อันที่จริง ถ้าถือการปฏิบัติธรรม อย่างพุทธแล้ว ไม่ต้องแก้ใด ๆ ก็ได้คะ
มีสติ ตามดู รู้กิเลส สร้างกุศล บารมีคะ สิ่งศักดิ์สิทธิ์ ไม่ใช่เป็นที่พึ่งได้เสมอกัน นะคะ

  วันก่อนดู หลวงพ่อเกษม วัดป่าสามแยก ยกเรื่องสิ่งศักดิ์สิทธิ์ ใด ๆ ก็ช่วยไม่ได้ ถ้ามันจะเกิด ท่านยกตัวอย่าง
น้ำท่วมกรุงเทพ พระพุทธรูป ที่เป็น อิฐ หิน ปูน ทราย ทองเหลือง ทั้งหลาย ก็ช่วยไม่ได้ มีแต่ชาวบ้าน และ คนที่ไปช่วยเหลือกัน

  ฟังแล้วมีเหตุผล อยู่นะคะ

  การถือแต่เรื่องโชคลาภ มาก ๆ เป้นการสวนทางการปฏิบัติธรรม นะคะ

   

สอนให้เด็กได้ทำงาน จะได้สมาธิ จากงาน เป็นอิริยาบถ จะได้ประโยชน์มากกว่า มานั่งหลับตาคะ เพราะชีวิตเด็ก ๆ ต้องอาศัย สติ กับการทำงาน คะ

  สอนให้ ทำงาน มีความสุข สนุก กับการทำงาน คะ
  สอนให้ทำงาน โดย สละความเห็นแก่ตัว นะคะ
  อันนี้น่าจะดี กว่า สอนสมาธิ โดยตรงคะ

   

ตา กับ รูป กระทบ กัน จึงเกิด ตา และ รูป คะ เมื่อเกิดแล้วมีสติเข้าไปรู้ทัน ว่า ไม่มีตัวตน ก็จะพ้นจากทุกข์ ได้คะ

 

การเห็นตามความเป็นจริง ต้องอาศัย ปัญญา คะ ไม่ใช่ สมาธิ คะ

  บุญคลพึงเห็นด้วยปัญญาว่า สังขารทั้งหลายทั้งปวงเป็นของไม่เที่ยง
  บุญคลพึงเห็นด้วยปัญญาว่า สังขารทั้งหลายทั้งปวงเป็นทุกข์ทนได้ยาก
  บุญคลพึงเห็นด้วยปัญญาว่า ธรรมทั้งปวงเป็นอนัตตา

 การเห็นตามเป็นจริง ก็เพียงเป็นการเห็นเบื้องต้น คะ
 การเห็นด้วยปัญญา จึงจักสิ้นสุดจากกิเลส คะ

 ดังนั้นการที่จิตเป็นสมาธิ ก็ส่งเสิรมปัญญา คะ
 สมาธิในสูตรไม่ได้กล่าว ถึง ระดับที่เป็น ฌาน นะคะ แต่กล่าวเพียงแต่มีจิตตั้งมั่น ก็จะเห็นตามความเป็นจริงได้ คือ ได้อ่านไปหลายพระสูตร แล้ว ก็ไม่ได้มุ่งเรื่องของจิตให้เป็น ฌาน

   แต่ สมาธิ ที่เป็น สัมมาสมาธิ นั้น บุคคลควรตั้งจิตเป็นฌาน ที่นี้การที่จิตเป็น ฌาน ก็จะทำให้ติด ฌาน ดังนั้นการไม่มี ฌาน เพื่อไปสู่การบรรลุจึงเป็นเรื่องที่ควรกว่า คะ

  สังเกตจากพระสูตร นะคะว่า พระพุทธเจ้า ตรัสแสดง เรื่อง สติ ที่ผัสสะ และ ให้รู้ว่า ไม่เที่ยง นะคะ

   

อ่านแล้ว ไม่เหมือน เคล็ดกรรมฐาน เลย เหมือนเสียงบ่น มากกว่า นะ คะ

อ่านแล้ว ก็ยังงง เลยนะคะ

 

คนที่นั่งได้นาน ๆ  นอน ได้ นาน ๆ  ยืน ได้ นาน ๆ เดิน ได้ นาน ๆ น่าจะยังไม่จัดเป็นผู้ที่มีสมาธิ คะ

 เราควรเจริญความรู้ ปัญญา กันไว้ให้มากนะคะ จะได้ไปถูก ทาง ถูกแนว นะคะ

   

อยากให้ เจริญ สติ เป็นหลัก คะ กำหนด รู้ ด้วย สติ ไว้ก่อนคะ
หากเจริญรอยตาม แต่ สมาธิ จะพลาดได้ในการปฏฺบัติ นะคะ

   

คิดว่า อ่านหนังสือ พระไตรปิฏก หรือ พุทธวัจจนะ น่าจะดีกว่านะคะ เพราะประวัติการปฏิบัติเป็นของเฉพาะตนคะ ถ้าต้องการแนวทางการปฏิบัติ แล้ว ควรอ่านหนังสือชุด ธรรมโฆษณ์ จะดีที่สุด ดีกว่าพระไตรปิฏก ด้วยคะเพราะหลวงพ่อพุทธทาส ท่านแปลและให้ความหมายที่ถูกคะ ถ้าไม่รู้จะอ่านเล่มไหนก่อน ขอแนะนำนะคะ

   อริยสัจจจากพระโอษฐ์
   พุทธประวัติจากพระโอษฐ์
   ปฏิจสมุปบาทจากพระโอษฐ์

   คือชุดที่ลง ด้วยคำว่า พระโอษฐ์ ก็คือ พระพุทธดำรัส โดยตรง นะคะ

   



หนังสือธรรมโฆษณ์ ชุด-อริยสัจจากพระโอษฐ์-ภาคต้น-ภาคปลาย-700บาท
[ขาย] หนังสือธรรมโฆษณ์ ชุด-อริยสัจจากพระโอษฐ์-ภาคต้น-ภาคปลาย-700บาท
ราคา :   700.00 บาท
share facebook
share twitter

    ลงประกาศเมื่อ : 17 พ.ค. 2011, 20:04
    หมายเลขประกาศ : 106250
    หนังสือทั่วไป
    94 คนดู
    0 ติชม

    หนังสือธรรมโฆษณ์ ชุด-อริยสัจจากพระโอษฐ์-ภาคต้น-ภาคปลาย-700บาท


 

 

ชุด-อริยสัจจากพระโอษฐ์-ภาคต้น-ภาคปลาย-700บาท

โดย ธรรมทานมูลนิธิ ไชยา

ประกอบจำนวน 2 เล่ม

คือ อริยสัจจากพระโอษฐ์ ภาคต้น

อริยสัจจากพระโอษฐ์ ภาคปลาย

 

 จาก www.trilakbooks.com

ไตรลักษณ์ ร้านหนังสือธรรมะ ริมกำแพงวัดญาณเวศกวัน

 

สามารถ ศึกษารายละเอียดเพิ่มเติมได้ที่

http://www.trilakbooks.com/index.php?mo=28&id=304406

[การตังมั่นในสมาธิ จะเหมือนพวกพรหม ไมใช่จะสามารถฝึกกันได้ง่าย ๆ คะส่ิงสำคัญในการภาวนา คือ เจริญสติ ประคองตน มีความเพียร ในการตัดกิเลส ที่จะทำให้เราเห็นแก่ตัว นี่แหละคะสำคัญมาก ๆ คะเพราะ บรรดากิเลสท้งหลาย ล้วนเกิดขึ้นมาจากความเห็นแก่ตัว ถ้าเลิกเห็นแก่ตัว ก็จะละกิเลสได้คะ ซึ่งวิธีการฝึกต้องอาศัยการเจริญสติ ด้วย ปัญญา ให้มองเห็นว่า นี่ไม่ใช่ตัวเรา ของเรา ( ตัวกู ของกู ) นะคะ เจริญสติ ด้วยปัญญามองตามความเป็นจริงว่า ทุกสิ่งล้วนมาจากธรรม สู่ธรรม มาจากความมี สู่ความไม่มี ว่างเปล่า เป็น สุญญตา คะ ที่จะบอกคือ ถ้าไม่มีบุญกับกรรมฐาน วัดราชสิทธาราม ก็ยังมีสำนักภายใต้ขอบเขตของ พ่อองค์เดียวกัน อีกหลายสำนักคะ ซึ่งก็ล้วนสอนให้ไปสู่ นิพพาน ทั้งนั้นคะ อยากให้คุณเริ่ม จากการเจริญ สติ ถ้ารู้สึก ว่า กรรมฐานประเภทสมาธิ นี้เป็นของยากนะคะ]

