การเพ่งกสิณเพื่อการทำสมาธิภาวนา
กสิณ คือวิธีการปฏิบัติสมาธิแบบหนึ่งในพระพุทธศาสนา มีความหมายว่า เพ่งอารมณ์ เป็นสภาพหยาบ สำหรับให้ผู้ฝึกจับให้ติดตาติดใจ ให้จิตใจจับอยู่ในกสิณใดกสิณหนึ่งใน 10 อย่าง ให้มีอารมณ์เป็นหนึ่งเดียว จิตจะได้อยู่นิ่งไม่ฟุ้งซ่าน มีสภาวะให้จิตจับง่ายมีการทรงฌานถึงฌาน 4 ได้ทั้งหมด กสิณทั้ง 10 เป็นพื้นฐานของอภิญญาสมาบัติ

กสิณทั้ง 10 อย่าง แบ่งออกเป็น 2 พวก

• พวกที่หนึ่ง คือ กสิณกลาง มี 6 อย่าง คนทุกจริตฝึกกสิณได้ทั้ง 6 เพราะเหมาะกับทุกอารมณ์ ทุกอุปนิสัยของคน
1.ปฐวีกสิณ (ธาตุดิน/ของแข็ง ไม่ใช่เฉพาะดิน) จิตเพ่งดิน โดยกำหนดว่าสิ่งนี้เป็นดิน หายใจเข้าให้ภาวนาว่า "ปฐวี" หายใจออกให้ภาวนาว่า "กสิณัง" เมื่อปฏิบัติอยู่ดังนี้ ก็จะข่มนิวรณ์ธรรมเสียได้โดยลำดับ กิเลศก็จะสงบระงับจากสันดาน สมาธิก็จะกล้าขึ้น จิตนั้นก็ชื่อว่าตั้งมั่น เป็นอุปจารสมาธิ เมื่อทำได้สำเร็จปฐมฌานแล้ว ก็พึงปฏิบัติในปฐมฌานนั้นให้ชำนาญคล่องแคล่วด้วยดีก่อนแล้วจึงเจริญทุติยฌานสืบต่อไปได้
2.เตโชกสิณ (ธาตุไฟ ธาตุร้อน) จิตเพ่งไฟ คือการเพ่งเปลวไฟ โดยกำหนดว่าสิ่งนี้เป็นไฟ หายใจเข้าให้ภาวนาว่า "เตโช" หายใจออกภาวนาว่า "กสิณัง"
3.วาโยกสิณ (ธาตุลม) จิตเพ่งอยู่กับลม นึกถึงภาพลม โดยกำหนดว่าสิ่งนี้เป็นลม หายใจเข้าให้ภาวนาว่า "วาโย" หายใจออกภาวนาว่า "กสิณัง"
4.อากาสกสิณ (ช่องว่าง) จิตเพ่งอยู่กับอากาศ นึกถึงอากาศ คือการเพ่งช่องว่าง โดยกำหนดว่าสิ่งนี้เป็นช่องว่าง เวลาหายใจเข้าให้ภาวนาว่า "อากาศ" หายใจออกภาวนาว่า "กสิณัง"
5.อาโลกสิณ (กสิณแสงสว่าง) จิตเพ่งอยู่กับแสงสว่าง นึกถึงแสงสว่าง วิธีเจริญอาโลกกสิณให้ผู้ปฏิบัติยึดโดยทำความรู้สึกถึงความสว่าง ไม่ใช่เพ่งที่สีของแสงนั้น เวลาหายใจเข้าให้ภาวนาว่า "อาโลก" หายใจออกให้ภาวนาว่า "กสิณัง"
6.อาโปกสิณ (ธาตุน้ำ/ของเหลว) จิตนึกถึงน้ำเพ่งน้ำไว้ คือการเพ่งน้ำ โดยกำหนดว่าสิ่งนี้เป็นน้ำ หายใจเข้าให้ภาวนาว่า "อาโป" หายใจออกภาวนาว่า "กสิณัง" ให้เลือกภาวนากสิณใดกสิณหนึ่งให้ได้ถึงฌาน 4 หรือฌาน 5 กสิณอื่นๆ ก็ทำได้ง่ายทั้งหมด
• พวกที่สองคือกสิณเฉพาะอุปนิสัยหรือเฉพาะจริตมี 4 อย่าง สำหรับคนโกรธง่าย คือพวกโทสจริต
1.โลหิตกสิณ เพ่งกสิณ หรือนิมิตสีแดงจะเป็นดอกไม้แดง เลือดแดง หรือผ้าสีแดงก็ได้ทั้งนั้นจิตนึกภาพสีแดงแล้วภาวนาว่า โลหิต กสิณัง
2.นีลกสิณ ตาดูสีเขียวใบไม้ หญ้า หรืออะไรก็ได้ที่เป็นสีเขียว แล้วหลับตาจิตนึกถึงภาพสีเขียว ภาวนาว่า นีล กสิณัง
3.ปีตกสิณ จิตเพ่งของอะไรก็ได้ที่เป็นสีเหลือง ภาวนาว่า ปีต กสิณัง
4.โอทากสิณ ตาเพ่งสีขาวอะไรก็ได้แล้วแต่สะดวก แล้วหลับตานึกถึงภาพสีขาว ภาวนาโอทา กสิณัง จนจิตมีอารมณ์เป็นหนึ่งไม่วอกแวกไม่รู้ลมหายใจภาพกสิณชัดเจน

