พิมพ์

[kosol]

คือได้อ่านข้อความ แล้ว ว่า มี

  อริยทรัพย์ ที่พระพุทธเจ้า ทรงประทานให้โอรสของพระองค์ 4 ประการ

  1.สัทธา ในพระตถาคต
  2.ศีลสัมปทา การถึงพร้อมด้วยศีล
  3.สังเฆ ปสาโท ความเลื่อมใสในพระสงฆ์
  4.ทิฏฐุชุกรรม การทำความเห็นธรรมอย่างเนือง ๆ

  อ่านแล้ว ทรัพย์ 4 ประการนี้ เหนือกว่าทรัพย์ ของมนุษย์ ตรงไหนครับ ?

  ขอบคุณมากครับ

 

[tcarisa]

ทรัพย์ ของมนุษย์ มีหมดสิ้นไป ตามชาติ

ทรัพย์ ของพระอริยะ นั้นไม่มีอีกต่อไปเพราะการเกิดอีกแล้วไม่มีคะ

   คิดง่าย ๆ นะคะ

     เอาแค่กายนี้

           เดี่ยวเย็น เดี๋ยวร้อน เดี๋ยวถ่าย เดี่ยวหิว เดี๋ยวนั่ง เดี๋ยวนอน เดี๋ยวกิน เดี๋ยว อีก มาก มาย นานาประการ มีความทุกข์ อยู่รอ ทุกเดี๋ยว นะคะ

    ดังนั้นการเกิด อีกก็ทุกข์อีก เดี๋ยวก็ต้องหาทรัพย์ อีก หาแล้วก็ไม่รู้จักพอ หากันไปจนเกิดศึกสายเลือด ศึกนานาประการ เพื่อประคองทรัพย์นั้นไว้ ขนาดไปฝัง คนก็ไปขุด

     

[raponsan]

อริยทรัพย์ ๗ (ทรัพย์อันประเสริฐ, ทรัพย์คือคุณธรรมประจำใจอย่างประเสริฐ)
   ๑. ศรัทธา (ความเชื่อที่มีเหตุผล มั่นใจในหลักที่ถือและในการดีที่ทำ)
   ๒. ศีล (การรักษากายวาจาให้เรียบร้อย ประพฤติถูกต้องดีงาม)
   ๓. หิริ (ความละอายใจต่อการทำความชั่ว)
   ๔. โอตตัปปะ (ความเกรงกลัวต่อความชั่ว)
   ๕. พาหุสัจจะ (ความเป็นผู้ได้ศึกษาเล่าเรียนมาก)
   ๖. จาคะ (ความเสียสละ เอื้อเฟื้อเผื่อแผ่)
   ๗. ปัญญา (ความรู้ความเข้าใจถ่องแท้ในเหตุผล ดีชั่ว ถูกผิด คุณโทษ ประโยชน์ มิใช่ประโยชน์ รู้คิด รู้พิจารณา และรู้ที่จะจัดทำ)

   อริยทรัพย์ เป็นทรัพย์อันประเสริฐอยู่ภายในจิตใจ ดีกว่าทรัพย์ภายนอกเพราะไม่มีผู้ใดแย่งชิง ไม่สูญหายไปด้วยภัยอันตรายต่างๆ ทำใจให้ไม่อ้างว้าง ยากจน และเป็นทุนสร้างทรัพย์ภายนอกได้ด้วย

   ธรรม ๗ นี้ เรียกอีกอย่างว่า พหุการธรรม หรือ ธรรมมีอุปการะมาก ( ที.ปา.๑๑/๔๓๓/๓๑๐) เพราะเป็นกำลังหนุนช่วยส่งเสริมในการบำเพ็ญคุณธรรมต่างๆ ยังประโยชน์ตนและประโยชน์ผู้อื่นให้สำเร็จได้อย่างกว้างขวางไพบูลย์ เปรียบเหมือนคนมีทรัพย์มาก ย่อมสามารถใช้จ่ายทรัพย์เลี้ยงตนเลี้ยงผู้อื่นให้มีความสุข และบำเพ็ญประโยชน์ต่างๆ ได้เป็นอันมาก.