การตังมั่นในสมาธิ จะเหมือนพวกพรหม ไมใช่จะสามารถฝึกกันได้ง่าย ๆ คะ
ส่ิงสำคัญในการภาวนา คือ เจริญสติ ประคองตน มีความเพียร ในการตัดกิเลส ที่จะทำให้เราเห็นแก่ตัว นี่แหละคะสำคัญมาก ๆ คะเพราะ บรรดากิเลสท้งหลาย ล้วนเกิดขึ้นมาจากความเห็นแก่ตัว ถ้าเลิกเห็นแก่ตัว ก็จะละกิเลสได้คะ ซึ่งวิธีการฝึกต้องอาศัยการเจริญสติ ด้วย ปัญญา ให้มองเห็นว่า
    นี่ไม่ใช่ตัวเรา ของเรา ( ตัวกู ของกู ) นะคะ
    เจริญสติ ด้วยปัญญามองตามความเป็นจริงว่า ทุกสิ่งล้วนมาจากธรรม สู่ธรรม มาจากความมี สู่ความไม่มี ว่างเปล่า เป็น สุญญตา คะ

   ที่จะบอกคือ ถ้าไม่มีบุญกับกรรมฐาน วัดราชสิทธาราม ก็ยังมีสำนักภายใต้ขอบเขตของ พ่อองค์เดียวกัน อีกหลายสำนักคะ ซึ่งก็ล้วนสอนให้ไปสู่ นิพพาน ทั้งนั้นคะ

    อยากให้คุณเริ่ม จากการเจริญ สติ ถ้ารู้สึก ว่า กรรมฐานประเภทสมาธิ นี้เป็นของยากนะคะ

   

 

ธรรมสถานอิทัปปัจจยตาราม ตั้งอยู่ ณ ตำบลพุแค อำเภอเฉลิมพระเกียรติ จังหวัดสระบุรี

(ติดที่ดินสวนพฤกษศาสตร์ ด้านทิศตะวันออก) มีเนื้อที่ ๒๐ ไร่เศษ

คุณวิโรจน์ ศิริอัฐ ประธานมูลนิธิเผยแพร่ชีวิตประเสริฐ (ผชป.)
ซื้อไว้เป็นสมบัติของมูลนิธิฯ โดยประสงค์จัดเป็นที่อบรมวิธีการเผยแพร่พุทธศาสนาแก่พระสงฆ์ ตามโครงการอบรมพระธรรมทายาท

ท่านพุทธทาสได้มาเยี่ยมและตั้งชื่อให้ว่า    “ธรรมสถานอิทัปปัจจยตา” และ คณะ ผชป. โดยคุณวิโรจน์ ศิริอัฐ มอบถวายที่ดินนี้ให้วัดพุทธปัญญา เป็นแกนนำดำเนินการปรับปรุงธรรมสถานอิทัปปัจจยตาให้เกิดความเรียบร้อยปลอดภัย เป็นสัปปายะในการที่จะได้เปิดโครงการอบรมปฏิบัติธรรมต่อไป 

 อนึ่ง ชมรมจริยธรรมสาธารณสุขลพบุรี
ได้ปวารณาตัวเป็นผู้สนับสนุนธรรมสถานอิทัปปัจจยตาราม

http://wwwlbo.moph.go.th/ethics/

มีผู้ปฏิบัติ ที่ไม่ต้องเข้าเรื่อง ศีล มาก่อน ก็สามารถ ปฏิบัติได้
  ยกตัวอย่างเช่น
    หมู่บ้านพลัม ก็แสดงให้เห็นว่า บางครั้งเรายึดติดในเรื่อง หยุมหยิม คือ วิันัยกรอบสงฆ์ มากเกินไป
เปอร์เซ้นนักปฏิบัติที่ประสบความสำเร็จ ส่วนใหญ่แล้ว ก็นับถือ ศีล 5 คะ ส่วนพระสงฆ์ ที่มีศีลมากมาย น้อยท่านที่จะปฏิบัติ สำเร็จได้คะ จะห็นว่า เราแทบไม่ได้ิยินข่าวพระสงฆ์ ที่ปฏิบัติได้ดี หรือตรง ชอบ อย่างมากมาย ทั้ง ๆ ที่ประเทศไทย มีพระสงฆ์ เป็นแสน ๆ คะ

   ดังนั้น คิดว่า ศีล ทำให้เป็นปกติ เป็นนิสัย อันนี้น่าจะเป็น ศีล คะ

   ในครั้งพุทธกาล ยสกุลบุตร ไม่ได้มีศีลมาก่อน ไม่ได้ฝึกสมาธิมาก่อน แต่่ สำเร็จเป็นพระอรหันต์ได้
   
   ดังนั้น คำถามนี้จัดว่าเป็น คำถามที่ดีคะ เพราะแสดงให้เห็นว่า ปัญญา เป็นเลิศกว่า ศีล บุคคลจะถึงการบรรลุธรรมได้ ก็เพราะปัญญา

   ดังนั้น สะสมการฟังธรรม เรียนธรรม ให้มาก ก็สามารถ บรรลุธรรมได้คะ
   
   ดิฉัน มีเพื่อนเป็น หมอ พยาบาล ก็หลายท่านส่วนมาก พอได้ฟังธรรมก็จะเปลี่ยนบุคลิกใหม่ หันมาภาวนามากขึ้น ฟังธรรม ส่งเสริมธรรมกันมากขึ้นคะ

   แสวสว่างใด เสมอด้วยปัญญา ไม่มี   

   

รู้หน้า ไม่รู้ใจ

รู้เห็น ก็จะเข้าใจ

รู้ธรรม ก็จะแจ่มใส คะ

   ถ้ายึดติด ใน บุคคล ก็เป็นทุกข์ คะ ถ้ายึดติดในพระธรรม ก็จะพ้นจากทุกข์
   ความลุ่มหลง ในบุคคล ย่อมขัดขวาง การเข้าถึงธรรม คะ
   เคารพในพระธรรม ดีกว่าเคารพ ในบุคคล

   บรรดาพระพุทธเจ้า ทั้งหลาย ก็เคารพ ธรรม คะ
   ควรศรัทธา ในพระธรรม
   ควรเลื่อมใส ในพระธรรม

   พระธรรม คือ อะไร ?

         พระธรรมมี 4 ความหมายคะ
        1.พระธรรม คือ ธรรมชาติ ทุกสรรพสิ่ง ไมว่า ธาตุใด ๆ ในโลกนี้ ก็คือ พระธรรมทั้งสิ้น
        2.พระธรรม คือ หน้าที่ ทุกอย่างต้องทำหน้าที่ ถ้าไม่ทำหน้าที่ ก็ขัดกับพระธรรม
        3.พระธรรม คือ กฏ ที่จะต้องเป็นเช่นนั้น คือ ไม่เที่ยง เป็นทุกข์ และไม่มีตัวตน
        4.พระธรรม คือ คำสั่งสอนของพระพุทธเจ้า 
   
  ดังนั้น เข้าถึง พระธรรม ดีกว่าเข้าถึง บุคคล

    คิดว่าการปรามาส บุคคล ไม่น่าจะที่มีกรรมมาก คะ เพราะถ้าบุคคลนั้นไม่เป็น พระอริยสงฆ์ แล้วก็ไม่ต้องกลัวหรอกคะว่าจะมีผลกรรม เกิดขึ้น ดังนั้น ถ้าเราไม่ศรัทธา ไม่เคารพ ในพระสงฆ์ ซึ่งเป็นสมมุติสงฆ์แล้ว ไม่มีโทษหอรก คะ ดีเสียอีก ที่เราจะได้ไม่ต้องยึดติดในบุคคล คะ

    คำแนะนำ

    1. เปลี่ยนและไปกับเขา เปิดใจให้กว้าง สำนักสอนกรรมฐาน ไม่ได้มีสำนักเดียวในเมืองไทย การเปลี่ยนก็คือการที่เราเข้าประสบการณ์ใหม่ คะ ไม่มีโทษคะ

    2. ฟังเขาเถิด เพราะเป็นการลดมานะทิฏฐิ ถือตัว ถือตน ถ้าเราฟังเขาไม่ได้ ก็แสดงว่า ยังมีตัวตนอยู่มากคะ