ท่านว่าจิตเข้าถึงฌาน 4 พอถึงฌานที่ 5 ก็เป็นจิตเฉยมีอุเบกขาอยู่กับภาพกสิณต่างๆ ที่จิตจับเอาไว้

นั่งสมาธิ แล้ว มีความรู้สึกรับรู้ในใจ ว่าตัวพอใหญ่ขึ้น เหมือนอัดลมเข้าไป รู้สึกยิ่งใหญ่ก็ยิ่งอึดอัด จนต้องเลิกทำสมาธิ เพราะอึดอัดครับ จะแก้วิธีอย่างไรครับ

 

คือ เมื่อก่อน มีเืพื่อนท่านหนึ่ง คบกันห่าง แต่ต่อมาเขาได้ธุรกิจ กับ คู่แข่งทางการค้าของผม ในระหว่างที่เขาร่วมธุรกิจกับคู่แข่งผมอยู่นั้น ก็มีการทำร้ายผม ด้วยการแย่งลูกค้าจากผมไปให้คู่แข่ง เปิดเผยข้อมูลที่ผมไว้วางใจ จนผมเคยเข้าไปต่อว่า ก็ถูกทำร้ายร่างกาย มาในครั้งนั้น จากการกระทำครั้งนั้น ในช่วง ปี 2540 ทำให้กิจการย่อยยับ ลูกน้องถูกลอยแพ เป็น สิบ ๆ และทรัพย์สินที่มีของผม ก็ถูกยึดที่ละชิ้น จนกระทั่งผมไม่มีที่อยู่ ต้องเอาเงินทุนสุดท้ายที่พ่อแม่ให้ไว้ ออกมาทำการค้าเล็ก พอเลี้ยงชีพ

   จนกระทั่งวันก่อนผมได้ พบเพื่อนคนนี้อีกครั้ง ในสภาพที่ผมคิดไม่ถึง เขาได้มาเจอผมในสภาพของเขาที่แย่กว่าผมอีก เสื้อผ้าเก่า ๆ ขาด ๆ อาศัยใต้สะพานเป็นที่นอน เขามาขอร้องผมให้ช่วยเขาฟื้นตัว เขาพูดกับผมด้วยการขอโทษ และเหมือนเขาพูดกับผมว่า เขาลืมว่าเคยทำอะไรกับผมไว้บ้าง

   สุดท้ายผมก็ปรึกษา คนในครอบครัว กันทั้งหมด ก็ลงมติว่า ไม่เข้าไปช่วยเหลือ แต่เราก็ให้เงินประมาณ 2000 กว่าบาทให้เขาเดินทางกลับบ้านเกิดของตนเอง ไปน่าจะดีกว่ามาอยู่ในกรุง ทำอะไรไม่ได้ เขายังพี่น้องอยู่ที่บ้านของเขา น่าจะช่วยเหลือกันได้

   แต่ในใจผมก็รู้สึกผิด อยู่่ ทั้ง ๆ ที่เรายังมีความสามารถ ที่จะฝากฝัง เขาทำงาน เล็ก ๆ น้อย ได้ในหลายที่ ๆ ผมรู้จัก

