พิมพ์

[raponsan]

น้องชายป่วยทางจิตเป็นเวรเป็นกรรมหรือไม่ อย่างไร ? : ปุจฉา -วิสัชนา กับพระไพศาล วิสาโล

อรวรรณ : กราบเรียนถามพระอาจารย์ค่ะ คือดิฉันมีคนในครอบครัวป่วยทางจิตมาตั้งแต่เด็ก (โรคย้ำคิดย้ำทำ, ซึมเศร้า) จนบัดนี้เกือบ ๓๐ ปีแล้ว เขาต้องพบแพทย์มาตลอด โดยปกติคนภายนอกจะดูไม่ออก เพราะเขาดำเนินชีวิตไปได้ แต่ปัญหาอยู่ที่ว่า เวลาเขาโมโห โกรธ ไม่ได้ดังใจ ก็จะอาละวาดด่าทอ ตะโกนเสียงดัง ขว้างปาข้าวของในบ้าน
    ซึ่งพฤติกรรมนี้จะเป็นเฉพาะกับคนที่บ้าน และเมื่อหายโมโหก็จะปกติ แต่ไม่มีทำร้ายใครนะคะ นอกจากตัวเอง เช่นเอาหัวโขกกำแพง ประมาณนี้ ซึ่งบางทีเราก็ไปพบหมอเล่าให้ฟัง หมอบอกว่าเป็นเพราะเขาอาจจะไม่กินยาสม่ำเสมอ

    แต่ตรงนี้ไม่เป็นปัญหาเท่าไหร่ ที่ดิฉันห่วงคือเวลาโมโหแกจะด่าพี่ๆ น้องๆ ที่ขัดใจ ด้วยถ้อยคำแรงๆ ซึ่งเป็นการผิดศีลอย่างมาก และที่สำคัญ แกสร้างปัญหาให้คนในบ้าน รวมทั้งพ่อให้ทุกข์ใจ มีครอบครัวก็แตกแยก เพราะความเจ้าชู้ เราต้องคอยดูแลช่วยเหลือเขามาตลอด เวลาเขาสำนึกได้หรือยามจิตปกติ ก็จะเอาดอกไม้ธูป เทียนมากราบขอขมาพ่อ พี่ๆ น้องๆ ว่าทำผิดไป แต่เดี๋ยวก็เป็นแบบนี้อีก ทุกวันนี้พ่อแก่มากก็ทุกข์ใจเพราะห่วงเขา ไม่ทำใจปล่อยวางจนดิฉันคิดว่าเราทำได้ดีที่สุดเท่านี้ อยากเรียนถามนะคะ

    ที่เขาเป็นโรคนี้และมีพฤติกรรมแบบนี้ ส่วนหนึ่งเป็นเพราะกรรมในอดีต
    และกรรมในปัจจุบันด้วยหรือเปล่าคะ ด้วยเพราะเขาเป็นโรคทางจิต + พฤติกรรมที่ผิด
    มันจะทำให้ชีวิตเขาแย่ลงไปเรื่อยๆ ?
    ถ้าเขาตายไป มันจะเป็นเวรกรรมติดตัวเขาไปหลายภพหลายชาติไม่มีทางดีขึ้นหรือเปล่าคะ
    เพราะดิฉันว่ามันจะมีบาปติดตัวเขาไปตลอด?
 