    3. ควรศึกษาในแนวทาง พระอริยสัจจะ 4 ประการก่อน คะ
 
    4. การภาวนายุคปัจจุบัน พิสูจน์ให้เห็นว่า การภาวนาแบบเดิมนั้นไม่เหมาะกับคน ยุค นี้คะ

    5. การปฏิบัติิธรรมที่แท้จริง ก็คือการใช้ชีวิตอยู่ในสังคมได้อย่างไม่มีความทุกข์ คะ

     

[ธรรมีที่ควรถึง องค์แรก ก็คือ ความไม่เห็นแก่ตัว คะ]

มาร่วมกันด้วยกัน บวชใจ ดีกว่า นะคะ

การบวชทางกาย ไม่ใช่เป็นการแก้ปัญหา การบวชทางใจ เป็นเรื่องที่ทำได้

ตั้งสติ พิจารณาธรรม ละวางความไม่เห็นแก่ตัว คะ นี่แหละภาวนาขั้นสูง แล้วคะ

  ธรรมีที่ควรถึง องค์แรก ก็คือ ความไม่เห็นแก่ตัว คะ

 

ได้อ่านแล้ว ระวัง จะเป็นโรคติด ครูอาจารย์กันนะคะ
   มีคำกล่าวว่า ไหว้พระพุทธ ระวัง สะดุดทองคำ  ไหว้พระธรรม ระวัง สะดุด ใบลาน ไหว้ พระสงฆ์ ระวัง ๆๆๆ จะสะดุด เพียงลูกชาวบ้านนะคะ

  ชื่นชมกับทุกท่านที่มีความเคารพ ในครูอาจารย์
  แต่จะชื่นชมมาก  ถ้าทุกท่านในเคารพในพระธรรม คะ

  การปรามาส พระรัตนตรัย ไม่ได้ทำกันได้ง่าย ๆ นะคะ เพราะความศรัทธา เป็นเครื่องชี้วัดคะ

  ก็เราไม่ศรัทธา จะว่า เราปรามาสได้อย่างไรคะ
   
  ก็เราไม่เคารพ จะว่า เราปรามาสได้อย่างไรคะ

  เพราะ สมมุติ มดตะนอย ไม่ได้เคารพ อาจารย์ในสายกรรมฐาน มาก่อน ไม่ไหว้ผิด หรือ ไม่ ไม่ต้อนรับ ผิดหรือคะ ก็เพราะว่าไม่ได้ ศรัทธา หรือ เลื่อมใส ต่อบุคคล ไงละคะ

  ดังนั้น การไม่เคารพ ไม่ศรัทธา ไม่เลื่อมใส ไม่ได้ถือว่าเป็นการปรามาส นะคะ

  แต่การด่า ต่อว่า เจาะจงลง ไปเลย อันนี้ให้ไปพิจารณากันต่อเอาเอง คะ เพราะอะไร หรือคะ

  ชี้เหตุ คนที่เคยเคารพกัน แล้ว เลิก เคารพกัน ย่อมต้องเห็นสิ่งไม่ดี ไม่งาม ไม่ถูกต้อง ของผู้ที่ตนเคยเคารพคะ ทำไม ศิษย์กรรมฐาน มัชฌิมา จึงเปลี่ยนกรรมฐาน อันนี้ น่าคิดนะคะ

    สำหรับ ส่วนตัวคิดว่า
     
     กรรมฐาน นี้อยากเกินไปคะ หาผู้ปรึกษาไม่ได้ ไม่สอดคล้องกับชีวิตประจำวันคะ เท่าที่ลองอ่านดูนะคะ

    ดังนั้นการที่คนเคารพ เปลี่ยนกรรมฐาน ( ค่าย ) ก็ไม่น่าจะเป็นการปรามาส หรือ กระทำผิด แต่ประการใดคะ

   

[บทสวดสุญญตาพุทโธใช้เพื่อเจริญสัมมาทิฏฐิเป็นบทสวดมนต์พิเศษอีกบทหนึ่งที่มีอยู่ในหนังสือคู่ มือพุทธบริษัท ฉบับสมบูรณ์ มีอยู่ที่หน้า๑๘๗-๑๘๘ เวลาสวดให้พิจารณาถึงความหมายใจความของสิ่งที่ท่องพร้อมทั้งพิจารณาถึงสิ่ง ที่เป็นอยู่จริงของตน..จะเห็นว่ามีความหมายบางอย่างที่ซ่อนอยู่และเราผู้สวด ได้ท่องและกระทำอย่างที่ท่องหรือไม่.วิธีการสวดเพื่อให้เห็นผลก็ไม่ยุ่งยาก ไม่มีคำบาลีมากมาย ..เราจะเริ่มต้นสวดมีขั้นตอนดังนี้...ตั้งนะโม (๓จบ)๑.สุญญตาพุทโธ...ดี เหลือเกินวันนี้,เรายังมีชีวิตอยู๋,เราจะทำหน้าที่ของความเป็นมนุษย์ ให้ดีที่สุด,จนสุดความสามารถในทุกๆกรณี,แต่เราจะไม่หวังอะไร จากใครๆ,โดยที่สุดแม้แต่คำว่า"ขอบใจ",เพราะอำนาจอยู่ที่พระธรรม (เป็นวิธีปฏิบัติธรรมทั้งกันและแก้ โลภะ :ความโลภ)๒.สุญญตาพุทโธ..ชีวิต ของเรานี้,ต้องแก่ ต้องเจ็บ ต้องตาย แน่นอน,จะแก่แบบไหน จะเจ็บแบบไหน จะตายแบบไหน,เวลาไหน ตรงไหน มาเถิด,เราพร้อมแล้ว,ถึงอย่างไรเราจะไม่เป็นทุกข์,เพราะไม่ใช่ของเรา แตเป็นของพระธรรม (เป็นวิธีปฏิบัติธรรมทั้งกันและแก้ โมหะ:ความหลง )๓.สุญญตาพุทโธ...ญาติ ทั้งหลาย,มีมารดาบิดาเป็นต้น,ตลอดถึงทรัพย์สมบัติทั้งหมดทั้งสิ้น,ต้อง พลัดพราก ล้มหายตายจากกันไปอย่างแน่นอน,ไม่วันใดก็วันหนึ่ง,ถึงเป็นเช่นนั้นเราจะไม่ เป็นทุกข์ เพราะไม่ใช่ของเรา แต่เป็นของพระธรรม(เป็นวิธีปฏิบัติธรรมทั้งกันและแก้ โมหะ:ความหลง )๔.สุญญตาพุทโธ...ไม่ ว่าเราจะทำอะไรลงไปก็ตาม,คนทั้งหลายต้องรู้สึกกับเรา อย่างน้อย๓ประเภท,คือ เขาว่าเราดีบ้าง,เขาว่าเราไม่ดีบ้าง,เขาไม่สนใจกับเราเลยบ้าง,เราจะไม่ค้าน ไม่เถียงและไม่หวั่นไหว,โดยประการทั้งปวง,ถ้าเขาว่าเราดีก็ถูกของเขา,เขาว่า เราไม่ดีก็ถูกของเขา,เขาไม่สนใจเราเลยก็ถูกของเขา,อย่างนั้นเอง,เราจะไม่ เป็นทุกข์,เพราะธรรมะใครทำใครได้(วิธีปฏิบัติธรรมทั้งกันทั้งแก้โลภะ โทสะ โมหะ)๕.สุญญตาพุทโธ...ทั้งเนื้อทั้งตัว ทั้งผลงานที่ทำไปแล้วทั้งหมดทั้งสิ้น,เราขอยกให้พระธรรมทั้งหมด,เราจะไม่ หวังที่จะเอาอะไร,เราจะไม่หวังที่จะเป็นอะไร,ไม่ว่าในโลกนี้หรือโลกไหนๆ,โดย ประการทั้งปวง,เพราะทุกสิ่งทุกอย่างเป็นของพระธรรมสุญญตา (วิธีปฏิบัติธรรมทั้งกันทั้งแก้โลภะ โทสะ โมหะ)๖.สุญญตาพุทโธ...ทุกๆ ชีวิตต่างก็มีความทุกข์อยู่แล้ว เราคนหนึ่งจะไม่เพิ่มทุกข์เพิ่มโทษให้แก่ทุกๆชีวิตเลย,ถึงแม้ว่าเขาจะด่า นินทา ใส่ร้าย ทุบตี,หรือโดยที่สุดฆ่าเราให้ตายก็เชิญเถิด,เราจะไม่ทำตอบ,เพราะการทำตอบเลว สองเท่า,พระพุทธเจ้าตรัสไว้,บุญกุศลใดๆที่ข้าพเจ้าได้กระทำให้เกิดมีขึ้น แล้ว,ขอบุญกุศลนั้นๆจงถึงแก่ทุกๆชีวิต,ทั้งที่ตายไปแล้วด้วย,ทั้งที่มีชีวิต อยู่เดี๋ยวนี้ด้วย,ขอให้มีความสุข,แล้วพ้นจากทุกข์ทั้งปวง,เข้าสู่พระนิพพาน โดยเร็วพลันเทอญ(วิธีปฏิบัติธรรมทั้งกันทั้งแก้โทสะ :ความโกรธ)๗.สุญญตาพุทโธ..ต่อไปนี้,ข้าพเจ้าต้องเชื่อฟัง ต้องขยัน ต้องไม่ดื้อ,ต่อพระธรรมอีกต่อไป(วิธีปฏิบัติธรรมทั้งกันทั้งแก้โลภะ โทสะ โมหะ)๘.สุญญตาพุทโธ..ทำหน้าที่ไม่หวังอะไร ไม่เป็นอะไร,สะอาด สว่าง สงบ,ใจอยู่กับนิพพาน,เพราะไม่มีเรา,มีแต่ อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา,ที่เกิดดับถี่ยิบ ไม่มีเบื้องต้น ไม่มีที่สุด. (วิธีปฏิบัติธรรมทั้งกันทั้งแก้โลภะ โทสะ โมหะ)]

