บันทึกการภาวนาในช่วงเข้าพรรษา
========================
17/90
18 - 19 ส.ค. 66 ทำเนสัชชิกธุดงค์ ได้ 1 วัน 1 คืน ( รวมเป็น 17 วัน 17 คืน )
18 ส.ค. 66  20.00 เข้ากรรมฐาน 1
19 ส.ค. 66 06.00 ออกกรรมฐาน 1
สมาธิทำได้ดีขึ้น
มีอาการปวดหลัง ปวดเอว
อยากเอนนอนมาก แต่ก็ต้องรักษาสัจจะ
ส่วนสายตามีน้ำตาไหลเล็กน้อย
การขับถ่ายมีปัญหาบ้าง แต่อย่างไรก็เข้าใจวิธีแก้ไข
--------------------------------------------------
18/90
19 - 20 ส.ค. 66 ทำเนสัชชิกธุดงค์ ได้ 1 วัน 1 คืน ( รวมเป็น 18 วัน 18 คืน )
19 ส.ค. 66  20.00 เข้ากรรมฐาน 1
20 ส.ค. 66 07.00 ออกกรรมฐาน 1
สมาธิทำได้ดีขึ้น
อาการปวดเจ็บทางกายก็เหมือน ๆ เดิม
อย่างไรก็ต้องพยายามอดทนต่อสังขาร
---------------------------------------------------
19/90
20 - 21 ส.ค. 66 ทำเนสัชชิกธุดงค์ ได้ 1 วัน 1 คืน ( รวมเป็น 19 วัน 19 คืน )
20 ส.ค. 66  20.00 เข้ากรรมฐาน 1
21 ส.ค. 66 06.00 ออกกรรมฐาน 1
สมาธิยอดเยี่ยม
แต่สังขารก็ปวดเจ็บเหมือนเดิม แต่พอทนได้อยู่
---------------------------------------------------
20/90
21 - 22 ส.ค. 66 ทำเนสัชชิกธุดงค์ ได้ 1 วัน 1 คืน ( รวมเป็น 20 วัน 20 คืน )
21 ส.ค. 66  20.00 เข้ากรรมฐาน 1
22 ส.ค. 66 06.00 ออกกรรมฐาน 1
---------------------------------------------------
21/90
22 - 23 ส.ค. 66 ทำเนสัชชิกธุดงค์ ได้ 1 วัน 1 คืน ( รวมเป็น 21 วัน 21 คืน )
22 ส.ค. 66  20.00 เข้ากรรมฐาน 1
23 ส.ค. 66 06.00 ออกกรรมฐาน 1
---------------------------------------------------
22/90
23- 24 ส.ค. 66 ทำเนสัชชิกธุดงค์ ได้ 1 วัน 1 คืน ( รวมเป็น 22 วัน 22 คืน )
23 ส.ค. 66  20.00 เข้ากรรมฐาน 1
24 ส.ค. 66 06.00 ออกกรรมฐาน 1
---------------------------------------------------
23/90
24 - 25 ส.ค. 66 ทำเนสัชชิกธุดงค์ ได้ 1 วัน 1 คืน ( รวมเป็น 23 วัน 23 คืน )
24 ส.ค. 66  20.00 เข้ากรรมฐาน 1
25 ส.ค. 66 06.00 ออกกรรมฐาน 1
---------------------------------------------------
24/90
25 - 26 ส.ค. 66 ทำเนสัชชิกธุดงค์ ได้ 1 วัน 1 คืน ( รวมเป็น 24 วัน 24 คืน )
25 ส.ค. 66  20.00 เข้ากรรมฐาน 1
26 ส.ค. 66 07.00 ออกกรรมฐาน 1
---------------------------------------------------
25/90
26 - 27 ส.ค. 66 ทำเนสัชชิกธุดงค์ ได้ 1 วัน 1 คืน ( รวมเป็น 25 วัน 25 คืน )
26 ส.ค. 66  20.00 เข้ากรรมฐาน 1
27 ส.ค. 66 08.00 ออกกรรมฐาน 1
---------------------------------------------------
26/90
27 - 28 ส.ค. 66 ทำเนสัชชิกธุดงค์ ได้ 1 วัน 1 คืน ( รวมเป็น 26 วัน 26 คืน )
27 ส.ค. 66  20.00 เข้ากรรมฐาน 1
28 ส.ค. 66 07.00 ออกกรรมฐาน 1
มีอาการปวดหลัง
ฉันภัตรได้น้อยลง ฉันปกติแต่จุกต้องค่อยๆฉัน ฉันภัตรนานเป็น ชม ๆ
---------------------------------------------------
เจริญธรรม / เจริญพร

บันทึกการภาวนาในช่วงเข้าพรรษา
========================
11/90
12 - 13 ส.ค. 66 ทำเนสัชชิกธุดงค์ ได้ 1 วัน 1 คืน ( รวมเป็น 11 วัน 11 คืน )
สมาธิดียิ่ง
มีอาการเท้าบวม
มีอาการแสบตา
มีอาการหูอื้อ
มีอาการหลับในเป็นพักๆหลับสักประมาณ10 - 20นาที
เข้ากรรมฐาน  12 ส.ค. 20.00 ออก 13 ส.ค. 6.00 
===============================
12/90
13 - 14 ส.ค. 66 ทำเนสัชชิกธุดงค์ ได้ 1 วัน 1 คืน ( รวมเป็น 12 วัน 12 คืน )
สมาธิดียิ่ง
มีอาการเท้าบวมแก้ด้วยการยกเท้าให้สูงก็คลายบวมได้บ้าง
มีอาการแสบตามองไม่ค่อยชัด
มีอาการหูอื้อน้อยลง
มีอาการหลับในเป็นพักๆแต่หลับไม่นานสัก 10 นาที
เข้ากรรมฐาน  13 ส.ค. 20.00 ออก 14 ส.ค. 7.00
===============================
13/90
14 - 15 ส.ค. 66 ทำเนสัชชิกธุดงค์ ได้ 1 วัน 1 คืน ( รวมเป็น 13 วัน 13 คืน )
สมาธิดียิ่ง
มีอาการเท้าบวม น้อยลง
มีอาการแสบตาเคืองตาน้ำตาไหลมองไม่ค่อยชัด
มีอาการปวดหูแต่ไม่มีหูอื้อ
มีอาการหลับน้อยลงหลับเป็นพักๆ ละ 5 - 10 นาที
อาการขับถ่ายเริ่มลำบากเพราะนั่งตลอด เลยทำให้มีอาการเจ็บก้นถ่ายยาก
เข้ากรรมฐาน  14 ส.ค. 20.00 ออก 15 ส.ค. 6.00
===============================
14/90
15 - 16 ส.ค. 66 ทำเนสัชชิกธุดงค์ ได้ 1 วัน 1 คืน ( รวมเป็น 14 วัน 14 คืน )
สมาธิดียิ่ง
อาการเท้าบวมหายไปแล้วเพราะดื่มน้ำน้อยลง
มีอาการตามัวมองไม่ชัด แต่น้ำตาไม่ไหลแล้ว อาการแสบเคืองหายหยอดตาลำบากหน่อยเพราะหยอดในท่านั่ง
มีอาการปวดหู จิ๊ดๆแต่น่าจะเกิดจากอาการแมงกินฟันด้านซ้ายอยู่ตอนนี้
อาการหลับน้อยลงทรงตัวไม่มีอาการเผลอหลับแล้ว มีแต่ตั้งใจหลับ
เจ็บระบมก้น ถ่ายยาก รู้สึกว่าริดสีดวงกำลังกลับมาอีกต้องการยา แต่นึกชื่อว่าทานไม่ออกต้องไปค้นหน่อยยาเม็ดบรรเทา
เข้ากรรมฐาน  15 ส.ค. 20.00 ออก 16 ส.ค. 6.00
===============================
15/90
16 - 17 ส.ค. 66 ทำเนสัชชิกธุดงค์ ได้ 1 วัน 1 คืน ( รวมเป็น 15 วัน 15 คืน )
สมาธิดียิ่ง
อาการเท้าบวมไม่มีแล้วเพราะฉันน้ำน้อยลงวันละ 2 แก้ว แต่ก็ไปมีปัญหาเรื่องปัสสาวะลำบากอีก ปรับร่างกายให้เหมาะสมกับเนสัชชิกธุดงค์นี้ค่อนข้างยากหน่อยเพราะอายุมากขึ้น โรคชรามีหลายอย่าง
มีอาการมองไม่ค่อยชัด ใช้การพักสายตาหยุดโพสต์ หยุดอ่าน หยุดพูด
หลับสบายขึ้นนั่งหลับได้ตามต้องการจะหลับประมาณ 13.00  - 17.00
เข้ากรรมฐาน  16 ส.ค. 20.00 ออก 17 ส.ค. 7.00
===============================
16/90
17 - 18 ส.ค. 66 ทำเนสัชชิกธุดงค์ ได้ 1 วัน 1 คืน ( รวมเป็น 16 วัน 16 คืน )
ปรับร่างกายให้เหมาะสมกับ ธุดงค์มาหลายวัน แต่อย่างไรก็ทราบดีอยู่แล้วต้องใช้การปรับร่างกายประมาณ 25 - 35 วัน มันถึงจะอยู่ตัว ก็ต้องอดทนและหยุดโพสต์ พูดลง อย่างทุกพรรษา
เข้ากรรมฐาน  17 ส.ค. 20.00 ออก 18 ส.ค. 6.00
===============================
ขอบคุณท่านที่สนับสนุนการเข้า เนสัชชิกธุดงค์ ของ ธัมมะวังโส พรรษานี้ทำได้สะดวกเพราะว่า มีหลายท่านสนับสนุนช่วยเหลือ ในด้านปัจจัยให้อยู่รอดได้ ขอผลแห่งการบำเพ็ญภาวนานี้ จงส่งเสริมทุกท่านที่สนับสนุนได้รับผลแห่งการบำเพ็ญภาวนานี้ยิ่งขึ้นไปเทอญ
เจริญธรรม / เจริญพร

ตอนนี้สายตาไม่ค่อยดี เพราะการทำเนสัชชิกธุดงค์อยู่ เกิดอาการตามัวและน้ำตาไหลมากขึ้น ก็ต้องรอให้มันสงบลงหน่อยตามประสบการณ์ที่เคยทำมาก็ประมาณ 20 กว่าวัน ดังนั้นจะไม่ได้เข้ามาอ่าน ข้อความ หรือจะโพสต์ใด ๆ โดยปกติในพรรษา ไม่โพสต์ ไม่พูดอยู่แล้ว

โอกาสของคนฉลาด ไม่ค่อยมีมาก
เมื่อเปิดโอกาสให้แล้ว จะฉวยโอกาสหรือไม่แล้วแต่บุญวาสนา