อ้างอิง ที.ปา.๑๑/๓๒๖/๒๖๔; องฺ.สตฺตก.๒๓/๖/๕.
ที่มา พจนานุกรมพุทธศาสน์ ฉบับประมวลธรรม พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ. ปยุตฺโต)
ขอบคุณภาพจาก http://84000.org/

[pornpimol]

(อริยธนคาถา)
หันทะ มะยัง อะริยะธะนะคาถาโย ภะณามะ เส

ยัสสะ สัทธา ตะถาคะเต      อะจะลา สุปะติฏฐิตา,
  ศรัทธาในพระตถาคตของผู้ใด ตั้งมั่นอย่างดี ไม่หวั่นไหว,
สีลัญจะ ยัสสะ กัลยาณัง     อะริยะกันตัง ปะสังสิตัง,
 และศีลของผู้ใดงดงาม เป็นที่สรรเสริญที่พอใจ ของพระอริยเจ้า,
สังเฆ ปะสาโท ยัสสัตถิ      อุชุภูตัญจะ ทัสสะนัง,
 ความเลื่อมใสของผู้ใดมีในพระสงฆ์ และความเห็นของผู้ใดตรง,
อะทะฬิทโทติ ตัง อาหุ       อะโมฆันตัสสะ ชีวิตัง,
 บัณฑิตกล่าวเรียกเขาคนนั้นว่า คนไม่จน ชีวิตของเขาไม่เป็นหมัน,
ตัสมา สัทธัญจะ สีลัญจะ    ปะสาทัง ธัมมะทัสสะนัง
อะนุยุญเชถะ เมธาวี         สะรัง พุทธานะสาสะนัง,
 เพราะเมื่อระลึกได้ถึงคำสั่งสอนของพระพุทธเจ้าอยู่ ผู้มีปัญญา ควรก่อ
สร้างศรัทธา ศีล ความเลื่อมใส เเละความเป็นธรรมให้เนื่อง ๆ,



ขอบคุณภาพประกอบจาก http://www.watphramahajanaka.org

[raponsan]

พระไตรปิฎก เล่มที่ ๑๑ พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๓ ทีฆนิกาย ปาฏิกวรรค
๑๐. สังคีติสูตร (๓๓)

หมวด ๗

            [๓๒๖] ดูกรผู้มีอายุทั้งหลาย ธรรมมีประเภทละ ๗ๆ ที่พระผู้มีพระภาคผู้ทรงรู้ทรงเห็น เป็นพระอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น ตรัสไว้โดยชอบแล้วมีอยู่แล พวกเราทั้งหมดด้วยกันพึงสังคายนาเป็นอันเดียวกัน ไม่พึงแก่งแย่งกันในธรรมนั้น การที่พรหมจรรย์นี้พึงยั่งยืนตั้งอยู่นานนั้น พึงเป็นไปเพื่อประโยชน์แก่ชนมาก เพื่อความสุขแก่ชนมาก เพื่ออนุเคราะห์แก่โลก เพื่อประโยชน์เพื่อเกื้อกูล เพื่อความสุขแก่เทวดาและมนุษย์ทั้งหลาย ฯ

อริยทรัพย์ ๗ อย่าง

                                                 ๑. สัทธาธนัง           [ทรัพย์คือศรัทธา]
                                       ๒. สีลธนัง               [ทรัพย์คือศีล]
                                       ๓. หิริธนัง               [ทรัพย์คือหิริ]
                                       ๔. โอตตัปปธนัง       [ทรัพย์คือโอตตัปปะ]
                                       ๕. สุตธนัง               [ทรัพย์คือสุตะ]
                                       ๖. จาคธนัง               [ทรัพย์คือจาคะ]
                                       ๗. ปัญญาธนัง          [ทรัพย์คือปัญญา]