บทสวดสุญญตาพุทโธใช้เพื่อเจริญสัมมาทิฏฐิ



เป็นบทสวดมนต์พิเศษอีกบทหนึ่งที่มีอยู่ในหนังสือคู่ มือพุทธบริษัท ฉบับสมบูรณ์ มีอยู่ที่หน้า๑๘๗-๑๘๘ เวลาสวดให้พิจารณาถึงความหมายใจความของสิ่งที่ท่องพร้อมทั้งพิจารณาถึงสิ่ง ที่เป็นอยู่จริงของตน..จะเห็นว่ามีความหมายบางอย่างที่ซ่อนอยู่และเราผู้สวด ได้ท่องและกระทำอย่างที่ท่องหรือไม่.



วิธีการสวดเพื่อให้เห็นผลก็ไม่ยุ่งยาก ไม่มีคำบาลีมากมาย ..เราจะเริ่มต้นสวดมีขั้นตอนดังนี้...




ตั้งนะโม (๓จบ)

๑.สุญญตาพุทโธ...ดี เหลือเกินวันนี้,เรายังมีชีวิตอยู๋,เราจะทำหน้าที่ของความเป็นมนุษย์ ให้ดีที่สุด,จนสุดความสามารถในทุกๆกรณี,แต่เราจะไม่หวังอะไร จากใครๆ,โดยที่สุดแม้แต่คำว่า"ขอบใจ",เพราะอำนาจอยู่ที่พระธรรม  (เป็นวิธีปฏิบัติธรรมทั้งกันและแก้ โลภะ :ความโลภ)

๒.สุญญตาพุทโธ..ชีวิต ของเรานี้,ต้องแก่ ต้องเจ็บ ต้องตาย แน่นอน,จะแก่แบบไหน จะเจ็บแบบไหน จะตายแบบไหน,เวลาไหน ตรงไหน มาเถิด,เราพร้อมแล้ว,ถึงอย่างไรเราจะไม่เป็นทุกข์,เพราะไม่ใช่ของเรา แตเป็นของพระธรรม   (เป็นวิธีปฏิบัติธรรมทั้งกันและแก้ โมหะ:ความหลง )

๓.สุญญตาพุทโธ...ญาติ ทั้งหลาย,มีมารดาบิดาเป็นต้น,ตลอดถึงทรัพย์สมบัติทั้งหมดทั้งสิ้น,ต้อง พลัดพราก ล้มหายตายจากกันไปอย่างแน่นอน,ไม่วันใดก็วันหนึ่ง,ถึงเป็นเช่นนั้นเราจะไม่ เป็นทุกข์ เพราะไม่ใช่ของเรา แต่เป็นของพระธรรม(เป็นวิธีปฏิบัติธรรมทั้งกันและแก้ โมหะ:ความหลง )

๔.สุญญตาพุทโธ...ไม่ ว่าเราจะทำอะไรลงไปก็ตาม,คนทั้งหลายต้องรู้สึกกับเรา อย่างน้อย๓ประเภท,คือ เขาว่าเราดีบ้าง,เขาว่าเราไม่ดีบ้าง,เขาไม่สนใจกับเราเลยบ้าง,เราจะไม่ค้าน ไม่เถียงและไม่หวั่นไหว,โดยประการทั้งปวง,ถ้าเขาว่าเราดีก็ถูกของเขา,เขาว่า เราไม่ดีก็ถูกของเขา,เขาไม่สนใจเราเลยก็ถูกของเขา,อย่างนั้นเอง,เราจะไม่ เป็นทุกข์,เพราะธรรมะใครทำใครได้(วิธีปฏิบัติธรรมทั้งกันทั้งแก้โลภะ โทสะ โมหะ)

๕.สุญญตาพุทโธ...ทั้งเนื้อทั้งตัว ทั้งผลงานที่ทำไปแล้วทั้งหมดทั้งสิ้น,เราขอยกให้พระธรรมทั้งหมด,เราจะไม่ หวังที่จะเอาอะไร,เราจะไม่หวังที่จะเป็นอะไร,ไม่ว่าในโลกนี้หรือโลกไหนๆ,โดย ประการทั้งปวง,เพราะทุกสิ่งทุกอย่างเป็นของพระธรรมสุญญตา (วิธีปฏิบัติธรรมทั้งกันทั้งแก้โลภะ โทสะ โมหะ)

๖.สุญญตาพุทโธ...ทุกๆ ชีวิตต่างก็มีความทุกข์อยู่แล้ว เราคนหนึ่งจะไม่เพิ่มทุกข์เพิ่มโทษให้แก่ทุกๆชีวิตเลย,ถึงแม้ว่าเขาจะด่า นินทา ใส่ร้าย ทุบตี,หรือโดยที่สุดฆ่าเราให้ตายก็เชิญเถิด,เราจะไม่ทำตอบ,เพราะการทำตอบเลว สองเท่า,พระพุทธเจ้าตรัสไว้,บุญกุศลใดๆที่ข้าพเจ้าได้กระทำให้เกิดมีขึ้น แล้ว,ขอบุญกุศลนั้นๆจงถึงแก่ทุกๆชีวิต,ทั้งที่ตายไปแล้วด้วย,ทั้งที่มีชีวิต อยู่เดี๋ยวนี้ด้วย,ขอให้มีความสุข,แล้วพ้นจากทุกข์ทั้งปวง,เข้าสู่พระนิพพาน โดยเร็วพลันเทอญ(วิธีปฏิบัติธรรมทั้งกันทั้งแก้โทสะ :ความโกรธ)

๗.สุญญตาพุทโธ..ต่อไปนี้,ข้าพเจ้าต้องเชื่อฟัง ต้องขยัน ต้องไม่ดื้อ,ต่อพระธรรมอีกต่อไป(วิธีปฏิบัติธรรมทั้งกันทั้งแก้โลภะ โทสะ โมหะ)

๘.สุญญตาพุทโธ..ทำหน้าที่ไม่หวังอะไร ไม่เป็นอะไร,สะอาด สว่าง สงบ,ใจอยู่กับนิพพาน,เพราะไม่มีเรา,มีแต่ อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา,ที่เกิดดับถี่ยิบ ไม่มีเบื้องต้น ไม่มีที่สุด. (วิธีปฏิบัติธรรมทั้งกันทั้งแก้โลภะ โทสะ โมหะ)

http://sunyata.igetweb.com/index.php?mo=5&qid=391927

บทสวดสุญญตาพุทโธใช้เพื่อเจริญสัมมาทิฏฐิ



เป็นบทสวดมนต์พิเศษอีกบทหนึ่งที่มีอยู่ในหนังสือคู่ มือพุทธบริษัท ฉบับสมบูรณ์ มีอยู่ที่หน้า๑๘๗-๑๘๘ เวลาสวดให้พิจารณาถึงความหมายใจความของสิ่งที่ท่องพร้อมทั้งพิจารณาถึงสิ่ง ที่เป็นอยู่จริงของตน..จะเห็นว่ามีความหมายบางอย่างที่ซ่อนอยู่และเราผู้สวด ได้ท่องและกระทำอย่างที่ท่องหรือไม่.