ถาม คำว่าเข้ากรรมฐานของท่าน และ ออกกรรมฐาน หมายถึงอะไรที่ลงเวลาไว้ เป็นการเข้ากรรมฐานอะไร
ตอบ คำว่าเข้ากรรมฐานก็คือการนั่งกรรมฐาน นั่งอยู่ท่าเดียวจนออกเช่นเข้า 20.00 ก็ลุกขุึ้นตอนออก ตามที่บอก ไม่มีการดื่มฉันหรือนอนเข้าห้องน้ำอะไรทั้งสิ้นก็เป็นการเข้าสมาธิระยะยาวตามที่บอกไว้นั่นแหละ ไม่มีความหมายอะไรพิเศษ ดังนั้นถ้าเข้า 20.00 ออก 06.00 ก็ 8 - 9 ชม ที่นั่งอยู่ในท่าสมาธิ
ส่วนวิธีการเข้ากรรมฐาน ตอนนี้แค่ทำพระสุชสมาธิเท่านั้น เข้าพระธรรมปีติประมาณ 1 ชม และต่อยุคลธรรม 1 ชม จากนั้นก็เข้าพระสุขสมาธิ อีกประมาณ 6 -7 ชม ใน ชม สุดท้ายก็จะถอยออกจากสมาธิประมาณขั้นต่ำ 30 - 40 นาที ก็ถอยออกตามลำดับ
สำหรับการนั่งกรรมฐานต่อเนื่อง 6 - 12 ชม แค่พระสุขสมาธิ ก็เหลือเฟือไม่จำเป็นต้องทำให้เกินกว่านี้ก็ได้ แต่ช่วงก่อนเข้ากรรมฐานหลายวันก็คงจะต้องมีการเข้ากรรมฐานที่สูงกว่า แต่ช่วงนี้ยังไม่ได้เข้านาน ๆ ใกล้ ๆ สิ้นเดือนหรือสัก 25 วันไปแล้วถึงจะเข้ากรรมฐานต่อเนื่อง 3 วัน 3 คืน ครั้งแรก ก็คงประมาณวันที่ 25 ส.ค. ( คิดว่าอย่างนั้น )

บันทึกการภาวนาในช่วงเข้าพรรษา
========================
9/90
10 - 11 ส.ค. 66 ทำเนสัชชิกธุดงค์ ได้ 1 วัน 1 คืน ( รวมเป็น 9 วัน 9 คืน )
น้ำตาไหลต่อเนื่อง ตาฝ้าฟางลง เบลอ ๆ ต้องหยอดยาหยอดตา กับพยายามหลับตา มองอะไรไม่ค่อยชัดเจนเป็นเรื่องปกติของการไม่ได้นอนไม่ได้เอนกายราบ อย่างไรเคยผ่านเหตุการณ์อย่างนี้มาหลายพรรษาแล้ว ก็เข้าใจดี นี่มันต่อเนื่อง 9 วัน 9 คืนแล้ว ดังนั้นจะให้ปกติคงเป็นไปไม่ได้
เข้ากรรมฐาน  10 ส.ค. 20.00 ออก 11 ส.ค. 7.00 
===============================
10/90
11 - 12 ส.ค. 66 ทำเนสัชชิกธุดงค์ ได้ 1 วัน 1 คืน ( รวมเป็น 10 วัน 10 คืน ) 
หลับตาให้มากหน่อยเพราะอ่านจ้องอะไรไม่ค่อยได้ตอนนี้ ดังนั้นการโพสต์อะไรต้องงดไปโดยปริยาย ปกติทุกพรรษาก็งดพูดงดโพสต์ แต่ว่าพรรษานี้ก็ยังโพสต์บ้างเล็กน้อยหรืออาจจะพูดบ้างบางโอกาสแต่อย่างไรตอนนี้อาการโดยรวมก็ไม่ค่อยปกติเท่าไหร่เท้าบวม ปวดแขนปวดตัวนั่งพิง นั่งหลับสัปปะหงกมีหมดทุกอย่าง ไม่ใช่ยอดมนุษย์ เป็นพระอ้วนแก่ๆรูปหนึ่งแถมอาพาธด้วยก็พยายามรักษาธุดงค์วัตรตามที่ตั้งใจไว้ ใครทำตามก็จะได้เข้าใจในหมายเหตุบันทึกว่า อย่างไรเสียร่างกายมันก็ต้องเป็นอย่างนี้ อาการหลัก ๆ ก็คือ 1. อยากเอนหลังนอนลง 2. เท้าบวมน้ำลงเท้า 3. น้ำตาไหลตามัว 4. หูอื้อเหมือนมีแมงกระพือปีกในหู 4. กินดื่มทำได้น้อยลง 5.รู้สึกหิวตลอดเวลา(ก็ตื่นตัวอยู่ตลอดน้ำย่อยก็ทำงานตลอด) แต่อย่างไรน้ำห้ามดื่มมากแม้จะอยากดื่มเพราะถ้าดื่มมากน้ำลงเท้าบวมมากก็จะระบม ต้องจำไว้ก็ต้องควบคุมการดื่มให้เหมาะสม จะทำตามแบบอนามัยปกติไม่ได้ พอจ ดื่มตอนนี้ประมาณ 2 แก้วเท่านั้นต่อวัน การฉันตอนนี้แบ่งฉันเป็น 2 มือ้ คือหลังออกกรรมฐานเช้า และ ก่อนเที่ยง หลังเที่ยงก็เป็นน้ำชา น้ำร้อน ปานะว่าไป
เข้ากรรมฐาน  11 ส.ค. 20.00 ออก 12 ส.ค. 06.00 
===================================
บุญกุศลภาวนา อุทิศให้แก่ผู้สนับสนุนทุกท่าน

บันทึกการภาวนาในช่วงเข้าพรรษา
========================
7/90
8 - 9 ส.ค. 66 ทำเนสัชชิกธุดงค์ ได้ 1 วัน 1 คืน ( รวมเป็น 7 วัน 7 คืน )
อาการเท้าบวมน้ำตาไหลเริ่มดีขึ้น หยอดตาบ้าง ยกเท้าบ้างก็พอทนได้อยู่ ก็ทำผ่านไปอีกวัน
เข้ากรรมฐาน  8 ส.ค. 20.00 ออก 8 ส.ค. 6.00 
===============================
8/90
9 - 10 ส.ค. 66 ทำเนสัชชิกธุดงค์ ได้ 1 วัน 1 คืน ( รวมเป็น 8 วัน 8 คืน ) 
เมื่อวานพอทบทวนความทุกข์ของศิษย์แต่ละคน ก็รู้สึกสงสาร แต่เมื่อสงสารแล้ว ก็ต้องพิจารณาว่า อะไรช่วยได้บ้าง อะไรไม่สามารถช่วยได้ พอทบทวนดูแล้วความเดือดร้อนของลูกศิษย์จะเป็นเรื่องการทำมาหากินซึ่งส่วนนี้เมื่อพิจารณาแล้วก็ช่วยได้ค่อนข้างยาก เพราะธัมมะวังโส ก็ไม่ได้เป็นเศรษฐีแต่ใด ๆ จะได้ช่วยสงเคราะห์เรือ่งพวกนี้ได้ แต่พอทบทวนความเดือดร้อนเรื่องกรรมฐานแล้วก็ไม่เห็นศิษย์ท่านใดเดือดร้อนเพราะว่ายังไม่มีคนเอาจริงเอาจังในเรื่องกรรมฐานถึงขึ้นที่ต้องช่วย ดังนั้นพอทบทวนดูปัญหาต่าง ๆ แล้ว เรื่องโลกียะเป็นเรื่องที่ช่วยไม่ได้ แต่ถ้าเป็นโลกุตตระ แล้วก็จะพยายามช่วยสนับสนุนไปตามสถานการณ์
เข้ากรรมฐาน  9 ส.ค. 20.00 ออก 10 ส.ค. 06.00 
===================================
บุญกุศลภาวนา อุทิศให้แก่ผู้สนับสนุนทุกท่าน

บันทึกการภาวนาในช่วงเข้าพรรษา
========================
5/90
6 - 7 ส.ค. 66 ทำเนสัชชิกธุดงค์ ได้ 1 วัน 1 คืน ( รวมเป็น 5 วัน 5 คืน )
วันที่ 7 ส.ค. 66 กำลังอำนาจสมาธิเริ่มอยู่ตัว สามารถนั่งหลับได้สนิทตั้งแต่ 14.00 - 17.00 หลับลึกได้ แต่ร่างกายก็ระบมเท้าบวม อยู่ขณะนี้ เป็นอาการปกติที่น้ำลงเท้าถ้าเราไม่นอนราบ ตัวหลังเท้าขึ้นบวมออกสีเลือดม่วง ๆ ถ้าดูผิวเผินก็น่ากลัวอยู่แต่อย่างไร อาการเหล่านี้เคยพบมาทุกพรรษาวิธีแก้คือต้องยกเท้าให้สูงขึ้นให้น้ำไหลลงมาเพื่อลดอาการบวมแล้วดื่มน้ำให้น้อยลง ดื่มพอจำเป็น ตอนนี้อาการทางสายตาก็มีร่วมด้วยคือน้ำตาไหลลง ซึ่งก็เป็นอาการปกติเคยเป็นทั้งนั้น วิธีแก้ก็คือใช้สายตาให้น้อยลงหลับตาลงให้มาก ดังนั้นช่วงนี้จะโพสต์ จะพูดมันจึงจำเป็นต้องหยุดไปด้วยเพราะอาการเหล่านี้ อธิบายให้ทุกท่านรับทราบและเข้าใจในความจำเป็นของ พอจ ที่ต้องหยุดโพสต์และพูดลง มันก็มีสาเหตุพวกนี้
เข้ากรรมฐาน  6 ส.ค. 20.00 ออก 7 ส.ค. 6.00 
===============================
6/90
7 - 8 ส.ค. 66 ทำเนสัชชิกธุดงค์ ได้ 1 วัน 1 คืน ( รวมเป็น 6 วัน 6 คืน ) 
ถึงแม้ว่าจะมีสมาธิได้ดี แต่อาการทางกายก็ไม่ค่อยดี หัวเข่าด้านซ้ายมีอาการอ่อนแรงสันนิษฐานว่ามาจากเส้นเลือดตีบออกอาการเพราะเลือดข้น สาเหตุก็คงจากการไม่ได้นอน แต่อย่างไร ธุดงค์ ก็ต้องมีความอดทน มันอาจจะไม่ได้สมบูรณ์ไปทุกเรื่องแต่อย่างไรก็ต้องทำให้ผ่านให้ได้
เข้ากรรมฐาน  7 ส.ค. 20.00 ออก 8 ส.ค. 09.00 
===================================
บุญกุศลภาวนา อุทิศให้แก่ผู้สนับสนุนทุกท่าน

