พิมพ์

[tang-dham]

ทำงานอยู่ แล้ว ใช้สมาธิ กับงานที่ทำ จัดเป็นการภาวนา หรือไม่ ครับ

ถ้าไม่ใช่ เพราะเหตุไร ถึงไม่เป็นครับ

คือผมทำงาน ศิลปะ วาดภาพครับ

 

[เท่ากับผลรวม]

การทำวิปัสสนามี ๒ แบบ คือการใช้สมาธินำปัญญา และการใช้ปัญญานำสมาธิ

ถ้า ใช้สมาธินำปัญญา ต้องฝึกสมาธิจนได้ฌานที่ ๒ จะมีจิตผู้รู้ตั้งมั่นขึ้นมา แล้วมาพิจารณากายและเวทนา(ทางกาย)จนเกิดปัญญาเห็นไตรลักษณ์ของกายของใจ จนสามารถปล่อยวางกายใจได้ก็พ้นทุกข์

ถ้าใช้ปัญญานำสมาธิไม่ต้องทำฌาน ก่อน(เพราะถ้าทำฌานก่อนจิตจะนิ่งไม่มีอะไรให้พิจารณา) แต่ให้มีสติระลึกรู้นามธรรม(การดูจิต)ไปเลย เช่น สุข ทุกข์ โลภ โกรธ หลง ฟุ้งซ่าน โดยการฝึกจำสภาวะเหล่านั้นให้ได้แม่น เมื่อสภาวะนั้นเกิดสติจะระลึกรู้ขึ้นมาเองโดยอัตโนมัติ ถ้ามีสติและมีจิตที่ตั้งมั่น(โดยการฝึกรู้สึกตัวเมื่อจิตไหลไปคิด)จะมีขณิก สมาธิขึ้นมา ถ้าเกิด
บ่อยๆจิตจะตั้งมั่นเป็นผู้รู้ผู้ดู แล้วเกิดปัญญาเช่นเดียวกัน

จขกท ลองพิจารณาว่าเหมาะกับการปฏิบัติแบบไหน แล้วควรไปศึกษากับครูบาอาจารย์ในรายละเอียดต่อไป ถ้านั่งสมาธิแล้วจิตไม่เคยสงบเลยก็อาจจะไม่เหมาะกับการปฏิบัติแบบสมาธินำ ปัญญาครับ ลองปฏิบัติแบบดูจิตอาจจะดีก็ได้

ขอเป็นกำลังใจให้ปฏิบัติธรรมต่อไปครับ

[raponsan]

สัมมาสมาธิ ในมรรค๘ หมายถึง ฌาน ๔

การมีสมาธิในขณะทำงาน ไม่ถือว่า เป็นสัมมาสมาธิ

แต่การเพ่งสีต่างๆ เป็นเวลานาน เช่น เขียว เหลือง แดง

จัดเป็นกสิน แต่ต้องได้ นิมิตนะครับ เพ่งสีแบบนี้ ถึงแม้จะได้แค่ขณิกสมาธิ

หรือ อุปจารสมาธิ ซึ่งยังไม่เป็นฌาน(อัปนาสมาธิ) โดยส่วนตัวผม ถือว่า

สมาธินี้เป็นทางไปสู่มรรค ผล นิพพานได้ น่าจะอนุโลมให้เป็น สัมมาสมาธิได้

ตอบคำถามที่ว่า เป็นภาวนาหรือไม่ หากเป็นสมถภาวนา ก็น่าจะมีอยู่บ้าง แต่วิปัสสนาภาวนา คงยากที่เกิดได้
 

ยงฺกิญฺจิ สมุทยธมฺมํ สพฺพนฺตํ นิโรธธมฺมํ
สิ่งใดสิ่งหนึ่งมีความเกิดขึ้นเป็นธรรมดา สิ่งนั้นล้วนมีความดับไปเป็นธรรมดา

[นัยนา]

สมาธิที่ใช้ในการปฏิบัติ คือสมาธิที่ใช้คู่กับสติในการกำหนดรูปนามคะ
สมาธิในการทำงาน เป็นการเพ่งออกสู้ภายนอกคะ ไม่ใช่รูปนาม

ดังนั้นในชีวิตประจำวัน จึงพยายามให้เกิดความรู้สึกตัว
หรือมีสัมปัญชัญญะในกริยาอาการต่างๆ
นั่นล่ะคะ ที่จะเรียกปปฏิบัติธรรมในชีวิตประจำวัน

 

[ธัมมะวังโส]

ทำงานแล้วเพ่ง สมาธิ กับงานเป็นการภาวนา หรือ ไม่

คำตอบก็คือ ไม่ เพราะถ้าเป็น ตอนนี้คุณก็จะได้เป็นพระอริยะุบุคคลแล้ว

การทำงาน จัดเป็น องค์ประกอบของมรรคส่วนหนึ่ง คือ สัมมากัมมันตะ สัมมาอาชีิวะ และ สัมมาวาจา แต่ต้องเป็นงานสุจริต ถ้าจะทำให้การงานเป็นการภาวนา ต้องประกอบด้วยองค์ มรรคทั้ง 8 จึงจะเป็นการภาวนา