   ผมทำอย่างนี้ผิดหรือไม่ ครับ และ จะมีกรรมอย่างไร กับผมบ้าง วานท่านสมาชิก ช่วยแนะนำด้วยครับ

 

สงสัยอยู่ ว่า เมื่อเราภาวนา ก็พยายาม บีบจิตให้มองเห็นภาพ ตามฐานจิตต่าง ๆ ใช่หรือไม่ครับ การเห็นอย่างนี้จะเห็นเป็นภาพต่าง ๆ เหมือนกับที่เราหลับตามองเห็นภาพในใจใช่หรือไม่ครับ

 การเห็นอย่างนี้เป็นการเห็น แบบ รวมความคิดใช่หรือไม่ครับ
 การใช่สมาธิ เป็นการรวมความคิด ให้เห็นภาพใช่หรือไม่ครับ

   

การที่เรามีปีติเกิดขึ้น มีกำลังมาก ขนาดน้ำตาไหลไม่หยุดอยู่นั้น ควรจะระงับ ปีติ ด้วยวิธีอย่างไร ครับ

 

การที่มีอาการปีติเกิดขึ้น  ตอนนั่งสมาธิหลับตา ปกติควรสังเกตุเวทนาตามจุดต่างๆ ที่ร่างกาย หรือ ควรทำอย่างไรครับ

 

 ตอนที่เรานั่งสมาธิ แล้วมีอาการปีติ เกิดขึ้นขณะนั้น  เราควรกำหนด ธาตุ อย่างไรครับ  หรือทำวิปัสสนา ได้รึเปล่าครับ หรือว่า มีวิธีแยกกันยังไงครับ

การอธิษฐาน กรรมฐาน มีความจำเป็นมากอย่างไรครับ ?
 การอธิษฐาน กับ การอ้อนวอน ต่างกันอย่างไร
 

การเป็นเจ้าภาพ บวชพระสงฆ์ ได้บุญ และ อานิสงค์อย่างไร ครับ

   คือไม่ทราบว่า มีอานิสงค์ อย่างไร เพราะผู้บวช แสดงความประสงค์ ว่าบวชทดแทนคุณพ่อ คุณแม่ แต่คุณพ่อ คุณแม่ ไม่มีทุนทรัพย์จัดง่านบวชให้ จึงได้ช่วยอนุเคราะห์เป็นเจ้าภาพ ซึ่งผู้บวชก็แสดงความขอบคุณ แต่ผมสงสัยเรื่องอานิสงค์ ของการเป็นเจ้าภาพว่า ผมได้บุญ หรือ พ่อแม่ ของเขาที่ให้ชชีวิตได้บุญ คือพ่อแม่ของเขาก็แค่มาร่วมงานในพิธิวันบวช

    รู้สึกคาใจ ว่า เหมือนเราไปแย่งบุญของ พ่อแม่ เขาหรือไม่ และเราได้อานิสงค์จริง ๆ หรือไม่จากการอุปถัมภ์การบวชพระในครั้งนี้

   

เรียนถามว่า ขณะนี้พระอาจารย์ปฏิบัติกรรมฐาน อะไรอยู่ครับ
คือเพื่อจะได้วิเคราะห์แบบอย่าง และเรียนถามปัญหาในส่วนที่เกี่ยวข้องได้ครับ เพราะถ้าผมเรียนถามในแนวทางอื่น ๆ ซึ่งเกรงว่าจะไม่ได้รับคำตอบอย่างที่ผ่านมาครับ ยังไม่ได้รับจดหมายตอบสักฉบับเลยครับ

 