วิธีการสวดเพื่อให้เห็นผลก็ไม่ยุ่งยาก ไม่มีคำบาลีมากมาย ..เราจะเริ่มต้นสวดมีขั้นตอนดังนี้...


ตั้งนะโม (๓จบ)

๑.สุญญตาพุทโธ...ดี เหลือเกินวันนี้,เรายังมีชีวิตอยู๋,เราจะทำหน้าที่ของความเป็นมนุษย์ ให้ดีที่สุด,จนสุดความสามารถในทุกๆกรณี,แต่เราจะไม่หวังอะไร จากใครๆ,โดยที่สุดแม้แต่คำว่า"ขอบใจ",เพราะอำนาจอยู่ที่พระธรรม  (เป็นวิธีปฏิบัติธรรมทั้งกันและแก้ โลภะ :ความโลภ)

๒.สุญญตาพุทโธ..ชีวิต ของเรานี้,ต้องแก่ ต้องเจ็บ ต้องตาย แน่นอน,จะแก่แบบไหน จะเจ็บแบบไหน จะตายแบบไหน,เวลาไหน ตรงไหน มาเถิด,เราพร้อมแล้ว,ถึงอย่างไรเราจะไม่เป็นทุกข์,เพราะไม่ใช่ของเรา แตเป็นของพระธรรม   (เป็นวิธีปฏิบัติธรรมทั้งกันและแก้ โมหะ:ความหลง )

๓.สุญญตาพุทโธ...ญาติ ทั้งหลาย,มีมารดาบิดาเป็นต้น,ตลอดถึงทรัพย์สมบัติทั้งหมดทั้งสิ้น,ต้อง พลัดพราก ล้มหายตายจากกันไปอย่างแน่นอน,ไม่วันใดก็วันหนึ่ง,ถึงเป็นเช่นนั้นเราจะไม่ เป็นทุกข์ เพราะไม่ใช่ของเรา แต่เป็นของพระธรรม(เป็นวิธีปฏิบัติธรรมทั้งกันและแก้ โมหะ:ความหลง )

๔.สุญญตาพุทโธ...ไม่ ว่าเราจะทำอะไรลงไปก็ตาม,คนทั้งหลายต้องรู้สึกกับเรา อย่างน้อย๓ประเภท,คือ เขาว่าเราดีบ้าง,เขาว่าเราไม่ดีบ้าง,เขาไม่สนใจกับเราเลยบ้าง,เราจะไม่ค้าน ไม่เถียงและไม่หวั่นไหว,โดยประการทั้งปวง,ถ้าเขาว่าเราดีก็ถูกของเขา,เขาว่า เราไม่ดีก็ถูกของเขา,เขาไม่สนใจเราเลยก็ถูกของเขา,อย่างนั้นเอง,เราจะไม่ เป็นทุกข์,เพราะธรรมะใครทำใครได้(วิธีปฏิบัติธรรมทั้งกันทั้งแก้โลภะ โทสะ โมหะ)

๕.สุญญตาพุทโธ...ทั้งเนื้อทั้งตัว ทั้งผลงานที่ทำไปแล้วทั้งหมดทั้งสิ้น,เราขอยกให้พระธรรมทั้งหมด,เราจะไม่ หวังที่จะเอาอะไร,เราจะไม่หวังที่จะเป็นอะไร,ไม่ว่าในโลกนี้หรือโลกไหนๆ,โดย ประการทั้งปวง,เพราะทุกสิ่งทุกอย่างเป็นของพระธรรมสุญญตา (วิธีปฏิบัติธรรมทั้งกันทั้งแก้โลภะ โทสะ โมหะ)

๖.สุญญตาพุทโธ...ทุกๆ ชีวิตต่างก็มีความทุกข์อยู่แล้ว เราคนหนึ่งจะไม่เพิ่มทุกข์เพิ่มโทษให้แก่ทุกๆชีวิตเลย,ถึงแม้ว่าเขาจะด่า นินทา ใส่ร้าย ทุบตี,หรือโดยที่สุดฆ่าเราให้ตายก็เชิญเถิด,เราจะไม่ทำตอบ,เพราะการทำตอบเลว สองเท่า,พระพุทธเจ้าตรัสไว้,บุญกุศลใดๆที่ข้าพเจ้าได้กระทำให้เกิดมีขึ้น แล้ว,ขอบุญกุศลนั้นๆจงถึงแก่ทุกๆชีวิต,ทั้งที่ตายไปแล้วด้วย,ทั้งที่มีชีวิต อยู่เดี๋ยวนี้ด้วย,ขอให้มีความสุข,แล้วพ้นจากทุกข์ทั้งปวง,เข้าสู่พระนิพพาน โดยเร็วพลันเทอญ(วิธีปฏิบัติธรรมทั้งกันทั้งแก้โทสะ :ความโกรธ)

๗.สุญญตาพุทโธ..ต่อไปนี้,ข้าพเจ้าต้องเชื่อฟัง ต้องขยัน ต้องไม่ดื้อ,ต่อพระธรรมอีกต่อไป(วิธีปฏิบัติธรรมทั้งกันทั้งแก้โลภะ โทสะ โมหะ)

๘.สุญญตาพุทโธ..ทำหน้าที่ไม่หวังอะไร ไม่เป็นอะไร,สะอาด สว่าง สงบ,ใจอยู่กับนิพพาน,เพราะไม่มีเรา,มีแต่ อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา,ที่เกิดดับถี่ยิบ ไม่มีเบื้องต้น ไม่มีที่สุด. (วิธีปฏิบัติธรรมทั้งกันทั้งแก้โลภะ โทสะ โมหะ)


http://sunyata.igetweb.com/index.php?mo=5&qid=391927

เป็นชาวพุทธ ควรจะเชื่อ เทวดา โลกหน้า แบบไหนคะ
คือในฐานะ ชาวพุทธ ที่นับถือ พระพุทธศาสนา แบบไม่งมงาย นะคะ คือ มีสติ ปัญญา

 เราควรจะนับถือ เชื่อถื่อเรื่อง เทวดา แบบไหนกันดีคะ

 เทวดาสำหรับ ชาวพุทธ น่าจะหมายถึง มนุษย์ ที่มีคุณธรรม หิริ โอตตับปปะ ใช่หรือไม่คะ

 ส่วนเทวดา ที่เป็นแบบพราหณ์ น่าจะเป็น เพียงตำนานใช่หรือไม่คะ

   

[กลุ่มนักศึกษาพยาบาล พระพุทธบาท ก็มาปฏิบัติธรรมกันเป็นประจำนะคะถ้าคำนึงถึงเรื่องค่าใช้จ่ายแล้วไม่พอ ก็มาที่ สวนอิทัปปัจจยตา พุแค อยู่ติดสวนพฤษศาสตร์ คะบรรยากาศ ดี ร่มรื่น คะ]

กลุ่มนักศึกษาพยาบาล  พระพุทธบาท ก็มาปฏิบัติธรรมกันเป็นประจำนะคะ

ถ้าคำนึงถึงเรื่องค่าใช้จ่ายแล้วไม่พอ ก็มาที่ สวนอิทัปปัจจยตา พุแค อยู่ติดสวนพฤษศาสตร์ คะ

บรรยากาศ ดี ร่มรื่น คะ

[ถ้าไปร่วมกับ ทีมมัชฌิมา ไม่ได้ ก็ขอเชิญก็มาปฏิบัติ ร่วมกัน ที่ สวนอิทัปปัจจยตา พุแค สระบุรี ก็ได้นะคะ ไม่มีค่าใช้จ่าย ใด ๆ คะ]

ถ้าไปร่วมกับ ทีมมัชฌิมา ไม่ได้ ก็ขอเชิญ

ก็มาปฏิบัติ ร่วมกัน ที่ สวนอิทัปปัจจยตา พุแค สระบุรี ก็ได้นะคะ ไม่มีค่าใช้จ่าย ใด ๆ คะ

 

[คำว่า ชีวิต มิได้มีความหมายเพียงแค่ ความเป็นอยู่แห่งร่างกาย แต่หมายถึงความสุข ความทุกข์ ความเจริญ ความเสื่อม ของบุคคลในทางต่างๆ ด้วย สมเด็จพระญาณสังวร สมเด็จพระสังฆราช]

คำว่า ชีวิต มิได้มีความหมายเพียงแค่ ความเป็นอยู่แห่งร่างกาย แต่หมายถึงความสุข ความทุกข์ ความเจริญ ความเสื่อม ของบุคคลในทางต่างๆ ด้วย

