ถาม พอจ มีความคิดอย่างไร ที่มีพระ มาดื่ม ปัสสาวะ(ฉี่) อาจารย์ตนเอง โชว์ครับ การบูชาอุจจาระ เป็นอรหันต์ธาตุสมควรหรือไม่
ตอบ แล้วแต่คำว่า ศรัทธา ( ความเชื่อมั่น ) ในครูอาจารย์
พระพุทธเจ้า ทรงตรัสสอนไว้ใน นิสสัย 4 แล้ว
ยาดองน้ำมูตรเน่า ( ปัสสาวะ หมัก ผลไม้ที่ให้เป็นยา )
การกินยาดองน้ำมูตรเน่า ไม่ใช่กินแต่ผล แต่กินน้ำหมักด้วย ดังนั้น การแพทย์ปัจจุบัน อาจจะมองว่าปัสสาวะ สกปรก แต่ ปัสสาวะ พระพุทธเจ้าให้ใช้เป็นประโยชน์ทางยา ด้วยการหมักดอง
แต่อุจจาระ นั้นไม่อนุญาต อันนี้เกินไป
อุจจาระเปลี่ยนเป็นะธาตุ ส่วนมาก อุจจาระของ พระอรหันต์ที่เป็นวิสุทธิเทพแล้ว จะเป็น อรหันต์ธาตุ ต่อเมื่อเจ้าของธาตุนั้น สิ้นชีวิตแล้วสักประมาณ 1 - 10 ปี ประมาณนี้ แต่อย่างไร เรือ่ง อรหันต์ธาตุ มันแล้วแต่เรื่อง บารมีแต่ละคน
อย่างไร ก็ถือว่า การดื่มปัสสาวะ นั้นอนุญาตให้ดื่มได้ตั้งแต่ปัสสาวะใหม่ ตามคำอนุญาตของพระพุทธเจ้า ที่ระบุเป็น ยาน้ำมูตรเน่า และหรือ ดื่มกินได้ในผลที่หมักน้ำนั้นด้วย ส่วนใหญ่ที่นำมาหมักจะมีอยู่สองอย่าง คือ มะขามป้อม และ สมอ
เจริญธรรม

ถาม การจับต้องสตรีของพระ ไม่ผิดวินัยหรือครับ
ตอบ การจับต้องสตรี ท่านปรับอาบัติสังฆาทิเสสอันนี้หมายถึงในที่เปิดเผย จะจับต้องตรงส่วนไหน ก็อาบัติเท่ากันทั้งหมด จะจับมือ จะจับของสงวนก็อาบัติสังฆาทิเสส
แค่อย่างไร ในข้อ อนาบัตร มันก็ไม่มีการปรับอาบัติ แม้แต่ปาราชิกด้วย พระพุทธเจ้าไม่ปรับอาบัติอะไรเลย หากภิกษุนั้น มีสติฟั่นเฟือน เป็นบ้า หรือเป็นโรคลืมเลือน แต่ทั้งหมดต้องพิสูจนก์ก่อนว่า ภิกษุรูปนั้นฟั่นเฟือน เป็นบ้า หรือ เป็นโรคลืมเลือน
แต่การที่ภิกษุเป็นบ้า ฟั่นเฟือน เป็นโรคลืมเลือน ไม่สามารถปลดฐานะความเป็นพระได้เพราะการจะลาสิกขาบถของต้องมีสติเท่านั้น ดังนั้นไม่สามารถปลดฐานะความเป็นพระของพระ ที่เป็นบ้า เป็นโรคลืมเลือน ฟั่นเฟือนได้
เจริญธรรม

ปัญหาของคนพุทธไทยที่ไม่ได้ศึกษาหลักธรรม ที่เป็นจุดอ่อน ว่าใช้ความรู้สึกมากไปหรือป่าว กับเรื่องกรณี พบพระทำผิด แล้วจิตใจต้องหวั่นไหว ต้องคลอนแคลน
พระทำผิดรูปหนึ่ง ทำกับต้องเลิกนับถือพระพุทธเจ้า เลยหรือ นี่แสดงให้เห็นว่าปัญญาทางธรรมมีน้อยเกินไป และมองไม่เห็นโลกตามความเป็นจริงเลย มองโลกสวยตลอด
ภาวะของโลกมันมีสองสิ่ง คือ กุศล กับ อกุศล  ขาว กับ ดำ และภาวะที่เฉย ๆ ยังไม่เข้าฝ่ายใด ดังนั้นการที่มีพระทำผิดสักรูปแล้วต้องสะเทือนใจลาออกจากพุทธไปเป็นศาสนาอื่น ๆ อย่างนี้เรียกว่า วางจิตไม่เป็น ไม่มองตามความเป็นจริงของโลก แล้วจะไปรู้จักโลกได้อย่างไร
ธัมมะวังโสไม่เคยประกาศหรือชักชวนใครให้มาเคารพแต่พยายามประกาศให้ทุกท่านเคารพในพระพุทธเจ้า และกรรมฐาน อันนี้ทำอยู่เนืองนิตย์ดังนั้นที่ผ่านมาก็ไม่เคยยกตนว่าเก่งอย่างนั้น อย่างนี้เลย เพราะต้องการให้ท่านทั้งหลายเปิดใจเคารพในพระพุทธเจ้าและพระธรรมมากที่สุด นั่นเอง
ดังนั้นโปรดใช้สติปัญญาอย่าได้หวั่นไหว กับข่าวต่าง ๆ ที่เขาเอาใส่กันทุกวันเกี่ยวกับเรื่องพระที่ไม่ดี ขอให้ใจวางจิตตามความเป็นจริง และตั้งศรัทธาเคารพในพระพุทธเจ้า และ กรรมฐาน ให้มากไว้จะดีกว่า
เจริญธรรม

มนุษย์ ( คน ) ทรมานเพราะความรักเป็นส่วนใหญ่
ความรักเป็นได้ทั้งความหลง และ ความหลง เมื่อผลแห่งความรัก ไม่ตอบสนองมันก็จะแปรเปลี่ยนเป็น อาฆาพยาบาท และ ทำให้เกิดโทสะความโกรธอันร้ายแรง
ดังนั้นที่ใดมีรัก ที่นั่นก็มีทุกข์
ความรัก ทำให้เกิดความผูกพัน
ความผูกพัน ทำให้เกิดการเวียนว่ายตายเกิด
วัฏฏะสงสารนี้ หากไม่มีปัญญามองเห็นโทษนี้
ความเบื่อหน่ายในโลกนี้ ก็จะมีอยู่ต่อไปเพราะความรัก เหล่านั้นนั่นเอง
น้ำตา ความเศร้าโศรก ความพิรี้พิไรรำพัน ความไม่สบายกาย ความไม่สบายใจ ล้วนแล้วมีบ่อ เกิด จาก ความรัก (ตัณหา) ทั้งสิ้น
เมื่อจิตสงบมองเห็นตามความเป็นจริง รักก็จะเป็นความปกติ
รักจะไม่สร้างความผูกพัน รักจะไม่สร้างความเป็นเจ้าของ
่ขอให้ท่านทั้งหลายจงตระหนักความจริงเปลี่ยนความรักอันเจือกิเหล่านั้นให้เป็นความเมตตา แก่ผู้ที่จะถูกรัก แทน
สุขคือความสงบย่อมมีได้ เพราะความเมตตาเป็นกำลัง
ความรักถ้าถูกเปลี่ยนเป็นความเมตตาแล้ว
ความผูกพันก็จะดับลง วัฏฏะสงสารย่อมไม่พัวพันหรือผูกพันต่อไป
เจริญธรรม

ถาม การทำน้ำมนต์ พ่นน้ำหมาก ปลุกเสกพระเครื่อง ทำของขลัง ทำพิธีไล่ผี ทำเสน่ห์ น้ำมันพราย แก้ของคุณไสย เหล่านี้จัดว่าเป็นกิจของ พระในสายมูลกรรมฐาน หรือ ไม่ครับ
ตอบ ที่กล่าวมานั้น เป็นกิจภายนอก ท่านกล่าวว่า มันมีหลายเหตุผล แต่ก่อนจะตอบ ต้องบอกว่า กิจของพระ มี 2 อย่าง
กิจที่ 1 คือการรักษาธรรมและวินัย
กิจที่ 2 คือการหมั่นภาวนาตามที่พระพุทธเจ้าสอนไว้
ซึ่งกิจที่ 1 ถือว่าเป็นเรื่อง สังคม และ ส่วนตัว
กิจที่ 2 จัดว่าเป็นเรื่องส่วนตัว
การช่วยเหลือสงเคราะห์ แม้ให้ความรู้ ความเข้าใจ ตลอดถึงการให้กำลังใจ แก่ คนที่นับถือและมิได้นับถือ อยู่ในสงเคราะห์อันแรก
ดังนั้นถ้ามองว่า อันไหนขัดกับวินัย ก็ถือว่าไม่ใช่กิจ แต่บางอย่าง ดูแล้วว่าขัดกับวินัย แต่ช่วยเหลือเสริมสร้างกำลังใจให้แก่ที่ตรงนั้นจนกว่าจะเกิดปัญญาความเข้าใจที่ถูกต้อง ท่านก็ถือว่า เป็นความเอื้อเฟื้อในธรรมวินัย เช่นกัน
ยกตัวอย่าง พระรับบิณฑบาตร แล้วให้ พร ระหว่างบิณฑบาตร ทางวินัยท่านปรับอาบัติปาจิตตีย์บ้าง เสขิยวัตรบ้าง แต่ผล คือผู้ใส่บาตรรู้สึกยินตีมีกำลังใจในพรพระที่ให้รู้สึกว่า ด้านในจิตดีมาก อย่างนี้ก็ไม่ควรปรับอาบัติ
พระดื่มสุรา พระพุทธเจ้าปรับอาบัติแค่ปาจิตตีย์ แต่ คณะสงฆ์ปรับเป็นปาราชิก ให้หมดจากความเป็นพระ ดูมันจะแรงไปไหม ต้องเชื่อในวินิจฉันของพระพุทธเจ้าหรือป่าว หรือจะอ้าง โลกวัชชะ ( โลกติเตียน )
ดังนั้นในตัววินัยมันมีสองอย่าง อยู่ด้วยกัน 1 คือต้องอาบัต 2 คือไม่ต้องอาบัต ( ยกเว้น ) ผู้วินิจฉัน ก็คือ วินัยธร และ ธรรมธร แต่การวินิจฉัย ด้วยมติทางโลก มันย้อนแย้งได้ ผิด เป็น ถูกได้ ถูก ก็เป็นผิด ได้
พระพุทธเจ้าทรงตรัสสอนว่า ว่า อะไรคือกรรม
เจตนา เป็นตัวกรรม
วินัยมีมากมายหลายข้อ แต่ พระพุทธเจ้า ตรัสว่ามีข้อเดียว เพียงถือข้อเดียวก็เป็นพระได้ นั่นคือ สิกขาบถว่า ให้ระวังใจ ถ้ายกอย่างนี้มันจะไปล้างขอ้บัญญัติทั้งหมด แต่ ก็ไม่ควรยกถึงจะมีเหตุผล เพราะ เถรวาท ยังคงรักษา วินัย และ ธรรม ตามแบบอย่าง อุปัชฌาย์ นั่นเอง
ถ้าถึงที่สุด ก็ต้องดู เจตนา ว่ากันตาม บริบท ก็ดูข้อบัญญัติ
เจริญธรรม

