พิมพ์หน้านี้ - ธรรมะวันนี้ "หาเป้าหมายและแก่นของตนเองให้ได้"

ธรรมะวันนี้ "หาเป้าหมายและแก่นของตนเองให้ได้"

ที่ต้องกล่าวอย่างนี้เพราะว่า เราเรียนศึกษาธรรม กันมาก หรือป่าว
เราใช้ชีิวิตอย่างรอ กันเกินควร หรือไม่
เราไม่ได้ทำอะไรเลย แต่รอให้ธรรม มาหาใช่หรือไม่
หรือ เรายังคิดไม่ออกเลย ว่า แก่นแท้ ของชีวิต ต้องการอะไรกันแน่ ถ้าเป็นคนทั่วไป ให้ความหมาย กับเรื่อง โลก ธรรม มาก

โดยเฉพาะ กับคำ่ว่า เกรียติยศ อันนี้ คนทั่วไป ทุ่มเทให้มาก เพื่อรักษา เกรียติยศ นี้ไว้ ผู้มาปฏิบัติ เท่าที่พบส่วนใหญ่ ชอบฟัง ชอบอ่าน ชอบสวด แต่ไม่ชอบภาวนา เพราะอะไร หรือ ? ก็เพราะว่า เขาเพียงแต่มาเพื่อ รักษา เกรียติยศ ของตนเองเท่านั้นเพียงมาเพื่อ หาคำ สรรเสริญ กับ เกรียติยศที่คิดว่า น่าจะเป็น เกรียติยศ ผู้ปฏิบัติ ส่วนน้อยจะเอาจริง ในการปฏิบัติ เท่าที่เห็น และ ได้ประสบอยู่

ในทางการปฏิบัติ จริง ก็มีอยู่ ตามขั้นตอนดังนี้

1. ปาฏิโมกขสังวรศีล รักษาสมาทาน ศีล อันเป็นสิกขาบถ ที่ได้บัญญัติไว้ ตั้งแต่ ศีล5 เป็นต้นไป
หลายคนอาจจะคิดว่าไม่สำคัญ แต่หนทางของการบรรลุธรรมนั้น ยืนอยู่บนพื้นฐานของศีล ถ้าขาดศีล จิตที่จะบริสุทธิ์ ไม่มี เพราะจิตที่ไม่บริสุทธิ์ เป็นปฏิปักษ์ ต่อ ภาวะของการปล่อยวาง ดังนั้น ศีล เป็น รถผลัดที่ 1 เพื่อการบรรลุธรรม และเป็นแก่นของแก่น ไม่ใช่เปลือกอย่างที่หลายคนเข้าใจ เพราะแก่นแท้ก็ต้องมีศีล เรียกว่า ศีลของพระอริยะ ดังนั้น ศีล ไม่ใช่แค่เปลือก ไม่ใช่แค่กระพี้ แต่เป็นถึงแก่น และน้ำหล่อเลี้ยงแก่น เป็นสิ่งที่ประกอบกัน

2. อินทรียสังวรศีล สำรวม ตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ เมื่อผัสสะเกิดขึ้น ก็ให้สังวรระวังด้วยศีล
เมื่อมาภาวนา ปฏิบัติธรรม ต้องรู้จักปิด คือ ส่วนใหญ่จะกล่าว อยู่ 3 ปิด คือ ปิดหู ไม่ฟัง ปิดตา ไม่ดู ปิดปาก ไม่พูด แต่ทั้ง 3 ปิดนี้เป็น ปิด ที่ต้องปิด ด่านที่หนึ่ง ที่สำคัญ การปิด ใจ ที่ไปปรุงแต่ง นั้นมีความสำคัญมากกว่า ดังนั้นการจะปิดอย่างสมบูรณ์ ก็ต้องอาศัยการสังวรระวัง ในอินทรีย์ เพราะการไม่พูด ไม่มอง ไม่ดู นั้น พระอานนท์ เคยทูลถามพระพุทธเจ้าว่า ถ้าจำเป็นต้องพูด ต้องดู แล้วควรทำอย่างไร พระพุทธเจ้าทรงตรัสไว้ว่า "ดูก่อน อานนท์ ถ้าเธอจำเป็นต้องพูด ต้องดู กับมาตุคาม เธอจงระวังใจของเธอ" เห็นหรือไม่ว่า การระวังใจ เป็นส่วนหนึ่งของการปิด การระวังใจมีได้ ด้วย สติ คือระลึกให้ัทัน ในเป้าหมายของพรหมจรรย์