บันทึกการภาวนาในช่วงเข้าพรรษา
========================
3/90
4 - 5 ส.ค. 66 ทำเนสัชชิกธุดงค์ ได้ 1 วัน 1 คืน ( รวมเป็น 3 วัน 3 คืน )
วันนี้เริ่มปวดก้น เพราะอยู่แต่ท่านั่งมาก ยืน เดิน ทำไม่สะดวก แต่อย่างไรก็ต้องทน เปลี่ยนจากนั่งบนที่นอนมาเป็นบนเก้าอี้นั่งพิง
เข้ากรรมฐาน  4 ส.ค. 20.00 ออก 5 ส.ค. 9.00 
===============================
4/90
5 - 6 ส.ค. 66 ทำเนสัชชิกธุดงค์ ได้ 1 วัน 1 คืน ( รวมเป็น 4 วัน 4 คืน ) 
วันนี้เริ่มนั่งกรรมฐานมากขึ้น
เข้ากรรมฐาน  5 ส.ค. 20.30 ออก 6 ส.ค. 11.30 
===================================
บุญกุศลภาวนา อุทิศให้แก่ผู้สนับสนุนทุกท่าน

บันทึกการภาวนาในช่วงเข้าพรรษา
========================
1/90
2 - 3  ส.ค. ทำเนสัชชิกธุดงค์ ได้ 1 วัน 1 คืน
บันทึกวันแรกนี้ นั่งหลับไป 3 ครั้ง แต่ก็ยังต้องทนต่อการง่วงบ้าง
เข้านั่งกรรมฐาน 2 ส.ค.  20.00  ออกจากการนั่งกรรมฐาน 3 ส.ค. 06.00
==============================
2/90
3 - 4  ส.ค. ทำเนสัชชิกธุดงค์ ได้ 1 วัน 1 คืน ( รวมเป็น 2 วัน 2 คืน )
บันทึกวันสองนี้ เมื่อวานมีอาการฉันจุกเสียด ฉันอาหารได้น้อยลงกว่าเดิม แต่อาการง่วง มีนิดหน่อย แต่นั่งหลับก็ยังเป็นอยู่บ้างครั้งสองครั้ง
เข้านั่งกรรมฐาน 3 ส.ค.  20.00  ออกจากการนั่งกรรมฐาน 4 ส.ค. 06.00

เข้าพรรษา ปี พ.ศ. 2566
ก็เข้าเนสัชชิกธุดงค์ แต่ ไม่ได้อธิษฐาน เพราะสภาพร่างกายไม่สมบูรณ์เกรงว่าจะทำไม่ได้ทั้งพรรษาจะเสียสัจจะ แต่อย่างไรก็ตั้งใจไว้ว่าทำภาวนาเหมือนทุกพรรษา ดังนั้นก็ขอให้ทุกท่านตั้งสัจจะทำกรรมฐานกันบ้างนะใน พรรษา
ก็เช่นเคยในพรรษาไม่โพสต์ ไม่พูด ถ้าไม่จำเป็น...... ไม่ติดต่อ ไม่เดินทาง ไม่ออกจากเขตที่อยู่จำพรรษา (ถ้าไม่มีความจำเป็น)
ก็ขอให้ทุกท่านประสบความสำเร็จในการภาวนา ทุกคนเทอญ
เจริญธรรม / เจริญพร

 

 

 

ถาม แล้ว พอจ จะทำอย่างไรต่อไปครับ จะสร้างเฟสใหม่หรือไม่ครับ

ตอบ ตอนนี้ยังไม่อยากสร้างใหม่ แต่จะพยายามดูแลเฟสที่เหลืออันเดียว นั้นให้มีข้อความธรรมให้มากที่สุด แต่อย่างไรการถูก Hack ก็ยังมีต่อเนื่องถ้าไม่ได้อ่านข้อความก็แก้ไขไม่ได้สัก เฟส

ถาม เข้า เฟส ธัมมะวังโส ไม่ได้ครับ

ตอบ โดน Hack ไปยื่นเอกสารกู้เฟสคืนไม่ผ่าน เพราะ พอจ ไม่มีบัตรประชาชน เลยไม่สามารถกู้เฟสกลับมาได้

ถาม บทสวดไล่ผี ในมูลกรรมฐาน มีกี่บท ครับ
ตอบ ก็มีหลายบท แต่ส่วนใหญ่ จะใช้อยู่สองบท คือ ถ้าเป็นพระโสดาบันให้ใช้ รัตนสูตร แต่ถ้าเป็น อุบาสก อุบาสิกา ที่ใสทำนองต่าง ๆได้ท่านให้ใช้ อาฏานาติยะสูตร (ภาณยักษ์ )
เจริญธรรม / เจริญพร
เรื่องของมนต์ แนวทางปัญญามักจะมองว่าเป็นเรื่องไสยศาสตร์ นั่นเป็นเพราะว่า มีปัญญามากไป ทำอภิญญาไม่ได้ ก็เลยคิดว่าเป็นเรื่องไร้สาระ ผี อมนุษย์ ( มาร อสูร ยักษ์ ปิศาจ ) เป็นสิ่งที่มีอยู่ปัจจุบันซ่อนเร้นมากขึ้นคลุกคลีเข้าไปอยู่ในหมู่มนุษย์ด้วยรูปแบบคล้ายกับมนุษย์ เพราะ อมนุษย์ เหล่านี้ก็เริ่มปรับตัวให้อยู่รอดเช่นกัน บรรดาอมนุษย์เหล่านี้จักพยายามสอนให้คนหลงผิด ไปลัทธิผิด แล้วสอนให้ไม่นับถือศาสนา ไม่มีศาสนา ดังนั้นมนุษย์ ก็ต้องพยายามประดับความรู้ ความศรัทธาในศาสนาเอาไว้ เพื่อหยุดยั้งบรรดาอมนุษย์เหล่านี้ มนุษย์ผู้หลงทางทำผิดย่อมเป็นเหยื่ออันโอชะของอมนุษย์เพราะขาดศีล สมาธิ ปัญญา

มนต์เสกอันยิ่งใหญ่ ใครกลัวผี ก็ไปพยายามสวดให้ได้ บทสวดนี้ใช้ทำน้ำมนต์ สวดไล่ผี ชะงัดแล
https://youtu.be/hymYs8c4T-4
เจริญธรรม /เจริญพร
ในมูลกรรมฐาน บทสวดนี้ห้ามใช้การประกอบดนตรี และทำนองเสนาะ เช่น สรภัญญะ ท่านห้ามเลยเพราะถ้าใช้แบบนั้น มนต์นี้จะไม่มีอานุภาพ แต่จะมีอานุภาพมาก คือ สาวกตั้งแต่โสดาบัน ขึ้นไปสวด ดังนั้น พระพุทธเจ้าจึงทรงตรัสสอนพระอานนท์ แล้วให้พระอานนท์เป็นผู้เสกน้ำมนต์ปะพรม ในเมือง เวสาลี

แม่บทย่อย รตนสูตร ขจัดเภทภัย ทั้ง 3
======================= 
เอวํ ภควโต เวสาลึ อนุปฺปตฺตทิวเสเยว เวสาลีนครทฺวาเร เตสํ
อุปทฺทวานํ ปฏิฆาตตฺถาย วุตฺตมิทํ รตนสุตฺตํ อุคฺคเหตฺวา อายสฺมา อานนฺโท
ปริตฺตตฺถาย ภาสมาโน ภควโต ปตฺเตน อุทกมาทาย สพฺพํ นครํ อพฺภุกฺกิรนฺโต
อนุวิจริ. ยํ กิญฺจีติ วุตฺตมตฺเตเยว ปน เถเรน เย ปุพฺเพ อปลาตา
สงฺการกูฏภิตฺติปเทสาทินิสฺสิตา อมนุสฺสา, เต จตูหิ ทฺวาเรหิ ปลายึสุ, ทฺวารานิ
อโนกาสานิ อเหสุ ํ. ตโต เอกจฺเจ ทฺวาเรสุ โอกาสํ อลภมานา ปาการํ ภินฺทิตฺวาปลาตา. อมนุสฺเสสุ คเตสุ มนุสฺสานํ คตฺเตสุ โรโค วูปสมนฺโต, เต
นิกฺขมิตฺวา สพฺพคนฺธปุปฺผาทีหิ เถรํ ปูเชสุ ํ. มหาชโน นครมชฺเฌ สณฺฐาคารํ
สพฺพคนฺเธหิ วิลิมฺปิตฺวา รตนขจิตํ วิตานํ กตฺวา สพฺพาลงฺกาเรหิ อลงฺกริตฺวา
ตตฺถ พุทฺธาสนํ ปญฺญาเปตฺวา ภควนฺตํ อาเนสิ.
------------------------------------------------
ดังนั้น ในวันที่พระผู้มีพระภาคเจ้าเสด็จถึงกรุงเวสาลีนั่นเอง รัตนสูตรนี้ที่พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสใกล้ประตูกรุงเวสาลี เพื่อกำจัดอุปัทวะเหล่านั้น ท่านพระอานนท์ก็เรียนเอา เมื่อจะกล่าวเพื่อเป็นปริตร [ป้องกันอุปัทวะ] จึงเอาบาตรของพระผู้มีพระภาคเจ้าตักน้ำมา เดินประพรมไปทั่วพระนคร. พอพระเถระกล่าวว่า ยงฺกิญฺจิ เท่านั้น พวกอมนุษย์ที่อาศัยกองขยะและที่ฝาเรือนเป็นต้น ซึ่งยังไม่หนีไปในตอนแรก ก็พากันหนีไปทางประตูทั้ง ๔. ประตูทั้งหลายก็ไม่มีที่ว่าง อมนุษย์บางพวก เมื่อไม่ได้ที่ว่างที่ประตูทั้งหลาย ก็ทลายกำแพงเมืองหนีไป. พอพวกอมนุษย์พากันไปแล้ว ที่เนื้อตัวของพวกมนุษย์ทั้งหลาย โรคก็สงบไป พวกมนุษย์ทั้งหลายก็พากันออกมาบูชาพระเถระด้วยดอกไม้ของหอมเป็นต้นทุกอย่าง มหาชนเอาของหอมทุกอย่างฉาบทาสัณฐาคารที่ประชุม ท่ามกลางพระนคร ทำเพดานขจิตด้วยรัตนะ ประดับด้วยเครื่องประดับทั้งปวง ปูพุทธอาสน์ลง ณ ที่นั้นแล้วนำเสด็จพระผู้มีพระภาคเจ้ามา.
----------------------------------------------------
ถาม คาถาไล่ผี มีไหมค่ะ ขอ พอจ สอนหน่อย
บท รตนสูตร เป็นบทเสกน้ำมนต์ไล่ผี แม้ไม่เสกน้ำมนต์ แค่สวดให้ อมนุษย์ได้ยิน ก็อยู่ฟังไม่ได้ เชิญท่านทั้งหลายสวดกันให้เป้นประจำ ไล่ผีชะงัดแล
เจริญธรรม / เจริญพร