13 - 14 - 15 เม.ย. 2565

เทศกาลสงกรานต์ไทย ก็ขอให้ทุกท่านเดินทางปลอดภัย ประสบแต่ความสุข โชคดี

เจริญธรรม

ถาม เรียนถาม พอจ ชีวิตของกระผม ไม่ค่อยได้เจอธรรมะเลยครับ เจอแต่เรื่องวุ่นวายตลอด อยากจะไปวัดฟังธรรมก็ไม่มีเวลา แล้วอย่างนี้ผมจะมีโอกาสภาวนาได้หรือครับ ผมต้องทิ้งบ้านออกบวชใช่ไหมครับ ถึงจะมีเวลาปฏิบัติภาวนา ขอ พอจ ช่วยชี้ทางหน่อยครับ
ตอบ การภาวนาปฏิบัติตามธรรม ไม่ได้อาศัยเวลา และสถานที่ แต่อาศัยกำลังศรัทธา และดวงตาเห็นธรรมเป็นหลัก ดังนั้นการที่เราปฏิบัติธรรมภาวนาไม่สำเร็จ นั้น ก็อาจจะขาดอะไรหลายอย่าง เช่น บารมีที่สั่งสมไว้ไม่มี แต่อาจจะมีการศึกษาฟังธรรม
ดังนั้นให้พิจารณาดังนี้
1. บารมีสั่งสมที่ได้ทำไว้ก่อน เช่นการให้ทาน
2. การทรงไว้ซึ่งศีล สมาทานศีล
3. การเรียนธรรม ศึกษาหลักธรรม ฟังธรรม ได้กระทำแล้ว
4. การอยู่ในปฏิรูปประเทศที่มีการส่งเสริมด้านธรรม
5. การคบกัลยาณมิตรอันงาม
6. การได้ครูอาจารย์อุปถัมภ์
7. การที่ได้เวลาว่างจากโลกธรรม
8. ปณิธานอันประกอบด้วยสัมมาทิฏฐิทีมุ่งไปเพื่อภาวนา
8 ประการนี้คือสาเหตุที่จะทำให้เราได้หลักธรรม คุณธรรม บรรลุธรรม หากไม่มี ก็ต้องดูกำลังลดหลั่นกันไป บางอันไม่มีพอได้อยู่ แต่บางอันบางข้อไม่มีไม่ได้ ดังนั้น 8 ประการนี้ถือว่าเป็นเหตุสนับสนุนให้มีการภาวนาได้ แต่ที่เราคิดว่าทำไม่ได้นั้นมันขาดข้อไหนก็ขอให้พิจารณาให้ดีแล้วจัดการให้เหมาะสม
เจริญธรรม / เจริญพร

ยุคข้าวยาก หมากแพง ( ยุคเงินเฟ้อ ) มาถึงแล้ว
ท่านทั้งหลาย ต้องรู้จักการใช้เงินที่มี ให้มีประสิทธิภาพมากขึ้น
เงินเฟ้อ หมายถึงอะไร
เงินเฟ้อ หมายถึง การใช้เงินแลกสิ่งของชิ้นเดิม ในราคาที่มากขึ้น ยกตัวอย่าง เคยซื้อเนื้อหมู 150 บาท ต่อ กก แต่ต้องมาซื้อ 250 ต่อ กก อย่างนี้เรียกว่า สภาวะเงินเฟ้อ
หรืออีกนัยหนึ่ง ค่าเงิน ที่มีอยู่ต่ำลงจากเดิม เช่น 5 บาทเคยกินข้าวได้จาน แต่ตอนนี้ 50 บาท ถึงกินข้าวได้จานหนึ่ง นี่เรียกว่า สภาวะเงินเฟ้อ
สภาวะของแพง มีกรณีเดียว คือ ของหายากมากขึ้น หรือหาแทบไม่ได้ สิ่งใดที่หายาก หรือหาไม่ค่อยได้ สิ่งนั้นย่อมมีราคาสูงขึ้น
แต่สภาวะเงินเฟ้อนั้น ทุกสิ่งทุกอย่างเป็นสภาวะหาได้ยาก ในยุคปัจจุบันนี้ ของบริโภคเป็นของหาได้ยาก เหตุมาจาก สภาวะโรคติดต่อที่มีมา 2 - 3 ปีนี้ ทำให้ผลผลิต ด้านบริโภค มีไม่เพียงพอหรือ ไม่มีใครทำ คนทำ นั่นจึงเป็นสาเหตุสภาวะเงินเฟ้อ
นี่เป็นงานหนัก สำหรับรัฐบาลเลยนะ เพราะจะฟื้นฟูให้คนประกอบการ กับมาประกอบการอีกนั้น มันต้องมีปัจจัยหลายอย่าง
เกี่ยวกับ ธรรมะกรรมฐาน อย่างไร
เกี่ยวแต่ก็มีผลกระทบไม่มากนัก เพราะคนภาวนา ปกติกินน้อยอยู่เรียบง่าย ดังนั้นก็จะเดือดร้อนเรื่องการปรับตัวให้เข้ากับสถานการณ์
แต่อย่างไรผลกระทบกับสังคมมันก็จะมีอาญชกรรม อาญชญากร เพิ่มขึ้นดังนั้นสภาวะแวดล้อมถือว่า ความปลอดภัยมีน้อยลงเพราะคนต้องกินต้องใช้ แต่คนไม่มีความสามารถหาเงินเฟ้อมากขึ้น
ภาวะเศรษฐกิจปัจจุบัน อันตราย
อย่างคนอยู่ในที่โรคระบาด ต้องสูญเงินไปกับ การซื้อชุดตรวจ ATK และชุดตรวจมีราคาต่ำสุดก็ 80 บาท ใช้ 2 ชุดต่อครั้ง แต่ชุด 80 บาทนั้นก็หายากหรือประสิทธิภาพการตรวจไม่เพียงพอ ก็ต้องเสียเงินไปกับค่าครองชีพบังคับ มากกว่า 200 บางครั้งถึง 300 หรือมากกว่าจะเห็นว่า ค่าแรงขั้นต่ำ 300 บาท ไม่เพียงพอต่อการซื้อชุด ATK เลย นี่ หายนะ ค่าครองชีพ แล้วคนไทยยังต้องเจอ สภาวะเงินเฟ้ออีก ต้องใช้เงินมากขึ้นในการแลกของบริโภค นี่เรียก ผีซ้ำกรรมเคราะห์ ซ้ำเติมคนเพิ่มขึ้นไปอีก
จะอยู่อย่างไร ในสภาะอย่างนี้
อดทน ไม่มีคำใดดีกว่านี้แล้ว
คนไทย ต้องอดทน ถึงแม้ว่า มันจะลำบากอย่างไรก ก็ต้องอดทน ให้มากขึ้น
เจริญธรรม / เจริญพร

ใครเสพข่าวสังคมบ้านเมืองช่วงนี้ต้องมีสติ
===========================
ช่วงนี้ข่าวเกี่ยวกับพระสงฆ์ทางแง่ลบ มีมากอยู่ ไม่ว่าจะเป็นกระทำชำเราเด็ก ขับรถเมาหลับ เดินเรี่ยไรแจกซองตามร้านตามบ้าน เข้าผับเต้นออกสื่อ
ก็ไม่รู้ว่าพระจริง หรือ พระปลอม เราก็ไม่รู้ชาวบ้านก็ไม่รู้ แต่เวลาข่าวมันออกนี่คนส่วนใหญ่ก็จะด่าพระไปทั่ว พอจ ก็โดนทุกวันเรื่องเล่นเฟส เล่นไลน์ เล่นอินเตอร์เน็ต คือคนไม่รู้เขามองว่าเราไปเล่น
ทั้ง ๆ ที่ว่าเราใช้ในงานเผยแผ่เท่านั้น แต่เอาเข้าจริง ๆ คนส่วนใหญ่มันก็ไม่ได้ดูสาเหตุการใช้งานของเราจริง ตีว่าเหมือนกันหมดพระเล่น บางคนก็เรียกไอ้โล้น ไอ้อลัชชี มันมีทุกวันแต่ พอจ ก็จะเฉย ๆ ถือว่าเป็นกรรมของสัตว์
ส่วนภาพที่ไม่ดีนั้น เราก็คิดว่าตัวเราก็มีส่วนร่วมด้วยเพราะอย่างไรเราก็ใช้ผ้ากาสาวพัตร นี้เช่นกันดังนั้นถือว่ามันเป็นข้องเดียวกัน เน่าก็เน่า หอมก็หอม แล้วแต่สภาวะ เพราะไม่ได้มาบวชเพื่อใครมานับถือ แต่บวชเพื่อภาวนา ดังนั้นพระอื่นไม่ดี คนปลอมตัวเป็นพระก็เป็นกรรมของเขา
กรรมของเราก็ตรงที่เป็นพระ อยู่เท่านั้น
ดังนั้นจะดีจะชั่วก็ว่ากันไปตามกฏตามเกณฑ์
พระประพฤติดีก็ยังมีอยู่มาก ที่ประพฤติไม่ดีหรือไม่ได้เพื่อความเป็นพระมันก็มีอยู่เยอะ ถือว่าเป็นปัญหาโลกธรรม ถ้าไม่อยากยุ่งก็อย่าอยู่กับโลกให้มากนัก ถ้าอยากอยู่แบบไม่ยุ่งก็อยู่ห่างโลกธรรมให้มากหน่อย
เจริญธรรม / เจริญพร

สำหรับเจโตวิมุตติ นั้น มีศรัทธาเป็นตัวนำ ถ้ากำลังศรัทธามีน้อย ก็ยากที่จะได้เข้าถึงอัปปนาสมาธิ ดังนั้นการใช้ปัญญามากไปก็ไม่ดีในการฝึก ฌาน แต่ ฌาน นั้นต้องการศรัทธา + ความเพียร สองอย่างนี้ ถือว่าสำคัญมาก
พระสารีบุตร เข้าถึงธรรมใช้เวลา 15 วัน แต่อย่างไร พื้นฐานก็มาจาก อานาปานสติ แต่เป็นแบบพิเศษ
กว่าจะรู้ผล ก็ต้องฟังธรรมในถ้ำ สุกรขาตา ธรรมที่ฟังก็คือบรรยายเรื่อง ธาตุ นั่นแหละอันเดียวกัน แต่ผสมแบบปัญญาจัดเป็นธาตุวิภังค์
พระสูตรนั้นมีชื่อว่า เวทนาปริคคหสูตร
เนื้อหาสำคัญของพระสูตรมีดังนี้
"อัคคิเวสสนะ เวทนาสามอย่างนี้ คือ สุขเวทนา ๑ ทุกขเวทนา ๑ อทุกขม
สุขเวทนา ๑.
อัคคิเวสสนะ สมัยใดได้เสวยสุขเวทนา ในสมัยนั้นไม่ได้เสวยทุกขเวทนา ไม่ได้เสวยอทุกขมสุขเวทนา ได้เสวยแต่สุขเวทนาเท่านั้น.
ในสมัยใดได้เสวยทุกขเวทนา ในสมัยนั้นไม่ได้เสวยสุขเวทนา ไม่ได้เสวยอทุกขมสุขเวทนา ได้เสวยแต่ทุกขเวทนาเท่านั้น.
ในสมัยใดได้เสวยอทุกขมสุขเวทนา ในสมัยนั้นไม่ได้เสวยสุขเวทนา ไม่ได้เสวยทุกขเวทนา ได้เสวยแต่อทุกขมสุขเวทนาเท่านั้น.
อัคคิเวสสนะ สุขเวทนาไม่เที่ยง อันปัจจัยปรุงแต่งขึ้นอาศัยปัจจัยเกิดขึ้น มีความสิ้นไป เสื่อมไป คลายไป ดับไปเป็นธรรมดา.
แม้ทุกขเวทนาก็ไม่เที่ยง อันปัจจัยปรุงแต่งขึ้น อาศัยปัจจัยเกิดขึ้น มีความสิ้นไป เสื่อมไป คลายไป ดับไปเป็นธรรมดา.
แม้อทุกขมสุขเวทนาก็ไม่เที่ยง อันปัจจัยปรุงแต่งขึ้น อาศัยปัจจัยเกิดขึ้น มีความสิ้นไป เสื่อมไป คลายไป ดับไปเป็นธรรมดา.
อัคคิเวสสนะ อริยสาวกผู้ได้สดับแล้ว เมื่อเห็นอยู่อย่างนี้ ย่อมหน่ายทั้งในสุขเวทนา ทั้งในทุกขเวทนา ทั้งในอทุกขมสุขเวทนา เมื่อหน่ายย่อมคลายกำหนัด เพราะคลายกำหนัด ย่อมหลุดพ้น เมื่อหลุดพ้นแล้ว ก็มีญาณหยั่งรู้ว่าหลุดพ้นแล้ว รู้ชัดว่าชาติสิ้นแล้ว พรหมจรรย์อยู่จบแล้ว กิจที่ควรทำสำเร็จแล้ว กิจอื่นเพื่อความเป็นอย่างนี้มิได้มี.
อัคคิเวสสนะ ภิกษุผู้มีจิตหลุดพ้นแล้วอย่างนี้แล ย่อมไม่วิวาทแก่งแย่งกับใครๆโวหารใดที่ชาวโลกพูดกัน ก็พูดไปตามโวหารนั้น แต่ไม่ยึดมั่นด้วยทิฏฐิ."
พระสูตรบทนี้มีความเกี่ยวข้อง กับ พระยุคลธรรมขอให้ท่านทั้งหลายอ่านให้ดี อ่านให้เข้าใจ ทำจิตให้เหมือนพระสารีบุตร แล้วท่านก็อาจจะได้บรรลุตามพระสารีบุตร ก็อาจจะเป็นไปได้
เจริญธรรม / เจริญพร