คือ สงสัยอยู่เหมือนกันครับ ก่อนที่ผมจะได้ไปขึ้นกรรมฐาน ที่วัดราชสิทธาราม คณะ 5 ( เตรียมตัวแล้วครับ ) กะว่าจะไปในวันเข้าพรรษา เอาดีทางกรรมฐานด้านนี้เสียหน่อยหลังจากได้ศึกษาอ่านข้อมูลมาหลายเดือน แต่ก็ยังสงสัยอยู่ว่า มีความจำเป็นหรือไม่ครับ ที่เรามาเรียนกรรมฐาน และภาวนากรรมฐาน นี้แล้วต้องช่วยเผยแพร่ กรรมฐาน นี้ด้วยครับ คือผมเองอยากปฏิบัติภาวนากรรมฐาน แต่ไม่อยากไปผูกพันกับกลุ่มใด ๆ ครับ เพราะเข็ดแล้วในการปฏิบัติครูอาจารย์ หลายรูป หลายองค์ ทำให้ธุระในการภาวนากลายเป็นว่า มัวแต่ต้องไปหาทุนปัจจัยให้กับสำนักเหล่านั้น ครับ เลยอลหม่าน อลวน ด้วยรายชื่อกรรมการบ้าง ซึ่งไม่ตรงกับวัตถุประสงค์ในการภาวนาของผมครับ

 

[งมงาย หรือ ศรัทธา ถ้าเราภาวนาอย่างเดียวโดยไม่ใช้ปัญญา > บางทีเวลาจะได้ภาวนา มักฟังครูอาจารย์ กล่าวว่า ให้ภาวนาไปไม่ต้องไปคิดอะไร? ให้ภาวนาอย่างเดียว เท่านั้น ที่นี้ระหว่างที่ภาวนา การที่จะหยุดความคิดไม่ให้คิดนั้น โดยที่ไม่มีเหตุผลให้คือคำตอบว่าทำไมต้องภาวนาโดยที่ไม่ต้องคิด เพราะการภาวนาโดยที่ไม่ต้องคิดนั้นเป็นการใช้ปัญญา หรือ ไม่ครับ บางครั้งผมเอาหลัก กาลามสูตร มาเปรีบบเทียบ คืออย่าพึ่งเชื่อแม้เป็นครูอาจารย์ อย่างนี้ เลยมองเหตุผลออกมาว่า การภาวนาโดยที่เราไม่รู้ ไม่คิดนั้น เป็นการภาวนาแบบงมงาย ที่นี้เวลาภาวนา แบบมีความรู้ความคิดนั้น กำหนดได้ทันตาเหตุตามผล ก็ไม่เคยมีปีติเกิดขึ้น อย่างไรตามตำราเลย คือเลยคิดต่อไปว่า เราภาวนาแบบงมงาย ดีกว่า หรือไม่นะ แท้ที่จริงการภาวนาตามหลักพุทธศาสนา ควรใช้ปัญญา หรือความงมงาย หรือว่า ความงมงาย กับ คำว่า ศรัทธา คืออันเดียวกัน ครับ]

งมงาย หรือ ศรัทธา ถ้าเราภาวนาอย่างเดียวโดยไม่ใช้ปัญญา >

  บางทีเวลาจะได้ภาวนา มักฟังครูอาจารย์ กล่าวว่า ให้ภาวนาไปไม่ต้องไปคิดอะไร? ให้ภาวนาอย่างเดียว เท่านั้น

  ที่นี้ระหว่างที่ภาวนา การที่จะหยุดความคิดไม่ให้คิดนั้น โดยที่ไม่มีเหตุผลให้คือคำตอบว่าทำไมต้องภาวนาโดยที่ไม่ต้องคิด เพราะการภาวนาโดยที่ไม่ต้องคิดนั้นเป็นการใช้ปัญญา หรือ ไม่ครับ

  บางครั้งผมเอาหลัก กาลามสูตร มาเปรีบบเทียบ คืออย่าพึ่งเชื่อแม้เป็นครูอาจารย์ อย่างนี้ เลยมองเหตุผลออกมาว่า การภาวนาโดยที่เราไม่รู้ ไม่คิดนั้น เป็นการภาวนาแบบงมงาย

   ที่นี้เวลาภาวนา แบบมีความรู้ความคิดนั้น กำหนดได้ทันตาเหตุตามผล ก็ไม่เคยมีปีติเกิดขึ้น อย่างไรตามตำราเลย คือเลยคิดต่อไปว่า เราภาวนาแบบงมงาย ดีกว่า หรือไม่นะ

   แท้ที่จริงการภาวนาตามหลักพุทธศาสนา ควรใช้ปัญญา หรือความงมงาย

   หรือว่า ความงมงาย กับ คำว่า ศรัทธา คืออันเดียวกัน ครับ

 

