พิมพ์

[raponsan]

จุดเริ่มต้น "นะโม"

                           

ท้าวจตุมหาราชทั้ง 4 วัดท่าซุง อุทัยธานี

   
      มีเรื่องเล่าว่า ณ แดนหิมวันต์ประเทศ มีเทือกเขาชื่อว่า สาตาคิรี เป็นที่ร่มรื่นรมณียสถานเป็นที่อยู่ของพวกยักษ์ที่เป็นภุมเทพยดา อันมีนามตามที่อยู่ว่าสาตาคิรียักษ์มีหน้าที่เฝ้าทางเข้าหิมวันต์ ทางทิศเหนือเป็นบริวารของท้าวเวสสุวัณ สาตาคิรียักษ์ได้มีโอกาสสดับพระสัทธรรมจากพระบรมศาสดา จนมีจิตเลื่อมใสศรัทธา เปล่งคำยกย่องบูชาด้วยคำว่า"นะโม"หมายถึงพระผู้มีพระภาคทรงเป็นใหญ่กว่า มนุษย์ เทพยดา พราหมณ์ มาร ยักษ์ และสัตว์ทั้งปวง

   กล่าวฝ่ายอสุรินทรราหู เมื่อได้สดับพระเกียรติศัพท์ ของพระบรมศาสดาก็มีจิตปรารถนาที่จะได้ฟังธรรมของพระบรมศาสดาบ้าง แต่ด้วยกายของตนใหญ่โตเท่ากับโลก จึงคิดดูแคลนพระบรมศาสดาว่ามีพระวรกายเล็กดังมด จึงอดใจรั้งรออยู่ พอนานวันเข้า พระเกียรติคุณของพระผู้มีพระภาคเจ้าก็ยิ่งขจรขจายไปทั้งสามโลก จนทำให้อสุรินทรราหูอดทนรออยู่มิได้

จึงเหาะมาในอากาศตั้งใจว่าจะร่ายเวทย่อกาย เพื่อเข้าไปเฝ้าพระผู้มีพระภาคเจ้าขอฟังธรรมแต่พอมาถึงที่ประทับ อสุรินทรราหู กลับต้องแหงนหน้าคอตั้งบ่าเพื่อจะได้ทัศนาพระพักตร์พระบรมศาสดา พระผู้มีพระภาคจึงทรงแสดงพระสัทธรรม ชำระจิตอันหยาบกระด้างของอสุรินทรราหูใ ห้มีความเลื่อมใสศรัทธา แสดงตนเป็นอุบาสกผู้พระรัตนตรัยตลอดชีวิตแล้วกล่าวสรรเสริญพระบรมศาสดาว่าตัสสะแปลว่า ขอบูชา ขอนอบน้อมขอนมัสการ

   เมื่อครั้งที่ท้าวจาตุมหาราช ทั้ง ๔ ผู้ดูแลปกครองสวรรค์ชั้นแรก มีชื่อเรียกว่าชั้น กามาวจร มีหน้าที่ปกครองดูแลประตูสวรรค์ทั้ง ๔ ทิศพร้อมบริวารได้พากันเข้ามาเฝ้าพระบรมศาสดา แล้วทูลถามปัญหา พระบรมศาสดา ทรงแสดงธรรมตอบปัญหา แก่มหาราชทั้งสี่พร้อมบริวารจนยังให้เกิดธรรมจักษุแก่มหาราชทั้งสี่ และบริวารท่านทั้ง ๔ นั้น จึงเปล่งคำบูชาสาธุขึ้นว่าภะคะวะโต แปลว่า พระผู้มีพระภาคทรงเป็นผู้จำแนกธรรมอันยิ่งอย่างไม่มีใครยิ่งกว่า

   อะระหะโต เป็นคำกล่าวสรรเสริญ ของท้าวสักกะเทวราช เจ้าสวรรค์ทั้ง ๖ ชั้นท่านสถิตอยู่ ณ สวรรค์ชั้นดาวดึงส์ ท้าวสักกะเทวราช ได้ทูลถามปัญหาแด่พระผู้มีพระภาคพระพุทธองค์ทรงตรัสปริยายธรรม และ ทรงตอบปัญหาจนทำให้ท้าวสักกะเทวราช ได้ดวงตาเห็นธรรมบรรลุเป็นพระโสดาปัตติผล จึงเปล่งอุทานคำบูชาขึ้นว่า"อะระหะโต" แปลเป็นใจความว่า อรหันต์เป็นผู้ไกลจากกิเลสไกลจากเครื่องข้องทั้งปวง

   สัมมาสัมพุทธัสสะ เป็นคำกล่าวยกย่องสรรเสริญ ของท้าวมหาพรหมหลังจากได้ฟังธรรม จนบังเกิดธรรมจักษุ จึงเปล่งคำสาธุการ"สัมมาสัมพุทธัสสะ" หมายถึงผู้รู้ผู้ตื่นผู้เบิกบานด้วยพระองค์เอง ทรงรู้ดีรู้จริงรู้ยิ่งกว่าผู้รู้อื่นใด

     รวมเป็นบทเดียวว่า "นะโมตัสสะ ภะคะวะโต อะระหะโต สัมมาสัมพุทธัสสะ" แปลโดยรวมว่า ขอนอบน้อมแด่ พระผู้มีพระภาค อรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น



คัดลอกมาจากเว็ปพลังจิตด็อทคอม