ถาม ความเห็น พอจ เรื่องปิดนะหน้าทอง ครับ
ตอบ การปิดนะ หน้าทอง เป็นหลักวิชาของพวกสายพราหมณ์ วัตถุประสงค์ คือใช้ทองคำแท้เข้าไปบำรุงผิวหน้า ในขณะเดียวกัน ก็ทำการเสกธาตุทองให้มีรัศมี ทำให้หน้าผ่องใส ผู้พบเห็นจะรู้สึกว่า หน้าตาผ่องใส
ถาม พระ ทำอย่างนี้ได้ไหม
ตอบ ถ้าทำเป็นมันก็ทำได้นะ แต่มันไม่ใช่หน้าที่ของพระ เพราะการทำอย่างนี้มันอยู่ในหมวดไสยศาสตร์ มากกว่า ถ้าจะทำ นะหน้าทอง ทางพุทธเราจะสอนให้ทำเมตตาจิต มากกว่า
ในสายมูลกรรมฐาน ไม่มีการสอนทำ แต่วิธีการทำนั้นมีการพูดถึงไว้ในหลักวิชาไสยศาสตร์ คือ รู้ แต่ไม่ได้ทำ
ถาม แล้วทำอย่างไรจะให้เกิดโชค แบบลง นะ หน้าทอง
ตอบ เจริญอัปปมัญญา ในพระธรรมปีติ อุพเพงคาปีติ นั่นแหละเหมือนลงนะ หน้าทอง และมีผลยิ่งกว่า นะ หน้าทองอีก
เจริญธรรม / เจริญพร

ถาม พอจ มีความเห็นอย่างไร กับเรื่อง หลวงตาบุญชื่น
ตอบ เกิดจากกระแสของออนไลน์ เขียนเชียร์ท่านเป็นทาง + โดยเฉพาะเรื่องการไม่รับเงิน ระหว่างเดินจาริก มีองค์กรที่คอยสนับสนุนความคิดว่า พระไม่ควรรับปัจจัย และต้องการยกพระรูปใดรูปหนึ่งขึ้นมาชูโรง ว่าอย่างนี้ดี อย่างนี้ ถูกต้อง กระแสความเห็นถูกแพร่สะพัดไปในระบบออนไลน์จนเป็นกระแส หลวงตาบุญชื่น
ส่วนตัวมองท่านแล้วฟังการแสดงธรรม ๆ ที่พูดก็พื้นๆทั่วไปไม่ได้พิเศษอะไรทั้งสิ้น ไม่ได้เป็นครูอาจารย์สืบสายธรรมใด ๆ มีเรื่องเดียวที่ท่านถูกชูขึ้นมาคือเรื่องไม่รับปัจจัยระหว่างเดินจาริก แบบคนที่มาสัมผัสแล้วประทับใจประมาณนั้น
ดังนั้นความเห็นส่วนตัว ก็อนุโมทนา สาธุในการจาริกของท่านถึงแม้อายุมากแล้วก็ยังสามารถเดินจาริกได้อยู่ พอจ เอง สิกับเดินไม่ได้อย่างท่าน และไม่เลือกการจาริกแบบนั้น
คนเลือกศรัทธาเคารพตามความคิด มากกว่าเลือกศรัทธาเคารพด้วยปัญญาจากธรรมภาวนา
ความเห็นก็คือ อนุโมทนา ถ้าท่านภาวนาทรงความดี มีเท่านี้
เจริญธรรม / เจริญพร

ปณิธาน ในการภาวนา และการเผยแผ่ พระธรรม
==============================
กายวิเวก  จิตตวิเวก  อุปธิวิเวก
   กายวิเวก เป็นอย่างไร ภิกษุในพระธรรมวินัยนี้ ย่อมช่องเสพเสนาสนะอันสงัด คือ ป่า โคนไม้ ภูเขา ซอกเขา ถ้ำ ป่าช้า ป่าชัฏ ที่แจ้ง ล้อมฟาง และเป็นผู้สงัดด้วยกายอยู่ คือ เดินผู้เดียว นั่งผู้เดียว ยืนผู้เดียว นอนผู้เดียว เข้าบ้านเพื่อบิณฑบาตผู้เดียว อธิฐานจงกรมผู้เดียว เป็นผู้เดียวเที่ยวอยู่เปลี่ยนอิริยาบถ ประพฤติรักษาเป็นไป นี้ชื่อว่า  กายวิเวก
   จิตตวิเวก เป็นอย่างไร ภิกษุในพระธรรมนี้ เข้าปฐมฌาน มีจิตสงัดจากนิวรณ์ มีจิตสงัดจากวิตก วิจาร เพราะเข้าทุติยฌาน เข้าตติยฌานมีจิตสงบจากสุขและทุกข์ เข้าอากาสานัญจายตน มีจิตสงัดจากรูปสัญญา ปฏิฆะสัญญา มานัตตสัญญา เข้าวิญญาณัญจายตนฌาน มีจิตสงัดจาก อากาสานัญจายตนสัญญา เข้าอากิญจัญยายตนฌาน มีจิตสงัดจาก วิญญาณัญจายตนสัญญา เข้าเนวสัญญานาสัญญายตน มีจิตสงัดจากอากิญจัญญายตนสัญญา เมื่อภิกษุนั้น เป็นโสดาบันบุคคล สงัดจากสักกายทิฐิ วิจิกิจฉา สีลพัตตปรามาส ทิฏฐานุสัย วิจิกิจฉานุสัย และจากกิเลสที่ตั้งอยู่ในเหล่าเดียวกันกับสักกายทิฐิ เป็นต้น เป็นสกทาคามี มีจิตสงัดจากกามราคะสังโยชน์ ปฏิฆสังโยชน์ กามราคะนุสัย ปฏิฆานุสัย อย่างหยาบ ๆ และจากกิเลสที่ตั้งอยู่ในเหล่าเดียวกันกับกามราคุสังโยชน์เป็นต้นนั้น เป็นอานาคามี มีจิตสงัดจากกามราคะสังโยชน์ ปฏิฆะสังโยชน์ กามราคะนุสัย ปฏิฆนุสัยอย่างละเอียด ๆ และจากกิเลสที่ตั้งอยู่ในเหล่าเดียวกันกับกามราคะสังโยชน์อย่างละเอียดเป็นต้นนั้น เป็นอรหันต์มีจิตสงัดจาก รูปราคะ อรูปราคะ มานะ อุทธัจจะ อวิชามานานุสัย ภวราคานุสัย อวิชานุสัย กิเลสที่ตั้งอยู่ในเหล่าเดียวกันกับรูปราคะเป็นต้น และสงัดจากสังขารนิมิตรทั้งปวงภายนอก นี้ชื่อว่า จิตวิเวก
   อุปธิวิเวกเป็น อย่างไร กิเลสก็ดี ขันธ์ก็ดี อภิสังขารก็ดี เรียกว่าอุปธิ อมตนิพพาน เรียกว่า อุปธิวิเวก ได้แก่ความระงับสังขารทั้งปวง ความสละคืนอุปธิทั้งปวง ความสิ้นตัณหา ความสำรอก ความดับ ความออกจากตัณหาเป็นเครื่องร้อยรัด นี้ชื่อว่าอุปธิวิเวก
   กายวิเวก   ย่อมมีแก่บุคคลผู้มีกายหลีกออก   ผู้ยินดีในเนกขัมมะ(การออกบวช)
   จิตตวิเวก  ย่อมมีแก่บุคคลผู้มีจิตบริสุทธิ์  ถึงซึ่งความเป็นผู้มีจิตผ่องแผ้วอย่างยิ่ง
   อุปธิวิเวก   ย่อมมีแก่บุคคลผู้หมดอุปธิ(กิเลส)ถึงซึ่งนิพพานอันเป็นวิสังขาร
   ตามความประพฤติวิเวกนั้น เป็นกิจอันสูงสุดของพระอริยเจ้าทั้งหลาย มีพระพุทธเจ้า สาวกของพระพุทธเจ้า พระปัจเจกพุทธเจ้า เรียกว่า พระอริยเจ้าทั้งหลาย ความประพฤติวิเวกนั้น เป็นกิจอันเลิศประเสริฐ วิเศษ เป็นใหญ่สูงสุด บวรของพระอริยเจ้าทั้งหลาย เพราะฉะนั้นจึงชื่อว่า ความประพฤติวิเวกนั้น เป็นกิจอันสูงสุดของพระอริยเจ้าทั้งหลาย
   ความประพฤติวิเวกนั้น เป็นกิจอันสูงสุดของพระอริยเจ้าทั้งหลาย บุคคลไม่พึงสำคัญว่า เราเป็นผู้ประเสริฐด้วยความประพฤติวิเวกนั้น บุคคลนั้นแล ย่อมปฏิบัติในที่ใกล้นิพพาน
+=================================+
ส่วนตัวเมื่อระลึกถึงการอุปสมบถแล้ว ขณะนี้พอใจในการภาวนา ของตนเองเป็นอย่างมาก ที่พอใจมากที่สุดก็ปี พ.ศ.2559 ที่ได้เข้าปฏิจจสมุปบาท 4 รอบ ตามที่ครูอาจารย์ได้สอนวิธีการของกรรมฐาน และความโล่งแจ้งสบายได้เกิดมาตั้งแต่ พ.ศ.2559
ถึงแม้ว่าปัจจุบัน จะมีอาการเจ็บไข้ได้ป่วยไปตามวัยอายุ ก็นับว่าพอใจอยู่ในการภาวนาที่ผ่านมา
ก็ขอบคุณทุกท่านที่ได้สนับสนุนการเผยแผ่พระกรรมฐานของธัมมะวังโส ตลอดถึงได้สนับสนุนวิถีธรรมในการภาวนาด้วย
ขออำนาจบุญบารมีที่ ธัมมะวังโส ได้กระทำให้แจ้งจงบังเกิดผลแก่ทุกท่านที่ได้ร่วมสนับสนุนการภาวนาและการเผยแผ่ของธัมมะวังโส ให้เจริญไปสู่ความสิ้นกิเลสและทุกข์ กันทุกท่านเทอญ
เจริญธรรม / เจริญพร