3. อาชีวปาริสุทธิศีล เลี้ยงชีวิตด้วยความบริสุทธิ์ ไม่ก้าวล่วงเกินศีล
เป็นการเลี้ยงชีวิต ด้วยการไม่เบียดเบียน ซึ่งกันและกัน มีใครสักกี่คนทำได้ แตควรจะทำให้มากที่สุด เพราะในปัจจุบันนั้น ยิ่งมีสังคมมาก ก็ยังมีอาชีวปาริสุทธิได้น้อย ดังนั้น อาชีิวปาริสุทธิ จักมีมากได้จากผู้ที่ออกวิเวก ภาวนา เป็นส่วนใหญ่

4. ปัจจัยสันนิสิตศีล ใช้สอยปัจจัย 4 ด้วยความจำเป็น มีปัจจเวกขณ ( การพิจารณา ) เมื่อใช้สอย
รู้จักใช้สอย ปัจจัย 4 ชีิวิตก็มีความสุข คนทุกวันนี้ทุกข์ เพราะปรุงแต่งปัจจัย 4 มากและใส่ค่าโกหก หลอกลวงของปัจจัย 4 มากขึ้น ดูจากโฆษณาทีวี ถ้ายังคิดไม่ออก หลายโฆษณา ก็เกินความเป็นจริง ดังนั้นผู้ที่หวังแก่นธรรม ก็ควรจะต้องเข้ามาหาแก่นตนเองก่อน ว่าต้องการอะไรในแก่นธรรม ถ้าต้องการชื่อเสียง คำสรรเสริญ เกรียติยศ สุขอย่างชาวโลกแล้ว แก่นธรรม ส่วนนี้จะไม่ได้หรือไม่ ก็โปรดคิดดู และคิดให้ออก ดังนั้นผู้แสวงหาแก่นธรรม ต้อง ฉลาด ในการภาวนาด้วย ศีล 4 ประการ ดังนี้

เจริญธรรม

;)

(http://www.buddha-dhamma.com/images/wbques_1280023471/_BdSee4TwtDie%20008.jpg)

สัพเพ สังขารา อะนิจจา
สังขารทั้งหลาย ทั้งปวง ไม่เที่ยง

สัพเพ สังขารา ทุกขา
สังขารทั้งหลาย ทั้งปวง เป็นทุกข์

สัพเพ ธัมมา อะนัตตา
ธรรมทั้งหลาย ทั้งปวง เป็นอนัตตา

อนิจจา วะตะ สังขารา
สังขารทั้งหลาย ไม่เที่ยงหนอ

อุปาทะวะยะธัมมิโน
มีความเกิดขึ้นแล้ว มีความเสื่อมไป เป็นธรรม

อุปปัชชิตตะวา นิรุชฌันติ
ครั้นบังเกิดขึ้นแล้ว ย่อมดับไป

เตสัง วูปะสะโม สุโข
ความเข้าไปสงบระงับสังขารทั้งหลาย เป็นสุขอย่างยิ่ง

สัพเพ สัตตา
สัตว์ทั้งหลายทั้งปวง

มะรันติ จะ มะริงสุ จะมะริสสะเร
ตายแล้วด้วย กำลังตายอยู่ด้วย และจะต้องตายอยู่ด้วย

ตาเถวาหังมะริสสามิ
เราก็จะต้องตายอย่างนั้นเหมือนกัน

นัตถิเม เอถะ สังสะโย
ความสงสัยในเรื่องตายนี้ ย่อมไม่มีสำหรับเรา...

(http://lh3.ggpht.com/-NPs1vzlXnkQ/TpHYaKsN-PI/AAAAAAAAD04/cYwanIGY1qU/_21_206%25255B4%25255D.jpg)

สนง.ส่งเสริมพระกรรมฐาน