ยินดีต้อนรับคุณ, บุคคลทั่วไป กรุณา เข้าสู่ระบบ หรือ ลงทะเบียน

ผู้เขียน หัวข้อ: วินัย ศีล สิกขาบท  (อ่าน 1068 ครั้ง)

0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้

raponsan

  • มารยิ่งมี บารมียิ่งแก่กล้า
  • ผู้ดูแลบอร์ด
  • โยคาวจรผล
  • ********
  • ผลบุญ: +61/-0
  • ออฟไลน์ ออฟไลน์
  • กระทู้: 28413
  • Respect: +11
    • ดูรายละเอียด
วินัย ศีล สิกขาบท
« เมื่อ: เมษายน 12, 2020, 07:38:23 am »
0

 :25: :25: :25:

สูตรสำเร็จในชีวิต (11) : วินัย

สูตรแห่งความสำเร็จในชีวิตข้อต่อไปนี้ วินัยที่ศึกษาดีแล้ว คำว่า “วินัยที่ศึกษาดีแล้ว” มิใช่เพียงการเรียนรู้เกี่ยวกับระเบียบวินัยว่ามีอะไรบ้าง แต่หมายถึงการฝึกฝนอบรมตนให้มีระเบียบวินัยด้วย

คำว่า “ศึกษา” คำนี้มักจะมีปัญหาสำหรับคนไทย คือมักแปลกันว่า “การเล่าเรียน”

ที่จริงแล้วความหมายของคำเดิม หมายเอาการปฏิบัติ การลงมือกระทำ หรือการฝึกฝนอบรมตน เพราะฉะนั้น เมื่อพูดถึงวินัยที่ศึกษาแล้ว จึงมุ่งไปที่วินัยที่ฝึกฝนอบรมดีแล้ว หรือความมีวินัยนั้นเอง

     พูดถึงวินัย ก็นึกถึงอีกคำหนึ่งที่มักใช่คู่กันคือ ศีล สองคำนี้คล้ายกันแต่ขอบเขตกว้างแคบไม่เท่ากัน ศีล หมายเอาข้อห้ามข้อบังคับ เรียกอีกอย่างหนึ่งว่า “สิกขาบท”

     ส่วน วินัย หมายถึงระบบทั้งหมดที่ฝึกหัดอบรมคนอันครอบคลุมถึงศีลหรือสิกขาบทด้วย อย่างในกรณีของพระภิกษุ ถ้าพูดถึงศีล (หรือสิกขาบท) ของภิกษุก็หมายถึงข้อห้าม 227 ข้อนั้นด้วย
     แต่ถ้าพูดถึงวินัยของพระภิกษุหมายถึงข้อบังคับ 227 ข้อนั้นด้วย ทั้งระเบียบแบบแผนอื่นๆ ที่พระสงฆ์จะพึงปฏิบัติฝึกฝนอบรมตนเพื่อให้เหมาะแก่ความเป็นบรรพชิตที่ดีงามด้วย

@@@@@@

ขอโทษที่ต้องอธิบายศัพท์แสงยืดยาว เพราะเห็นว่าเป็นเรื่องสำคัญที่เราควรทำความเข้าใจร่วมกัน เรื่องของพระของเจ้าก็ยุ่งยากอย่างนี้แหละ ถ้าไม่ตกลงกันก่อนว่าคำนี้หมายถึงอย่างนี้ เดี๋ยวจะกลายเป็นการพูดคนละเรื่องเดียวกัน

ผู้รู้ท่านหนึ่งพูดว่า วินัยก็คือ “แบบ” ที่หล่อหลอมให้คนเป็นคนดีและมีคุณค่าในสังคม เห็นว่าท่านพูดเข้าท่าดี จึงขอจำฝีปากท่านมาขยายให้ฟัง

ดินเหนียวตามท้องไร่ท้องนา มันก็คือดินธรรมดาๆ หาค่าอันใดมิได้ แม้เศษดินเพียงนิดเดียวติดเท้าขึ้นบ้านเรือนใคร เขาก็รังเกียจหาว่าทำให้บ้านเรือนเขาสกปรก

แต่ถ้าดินเหนียวนั้นกดเข้าไปในแบบที่เขาทำไว้ เช่น แบบตุ๊กตาแล้วแกะออกมาเป็นตุ๊กตาที่งาม น่ารัก ใครเห็นใครก็อยากได้ ได้ไปแล้วก็นำไปตั้งอวดใครต่อใครอย่างภาคภูมิใจ มันก็ดินเหนียวที่เคยรังเกียจนักหนานั้นแหละ แต่ทำไมคราวนี้จึงกลายเป็นของมีค่า น่าดูน่าชมได้ถึงขนาดนั้น


@@@@@@

หรือเศษโลหะที่คนเขาโยนทิ้งตามที่ต่างๆ ครั้นช่างหล่อเขาเอาไปหลอมเข้ากับแบบออกมาเป็นพระพุทธรูป สวยสดงดงาม ใครเห็นก็กราบไหว้บูชา เดิมก็เศษเหล็กไร้ค่านั่นเอง แต่ทำไมจึงกลายเป็นวัตถุเคารพอันทรงคุณค่า เพราะ “แบบ” ใช่ไหม ที่ทำให้เป็นตุ๊กตา ทำเศษโลหะให้เป็นพระปฏิมา

    ฉันใดก็ฉันนั้นแหละครับ
    วินัยนับว่าเป็นแบบที่ทำคนให้มีคุณค่า
    วินัยนี่แหละที่ทำพลเรือนให้เป็นทหาร
    วินัยนี่แหละที่ทำให้เด็กลูกหลานชาวบ้านเป็นเณรเป็นพระ

    แม้คนเหล่านี้จะมีอายุน้อยปูนลูกปูนหลาน ญาติโยมแก่ๆ ยังยกมือไหว้ อย่าว่าแต่สามัญชนเลย แม้องค์พระมหากษัตริย์ก็ยังทรงเคารพ นี่มิใช่อิทธิพลของวินัยดอกหรือ

    อยากเป็นคนดีมีคุณค่าและประสบความสำเร็จในชีวิตก็จงทำตนให้มีระเบียบวินัยเถอะครับ พระก็รักษาวินัยของพระ คฤหัสถ์ก็รักษาวินัยของคฤหัสถ์ อย่าให้ผิดเพศภาวะเข้าก็แล้วกัน



ที่มา : มติชนสุดสัปดาห์ ฉบับวันที่ 3-9 เมษายน 2563
คอลัมน์ : เสฐียรพงษ์ วรรณปก
ผู้เขียน : เสฐียรพงษ์ วรรณปก
เผยแพร่ : วันพฤหัสที่ 9 เมษายน พ.ศ.2563
ขอบคุณ : https://www.matichonweekly.com/column/article_294143
บันทึกการเข้า
ปัญจะมาเร ชิเนนาโถ ปัตโต สัมโพธิมุตตะมัง จตุสัจจัง ปะกาเสติ มหาวีรัง นะมามิหัง ปัญจะมาเร ปลายิงสุ