หน้าที่ ของ ธัมมะวังโส ขึ้นอยู่กับพวกท่านเลือกอะไรต่างหาก ไม่ใช่ ธัมะวังโสเป็นผู้เลือก แต่ท่านทั้งหลายเป็นผู้เลือก
==================================
สิ่งที่ ธัมมะวังโส จะเป็นให้ได้สำหรับพวกท่าน ที่ยังคงต้องการเวียนว่ายตายเกิด ในวัฏฏะสงสาร ก็คือ เป็นเนื้อนาบุญ
สิ่งที่ ธัมมะวังโส จะเป็๋นให้ได้สำหรับพวกท่าน ที่ต้องการพ้นจากสังสารวัฏนี้ ก็คือ เป็น ครูอาจารย์
สิ่งที่ ธัมมะวังโส จะเป็นให้ได้สำหรับผู้ที่เป็นเพื่อนเท่านั้น ก็คือ เป็นเพื่อนทุกข์เกิดแก่เจ็บตาย
เจริญธรรม / เจริญพร

"เส้นทางแห่งมรรค มีอยู่ แต่ท่านต้องเดินไปเอง เราเป็นเพียงผู้ชี้ทาง และบอกทางเท่านั้น"
พระพุทธพจน์
การภาวนาและปฏิบัติตลอดถึงหัวข้อกรรมฐาน เป็นเพียงแค่เส้นทางหรือ มรรค แต่อย่างไรผู้เรียนจักต้องปฏิบัติตาม และต้องทำการภาวนาด้วยตนเอง ไม่มีใครคนอื่นที่จะภาวนาแทนได้ ดังนั้นท่านทั้งหลาย หนทางอันพระศาสดาได้ให้ไว้แล้ว แต่ท่านทั้งหลาย จักต้องไปด้วยตัวของท่านเองตามวิธีการที่พระพุทธเจ้าตรัสไว้
เจริญธรรม / เจริญพร

เมตตา อาศัยกำลังคือ ความสงสาร ถ้าขาดความสงสาร มันคือความรักที่ไร้ค่า
ดังนั้น เมตตาไม่เกิดเพราะความสงสาร ไม่มี
เมื่อความสงสารไม่มี กำลังแห่งเมตตาจึงไม่เกิด
ดังนั้นท่านที่กำลังฝึกอัปปมัญญา จึงควรต้องฝึกความสงสาร นี้ให้มาก
สงสาร คือ อะไร
สงสารคือความเห็นอกเห็นใจ และเข้าใจในพฤติกรรมของสรรพสัตว์
เมื่อเราเข้าใจ พฤติกรรมของสรรพสัตว์ ก็จะมองเห็นความจริง ว่าสัตว์ทั้งหลายน่าสงสาร ทุกสัตว์มีเหตุผลทั้งดีและชั่วในตนเดียวกัน
เจริญธรรม / เจริญพร

25 ก.ค. 64 (นับ 8/14 )
========================
เข้ากรรมฐาน 03.45 น.
ออกกรรมฐาน 09.45 น
เข้าด้วย พระธรรมรัศมีพระขุททกาปีติธรรมเจ้า
---------------------------------------
เปลี่ยนเป็นการทำอธิษฐานจิตเข้าพรรษาตอนค่ำ
เจริญธรรม / เจริญพร

ถาม พอจ ไม่ออกเสียงบรรยายเพิ่มหรือครับ ช่วงนี้คิดถึง
ตอบ การออกเสียงบรรยายของ พอจ ค่อนข้างจะลำบากนะ เพราะมันเหมือนคนบ้าคุยคนเดียวไม่มีคนฟัง แล้วก็ไม่รู้จะสอบกรรมฐานอย่างไร เท่าที่สำรวจในไฟล์วีดีโอของ เฟส แอพมันรายงานมี วีดีโอที่ดาวน์โหลดค่อนข้างจะเกือบทุกอันแต่ ไม่กี่คน แต่เปิดฟัง หรือ ฟังจบนั้นมีไม่กี่ไฟล์เอง ดังนั้นจะพูดตรง ๆ มันทำลำบากมากเวลาบรรยายธรรม เพราะบรรยายพูดเหมือนคนบ้า ตอนพูดต้องคิดว่ามีคนฟัง หรือ มีคนฟังอยู่
ช่วงนี้สติมันตื่นอยู่ เพราะอำนาจสมาธิ มันจึงไม่ค่อยอยากทำเรื่องแบบบ้า ๆ ดังน้้น ช่วงนี้พอจับไมค์จะมาพูด มันจะนึกถึงความจริง แล้วก็หยุดพูด เพราะความเป็นจริงตอนที่ พอจ พูดก็ไม่ได้มีคนฟัง
ดังนั้นที่ไม่ได้บรรยายช่วงนี้เพราะกำลังวิปัสสนา มันมาก มันจึงไม่ทำ
แต่อำนาจสมาธิมีมาก ก็คงพอกลับมาทำอยู่
เจริญธรรม / เจริญพร

ถาม การใช้ อิทธิวิธิ เป็นการใช้ลมสั้นแบบไหน ครับ
ตอบ การใช้อิทธิวิธิ ไม่ได้เป็นการใช้ลมสั้นแบบไหนทั้งสิ้น แต่เป็นการใช้ญาณวิเศษ อิทธิวิธิ มีอาทิ หายตัว ล่องหน เดินบนวัตถุที่ไม่มีแรงต้านเช่นอากาศ น้ำ ทำสิ่งของให้แข็งให้อ่อน นิรมิตสิ่งของ จำแลงตน เหิน เหาะ ตัวเบา เดินทางไกล เป็นต้น ซึ่งไม่ได้เกี่ยวกับลมหายใจสั้น
การใช้ลมหายใจสั้น เป็นการใช้อานุภาพ ลมปราณเท่านั้น
การใช้อานุภาพลมปราณภาษาไทยเรียกว่า กำลังภายใน
การใช้ลมสั้น ชื่อว่า กำลังภายนอก
เจริญธรรม / เจริญพร

ถาม ในมูลกรรมฐาน อารักขกรรมฐาน มีเท่าไหร่ คะ
ตอบ ในมูลกรรมฐาน มี อารักขกรรมฐาน 6 ประการ
อารักขกรรมฐาน หมายถึง กรรมฐานที่ภาวนาเสริมไม่ได้เป็นกรรมฐานหลักใช้เป็นครั้งคราว แต่เมื่อใช้แล้วก็จะสนับสนุนกรรมฐานหลักให้มีระยะนานมากขึ้น
1. ปัจจเวกขณปัจจัย
 หมายถึงการรู้จักใช้สอยปัจจัย 4 อย่างมีสติ มีการพิจารณา 3 ครั้ง คือพิจารณาเมื่ออรุณ พิจารณาขณะใช้ว่าเป็นเพียงธาตุ พิจารณายามค่ำ
2. เมตตากรรมฐาน
 หมายถึงการฝึกแผ่เมตตา ในการรทำกรรมฐานมุ่งหมายเป็นอัปปมัญญา(ส่วนละเอียด) มักจะฝึกกันในพระธรรมปีติ
3. กายคตาสติ
หมายถึงการตามพิจารณากายแยกเป็นสัดส่วน
4. มรณานุสสติ
หมายถึงการระลึกถึงความตายที่ไม่แน่นอน แต่ระลึกความตายที่ต้องมี
5. อุปสมานุสสติ
หมายถึงการระลึกถึง พระนิพพาน เป็นอารมณ์ใช้ในอานาปานสติ การกำหนดรลม
6. จตุธาตุววัตตถาม
หมายถึงการระลึกถึงคุณธาตุ อันนี้จะอยู่ในการเดินจงกรมธาตุ และ การทำมัชฌิมา
สำหรับ อสุภะกรรมฐาน ต้องอยู่ในการควบคุมของครูอาจารย์ ผู้ฝึกต้องรายงานแจ้งกรรมฐานทุกวัน สำหรับ อสุภะกรรมฐาน เพราะกรรมฐานนี้ มีอันตรายต่อ สภาวะอารมณ์มากหากผู้ภาวนา สามารถกระทำได้ และ หรือสร้างความหวั่นไหวในจิตใจได้มาก อาจจะวิกลจริตได้ ดังนั้น อสุภะกรรมฐานจึงไม่เหมาะเป็นอารักขกรรมฐาน เลย วินิจฉัยนี้อยู่ในข้อบัญญัติวินัย ว่าด้วยการฆ่าตัวตายของภิกษุ 500 ที่ภาวนาอสุภะกรรมฐานจนพระพุทธเจ้าต้องบัญญํติวินัยว่า ภิกษุฆ่าตัวตายต้องอาบัติปาราชิก นั่นเอง
เจริญธรรม / เจริญพร

ถาม อยากฝึกเมตตากรรมฐาน จะเริ่มอย่างไรดี คะ
ตอบ การฝึกเมตตา ท่านให้เริ่มในพระธรรมปีติ ขั้นที่ 4 คือ อุพเพงคาปีติ เพราะ เมตตากรรมฐานนั้น อาศัย คุณธาตุของวาโย(ลม) เป็นผู้ดำเนินการให้การแผ่เมตตามีวงกว้างมากขึ้น
การแผ่เมตตา นั้น ถ้าเป็นการสวดเฉย ๆ มีอำนาจแผ่รอบตัวแค่ 1 ศอก
แต่หากประกอบด้วยอำนาจสมาธิ อย่างอุพเพงคาปีติ มีอำนาจรัศมีสักประมาณ 3 โยชน์ ( 48 กม ) เป็นวงกลมรอบตัว นี่คือเริ่มต้น
( 1 โยชน์ เท่ากับ 16 กม )
แต่ผู้แผ่เมตตาต้องเข้าพระธรรมปีติ ส่วนพระลักษณะได้ก่อนนะ แต่ถ้าธรรมรัศมีจะมีอานุภาพการแผ่เมตตาได้ประมาณ 16 โยชน์ ( 256 กม )
ดังนั้นการแผ่เมตตา ด้วยอำนาจสมาธิแค่พระธรรมปีติ ยังมีอานุภาพได้มากขนาดนี้จึงสมควรแผ่เมตตา ด้วย อำนาจสมาธิ
ส่วนวิธีการฝึกแผ่เมตตา ด้วยการแผ่สมาธินั้น พึงไปฟังปฏิบัติตามได้ ในวิธีการใช้อุพเพงคาปีติ เถิด สามารถดาวน์โหลดไฟล์เสียงส่วนนี้ได้ที่ คลาวด์สำนักงาน
เจริญธรรม / เจริญพร

ถาม ระหว่าง พุทโธ กับ สัมมาอรหัง ควรใช้คำภาวนาอันไหนดี คะ
ตอบ ให้ใช้ พุทโธ ก่อน สัมมาอรหัง นั้นได้ใช้แน่ ๆ ในอานาปานสติ
ทำไมต้องใช้ พุทโธ เพราะว่า พุทโธ เป็นคำสั้น ถ้าจะทำให้สติมี และไม่ปรุงแต่งมากนัก คำ 2 พยางค์ จึงเหมาะในการบริกรรม มากกว่า
ส่วนคำว่า สัมมาอรหัง นั้นเป็นคำพยางค์มาก และยาวเกินไปในบริกรรมเบื้องต้นไม่เหมาะกับจิตที่หยาบ และกลาง แต่เหมาะกับ จิตที่ละเอียด ดังนั้นในอัปปนาสมาธิ จึงมีการใช้บริกรรม สัมมาอรหัง ก็แล้วแต่ดุลย์พินิจ ของครูอาจารย์ด้วย
บางอย่างก็ให้ทำบางคน บางอย่างก็ไม่ได้ให้ทำบางคน
เพราะบางอย่างทำมากก็ไม่ดี กับนิสัยบางคน
บางอย่างทำมากก็ดี กับนิสัยบางคน
ต้องดูจริตนิสัยด้วย
เจริญธรรม / เจริญพร