อ้างอิง
เนื้อความพระไตรปิฎก เล่มที่ ๑๑  บรรทัดที่ ๔๕๐๑ - ๗๐๑๕.  หน้าที่  ๑๘๖ - ๒๘๘.
http://www.84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=11&A=4501&Z=7015&pagebreak=0
ศึกษาอรรถกถานี้ ได้ที่ :-http://www.84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=11&i=221
ขอบคุณภาพจาก http://www.rmutphysics.com/

อรรถกถา ทีฆนิกาย ปาฏิกวรรค
สังคีติสูตร

ว่าด้วยธรรมหมวด ๗

             
              พระเถระครั้นแสดงสามัคคีรสด้วยสามารถแห่งหมวดหก ด้วยประการฉะนี้แล้ว บัดนี้ เพื่อจะแสดงสามัคคีรสด้วยสามารถแห่งหมวดเจ็ด จึงเริ่มปรารภพระธรรมเทศนาอีก.

               บรรดาบทเหล่านั้น ทรัพย์คือศรัทธา ชื่อว่าทรัพย์คือศรัทธา ด้วยอรรถว่าได้เฉพาะซึ่งสมบัติ. ในบททั้งปวงก็นัยนี้เหมือนกัน.

              ก็บรรดาอริยทรัพย์เหล่านี้ ทรัพย์คือปัญญาประเสริฐกว่าทรัพย์ทั้งปวง. เพราะว่า สัตว์ทั้งหลายตั้งอยู่ในปัญญาแล้ว บำเพ็ญสุจริต ๓ ศีล ๕ ศีล ๑๐ ให้บริบูรณ์ ย่อมเข้าถึงสวรรค์ คือย่อมแทงตลอดซึ่งสาวกบารมีญาณ ปัจเจกโพธิญาณและพระสัพพัญญุตญาณได้.

               ปัญญา ท่านเรียกว่าทรัพย์คือปัญญา เพราะเป็นเหตุแห่งการได้เฉพาะซึ่งสมบัติเหล่านี้.
               ก็อริยทรัพย์แม้ทั้ง ๗ ประการเหล่านี้ ท่านกล่าวว่า เจือด้วยโลกิยะและโลกุตตระทีเดียว.


ที่มา http://www.84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=11&i=221&p=7#อริยทรัพย์
ขอบคุณภาพจาก http://www.kammatthana.com/

[raponsan]

พระไตรปิฎก เล่มที่ ๒๓ พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๑๕ อังคุตตรนิกาย สัตตก-อัฏฐก-นวกนิบาต

ธนสูตรที่ ๒

      [๖] ดูกรภิกษุทั้งหลาย ทรัพย์ ๗ ประการนี้ ๗ ประการเป็นไฉน คือ ทรัพย์ คือ ศรัทธา ๑ ศีล ๑ หิริ ๑ โอตตัปปะ ๑ สุตะ ๑ จาคะ ๑ ปัญญา ๑

       ดูกรภิกษุทั้งหลาย ก็ทรัพย์คือศรัทธาเป็นไฉน ดูกรภิกษุทั้งหลาย อริยสาวกในธรรมวินัยนี้ เป็นผู้มีศรัทธา คือ เชื่อพระปัญญาตรัสรู้ของพระตถาคตว่า แม้เพราะเหตุนี้ๆ พระผู้มีพระภาคพระองค์นั้น เป็นพระอรหันต์ ตรัสรู้เองโดยชอบ ฯลฯ เป็นผู้ตื่นแล้ว เป็นผู้จำแนกธรรม นี้เรียกว่า ทรัพย์คือศรัทธา ฯ

       ดูกรภิกษุทั้งหลาย ก็ทรัพย์คือศีลเป็นไฉน ดูกรภิกษุทั้งหลาย อริยสาวกในธรรมวินัยนี้ เป็นผู้เว้นจากการฆ่าสัตว์ ฯลฯ จากการดื่มน้ำเมาคือสุราและเมรัยอันเป็นที่ตั้งแห่งความประมาท นี้เรียกว่า ทรัพย์คือศีล ฯ