สมเด็จพระญาณสังวร สมเด็จพระสังฆราช

[สิ่งที่ทนที่สุด คือ หน้า สิ่งที่กล้าที่สุด คือ ใจ สิ่งที่ไวที่สุด คือ ปาก สิ่งที่มากที่สุด คือ อารมณ์ สิ่งที่คมที่สุด คือ คำพูด ทั้งหมด นี้จะ ระวัง อะไรดี คะ]

สิ่งที่ทนที่สุด คือ หน้า
สิ่งที่กล้าที่สุด คือ ใจ
สิ่งที่ไวที่สุด คือ ปาก
สิ่งที่มากที่สุด คือ อารมณ์
สิ่งที่คมที่สุด คือ คำพูด

 ทั้งหมด นี้จะ ระวัง อะไรดี คะ


ขอบคุณภาพจาก http://poem.meemodel.com

[คอยเตือน ยามเพื่อนพลั้ง คอยฟัง ยามเพื่อนขอคอยรอ ยามเพื่อนสาย คอยพาย ยามเพื่อนพักคอยทัก ยามเพื่อนทุกข์ คอยปลุก ยามเพื่อนท้อคอยง้อ ยามเพื่อนงอน คอยสอน ยามเพื่อนผิดคอยสะกิด ยามเพื่อนเผลอ คอยเจอ ยามเพื่อนหา... คอยลา ยามเพื่อนกลับ คอยปรับ ยามเพื่อนเปลี่ยนคอยเรียน ยามเพื่อนเที่ยว คอยเคี่ยว ยามเพื่อนเล่นคอยเย็น ยามเพื่อนร้อน คอยหอน ยามเพื่อนเห่าคอยเฝ้า ยามเพื่อนฟุบ คอยอุบ ยามเพื่อนปิดคอยคิด ยามเพื่อนถาม คอยปราม ยามเพื่อนหลงคอยปลง ยามเพื่อนแกล้ง คอยแบ่ง ยามเพื่อนหมดคอยอด ยามเพื่อนทาน คอยคาน ยามเพื่อนล้มคอยชม ยามเพื่อนชนะ คอยสละ ยามเพื่อนชอบ]

คอยเตือน ยามเพื่อนพลั้ง คอยฟัง ยามเพื่อนขอ
คอยรอ ยามเพื่อนสาย คอยพาย ยามเพื่อนพัก
คอยทัก ยามเพื่อนทุกข์ คอยปลุก ยามเพื่อนท้อ
คอยง้อ ยามเพื่อนงอน คอยสอน ยามเพื่อนผิด
คอยสะกิด ยามเพื่อนเผลอ คอยเจอ ยามเพื่อนหา
... คอยลา ยามเพื่อนกลับ คอยปรับ ยามเพื่อนเปลี่ยน
คอยเรียน ยามเพื่อนเที่ยว คอยเคี่ยว ยามเพื่อนเล่น
คอยเย็น ยามเพื่อนร้อน คอยหอน ยามเพื่อนเห่า
คอยเฝ้า ยามเพื่อนฟุบ คอยอุบ ยามเพื่อนปิด
คอยคิด ยามเพื่อนถาม คอยปราม ยามเพื่อนหลง
คอยปลง ยามเพื่อนแกล้ง คอยแบ่ง ยามเพื่อนหมด
คอยอด ยามเพื่อนทาน คอยคาน ยามเพื่อนล้ม
คอยชม ยามเพื่อนชนะ คอยสละ ยามเพื่อนชอบ


ขอบคุณภาพประกอบจาก http://statics.atcloud.com

อ่านแล้วถูกใจ นำมาฝาก เพื่อน ๆ ทุกคนคะ

 

คือ ครูอาจารย์ ท่านมีแนวคิดทางธรรม ที่ถูก ที่ควรแล้วคะ การศึกษาธรรมปัจจุบัน ควรจะเป็นไปในแนวนี้คะ
ที่จะเกื่อกูลกับ การเป็นอยู่ในชีวิตประจำวันได้ดี คะ

 

[สัมมาทิฏฐิ คือ ความเห็นถูกต้อง เห็นถูกต้อง ในอะไร ? คือ เห็นถูกต้อง ในทุกข์ ในเหตุแห่งทุกข์ ในการดับทุกข์ ในวิธีการไปสู่การดับทุกข์ หาก เห็น อริยสัจจะทั้ง 4 ตามความเป็นจริง ก็จะเห็นว่า ไม่มีความจำเป็น อันใดที่เรา จะต้องฝืนธรรมชาติ ของกาย หรือ ความจำเป็นอันใดที่เราต้อง อาศัย สมาธิ เป็นเครื่องดำรงอยู่ เพราะจิต รู้ ตื่น เบิกบาน แล้ว นั่นเอง]

สัมมาทิฏฐิ คือ ความเห็นถูกต้อง

   เห็นถูกต้อง ในอะไร ?

   คือ เห็นถูกต้อง ในทุกข์

                    ในเหตุแห่งทุกข์

                    ในการดับทุกข์
 
                    ในวิธีการไปสู่การดับทุกข์


       หาก เห็น อริยสัจจะทั้ง 4 ตามความเป็นจริง

       ก็จะเห็นว่า ไม่มีความจำเป็น อันใดที่เรา จะต้องฝืนธรรมชาติ ของกาย หรือ ความจำเป็นอันใดที่เราต้อง

 อาศัย สมาธิ เป็นเครื่องดำรงอยู่ เพราะจิต รู้ ตื่น เบิกบาน แล้ว นั่นเอง

   

["หาก บุคคลแยกกายสมมุติ ออกจากจิตสมมุติ โดยเกิดปัญญาว่า ทั้งสองสิ่งไม่ใช่เรื่องจริง เพราะมันไม่เที่ยง ไม่ทน มันจึงไม่แท้ อาศัยลมหายใจหล่อเลี้ยง กายและจิต จึงยังทรงพลังอยู่ หากปราศจากลมหายใจเข้าออก กายก็จะดับเสื่อมโทรมลงช้าๆ...กายที่ไม่มีใจควบคุม ไม่ต่างอะไรกับขอนไม้เก่าๆ ที่เขาจะเอาไปเผาทำฟืน..เมื่อจิตรวม ลงไปเป็นเอกัคตารมณ์ ปฐมเหตุแห่งฌาณจะปรากฎ จิตเดิมแท้จะปรากฎออกมา ไม่เป็นหญิง ไม่เป็นชาย แต่เป็นกายพรหม เมื่อได้พบพรหมกาย ทิพย์ธรรมของตนแล้ว อาการยึดติดในสมมุติต่างๆ ของโลกจะเบาบางลง" (ฤาษีจิงจัง วัชระธรรมปราณี)]

"หาก บุคคลแยกกายสมมุติ ออกจากจิตสมมุติ
โดยเกิดปัญญาว่า ทั้งสองสิ่งไม่ใช่เรื่องจริง
เพราะมันไม่เที่ยง ไม่ทน มันจึงไม่แท้
อาศัยลมหายใจหล่อเลี้ยง กายและจิต จึงยังทรงพลังอยู่
หากปราศจากลมหายใจเข้าออก
กายก็จะดับเสื่อมโทรมลงช้าๆ...
กายที่ไม่มีใจควบคุม ไม่ต่างอะไรกับขอนไม้เก่าๆ ที่เขาจะเอาไปเผาทำฟืน..
เมื่อจิตรวม ลงไปเป็นเอกัคตารมณ์ ปฐมเหตุแห่งฌาณจะปรากฎ
จิตเดิมแท้จะปรากฎออกมา ไม่เป็นหญิง ไม่เป็นชาย แต่เป็นกายพรหม
เมื่อได้พบพรหมกาย ทิพย์ธรรมของตนแล้ว
อาการยึดติดในสมมุติต่างๆ ของโลกจะเบาบางลง"

(ฤาษีจิงจัง วัชระธรรมปราณี)

