พิมพ์

[ธัมมะวังโส]

 

เป็นคำถาม จากเมล ฉบับหนึ่ง "ฆ่าอะไร ถึงจะมี ความสุข"

[PRAMOTE(aaaa)]

ฆ่าสุข ทิ้งสุข ละสุข ทุกข์ไม่มี
         ก็คงจะงง แต่ไม่ต้องสงสัย
    ถ้าไปตามขั้นตอนในกรรมฐานนี้  ก็จะเห็นทั้ง ทุกข์ สุข และทุกข์ในสุข เห็นตามขั้นตอน และเป็นธรรมสภาวะ

              พระตถาคตกล่าวไว้ อย่าอาลัยสุข เมื่อพระองค์ คืนสุขให้แก่โลก พระองค์ก็พบว่า ทุกข์นั้นก็หายไปด้วย
                    พระสูตรนี้ อยู่ใน คิลิมานันทะสูตร

[komol]

ดูเหมือนคำถามจะง่าย ๆ แต่ ก็ใช่ว่าจะตอบให้เข้าใจ กันได้ง่าย นะครับ

[บุญเอก]

ฆ่าความ โกรธ ครับ จะเป็น สุข

 

[แพนด้า]

เป็นคำถามที่ ดูแล้วถามง่าย แต่จะให้ตอบว่า ฆ่าอะไร นั้นผมว่า เดา ๆ เอา ก็ต้อง ฆ่ากิเลส ทั้ง 3 ตัว คือ โลภะ โทสะ โมหะ นี่แหละครับ ฆ่าได้จะมีความสุข แต่ปัญหาไม่ได้อยู่ที่คำตอบว่า ฆ่าอะไร ?
   
   ปัญหาน่าจะอยู่ที่ว่า แล้วจะฆ่า กิเลส นี้ได้อย่างไร มากกว่า ครับ

   

[นินนินนิน]

ถ้าอย่างนั้น มาวิเคราะห์ ตามที่ครูอาจารย์ สอนกันดีหรือไม่ครับ ว่า ในคำถามนี้มีประเด็น อะไรเป็น หลัก ของคำถาม 
   
  "ฆ่าอะไร ถึงจะมี ความสุข"

   1.ฆ่าอะไร ถึงจะมี ความสุข  ( คำถามตรง )
   2.วิธีการฆ่า
   3.จะฆ่าทำไม ( ก็เพื่อสุข )
   
  ประเด็นที่หนึ่ง  ถ้าตอบ แบบกำปั้นทุบดิน แน่นอนคำถามทางธรรม ย่อมหมายถึงการฆ่า สภาวะ อะไรบางอย่าง ที่รบกวนความสุข ของเรา ในที่นี้ก็ต้อง วิเคาะห์ว่า

     สุข คืออะไร ? ก่อนใช่หรือไม่ ครับ นั่นก็รวมถึงว่า ต้องวิเคระห์ไปถึงว่า ทุกข์ คืออะไร ด้วย เช่นกัน

    สุข ก็คือ ไม่ทุกข์ ดังนั้น วิเคราะห์ เรื่องเดียว คือ ทุกข์ เท่านั้น เพราะถ้าไม่ทุกข์ ก็คือ สุข

    ที่นี่ ทุกข์ เป็นอย่างไร ในที่นี้ก็คงจะหมายถึง ความโศรก ความร่ำไร รำพัน ความไม่สบายกาย ความไม่สบายใจ ความคับแค้นใจ ความประสบกับสิ่งที่ไม่เป็นที่พอใจ ความปรารถนาสิ่งใด ไม่ได้สิ่งนั้น เรียกว่า ความทุกข์ ว่าโดยย่อ อุปาทานขันธ์ ทั้ง 5 เป็นความทุกข์

    ดังนั้นสรุป ก็คือ ทุกข์ ก็คือ ความยึดมั่นถือมั่น ต่อ ขันธ์ทั้ง 5 นั่นเอง

    สาเหตุแห่ง ทุกข์ ก็คือ กิเลส ที่ทำให้เกิดความยึดมั่นถือมั่น

    เอาเท่านี้ก่อนนะครับ

   
   

[PRAMOTE(aaaa)]

ความมีธรรมวิจยะ หรือ วิตกวิจาร มีความคิดความอ่าน ทุกอย่าง คือกรรมฐาน
       เป็นการหัดเดินธาตุ ตามปีติ
  แต่ อย่าลืมทํากรรมฐาน ด้วยนะจ๊ะ
       เพราะสิ่งที่จะนําเราไปสู่ธรรม  ................ก็คือการปฏิบัติ ภาวนา เท่านั้น 

[samathi]

 

   ฆ่า อะไร ถึงจะมีความสุข
     เบื้องต้นต้องตอบว่า ฆ่า ความเห็นแ่ก่ตัว แล้วจะมีความสุข ครับ
     เบื้องกลาง ต้องตอบว่า ฆ่า กามคุณ และ พยาบาท แล้วจะมีความสุขครับ
     เบื้องปลาย ต้องตอบว่า ฆ่า อวิชชา ถึงจะมีความสุข ครับ

   

[สมภพ]