 

 

 

 

แม่บท ธาตุวิภังคสูตร ( อนาคามี )
=========================
ธรรมเทสนา กับ บุคคลผู้ฝึก อานาปานสติ ในกายานุปัสสนา ถึง เวทนานุปัสสนาในที่นี้คือ ปุกกุสาติ
ใจความย่อ
คนเรามีธาตุ 6
ปฐวีธาตุ
เตโชธาตุ
อาโปธาตุ
วาโยธาตุ
อากาสธาตุ
วิญญาณธาตุ
มีแดนสัมผัส 6
จักษุ โสตะ ฆานะ ชิวหา กาย มโน
มีความนึกหน่วงในใจ 18
เห็นรูป ด้วย จักษุ นึกหน่วง รูป เป็นที่ตั้งแห่งโสมนัส
เห็นรูป ด้วย จักษุ นึกหน่วง รูป เป็นที่ตั้งแห่งโทมนัส
เห็นรูป ด้วย จักษุ นึกหน่วง รูป เป็นที่ตั้งแห่งอุเบกขา
ฟังเสียง ด้วย โสตะ นึกหน่วง เสียง เป็นที่ตั้งแห่งโสมนัส
ฟังเสียง ด้วย โสตะนึกหน่วง เสียง เป็นที่ตั้งแห่งโทมนัส
ฟังเสียง ด้วย โสตะ นึกหน่วง เสียง  เป็นที่ตั้งแห่งอุเบกขา
ดมกลิ่น ด้วย ฆานะ นึกหน่วง กลิ่น เป็นที่ตั้งแห่งโสมนัส
ดมกลิ่น ด้วย ฆานะ นึกหน่วง กลิ่น เป็นที่ตั้งแห่งโทมนัส
ดมกลิ่น ด้วย ฆานะ นึกหน่วง กลิ่น  เป็นที่ตั้งแห่งอุเบกขา
ลิ้มรส ด้วย ชิวหา นึกหน่วง รส เป็นที่ตั้งแห่งโสมนัส
ลิ้มรส ด้วย ชิวหา นึกหน่วง รส เป็นที่ตั้งแห่งโทมนัส
ลิ้มรส ด้วย ชิวหา นึกหน่วง รส  เป็นที่ตั้งแห่งอุเบกขา
ถูกต้อง โผฏฐัพพะ ด้วย กาย นึกหน่วง โผฏฐัพพะ เป็นที่ตั้งแห่งโสมนัส
ถูกต้อง โผฏฐัพพะ ด้วย กาย นึกหน่วง โผฏฐัพพะ เป็นที่ตั้งแห่งโทมนัส
ถูกต้อง โผฏฐัพพะ ด้วย กาย นึกหน่วง โผฏฐัพพะ เป็นที่ตั้งแห่งอุเบกขา
รู้ธรรมารมณ์ ด้วย มโน นึกหน่วง ธรรมารมณ์ เป็นที่ตั้งแห่งโสมนัส
รู้ธรรมารมณ์ ด้วย มโน นึกหน่วง ธรรมารมณ์ เป็นที่ตั้งแห่งโทมนัส
รู้ธรรมารมณ์ ด้วย มโน นึกหน่วง ธรรมารมณ์ เป็นที่ตั้งแห่งอุเบกขา
บุคคลควรตั้งไว้ในธรรม 4
มีปัญญาควรเป็นที่ตั้งไว้ในใจ ( ไม่พึงประมาท )
มีสัจจะเป็นธรรมที่ตั้งไว้ในใจ ( รักษาสัจจะ )
มีจาคะเป็นธรรมที่ตั้งไว้ในใจ ( เพิ่มพูนจาคะ )
มีอุปสมะเป็นธรรมที่ตั้งไว้ในใจ ( ศึกษาสันติ )
โสดาปัตติมรรค
พึงเห็น  ปฐวีธาตุ เตโชธาตุ  อาโปธาตุ วาโยธาตุ อากาสธาตุ นั้นด้วยปัญญาชอบตามความเป็นจริงอย่างนี้ว่า นั่นไม่ใช่ของเราไม่ใช่เรา ไม่ใช่อัตตาของเรา ครั้นเห็นแล้ว จะเบื่อหน่าย ปฐวีธาตุ เตโชธาตุ  อาโปธาตุ วาโยธาตุ อากาสธาตุ และจะให้จิตคลายกำหนัด  อากาสธาตุได้ ฯ
เวทนานุปัสสนา กำหนด รู้เกิดขึ้น ตั้งอยู่ และดับไป ด้วย วิญญาณธาตุ
ย่อมรู้อะไร ๆ ด้วย วิญญาณ
เพราะอาศัยผัสสะเป็นที่ตั้งแห่งสุขเวทนา ย่อมเกิดสุขเวทนา
บุคคลนั้นเมื่อเสวยสุขเวทนา ย่อมรู้สึกว่า กำลังเสวยสุขเวทนาอยู่
เพราะผัสสะ เป็นที่ตั้งแห่งสุขเวทนานั้นแลดับไป ย่อมรู้สึกว่า
ความเสวยอารมณ์ที่เกิดแตผัสสะนั้น
คือตัวสุขเวทนาอันเกิดเพราะอาศัยผัสสะเป็นที่ตั้งแห่งสุขเวทนา
ย่อมดับย่อมเข้าไปสงบ
เพราะอาศัยผัสสะเป็นที่ตั้งแห่งทุกขเวทนา ย่อมเกิดทุกขเวทนา
บุคคลนั้นเมื่อเสวยทุกขเวทนา ย่อมรู้สึกว่า กำลังเสวยทุกขเวทนาอยู่
เพราะผัสสะเป็นที่ตั้งแห่งทุกขเวทนานั้นแลดับไป ย่อมรู้สึกว่า
ความเสวยอารมณ์ที่เกิดแต่ผัสสะนั้น
คือตัวทุกขเวทนาอันเกิดเพราะอาศัยผัสสะเป็นที่ตั้งแห่งทุกขเวทนา
ย่อมดับ ย่อมเข้าไปสงบ
เพราะอาศัยผัสสะเป็นที่ตั้งแห่งอทุกขมสุขเวทนา ย่อม
เกิดอทุกขมสุขเวทนา
บุคคลนั้นเมื่อเสวยอทุกขมสุขเวทนา ย่อมรู้สึกว่า กำลังเสวยอทุกขมสุขเวทนาอยู่ เพราะผัสสะเป็นที่ตั้งแห่งอทุกขมสุขเวทนานั้นแลดับไป
ย่อมรู้สึกว่าความเสวยอารมณ์ที่เกิดแต่ผัสสะนั้น
คือตัวอทุกขมสุขเวทนาอันเกิดเพราะอาศัยผัสสะเป็นที่ตั้งแห่งอทุกขมสุขเวทนา
 ย่อมดับ ย่อมเข้าไปสงบ
ต่อนั้นสิ่งที่จะเหลืออยู่อีกก็คือ อุเบกขา อันบริสุทธิ์ ผุดผ่อง อ่อนโยน สละสลวยและผ่องแผ้ว ฯ
ไต่ระดับขึ้นเวทนานุปัสสนาขั้นสูง เป็น อรูปฌาน
เมื่อเหลืออยู่แต่อุเบกขา อันบริสุทธิ์ ผุดผ่อง
อ่อนโยน สละสลวย และผ่องแผ้ว บุคคลนั้นย่อมรู้สึกอย่างนี้ว่า ถ้าเราน้อม
อุเบกขานี้ อันบริสุทธิ์ ผุดผ่องอย่างนี้ เข้าไปสู่
อากาสนัญจายตนฌาน วิญญานัญจายตนฌาน อากิญจัญญายตนฌาน เนวนาสัญญายตนฌาน
จิตนี้ก็เป็นสังขตะ บุคคลนั้นจะไม่คำนึง จะไม่คิดถึงความเจริญหรือความเสื่อมเลย เมื่อไม่คำนึง ไม่คิดถึง ย่อมไม่ยึดมั่นอะไรๆ ในโลก เมื่อไม่ยึดมั่น ย่อมไม่หวาดเสียว เมื่อไม่หวาดเสียว ย่อมปรินิพพานเฉพาะตนทีเดียว ย่อมทราบชัดว่าชาติสิ้นแล้ว พรหมจรรย์อยู่จบแล้ว กิจที่ควรทำได้ทำเสร็จแล้ว กิจอื่นเพื่อความเป็นอย่างนี้มิได้มี
กล่าวคำขอขมา เปลี่ยนคำเรียกว่า อาวุโส เป็นพระผู้มีพระภาค
พระพุทธเจ้ารับขอขมา ด้วยการเรียกว่า ภิกษุ
ปุกกุสาติ ได้หลีกออกไปหาจีวรและบาตร แต่ในระหว่างนั้น ถูกแม่โคขวิดตาย ภิกษุทั้งหลายได้ทูลถาม พระพุทธเจ้าว่า ปุกกุสาติ จักไปเกิดที่ไหนต่อ
พระพุทธเจ้าตรัสว่า ปุกกุสาติ เป็น โอปปาติกะเทพแล้ว เพราะสิ้นสังโยชน์ 5 จักปรินิพพานในโลกนั้น ( สุทธาวาส 5 ) จะไม่กลับมาเกิดในโลกมนุษย์อีกต่อไป
่จบ ธาตุวิภังคสูตร