[ใน สัจธรรมนั้น ไม่มีอะไรแม้แต่อย่างเดียว ที่ดำรงอยู่ เพื่อยึดถือ เพื่อบรรลุ เพื่อตรัสรู้ หรือเสวยผล จึงไม่ควรสำคัญว่า มีธรรมะที่ต้องประกาศ เพราะแท้ที่จริงแล้ว ไม่มีทั้งธรรมะ ไม่มีทั้งจิต ไม่มีทั้งพุทธะ ไม่มีทั้งสังฆะ ไม่มีทั้งกายและจิต ไม่มีอะไรสักอย่าง ที่ดำรงอยู่อย่างเป็นตัวเป็นตน ไม่มีการล้น ไม่มีการพร่อง..คำว่า เมตตา โดยแท้จริงนั้นหมายถึง ความรู้สึกว่าไม่มีพุทธะ ที่จะเป็นผู้ตรัสรู้..คำว่า กรุณา โดยแท้จริงนั้นหมายถึง ไม่รู้สึกว่ามีตัวตนสัตว์ทั้งหลายที่จะต้องปลดปล่อย ปรากฏการณ์อันมากมายนับไม่ถ้วนในสากล จักรวาลนี้ ทุกๆ อย่างล้วนเป็นพุทธะ เป็นสิ่งสูงสุด เป็นความว่าง และเป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน ในที่สุด ( จากคำสอน ท่านฮวงโป แปลโดย ท่านพุทธทาสภิกขุ )]

ใน สัจธรรมนั้น ไม่มีอะไรแม้แต่อย่างเดียว ที่ดำรงอยู่
เพื่อยึดถือ เพื่อบรรลุ เพื่อตรัสรู้ หรือเสวยผล
จึงไม่ควรสำคัญว่า มีธรรมะที่ต้องประกาศ
เพราะแท้ที่จริงแล้ว ไม่มีทั้งธรรมะ ไม่มีทั้งจิต
ไม่มีทั้งพุทธะ ไม่มีทั้งสังฆะ ไม่มีทั้งกายและจิต
ไม่มีอะไรสักอย่าง ที่ดำรงอยู่อย่างเป็นตัวเป็นตน
ไม่มีการล้น ไม่มีการพร่อง..คำว่า เมตตา
โดยแท้จริงนั้นหมายถึง ความรู้สึกว่าไม่มีพุทธะ ที่จะเป็นผู้ตรัสรู้.

.คำว่า กรุณา โดยแท้จริงนั้นหมายถึง ไม่รู้สึกว่ามีตัวตนสัตว์ทั้งหลายที่จะต้องปลดปล่อย
ปรากฏการณ์อันมากมายนับไม่ถ้วนในสากล จักรวาลนี้
ทุกๆ อย่างล้วนเป็นพุทธะ เป็นสิ่งสูงสุด

เป็นความว่าง และเป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน ในที่สุด

( จากคำสอน ท่านฮวงโป แปลโดย ท่านพุทธทาสภิกขุ )

เมื่อไหร่ที่ล้มยังคิดถึงพ่อ...   
แจ๊ส ชีวิตมิได้ราบรื่น แต่จงยืนด้วยตัวคนเดียว

เมื่อไหร่ที่ล้มยังคิดถึงพ่อ เมื่อไหร่ที่ท้อยังคิดถึงแม่ และยังคงทำตามคำสัญญา

ชีวิตเมื่อทำได้ตามความฝัน วันนั้นฉันคงได้กลับ เอาฝันนั้นไปฝาก

ปลิวไปตามกระแสใจคน ยังเคว้งคว้างและไร้จุดหมายมืดมน

ความจริงใจสุดท้ายไม่มีความหมาย โลกที่มันลวงหลอก มันช่างโหดร้าย

หรือมันอาจเป็นโชคชะตา ที่ฟ้าได้กำหนดเอาไว้

นำมาจากที่คุณ แจ๊ส โพสต์ไว้คะ เมื่อความทุกข์ มาถึง แล้วมองหาใครช่วยเหลืออยู่นั้น
ก็จะต้องมองต่อไป แต่เมื่อมีสติ ฉลาดแล้ว ก็ต้องพึ่งตนเองกันก่อนคะ

 

ถูกทาง แล้ว คะ

   เพราะ พระพุทธเจ้า สอน 2 เรื่อง คะ คือ เรื่อง ทุกข์ กับ การดับไม่เหลือ แห่ง ความทุกข์

  บางครั้ง เราตั้งท่ามากเกินไป จนติด ระเบียบ พิธี แบบแผน ทำให้สลัด เหตุแห่งทุกข์ ไม่ได้คะ

  เหตุแห่งทุกข์ คือ ตัณหา ถ้าสิ้น ตัณหา ก็ สิ้นทุกข์ สิ้นโศรก คะ

      เมื่อสิ้น ก็ ดับได้โดยสิ้นเชิง

      ไม่ยาก คะ เพียงเจริญ สติ ตัวรู้ นี้ไว้ให้มาก คะ ก็จะัดับได้โดยสิ้นเชิง คะ

   

ความเพียร คือ การสร้าง กุศล คะ

  ไม่ใช่เป็นการทำความเข้าใจ การทำความเข้าใจเรียกว่า ความรู้ หรือ ปัญญา คะ

 

ตั้งสติ กลับมาดูลม ก็ได้คะ

  ดูลมหายใจเข้า ดูลมหายใจออก

  หรือ กำกับ อิริยาบถ เคลื่อนไหว แทน จะดีกว่า กลับ ไปตั้งจิตแบบ กรรมฐาน

  ลองศึกษา ในแนว อานาปานสติ หรือ แนวหลวงพ่อเทียน ดู ก็ได้คะ

 

ฝืนธรรมชาต นะคะ เป็นโทษ คะ

  ที่เห็นมา เคยไปร่วมด้วยคะ เช่น สวดมนต์ โต้รุ่ง เป็นต้น สาย ๆ มานอนหลับกัน เกือบ 80 เปอร์เซ็น
และจะตื่น ราว ๆ บ่าย สามโมง ไม่ได้ทานอาหารอีก บางท่านสมาทาน ศีล 8 เป็นเรื่องยุ่งขึ้นไปอีก

 ไม่เห็นด้วยกับการ ทำอะไร โต้รุ่ง คะ แต่ควรจะรู้จักพักผ่อน บ้างคะ

  เพราะธรรมชาติ ของกาย ต้องมีการพักผ่อน บ้างคะ

   

กรรมฐาน อาจจะมุ่ง ความเหนือมนุษย์ ทั่วไป มากไปคะ คือ มุ่งเรื่อง ฤทธิ์ คะ

 ดังนั้นการฝึก สติ จึงเป็นที่สนใจ มากกว่า เพราะมีความสอดคล้องกับชีวิตประจำวันมากกว่าคะ

 

คุณ modtanoy จะไม่ฝึกความอดทนก่อน หรือ ครับ

ออกไปเจอแดด นิดเดียว ก็กางร่ม หรือ ย้ายที่ ซะแล้ว เดี๋ยวไม่รู้จัก วิตามิน ของความอดทน นะครับ

 

  ไม่มีความจำเป็น เพราะส่วนสุดทั้งสองอย่าง อันบรรพชิต ไม่ควรส้องเสพ ก็คือ

  กามสุขัลลิกานุโยค และ อัตตกิลมถานุโยค คะ

  มัชฌิมา  สายกลาง ดีที่สุด ก็คือ

     หยุด แล้ว เปลี่ยน อิริยาบถ

     คิดง่าย ๆ ถ้าเราปวด อุจจาระ จะอั้นไว้ทำไมคะ มีประโยชน์อะไร ? อั้นไว้มีโทษ นะคะ

    ดังนั้น ทางที่ถูก ก็คือ ควรเข้าไปอุจจาระ เสีย

   
    ที่นี้ถ้าเป็น เหน็บชา เพราะนั่งกรรมฐาน

    มันปวดอยู่ ฝืนต่อ แทนที่จะได้สมาธิ กับได้รับโทษ คือ ความกระวนกระวาย และจิตไม่แนบกับสมาธิ
ซึ่งนับว่าเป็นโทษ หรือ อาจจะเลิกภาวนาก็เป็นไปได้ คะ

    การที่คนเราจะนั้งขัดสมาธิ ได้ทน ก็อยู่ที่ร่างกายด้วยคะ ไม่ใช่ว่า จะทำได้ เยี่ยงนั้นทุกคนทุกท่าน คะ


   

[ตายเมื่อตายย่อมกลายไปเป็นผี ตายไม่ดีได้เป็นที่ผีตายโหงตายทำไมเพียงให้เขาใส่โลง ตายโอ่โถงนั้นคือตายเสียก่อนตายตายก่อนตายมิใช่กลายไปเป็นผี แต่กลายเป็นสิ่งที่ไม่สูญหายที่แท้คือความตายที่ไม่ตาย มีความหมายไม่มีใครได้เกิดแลคำพูดนี้ผันผวนชวนฉงน เหมือนเล่นลิ้นกลาวนคนตอแหลแต่เป็นความจริงอันไม่ผันแปร ใครคิดแก้อรรถได้ไม่ตายเอย]