ถาม การเห็นภาพอนาคต มีโอกาสเป็นจริงบ้างหรือป่าว คะ
ตอบ  การเห็นในฝัน กับ การเห็นในสมาธิ ย่อมต่างกัน ต่างกันตรงที่มีสติ กับ ไม่มีสติ มีสัมปชัญญะ กับ ไม่มีสัปชัญญะ มีอำนาจญาณ กับ ไม่มีอำนาจญาณ
การเห็นภาพอนาคต มีโอกาสเป็นจริงได้ ถ้าผู้ที่เห็นเข้าสภาวะ ตติยฌาน ได้ แต่สภาวะที่จะเห็นได้นั้นมันต้องอยู่ในสภาวะเกือบกึ่งวิปัสสนา
ในต่างประเทศมีชายหนุ่มคนหนึ่ง ตกไปในร่องหินและถูกหินทับข้อมือไว้ เขารออยู่อย่างนั้น 2 - 3 วัน และแน่ใจว่าไม่มีใครมาช่วยแน่ ๆ เขาจึงตัดสินใจตัดแขนตัวเองตรงส่วนที่ถูกทับออก แต่ก่อนที่จะตัดเขาได้เข้าสมาธิโดยบังเอิญมองเห็นภาพอนาคต ของเขา ( ซึ่งก็เป็นความจริงต่อมาภายหลัง) เขาจึงตัดสินใจตัดแขนที่เริ่มเน่าแล้วนั้นออกจึงรอดชีวิตมาได้
ในกรณีที่ผู้นั่งสมาธิถึงระดับ ตติยะฌาน การเห็นภาพนิมิตนั้นมีโอกาสที่จะเป็นภาพจริงได้ ถ้าเป็นอนาคต แต่ถ้าเป็นอดีต แสดงว่ามีโอกาสจะได้ ปุพเพนิวาสานุสสติญาณอย่างถาวร
แต่อย่างไรก็ตามเป้าประสงค์ของการทำสมาธินั้น ไม่ได้ทำเพื่อการเห็นเหล่านี้แต่ทำเพื่อให้ได้เห็นญาณในวิปัสสนา เฉพาะหน้าต่างหากเป็นไปเพื่อมรรค ผล แต่การห้ามอาการ ๆ การได้ญาณวิเศษเป็นเรื่องของบุญบารมีที่สร้างมาด้วย ยอ่มแตกต่างกันไปแต่ละคน
ก็อย่าได้หลงในสิ่งที่ได้ อย่าได้น้อยใจในธรรมที่ไม่มี
จงยินดีเฉพาะต่อญาณที่ปรากฏต่อหน้า ด้วยความเป็นอนัตตา
เจริญธรรม / เจริญพร

ถาม ทำอย่างไรจะได้เห็นดวงธรรม เจ้าคะ
ตอบ
1. ฝึกการเขียน อุปัตตา อักขรตา อย่างน้อย 1 สมุด
2. นำสมุดที่ได้ นำมาฝึกโคจรา จนกว่าจะได้ดวงธรรม ให้ใช้ อักขระ พุทโธ ไม่ซ้ำหน้าไปทุกวัน
3. เมื่อได้ดวงธรรม ต้องหมั่นนึกถึง ดวงธรรม จากมหาสูญ ลง ศูนย์นาภี อย่างน้อย 300 รอบ ( ทำสัมปยุต ) จึงจะแน่ใจว่าดวงธรรมจะไม่หายไป
หมายเหตุ ดวงธรรมสามารถหายไปได้ แม้กระทำได้แล้ว เนื่องด้วยเพราะว่า จิตของผู้ฝึยังไม่สามารถบรรลุโลกุตตระธรรม ดังนั้นดวงธรรมจึงยังจะหายไปได้ เมื่อหายไปก็อย่าได้วิตก ให้กระทำเช่นเดิมไม่ช้าไม่นาน ดวงธรรมก็จะกลับมา ต้องอาศํยความอดทน
เจริญธรรม / เจริญพร

ไปช้า ๆ อย่างเต่า
ดีกว่าไปช้า ๆ อย่างกระต่าย
ช้าเร็ว กรรมฐาน วัดกันที่ ธรรมนิมิต
บารมีไม่สร้าง ธรรมนิมิต ก็ไม่ปรากฏ
บารมีไม่พร้อม ธรรมนิมิต ก็ไม่ปรากฏ
ไม่เจริญกรรมฐาน ธรรมนิมิต ก็ไม่ปรากฏ
หมั่นนึกตรึกตรอง ว่าอะไรควรทำก่อน อะไรควรทำหลัง
ไม่มีประโยชน์ในคำชมเชย ของชนทั้งหลาย เพราะถ้ายังเกลือกกลั้ว เวียนว่ายตายเกิดอยู่อีก ก็ไม่มีประโยชน์อะไร
อย่ามัวแต่หลงอดีต และพะวงอนาคต
จงทำปัจจุบันให้เกิดการรู้แจ้ง สำคัญมากที่สุด
เจริญธรรม / เจริญพร

ตีเหล็ก ให้ตีตอนเหล็กแดงและเหล็กร้อน
หากตีตอนเหล็กเย็นไปแล้ว เหล็กก็จะแตก วัตถุที่ตีก็จะแตก
ฉันใด ก็ ฉันนั้น การภาวนากรรมฐาน หากหยุดทำไปนานเกินไปก็เปรียบเหมือนเหล็กที่เย็น ผู้ที่พยายามตีเหล็กนั้น ย่อมมีแต่พ่ายแพ้
ดังนั้น อักขรตา ที่ได้เขียนไว้นานเกินไป ธรรมรัศมีย่อมหายไปตามพฤติกรรมผู้เขียน นั่นเอง ดังนั้น อักขรตา ที่จะนำมาใช้ใน โคจรา ท่านกล่าวว่า ไม่ควรมีอายุการจารนานเกินไป ไม่ควรทิ้งไว้ให้นานเกิน 30 วัน
นั่นคือเหตุผลที่ พอจ ใหญ่ท่านกล่าวว่า ผู้นำแผ่นจารมาทำดวงธรรมแล้วดวงธรรมไม่เกิดนั่นเอง
วิธีแก้ไข ต้องนำแผ่นจารมาเสก ด้วยคาถามหาพุทธรัตนะ วันละ 3 คาบโดยต้องถือแผ่นจารเอาไว้ในมือ ในขณะว่าคาถา เพื่อเป็นการรักษาสภาพของดวงจิตในแผ่นจารไว้ให้มีความสด เปรียบดั่งเหล็กที่ร้อน พร้อมใช้ในการตี นั่นเอง
เจริญธรรม / เจริญพร

====================================
ปฏินิสสัคคะ ความสละคืน. ความสละนั้นก็มี ๒ อย่าง คือ ปริจจาคโวสสัคคะ ความสละด้วยการบริจาค ปักขันทนโวสสัคคะ ความสละด้วยการแล่นไป.
               บรรดาความสละทั้ง ๒ นั้น วิปัสสนาชื่อว่าปริจจาคโวสสัคคะ ความสละด้วยอำนาจตทังคปหาน. มรรคชื่อว่าปักขันทนโวสสัคคะ ความสละด้วยการแล่นไป ด้วยว่ามรรคนั้นย่อมแล่นไปสู่พระนิพพานโดยเป็นอารมณ์.
               อีกอย่างหนึ่ง มรรคนั้นชื่อว่าโวสสัคคะ เพราะเหตุแม้ทั้ง ๒ คือ เพราะละขันธ์และกิเลสด้วยอำนาจสมุจเฉทปหาน และเพราะการแล่นไปในพระนิพพาน เพราะเหตุนั้น วิปัสสนาจึงชื่อว่าปริจจาคโวสสัคคะ สละด้วยการบริจาค เพราะวิปัสสนาย่อมละกิเลสและขันธ์ และมรรคที่ชื่อว่าปักขันทนโวสสัคคะ ความสละด้วยการแล่นไป เพราะจิตย่อมแล่นไปในความดับสนิทคือนิพพานธาตุ.
               ก็เพราะเหตุนี้ คำทั้งสองนี้จึงจัดเข้าได้ในมรรค บุคคลผู้พรั่งพร้อมด้วยวิปัสสนาและมรรคทั้งสองนั้น ย่อมเป็นผู้ชื่อว่าปฏินิสสัคคานุปัสสี ผู้ตามเห็นความสละคืน เพราะประกอบด้วยปฏินิสสัคคานุปัสสนานี้. พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงหมายถึงบุคคลนั้น จึงตรัสอย่างนี้.
===================================
อรรถกถา อังคุตตรนิกาย สัตตกนิบาต อัพยากตวรรคที่ ๑
๘. โมคคัลลานสูตร

ถาม พอจ คดี ลุงพล น้องชมพู พอจ คิดว่าใครเป็นคนผิด ครับ
ตอบ ไม่รู้สิ พอจ ไม่เคยตามข่าวเรื่องพวกนี้ แล้วอยากให้ใครเป็นคนผิด พบคนผิด ชมพู ก็ไม่พื้น ไม่พบคนผิด ก็ถือว่าไม่แปลก กฏหมายเมืองไทยปลิ้นปล้อนได้ เพราะ ทนายความ ทำผิดเป็นถูก ทำถูกเป็นผิด ทนายความทุกคนไม่ได้มีคุณธรรมทุกคนหรอก ส่วนใหญ่ ก็ทำเพื่อเงินทอง ดังนั้นมันจึงมีคนไม่ดี กับ ทนายความไปด้วยกัน
สรุปก็คือไม่รู้หรอก ว่าใครผิด ถูก
เจริญธรรม / เจริญพร