[ความเชื่อที่เล่าต่อ ๆ กันมาว่า "วันศุกร์ที่ 13 " เป็นวันแห่งอาถรรพ์ ใครจะทำกิจการใด ๆ ลงทุนพบปะเจรจาสิ่งใด ก็มักจะเกิดเรื่องร้าย ๆ ตลอด...เฉกเช่นวันนี้ วันศุกร์ที่ 13 กรกฎาคม 2555 ซึ่งเป็นวันที่ศาลรัฐธรรมนูญจะวินิจฉัยคดีแก้ไขรัฐธรรมนูญมาตรา 291 ท่ามกลางเสียงวิพากษ์วิจารณ์และข้อกังวลของหลายฝ่าย ว่าการแก้รัฐธรรมนูญในครั้งนี้ จะเป็นการล้มล้างการปกครองในระบอบประชาธิปไตยอันมีพระมหากษัตริย์ทรงเป็นประมุข ตามมาตรา 68 หรือไม่ ทั้งนี้ถือว่า... เรื่องดังกล่าวจะเป็น "การชี้ชะตาประเทศไทย" เลยทีเดียว ทำให้หลายคนที่เชื่ออาถรรพ์ ศุกร์ 13 จึงพากันเกรงกลัวว่า การตัดสินคดียิ่งใหญ่ในวันอาถรรพ์เช่นนี้ อาจจะนำพาความหายนะมาให้กับประเทศก็เป็นได้...ส่วนความเป็นมาของคำว่า "อาถรรพ์ ศุกร์ 13" นั้น เป็นความเชื่อมาจากฝรั่ง โดยเฉพาะชาวคริสต์ นิกายโรมันคาทอลิก ที่เห็นว่า เลข 13 เป็นเลขแห่งความโชคร้าย ถึงจะลงมือทำการสิ่งใดก็จะไม่ประสบผลสำเร็จ เนื่องจากวันดังกล่าว เป็นวันที่พระเยซูทรงสิ้นพระชนม์บนไม้กางเขน หลังจากที่รับประทานอาหารมื้อสุดท้ายร่วมกับสาวกทั้ง 12 คนศุกร์ 13 จะเป็นอาถรรพ์หรือเปล่าไม่รู้ แต่ฝรั่งต่างเชื่อเรื่องนี้อย่างมาก บางคนก็จิตตกวิกลจริต หวาดผวาจนขึ้นสมอง กลายเป็น "โรคกลัววันศุกร์ที่ 13" หรือโรคที่มีชื่อเรียกยาว ๆ ว่า "พาราสเคฟดิคาเทรียโฟเบีย" (paraskevidekatriaphobia) หรือโรค "ฟริกกาทริสไคเดคาโฟเบีย" (friggatriskaidekaphobia)ทั้งนี้ จากการศึกษาประเมินพบว่า คนอเมริกันเป็นโรคดังกล่าวถึง 21 ล้านคน หรือประมาณ 8% ของประเทศเลยทีเดียว แต่เดี๋ยวก่อน หลายคนอาจจะคิดว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องงมงาย ลองมาดูสถิติต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นในศุกร์ 13 กันดีกว่า ขอบอกว่าไม่ใช่เรื่องเล่น ๆ เลยนะศูนย์จัดการความเครียดและสถาบันบำบัดอาการกลัวในเมืองแอชวิลล์ มลรัฐนอร์ทแคโรไลนา สหรัฐอเริกา ประเมินว่า ในแต่ละครั้งที่มีวันศุกร์ที่ 13 สหรัฐอเมริกาต้องสูญเสียทางเศรษฐกิจเป็นเงินถึง 800-900 ล้านเหรียญสหรัฐทีเดียว เพราะว่าประชาชนบางคนไม่กล้าเดินทางไปไหน... ไม่กล้าแม้แต่จะไปทำงานส่วนอุบัติเหตุจาก "ศุกร์ 13" เมื่อเปรียบเทียบข้อมูลจากอุบัติเหตุระหว่างวันศุกร์ที่ 6 กับวันศุกร์ที่ 13 นั้น แตกต่างกันอย่างเห็นได้ชัด (ข้อมูลเมื่อ ค.ศ.1993) ตัวเลขผู้ประสบอุบัติเหตุมากกว่าวันศุกร์อื่น ๆ ถึง 52% เลยทีเดียว]

ความเชื่อที่เล่าต่อ ๆ กันมาว่า "วันศุกร์ที่ 13 " เป็นวันแห่งอาถรรพ์ ใครจะทำกิจการใด ๆ ลงทุนพบปะเจรจาสิ่งใด ก็มักจะเกิดเรื่องร้าย ๆ ตลอด...

