ผมมีนิทานเรื่องนึง เล่าให้ฟังครับ
นานมาแล้วมีพรานป่าคนนึง ออกล่าสัตว์
นั่งพักเหนื่อยระหว่างทางใต้ร่มไม้ใหญ่
เบื้องหน้าเขา มีตอต้นตาลอยู่
ไม่ไกลกันนั้นมีกระต่ายตัวนึง
นอนใต้ต้นมะพร้าว ลูกมะพร้าวแก่ร่วงลงพื้น
กระต่ายตกใจตื่น ตาลีตาเหลือกวิ่งหนีสุดชีวิต
ไปชนตอต้นตาล เบื้องหน้านายพราน ตายพอดี
นายพรานนึกในใจ
อ้อ ถ้าเรามาอยู่ใต้ร่มไม้ใหญ่นี่
เฝ้าตอต้นตาลไว้ เราคงมีกระต่ายมาให้จับกิน
เป็นอาหารง่ายๆ ตลอดชีวิตแน่ๆ
นายพรานนี้มานั่งรอทุกวันๆๆ
จนกระทั่งอดตายในที่สุด
นิทานจบแล้วครับ
นิทานเรื่องนี้สอนอะไร ?
นายพรานดูเหมือนโง่นะครับ
แต่ความจริง สมองคนเราก็ทำงานอย่างนี้เหมือนกันครับ
คือ เอาของสองสิ่งที่ไม่เกี่ยวกัน แล้วมานึกเชื่อมโยงกันเอง
คิดเอง เออเอง ว่ามันเกี่ยวกัน
ลองนึกดูตามสิครับ มีเรื่องราวในชีวิตเรามากมาย
ที่เราก็ไปหาเหตุเชื่อมโยงมั่วซั่ว และคิดว่ามันเป็นเหตุผลแก่กัน
ทั้งที่ความจริงอาจไม่ใช่เลยครับ
^^
จากคุณ : solo 356
ผู้เขียน
หัวข้อ: คนเรามักจะคิดเชื่อมโยง เรื่อย เปื่อย ครับ ฟังนิทาน ผมจะสาทกครับ (อ่าน 2140 ครั้ง)