พิมพ์

[จตุพร]

'โรคทางใจ...มีกันอยู่ทุกตัวคน
หนักเบาแตกต่างกันที่อำนาจของกรรมที่ตนกระทำ'....

คนน่าสงสารในโลกนี้มีมากนัก ทั้งน่าสงสารทางกาย...
และน่าสงสารทางใจ...
เราเองแทบทุกคนก็เป็นโรคน่าสงสารเช่นที่กล่าว...
แต่เมื่อไม่ใช่โรคทางกาย...ก็ไม่เห็นกัน...ไม่รู้กันว่า

ตนเป็นคนหนึ่งในจำนวนมหาศาลที่น่าสงสาร...
และน่าสงสารยิ่งกว่าเป็นโรคทางกาย...
น่ากลัวน่าเป็นห่วงยิ่งกว่าเป็นโรคทางกาย...
โรคน่าสงสารทางใจตัวเอง...ต้องรู้ด้วยตัวของตัวเอง...

ต้องยอมรับด้วยตัวของตัวเอง...
จึงจะแก้ไขได้....
ไม่เช่นนั้นแล้วก็ไม่มีทางจะรักษาโรคทางใจได้เลย...
แม้พระธรรมคำสอนของพระพุทธเจ้า...

จะเป็นโอสถรักษาโรคทางใจของผู้ที่ไม่ยอมรับรู้ว่า...
...'ใจของตนมีโรค'...
นั่นก็คือ ผู้ไม่ยอมรับการรักษา...
ไม่ยอมรับโอสถของพระพุทธเจ้า...

เขาย่อมเป็นคนน่าสงสารตลอดไป....
พบคนเช่นนี้พึงย้อนดูตนเอง...
คงจะต้องพบโรคทางใจด้วยกัน...
เพียงแต่ว่า..จะมากน้อยหนักเบากว่ากันเพียงไร...
ตามอำนาจของ...'กรรม'...ที่ได้กระทำมาแล้วนั้น....

: พระราชนิพนธ์เพื่อความสวัสดีแห่งชีวิต
สมเด็จพระญาณสังวร สมเด็จพระสังฆราช สกลมหาสังฆปริณายก...

ขอนอบน้อมแด่คุณพระพุทธ คุณพระธรรม คุณพระสงฆ์