เฉกเช่นวันนี้ วันศุกร์ที่ 13 กรกฎาคม 2555 ซึ่งเป็นวันที่ศาลรัฐธรรมนูญจะวินิจฉัยคดีแก้ไขรัฐธรรมนูญมาตรา 291 ท่ามกลางเสียงวิพากษ์วิจารณ์และข้อกังวลของหลายฝ่าย ว่าการแก้รัฐธรรมนูญในครั้งนี้ จะเป็นการล้มล้างการปกครองในระบอบประชาธิปไตยอันมีพระมหากษัตริย์ทรงเป็นประมุข ตามมาตรา 68 หรือไม่ ทั้งนี้ถือว่า... เรื่องดังกล่าวจะเป็น "การชี้ชะตาประเทศไทย" เลยทีเดียว ทำให้หลายคนที่เชื่ออาถรรพ์ ศุกร์ 13 จึงพากันเกรงกลัวว่า การตัดสินคดียิ่งใหญ่ในวันอาถรรพ์เช่นนี้ อาจจะนำพาความหายนะมาให้กับประเทศก็เป็นได้...

ส่วนความเป็นมาของคำว่า "อาถรรพ์ ศุกร์ 13" นั้น เป็นความเชื่อมาจากฝรั่ง โดยเฉพาะชาวคริสต์ นิกายโรมันคาทอลิก ที่เห็นว่า เลข 13 เป็นเลขแห่งความโชคร้าย ถึงจะลงมือทำการสิ่งใดก็จะไม่ประสบผลสำเร็จ เนื่องจากวันดังกล่าว เป็นวันที่พระเยซูทรงสิ้นพระชนม์บนไม้กางเขน หลังจากที่รับประทานอาหารมื้อสุดท้ายร่วมกับสาวกทั้ง 12 คน

ศุกร์ 13 จะเป็นอาถรรพ์หรือเปล่าไม่รู้ แต่ฝรั่งต่างเชื่อเรื่องนี้อย่างมาก บางคนก็จิตตกวิกลจริต หวาดผวาจนขึ้นสมอง กลายเป็น "โรคกลัววันศุกร์ที่ 13" หรือโรคที่มีชื่อเรียกยาว ๆ ว่า "พาราสเคฟดิคาเทรียโฟเบีย" (paraskevidekatriaphobia) หรือโรค "ฟริกกาทริสไคเดคาโฟเบีย" (friggatriskaidekaphobia)

ทั้งนี้ จากการศึกษาประเมินพบว่า คนอเมริกันเป็นโรคดังกล่าวถึง 21 ล้านคน หรือประมาณ 8% ของประเทศเลยทีเดียว แต่เดี๋ยวก่อน หลายคนอาจจะคิดว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องงมงาย ลองมาดูสถิติต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นในศุกร์ 13 กันดีกว่า ขอบอกว่าไม่ใช่เรื่องเล่น ๆ เลยนะ

ศูนย์จัดการความเครียดและสถาบันบำบัดอาการกลัวในเมืองแอชวิลล์ มลรัฐนอร์ทแคโรไลนา สหรัฐอเริกา ประเมินว่า ในแต่ละครั้งที่มีวันศุกร์ที่ 13 สหรัฐอเมริกาต้องสูญเสียทางเศรษฐกิจเป็นเงินถึง 800-900 ล้านเหรียญสหรัฐทีเดียว เพราะว่าประชาชนบางคนไม่กล้าเดินทางไปไหน... ไม่กล้าแม้แต่จะไปทำงาน

ส่วนอุบัติเหตุจาก "ศุกร์ 13" เมื่อเปรียบเทียบข้อมูลจากอุบัติเหตุระหว่างวันศุกร์ที่ 6 กับวันศุกร์ที่ 13 นั้น แตกต่างกันอย่างเห็นได้ชัด (ข้อมูลเมื่อ ค.ศ.1993) ตัวเลขผู้ประสบอุบัติเหตุมากกว่าวันศุกร์อื่น ๆ ถึง 52% เลยทีเดียว