พระพุทธองค์ได้ทรงแสดงความสุขอันชอบธรรมที่ประชาชนชาวบ้านควรมีไว้ ๔ ประการ คือ สุขเกิด แต่การมีทรัพย์ สุขเกิดแต่การจ่ายทรัพย์บริโภค สุขเกิดแต่การไม่ต้องเป็นหนี้ และสุขเกิดแต่การประกอบการงานที่ปราศจากโทษ

ความสุขตามพระพุทธพจน์ทั้ง ๔ ประการนี้เรียกว่า สุขของคฤหัสถ์ หมายถึง สุขคือความสบายกายสบายใจของชาวบ้าน ความสุขที่ชาวบ้านควรพยายามเข้าถึงให้ได้สม่ำเสมอ หรือความสุขอันชอบธรรมที่ผู้ครองเรือนพึงมี ซึ่งชีวิตของคฤหัสถ์จะสมบูรณ์ได้ก็เพราะสุข ๔ อย่างนี้ คือ

๑. อัตถิสุข สุขเกิดแต่ความมีทรัพย์ หมายถึง ความภูมิใจ อิ่มเอิบใจว่าตนมีโภคทรัพย์ที่ได้มาด้วยน้ำพักน้ำแรง ความขยันหมั่นเพียรของตนและโดยชอบธรรม บุคคลที่ขยันทำงานเก็บเงินทองไว้ได้เป็นจำนวนพอเพียง ย่อมมีความสบายใจภูมิใจในความพยายามของตน

๒. โภคสุข สุขเกิดแต่การจ่ายทรัพย์บริโภค หมายถึง ความภูมิใจ อิ่มเอิบใจว่าตนได้ใช้ทรัพย์ที่ได้มาโดยชอบธรรมนั้นเลี้ยงชีพ เลี้ยงผู้ควรเลี้ยงและบำเพ็ญประโยชน์

๓. อนณสุข สุขเกิดแต่ความไม่ต้องเป็นหนี้ หมายถึง ความภูมิใจ อิ่มเอิบใจว่าตนเป็นไท ไม่มีหนี้สินติดค้างใคร ความไม่เป็นหนี้เป็นสุขอย่างไรนั้น คนที่ไม่เป็นหนี้เท่านั้นที่รู้สึกได้ และความเป็นหนี้เป็นทุกข์อย่างไร คนเป็นหนี้เท่านั้นถึงจะรู้ว่าทุกข์ ดังพระพุทธพจน์ว่า “อิณาทานํ ทุกฺขํ โลเก : การกู้หนี้เป็นทุกข์ในโลก” ฉะนั้น การไม่เป็นหนี้จึงนับว่าเป็นความสุขสำคัญประการหนึ่ง

๔. อนวัชชสุข สุขเกิดแต่ประกอบการงานที่ปราศจากโทษ หมายถึง สุขที่เกิดจากการประพฤติสิ่งที่ไม่มีโทษ คือความภูมิใจอิ่มเอิบใจว่าตนมีความประพฤติสุจริต ไม่มีความประพฤติบกพร่องเสียหายทั้งทางกาย วาจา และใจ โดยที่ใครๆ ก็ตำหนิติเตียนไม่ได้ คนเราจะมีความสุขแท้จริงนั้น ต้องพึ่งการงานที่ไม่มีโทษ คือไม่ผิดกฎหมาย ไม่ผิดศีลธรรม ไม่เป็นที่ครหาของผู้อื่น

http://fws.cc/whatisnippana/index.php?topic=1031.0

[สมภพ]

หากมองว่า "ธรรม" หมายถึง การปฏิบัติที่เกี่ยวกับการทำให้มีความสุข
โลกุตรธรรม จะหมายถึง การปฏิบัติที่เกี่ยวกับการมีความสุขที่เหนือชั้น เหนือโลก บรมสุข
โลกียธรรม จะหมายถึง การปฏิบัติที่เกี่ยวกับการมีความสุขแบบพื้นๆที่มีอยู่ในโลกนี้

การปฏิบัติให้ร่างกายและจิตใจไม่กระวนกระวาย
...ด้วยการปฏิบัติในการกินให้พอดีๆ
...ด้วยการปฏิบัติในการขับถ่ายให้สม่ำเสมอ
...ด้วยการปฏิบัติในการเสพกามให้พอดีๆ
...ด้วยการปฏิบัติในการพักผ่อนให้พอ
...ฯลฯ
ตัวอย่างนี้ เป็นโลกียธรรม

การปฏิบัติให้ร่างกายและจิตใจไม่กระวนกระวาย
...ด้วยการปฏิบัติและดำรงตนอยู่ในศีล
...ด้วยการปฏิบัติและดำรงตนโดยเว้นกาม
...ด้วยการปฏิบัติและดำรงตนอยู่ในสมาธิ
...ด้วยการใช้จิตที่ผ่องแผ้ว สร้างปัญญาที่ทำให้เข้าใจในอริยสัจจ์
...ฯลฯ
ตัวอย่างนี้ เป็นโลกุตรธรรม

[ธัมมะวังโส]

 

  กับทุกท่าน ที่มีคำอธิบาย ที่ ดี และ เข้าใจ ก็ขอให้ ทำ ธรรมวิจยะ เพิ่มขึ้น กันอีก นะจ๊ะ

เจริญธรรม / เจริญพร