ลำดับคำทำนายหลวงปู่
โรคภัยระบาดทั่วโลก ( โควิด -19 ) อันนี้เป็นจริงแล้วจะจบปี พ.ศ.2586
ถัดจากนี้จะเป็นสงครามโลก ตามคำทำนายจะเหลืออีก 20 กว่าปี แต่ตอนนี้ก็เริ่มกรุ่นๆบ้างแล้ว จะเห็นว่าตอนนี้ รัฐเซีย เริ่มใช้ นิวเคลียร์ สหรัฐเริ่มซ้อมรบ และ มีการยิงถล่มบอลลูนของจีนไปวันก่อน และเจาะจงการซ้อมรบระบุไว้ในแผนรบว่า ซ้อมรบเตรียมรับมือประเทศจีน จะเห็นได้ว่า จีน กับ สหรัฐ เริ่มระหองระแหงกันไปเรื่อย ๆ และจีนเองก็ประกาศศักดานุภาพ ทางเทคโนโลยีว่าทัดเทียมกับ สหรัฐ ดังนั้นเหมือนเริ่มตั้งป้อมกันแล้ว ในขณะนี้
คำทำนายหลวงปู่ข้อนี้เริ่มจะถึง สงครามโลก ตอนนี้เริ่มส่อแววแล้ว
ฟังมาตอนนั้นก็เฉย ๆ 10 ปีแล้วแต่ตอนนี้ สงครามโลกเริ่มกรุ่นแล้ว
เจริญธรรม / เจริญพร
หัวข้อนี้ไปอ่านได้ในห้องศิษย์สายตรง
http://www.madchima.org/forum/index.php?topic=22250.0

จากใจจริง ๆ ของ ธัมมะวังโส
=====================
อะไร ๆ ก็ไม่สำคัญเลย ถ้าเราไม่เกิดแล้ว สิ่งที่จะมีในอนาคตและปัจจุบันตลอดถึงอดีตที่ผานมาแล้ว ล้วนไม่ได้มีความสำคัญอะไรเลย พอทบทวนแล้ว มีเพียงสภาวะแค่รอจากกันเท่านั้น เป็นความผูกพันอันสุดท้าย
มูลกรรมฐาน จะอยู่หรือไม่อยู่ จะมีต่อหรือไม่มีต่อ ก็ไม่มีผลอะไร เมื่อ ธัมมะวังโส ละสังขารแล้วก็จบกันทุกอย่าง ที่เหลือก็เป็นเพียงนามธรรม หาได้มีอะไรมาช่วยเหลืออะไร ธัมมะวังโส
ดังนั้น ปัจจุบัน ธัมมะวังโส ยังอยู่ ทุกท่านยังมีโอกาสเรียนธรรม กรรมฐาน หรือฉวยประโยชน์จากการเป็นเนื้อนาบุญเพื่อเตรียมตัวไว้ในชาตินี้และชาติต่อไปเท่านั้น ทุกอย่างอยู่ที่ปัญญาของผู้ติดตาม
หลายท่านรอว่าจะภาวนาเมื่อ ธัมมะวังโส ละสังขารแล้ว
ก็เป็นแผนของพวกท่าน แต่จะทำได้หรือไม่นั้น ก็ต้องบอกว่า ต้องพยายามศึกษาสิ่งที่สอนไว้ให้เข้าใจจริง ๆ ก็คงจะทำได้ แต่ถ้าเป็นคนไม่ค่อยศึกษาไม่ค่อยได้ติดตามฟังอีกด้วย อันนี้ต้องบอกว่า น่าจะยากอยู่นะ แบบนี้
เจริญธรรม / เจริญพร

เมื่อผู้อื่นทำความดี ศิษย์มูลกรรมฐาน ต้องทำเป็นสิ่งแรก คือ ปัตตานุโมทนามัย ( ยินดีที่เขาทำดี ด้วยการกล่าวสาธุ อนุโมทนาในกุศล ) ไม่ใช่ไปตำหนิใครๆ ด้วยการทำความดีนั้นให้ต่ำลง
สาธุ สาธุ อนุโมทามิ ถ้าอย่างนี้สมศักดิ์ศรีในการเป็นศิษย์ในสายมูลกรรมฐาน กัจจายนะ หน่อย ดังนั้นเวลาคนอื่นทำความดี ไม่ใช่ไปอิจฉาเขา หรือ ตำหนิเขา หรือเห็นว่าเขาช่วงชิงความดีไป ตนเองไม่ได้ในความดีนั้น หรือคิดว่า เราทำไม่ได้แบบเขา เลยรู้สึกว่าเขาเหนือกว่าในการทำความดีนั้น ทำให้ตนเองรู้สึกด้อย ถ้าอย่างนี้เป็นการตั้งจิตผิด ไม่ถูกต้องในความดีพื้นฐาน
ดังนั้นหากมีผู้อื่นทำความดี หรือ ทำความดีได้ดีมากกว่า สิ่งที่ควรทำเพื่อไม่ให้จิตใจเราต่ำลง เพราะอิจฉา หรือ น้อยใจ ท่านจึงให้ทำบุญด้วยการ ยินดีในความดีที่คนอื่นทำเรียกว่า ปัตตานุโมทนามัย
ขอให้ท่านทั้งหลายจงกล่าวคำว่า สาธุ อนุโมทนา ในกุศลกันบ่อย ๆ จิตใจจะได้ไม่ตกต่ำนั่นเอง
เจริญธรรม / เจริญพร

ในมูลกรรมฐาน กัจจายนะ เรื่องที่สำคัญที่สุดคือความสัมพันธ์ ระหว่าง ครูอาจารย์ และ ศิษย์ กล่าวได้ว่าเป็นธรรมเนียมตั้งแต่พุทธกาล ถึงปัจจุบัน ว่าครูอาจารย์เป็นผู้ที่ศิษย์พึงเคารพ
พระราหุลเป็นต้นแบบส่วนนี้ กล่าวได้ว่า พระสารีบุตรอุปัชฌาย์อยู่ทิศใด พระราหุลต้องหันศรีษะไปยังทิศนั้น แสดงถึงความเคารพและระลึกถึงครูอาจารย์เป็นอย่างมาก และเคารพในคำสั่ง คำสอนเสมอ ๆ
ดังนั้นความสัมพันธ์ระหว่าง ครู กับ ศิษย์ จึงเป็นความสัมพันธ์ที่เหมือนสัญญาต่อกันและกัน จนจากกัน ซึ่งส่วนใหญ่แล้ว ก็จะทำกันได้ 90 เปอร์เซ็นต์มีเพียงเล็กน้อยที่เลิกราจากกัน
แต่ในปัจจุบันศิษย์ที่สืบสายกรรมฐาน นับว่าหาได้ยาก ดังนั้นผู้ที่รักษาความสัมพันธ์นี้ไว้ได้ต้องบอกว่า น่าชื่นชม จริง ๆ
เจริญธรรม / เจริญพร

การเจริญธาตุกรรมฐาน ในแบบพระโมคคัลลานะ นั้นสามารถสำเร็จคุณธรรม ได้ ถึง ระดับอรหันต์
เช่นการเดินจงกรมธาตุ การเข้าธรรมในมัชฌิมา สามารถสำเร็จคุณธรรมได้ถึงระดับ อรหันต์ แต่โอกาสนั้นน้อยมาก 10000 ท่าน อาจจะมี 1 ท่าน
แต่ถ้าทำการเจริญด้วย วิภังคธาตุ แบบ ปุกกุสาติ โอกาสจะเป็นอนาคามี ค่อนข้างจะมากอยู่ เกิน 70 เปอร์เซ็นต์ ดังนั้่นแม่บทท่านจึงยก วิภังธาตุนำมาใช้ในการทำดวงธาตุ แต่อย่างไรแท้จริงใน พุทธานุสสติท่านประสงค์แค่ โสดาบัน ดังนั้นการเจริญ พุทธานุสสติ แบบ มัชฌิมา นั้นรับรองว่าได้ โสดาบัน 90 เปอร์เซ็นต์ มันมีหวังได้แน่ ในอริยะโสดาบัน
เจริญธรรม / เจริญพร
งามใดในโลกนี้ไม่เท่ากับสตรีที่งามด้วยศีล
ศีลย่อมทำให้สตรีงดงามทั้งต่อหน้าและลับหลัง

ถาม ออกจากกรรมฐาน เราควรทำอะไรต่อครับ
ตอบ
1. นั่งนิ่งๆสักพัก
2. ลุกไปทำกิจกรรม สำหรับ พอจ
( แปรงฟัน ล้างหน้า โกนหนวด อาบน้ำ กินยา ซักผ้า อื่น ๆ )
ก็ทำสิ่งที่จำเป็น นั่นแหละ ดังนั้นหลังออกกรรมฐาน ก็ต้องนั่งนิ่ง ๆ สักพักเป็นการปรับร่างกายก่อนไปทำอะไร คำว่า สักพัก ก็แล้วแต่ละคนอาจจะ 5 นาที ถึง 15 นาที สำหรับ พอจ ก็ประมาณ 10 นาที
อารมณ์หลังออกกรรมฐาน มันจะเหมือนพึ่งตื่น ดังนั้นต้องปรับสายตาต้องปรับร่างกายค่อย ๆ สตาร์ท ไม่ผลุนผลันเกินไป
เจริญธรรม / เจริญพร

ถาม อะไรเป็นเรื่องที่ควรตั้งไว้ในการทำสมาธิครับ
ตอบ มีแม่บทนะ เรื่องแรกของการทำสมาธิ
====================================
 ภิกฺขเว  ภิกฺขุ  วิวิจฺเจว  กาเมหิ วิวิจฺจ  อกุสเลหิ  ธมฺเมหิ  สวิตกฺกํ  สวิจารํ  วิเวกชํ  ปีติสุขํ  ปฐมํ ฌานํ อุปสมฺปชฺช    วิหรติ    วิตกฺกวิจารานํ   วูปสมา   อชฺฌตฺตํ   สมฺปสาทนํ เจตโส   เอโกทิภาวํ   อวิตกฺกํ   อวิจารํ  สมาธิชํ  ปีติสุขํ  ทุติยํ  ฌานํ อุปสมฺปชฺช  วิหรติ  ปีติยา  จ  วิราคา  อุเปกฺขโก  จ  วิหรติ  สโต  จ สมฺปชาโน   สุขญฺจ   กาเยน   ปฏิสํเวเทติ   ยนฺตํ   อริยา  อาจิกฺขนฺติ
อุเปกฺขโก   สติมา   สุขวิหารีติ  ตติยํ  ฌานํ  อุปสมฺปชฺช  วิหรติ  สุขสฺส
จ    ปหานา   ทุกฺขสฺส   จ   ปหานา   ปุพฺเพว   โสมนสฺสโทมนสฺสานํ
อตฺถงฺคมา     อทุกฺขมสุขํ     อุเปกฺขาสติปาริสุทฺธึ     จตุตฺถํ     ฌานํ
อุปสมฺปชฺช   วิหรติ  อยํ  ภิกฺขเว  สมาธิภาวนา  ภาวิตา  พหุลีกตา
ทิฏฺฐธมฺมสุขวิหาราย สํวตฺตติ ฯ
----------------------------------------------------------------
ดูกรภิกษุทั้งหลาย ก็สมาธิภาวนาอันบุคคลเจริญแล้ว กระทำให้มากแล้ว ย่อมเป็นไปเพื่ออยู่เป็นสุขในปัจจุบันเป็นไฉน ภิกษุในธรรมวินัยนี้ สงัดจากกาม สงัดจากอกุศลธรรม บรรลุปฐมฌาน มีวิตกวิจาร มีปีติและสุขอันเกิดแต่วิเวกอยู่ บรรลุทุติยฌาน มีความผ่องใสแห่งจิตในภายใน เป็นธรรมเอกผุดขึ้น ไม่มีวิตกไม่มีวิจาร เพราะวิตกวิจารสงบไป มีปีติและสุขเกิดแต่สมาธิอยู่ มีอุเบกขามีสติสัมปชัญญะ เสวยสุขด้วยนามกายเพราะปีติสิ้นไป บรรลุตติยฌานที่พระอริยะสรรเสริญว่า ผู้ได้ฌานนี้ เป็นผู้มีอุเบกขา มีสติ อยู่เป็นสุข บรรลุจตุตถฌานไม่มีทุกข์ ไม่มีสุข เพราะละสุขละทุกข์และดับโสมนัสโทมนัสก่อนๆ ได้มีอุเบกขาเป็นเหตุให้สติบริสุทธิ์อยู่ ดูกรภิกษุทั้งหลาย สมาธิภาวนานี้ อันบุคคลเจริญแล้ว กระทำให้มากแล้ว ย่อมเป็นไปเพื่อความอยู่เป็นสุขในปัจจุบัน
สมาธิต้องการเรื่องแรก คือ สุขสมาธิ
ถ้าไม่ได้สุขสมาธิ ก็คือ ยังไม่ได้เป้าหมายแรกของการทำสมาธิ
เจริญธรรม / เจริญพร