ดังนั้น จะเห็นว่า คนทุกคน ก็ทำงาน เกิดมา ขี้เกียจขนาด ไหนก็ต้องทำงาน
แต่การทำงานไหน ถ้าสมบูรณ์ด้วยองค์ 8 ก็เป็นการภาวนา

แต่ถ้าไม่สมบูรณ์ด้วย องค์ 8 ก็ไม่ใช่การภาวนา

การทำสมาธิ ในการงาน นั้นส่วนใหญ่ จัดเป็นสมาธิได้สูงสุด คือ ขณิกะสมาธิ ขั้นละเอียด เท่านั้น
ก็ถือเป็นการภาวนาเบื้องต้น ได้ตามความหมาย ( แบบเอาใจคนที่อย่างนี้ อยู่ )
แต่ตอบตรง ๆ ว่าไม่ใช่ ( ขวานผ่าซาก )

เจริญธรรม

 

[mitdee]

คือ ผมอ่านแล้วก็ยังไม่เห็นด้วย เพราะ ผมก็ศึกษาในแนวทางวิปัสสนา ครูอาจารย์ สอนไว้ว่า

การทำงาน คือ การปฏิบัติธรรม ( ดังนั้นผมยังเห็นว่า การทำงานก็เป็นการภาวนาครับ )

 ทำงานให้สนุก เป็นสุขกับการทำงาน ( อันนี้ ตั้งจิตไว้สูงเป็นนิพพาน เพราะว่างจากความเห็นแก่ตัวครับ )


 

[ban]

ผมว่า ความหมาย งานที่พระอาจารย์ กล่าวถึง คือ งานที่เป็นของพระอริยะ นะครับ

ส่วน ความหมาย งานที่คุณ mitdee กล่าวถึง คือ งานที่เป็นของชาวโลก นะครับ

ถ้ามองในมุม ของผู้ภาวนาเพื่อความพ้นจากสังสารวัฏ แล้วน่าจะเป็นอย่างที่พระอาจารย์กล่าว

ถ้ามองในมุม ของผู้ภาวนาเพื่อการเป็นสุขในชีิวิต ประจำวัน ก็น่าจะเป็นอย่างที่ คุณ mitdee กล่าวนะครับ

คงต้องแยกส่วน ในการภาวนาให้ได้ก่อน นะครับ เพราะพูดถึง เป้าหมายการภาวนา ต่างกันอยู่

 

[ban]

ทำงาน มีสุขกับการทำงาน เป็นการภาวนาอย่างที่คุณ mitdee กล่าวอย่างนี้ใช่หรือไม่ครับ


ส่วนแบบนี้น่าจะเป็นแบบภาวนา จริงจังขึ้นมาอีกหน่อย


หรือทั้งพระ ทั้งโยม ร่วมกันทำงานให้เป็นสุขกับการทำงาน แล้วจะพ้นจากสังสารวัฏ นี้ไปได้

โปรดดูภาพ ประกอบแล้ว พิจารณาเนื้อเรื่องใหม่ ครับ

 

[เสริมสุข]

ผมดูจากภาพ พอจะเข้าใจในความหมายของภาพ ที่สื่อต้องการกล่าวว่า

ต่อให้เราทำหน้าที่ ในหน้าที่นั้น อย่างดีที่สุด จนสุดความสามารถ ในหน้าที่นั้น ๆ

เช่น ทำหน้าที่ พ่อ แม่ ลูก ภรรยา สามี ปู่ ย่า ตา ยาย หลาน ลูกจ้าง นายจ้าง เป็นต้น ซึ่งถึงแม้ทำหน้าที่อย่างดี
สุดความสามารถ ก็ไม่ได้เกี่ยวกับการบรรลุธรรม หรือพ้นจากสังสารวัฏ

จักกล่าวได้ว่า การทำงานให้สนุก เป็นสุขกับการทำงาน เป็นเพียงศิลปะในการดำรงชีวิตให้มีความสุข ให้มากที่สุด เท่านี้ใช่หรือไม่ครับ

ดังนั้นหน้าที่ในการภาวนา จริง ๆ คือ ต้องเดินตามมรรค มีองค์ 8 ประการด้วยใช่หรือไม่ครับ


พอดีเห็นภาพนี้ในวันนี้ พอดี ขออนุญาตดึงมาประกอบนะครับ คุณจตุพร

ชีวิตมนุษย์ เกิดขึ้นมาแสนสั้นมีวัย ที่ต่างกันไป ทุกชีวิตเวียนไปสู่ความตาย เกิด ตาย เกิด ไม่สิ้นสุด
จนกว่าจะทำ มรรค ให้สมบูรณ์ ใช่หรือไม่ครับ

 

[komol]

ครับผมว่า การภาวนา ต้องสมบูรณ์ ด้วยมรรค ครับ คือ ครบองค์ 8 ในขณะนั้นนะครับ
ไม่ใช่ ทำเป็นองค์ ๆ ในแต่ละเวลา

ผมเ้ข้าใจถูก หรือไม่ครับ ?