สนง.ส่งเสริมพระกรรมฐาน

ถาม ทำไมวัดร้างครับ ผมเดินทางไปภาคเหนืออิสาณ เจอไม่ต่ำกว่า 30 วัดเลยครับ
ตอบ เป็นเพราะยุตนี้คนมีความรู้มากขึ้น และฝันอยากจะมีพระที่ทรงธรรมปฏิบัติ ดังนั้นจึงมองข้าม พระสามเณร ทั่วไปที่ช่วยเหลือสืบธรรมเห็นว่าไม่สำคัญกับ พระสามเณรที่ไม่ได้ปฏิบัติ สังคมใหม่จึงไม่ส่งเสริม พระสามเณร ที่ไม่ได้ปฏิบัติ หมายถึง บวชหนีความยากจนมาเรียนหนังสือ นะเป็นส่วนใหญ่ ดังนั้นเมือ่สังคมไม่ส่งเสริมให้มี พระสามเณรแบบนี้ ก็จึงขาดศาสนทายาที่ ช่วยดูและอาราม วัดไม่ใช่สถานที่เล็ก ๆ ตามกฏหมายต้องมีเนื้อที่ 3 - 5 ไร่ ดังนั้นจะให้ภาวนาไปดูแล พระภาวนาก็เอาแต่ภาวนา ไม่ค่อยเห็นความสำคัญเรื่องเสนาสนะ ส่วนเรื่องการสร้างเสนาสนะ ส่วนใหญ่ก็จะเป็นแต่พระที่ไม่ได้ภาวนา พระสามเณรที่มาเรียนมาศึกษาความรู้ พวกนี้ส่วนใหญ่จะช่วยดูแลวัดไปตามระเบียบของวัด วัดจะสะอาดา ก็อาศัยพระเหล่านี้
ส่วน ธัมมะวังโส ตัวเองเลือกการภาวนา จึงไม่ใคร่สนใจเรื่องการสร้าง หรือ บำรุงเสนาสนะนัก เพราะอยู่ง่าย ๆ เรียบง่าย ดังนั้นเสนาสนะไม่งอกเงย บางครั้งก็ไม่ซ่อมแซมถ้าไม่จำเป็น อยู่ได้ก็อยู่ต่อไป ถ้าไม่ไหวจึงจะซ่อมแซม
ปัจจุบันชาวพุทธรณรงค์ ไม่ให้พระสามเณรรับปัจัย ด้วยเหตุผลอยากให้ พระสามเณรใช้ชีวิตสันโดษและละกิเลส แน่นอน พระสามเณรที่ต้องเรียนหนังสือ ก็ต้องใช้ปัจจัย วัดยังต้องจ่ายค่าไฟฟ้า ค่าน้ำ ถ้าไม่มีคนทำบุญ เลิกใส่บาตรให้ พระสามเณรเหล่านี้ก็ย่อมอยู่ไม่ได้ย่อมไปอยู่ที่อื่น หรือ ลาสิกขากันไป
นั่นจึงเป็นสาเหตุให้วัดร้าง
จำนวนสถิติ จำนวนพระสามเณรในปัจจุบัน มีจำนวนน้อยลง เมือ พ.ศ. 2535 มี 5 แสน 2545 เหลือ 1 แสน 2555 เหลือ 8 หมื่นถึง 1 แสน 2565 ต่ำกว่า 8 หมื่น จำนวนพระสามเณรที่หายไป นั่นจึงเป็นเหตุให้วัดร้าง
ก็อยู่ที่ทุกท่านจะเห็นความสำคัญอย่างไรตามนั้น
เจริญธรรม / เจริญพร