พิมพ์

[ธัมมะวังโส]

เมื่อใดบุคคลเห็นธรรม อันเกิดขึ้นเฉพาะหน้า ในที่นั้น ๆ อย่างแจ่มแจ้ง ไม่ง่อนแง่นคลอนแคลน
เขาควรพอกพูน อาการเช่นนั้นไว้


  ธรรมประจักษ์ การรู้แจ้งธรรม บรรลุธรรม ล้วนแล้ว อาศัย ความสงบ เพราะถ้าไม่สงบ ก็จะไม่เห็นธรรมนั้นเลย ธรรมที่เรียกว่าการเข้าไปประจักษ์นั้น มีความเห็นในปัจจุบัน คือ ที่เฉพาะหน้า เพียงสัมผัส ด้วย อายตนะทั้ง 12 แล้วรู้เห็นถึง ความเกิดขึ้น ความตั้งอยู่ และ ความเสื่อมไป เมื่อใด ใจของผู้นั้นเห็นอย่างนั้น ย่อมละ ย่อมคลาย จากความรัก ความชอบ ความชัง ความยินดี และ ความไม่ยินดี จิตพอกพูนเป็นอุเบกขา ด้วยอาการละ ไม่เข้าไปยึดมั่น ถือมั่น ว่าใด ๆ ในโลกนี้ ล้วนแล้ว ไม่ใช่เรา ไม่ใช่ของเรา ไม่ใช่ตัวตนของเรา ว่างเว้นจากคำว่า เรา ของรา และตัวตนของเรา

    ธรรมประจักษ์ ส่วนนี้เป็นส่วนเริ่มต้น ของผู้เห็นธรรม อันงาม เรียกว่า งามในเบื้องต้น

    เจริญธรรม / เจริญพร

 

[ปัญญสโก ภิกขุ]

กระผมเห็นจริงตามนั้น สาธุ สาธุ ครับ
 

[Akira]

 

[fasai]

 

[PRAMOTE(aaaa)]

ขออนุโมทนาสาธุ

[komol]

 

[บุญเอก]

 

[komol]

 

  ถ้าใส่ไฟล์เสียงบรรยาย พระอาจารย์ไว้ด้วยในกระทู้ ผมว่า น่าจะสื่อธรรมได้เร็วนะครับ และไม่ต้องเสียเวลามาพิมพ์นะครับ

 

[kobyamkala]

เห็นด้วยคะ ถ้าใส่ไฟล์เสียง ไว้ด้วยในกระทู้ จะดีมากเลยคะ
แต่ได้อ่านไปเรื่อย ๆ ก็ดีนะคะ

 

[kobyamkala]

วันนี้ตั้งใจอ่าน หลายรอบ แล้วรู้สึกว่า มีอะไรที่ลึกซึ้ง ที่เราลืมมองไปคะ ว่า พระอาจารย์ต้องการสื่อเรื่องอะไร ?

  ความงามในเบื้องต้น คือ ใจที่สงบ ใช่หรือไม่คะ

  และ วิธีทำใจให้สงบ ก็คือ กรรมฐาน ใช่หรือไม่คะ

  และกรรมฐานในที่นี้ ก็คือ พระพุทธานุสสติ ใช่หรือไม่คะ

  พระพุทธานุสสติ ก็คือ การภาวนา พุทโธ ที่ฐาน จิต ทั้ง 5 ในพระธรรมปีติ ที่ฐานจิต ทั้่ง 6 ในพระยุคลธรรม และ ที่ฐานจิต 3 คือ พระพุทธานุสสติ ใช่หรือไม่คะ

  ถ้าอย่างนั้น ความสงบ ที่ว่านี้ หมายถึง จิตที่เป็นอุปจาระฌาน ขึ้นไปใช่หรือไม่คะ

   

[komol]