
ได้ยาก เพราะการฝึกเพ่งไม่ได้ทำเพือกาย แต่การฝึกเพ่งนั้น เพื่อปรับปรุงจิตให้เป็นสมาธิ
 
การฝึกอย่างนี้ อาศัยนิมิตภายนอก เป็น นิมิตภายใน
 
 

---

ถ้าหลับตา ก็เป็น มโนทวาร เปิด อันนี้เป็นรูปปรมัตถ์ เนื้อหานั้นเปลี่ยนได้ด้วยจิต และฝึกจิตโดยตรง
 
การฝึกอย่างนี้ อาศัยนิมิตภายใน โดยตรง
 
 

---

 
ถ้าถามว่าแบบไหน ดีกว่า
 
ก็ขอตอบว่า แบบไหน ก็ดีทั้งหมด เพราะวัตถุประสงค์ อยู่ที่ใจฝึกเริ่มต้นเพื่ออะไร ?
 
 แต่การฝึก กสิณ ส่วนใหญ่จะมีบารมีการฝึกมาจากอดีต สั่งสมมาด้วย ไม่เหมาะกับบุคคลทั่วไป
 
เจริญธรรม
 
 ;)