พิมพ์

[raponsan]

ความงดงามที่แท้จริงอยู่ตรงไหน : บาตรเดียวท่องโลก

โดยพระพิทยา ฐานิสฺสโร

ผู้อาศัยอยู่ในประเทศสวิตเซอร์แลนต่างรอคอยฤดูใบไม้ผลิ  เพื่อจะมีโอกาสได้เห็นดอกไม้ป่าหรือดอกไม้ที่เกิดจากธรรมชาติเต็มทุ่งหญ้า ใบไม้แตกใบเขียวอ่อน ท้องฟ้าสีคราม  ที่สำคัญ แสงแดดจากดวงอาทิตย์ที่มอบความอบอุ่นเปลี่ยนสภาพจากอากาศที่เหน็บเป็นเวลาหลายเดือน

ท้องฟ้าสีคราม แสงแดดจึงเปรียบเสมือนของขวัญ สิ่งพิเศษสำหรับผู้คนที่อาศัยอยู่ที่นี่ เราจะได้สัมผัสความสดใส ความมีชีวิตชีวา รอยยิ้ม การเคลื่อนไหวของสรรพสิ่ง เสมือนโลกใบนี้ตื่นจากความหลับไหล ในคืนวันอันหนาวเหน็บ อึมครึมเป็นเวลาหลายเดือน แต่สิ่งที่ใจอยากให้เกิดขึ้น มันไม่ได้เป็นเช่นนั้นเสมอ ยิ่งโดยเฉพาะช่วงหลังสองสามปีที่ผ่านมา สภาพอากาศมีการเปลี่ยนแปลงอย่างมาก เราไม่สามารถบ่งบอกได้ชัดเจนเช่นแต่ก่อน สี่ฤดูในหนึ่งวันปรากฏให้เห็นมากขึ้นเรื่อยๆ บางครั้งหิมะตก อากาศหนาวเหน็บในฤดูใบไม้ผลิ ทำให้ดอกไม้ที่กำลังออกดอก พืชผลที่กำลังจะเกิดขึ้นต้องหยุดชะงัก หรือไม่สามารถทำหน้าที่ได้ การเปลี่ยนแปลงอย่างกะทันหันของธรรมชาติส่งผลกระทบต่อสรรพสิ่งมากมาย

 

เราใช้ชีวิตด้วยความประมาทขาดความตระหนักรู้ ขาดจิตสำนึกในการตอบแทนบุญคุณต่อธรรมชาติที่หยิบยื่นความบริสุทธิ์ อ่อนโยน งดงาม ความสมดุล พลังชีวิตให้กับทุกสรรพสิ่งบนโลกใบนี้ จากการอุปโภค บริโภคที่เพิ่มขึ้นๆ ในทุกพื้นที่ของมนุษย์ ทุกมุมโลก และความเห็นแก่ตัวที่ไม่รู้จักพอ ที่พยายามกระตุ้นให้ประชากรโลกเสพสิ่งต่างๆ ทางประสาทสัมผัสทั้ง ๖ ไม่ว่าจะเป็น ตา หู จมูก ลิ้น กาย และใจ จนติดงอมแงม ด้วยวิธีใดๆ ก็ตาม เพื่อความประสบความสำเร็จ ร่ำรวยทางธุรกิจ โดยการหยิบยื่น หลอกล่อ โฆษณาชวนเชื่อ ใส่ลงไปในสมอง ย้ำเตือนบ่อยๆ ถึงความน่ากิน น่าใช้ น่าซื้อ น่าเป็นเจ้าของทุกอย่างที่เกินความจำเป็นพื้นฐาน

เมื่อเราหยุดมอง พิจารณาไตร่ตรอง ใคร่ครวญอย่างลึกซึ้งถ่องแท้กับสิ่งที่กำลังเกิดขึ้น เกือบทุกชีวิตกำลังทำร้าย ทำลายความดีงาม ความอ่อนโยน ความเห็นอกเห็นใจ การพึ่งพาอาศัย เกื้อกูลช่วยเหลือกันและกันไปอย่างน่าเสียดาย  ความเรียบง่าย หมดไปจากจิตใจในชีวิตประจำวันของเรา

 

สิ่งสำคัญคือ เมื่อเราหมดความอดทนกับความยากลำบากในความเรียบง่าย เพื่อให้จิตใจปลอดโปร่ง เราค่อยๆ สูญเสียความสุขภายใน เรากลายเป็นมนุษย์เมืองที่ใจมีแต่ความยึดติดในสิ่งต่างๆ หลงใหลในรูปลักษณ์ วัตถุ ความสะดวกสบาย แสงสี ความฉาบฉวย หลอกลวงที่สร้างสมมุติขึ้นมา แล้วอิสรภาพในตัวเราค่อยหมดไปๆ อย่างไม่รู้ตัว

หากจิตใจไม่สามารถยอมรับการเปลี่ยนแปลงของสรรพสิ่ง  กฎแห่งธรรมชาติที่อยู่เหนือการควบคุม แม้พยายามคิดค้นเทคโนโลยีที่จะควบคุม เพื่ออำนวยความสะดวกให้แก่ตน ผลก็คือ เมื่อเราต้องพบกับธรรมชาติที่รุนแรง พัดพาสิ่งที่เราสร้างขึ้นไปทั้งหมด เราจะรับไม่ได้

 

แท้จริงแล้ว ความเจริญทางวิวัฒนาการก้าวหน้าแห่งโลกเทคโนโลยีความทันสมัย มิได้เป็นสิ่งผิดใดๆ แม้แต่น้อย แต่การตกเป็นเหยื่อแห่งความอยาก ความไม่พอของจิตใจของมนุษย์ต่างหาก ที่กำลังทำร้าย ทำลายตัวเอง ตราบใดที่ผู้ผลิตสินค้าพยายามกระตุ้นให้ประชากรโลกเกิดความอยากมากเท่าไร นั่นเป็นการทำลายจิตใจที่มั่นคง เข้มแข็ง สงบนิ่ง ยอมรับความจริงแห่งชีวิตมากขึ้นเท่านั้น ผู้คนจะมีปัญหา ความทุกข์ทางจิตใจมากขึ้นๆ ในหลายๆ รูปแบบ ร่างกายกำลังได้รับสารพิษจากสารเคมีต่างๆ มากมายจากการใช้ชีวิตประจำวัน

วันนี้ประชากรโลกกำลังป่วย สุขภาวะทางกายและจิตใจอ่อนแอลงอย่างน่าเป็นห่วง ถึงเวลาหรือยังที่เราจะมอบความรักให้ร่างกายและจิตใจ กลับไปหาชีวิตที่เรียบง่าย พอเพียง สัมผัสความสุขเล็กๆ ง่ายๆ จากรอยยิ้มและลมหายใจของตนเอง

       อาจไม่มีวันพรุ่งนี้ ถ้าไม่เริ่มตั้งแต่วันนี้
       ความสุข ความงดงาม เริ่มที่นี่ ในจิตใจของเราเอง

ขอบคุณภาพและบทความจาก
http://www.komchadluek.net/detail/20150615/208021.html