ถาม พอจ ไม่เดินธุดงค์ หรือครับ
ตอบ ที่จริงก่อนป่วยก็เดินธุดงค์ อยู่หลายครั้ง แต่จะใช้การเดินไปทีละนิดแต่ไม่ได้แบกกลด เช่นกำหนดเป้าหมายจะไปไหนแล้วก็นั่งรถไปลงใกล้ ๆ แต่ยังไม่ถึงแล้วก็ค่อยเดินไป นั่งรถช้า ๆ พักไปตามวัดต่าง ๆ เรือย ๆ สัก 10 - 15 วัน แต่ตั้งแต่ป่วยมาก ก็ไม่ได้ทำแบบนี้อีก เพราะว่าสังขารตอนนี้ ซีกซ้ายไม่ไหว ไม่เอื้อดังนั้นเรื่องเดิน ธุดงค์ ไม่ได้ทำแล้ว
แต่การรักษาธุดงค์ ยังทำอยู่ เช่น ใช้ผ้าสามผืน ฉันในบาตรเป็นวัตร อยู่ในเสนาสนะจำกัด เนสัชชิกธุดงค์ ก็ใน ธุดงค์ 13 ถ้าอะไรทำได้ ก็ทำ
เจริญธรรม / เจริญพร

ตอบคำถาม เรื่องการให้ความเคารพ ซึ่งกันและกัน ในฐานะศิษย์ทำอย่างไร ?
เป็นคำถามที่ดี ถามโดย ครูประสิทธิ์ ครูนภา คุณกิตติศักดิ์ คุณนิมิต คุณระวี คุณสายฝน คุณเพียงเพ็ญ คุณเกล้ากมล คุณน้ำหวาน คุณหมวยจ้า คุณรักหนอ คุณสายฟ้า และอีก 60 กว่าท่าน ( มันเยอะพอแล้ว เดี๋ยวมีแต่ชื่อ  )
การเคารพก็ต้องบอกว่า ต้องให้ความเคารพต่อกันและกัน ตามลำดับการขึ้นกรรมฐานนะ พิจารณาดังนี้
1.ในขณะขึ้นกรรมฐาน ใครเป็นผู้รับมอบหมายหรือ พระสงฆ์ที่อยู่ในพิธิ ในการสอนเบื้องต้น ไม่ว่าคุณจะกล่าวว่า ถวายต่อรูปสักการะ หลวงปู่ อย่างไรก็ตาม องค์ที่ทำหน้าที่ ให้ศีล และ สอนกรรมฐาน เบื้องต้น ขณะนั้น คือ ครูผู้บอกกรรมฐาน ดังนั้น หากครูอาจารย์ ท่านให้ สามเณร มานั่งแทน สามเณร ก็เป็นครูบอกกรรมฐาน หรือให้พระใหม่ มานั่งแทน พระใหม่ ก็เป็นครูบอกกรรมฐาน พูดง่าย ๆ พระสงฆ์ สามเณร แม้แต่ฆราวาส ที่มาบอกสอนในขณะนั้น ถึงแม้มาตามคำสั่งครูให้มาทำหน้าที่แทน แต่ในทางกรรมฐาน ให้ถือว่า เป็นศิษย์ ตรง ของผู้นั้นไม่ได้เป็นศิษย์ของผู้สั่งมา อันนี้บอกให้ชัดเจน
2.การนับลำดับความเป็นศิษย์พี่น้อง ให้นับตามลำดับการขึ้นกรรมฐานเยี่ยงพระสงฆ์ ใครบวชก่อน ก็เป็นพี่ ใครบวชหลังก็เป็นน้อง ในระบบกรรมฐาน คนที่เป็นพี่ ก็คือศิษย์พี่ คนที่มาทีหลังก็คือศิษย์น้อง ไม่มีการสลับ ธรรมเนียมไปยกว่า คนนี้ปฏิบัติได้มากกว่า เรียนได้หลายห้อง ต้องเป็นศิษย์พี่ ถ้าทำอย่างนี้คือ ผิดธรรมเนียม
     กล่าวให้ชัดเจน ศิษย์พี่แม้ไม่เก่ง ด้านกรรมฐานปฏิบัติได้ไม่มาก มีคุณธรรมน้อยกว่า ผู้ทีมาทีหลัง ก็ยังเป็น ศิษย์พี่เหมือนเดิม ไม่เปลี่ยนแปลง ส่วนผู้ที่มาทีหลัง แม้มีคุณธรรมมากกว่า คนมาก่อน ก็ต้องเป็นศิษย์น้องเหมือน เดิม
   ในกรณีที่ขึั้นพร้อมกันหลาย ๆ คนพร้อมกัน ให้นับที่การถวายถาดกรรมฐาน ดังนั้น ถ้าไปถวายถาดเดียวรวม วินิจฉัย คือเท่ากับเป็นศิษย์เสมอกัน ในกลุ่มนั้น ในกรณีอย่างวัดพลับรับพร้อมกัน แต่ถ้าเป็นระบบครูตรงฉันในมูลกรรมฐาน จะไม่ทำแบบนั้น เพราะจะให้ถวายถาดที่ละคน เท่านั้น ซึ่งต้องการแสดงความชัดเจนตรงนี้ ให้ความสำคัญตรงนี้
ในกรณีที่ครูอาจารย์ ได้มอบหมายให็ใครคนใดคนหนึ่ง จะก่อนหรือหลังก็ตาม ให้ทำหน้าที่สอนหรือบอกกรรมฐาน ก็จะได้ ฐานะ ว่า ครูบอกกรรมฐาน ซึ่งมีข้อสรุปว่า ให้ศิษย์ที่มีอาวุโสแม้ที่ลำดับหนึ่งก็ต้องเรียกผู้สืบทอดว่า ครูกรรมฐาน แต่ความเคารพก็ต้องใช้แบบเดิม คือ มาก่อน ก็เป็นศิษย์พี่ มาหลังก็เป็นศิษย์น้อง
   ดังนั้นโปรดจำไว้ว่า ทุกคนเป็นกัลยาณมิตร ต่อกันและกัน และให้ความเคารพต่อกันและกัน ตามคำบอกของฉันที่ทำตามธรรมเนียมอย่างนี้สืบต่อไป
    ดังนั้นถ้าไม่มีคุณสมบัติ ให้เป็นครูฉันจะไม่ให้นั่งแทนที่ฉัน และมาสอนกรรมฐานแทนฉัน ในขณะที่ขึ้นกรรมฐาน ถ้าฉันมอบหมายใครมารับถาดกรรมฐาน ทีถวายบูชาพระรัตนตรัยขณะนั้น ไม่ว่า จะเป็น ภิกษุ สามเณร หรือ ฆราวาส ก็ให้ถือว่าให้ ผู้ที่มีมาเป็นพยาน เป็นครูอาจารย์ของท่านตรง ฉันผู้สั่งไม่ได้เป็นครูตรง ให้เรียนกรรมฐาน และปรึกษา แจ้งกรรมฐาน กับครูตรงได้เลย
    ผู้ขึ้นกรรมฐานก่อน แม้มีอายุน้อยกว่า ก็ต้องเรียกว่า ศิษย์พี่ ส่วนคนที่มีอายุมากกว่า มาขึ้นทีหลัง ก็ต้องเรียกคนที่มีอายุน้อยกว่า ที่มาก่อน ว่าศิษย์พี่ ธรรมเนียมปฏิบัติตามแบบสงฆ์ การเป็นภันเต หรือ อาวุโส นับตามลำดับการบวช ไม่ใช่นับตามคุณธรรม
   ฉันเองเป็นพระก็ยึดตามระเบียบนี้เช่นกัน
 เจริญธรรม /  เจริญพร
 ดังนั้นฉันเอง ขึ้นกรรมฐาน ที่วัดพลับ ปี พ.ศ. 2546
กับ พระครูสิทธิสังวร ก็เป็นไปตามนั้น คนที่มาหลังฉัน ก็เป็นศิษย์น้อง ส่วนคนที่ขึ้นก่อน แม้เป็นฆราวาส ฉันก็ต้องเรียกศิษย์พี่
 แต่ในช่วงหลังให้สังเกตด้วยว่า หลวงพ่อพระครูไม่ได้รับขึ้นกรรมฐานเอง คนที่มาทำหน้าที่แทน คนนั้นก็คือ ครูผู้บอกกรรมฐาน ตรง ดังนั้นก็เป็นอันถือว่า เป็นศิษย์ คนระดับ ชั้น ด้วยตามนี้ ถ้ายึดถือตามธรรมเนียม ก็คือ ตามนั้น