ถาม พอจ ได้ฟังข่าวน้องผู้หญิง อุบัติเหตุขาขาด แล้ว รพ ปล่อยไม่ไว้ไม่ได้รักษา จนตายหรือไม่ครับ พอจ มีความคิดเห็นว่าอย่างไร
ตอบ มันเป็นเรื่องปกติ ของ รพ การรอการรักษา นั้นเป็นเรื่องที่ต้องรอ หมอจะดูหรือไม่ดู อันนี้ไม่ทราบเลย พอจ เคยไป รพ ฉุกเฉิณ รอทั้งคืนก็หลายครั้ง อย่างเช่น ถูกไม้แขวนเสื้อทะลุนิ้วเท้าเข้าฝังในกระดูก ไป รพ ตั้งแต่ 15.00 กว่าจะผ่าตัดเอาออก 05.00 น
ดังนั้นเรื่อง ระบบ ของ รพ เป็นสิ่งที่ต้องทำใจ ถ้าหมอคิดว่าเคสนี้รอได้ ก็ต้องรอ เหมือนเคสของน้องที่เสียชีวิตเพราะหมอคิดว่ารอได้ แต่ เด็กรอไม่ได้เสียชีวิตก่อน นั่นเป็นเพราะวินิจฉัยผิด
ที่จริงมันมีเรื่องจิตวิทยาด้วย ในขณะที่น้องรอนั้น เด็กหมดกำลังใจในการมีชีวิตอยู่แบบไม่มีขา เพราะมีความคิดแล้ว ในช่วงนั้นไม่มีใครไปให้กำลังใจ หรือ ทางหมอไม่ได้จ่ายยาให้นอนหลับ นี่คือเรื่องที่กำลังใจหายไป ดังนั้น พ่อแม่ จะต้องให้กำลังใจไม่ห่างลูกในขณะนั้น ต้องเฝ้าติดต่อเข้าไปคุยอย่างต่อเนื่อง พอจ เห็นเคสคนขาขาดแล้วตาย เป็นผู้ใหญ่อายุ 30 ถูกกับดักหมีสับสูงกว่าหัวเข่า มา รพ ก็ยังปกติแต่พอทราบว่าต่อขาไม่ได้ ต้องตัดขาทิ้งเขารู้อย่างนั้นกำลังใจไม่มี สักประมาณ 2 ชม ก็เสียชีวิต
ดังนั้นความผิดเรื่องนี้ มันผิดที่พ่อ ก่อนเป็นคนแรก ประมาทขับรถแล้วหลับ อุบัติเหตุเลยเกิดแต่ต่อมา ก็ส่งคนเจ็บไป รพ มันก็ต้องไปเงื่อนไขของ รพ นั้น ๆ จะกำหนดไว้อย่างไร จริง ๆ แล้วถ้ามองเห็นว่า รพ ไม่รักษาก็น่าจะรีบย้ายผู้ป่วยกลับมา รพ ปกติที่บ้านซะเลย นั่นคือสิ่งที่ พ่อแม่ไม่ได้ทำ แต่ได้ทำกับคนเล็ก คนที่สอง ดังนั้นถ้าดูแล้วหมอไม่รักษาภายใน 4 ชม นี่ควรติดต่อรถย้าย รพ ด่วน
แสดงความคิดเห็นพอคุยนะ
ไม่มีสัตว์ไหน ๆ ตายเปล่า ๆ เลย ที่ตาย ที่เจ็บ ก็เพราะกรรมที่ได้สร้างไว้อย่างนั้น เรื่องนี้เป็นอุบัติเหตุ แต่ก็เป็นกรรมส่วนหนึ่งของสัตว์
เหมือนเรื่องต่างประเทศ หญิงสาวอายุ 18 แม่ตาย พ่อทิ้ง อยู่กับลุง แต่พยายามสืบหาข่าวพ่อ จนกระทั่งรู้ว่าพ่ออยู่ไหน อยากไปหาพ่อ แต่ลุงกับยายก็ห้ามไว้ ว่าไม่ควรไปหาเพราะต้องข้ามประเทศไปหา ในประเทศเถื่อน ๆ สุดท้ายหญิงสาวนี้ก็ไม่ฟัง สุดท้ายก็แอบข้ามประเทศไปหาพ่อ อีกประเทศหนึ่ง แต่พ่อที่นั่นไม่ต้อนรับแถมไล่กลับอย่างหมูหมา สะกดใจที่น้อยใจโมโหไม่ได้เลยเข้าไปที่บาร์แห่งหนึ่งไปเต้น ไปกินเหล้า สุดท้ายก็เลยถูกวางยาให้ไปเป็นโสเภณี ถูกขมขืนฉีดยาเสพติด ลุงกว่าจะได้ข่าวไปตามกลับมาก็อยู่ในสภาพที่ใกล้ตายแล้ว ยังไม่ทันพากลับข้ามประเทศก็ตายเสียกลางทางใมนรถ เรือ่งนี้เป็นเรื่องข่าวแล้วถูกดัดแปลงเป็นภาพยนต์ให้ดูสนุกอีกเรื่อง
แต่วิเคราะห์คือสัตว์เวลาจะถูกกรรม คือเจ้ากรรมนายเวรเล่นงาน ส่วนใหญ่แล้วจะถูกทำให้ขาดสติ ความยั้งคิดยั้งทำให้มีลดน้อยลงไป ส่วนใหญ่ก็จะเป็นอย่างนั้น ดังนั้นมันเป็นกลไกสำคัญของกรรม ที่กำลังจะสนอง ดังนั้นคนที่ฝึกกรรมฐาน เมื่อกรรมจะสนองในทางไม่ดี สิ่งที่ต้องมีมากๆ คือ ความใจเย็น(มีสติ) ความรอบคอบ (มีสัมปชัญญะ) รู้จักยั้งคิดยั้งทำ(มีเหตุผล) ไว้บ้างมันก็จะปลอดภัย ต้องคิดให้รอบคอบ ให้ถี่ถ้วน ไม่ใช้อารมณ์จนทำให้ชีวิตลำบากไม่สามารถต่อสู้หรือป้องกันกรรมนั้นได้
คุยเป็นเพื่อนเท่านี้ลำบากด้วยการพิมพ์
เจริญธรรม / เจริญพร

ถาม พอจ อยากช่วยเผยแผ่ พระกรรมฐาน คะ ต้องทำอย่างไร ถึงจะช่วยได้อย่างต่อเนื่อง
ตอบ
1. ก็ช่วยบำรุงส่งเสริม บริจาคให้ ธรรมทานส่วนนี้อยู่ได้
2. สอนคนใกล้เคียงเรา เช่น ลูก หลาน ให้ภาวนาเหมือนที่เราได้ภาวนา
3. หมั่นศึกษาข้อความคำสอน ของครูอาจารย์
4. หมั่นภาวนาตามขั้นตอนที่ได้เรียนไป
ทำเท่านี้ก็ชื่อว่าได้ส่งเสริมธรรมทาน ไป ครูอาจารย์ ด้วยกัน
เจริญธรรม / เจริญพร

แม่บทว่าด้วย การจัดการกับ นิมิต
=====================================
[๑๐๓] ภิกษุทั้งหลาย ภิกษุผู้บำเพ็ญอธิจิต พึงมนสิการนิมิต ๓ ประการ
ตามสมควรแก่เวลา คือ
  ๑. พึงมนสิการสมาธินิมิต ตามสมควรแก่เวลา
  ๒. พึงมนสิการปัคคหนิมิต ตามสมควรแก่เวลา
  ๓. พึงมนสิการอุเบกขานิมิต ตามสมควรแก่เวลา
ถ้าภิกษุผู้บำเพ็ญอธิจิตพึงมนสิการเฉพาะสมาธินิมิตอย่างเดียว เป็นไปได้ที่จิตนั้นจะพึงเป็นไปเพื่อความเกียจคร้าน
ถ้าภิกษุผู้บำเพ็ญอธิจิตพึงมนสิการเฉพาะปัคคหนิมิตอย่างเดียว เป็นได้ที่จิตนั้นจะพึงเป็นไปเพื่อความฟุ้งซ่าน
ถ้าภิกษุผู้บำเพ็ญอธิจิตพึงมนสิการเฉพาะอุเบกขานิมิตอย่างเดียว เป็นไปได้ที่จิตนั้นจะไม่พึงตั้งมั่นด้วยดีเพื่อความสิ้นอาสวะ
แต่เมื่อใดที่ภิกษุผู้บำเพ็ญอธิจิตมนสิการสมาธินิมิตตามสมควรแก่เวลา มนสิการปัคคหนิมิตตามสมควรแก่เวลา และมนสิการอุเบกขานิมิตตามสมควรแก่เวลา เมื่อนั้น จิตนั้นย่อมอ่อน เหมาะแก่การใช้งานผุดผ่อง และไม่เสียหาย ตั้งมั่นด้วยดีเพื่อความสิ้นอาสวะ
=====================================
 พระสุตตันตปิฎก อังคุตตรนิกาย ติกนิบาต [๒. ทุติยปัณณาสก์]
 ๕. โลณผลวรรค ๑๑. นิมิตตสูตร
สมาธินิมิต หมายถึง อารมณ์ที่เข้าไปตั้งอยู่กับบริกรรมกำหนดรู้รอบในบริกรรมนั้น ๆ เช่น ภาวนาว่า พุทโธ ก็รู้ตั้งมั่นใน พุทโธ
ปัคคหนิมิต หมายถึง อารมณ์ที่ปักหลักในนิมิตนั้น ๆ โดยไม่มีการสลับฐานที่ตั้งของจิต ในที่นี้หมายถึงขาดการบริหารในการกำหนดจิตไม่มีฐาน ไม่ย้ายฐาน
อุเบกขานิมิต หมายถึงการวางเฉยไม่ใส่ใจในบริกรรมภาวนา เพียงแต่ภาวนาไปเรื่อย ๆ แต่ไม่ได้กำหนดจิตไปในองค์ภาวนา
เจริญธรรม / เจริญพร

การจัดการกับ นิมิต จนถึงการบรรลุธรรม
1. กำหนดบริกรรม ลง ฐาน จนได้ นิมิตลักษณะ
2. เมื่อได้นิมิต ลักษณะแล้ว ให้เปลี่ยนเป็น กำหนด นิมิตรัศมี
3. เมื่อได้นิมิต รัศมี แล้ว ก็ควรกำหนดนิมิตนั้นให้เป็น อุคคหนิมิต
4. เมื่อได้อุคคหนิมิต ชัดเจนแล้ว ก็ควรทบทวนกำหนดตั้งย้ายนิมิตบ่อย
5. เมื่อคล่องแคล่วแล้วย้ายนิมิตได้บ่อยแล้วให้กำหนดนิมิตนั้นให้พิศดาร
6. เมื่อกำหนดนิมิตได้พิศดารแล้ว(ปฏิภาคนิมิต) แล้วให้กำหนดจิตเป็น ฌาน
7. เมื่อกำหนดจิตเป็นฌานได้แล้ว ให้ทำวิปัสสนาบ้าง
8.เมื่อกำหนดวิปัสสนาได้บ้างแล้ว
9.ให้ทำการกำหนดเข้าออกในฌานให้คล่องแคล่ว
10.ให้ทำการกำหนดการตั้งอยู่ในฌาน ให้นานที่สุดเท่าที่ทำได้
11.ให้กำหนดวิปัสสนาให้เกิดญาณสูงขึ้น
12.ให้กำหนด มรรค ผล นิพพาน ที่ยังไม่ได้ให้เกิดขึ้น
เจริญธรรม / เจริญพร

โลกนี้ไม่มีเรื่องบังเอิญ ....
แต่เรื่องที่เกิดกับเราทั้งสิ้น เป็นเรื่องที่เป็นไปตามกฏแห่งกรรม
ทำไมจึงป่วย..... ก็เพราะว่า สร้างกรรมไว้ในอดีตให้ป่วย
ทำไมจึงไม่ได้อยู่วัดเหมือนพระทั่วไป...ก็เพราะสร้างกรรมมาไว้ให้ไปทางภาวนาที่ควรจะสำเร็จ หากอยู่วัด ก็ภาวนาอย่างที่ภาวนาในปัจจุบันไม่ได้ อยู่วัดจะมานั่งกรรมฐานทั้งวันทั้งคืนไม่ได้ ต้องทำกิจกรรมของวัด เป็นต้น
ทำไมจึงยังไม่มีผู้สืบทอด ...... ก็เพราะคนมีบุญญาธิการในการสืบทอดยังไม่มา จึงยังไม่ม่ ส่วนศิษย์ที่มีอยู่นั้นกำลังสร้างบารมีกันอยู่
ทำไม พอจ จึงใกล้ละสังขาร....ก็เพราะว่า ธรรมบารมียิ่งทำ มารก็ต้องย่อมขัดขวาง ถ้าบุญญาธิการเราน้อยเรา มารก็จะมีกำลังมาก ดังนั้นมันก็มีช่วงที่บุญญาธิการเราน้อยลง มารจึงแทรกแซงได้สำเร็จ
ดังนั้นในโลกนี้ ไม่มีเรื่องบังเอิญ
มีแต่เรื่องของกรรม และผลของกรรม ที่เวียนว่ายตายเกิด ในวัฏฏะสงสารเท่านั้น
เจริญธรรม / เจริญพร

