พิมพ์

[raponsan]

นายเรือง

"หลวงปู่พิมพ์" อาจไม่สละสังขาร แต่เชื่อไหม.?
ในยุคต้นรัตนโกสินทร์ มีคนยอมเผาตัวเพื่อนิพพาน

ศาลาเล็ก บริเวณพระอุโบสถ วัดอรุณราชวราราม กทม. มีประติมากรรมสลักจากหินเป็นรูปชายสองคน ชื่อ "นายเรือง" และ "นายนก"

จารึกที่ฐานรูปปั้นนายเรือง มีเนื้อหาระบุว่า เมื่อปี พ.ศ.2333 นายเรือง ไปเสี่ยงดอกบัวพร้อมสหายอีกสองคน ที่พระอุโบสถวัดครุฑ ว่าถ้าใครจะสำเร็จโพธิญาณ ขอให้ดอกบัวของผู้นั้นจงบานขึ้น ครั้นต่อมาในวันรุ่งขึ้น ดอกบัวของนายเรืองก็บานขึ้นมาแต่เพียงดอกเดียว

 

นับจากนั้น นายเรืองจึงไปอยู่ศาลาการเปรียญ วัดอรุณฯ สมาทานอุโบสถศีล ฟังเทศน์ เอาน้ำมันชุบสำลีเป็นเชื้อพาดแขนทั้งสอง เพื่อจุดไฟต่างประทีป จนถึงวันเผาตัว นายเรืองฟังเทศน์จบก็นุ่งห่มผ้าชุบน้ำมัน เดินออกมาหน้าศาลาการเปรียญ นั่งพับเพียบ พนมมือ รักษาอารมณ์ให้สงบ แล้วจุดไฟเผาตัว ขณะที่เปลวไฟลุกท่วมตัวนั้น นายเรืองได้ร้องว่า "สำเร็จปรารถนาแล้ว" ส่วนคนรอบข้างที่มายืนดูอยู่ราว 5-6 ร้อยคน บ้างก็ร้องสาธุ เปลื้องผ้าห่มโยนบูชาเข้ากองไฟ คนที่ไม่ได้นับถือศาสนาพุทธ ก็ถอดหมวกคำนับ แล้วโยนเข้าไปในกองไฟด้วย เมื่อไฟดับลงแล้ว ชาวบ้านก็ช่วยกันยกศพนายเรืองไปไว้ที่ศาลาการเปรียญ สวดพระอภิธรรมสองคืน ก่อนจะนำไปเผา

ว่ากันว่าขณะเผาศพนายเรืองนั้น ปลาในท้องนาได้โดดเข้ากองไฟ นอกจากนี้ อัฐิของนายเรืองยังมีสีเขียวขาวเหลืองขาบ แลดูประหลาดตา จึงมีการเก็บอัฐิใส่ในโกฐดีบุก แล้วเก็บไว้ที่ศาลาการเปรียญเก่า วัดอรุณฯ

นายนก

ขณะที่จารึกที่ฐานรูปปั้นนายนก มีเนื้อหาระบุว่า เมื่อปี พ.ศ.2360 หลังคืนที่ฝนตก มีคนได้มาเห็นนายนกนั่งสมาธิเผาตัวตายอยู่ใต้ต้นมหาโพธิ์ หน้าพระวิหารเก่า วัดอรุณฯ

ก่อนหน้านั้น ราวเดือนเศษ นายนกได้บอกกล่าวกับญาติมิตรและชาวบ้านที่รู้จักว่า จะประพฤติสุจริตธรรม ทำบุญรักษาศีล ตั้งจิตปรารถนาพระนิพพาน ก่อนจะละบ้านเรือน ออกมาสมาทานศีล เจริญภาวนาอยู่ที่ศาลาการเปรียญเก่า วัดอรุณฯ

ไม่มีใครทราบได้ว่านายเรืองและนายนกจะบรรลุนิพพานจริงหรือไม่ จากการเผาตัวสละชีวิต แต่ความเชื่อลักษณะนี้ก็มีอยู่ในทุกสังคม แม้จะมีสิกขาบทห้ามการกระทำดังกล่าวเอาไว้

 

ทว่า การกระทำของทั้งคู่ ก็แสดงให้เห็นถึง ความเลื่อมใสศรัทธาแก่กล้าต่อพระพุทธศาสนาของคนในยุคต้นรัตนโกสินทร์ และการให้ความยอมรับต่อการเผาตัวเพื่อแสดงความเลื่อมใสดังกล่าว

ดังที่ นายเรืองและนายนก ได้รับการยกย่องสรรเสริญจากผู้คนในสมัยนั้น จนมีการสร้างรูปเหมือนและจารึกข้อความเพื่อประกาศเรื่องราวว่าด้วยความศรัทธาอันแรงกล้าของบุคคลทั้งสอง

ที่มา บทความ เล่าเรื่อง : นายเรืองและนายนกผู้เผาตัว โดย นวพรรณ ภัทรมูล
คลิกอ่านบทความฉบับเต็ม ที่นี่
http://www.matichon.co.th/news_detail.php?newsid=1410364504

[pongsatorn]

อ่านแล้ว นับว่า ทัั้งสองท่าน มีน้ำใจ กล้าหาญสมกับคำปฏิญาณ เอาชีวิตเป็นเดิมพัน แสดงถึงความศรัทธาต่อ พระพุทธศาสนา อย่างสูงส่ง แต่สมัยครั้งพุทธกาล ก็มีพระภิกษุพลีชีพ เนื่องด้วยกรรมฐาน จำนวนมากเช่นกัน นะครับ ซึ่งท่านทั้งหลายเหล่านั้น ล้วนแล้วถูกพระพุทธเจ้าตำหนิ มีเพียงรูปเดียวที่ไม่ถูกตำหนิ นั่นก็คือ พระโคธิกะ

 พลีชีพเพื่อพระธรรม เช่นนี้ใช่หรือไม่ครับ