ถาม อะไรเป็นข้อควรระวังในการทำสมาธิภาวนา ครับ
ตอบ ธรรมที่เป็นบาปอกุศล เจตสิกมี ๑๔ ตัวคือ
โมโห คือหลง อหิริกํ มิละอายแก่บาป
อโนตฺตปฺปํ มิกลัวแก่บาป อุทธจฺจํ สะดุ้งใจ ฟุ้งซ่าน
โลโภ โลภ ทิฏฐิ ถือมั่น
มาโน มีมานะ โทโส โกรธ
อิสฺสา ริษยา มจฺฉริย ตระหนี่
กุกกุจจํ กินแหนง รำคาญ ถีนํ กระด้าง หดหู่
มิทธํ หลับง่วง วิจิกิจฉา สงสัย
อกุศลธรรมทั้ง ๑๔ นี้เป็นธรรมขวางกั้นในอำนาจสมาธิ ผู้ใดมีอยู่พึงต้องสังวร(สำรวมระวัง) เพราะจะทำให้เสียกาล(เวลา)ในการฝึกฝนอำนาจสมาธิ
โมโห แก้ด้วย เรียนธรรม
อหิริกัง แก้ด้วย สมาทานศีล
อโนตตัปปัง แก้ด้วย การเจริญสติ
อุทธังจจัง แก้ด้วย การปัจจเวกขณ
โลโภ แก้ด้วย การปัจจเวกขณ
ทิฏฐิ แก้ด้วย เรียนธรรม
มาโน แก้ด้วย การเจริญ อนิจจสัญญา
โทโส แก้ด้วย การเจริญ เมตตา
อิสสา แก้ด้วย การเจริย มุทิตา
มัจจฉริยะ แก้ด้วย การสมาทาน จาคะ ( รู้จักการบริจาค)
กุกกุจจะ แกด้วย การเจริญลมหายใจแบบสติ
ถีนัง แก้ด้วย การเจริญลมหายใจแบบสติ
มิทธัง แก้ด้วย การเดินจงกรมธาตุ
วิจิกิจฉา แก้ด้วย การเจริญเสริมศรัทธา
เจริญธรรม / เจริญพร

แม่บท บุตร 3 ประเภท
======================
          อติชาตํ อนุชาตํ               ปุตฺตมิจฺฉนฺติ ปณฺฑิตา
          อวชาตํ น อิจฺฉนฺติ            โย โหติ กุลคนฺธโน ฯ
          เอเต โข ปุตฺตา โลกสฺมึ     เย จ ภวนฺติ อุปาสกา
          สทฺธาสีเลน สมฺปนฺนา      วทญฺญู วีตมจฺฉรา
          จนฺโท อพฺภฆนา มุตฺโต     ปริสาสุ วิโรจเรติ ฯ
          อยมฺปิ อตฺโถ วุตฺโต ภควตา  อิติ เม สุตนฺติ ฯ ปญฺจมํ ฯ
------------------------------------------------------------
          บัณฑิตทั้งหลาย ย่อมปรารถนาอติชาตบุตร และอนุชาตบุตร
 ไม่ปรารถนาอวชาตบุตร ซึ่งเป็นผู้ทำลายตระกูล ส่วนบุตร
 เหล่าใดเป็นอุบาสก บุตรเหล่านั้นแลชื่อว่าเป็นบุตรในโลก
 บุตรเหล่านั้นมีศรัทธา ถึงพร้อมด้วยศีล ผู้ (โอบอ้อมอารี)
 รู้ความประสงค์ ปราศจากความตระหนี่ ย่อมรุ่งเรืองใน
  บริษัททั้งหลาย เปรียบเหมือนพระจันทร์พ้นแล้วจากเมฆ
  ฉะนั้น ฯ
อติชาตบุตร บุตรที่ดียิ่งกว่าพ่อแม่
อนุชาตบุตร บุตรที่เสมอพ่อแม่
อวชาตบุตร บุตรที่เลวกว่าพ่อแม่
ใครได้บุตรแบบไหน ก็ต้องประมาณใจไว้ ความดี ความเลว เป็นนิสัยติดตัวมาแต่เกิด ใช่ว่าจะเกิดจากการอบรม ภาษากรรมฐานเรียกว่า อนุสัย สันดานติดตัว คนไหนเป็นคนดีมาหลายชาติ แม้อยู่ในที่ยอดแย่ ก็ไม่แย่ตาม คนไหนเป็นคนชั่วมาหลายชาติ แม้อยู่ในที่ดี ๆ ก็เลวได้เช่นกัน อารมณ์และอุปนิสัยคือสิ่งติดตัวของแต่ละคน แต่จะสามารถข่มได้ด้วยการเรียนรู้คุณธรรม และหักห้ามได้ด้วยการสมาทานศีล
เจริญธรรม / เจริญพร
======================
          อติชาตํ อนุชาตํ               ปุตฺตมิจฺฉนฺติ ปณฺฑิตา
          อวชาตํ น อิจฺฉนฺติ            โย โหติ กุลคนฺธโน ฯ
          เอเต โข ปุตฺตา โลกสฺมึ     เย จ ภวนฺติ อุปาสกา
          สทฺธาสีเลน สมฺปนฺนา      วทญฺญู วีตมจฺฉรา
          จนฺโท อพฺภฆนา มุตฺโต     ปริสาสุ วิโรจเรติ ฯ
          อยมฺปิ อตฺโถ วุตฺโต ภควตา  อิติ เม สุตนฺติ ฯ ปญฺจมํ ฯ
------------------------------------------------------------
          บัณฑิตทั้งหลาย ย่อมปรารถนาอติชาตบุตร และอนุชาตบุตร
 ไม่ปรารถนาอวชาตบุตร ซึ่งเป็นผู้ทำลายตระกูล ส่วนบุตร
 เหล่าใดเป็นอุบาสก บุตรเหล่านั้นแลชื่อว่าเป็นบุตรในโลก
 บุตรเหล่านั้นมีศรัทธา ถึงพร้อมด้วยศีล ผู้ (โอบอ้อมอารี)
 รู้ความประสงค์ ปราศจากความตระหนี่ ย่อมรุ่งเรืองใน
  บริษัททั้งหลาย เปรียบเหมือนพระจันทร์พ้นแล้วจากเมฆ
  ฉะนั้น ฯ
อติชาตบุตร บุตรที่ดียิ่งกว่าพ่อแม่
อนุชาตบุตร บุตรที่เสมอพ่อแม่
อวชาตบุตร บุตรที่เลวกว่าพ่อแม่
ใครได้บุตรแบบไหน ก็ต้องประมาณใจไว้ ความดี ความเลว เป็นนิสัยติดตัวมาแต่เกิด ใช่ว่าจะเกิดจากการอบรม ภาษากรรมฐานเรียกว่า อนุสัย สันดานติดตัว คนไหนเป็นคนดีมาหลายชาติ แม้อยู่ในที่ยอดแย่ ก็ไม่แย่ตาม คนไหนเป็นคนชั่วมาหลายชาติ แม้อยู่ในที่ดี ๆ ก็เลวได้เช่นกัน อารมณ์และอุปนิสัยคือสิ่งติดตัวของแต่ละคน แต่จะสามารถข่มได้ด้วยการเรียนรู้คุณธรรม และหักห้ามได้ด้วยการสมาทานศีล
เจริญธรรม / เจริญพร

แม่บท พ่อแม่ย่อมปรารถนา กิจ 5 อย่างในการมีบุตร
===========================
         ปญฺจฏฺฐานานิ สมฺปสฺสํ       ปุตฺตํ อิจฺฉนฺติ ปณฺฑิตา
         ภโต วา โน ภริสฺสติ            กิจฺจํ วา โน กริสฺสติ
         กุลวํโส จิรํ ติฏฺเฐ                ทายชฺชํ ปฏิปชฺชติ
         อถ วา ปน เปตานํ               ทกฺขิณํนุปฺปทสฺสติ
         ฐานาเนตานิ สมฺปสฺสํ          ปุตฺตํ อิจฺฉนฺติ ปณฺฑิตา
         ตสฺมา สนฺโต สปฺปุริสา        กตญฺญู กตเวทิโน
         ภรนฺติ มาตาปิตโร              ปุพฺเพ กตมนุสฺสรํ
         กโรนฺติ เนสํ กิจฺจานิ           ยถาตํ ปุพฺพการินํ
         โอวาทการี ภตโปสี            กุลวํสํ อหาปยํ
         สทฺโธ สีเลน สมฺปนฺโน       ปุตฺโต โหติ ปสํสิโยติ ฯ
------------------------------------------------------
มารดาบิดาผู้ฉลาด เล็งเห็นฐานะ ๕ ประการจึงปรารถนาบุตร
 ด้วยหวังว่า บุตรที่เราเลี้ยงมาแล้ว จักเลี้ยงตอบเรา จักทำ
 กิจแทนเรา วงศ์สกุลจักดำรงอยู่ได้นาน บุตรจักปกครอง
ทรัพย์มรดก และเมื่อเราตายไปแล้ว บุตรจักบำเพ็ญทักษิณา-
 *ทานให้ มารดาบิดาผู้ฉลาดเล็งเห็นฐานะเหล่านี้ จึงปรารถนา
 บุตร ฉะนั้นบุตรผู้เป็นสัปบุรุษ ผู้สงบ มีกตัญญูกตเวที
 เมื่อระลึกถึงบุรพคุณของท่าน จึงเลี้ยงมารดาบิดา ทำกิจแทน
 ท่าน เชื่อฟังโอวาท เลี้ยงสนองพระคุณท่าน สมดังที่ท่านเป็น
 บุรพการี ดำรงวงศ์สกุล บุตรผู้มีศรัทธา สมบูรณ์ด้วยศีล
 ย่อมเป็นที่สรรเสริญทั่วไป ฯ
บุตรที่เราเลี้ยงมาแล้วจักเลี้ยงตอบแทน ๑
จักทำกิจแทนเรา ๑
วงศ์สกุลจักดำรงอยู่ได้นาน ๑
บุตรจักปกครองทรัพย์มรดก ๑
เมื่อเราตายไปแล้ว บุตรจักบำเพ็ญทักษิณาทานให้ ๑
ดูกรภิกษุทั้งหลาย มารดา บิดา เล็งเห็นฐานะ ๕ ประการนี้แล จึงปรารถนา
บุตรเกิดในสกุล
เจริญธรรม / เจริญพร