กวีนิพนธ์ของท่านพุทธทาสภิกขุ
ตายก่อนตาย

ตายเมื่อตายย่อมกลายไปเป็นผี ตายไม่ดีได้เป็นที่ผีตายโหง

ตายทำไมเพียงให้เขาใส่โลง ตายโอ่โถงนั้นคือตายเสียก่อนตาย

ตายก่อนตายมิใช่กลายไปเป็นผี แต่กลายเป็นสิ่งที่ไม่สูญหาย

ที่แท้คือความตายที่ไม่ตาย มีความหมายไม่มีใครได้เกิดแล

คำพูดนี้ผันผวนชวนฉงน เหมือนเล่นลิ้นกลาวนคนตอแหล

แต่เป็นความจริงอันไม่ผันแปร ใครคิดแก้อรรถได้ไม่ตายเอย

เรื่อง ตายเสียก่อนตาย นับเป็น 'ปริญญาเอกจากสวนโมกข์' ที่ท่านพุทธทาสภิกขุนำมาสอนอย่างค่อนข้างถี่ในช่วงหลังแห่งชีวิตของท่านจน เป็นที่รู้จักกันแพร่หลาย และตัวท่านเองก็ใช้ชีวิตทั้งหมดพิสูจน์ในสิ่งที่ท่านสอนให้คนทั่วไปได้ ประจักษ์ว่าการตายเสียก่อนตายนั้นเป็นไปได้จริงไม่ใช่เรื่องเลื่อนลอย

ว่า โดยเนื้อหา การตายเสียก่อนตายก็คือเรื่อง การบรรลุนิพพานได้ในชีวิตนี้นั่นเอง ก่อนหน้าท่านพุทธทาสขึ้นไป คนไทยที่เป็นชาวพุทธมีความเชื่อว่า การบรรลุพระนิพพานคงต้องรอหลังจากตายแล้ว และต้องเวียนว่ายตายเกิดกันอีกหลายภพชาติจึงจะลุถึงภาวะพระนิพพาน ดังเมื่อมีการทำบุญเสร็จแล้ว และจะตั้งจิตอธิษฐานก็มักอธิษฐานกันว่า 'นิพพานปัจจโย โหตุ เม อนาคตกาเล' (ขอให้บุญที่ข้าพเจ้าทำไว้จงเป็นปัจจัยให้บรรลุพระนิพพานในอนาคตกาลโน้น เทอญ) ทั้งๆ ที่คนสมัยพระพุทธเจ้าท่านไม่อธิษฐานกันอย่างนี้ หากแต่อธิษฐานว่า 'ตุมเหหิ ทิฏฐธัมมัสสะ ภาคี โหมิ' (ขอให้ข้าพเจ้าเป็นผู้มีส่วนได้รู้แจ้งเห็นจริงในธรรมที่ท่านได้บรรลุแล้ว ด้วยเถิด)

ต่อมาท่านพุทธทาสภิกขุเห็นว่า การเชื่อและสอนกันอย่างนี้ไม่ตรงตามพุทธพจน์ ท่านจึงสอนเสียใหม่ทั้งในรูปของกวีนิพนธ์อีกหลายบทที่มีเนื้อหาทำนองนี้และ ในรูปของคำบรรยาย และหนังสืออีกหลายสิบเล่ม มาถึงยุคสมัยของพวกเรา ความเชื่อ และความรับรู้เกี่ยวกับพระนิพพานได้รับการเน้นย้ำและสานต่อให้ชัดเจนขึ้น อย่างเป็นรูปธรรมว่าสามารถเป็นไปได้ในชีวิตนี้โดยพระธรรมปิฎก (ป.อ.ปยุตโต) และหลวงพ่อเทียน จิตตสุโภ หลวงพ่อชา สุภัทโท เป็นต้น

การที่ชาวพุทธ ส่วนใหญ่เริ่มมองเห็นว่าภาวะพระนิพพานไม่ได้เป็นเรื่องของโลกหลังความตายและ ไม่ได้อยู่ไกลถึงในอนาคต หากแต่อยู่ที่นี่ และเดี๋ยวนี้ [HEAR and NOW] ทุกคนสามารถเข้าถึงได้โดยไม่จำกัดเพศ วัย ชาติ ศาสนา ภาษา ผิวพรรณ วัฒนธรรม คงต้องยกความดีนี้ถวายเป็นอาจาริยบูชาว่าเป็นเพราะการบุกเบิกอย่างสร้าง สรรค์และเป็นผลงานชิ้นเยี่ยมของท่านพุทธทาสภิกขุโดยแท้

นี่หากไม่ ได้ ไม้ซีก (คำของท่านเอง) อย่างท่านพุทธทาสภิกขุที่อาสามาเป็นไม้ซุงคอยงัดกับการสอนพุทธศาสนาแนวจารีต แต่โบราณกาลที่ให้ความสำคัญต่อความเชื่อ (ศรัทธา) และการฟังตามกันมาอย่างเป็นด้านหลักแล้วละก็ ชาวพุทธไทยในบัดนี้เวลาทำบุญอาจยังต้องอธิษฐานให้บรรลุนิพพานในอนาคตกาลชาติ หน้ากันอยู่ต่อไปอีกนานนับนานโดยหารู้ไม่ว่าพระนิพพานอันเป็นบรมธรรมและ อุดมการณ์สูงสุดของพุทธศาสนานั้นอาจเกิดขึ้นได้ ที่นี่ เดี๋ยวนี้ และกับคนทุกคนโดยไม่เกี่ยวกับการบวชหรือไม่บวชแต่อย่างใดทั้งสิ้น

ถ้าปวดขา มาก ๆ ก็ควรจะ หยุด คะ เพราะทนต่อไป ก็ ทำให้ใจลำบาก จัีดเป็น อัตตกิลมถานุโยค

ต้องย้อนว่า เราทำสมาธิ เพื่ออะไรนะคะ เพื่อวิปัสสนา นะคะ ไม่ใช่เพื่อ อิทธฤทธิ์ จึงต้องประกอบ

ด้วย สติ + ปัญญา ดังนั้นการหยุด จึงจะควรคะ แล้วเปลี่ยน อิริยาบถ

  สิ่งสำคัญ เรามักจะคิดถึงแต่การเป็นยอดมนุษย์ กันมากเกินไปคะ จึงมักทำอะไรที่เกินจากสิ่งที่

ควรจะเป็นคะ

  การภาวนา นั้น มีขอบเขตอยู่ในความเป็นผู้ยอมรับ ในธรรมชาติ มิใช่ฝืนธรรมชาติ คะ

 ดังนั้น เมื่อปวด เป็นเหน็บ แสดงว่าถึงขอบเขตธรรมชาติของกายแล้ว ควรเปลี่ยนอิริยาบถ

 พิจารณา คือ กิเลส ดับหรือไม่ อันนี้น่าจะถูก คะ

 

ภาวนา กรรมฐาน ไม่ต้องเรียนมาก คะ

 เรียน แค่ พุท หายใจเข้า และ โธ หายใจ ออก ก็เพียงพอแล้วคะ

 ไม่ต้องไปศึกษาให้มากเกินกว่านี้ หรอกคะ เพราะเท่านี้ ก็มี พระอริยะอยู่ ถึงปัจจุบันแล้ว

 ภาวนา ไหน ๆ ก็ไม่เกินจากคำนี้ คะ

 ที่ำสำคัญ ผูก ลมหายใจ ไว้ด้วย จะดี ที่สุด คะ

  แต่หมั่นทำบ่อย ๆ คะ ส่วนบารมี อื่น ๆ น่าจะไม่เกี่ยวคะ เพราะ เท่านี้ก็จัดเป็นบารมี มากแล้วคะ

 

พลังจิต เกิดขึ้นได้ เหตุ 3 คือ

  1. เกิดจากการพัฒนา สติ

  2. เกิดจากกาาพัฒนา สมาธิ

  3. เกิดจากการพัฒนา ปัญญา

  ไม่ใช่เกิดแต่ สมาธิ โดยตรงก็มี นะคะ

 ดังนั้น พลังจิต แม้คนทั่วไป ก็ต้องมี เพื่อประัคับประคองชีิวิต จะเรียน จะทำงาน จะอยู่ เป็น พลังจิต พื้นฐาน

เช่น โดนมีดบาดมือ ก็ไม่ต้องถึงกับร้องกัน โอดโอย ไม่ได้ฝึกสมาธิมา่ก่อน ก็ทำได้ ใช้พลังจิตพื้นฐาน ต่อสู้

กับเวทนา ที่เกิดได้