พิมพ์

[ธัมมะวังโส]

ถาม ( บ่นมา ) หนู ผม โยม รู้สึกว่า ภาวนาไม่ได้เลย ชาตินี้คงสำเร็จธรรมไม่ได้ ขอกราบลา พอจ ไม่ขอภาวนาต่อไปตามแนวทางนี้ คะ ครับ เจ้าคะ

ตอบ ตามสบาย ทางเธอ เป็นคนเลือก ไม่ใช่ฉันเป็นคนเลือกให้ เห็นว่าอะไร สบายใจของเธอ ก็ทำไป

ไม่มีใครดี ร้อยเปอร์เซ็นต์
และไม่มีใครชั่ว ร้อยเปอร์เซ็นต์
ที่ดี ก็เพราะมีคุณธรรม
ที่ไม่ดี ก้เพราะขาดคุณธรรม
มีแต่ โสดาบันขึ้นไปเท่านั้น ทีจะดีร้อยเปอร์เซ้นต์
ดังนั้น โสดาบัน ไม่มีกำเนิดในอบายภูมิ ๔
พอจ อยากให้ท่านทั้งหลาย ภาวนาบำเพ็ญ ให้ได้คุณธรรม อันนี้ก่อน เพราะมีความสำคัญ

โสดาบัน ยังมีบุตรได้ ค้าขายได้ เที่ยวได้ ยังมีกิเลสอยู่มาก ไม่ใช่น้อย แต่ โสดาบัน จะฉลาด คือ ฉลาดในกุศลความดี รักษาความดี ไม่ยอมตกต่ำเพราะอกุศล อย่างเด็ดขาด

การเป็นโสดาบัน แบบ เจโตวิมุตติ นั้นยากอยู่ เพราะต้องมีอัปปนาจิต เข้าฌาน ออกฌานได้
แต่การเป็น โสดาบัน แบบ ปัญญาวิมุตติ นั้นอาศัยสติ เป็นหลัก มีสมาธิอย่างอ่อน แค่อุปจาระสมาธิ ก็เพียงพอต่อการเจริญวิปัสสนา ซึ่งเป็นหนทางรอดสำหรับผู้มีบารมี ไม่พอใน เจโตวิมุตติ

ดังนั้น โอกาส ที่คนจะทำดี และ ทำชั่ว จึงอยู่ที่ สติ เป็นเครื่องระลึก เท่านั้น ดังนั้นการฝึกสติ บ่อย ๆ ย่อมมีประโยชน์ พอ ๆ กับสมาธิ

ฝึกสติ ทำอย่างไร ก็ พุทโธ นั่นแหละ ว่า ท่อง บ่น นึกถึง ให้มากยิ่งขึ้น การนึกถึงได้ หนึ่งครั้ง ก็มีสติหนึ่งครั้ง คนที่นึกถึง พุทโธ ทำชั่วไม่ได้ ทำไม่ลง ถ้าจะทำต้องเลิกนึกถึง พุทโธ เห็นไหม แค่เจริญ สติ ภาวนา พุทโธ แบบนึกหน่วงไปเรือ่ย ๆ โดยไม่ต้องหวังในอำนาจสมาธิ เมื่อสติสมบูรณ์ ก็จะได้ สมาธิ อย่างอ่อนที่มาพร้อมกับสัมปชัญญะ ( รู้ตัว )

สรุป ผู้ฝึกภาวนา หากไปทางสมาธิ ขั้นอัปปนาไม่ได้ ก็ไม่ได้หมายความว่า จะสำเร็จคุณธรรมไม่ได้

ดังนั้นแม้ท่านทั้งหลายจะไม่มีบารมี หรือ บารมีทางด้านอัปปนาจิตยังไม่เพียงพอ ก็ไม่ควรย่อท้อ ทำลายความดีงามของตนให้ตกต่ำลง

เจริญพร