[เผยตัวฆาตรกร!! ผู้เป็นยายสารภาพ ฆ่าน้องเบิร์ดเพื่อป้องกันตัวสืบเนื่องจากกรณีที่พบ ศพ เด็กชายอรรถสิทธิ์ ลีเลิศยุทธ นักเรียนชั้น ม. 1 โรงเรียนวชิรธรรมสาธิต ในสภาพนอนคว่ำหน้า สวมเสื้อกีฬา และ กางเกงขาสั้น เสียชีวิตอยู่บริเวณบันไดหนีไฟชั้น 3 จากการตรวจสอบพบร่องรอยถูกของแข็งตีอย่างรุนแรงทั้งบริเวณท้ายทอยและขมับซ้าย และตามลำตัวมีร่องรอยฟกช้ำและก่อนหน้านี้ผู้เป็นยายคือ นางสมจิต จำปาดี ที่พักอยู่ด้วยกัน บริเวณชั้น 5 ของอาคาร บอกว่า เห็นน้องเบิร์ด เวลา 21.00 น. ก่อนขออนุญาตลงไปเล่นข้างล่าง ซึ่งก่อนหน้านี้ได้เล่าว่ามีเรื่องชกต่อยกับเพื่อนที่โรงเรียน และวันต่อมาทางโรงเรียนจะมีการสอบ ครูจึงได้เรียกผู้ปกครองไปพบ ก่อนที่จะหายตัวไปจนกระทั่งรุ่งเช้า คิดว่าน้องเบิร์ดไปนอนที่บ้านเพื่อน ตนเองจึงเดินทางไปโรงเรียนเพื่อพบกับครู และได้รับแจ้งว่าหลานไม่ได้มาเรียน จึงกลับมาบ้าน และแม่บ้านมาแจ้งว่าพบศพน้องเบิร์ดบริเวณบันไดหนีไฟแต่แล้วคดีดังกล่าวเผยตัวฆาตรกรแล้ว เนื่องจากหลักฐานผลการตรวจดีเอ็นเอเส้นผม รวมทั้งการแกะรอยจากรองเท้าแตะของผู้ตายที่ไม่ได้สวมใส่ขณะพบศพ อีกทั้งระหว่างการสอบสวน นางสมจิตร จำปาดี ผู้เป็นยายแท้ๆ ของน้องเบิร์ด รับสารภาพว่า เป็นผู้ลงมือฆ่าน้องเบิร์ดเอง เพราะดุด่าเรื่องที่หลานไปมีเรื่องชกต่อยกับเพื่อนที่โรงเรียน และติดเกมมากจนไม่ยอมทำอะไร เป็นเหตุให้น้องเบิร์ดไม่พอใจวิ่งเข้ามาจะทำร้ายตน จึงตัดสินใจหยิบไม้หระบองตีเข้าที่ศีรษะอย่างแรงเพื่อป้องกันตัว จนหลานล้มลงชักกระตุกและแน่นิ่งไป ตนตกใจลองจับชีพจรดูก็พบว่าหลานหัวใจหยุดเต้นแล้วแต่เพราะด้วยความที่กลัวความผิด จึงพยายามลากศพน้องเบิร์ดไปทิ้งที่ชั้นล่าง แต่หมดแรงจึงทิ้งศพไว้ที่ตรงบันไดหนีไฟ โดยเจ้าหน้าที่ตำรวจเตรียมที่จะแถลงในวันพรุ่งนี้]