การปลูกฝัง อุปาทาน จะสมบูรณ์มากในคนที่มีอายุอยู่นาน
ส่วนคนที่มีอายุน้อย อุปาทาน ก็จะมีน้อยกว่า
มีเด็กสองคน เกิดวันเดียวกัน อีกคนหนึ่งเป็นลูกสัปเหร่อ อีกคนหนึ่งเป็นลูกเศรษฐี เด็กสองคนนี้โตมาเป็นหนุ่ม อุปนิสัยต่างกัน
เด็กลูกสัปเหร่อ ไม่กลัวผี เพราะสั่งสมอุปาทาน ในเรื่องผี ก็จริงอยู่ แต่ก็สั่งสมพลังจิตในการต่อต้านผีมาด้วย เขาจึงมีวิชาคาถาอาคม ไม่กลัวที่จะจับซากศพ เข้าเตา เข้าหลุม
เด็กลูกเศรษฐี เป็นคนกลัวผี แต่มีนิสัยติดตัวฟุ่มเฟื่อย ไม่ค่อยรักษาเข้าของ เพราะถูกฝังอุปาทานเป็นคนฟุ้งเฟ้อในกามคุณ เขามีวิชาความรู้ตามศาสตร์ของพ่อแม่ คือการค้าขาย ศิลปะป้องกันตัวมีพอใช้ได้
เด็กสองคนใช้เวลาสร้างความคิดทางอุปาทาน ไปคนละแบบ
อุปาทานความคิดนี้เรียกว่า อุปนิสัยจากการฝึกอบรม
แต่ยังมีอุปนิสัยอีกอย่างที่เด็กสองคนนี้มีเหมือนกัน นั่นก็คือ การเจริญภาวนาที่ผ่านมาหลายชาติ ทุกชาติ ก็จะได้เป็นสหธรรมซึ่งกันและกัน ดังนั้นพอทั้งสองคนมีอายุเข้ากลางคน ทั้งสองคนจึงได้มาบวชปฏิบัติธรรมด้วยกันเช่นเดิม อุปนิสัยส่วนนี้เรียกว่า อุปนิสัยติดตัวมาจากทุกภพทุกชาติ
ดังนั้นเวลาตัดกิเลสไม่ได้ มีแต่การตัดกิเลสที่เป็นอุปนิสัยภพชาติปัจจุบัน อย่างที่ฝ่ายปัญญาวิมุตติอธิบาย แต่ เวลาตัดกิเลส มันต้องมีการตัดกิเลสที่เรียกว่า ภพ ชาติ ด้วยส่วนหนึ่งซึ่งเป็นของติดตัวมาจากทุกภพทุกชาติ
อุปาทาน ( ความยึดมั่นถือมั่น ) มีอยู่ 4 อย่าง
 1. กามุปาทาน ความยึดมั่นถือมั่นในกามคุณ
2. สีลัพพตุปาทาน ความยึดมั่นในธรรมเนียมในแบบแผนที่ผิดจากทำนองคลองธรรม
3. ทิฏฐุปาทาทาน ความยึดมั่นในความเห็นต่างที่ผิดจากธรรม
4. อัตวาทุปาทาน ความยึดมั่นถือมั่นด้วยการนึกคิดกล่าวว่าอะไร ๆ ก็เป็นของๆตน เป็นตัวเป็นตน เป็นเราเป็นของเรา
อุปาทาน ทั้ง 4 คือสิ่งที่พระโยคาวจรต้องค่อยทำลายไปทีละหน่อย ในรูปแบบของอุปาทาน 4 ก็คือ สังโยชน์ 10 นั่นเอง
เจริญธรรม / เจริญพร

ภาพที่เห็น ก็เป็นเพียงสี
เสียงที่ได้ยิน ก็เป็นคลื่นต่ำคลื่นสูง
กลิ่นที่ได้ดม ก็เป็นเพียงอากาสที่ผันแปร
รสที่ได้ชิม ก็เป็นเพียง เปรี้ยว หวาน มัน เค็ม จืด
สัมผัสที่กระทบ ก็เป็นเพียงอุณหภูมิสูงต่ำ
จิตที่กระทบอารมณ์ ก็เพียง ทุกข์ สุข เฉย ๆ จำได้ จำไม่ได้
ดังนั้นเมื่อกระทบสิ่งใด พระพุทธเจ้า พระองค์ทรงตรัสสอนให้วางจิตเป็นกลาง วางจิตให้เป็นกลาง ไม่ชื่นชมยินดี ไม่เกรี้ยวกราดขัดเคือง สิ่งที่เกิดกระทบเป็นเพียง ธรรมสภาวะที่เกิดขึ้น ตั้งอยู่ และดับไป เท่านั้น
การวางอารมณ์ ในการภาวนาเป็นเรื่องสำคัญ
ถ้าไม่วางอารมณ์ให้เป็นกลาง มันก็จะวุ่นวาย
จะนั่งกรรมฐาน แต่ ข้าง ๆ ก็อึกทึกครึกโครม เปิดเพลงดังรบกวน ทำให้เกิดความอึดอัดขัดเคือง นี่เพราะไม่เคยเข้าสะกดเสียงจึงทำให้เสียงภายนอกเข้ารบกวนจิตใจ ทำให้ภาวนากรรมฐานไม่ได้
ดังนั้นการวางอารมณ์ ต้องฉลาดในการวางเพื่อลดสภาวะที่จะทำให้จิตปรุงแต่ง ลงเป็นกลาง
การฝึกเข้าสะกดจึงมีความจำเป็นกับศิษย์ที่ไม่ค่อยมีจิตตั้งมั่น
เจริญธรรม / เจริญพร

ธรรมสำหรับ อนาคามี
================
กายเป็นเพียงเรือนอาศัย
ภายนอกหุ้มห่อไว้ด้วย อนิจจัง
ภายในกรุ่นด้วยเครื่องในตับไตไส้พุงเป็นปฏิกูล
กายนี้เป็นเพียงเครื่องอาศัยเพียงเพื่อกิจต่างๆ
กายนี้มีปฏิกูลไหลออกทั่วกายไม่ว่า เหงื่อไคล ทางขุมขน
ปฏิกูลก็ยังไหลออกทั้งทวารทั้งหมด ไม่ว่า จะทางตา ทางหู ทางจมูก
ทางปาก ทางทวารหนัก ทางทวารเบา
ร่างกายสวยก็เป็นเพียงสมมุติ ไม่เที่ยง
ร่างกายไม่สวยก็เป็นเพียงความรู้สึก อุปาทาน ไม่เทียง
ร่างกายนี้ไม่เที่ยง มีความแก่ ความเจ็บ และความตายในที่สุด
ร่างกายนี้ไม่ประกอบด้วย ธรรมที่เรียกว่า ตัวตน ปราศจากความเป็นเจ้าของ
ร่างกายนี้ว่างเปล่า ดุจดินที่เกลื่อนในปฐพี
ร่างกายนี้เน่าเปื่อยด้วย อาโปธาตุ และ เตโชธาตุ
ร่างกายนี้เมื่อจะดับ วาโยธาตุย่อมดับก่อน อาโปธาตุค่อยดับตาม เตโชค่อยดับตาม ไหลไปสู่ ปฐวีธาตุที่นอนแน่นิ่งไม่ไหวติง
ร่างกายนี้เมื่อตาย วิญญาณละจาก ย่อมเป็นสิ่งปฏิกูลปรากฏแล้วในโลก
ร่างกายนี้เป็นสิ่งเน่าเหม็น เกลือกกลั้วไปด้วยน้ำเหลืองน้ำหนองน้ำเลือดอันเปรอะกรัง ไร้คนมีชีวิตจะสนใจ
กายนี้ย่อมแก่ ต้องการอาหาร
อาหารก็ปฏิกูล กายก็ปฏิกูล ล้วนไม่สะอาดทั้งสอง
จิตไม่ควรยินดี ในกายที่เน่าเปื่อย
จิตไม่ควรยินดี ในกายที่เป็นปฏิกูล
ใจควรรู้จักธรรม ว่า กายนี้ไม่เที่ยง เป็นทุกข์
ใจควรเห็นว่า กายนี้เป็นอนัตตา
เมื่อรู้เห็นกายอย่างนี้แล้ว ควรหรือที่จะหลงมัวเมาว่าเรางดงาม หล่อเหลา
ไม่ควรยินดีในกายที่เน่าเปื่อย อันมีความแก่ริดรอนไปสู่ความตาย
ไม่ควรขัดเคืองต่อกายที่เน่าแต่พึงใช้กายที่เน่านี้ให้ถูกกาละเทสะ
ควรใช้เรือนให้เป็นประโยชน์ ในการภาวนาแล้วพิจารณาเห็นตามความเป้นจริงว่า กายนี้เป็นทุกข์ กายนี้มีตัณหาเป็นเหตุแห่งทุกข์ นั่นเอง
กายสงบระงับ จิตสงบระงับ
กายเป็นสมาธิ จิตเป็นสมาธิ
กายเข้าสู่สุขอันเกิดด้วยญาณ จิตก็สงบอันเกิดดัวยญาณ
การดำรงกายขันธ์ในปกติจึงเป็นหน้าที่ ๆ ต้องดูแลให้เป็นเช่นนั้นเอง
สิ่งทั้งหลายอันประกอบด้วย ย่อมอาศัยสิ่งใดสิ่งหนึ่งเกิดขึ้น
สิ่งทั้งหลายอันประกอบด้วย ย่อมอาศัยสิ่งใดสิ่งหนึ่งดับลงเสื่อมไป
ทำจิตให้กระจ่าง ละจากความยึดมั่นถือมั่น ต่อกาย ใจก็จะผ่องใส
สงบเย็นเป็นธรรม
เจริญธรรม / เจริญพร

ธรรม สำหรับโสดาบัน
===================
มองเห็นทุกสรรพสิ่งตามความเป็นจริง
มองเห็นทุกข์ ตามความเป็นจริง พร้อมกำหนดทุกข์
เข้าใจว่าทุกข์ มีมูลเหตุมาจากตัณหา(ความอยาก)
รู้ว่าถ้าดับตัณหา ลงเสียดาย จะมีความสุข(นิพพาน)
ได้กระทำเจริญกรรมฐานอันมีองค์ 8 อย่างต่อเนื่อง
ละความเห็นว่านี่เป็นเรา เป็นของเรา เป็นตัวเป็นตนของเรา
ละจากความยึดถือในประเพณีแบบแผนที่ขัดต่อหลักธรรม(กรรมฐาน)
มีความมั่นใจศรัทธาซื่อตรงต่อพระรัตนตรัย มีพระพุทธเจ้าเป็นประธาน
บำเพ็ญบารมีกุศล ด้วยทานมัย ศีลมัย และภาวนามัยอย่างต่อเนื่อง
มีความปรารถนาสิ้นภพภูมิชาตอย่างน้อยไม่เกิน 7 ชาติ
หมั่นศึกษาปริยัติ(คำสอน)ของพระพุทธเจ้า อย่างต่อเนื่องไม่ขาดตอน
บำเพ็ญบารมีทุกอย่างเพื่อ พระนิพพาน
เจริญธรรม / เจริญพร

