พิมพ์

[raponsan]

สมาชิกโป๊ยเซียน 1. ฮ่อเซียนโกว  2. เช่าก๊กกู๋  3.ทิก๋วยลี้ 4. น่าไฉ่หัว 5. ลือท่งปิน 6. ฮั่นเซียงจื๊อ 7. เจียงกั๋วเล้า 8. ฮั่นเจงหลี

โป๊ยเซียน-วรรณกรรม ที่เขียนให้ "เซียนทั้งแปด" แทนกลุ่มคนต่างๆ ในสังคม

เมื่อกล่าวถึง “โป๊ยเซียน” เราส่วนใหญ่มักนึกถึง เทวดา 8 องค์ (บ้างเรียก 8 เซียน หรือเรียกทับศัพท์ โป๊ยเซียนก็มี) ได้แก่ ทิก๋วยลี้, ฮั่นเจงหลี, ลือท่งปิน, เจียงกั๋วเล้า, น่าไฉ่หัว, ฮ่อเซียนโกว (ผู้หญิง), ฮั่นเซียงจื๊อ และเช่าก๊กกู๋ 

แต่ “โป๊ยเซียน” ในบริบทของจีน ไม่ได้จำกัดเพียงเซียนคณะดังกล่าว และไม่ได้จำกัดเพียงเซียน 8 องค์นี้เท่านั้น

“โป๊ยเซียน” ของจีนมี 3 คณะ แต่ละคณะมีเซียนที่เป็นสมาชิกแตกต่างกัน แต่ทุกคณะมีลักษณะต้องมีเซียนหญิง 1 องค์ เป็นสมาชิกในคณะโป๊ยเซียนชาย ในที่นี้ขอกล่าวเฉพาะโป๊ยเซียนคณะที่รู้จักแพร่หลายในเมืองไทย ที่มีสมาชิก 8 องค์ ตามที่กล่าวไว้ข้างต้น

เรื่องของโป๊ยเซียนทั้ง 8 องค์นี้ เริ่มปรากฏตั้งแต่ยุคห้าราชวงศ์ (พ.ศ. 1450-1503) แต่ละตำรากล่าวถึงชื่อและประวัติเซียนแต่ละองค์ต่างกันไปบ้าง ถึงยุคกลางราชวงศ์หมิงจึงลงตัวเป็นแบบเดียวกัน เล่มที่แพร่หลายมากคือเรื่อง “ตังอิ๋วกี” ซึ่งแต่งตามแบบเรื่อง “ไซอิ๋วกี” วรรณคดีเอกที่ยกย่องพระพุทธศาสนา จนฝ่ายศาสนาเต๋าต้องแต่งเรื่อง “ตังอิ๋วกี” และ “ห้องสิน” ขึ้นมาแข่ง เนื้อเรื่องกล่าวถึงประวัติชีวิต กับการบรรลุธรรมของเซียนทั้งแปด

ในยุคที่นิยายจีนเฟื่องฟู นายตันเซี่ยมหมินและผู้ใช้นามปากกาว่า “จุยเซียน” ต่างก็แปลเรื่อง “โป๊ยเซียน” จากต้นฉบับภาษาจีนเล่มเดียวกันคือ “ตังอิ๋วกี” โดยเป็นการแปลเก็บความมาเรียบเรียง

@@@@@@@

โป๊ยเซียนสำนวนแปลนายตันเซี่ยมหมินเน้นประวัติการปฏิบัติธรรมจนบรรลุมรรคผล, การโปรดเวไนยชนของเซียนแต่ละองค์ ตัดส่วนที่ไม่ค่อยเกี่ยวกับธรรมะออก โดยแปลให้พระโสภณอักษรกิจ (เล็ก สมิตะศิริ) เจ้าของโรงพิมพ์โสภณพิพรรฒธนากร พิมพ์เผยแพร่

ส่วนสำนวนแปลของ “จุยเซียน” เน้นความสนุกสนาน เล่าประวัติเชียนแต่ละองค์ และกิจกรรมเชิงอิทธิปาฏิหาริย์ของเซียนเหล่านี้ คงจะแปลลงหนังสือพิมพ์ก่อน ต่อมาจึงรวมเล่มแจกในงานกฐินพระราชทานเมื่อ พ.ศ. 2474

เสน่ห์ของนิยายโป๊ยเซียนคือ การสร้างภาพลักษณ์เซียนแต่ละองค์ได้โดดเด่น เป็นตัวแทนของคนในสังคมมนุษย์ ไม่ว่าจะเป็นคนแก่ หนุ่ม เด็ก ชาย หญิง คนรวย คนจน คนมีฐานทางสังคมสูง คนต่ำต้อยในสังคม นักรบ บัณฑิต คนพิการ โดยกำหนดให้

    1. เจียงกั๋วเล้า - ตัวแทนคนแก่
    2. น่าไชหัว - ตัวแทนเด็กวัยรุ่น, คนจน, กลุ่มคนหลากหลายทางเพศ หรือ LGBT
    3. ลือท่งปิน - ตัวแทนผู้ชาย, บัณฑิตบู๊
    4. ฮ่อเซียนโกว - ตัวแทนผู้หญิง
    5. เช่าก๊กกู๋ - ตัวแทนคนรวยมีฐานะดี
    6. ฮั่นเจงหลี - ตัวแทนคนสูงศักดิ์ มีฐานะทางสังคม, นักรบ
    7. ทิก๋วยลี้ - ตัวแทนคนชั้นรากหญ้า คนต่ำต้อย, คนพิการ และ
    8. ฮังเซียงจื๊อ - ตัวแทนคนหนุ่ม, บัณฑิตบุ๋น

นั่นทำให้โป๊ยเซียนได้รับความนิยมแพร่หลาย กราบไหว้บูชากันตลอดมาจนปัจจุบัน

 



ข้อมูลจาก : ถาวร สิกขโกศล. “ชวนอ่านตำนานโป๊ยเซียน”ใน, ตังอิ๋วกี่ ตำนานโป๊ยเซียน ตันเซี่ยมหมินและจุยเซียน แปล, สำนักพิมพ์ สร้างสรรค์บุ๊คส์, มีนาคม 2551

ขอขอบคุณ :-
เผยแพร่ : วันอังคารที่ 9 สิงหาคม พ.ศ.2565
เผยแพร่ในระบบออนลน์ครั้งแรก : เมื่อ 2 พฤศจิกายน 2564
website : https://www.silpa-mag.com/culture/article_77219