    เมื่อก่อนดิฉันเคยคิดว่ามันเป็นเวรกรรม ที่เราต้องเกิดมาชดใช้เขา ก็ดีทนๆ ตายไปก็หมดเวร
    แต่ดิฉันเคยอ่านธรรมะที่พระอาจารย์เขียนที่ว่า
    สามีลาออกจากงานมาเลี้ยงดูภรรยาที่ช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ว่า ไม่ใช่เวรกรรม
    แต่เป็นสิ่งดีๆ ที่เขาอยากดูแลภรรยา เลยมาคิดได้ว่า เราเกิดมาเป็นครอบครัวเดียวกันแล้ว ก็เป็นสิ่งดีที่เราควรช่วยเหลือเขาในทุกๆ ด้านเพื่อให้เขาดีขึ้นจะได้เป็นบุญต่อเขาและเราด้วย

    น้องคนนี้เขาจะมีอนาคตต่อไปอย่างไร เพราะอายุทั้งเขาทั้งเราก็มากขึ้นเผื่อมีอันเป็นไป ดิฉันก็ยังเป็นห่วงเขาอยู่และสงสารที่เขาเกิดมาเป็นแบบนี้ เคยสั่งลูกๆ ไว้ให้ดูแลแกไปตลอดชีวิต แบบนี้ถูกมั้ยคะ

วิสัชนา : การที่น้องชายคุณมีความผิดปกติทางจิตตั้งแต่เล็ก อาจเป็นเพราะกรรมในอดีต หรือไม่เกี่ยวกับกรรมในอดีตเลยก็ได้ เช่น เป็นเพราะความผิดปกติทางสมองจากเหตุปัจจัยบางประการ
(ซึ่งเป็นไปตามกฎที่พุทธศาสนาเรียกว่า พีชนิยาม คือ กฎธรรมชาติเกี่ยวกับการสืบพันธุ์ เช่น พันธุกรรม)

   แต่ไม่ว่าจะเป็นเพราะเหตุใด กรรมในปัจจุบันก็มีส่วนด้วย คือ ถ้ามีการปรับเปลี่ยนพฤติกรรม (โดยมีคนแวดล้อมคอยช่วยเหลือสนับสนุน) ปัญหาก็จะลดลง แต่ถ้าปล่อยตัวไปตามอารมณ์ ไม่มีการฝึกฝนพัฒนาจิต ปัญหาก็จะคงอยู่หรือแย่ลง

    ฟังจากที่คุณเล่า เขามีพฤติกรรมทั้งบวกและลบ ดีและร้าย กรรมดีย่อมส่งผลดีแก่เขาทั้งในชาตินี้และชาติถัดไป ส่วนกรรมไม่ดีนั้นก็ส่งผลทั้งในชาตินี้และชาติหน้าเช่นกัน แต่อาตมาบอกไม่ได้ว่าจะส่งผลไปหลายภพหลายชาติหรือไม่ ขึ้นอยู่กับการกระทำของเขาทั้งในชาตินี้และชาติถัดๆ ไปด้วย เรื่องแบบนี้ไม่ตายตัว เพราะกรรมนั้นสามารถปรับปรุงเปลี่ยนแปลงได้เสมอ

     ด้วยเหตุนี้คุณจึงไม่ควรท้อแท้หรือหมดหวังในตัวเขา หากส่งเสริมช่วยเหลือให้เขามีการฝึกฝนจิตใจ มีสติรู้เท่าทันอารมณ์ของตนอยู่เนืองๆ ก็จะสามารถควบคุมอารมณ์ของตนได้มากขึ้น ในระยะแรกอาจต้องพึ่งยา แต่ต่อไปก็สามารถทิ้งยาได้ และอาศัยสติปัญญาของตนเป็นหลัก

    ที่คุณพยายามช่วยเหลือเขานั้นถูกต้องแล้ว เป็นส่วนหนึ่งของการสร้างกรรมดี
    ไม่ใช่การใช้กรรมแต่อย่างใด อย่างไรก็ตามคุณควรพยายามรักษาใจไม่ให้ทุกข์ด้วย
    สติและขันติหรือความอดกลั้นจะช่วยคุณได้มาก

ขอบคุณภาพข่าวจาก
www.komchadluek.net/detail/20130305/153195/น้องชายป่วยทางจิตเป็นเวรเป็นกรรมหรือไม่อย่างไร.html#.UTgcyDd6W85
http://www.manager.co.th/