ถาม การแผ่เมตตาและอุทิศบุญบารมีภาวนา ควรทำอย่างกว้างหรือแคบ ( หมายถึงการแผ่จิตออกไป ) ขอ พอจ แนะแนวทางหน่อยครับ
ตอบ การแผ่บารมีส่วนภาวนา กระทำได้ทั้งสองแบบ คือ แบบกว้างไม่จำกัดบุคคล และ แบบแคบจำกัดบุคคล ทั้งสองอย่างมีข้อดีแตกต่างกันไป
บารมีธรรมภาวนา จะเปรียก็เหมือน อาหารเม็ดที่จะให้ปลา
ถ้าแผ่ออกกว้าง ก็สาดออกไปให้ไกล ปลาตัวไหนมีโชควาสนาดี ก็จะได้รับส่วนของอาหารเม็ดนั้น ส่วนปลาตัวไหนอยู่ห่างก็จะไม่ได้รับอาหารนั้น การแผ่แบบไม่เจาะจงนั้น ย่อมไปถึงสัตว์ที่มีโชคเท่านั้น
เปรียบได้กับฝูงปลาที่อยู่ในสระใหญ่ แหวกว่ายไปทั่วเพื่อแสวงอาหารนั้นและการดำรงอยู่
ทางธรรม ก็หมายถึง สัตว์ใดที่ดำเนินชีวิตอยู่และแสวงหาความอิ่มพอใจ ได้อยู่ใกล้และโชคดี ย่อมได้รับการแผ่บารมีธรรมนั้น แต่ธรรมบารมีที่แผ่ออกไปอย่างกว้างย่อมถึงสัตว์ได้เพียงเล็กน้อย เพราะปริมาณไม่เพียงพอแก่บุคคลที่ได้รับ เพราะบารมีธรรมที่แผ่มีจำกัดแต่บุคคลผู้รับมีจำนวนมาก ดังนั้นบุคคลผู้รับจึงไม่ได้รู้สึกอะไรในบารมีธรรมที่แผ่ไป เพราะจำนวนบารมีธรรมมีไม่เพียงพอต่อความต้องการ
การแผ่บารมีธรรมแบบเจาะจง นั้นย่อมทำให้บุคคลที่เจาะจงได้รับผลภาวนาธรรมอย่างรวดเร็วถูกกลุ่ม ซึ่งเป็นไปตามหลักของปฎิจจสมุปบาท คือแผ่บารมีธรรมเพื่อให้เกิดผลมาสนับสนุนผู้แผ่บารมีธรรม ดังนั้น ครูอาจารย์ผู้่ภาวนาย่อมควรแบ่งปันบารมีธรรมให้กับศิษย์ผู้สนับสนุนก่อน และศิษย์ผู้สนับสนุนจะได้มีกำลังมาช่วยเหลือครูอาจารย์ผู้ภาวนาได้มีกำลังในการแผ่บารมีธรรมต่อไป เมื่อมีล้นมากแล้วจึงควรแผ่เป็นวงกว้างขึ้นไป
สรุปการแผ่แบบเจาะจง ย่อมได้ผลที่ดีกว่า ไม่เจาะจง เพราะบารมีธรรมภาวนานั้น ไม่เหมือนการแผ่เมตตาคนละแบบกัน
เจริญธรรม / เจริญพร

ถาม ฟังว่าถ้าไม่ได้ทำบุญสนับสนุน พอจ ในการเข้ากรรมฐาน ถ้าอย่างนั้นมีบุญอะไรที่เหลืออยู่พอให้คนที่ไม่ทำบุญได้รับบ้างครับ
ตอบ ถ้าไม่ได้สนับสนุน การเข้ากรรมฐาน พอจ ไม่ได้หวังผลใน โภคะ ( อายุ วรรณะ สุขะ พละ ) ก็ยังเหลือบุญอีกอย่างเดียวที่จะได้คือ ปัตตานุโมทนามัย บุญสำเร็จด้วยการกล่าว สาธุ ( ดีละ ) ในการที่คนอื่นได้ทำบุญ
ปัตานุโมทนามัย มีอานิสงค์ ดังนี้
ไปที่ไหนไม่่มีคนรังเกียจ ได้รับความยินดีในการได้รับช่วยเหลือ การช่วยเหลือมีเป็นโภคะเล็กน้อย ไม่ถึงมาก มีเพื่อน มีสหธรรม มีกัลยาณมิตร ได้เกิดในภูมิบัณฑิต
เจริญธรรม / เจริญพร

แม่บท บุญกิริยาวัตถุ 3 ย่อมทำให้พ้นจากอบายที่ชั่ว
====================================
ตีณีมานิ   ภิกฺขเว   ปุญฺญกิริยาวตฺถูนิ  ฯ  กตมานิ
ตีณิ     ทานมยํ     ปุญฺญกิริยาวตฺถุ    สีลมยํ    ปุญฺญกิริยาวตฺถุ
ภาวนามยํ   ปุญฺญกิริยาวตฺถุ   ฯ   อิธ   ภิกฺขเว   เอกจฺจสฺส   ทานมยํ
ปุญฺญกิริยาวตฺถุ   ปริตฺตํ   กตํ   โหติ    สีลมยํ   ปุญฺญกิริยาวตฺถุ  ปริตฺตํ
กตํ   โหติ   ภาวนามยํ   ปุญฺญกิริยาวตฺถุ    นาภิสมฺโภติ   โส  กายสฺส
เภทา ปรมฺมรณา มนุสฺสโทภคฺยํ อุปปชฺชติ ฯ
------------------------------------------------------
ดูกรภิกษุทั้งหลาย บุญกิริยาวัตถุ ๓ ประการนี้ ๓ ประการ
เป็นไฉน คือ บุญกิริยาวัตถุสำเร็จด้วยทาน ๑ บุญกิริยาวัตถุสำเร็จด้วยศีล ๑
บุญกิริยาวัตถุสำเร็จด้วยภาวนา ๑ ดูกรภิกษุทั้งหลาย บุคคลบางคนในโลกนี้
ทำบุญกิริยาวัตถุที่สำเร็จด้วยทานนิดหน่อย ทำบุญกิริยาวัตถุที่สำเร็จด้วยศีลนิดหน่อย ไม่เจริญบุญกิริยาวัตถุที่สำเร็จด้วยภาวนาเลย เมื่อตายไป เขาเข้าถึงความเป็นผู้มีส่วนชั่วในมนุษย์ ฯ
บุญกิริยาวัตถุ 3 มี
ทาน การให้ หมายถึงให้กับเนื้อนาบุญ
ศีล การสมาทานรักษาศีลอย่างน้อยศีล 5
ภาวนา การอบรมจิตด้วยกรรมฐานอย่างน้อย อนุสสติ 6
เจริญธรรม / เจริญพร

ถาม สักกายทิฏฐิ หมายถึงอะไร และการพิจารณาทุกข์ ทำอย่างไร
ตอบ  แม่บทย่อย สักกายะ คืออะไร
=====================================
สกฺกาโยติ ปญฺจุปาทานกฺขนฺธา. สกฺกายสมุทโยติ เตสํ
นิพฺพตฺตกา ปุริมตณฺหา. สกฺกายนิโรโธติ อุภินฺนํ  อปฺปวตฺติภูตํ นิพฺพานํ.
มคฺโค ปน นิโรธาธิคมสฺส อุปายตฺตา นิโรเธ คหิเต คหิโต วาติ
เวทิตพฺโพ.
  ทุกฺขทุกฺขตาติ ทุกฺขภูตา ทุกฺขตา. ทุกฺขเวทนาเยตํ นามํ.
สงฺขารทุกฺขตาติ สงฺขารภาเวน ทุกฺขตา. อทุกฺขมสุขาเยตํ  อทุกฺขมสุขาเวทนาเยตํ สงฺขตตฺตา อุปฺปาทชรา ภงฺคปีฬิตา, ตสฺมา อญฺญทุกฺขสภาววิรหโต สงฺขารทุกฺขตาติวุตฺตา. วิปริณามทุกฺขตาติ วิปริณาเม ทุกฺขตา. สุขเวทนาเยตํ นามํ, สุขสฺสหิ วิปริณาเม ทุกฺขํ อุปฺปชฺชติ, ตสฺมา สุขํ วิปริณามทุกฺขตาติ วุตฺตํ. อปิจ ฐเปตฺวา ทุกฺขเวทนํ สุขเวทนญฺจ สพฺเพปิ เตภูมิกา ธมฺมา "สพฺเพ สงฺขาราทุกฺขา"ติ  วจนโต สงฺขารทุกฺขตาติ เวทิตพฺพา.
------------------------------------------------------------------
คำว่า สกฺกาโย หมายถึง อุปาทานขันธ์ ทั้ง ๕.
               คำว่า สกฺกายสมุทโย หมายถึง ตัณหาในเบื้องต้นอันเป็นตัวทำให้เกิดอุปาทานขันธ์เหล่านั้น. คำว่า สกฺกายนิโรโธ หมายถึง ความดับที่ทำให้อุปาทานขันธ์และตัณหาทั้งคู่นั้นเป็นไปไม่ได้. ส่วนมรรคพึงทราบว่า เมื่อกล่าวถึงนิโรธแล้วก็เป็นอันกล่าวถึงด้วยทีเดียว เพราะเป็นอุบายแห่งการบรรลุนิโรธ.
               คำว่า ทุกฺขทุกฺขตา หมายเอาทุกข์เพราะเป็นทุกข์. คำนี้เป็นชื่อของทุกขเวทนา.
               คำว่า สงฺขารทุกฺขตา หมายเอาทุกข์เพราะความเป็นสังขาร. คำนี้เป็นชื่อของอทุกขมสุขเวทนา. ความเป็นทุกข์เพราะสังขารนั้นมีความเกิดขึ้นและเสื่อมไป ถูกความแตกดับบีบคั้น เพราะเป็นสภาพที่ถูกปรุงแต่ง เพราะฉะนั้น ท่านจึงกล่าวความเป็นทุกข์เพราะสังขารไว้ โดยเว้นจากสภาวะแห่งทุกข์อื่น.
               คำว่า วิปริณามทุกฺขตา หมายเอาทุกข์เพราะแปรปรวนไป. คำนี้เป็นชื่อของสุขเวทนา. แท้จริง เพราะสุขแปรปรวนไป ทุกข์จึงเกิดขึ้น เพราะฉะนั้น ท่านจึงเรียกสุขว่า ทุกข์เพราะแปรปรวน.
               อีกประการหนึ่ง ธรรมทั้งปวงอันเป็นไปในภูมิ ๓ เว้นทุกขเวทนาและสุขเวทนา พึงทราบว่าทุกข์เพราะสังขาร โดยพระบาลีว่า สังขารทั้งปวงเป็นทุกข์
-----------------------------------------------
สักกายทิฏฐิ หมายถึง ความเห็นที่ยึดมั่นถือมั่นต่อขันธ์ทั้ง 5 ว่าเที่ยง เป็นสุข เป็นตัวเป็นตนเป็นเราของเรา
การพิจารณาทุกข์ พิจารณา 3 อย่าง
ทุกข์ คือ ความทุกข์เป็นความจริงที่หลีกเลี่ยงไม่ได้
ทุกข์ คือ ความทุกข์มีเกิดดับเสื่อมไปเพราะการปรุงแต่ง
ทุกข์ คือ ความแปรปรวนที่ไมคงที่เพราะสุขดับไป
เจริญธรรม / เจริญพร