เผยตัวฆาตรกร!! ผู้เป็นยายสารภาพ ฆ่าน้องเบิร์ดเพื่อป้องกันตัว
สืบเนื่องจากกรณีที่พบ ศพ เด็กชายอรรถสิทธิ์ ลีเลิศยุทธ นักเรียนชั้น ม. 1 โรงเรียนวชิรธรรมสาธิต ในสภาพนอนคว่ำหน้า สวมเสื้อกีฬา และ กางเกงขาสั้น เสียชีวิตอยู่บริเวณบันไดหนีไฟชั้น 3 จากการตรวจสอบพบร่องรอยถูกของแข็งตีอย่างรุนแรงทั้งบริเวณท้ายทอยและขมับซ้าย และตามลำตัวมีร่องรอยฟกช้ำ
และก่อนหน้านี้ผู้เป็นยายคือ นางสมจิต จำปาดี ที่พักอยู่ด้วยกัน บริเวณชั้น 5 ของอาคาร บอกว่า เห็นน้องเบิร์ด เวลา 21.00 น. ก่อนขออนุญาตลงไปเล่นข้างล่าง ซึ่งก่อนหน้านี้ได้เล่าว่ามีเรื่องชกต่อยกับเพื่อนที่โรงเรียน และวันต่อมาทางโรงเรียนจะมีการสอบ ครูจึงได้เรียกผู้ปกครองไปพบ ก่อนที่จะหายตัวไป
จนกระทั่งรุ่งเช้า คิดว่าน้องเบิร์ดไปนอนที่บ้านเพื่อน ตนเองจึงเดินทางไปโรงเรียนเพื่อพบกับครู และได้รับแจ้งว่าหลานไม่ได้มาเรียน จึงกลับมาบ้าน และแม่บ้านมาแจ้งว่าพบศพน้องเบิร์ดบริเวณบันไดหนีไฟ
แต่แล้วคดีดังกล่าวเผยตัวฆาตรกรแล้ว เนื่องจากหลักฐานผลการตรวจดีเอ็นเอเส้นผม รวมทั้งการแกะรอยจากรองเท้าแตะของผู้ตายที่ไม่ได้สวมใส่ขณะพบศพ อีกทั้งระหว่างการสอบสวน นางสมจิตร จำปาดี ผู้เป็นยายแท้ๆ ของน้องเบิร์ด รับสารภาพว่า เป็นผู้ลงมือฆ่าน้องเบิร์ดเอง เพราะดุด่าเรื่องที่หลานไปมีเรื่องชกต่อยกับเพื่อนที่โรงเรียน และติดเกมมากจนไม่ยอมทำอะไร เป็นเหตุให้น้องเบิร์ดไม่พอใจวิ่งเข้ามาจะทำร้ายตน จึงตัดสินใจหยิบไม้หระบองตีเข้าที่ศีรษะอย่างแรงเพื่อป้องกันตัว จนหลานล้มลงชักกระตุกและแน่นิ่งไป ตนตกใจลองจับชีพจรดูก็พบว่าหลานหัวใจหยุดเต้นแล้ว
แต่เพราะด้วยความที่กลัวความผิด จึงพยายามลากศพน้องเบิร์ดไปทิ้งที่ชั้นล่าง แต่หมดแรงจึงทิ้งศพไว้ที่ตรงบันไดหนีไฟ โดยเจ้าหน้าที่ตำรวจเตรียมที่จะแถลงในวันพรุ่งนี้

อยากปฏิบัติกรรมฐาน แต่ไม่อยากผูกพัน กับครูอาจารย์ด้วยการขึ้นกรรมฐาน

ช่วยแนะนำให้หน่อยครับ ถ้าผมจะปฏบัติกรรมฐาน มัชฌิมา แบบลำดับโดยไม่ต้องขึ้นกรรมฐาน คือไม่อยากผูกพันกับครูอาจารย์กรรมฐาน ครับ แต่อยากปฏิบัติครับ เพราะที่ผ่านมานั้น ผมเสียเวลากับการไปรับใช้ครูอาจารย์เป็นเวลาหลายปี หลายรูป หลายองค์แล้ว คือ อยากได้ปฏิบัติ มากกว่าที่ต้องไปทำงานเกีย่วกับวัดครับ


   ขอบคุณที่เข้าใจผมนะครับ
   สาธุ

อยากทราบอานิสงค์ การสวด อิติปิโส ฯ 108 จบ ด้วยคะ
คือ พึ่งงาน พุทธชยันตี มาและได้ร่วมสวดกับเขามา แต่ก็สวดตามที่ชวน เห็นแต่ละท่านก็บอกว่า ดี ก็สวดตามเขา แต่มาวันนี้ ก็เกิดสงสัยว่า แล้วดีอย่างไร เสียงแหบเลย เจ็บคอด้วย
 
  แล้วที่ว่าดี นี้ดีอย่างไร

  ขอท่านผู้รู้ ช่วยตอบกันด้วยนะคะ ถามครั้งแรก ( เกรงใจมากคะ )