       ดูกรภิกษุทั้งหลาย ก็ทรัพย์คือหิริเป็นไฉน ดูกรภิกษุทั้งหลาย อริยสาวกในธรรมวินัยนี้ เป็นผู้มีความละอาย คือ ละอายต่อกายทุจริต วจีทุจริต มโนทุจริตละอายต่อการถูกต้องอกุศลธรรมอันลามก นี้เรียกว่า ทรัพย์คือหิริ ฯ

       ดูกรภิกษุทั้งหลาย ก็ทรัพย์คือโอตตัปปะเป็นไฉน ดูกรภิกษุทั้งหลายอริยสาวกในธรรมวินัยนี้ เป็นผู้มีความสะดุ้งกลัว คือ สะดุ้งกลัวต่อกายทุจริตวจีทุจริต มโนทุจริต สะดุ้งกลัวต่อการถูกต้องอกุศลธรรมอันลามก นี้เรียกว่าทรัพย์คือโอตตัปปะ ฯ

       ดูกรภิกษุทั้งหลาย ก็ทรัพย์คือสุตะเป็นไฉน ดูกรภิกษุทั้งหลาย อริยสาวกในธรรมวินัยนี้ เป็นพหูสูต ทรงสุตะ สั่งสมสุตะ เป็นผู้ได้สดับมามาก ทรงไว้คล่องปาก ขึ้นใจ แทงตลอดด้วยดีด้วยทิฐิ ซึ่งธรรมทั้งหลาย อันงามในเบื้องต้นงามในท่ามกลาง งามในที่สุด ประกาศพรหมจรรย์พร้อมทั้งอรรถทั้งพยัญชนะบริสุทธิ์บริบูรณ์สิ้นเชิง นี้เรียกว่า ทรัพย์คือสุตะ ฯ

       ดูกรภิกษุทั้งหลาย ก็ทรัพย์คือจาคะเป็นไฉน ดูกรภิกษุทั้งหลาย อริยสาวกในธรรมวินัยนี้ เป็นผู้มีใจอันปราศจากมลทิน คือ ความตระหนี่ อยู่ครองเรือน มีจาคะอันปล่อยแล้ว มีฝ่ามืออันชุ่ม ยินดีในการสละ ควรแก่การขอยินดีในทานและการจำแนกทาน นี้เรียกว่า ทรัพย์คือจาคะ ฯ

       ดูกรภิกษุทั้งหลาย ก็ทรัพย์คือปัญญาเป็นไฉน ดูกรภิกษุทั้งหลาย อริยสาวกในธรรมวินัยนี้ เป็นผู้มีปัญญา คือ ประกอบด้วยปัญญาที่กำหนดความเกิดและความดับ เป็นอริยะ ชำแรกกิเลส ให้ถึงความสิ้นทุกข์โดยชอบ นี้เรียกว่า ทรัพย์คือปัญญา ดูกรภิกษุทั้งหลาย ทรัพย์ ๗ ประการนี้แล ฯ

       ทรัพย์ คือ ศรัทธา ศีล หิริ โอตตัปปะ สุตะ จาคะ และปัญญาเป็นที่ ๗ ทรัพย์เหล่านี้มีแก่ผู้ใด เป็นหญิงหรือชายก็ตาม บัณฑิตเรียกผู้นั้นว่า เป็นผู้ไม่ยากจน ชีวิตของผู้นั้นไม่เปล่าประโยชน์
       เพราะฉะนั้น ท่านผู้มีปัญญา เมื่อระลึกถึงคำสอนของพระพุทธเจ้าทั้งหลาย พึงประกอบ ศรัทธา ศีล ความเลื่อมใส และการเห็นธรรม ฯ

       จบสูตรที่ ๖

อ้างอิง
เนื้อความพระไตรปิฎก เล่มที่ ๒๓ บรรทัดที่ ๙๙ - ๑๓๕. หน้าที่ ๕ - ๖.
http://www.84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=23&A=99&Z=135&pagebreak=0             
ศึกษาอรรถกถานี้ ได้ที่ :- http://www.84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=23&i=6
ขอบคุณภาพจาก http://www.watstockton.com/