ถาม รอยพระพุทธบาทในโลกนี้ของพระพุทธเจ้าพระองค์นี้ มีกี่รอย ครับ
ตอบ รอยพระพุทธบาทตามพระไตรปิฏก มีเพียง 3 รอย
รอยที่ 1 ข้อความในพระไตรปิฏก กล่าวว่า พระพุทธเจ้าประทับรอยเท้าไว้ที่ บนแผ่นหิน ใกล้กับประตูเมืองสังกัสสะนคร เหตุเพราะลงจากสวรรค์ชั้นดาวดึงส์ คราโปรดพุทธมารดา
( รอยนี้ สาปสูญไม่รู้ว่า ใครเอาไป ยังไม่ปรากฏข่าว )
รอยที่ 2 พระพุทธเจ้าเสด็จประทับที่วัด มกุลการาม ถึงริมฝั่งแม่น้ำนัมมทานที ได้พบกับ นัมมทานาคราช และนาคราชได้ขอให้พระพุทธเจ้าประทับฝ่าเท้าไว้เป็นที่ระลึก ที่ริมฝั่งนัมมทานที
รอยที่ 3 คราโปรดฤาษี บนยอดเขานางฟ้า(เขาสัจจะพันธ์) คราเสด็จเยือนสุวรรณภูมิ ฤาษีฟังธรรมแล้วสำเร็จเป็นอรหันต์ ได้ขออุปสมบถ ก่อนพระพุทธเจ้าจะเสด็จไปโยนกนคร พระ(ฤาษีสัจจะพันธ์) ได้ขอให้ประทับรอยพระพุทธไว้
รอยพระพุทธบาท 2 รอยหลังนี้เกิดขึ้นจาการเสด็จเผยแผ่พระธรรมในแดนสุวรรณภูมิ ดังนั้นสันนิษฐานว่ารอย นัมมทานที นั้น อาจจะฝั่งอันดามัน หรือ ฝั่งอ่าวไทย ไม่มีหลักฐานยืนยัน นอกจากชื่อวัดที่อยู่ใกล้ คือ วัดมกุลการาม ( มกุฬการาม ) ซึ่งก็ไม่รู้จะอ้างอิงจากที่ไหนได้
( จันทนศาลา เป็นศาลาไม้จันทน์แดง ในมกุฬการาม แคว้นสุนาปรันตะ พระมหาสาวกปุณณสุนาปรันตะ ซึ่งจำพรรษาที่วัดมกุฬการาม ได้แนะนำให้น้องชายของท่านและพ่อค้ารวม ๕๐๐ คน แบ่งไม้จันทร์แดงที่มีค่าสูงสร้างถวายพระพุทธเจ้า แล้วทูลอาราธนาเสด็จมายังแคว้นสุนาปรันตะ พระพุทธเจ้าได้ประทับรอยพระบาทไว้ที่ริมฝังแม่น้ำนัมมทาและที่ภูเขาสัจจพันธ์ อันนับว่าเป็นการเกิดขึ้นของรอยพระพุทธบาท )
สามรอยนี้เป็นรอยที่ปรากฏในพระไตรปิฎก ในส่วนอรรถกถา
พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ 23 ( ภาค 3 เล่ม 2 ) อรรถกถาปัญจสูทนี หน้า 410 ฉบับมหามกุฏ ) ในนี้กล่าวไว้ 2 รอย คือ รอยพระพุทธบาทที่แม่น้ำนัมมทา และ ที่ภูเขาสัจจพันธ์( ชื่อตามฤาษี )
พระฤาษีเมื่ออุปสมบถแล้ว ได้ชื่อว่าเป็นพระภิกษุรูปแรกของสุวรรณภูมิ ได้ฉายาทางการว่า พระปุณณะ(พระขาว) ประวัติพระปุณณะนี้มีชัดเจนในคำแปลแผ่นกเบื้องจาร ของวัดเพชรพลี
แคว้นสุนาปรันตะ อยู่ที่ไหน ?
สุนาปรันตะ บ้างกล่าวว่า คือ ประเทศเวียตนาม
แต่ในแผ่นกเบื้องจาร และ สมุดไทยข่อยดำกล่าวว่า
สุนาปรันตะ คือ อ.ปราณบุรี  หรืออีกชื่อหนึ่งว่า เมืองปราณ อยู่ในจังหวัดประจวบคีรีขันธ์
( ถ้าข้อสันนิษฐานเป็นอย่างนี้ ค่อนข้างน่าเชื่อถือมากกว่า เวียตนาม เพราะพุทธเจ้าเสด็จมาทางอากาศ และทางน้ำจากอินเดีย ถ้าจะเข้าเขตสุวรรณภูมิ ก็ต้องเริ่มจากจังหวัด ภูเก็ต ขึ้นมาจะง่ายกว่าทางผ่านประเทศพม่าและจีน )
========================================
ส่วนรอยอื่น ๆ เป็นรอยที่เกิดไปตามความเชื่อและการเล่าสืบทอดต่อกันมาก กล่าวว่า มี 5 รอย แต่ไม่ใช่ข้อความจากพระไตรปิฏกนะ เป็นการเล่าสืบต่อกันไว้
1. สุวัณณมาลิก ( อยู่ที่ศรีลังกา )
2. เขาสัจจพันธ์คีรี ( ถูกระบุว่าเป็น วัดพระพุทธบาทสระบุรี )
3.เขาสุมนกูฏ ( อยู่ที่ศรีลังกา )
4. แม่น้ำนัมมทานที ยังไม่มีใครได้พบรอยพระพุทธบาทส่วนนี้ การสันนิษฐาน สันนิษฐานออกเป็นสองที่ คือ แม่น้ำนัมทานที ที่อยู่ใจกลางประเทศอินเดีย
กับ แม่น้ำนัมมทานที( ชื่อเดียวกัน ) ในแคว้นสุนาปรันตะ( สุวรรณภูมิ )
5.โยนกปุระ กล่าวว่าคือ รอยพระพุทธ 4 รอย ที่เชียงใหม่
รอยพระพุทธบาท สุวัณมาลิก และ สุมนกูฏ มาจากข้อบันทึกของหลวงจีนฟาเหียน ที่เกิดหลังพระพุทธเจ้าปรินิพานแล้ว พันกว่าปี
ดังนั้นรอยพระพุทธบาท 5 รอยนี้ มีเพียงสองรอย ที่ปรากฏข้อความในพระไตรปิฎก คือ รอยสัจจพันธ์คีรี และ รอยนัมมทานที
การได้กราบรอยพระพุทธบาท เป็นเช่นดั่งได้เข้าเฝ้าพระพุทธเจ้า มีอานิสงค์มากกว่า การไปกราบสังเวชียนสถาน 4 แห่ง ดังนั้นชาวพุทธเมืองไทย จึงพยายามค้นหารอยเท้าต่าง ๆ เพื่อสำรวจว่าเป็นรอยพระพุทธบาทหรือไม่ จนเกิดมีการค้นพบรอยเท้าต่าง ๆ ในประเทศไทย จำนวนมากแล้วมีการระบุว่าเป็นรอยพระพุทธบาทของพระพุทธเจ้า พระองค์นั้น พระองค์นี้ ไปตามความเชื่อ ดังนั้นเรื่องรอยพระพุทธบาทที่เป้นตำนานเล่าขานกันมานั้นจึงมีมากกว่า 5 รอยในตำนานที่ได้รู้กัน
เจริญธรรม / เจริญพร

“โลโกปตฺถมฺภิกา เมตฺตา”
เมตตาธรรม ค้ำจุนโลก
แม่บท อะไรเป็นเครื่องเห็น ปฏิจสมุปบาท
==============================
 เมตตายะ ภิกขะเว เจโตวิมุตติยา อาเสวิตายะ ภาวิตายะ พะหุลีกะตายะ ยานีกะตายะ วัตถุกะตายะ อะนุฏฐิตายะ ปะริจิตายะ สุสะมารัทธายะ เอกาทะสานิสังสา ปาฏิกังขาฯ กะตะเม เอกาทะสะฯ สุขัง สุปะติ สุขัง ปะฏิพุชฌะติ ฯ นะ ปาปะกัง สุปินัง ปัสสะติฯ มะนุสสานัง ปิโย โหติ ฯ อะมะนุสสานัง ปิโย โหติฯ เทวะตา รักขันติ ฯนาสสะ อัคคิ วา วิสัง วา สัตถัง วา กะมะติฯ ตุวะฏัง จิตตัง สะมาธิยะติ ฯ มุขะวัณโณ วิปปะสีทะติฯ อะสัมมุฬโหกาลัง กะโรติ ฯ อุตตะริง อัปปะฏิวัชฌันโต พรัหมะโลกูปะโค โหติ ฯ
เมตตายะ ภิกขะเว เจโตวิมุตติยา อาเสวิตายะ ภาวิตายะ พะหุลีกะตายะ ยานีกะตายะ วัตถุกะตายะ อะนุฏฐิตายะ ปะริจิตายะ สุสะมารัทธายะ อิเม เอกาทะสานิสังสาปาฏิกังขาติฯ อิทะมะโวจะ ภะคะวาฯ อัตตะมะนา เตภิกขู ภะคะวะโต ภาสิตัง อะภินันทุนติ
------------------------------------------------------
อานิสงส์ ๑๑ ประการ อะไรบ้าง, ผู้เจริญเมตตาจิตนั้น ย่อมหลับเป็นสุข, เมื่อตื่นขึ้นก็ย่อมอยู่เป็นสุข, หลับอยู่ก็ไม่ฝันร้าย, เป็นที่รักของเหล่ามนุษย์ทั้งหลาย, เป็นที่รักของเหล่าอมนุษย์ทั้งหลาย, เทวดาย่อมคุ้มครองรักษา, ไฟก็ดี ยาพิษก็ดี ศัสตราก็ดี, ย่อมทำอันตรายไม่ได้เลย, จิตย่อมเป็นสมาธิได้รวดเร็วอย่างยิ่ง, ผิวหน้าย่อมผ่องใส, เป็นผู้ไม่ลุ่มหลงเมื่อทำกาลกิริยาตาย, เมื่อยังไม่บรรลุคุณวิเศษ อันยิ่งๆ ขึ้นไป, ย่อมเป็นผู้เข้าถึงพรหมโลกแล,
 ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย, เมตตาอันเป็นไปเพื่อความหลุดพ้นแห่งจิตนี้, อันบุคคลบำเพ็ญจนคุ้นแล้ว, ทำให้มากแล้ว, ทำให้มากแล้วคือชำนาญให้ยิ่ง, เป็นที่พึ่งของใจ, ทำให้เป็นที่อยู่ของใจตั้งไว้เป็นนิจ, อันบุคคลสั่งสมอบรมแล้ว, บำเพ็ญให้มากแล้ว, ย่อมมีอานิสงส์ ๑๑ ประการอย่างนี้แล,
---------------------------------------------------------
ธรรมเป็นเครื่องเข้าถึง ปฏิจจสมุปบาท
เจริญธรรม  / เจริญพร

ยุคนี้คนหลงทาง ทางกรรมฐาน(มรรค) กันมากเห็นแต่ละสำนักสอน กรรมฐาน ไปค้านกับมรรค เช่น
การสอนกรรมฐาน ล้างกรรมเก่า
สอนกรรมฐาน ไปเที่ยวนรก สวรรค์
สอนกรรมฐาน ไปเป็นร่างทรง
สอนกรรมฐาน ไปเป็นนั่น เป็นนี่
ปัจจุบันมีการสอน ผิดแผก แปลกจาก พระไตรปิฎก ( คำสอนของพระพุทธเจ้า ) มากขึ้นไปหลากรูปหลายแบบ
มูลกรรมฐาน กัจจายนะ นั้น ยังคงแบบเดิม
การภาวนา กรรมฐาน มาจากแม่บท
แม่บท มีอยู่ในพระไตรปิฏก ในส่วน 45 เล่ม
แม่บทย่อย มีในอรรถกถา
ดังนั้น มูลกรรมฐาน จึงไม่มีคำสอนผิดแผกแตกไปจากพระไตรปิฎก
มูลกรรมฐานสอนกรรมฐานศิษย์ทั่วไป 2 กรรมฐานเท่านั้น
คือ สอนพุทธานุสสติกรรมฐาน เพื่อเป็นโสดาบัน สกทาคามี
และสอน อานาปานสติ เพื่อเป็นอนาคามี และ อรหันต์
มูลกรรมฐานสอนศิษย์สืบทอด มันจะมีหลายสายมากหน่อย สรุปมี 7 สาย
สายที่ 1 ปัญญาวิมุตติ ศรัทธาล้วน
สายที่ 2 เจโตวิมุตติ อานาปานสติ
สายที่ 3 โยคาวจร
สายที่ 4 ปัญญาวิมุตติ ปัญญาล้วน
สายที่ 5 กรรมฐานอริยะ
สายที่ 6 โพธิสัตว์
สายที่ 7ผู้สืบทอดกรรมฐาน
ใครใคร่สนใจศึกษากรรมฐาน ก็เชิญ
เจริญธรรม / เจริญพร