พิมพ์

[สายฟ้า]

เมื่อ อุปติสสะปริพาชก ได้ฟัง ธรรมภาษิตจาก พระอัสสชิ ได้ดวงตาเห็นธรรม

ได้นำข้อความนั้น ไปกล่าวกับ โกลิตะปริพาชก ๆ  ก็ได้ดวงตาเห็นธรรม

ทั้งสองจึงนำข้อความไปบอกกับ ปริพาชก ที่เป็นบริวารทั้งหมด ก็ได้ดวงตาเห็นธรรม

ทั้งหมดจึงตกลงกันว่า จักไปเข้าเฝ้า พระพุทธเจ้า เพื่อศึกษาธรรม

   อุปปติสสะปริพาชก จึงเข้าไปแจ้งแก่ สัญชัยปริพพาชก ผู้เป็นอาจารย์ว่า

    อาจารย์ ครับ สำนักของเราไม่มีแก่นสาร หรอกครับ
 
    ตอนนี้ผมได้ฟังธรรม อันพระผู้มีพระภาคแล้ว จึงรู้ว่ามีอมตะธรรมอันลึกซึ้ง

    ผมจึงมาชวนอาจารย์ ร่วมไปฟังธรรมด้วยกัน


    สัญชัยปริพาชก ฟังดังนั้น ( ขอให้ทุกท่านลองกำหนดอารมณ์ )

    ว่าสัญชัยปริพาชานั้น จะัมีความรู้สึกอย่างไร ที่ลูกศิษย์ตัวเองที่ชื่นชอบ

    มาพูดว่า ธรรมะของตนเอง ไร้แก่นสาร มีคนธรรมะเป็นแก่นสารแล้ว เราไปฟังกันเถิด

   
      ตอนนั้น ผมว่า สัญชัยปริพาชก น่าจะโกรธแต่ไม่แสดงออกให้ปรากฏอย่างชัดเจน
 
     เนื่องด้วย อุปติสสะปริพาชกนั้น เป็นผู้ฉลาด มีอิทธิพล เป็นเศรษฐี

   
     จึงกล่าวเป็นเตือนสติว่า

      ดูก่อนท่านผู้้เป็นศิษย์ ( เตือนว่าเป็นศิษย์ ) เราขอถามท่านว่า ชนในโลกนี้ คนฉลาดมีมากกว่า หรือ

   คนโง่มีมากกว่า

     อุปติสสะตอบว่า คนฉลาดมีน้อยกว่า คนโง่มีมากกว่า

      ดูก่อนพ่อ ( ใช้วาจาที่กระหยิ่มเข้าทาง ) ถ้าอย่างนั้น ท่านจงไปสู่สมณะโคดมเถิด ส่วนเราจักอยู่กับชนที่โง่

 ในความหมายตรงนี้ ( คิดเอาเองว่า )

      สัญชัยปริพาชก ต้องการเตือนว่า คนโง่ทั้งหลายต้องการพวกเราอยู่ ท่านจะทิ้งคนโง่ทั้งหลายอย่างนั้นหรือ

  ขนาดเรายังเสียสละอยู่กับคนโง่เหล่านี้ ท่านที่เป็นคนฉลาดทำไมจึงไม่เสียสละ


   มาเล่าพอให้เป็นธรรมหรรษา แต่น่าจะเล่าไม่ได้ดีเท่าไหร่ ครับ

   ขอบคุณที่อ่านมาจนจบ

   และขอบคุณท่านที่อ่านไม่จบ

   

[วรรณา]

สัญชัย : ชื่อ ปริพาชกผู้เป็นอาจารย์ใหญ่คนหนึ่ง ในพุทธกาล ตั้งสำนักสอนลัทธิอยู่ในกรุงราชคฤห์ มีศิษย์มาก พระสารีบุตรและพระโมคคัลลานะเคยบวชอยู่ในสำนักนี้ ภายหลัง เมื่อพระพุทธเจ้าอุบัติขึ้นในโลกพระสารีบุตรและพระโมคคัลลานะพร้อมด้วยศิษย์ ๒๕๐ คนพากันไปสู่สำนักพระพุทธเจ้า สัญชัยเสียใจเป็นลมและอาเจียนเป็นโลหิต; นิยมเรียกว่า สญชัยปริพาชก เป็นคนเดียวกับ สัญชัยเวลัฏฐบุตร คนหนึ่งใน ติตถกร หรือครูทั้ง ๖

[ครูนภา]