[raponsan]

พระไตรปิฎก ฉบับบาลีสยามรัฐ (ภาษาบาลี) เล่มที่ ๒๓
สุตฺตนฺตปิฏเก เล่มที่ ๑๕ องฺคุตฺตรนิกายสฺส สตฺตก-อฏฺฐก-นวกนิปาตา

      สทฺธาธนํ สีลธนํ            หิรี โอตฺตปฺปิยํ ธนํ
     สุตธนญฺจ จาโค จ          ปญฺญา เว สตฺตมํ ธนํ
     ยสฺส เอตา ธนา อตฺถิ       อิตฺถิยา ปุริสสฺส วา
     อทฬิทฺโทติ ตํ อาหุ          อโมฆํ ตสฺส ชีวิตํ ฯ
     ตสฺมา สทฺธญฺจ สีลญฺจ        ปสาทํ ธมฺมทสฺสนํ
     อนุยุญฺเชถ เมธาวี          สรํ พุทฺธานสาสนนฺติ ฯ

     คำแปล
     ทรัพย์ คือ ศรัทธา ศีล หิริ โอตตัปปะ สุตะ จาคะ และปัญญาเป็นที่ ๗ ทรัพย์เหล่านี้มีแก่ผู้ใด เป็นหญิงหรือชายก็ตาม บัณฑิตเรียกผู้นั้นว่า เป็นผู้ไม่ยากจน ชีวิตของผู้นั้นไม่เปล่าประโยชน์
    เพราะฉะนั้น ท่านผู้มีปัญญา เมื่อระลึกถึงคำสอนของพระพุทธเจ้าทั้งหลาย พึงประกอบ ศรัทธา ศีล ความเลื่อมใส และการเห็นธรรม ฯ

ที่มา http://etipitaka.com/compare?lang1=thai&lang2=pali&p1=5&p2=6&volume=23
ขอบคุณภาพจาก http://www.mahamodo.com/

[raponsan]

คือได้อ่านข้อความ แล้ว ว่า มี

  อริยทรัพย์ ที่พระพุทธเจ้า ทรงประทานให้โอรสของพระองค์ 4 ประการ

  1.สัทธา ในพระตถาคต
  2.ศีลสัมปทา การถึงพร้อมด้วยศีล
  3.สังเฆ ปสาโท ความเลื่อมใสในพระสงฆ์
  4.ทิฏฐุชุกรรม การทำความเห็นธรรมอย่างเนือง ๆ

  อ่านแล้ว ทรัพย์ 4 ประการนี้ เหนือกว่าทรัพย์ ของมนุษย์ ตรงไหนครับ ?

  ขอบคุณมากครับ

 

    ข้อธรรมนี้เป็นของมนุษย์ครับ เป็นทรัพย์ของมนุษย์ คุณโกศลอาจหมายถึง "ปุถุชนหรือฆราวาส"
    เมื่อพิจาณาอริยทรัพย์ทั้ง ๗ แล้ว ปัญญาเป็นอริยทรัพย์ที่เลิศประเสริฐสุด

    ปัญญานี้เป็นเหตุให้ปุถุชนกลายเป็นอริยบุคคลได้ และไม่ต้องวนเวียนอยู่ใน ๓๑ ภพภูมินี้อีกต่อไป
    ปุถุชนหากไม่มี อริยทรัพย์ข้อนี้ สูงสุดก็ยังอยู่ในสุคติภูมิ แต่ไม่สามารถเข้าถึงนิพพานได้

    หากจะชี้ให้ชัดๆก็ต้องบอกว่า "ทิฏฐุชุกรรม การทำความเห็นธรรมอย่างเนือง ๆ" จะทำให้ถึงนิพพานได้
    ทำให้ก้าวข้ามความเป็นปุถุชนไปสู่อริยบุคคล ไม่มาเกิดอีกต่อไป นั่นคือ สิ่งที่มีค่าเหนือกว่าทรัพย์สมบัติใดๆของปุถุชนคนธรรมดาทั้งปวง